Orator
http://dbpedia.org/resource/Orator an entity of type: Thing
Ρήτορας είναι το άτομο το οποίο δημοσίως και προφορικά αναπτύσσει τα επιχειρήματά του, με σκοπό να πείσει για τις θέσεις του. Ο όρος επίσης χρησιμοποιείται για όποιον έχει την ικανότητα να χειρίζεται με άνεση και εκφραστικότητα τον λόγο και έχει το χάρισμα της ευφράδειας. Στην αρχαιότητα ο όρος αυτός αποδιδόταν σε όποιον αγόρευε συστηματικά σε δημόσιους χώρους, όπως στην Εκκλησία του Δήμου, στην Αθήνα. Γνωστοί ρήτορες της αρχαιότητας ήταν ο Δημοσθένης, ο Λυσίας και ο Ισοκράτης των οποίων οι λόγοι διασώζονται στην κλασσική γραμματεία.
rdf:langString
Hizlari esaten zaio jendaurrean hitz egiteko trebezia berezia erakutsi duen pertsonari; antolatutako hitzaldietan partaidetzarik aktiboena duenari.
rdf:langString
Un orateur ou une oratrice est une personne qui tient des discours en public. Démosthène ou Cicéron étaient de grands orateurs de l'Antiquité.
rdf:langString
An orator, or oratist, is a public speaker, especially one who is eloquent or skilled.
rdf:langString
웅변(雄辯)는 연설의 일종으로 '영향력을 주고 받는다'는 의도를 가진 행위이다. 웅변가는 고대로부터 존재하여 왔으며 현대에 이르러 다양한 형태로 세분화되기도 한다. 예를 들면 사상을 가진 자가 자기의 주장을 펼친다면 이런 사람을 웅변가라고 할 수 있다. 그러나 현대에는 웅변이 좀더 다양하게 형태를 띠는데 연설문을 작성하는 자와 이를 대중에게 낭목하는자 그리고 그 연설문의 주장자가 각각 개별자이면서 복잡하게 동질성을 갖고 조합되는 경우가 그것이다.
rdf:langString
Ора́тор (лат. orare — «говорить», orator — букв. «говорящий») — выступающий перед публикой человек, в арсенале которого есть развитое умение убеждать, актёрская игра и красноречие. Тот, кто произносит речь, а также человек, обладающий даром красноречия или владеющий ораторским искусством. В некоторых случаях предводитель охлократии.
rdf:langString
演说家（英語：orator或oratist），也称演讲家，指的是善于公开演讲的人。
rdf:langString
Оратор (лат. oro — «говорю»), красномо́вець, ритор, златоуст — той, хто виголошує промову, а також людина, що володіє даром красномовства або володіє ораторським мистецтвом.
rdf:langString
Orador (llatí Orator) és la persona que parla en públic i el que destaca per la seva manera de parlar. Antigament eren persones que dominaven l'art de l'oratòria i que estudiaven per exercir com a tals. Exemples de grans oradors van ser Demòstenes i Ciceró. Aquest art s'aplicava davant dels tribunals de justícia o per fer discursos tant polítics com socials (per exemple un discurs al senat o a les cúries, un panegíric a l'emperador o una oració fúnebre a un difunt. Modernament el terme és poc usat i s'aplica als advocats, fiscals, polítics i predicadors religiosos.
rdf:langString
Oratoro en esperantlingvaj vortaroj kiel PIV aŭ Reta Vortaro estas 1.
* homo, kiu kutimas publike paroladi: juĝeja, politika, eklezia oratoro, respektive 2.
* tiu, kiu parolas en la nomo de kolegoj: li estis la oratoro de la grupo.
rdf:langString
Orator ist die lateinische Bezeichnung für den Redner. In der klassischen Rhetoriktheorie ist der Orator der Fachterminus für einen strategischen Kommunikator. Folglich ist nach Joachim Knape die rhetorische Praxis die „Beherrschung erfolgsorientierter strategischer Kommunikationsverfahren“. Der als Orator handelnde Mensch kommuniziert, um ein eigenes Anliegen bzw. Ziel (griechisch „Telos“) zu verwirklichen. Im Gegensatz zum Rhetor ist er nicht derjenige, der das (öffentliche) Reden beibringt, sondern es praktisch ausübt.
rdf:langString
Pembicara merupakan seseorang yang dipercaya untuk menyampaikan suatu , berita, atau informasi di depan umum. Seorang pembicara dapat saja memiliki dan mengambil yang berbeda dalam menyampaikan isi pembicaraannya. Kedudukan pembicara dapat menyampaikan atau , menambah pengetahuan, serta memotivasi dan mempersuasi pendengarnya untuk melakukan sesuatu. Seorang pembicara yang baik harus mengetahui teknik-teknik dasar yang diperlukan dalam pembicaraannya agar dapat memperoleh perhatian dari pendengarnya, seperti seorang pembicara tidak boleh terlalu terpaku kepada teks, tetapi harus tampil prima, , memiliki kontak mata dengan pendengarnya, terlihat sabar, dan memiliki dedikasi yang tinggi. Pembicara akan dikatakan berhasil apabila pembicara tersebut berhasil memberikan sesuatu yang baru dan
rdf:langString
Orator, inaczej retor (z gr. rhetor, łac. orator) – mówca, który opanował sztukę retoryki, potrafi przemawiać publicznie i przekonywać słuchaczy do swoich racji. W kulturze starożytnej Grecji i Rzymu nazwy rhetor, orator odnosiły się m.in. do mówcy na zgromadzeniu, polityka, nauczyciela wymowy. Od mówcy wymagano nie tylko doskonałej wymowy, lecz także intelektu, wiedzy filozoficznej i właściwej postawy moralnej. Upowszechniła się formuła Katona Starszego: Orator est vir bonus, dicendi peritus (Mówca to człowiek prawy, biegły w mówieniu). Liczne podręczniki retoryki proponowały wskazówki i ćwiczenia, dzięki którym mówca mógł doskonalić umiejętność przemawiania. Wysokie wymagania wiązały się z faktem, że kultura grecko-rzymska była kulturą żywego słowa, a wygłoszona mowa mogła zadecydować o
rdf:langString
rdf:langString
Orator
rdf:langString
خطيب
rdf:langString
Orador
rdf:langString
Orator
rdf:langString
Ρήτορας
rdf:langString
Oratoro
rdf:langString
Orador
rdf:langString
Hizlari
rdf:langString
Pembicara
rdf:langString
Orateur
rdf:langString
웅변가
rdf:langString
Orator
rdf:langString
Оратор
rdf:langString
Оратор
rdf:langString
演说家
xsd:integer
34920909
xsd:integer
1124594763
rdf:langString
Orador (llatí Orator) és la persona que parla en públic i el que destaca per la seva manera de parlar. Antigament eren persones que dominaven l'art de l'oratòria i que estudiaven per exercir com a tals. Exemples de grans oradors van ser Demòstenes i Ciceró. Aquest art s'aplicava davant dels tribunals de justícia o per fer discursos tant polítics com socials (per exemple un discurs al senat o a les cúries, un panegíric a l'emperador o una oració fúnebre a un difunt. En temps de Ciceró, l'orador es diferenciava del jurisconsult i de l'advocat. L'advocat assistia al processat però no intervenia, i el seu prestigi servia per donar pes a les paraules de l'orador. Després de la caiguda de la República es van confondre les funcions d'advocat i orador, ja que els juristes més destacats van deixar d'anar als tribunals. Un orador que posseís un coneixement competent del dret civil, tenia molt d'avantatge. Alguns requisits de l'oratòria, com ara la veu i el gest, només es podrien adquirir mitjançant la disciplina, mentre que un coneixement competent del dret es podria obtenir fàcilment d'un jurisconsult o dels llibres. Alguns autors, com Ciceró, van escriure tractats importants sobre l'oratòria: De inventione, De oratore (sobre la formació de l'orador), Partitiones oratoriae es refereix a les divisions dels discursos, De optimo genere oratorum, que versa sobre el millor tipus d'eloqüència, Orator (retrat de l'orador ideal), Brutus, història de l'eloqüència grega i romana, Topica, sobre els esquemes habituals dels discursos. Tàcit també en va escriure un: Dialogus de oratoribus obra que data de l'any 81 aproximadament on es tracta el tema de l'educació romana i de l'oratòria. Modernament el terme és poc usat i s'aplica als advocats, fiscals, polítics i predicadors religiosos.
rdf:langString
Ρήτορας είναι το άτομο το οποίο δημοσίως και προφορικά αναπτύσσει τα επιχειρήματά του, με σκοπό να πείσει για τις θέσεις του. Ο όρος επίσης χρησιμοποιείται για όποιον έχει την ικανότητα να χειρίζεται με άνεση και εκφραστικότητα τον λόγο και έχει το χάρισμα της ευφράδειας. Στην αρχαιότητα ο όρος αυτός αποδιδόταν σε όποιον αγόρευε συστηματικά σε δημόσιους χώρους, όπως στην Εκκλησία του Δήμου, στην Αθήνα. Γνωστοί ρήτορες της αρχαιότητας ήταν ο Δημοσθένης, ο Λυσίας και ο Ισοκράτης των οποίων οι λόγοι διασώζονται στην κλασσική γραμματεία.
rdf:langString
Orator ist die lateinische Bezeichnung für den Redner. In der klassischen Rhetoriktheorie ist der Orator der Fachterminus für einen strategischen Kommunikator. Folglich ist nach Joachim Knape die rhetorische Praxis die „Beherrschung erfolgsorientierter strategischer Kommunikationsverfahren“. Der als Orator handelnde Mensch kommuniziert, um ein eigenes Anliegen bzw. Ziel (griechisch „Telos“) zu verwirklichen. Im Gegensatz zum Rhetor ist er nicht derjenige, der das (öffentliche) Reden beibringt, sondern es praktisch ausübt. In den neueren Rhetorik- und Medientheorien ist die Instanz des Orators nicht mehr an einen einzelnen Menschen und nicht mehr an die mündliche Redesituation gebunden. Eine gesamte Zeitungsredaktion kann beispielsweise die Funktion eines Orators übernehmen. Der Orator wird also hier abstrahiert. Manche Wissenschaftler sprechen bei einem System von mehreren Beteiligten auch von einem Oratorkollektiv.
rdf:langString
Oratoro en esperantlingvaj vortaroj kiel PIV aŭ Reta Vortaro estas 1.
* homo, kiu kutimas publike paroladi: juĝeja, politika, eklezia oratoro, respektive 2.
* tiu, kiu parolas en la nomo de kolegoj: li estis la oratoro de la grupo. La vorto konatiĝis aparte en la latina formo orator ("parolisto") en la Romia Imperio. En la klasika teorio de retoriko (de la greka vorto por oratoro, Ρήτορας [Retoras]), la vorto oratoro estas fakvorto por "strategia komunikisto". Sekve la retorika praktiko estas "la rego de sukcesorientitaj komunikaj metodoj" (laŭ Joachim Knape, origine germane die "Beherrschung erfolgsorientierter strategischer Kommunikationsverfahren"). Homo en rolo de oratoro komunikas por konvinki la aŭskultantaron pri la graveco kaj subtenindeco de certa celo, greke nomata τέλος, do "telos". Dum retorikisto estas tiu kiu instruas publikan paroladon, oratoro estas tiu kiu publike praktikas ĝin. En la pli novaj teorioj de retoriko kaj amaskomunikado la instanco de oratoro ne plu ligiĝas nepre al individua persono kaj al la situacio de voĉa parolado, sed uzatas en pli vasta kaj pli abstrakta senco. Tiel ekzemple tuta redakcio de politika gazeto povas transpreni la funkcion de oratoro. Iuj sciencistoj sistemon de pluraj homoj en komuna funkcio de oratoro nomas "oratoran kolektivon".
rdf:langString
Hizlari esaten zaio jendaurrean hitz egiteko trebezia berezia erakutsi duen pertsonari; antolatutako hitzaldietan partaidetzarik aktiboena duenari.
rdf:langString
Un orateur ou une oratrice est une personne qui tient des discours en public. Démosthène ou Cicéron étaient de grands orateurs de l'Antiquité.
rdf:langString
An orator, or oratist, is a public speaker, especially one who is eloquent or skilled.
rdf:langString
Pembicara merupakan seseorang yang dipercaya untuk menyampaikan suatu , berita, atau informasi di depan umum. Seorang pembicara dapat saja memiliki dan mengambil yang berbeda dalam menyampaikan isi pembicaraannya. Kedudukan pembicara dapat menyampaikan atau , menambah pengetahuan, serta memotivasi dan mempersuasi pendengarnya untuk melakukan sesuatu. Seorang pembicara yang baik harus mengetahui teknik-teknik dasar yang diperlukan dalam pembicaraannya agar dapat memperoleh perhatian dari pendengarnya, seperti seorang pembicara tidak boleh terlalu terpaku kepada teks, tetapi harus tampil prima, , memiliki kontak mata dengan pendengarnya, terlihat sabar, dan memiliki dedikasi yang tinggi. Pembicara akan dikatakan berhasil apabila pembicara tersebut berhasil memberikan sesuatu yang baru dan bermanfaat bagi para pendengarnya.
rdf:langString
웅변(雄辯)는 연설의 일종으로 '영향력을 주고 받는다'는 의도를 가진 행위이다. 웅변가는 고대로부터 존재하여 왔으며 현대에 이르러 다양한 형태로 세분화되기도 한다. 예를 들면 사상을 가진 자가 자기의 주장을 펼친다면 이런 사람을 웅변가라고 할 수 있다. 그러나 현대에는 웅변이 좀더 다양하게 형태를 띠는데 연설문을 작성하는 자와 이를 대중에게 낭목하는자 그리고 그 연설문의 주장자가 각각 개별자이면서 복잡하게 동질성을 갖고 조합되는 경우가 그것이다.
rdf:langString
Orator, inaczej retor (z gr. rhetor, łac. orator) – mówca, który opanował sztukę retoryki, potrafi przemawiać publicznie i przekonywać słuchaczy do swoich racji. W kulturze starożytnej Grecji i Rzymu nazwy rhetor, orator odnosiły się m.in. do mówcy na zgromadzeniu, polityka, nauczyciela wymowy. Od mówcy wymagano nie tylko doskonałej wymowy, lecz także intelektu, wiedzy filozoficznej i właściwej postawy moralnej. Upowszechniła się formuła Katona Starszego: Orator est vir bonus, dicendi peritus (Mówca to człowiek prawy, biegły w mówieniu). Liczne podręczniki retoryki proponowały wskazówki i ćwiczenia, dzięki którym mówca mógł doskonalić umiejętność przemawiania. Wysokie wymagania wiązały się z faktem, że kultura grecko-rzymska była kulturą żywego słowa, a wygłoszona mowa mogła zadecydować o sukcesie politycznym lub sądowym. Słynni mówcy starożytni:Gorgiasz, Perykles, Demostenes i Izokrates (przedstawiciele attycyzmu), Cyceron, Kato Starszy, Kwintylian. Słynni mówcy czasów nowożytnych to m.in.: Abraham Lincoln, Winston Churchill, Adolf Hitler, Benito Mussolini, Charles de Gaulle, John F. Kennedy, Martin Luther King, Malcolm X, Ronald Reagan, Fidel Castro, Bill Clinton. Do słynnych Polaków w tej dziedzinie należy zaliczyć m.in. Jana Zamoyskiego. Kobiety, które zasłynęły umiejętnościami krasomówczymi, to m.in. Maria W. Stewart (1803-1879), Sojourner Truth (1797-1883).
rdf:langString
Ора́тор (лат. orare — «говорить», orator — букв. «говорящий») — выступающий перед публикой человек, в арсенале которого есть развитое умение убеждать, актёрская игра и красноречие. Тот, кто произносит речь, а также человек, обладающий даром красноречия или владеющий ораторским искусством. В некоторых случаях предводитель охлократии.
rdf:langString
演说家（英語：orator或oratist），也称演讲家，指的是善于公开演讲的人。
rdf:langString
Оратор (лат. oro — «говорю»), красномо́вець, ритор, златоуст — той, хто виголошує промову, а також людина, що володіє даром красномовства або володіє ораторським мистецтвом.
xsd:nonNegativeInteger
9142