Ode
http://dbpedia.org/resource/Ode an entity of type: Thing
Óda je lyrická báseň či hudební skladba oslavující předmět, osobu či vlast. Název vychází z řeckého ódé, což znamená zpěv. Jde o protiklad elegie. Podobným žánrem je chvalozpěv neboli hymnus, ten má oproti ódě kratší rozsah a nezaměřuje se na tolik komplexní témata.
rdf:langString
القصيدة الغنائية هي نوع من أنواع الشعر الغنائي. اشتهر الإغريق في الماضي بوجود عدة شعراء أبدعوا في هذا المجال مثل Alcaeus of Mytilene و Anacreon.
rdf:langString
Με τον λογοτεχνικό όρο Ωδή χαρακτηρίζεται ειδικό είδος της λυρικής ποίησης που φέρεται να πρωτοκαλλιεργήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα κυρίως με εγκωμιαστικό χαρακτήρα, όχι όμως την πνευματική ανάταση του ύμνου, που αποτελούσε την ουσιώδη διαφορά τους. Οι ωδές αποτελούσαν στην ουσία τραγούδια που ψάλλονταν από χορευτές εγκωμιάζοντας θεούς, άρχοντες, ήρωες ή πολιτικές καταστάσεις. Χαρακτηριστικές τέτοιες ωδές ήταν εκείνες του Πίνδαρου που εγκωμίαζε τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων.
rdf:langString
Die Ode (von altgriechisch ᾠδή ōdḗ, deutsch ‚Lied, Gesang‘) ist eine Gedichtform, die sich durch besonders feierlichen und erhabenen Stil auszeichnet.
rdf:langString
Pri la aliaj signifoj de ODO rigardu en ODO. Odo (helena, trad. kanti), festasolena, ofte majesta, tamen ĉiam bonordita poezio. En kelkaj versioj estas parenca kun la himno. El origine la odoj estis kantoj de la koruso en la helena dramo kun striktakrita surstrukturo. La odo alparolas la ofte implican vi-n.
rdf:langString
Dans la littérature grecque, une ode, du grec ὠδή (chant), est un poème lyrique généralement en 7 strophes de 5 vers en décasyllabes, accompagné de musique. Par extension, une ode est un poème célébrant un personnage ou un événement : un vainqueur des Jeux olympiques, par exemple. Une ode peut aussi être triste, relatant un amour perdu ou un simple désespoir face à un monde en détresse. C’est un genre élevé, l’équivalent poétique de l’épopée.
rdf:langString
頌歌（しょうか）（オード、ode, 古代ギリシア語：ὠδή、または頌詩（しょうし）、賦（ふ））は壮麗で手の込んだ抒情詩（韻律）の形式。古典的な頌歌は、ストロペー、アンティストロペー、エポードスの3つの部分から構成される。また、homostrophic odeや不規則な頌歌（irregular ode）といった異なる形式も存在する。
rdf:langString
L'ode (dal greco ᾠδή, pronuncia odé, "canto", dal verbo ᾄδω, "cantare") è un componimento lirico che può essere di contenuto amoroso, civile, patriottico o morale legato a una base musicale e presenta una struttura metrica notevolmente complessa e varia, che può essere a versi liberi, come quelli di Parini, oppure schematica. Spesso il termine indica un qualsiasi componimento lirico.
rdf:langString
송가(오드, ode, 고대 그리스어: ὠδή, 또는 송시)는 장려(壯麗)하고 공이 많이 든 서정시 (운률)의 형식. 고전적인 송가는, , , 의 3개의 부분으로 구성된다. 또, 호모스트로픽 오드(homostrophic ode)나 불규칙한 송가 (irregular ode)라는 다른 형식도 존재한다.
rdf:langString
Ode (klassisk grekiska: ὠδή) är en högstämd lyrisk dikt till för att hylla något eller någon.
rdf:langString
О́да (от др.-греч. ᾠδή < ἀοιδή — «песнь») — жанр лирики, торжественная песня, посвящённая какому-либо событию, герою или отдельное произведение такого жанра.
rdf:langString
Ode (do grego antigo ᾠδή ōidē) é um poema de estilo particularmente elevado e solene, elaboradamente estruturado, descrevendo intelectual e emocionalmente a natureza e o mundo.
rdf:langString
奥德（英語：Ode，来自古希臘語：“ ὠδή”），又称頌、賦，是西方抒情诗的一種形式。通常有一定長度，結構精緻、儀禮出眾、曲調莊嚴，通常用于舉行葬禮及國事。 奥德诗由三部分組成：正旋舞歌、回舞歌、长短句交替。
rdf:langString
О́да (дав.-гр. ώδή (oide) — пісня, пов'язана з грецького. άείδω — співаю, αύδή — грецька мова, слова; голос) — жанр лірики, вірш, який виражає піднесені почуття, викликані важливими історичними подіями, діяльністю історичних осіб. Оді притаманні урочистість і патетичність у висловленні почуттів.
rdf:langString
L'oda és una composició lírica en vers de caràcter elevat, destinada a lloar un personatge, un lloc o una idea. Va néixer a Grècia i estava pensada per a ser cantada o recitada per un cor. L'oda clàssica té tres parts: estrofa, antístrofa i conclusió o èpoda. Odes com les de Bonaventura Carles Aribau - Oda a la Pàtria (1833) -, o Jacint Verdaguer - Oda a Barcelona (1833) -, o l'oda de Joan Maragall - Oda a Espanya (1898) - mantenen encara el to de cant emotiu utilitzat pels grecs i llatins des dels seus inicis, però perden ja la forma de gènere clàssic.
rdf:langString
Oda (antzinako grezierako ωδή, odé, kantua) hitz neurtuan eginiko konposaketa lirikoa da, hedadura ertainekoa (modu klasikoan, 15 soneto) eta gai noble eta goraipamenezkoa. Antzina, musika tresna baten laguntzarekin kantatzen zen. Antzinako Grezian, bertan baitu odak bere jatorria, bi oda mota zeuden: koralak eta ahots bakarrak kantatutakoak (monodia). Pindaro, , Garcilaso de la Vega, José Martí, Pablo Neruda eta beste egile mordo batek, genero hau erabili izan dute euren olerkietan.
rdf:langString
La oda (del canto griego) (del latín oda, préstamo a su vez del griego ώδή, οdé, originalmente "canto" o "acción de cantar", y muy poco después también usado para designar himnos y alegres o fúnebres, de guerra o mágicos) es un poema lírico y una composición poética de tono elevado o cantado que trata asuntos diversos, entre los que se recoge una reflexión del poeta. Según el tema que se trata, puede ser de índole religiosa, heroica, filosófica o amorosa.
rdf:langString
An ode (from Ancient Greek: ᾠδή, romanized: ōdḗ) is a type of lyrical stanza. It is an elaborately structured poem praising or glorifying an event or individual, describing nature intellectually as well as emotionally. A classic ode is structured in three major parts: the strophe, the antistrophe, and the epode. Different forms such as the homostrophic ode and the irregular ode also enter.
rdf:langString
Ode (dari bahasa Yunani Kuno: ᾠδή, translit. ōdḗ ) adalah jenis sajak lira . Ini adalah puisi terstruktur yang memuji atau memuliakan suatu peristiwa atau individu, menggambarkan alam secara intelektual dan juga emosional. Ode klasik disusun dalam tiga bagian utama: strophe, antistrof, dan epode . Bentuk ode yang berbeda lainnya, seperti ode homostrofik dan ode tak beraturan.
rdf:langString
Een ode (Oudgrieks: ᾠδή ooidè, zang), lofdicht of lofzang is een veelal gezongen verhaal waarin een persoon of zaak geprezen wordt. Het karakter is vaak zeer lovend en hoogdravend, de betrokkene kan geen kwaad doen. Behalve een gedicht kan de ode ook een muziekstuk zijn. Maar niet alle lofzangen zijn gezongen. Is het onderwerp religieus van aard, dan is het een hymne of dithyrambe. Een prozaïsche lofrede, niet op rijm, is wel een eloge of elogium. Voorbeelden zijn: In de retoriek is een panegyricus een lofspraak, net als de laudatio.
rdf:langString
Oda – gatunek liryczny, który charakteryzuje się wzniosłością tematu i stylu, sławi ideę, wydarzenie lub czas. Zwykle cechuje ją także zbiorowy podmiot wypowiedzi. Należała do najpopularniejszych form poezji klasycznej. W starożytnej Grecji i w starożytnym Rzymie oda była w przeciwieństwie do hymnu utworem o tematyce świeckiej, wychwalającym np. miasta, ludzi lub pewne pojęcia abstrakcyjne. Charakteryzuje się zawartością elementów pochwalnych, patosem, śpiewnością i melodyjnością. Zrytmizowanie osiągnięte jest za pomocą regularności wersyfikacyjnej i stałego miejsca średniówki.
rdf:langString
rdf:langString
Ode
rdf:langString
قصيدة غنائية
rdf:langString
Oda
rdf:langString
Óda
rdf:langString
Ode (Gedicht)
rdf:langString
Ωδή
rdf:langString
Odo
rdf:langString
Oda
rdf:langString
Oda
rdf:langString
Ode
rdf:langString
Ode
rdf:langString
Ode
rdf:langString
송가
rdf:langString
頌歌
rdf:langString
Oda (literatura)
rdf:langString
Ode (dichtkunst)
rdf:langString
Ода
rdf:langString
Ode
rdf:langString
Ode
rdf:langString
奥德 (诗歌)
rdf:langString
Ода
xsd:integer
22172
xsd:integer
1123065145
rdf:langString
Óda je lyrická báseň či hudební skladba oslavující předmět, osobu či vlast. Název vychází z řeckého ódé, což znamená zpěv. Jde o protiklad elegie. Podobným žánrem je chvalozpěv neboli hymnus, ten má oproti ódě kratší rozsah a nezaměřuje se na tolik komplexní témata.
rdf:langString
القصيدة الغنائية هي نوع من أنواع الشعر الغنائي. اشتهر الإغريق في الماضي بوجود عدة شعراء أبدعوا في هذا المجال مثل Alcaeus of Mytilene و Anacreon.
rdf:langString
L'oda és una composició lírica en vers de caràcter elevat, destinada a lloar un personatge, un lloc o una idea. Va néixer a Grècia i estava pensada per a ser cantada o recitada per un cor. L'oda clàssica té tres parts: estrofa, antístrofa i conclusió o èpoda. Odes com les de Bonaventura Carles Aribau - Oda a la Pàtria (1833) -, o Jacint Verdaguer - Oda a Barcelona (1833) -, o l'oda de Joan Maragall - Oda a Espanya (1898) - mantenen encara el to de cant emotiu utilitzat pels grecs i llatins des dels seus inicis, però perden ja la forma de gènere clàssic. Modernament, es concep com a oda qualsevol poema líric laudatori, independentment de la seva forma.
rdf:langString
Με τον λογοτεχνικό όρο Ωδή χαρακτηρίζεται ειδικό είδος της λυρικής ποίησης που φέρεται να πρωτοκαλλιεργήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα κυρίως με εγκωμιαστικό χαρακτήρα, όχι όμως την πνευματική ανάταση του ύμνου, που αποτελούσε την ουσιώδη διαφορά τους. Οι ωδές αποτελούσαν στην ουσία τραγούδια που ψάλλονταν από χορευτές εγκωμιάζοντας θεούς, άρχοντες, ήρωες ή πολιτικές καταστάσεις. Χαρακτηριστικές τέτοιες ωδές ήταν εκείνες του Πίνδαρου που εγκωμίαζε τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων.
rdf:langString
Die Ode (von altgriechisch ᾠδή ōdḗ, deutsch ‚Lied, Gesang‘) ist eine Gedichtform, die sich durch besonders feierlichen und erhabenen Stil auszeichnet.
rdf:langString
Pri la aliaj signifoj de ODO rigardu en ODO. Odo (helena, trad. kanti), festasolena, ofte majesta, tamen ĉiam bonordita poezio. En kelkaj versioj estas parenca kun la himno. El origine la odoj estis kantoj de la koruso en la helena dramo kun striktakrita surstrukturo. La odo alparolas la ofte implican vi-n.
rdf:langString
Oda (antzinako grezierako ωδή, odé, kantua) hitz neurtuan eginiko konposaketa lirikoa da, hedadura ertainekoa (modu klasikoan, 15 soneto) eta gai noble eta goraipamenezkoa. Antzina, musika tresna baten laguntzarekin kantatzen zen. Antzinako Grezian, bertan baitu odak bere jatorria, bi oda mota zeuden: koralak eta ahots bakarrak kantatutakoak (monodia). Lirikako olerki konposaketa, non zerbait edo norbaitenganako gorespenezko miresmena adierazten den. Kantatzen den gaiaren arabera, sakratua, heroikoa, filosofikoa edo maitasunezkoa izan daiteke. Orokorrean, oda izena, kantatzeko egina den olerki orori ematen zaio. Adibide bat, Friedrich Schillerren da. Pindaro, , Garcilaso de la Vega, José Martí, Pablo Neruda eta beste egile mordo batek, genero hau erabili izan dute euren olerkietan.
rdf:langString
La oda (del canto griego) (del latín oda, préstamo a su vez del griego ώδή, οdé, originalmente "canto" o "acción de cantar", y muy poco después también usado para designar himnos y alegres o fúnebres, de guerra o mágicos) es un poema lírico y una composición poética de tono elevado o cantado que trata asuntos diversos, entre los que se recoge una reflexión del poeta. Según el tema que se trata, puede ser de índole religiosa, heroica, filosófica o amorosa. En general se aplica a todo poema destinado a ser cantado. Se utiliza también para hacer alabanzas a cualidades que poseen personas u objetos que el/la poeta quiere destacar positivamente. Antiguamente se cantaba con el acompañamiento de un instrumento musical. En la Antigua Grecia, donde tiene sus principios, existían dos tipos de odas: las corales y las cantadas por una sola voz (monodia). Píndaro compuso odas a los dioses, héroes y atletas. Las de Alceo de Mitilene celebraban las virtudes militares y a los guerreros, y las de Safo, a los amantes y el amor. Anacreonte se sirvió de ellas para aplaudir los y (véase hedonismo). De la grecorromana Melino sobrevive una oda al Imperio. Entre los latinos se desarrolló un estilo particular, en el que descolló Horacio, basado en una mezcla de los estilos de Anacreonte y Píndaro.[cita requerida] En la cultivaron este género Fray Luis de León, Garcilaso de la Vega, Fernando de Herrera, Manuel José Quintana, Nicasio Álvarez de Cienfuegos, Juan Nicasio Gallego, Espronceda y otros.[cita requerida] Son famosas a su vez las odas de Ronsard, Víctor Hugo y Théodore de Banville en Francia; de Abraham Cowley y de John Gay, en Inglaterra; de Klopstock, en Alemania; de Alessandro Manzoni y de Bernardo Tasso, en Italia; en Chile, las de Pablo Neruda proyectan una renovación del género para toda la literatura.[cita requerida]
rdf:langString
Dans la littérature grecque, une ode, du grec ὠδή (chant), est un poème lyrique généralement en 7 strophes de 5 vers en décasyllabes, accompagné de musique. Par extension, une ode est un poème célébrant un personnage ou un événement : un vainqueur des Jeux olympiques, par exemple. Une ode peut aussi être triste, relatant un amour perdu ou un simple désespoir face à un monde en détresse. C’est un genre élevé, l’équivalent poétique de l’épopée.
rdf:langString
An ode (from Ancient Greek: ᾠδή, romanized: ōdḗ) is a type of lyrical stanza. It is an elaborately structured poem praising or glorifying an event or individual, describing nature intellectually as well as emotionally. A classic ode is structured in three major parts: the strophe, the antistrophe, and the epode. Different forms such as the homostrophic ode and the irregular ode also enter. Greek odes were originally poetic pieces performed with musical accompaniment. As time passed on, they gradually became known as personal lyrical compositions whether sung (with or without musical instruments) or merely recited (always with accompaniment). The primary instruments used were the aulos and the lyre (the latter was the most revered instrument to the ancient Greeks). There are three typical forms of odes: the Pindaric, Horatian, and irregular. Pindaric odes follow the form and style of Pindar. Horatian odes follow conventions of Horace; the odes of Horace deliberately imitated the Greek lyricists such as Alcaeus and Anacreon. Irregular odes use rhyme, but not the three-part form of the Pindaric ode, nor the two- or four-line stanza of the Horatian ode. The ode is a lyric poem. It conveys exalted and inspired emotions. It is a lyric in an elaborate form, expressed in a language that is imaginative, dignified and sincere. Like the lyric, an ode is of Greek origin.
rdf:langString
Ode (dari bahasa Yunani Kuno: ᾠδή, translit. ōdḗ ) adalah jenis sajak lira . Ini adalah puisi terstruktur yang memuji atau memuliakan suatu peristiwa atau individu, menggambarkan alam secara intelektual dan juga emosional. Ode klasik disusun dalam tiga bagian utama: strophe, antistrof, dan epode . Bentuk ode yang berbeda lainnya, seperti ode homostrofik dan ode tak beraturan. Ode atau oda adalah puisi lirik berisikan semangat pujaan dalam nada agung dan tema serius. Ode berasal dari kata Yunani yang berarti nyanyian, karena puisi ini biasanya dinyanyikan dalam paduan suara sambil menari dalam drama-drama Yunani Kuno. Puisi ode diciptakan penyairnya dengan gaya panjang lebar, bahasa yang tertib, tulus, imajinatif, dan intelektual. Sasaran pujaan dalam ode biasanya pahlawan atau tokoh besar suatu bangsa. Ode Yunani pada awalnya merupakan karya puitis yang ditampilkan dengan iringan musik. Seiring berjalannya waktu, mereka secara bertahap menjadi dikenal sebagai komposisi lirik pribadi baik dinyanyikan (dengan atau tanpa alat musik) atau hanya dibacakan (selalu dengan iringan). Instrumen utama yang digunakan adalah aulos dan lira (yang paling dihormati orang Yunani kuno). Ada tiga macam bentuk ode: Pindaric, Horatian, dan irregular. Pindaric odes mengikuti bentuk dan corak Pindaros . Ode Horatian mengikuti konvensi Horatius, sesungguhnya Odes Horatius sengaja meniru gaya penulis lirik Yunani seperti Alkaios dan Anakreon . Odes tidak teratur menggunakan rima juga, tetapi bukan seperti bentuk tiga-bagian dari ode pindaric, ataupun bentuk dua atau empat baris ode horatian. Ode adalah sebuah puisi lirik. Itu menyampaikan emosi yang luhur dan terinspirasi. Itu adalah lirik dalam bentuk yang rumit, diekspresikan dalam bahasa yang imajinatif, bermartabat, dan tulus. Seperti liriknya, sebuah ode berasal dari bahasa Yunani.
rdf:langString
頌歌（しょうか）（オード、ode, 古代ギリシア語：ὠδή、または頌詩（しょうし）、賦（ふ））は壮麗で手の込んだ抒情詩（韻律）の形式。古典的な頌歌は、ストロペー、アンティストロペー、エポードスの3つの部分から構成される。また、homostrophic odeや不規則な頌歌（irregular ode）といった異なる形式も存在する。
rdf:langString
L'ode (dal greco ᾠδή, pronuncia odé, "canto", dal verbo ᾄδω, "cantare") è un componimento lirico che può essere di contenuto amoroso, civile, patriottico o morale legato a una base musicale e presenta una struttura metrica notevolmente complessa e varia, che può essere a versi liberi, come quelli di Parini, oppure schematica. Spesso il termine indica un qualsiasi componimento lirico.
rdf:langString
송가(오드, ode, 고대 그리스어: ὠδή, 또는 송시)는 장려(壯麗)하고 공이 많이 든 서정시 (운률)의 형식. 고전적인 송가는, , , 의 3개의 부분으로 구성된다. 또, 호모스트로픽 오드(homostrophic ode)나 불규칙한 송가 (irregular ode)라는 다른 형식도 존재한다.
rdf:langString
Oda – gatunek liryczny, który charakteryzuje się wzniosłością tematu i stylu, sławi ideę, wydarzenie lub czas. Zwykle cechuje ją także zbiorowy podmiot wypowiedzi. Należała do najpopularniejszych form poezji klasycznej. W starożytnej Grecji i w starożytnym Rzymie oda była w przeciwieństwie do hymnu utworem o tematyce świeckiej, wychwalającym np. miasta, ludzi lub pewne pojęcia abstrakcyjne. Charakteryzuje się zawartością elementów pochwalnych, patosem, śpiewnością i melodyjnością. Zrytmizowanie osiągnięte jest za pomocą regularności wersyfikacyjnej i stałego miejsca średniówki. Wzorcowym przykładem są tzw. Ody olimpijskie greckiego poety Pindara z przełomu VI i V w. p.n.e., na nowo spopularyzowane w renesansie. Stanowiły one przykład liryki chóralnej, zbiorowej. Poświęcone były zwycięzcom igrzysk sportowych, wychwalały ich wyczyny oraz miasta, z których się wywodzili. Odami nazywano także pieśni Horacego posiadające charakter liryki indywidualnej. Określano je jako odmienny typ ody, tzw. solowej, w odróżnieniu od pindarowskiego typu ody chóralnej. Jednak wydaje się, że nazywanie pieśni Horacego odami miało charakter wartościujący, gdyż w mniemaniu teoretyków gatunek ten uważano za najdoskonalszy i najbardziej ceniony. W literaturze polskiej do najważniejszych twórców ód należeli: Jan Kochanowski i Szymon Szymonowic w okresie renesansu, Kajetan Koźmian (ody napoleońskie), Ludwik Osiński i Franciszek Wężyk w okresie klasycyzmu. W okresie klasycyzmu, zwłaszcza klasycyzmu warszawskiego, oda należała do ulubionych gatunków literackich w literaturze polskiej. Ze względu na luźną kompozycję nie przestała być uprawiana także w literaturze polskiej okresu romantyzmu – z klasycystycznych założeń wyrastała np. Oda do młodości Adama Mickiewicza napisana w 1820. Z kolei Oda do wolności Juliusza Słowackiego to próba historiozoficznej interpretacji dziejów ludzkości i przykład sporadycznego sięgania po gatunek ody przez poetów romantycznych w czasie powstania listopadowego.
rdf:langString
Een ode (Oudgrieks: ᾠδή ooidè, zang), lofdicht of lofzang is een veelal gezongen verhaal waarin een persoon of zaak geprezen wordt. Het karakter is vaak zeer lovend en hoogdravend, de betrokkene kan geen kwaad doen. Behalve een gedicht kan de ode ook een muziekstuk zijn. Maar niet alle lofzangen zijn gezongen. Is het onderwerp religieus van aard, dan is het een hymne of dithyrambe. Een prozaïsche lofrede, niet op rijm, is wel een eloge of elogium. Voorbeelden zijn:
* Ode aan Napoleon (Bilderdijk)
* Gebed aan het socialisme (Henriette Roland Holst)
* Ode aan Den Haag (Gerrit Achterberg)
* Ode an die Freude (Ludwig van Beethoven, tekst: Friedrich von Schiller) In de retoriek is een panegyricus een lofspraak, net als de laudatio.
rdf:langString
Ode (klassisk grekiska: ὠδή) är en högstämd lyrisk dikt till för att hylla något eller någon.
rdf:langString
О́да (от др.-греч. ᾠδή < ἀοιδή — «песнь») — жанр лирики, торжественная песня, посвящённая какому-либо событию, герою или отдельное произведение такого жанра.
rdf:langString
Ode (do grego antigo ᾠδή ōidē) é um poema de estilo particularmente elevado e solene, elaboradamente estruturado, descrevendo intelectual e emocionalmente a natureza e o mundo.
rdf:langString
奥德（英語：Ode，来自古希臘語：“ ὠδή”），又称頌、賦，是西方抒情诗的一種形式。通常有一定長度，結構精緻、儀禮出眾、曲調莊嚴，通常用于舉行葬禮及國事。 奥德诗由三部分組成：正旋舞歌、回舞歌、长短句交替。
rdf:langString
О́да (дав.-гр. ώδή (oide) — пісня, пов'язана з грецького. άείδω — співаю, αύδή — грецька мова, слова; голос) — жанр лірики, вірш, який виражає піднесені почуття, викликані важливими історичними подіями, діяльністю історичних осіб. Оді притаманні урочистість і патетичність у висловленні почуттів.
xsd:nonNegativeInteger
5573