Nunation

http://dbpedia.org/resource/Nunation an entity of type: Thing

التنوين هي النون الزائدة في آخر الاسم لفظًا لا كتابةً، فالنون تُلفظ ولكنها لا تكتب وإنما يُشار إليها، وذلك عن طريق مضاعفة حركة نهاية الاسم المطلوب تنوينه، لينتج لدينا بذلك ثلاثة أشكال من التنوين: تنوين فتح، تنوين ضم، تنوين كسر. وهي إحدى حركات التشكيل المستعملة في اللغة العربية. * تنوين بالضم * تنوين بالفتح * تنوين بالكسر يجب الانتباه عند إضافة تنوين النصب (تنوين الفتح في حالة الاسم المنصوب) للأسماء فيما إذا كانت نهاية الاسم المطلوب تنوينه أي الحرف الأخير فيه يقبل مثل هذا التنوين أو أننا بحاجة إلى ألف زائدة توضع في نهاية الاسم و تسمى هذه الألف ألف التنوين. rdf:langString
Nunation ist der Name für zwei unterschiedliche sprachliche Phänomene im Arabischen bzw. Hebräischen. rdf:langString
La nunacio (en araba تنوين, tanwīn) estas gramatika fenomeno de kelkaj ŝemidaj lingvoj, speciale de la araba. Ĝi konsistas en la aldono de nun fina al substantivo aŭ adjektivo kio ĝenerale indikas ke ĝi estas totale deklinaciebla kaj sintakse nedeterminata. Tamen, kelkaj propraj nomoj, kiuj estas semantike difinitaj substantivoj, devenas el substantivoj origine nedeterminataj kaj tiele ili konservas la nunacion. Ekz.: مُحَمَّدٌ, Muḥammadun, «Mahomedo». rdf:langString
Nunation (Arabic: تَنوِين, tanwīn ), in some Semitic languages such as Literary Arabic, is the addition of one of three vowel diacritics (ḥarakāt) to a noun or adjective. This is used to indicate the word ends in an alveolar nasal without the addition of the letter nūn. The noun phrase is fully declinable and syntactically unmarked for definiteness, identifiable in speech. rdf:langString
Tanwin (bahasa Arab: التنوين, "at tanwiin") adalah tanda baca/diakritik/harakat pada tulisan Arab untuk menyatakan bahwa huruf pada akhir kata tersebut diucapkan layaknya bertemu dengan huruf nun mati. * ـَــًـ: fathah dan fathatain; * ـُــٌـ: dhammah dan dhammatain; * ـِــٍـ: kasrah dan kasratain; rdf:langString
La nunation (ou nounation) désigne le -n suffixé (lettre nun dans de nombreux abjads sémitiques) qui existe dans certaines langues sémitiques. rdf:langString
La nunazione o tanwīn è una caratteristica grammaticale di alcune lingue semitiche, in particolare della lingua araba, che consiste nell'aggiunta di una n a fine parola con valore morfologico (in particolare, nei nomi singolari, per ottenere l'indeterminazione). rdf:langString
Нуна́ция или танви́н (араб. تَنوِين‎‎ [tanwīn]) — диакритический знак, который пишут над последней согласной существительных и прилагательных, чтобы указать, что слово заканчивается на альвеолярный носовой согласный (/n/), без добавления буквы нун (араб. ن‬‎, др.-евр. ‏נ / ן‏‎, арам. 𐡍). Этот знак присущ некоторым семитским языкам, в частности арабскому языку. В арабском нунация часто служит в качестве грамматического средства выражения неопределённого состояния имён звуком /n/, тем не менее некоторые определённые существительные имеют нунацию. rdf:langString
La nunación (en árabe تنوين, tanwīn) es un fenómeno gramatical de ciertas lenguas semíticas, especialmente del árabe. Consiste en la adición de una nun final a un sustantivo o adjetivo que generalmente indica que es totalmente declinable y sintácticamente indeterminado. No obstante, ciertos nombres propios, que son semánticamente sustantivos definidos, parten de sustantivos originalmente indeterminados y por tanto conservan la nunación. Ej.: مُحَمَّدٌ, Muḥammadun, «Mahoma».​ rdf:langString
Нунація (араб. تنوين‎‎, tanwīn) — діакритичний знак, який пишуть над останньою приголосною іменників та прикметників, здебільшого в неозначеному стані. Цей знак притаманний деяким семітським мовам, зокрема арабській. Існує три варіанти цього діакритика: -un (називний відмінок), -in (родовий відмінок), та -an (знахідний відмінок). Значок ـً найчастіше пишуть у комбінації з‎ аліфом (ـًا‎), та марбутою‎ (ةً) або ізольованою гамзою (ءً‎). Нунація притаманна лише літературній арабській, в її немає. Деякі підручники подають навіть літературну мову без цих закінчень. rdf:langString
rdf:langString تنوين
rdf:langString Nunation
rdf:langString Nunacio
rdf:langString Nunación
rdf:langString Tanwin
rdf:langString Nunation
rdf:langString Nunazione
rdf:langString Nunation
rdf:langString Нунация
rdf:langString Нунація
xsd:integer 3647274
xsd:integer 1121213396
rdf:langString التنوين هي النون الزائدة في آخر الاسم لفظًا لا كتابةً، فالنون تُلفظ ولكنها لا تكتب وإنما يُشار إليها، وذلك عن طريق مضاعفة حركة نهاية الاسم المطلوب تنوينه، لينتج لدينا بذلك ثلاثة أشكال من التنوين: تنوين فتح، تنوين ضم، تنوين كسر. وهي إحدى حركات التشكيل المستعملة في اللغة العربية. * تنوين بالضم * تنوين بالفتح * تنوين بالكسر يجب الانتباه عند إضافة تنوين النصب (تنوين الفتح في حالة الاسم المنصوب) للأسماء فيما إذا كانت نهاية الاسم المطلوب تنوينه أي الحرف الأخير فيه يقبل مثل هذا التنوين أو أننا بحاجة إلى ألف زائدة توضع في نهاية الاسم و تسمى هذه الألف ألف التنوين.
rdf:langString Nunation ist der Name für zwei unterschiedliche sprachliche Phänomene im Arabischen bzw. Hebräischen.
rdf:langString La nunacio (en araba تنوين, tanwīn) estas gramatika fenomeno de kelkaj ŝemidaj lingvoj, speciale de la araba. Ĝi konsistas en la aldono de nun fina al substantivo aŭ adjektivo kio ĝenerale indikas ke ĝi estas totale deklinaciebla kaj sintakse nedeterminata. Tamen, kelkaj propraj nomoj, kiuj estas semantike difinitaj substantivoj, devenas el substantivoj origine nedeterminataj kaj tiele ili konservas la nunacion. Ekz.: مُحَمَّدٌ, Muḥammadun, «Mahomedo».
rdf:langString La nunación (en árabe تنوين, tanwīn) es un fenómeno gramatical de ciertas lenguas semíticas, especialmente del árabe. Consiste en la adición de una nun final a un sustantivo o adjetivo que generalmente indica que es totalmente declinable y sintácticamente indeterminado. No obstante, ciertos nombres propios, que son semánticamente sustantivos definidos, parten de sustantivos originalmente indeterminados y por tanto conservan la nunación. Ej.: مُحَمَّدٌ, Muḥammadun, «Mahoma».​ En árabe se representan por tres signos diacríticos, en esencia las vocales breves reduplicadas. Indican, de izquierda a derecha, los finales -un (nominativo), -in (genitivo) y -an (acusativo). El signo ـً se suele escribir en combinación con ا ʾalif (ـًا), tāʾ marbūṭah (ةً) o hamza (ءً). La ʾalif es obligatoria si la palabra no acaba en tāʾ marbūṭah, hamza o es díptota, aunque el símbolo en sí no se escriba. La nunación solo se utiliza en árabe literario; no está presente en las variedades habladas, y muchos libros de texto árabes introducen incluso fragmentos literarios sin utilizar estas terminaciones. El término nunación puede referirse también al final -n de los duales en acadio, que se perdió en el periodo babilónico antiguo.​
rdf:langString Nunation (Arabic: تَنوِين, tanwīn ), in some Semitic languages such as Literary Arabic, is the addition of one of three vowel diacritics (ḥarakāt) to a noun or adjective. This is used to indicate the word ends in an alveolar nasal without the addition of the letter nūn. The noun phrase is fully declinable and syntactically unmarked for definiteness, identifiable in speech.
rdf:langString Tanwin (bahasa Arab: التنوين, "at tanwiin") adalah tanda baca/diakritik/harakat pada tulisan Arab untuk menyatakan bahwa huruf pada akhir kata tersebut diucapkan layaknya bertemu dengan huruf nun mati. * ـَــًـ: fathah dan fathatain; * ـُــٌـ: dhammah dan dhammatain; * ـِــٍـ: kasrah dan kasratain;
rdf:langString La nunation (ou nounation) désigne le -n suffixé (lettre nun dans de nombreux abjads sémitiques) qui existe dans certaines langues sémitiques.
rdf:langString La nunazione o tanwīn è una caratteristica grammaticale di alcune lingue semitiche, in particolare della lingua araba, che consiste nell'aggiunta di una n a fine parola con valore morfologico (in particolare, nei nomi singolari, per ottenere l'indeterminazione).
rdf:langString Нуна́ция или танви́н (араб. تَنوِين‎‎ [tanwīn]) — диакритический знак, который пишут над последней согласной существительных и прилагательных, чтобы указать, что слово заканчивается на альвеолярный носовой согласный (/n/), без добавления буквы нун (араб. ن‬‎, др.-евр. ‏נ / ן‏‎, арам. 𐡍). Этот знак присущ некоторым семитским языкам, в частности арабскому языку. В арабском нунация часто служит в качестве грамматического средства выражения неопределённого состояния имён звуком /n/, тем не менее некоторые определённые существительные имеют нунацию.
rdf:langString Нунація (араб. تنوين‎‎, tanwīn) — діакритичний знак, який пишуть над останньою приголосною іменників та прикметників, здебільшого в неозначеному стані. Цей знак притаманний деяким семітським мовам, зокрема арабській. Існує три варіанти цього діакритика: -un (називний відмінок), -in (родовий відмінок), та -an (знахідний відмінок). Значок ـً найчастіше пишуть у комбінації з‎ аліфом (ـًا‎), та марбутою‎ (ةً) або ізольованою гамзою (ءً‎). Нунація притаманна лише літературній арабській, в її немає. Деякі підручники подають навіть літературну мову без цих закінчень. Оскільки в арабській немає неозначеного артикля, то неозначеними є ті слова, перед якими немає означеного артикля. Через це виникла думка, що нунація є неодмінною ознакою неозначеного стану іменників та прикметників. Проте наявність у слові нунації не обов'язково робить його неозначеним; чимало означених слів (власних назв) мають нунацію, наприклад у виразі: أشهد أن محمداً رسول الله (ʾašhadu ʾanna Muḥammadan rasūlu llāh: «Засвідчую, що Мухаммад є посланцем Всевишнього»), ім'я Мухаммад, означене слово, має нунацію.
xsd:nonNegativeInteger 8487

data from the linked data cloud