Nostra aetate
http://dbpedia.org/resource/Nostra_aetate an entity of type: Thing
Nostra aetate je Deklarace o poměru církve k nekřesťanským náboženstvím vyhlášená 28. října 1965 v posledním roce druhého vatikánského koncilu papežem Pavlem VI. Hlasováním shromážděných biskupů prošla v poměru 2 221 ku 88. Latinský titulek znamená „V naší době“ a jedná se o první slova deklarace, jak je u římskokatolických dokumentů zvykem.
rdf:langString
Nostra Aetate (esperante "En nia tempo") estas unu la tri deklaracioj de la Dua Vatikana Koncilio, publikigita la 28-an de oktobro 1965, kaj priskribas la sintenon kaj la sentojn kaj la juĝojn de la Katolika Eklezio koncerne la religiojn nekristanajn. La deklaracio estas, kvankam pensintensa, dokumento ne longa kaj laŭiras kvin punktojn: 1) Enkonduko 2) La rekono pri la religia sento en la vivo de ĉiu homo 3) Estimo konfesata por la gentoj de la Islamo 4) Pri la speciala kialaro interliganta Kristanismon kaj hebreismon 5) Pri la principo de la tutmonda frateco kaj amo
rdf:langString
Nostra Ætate atau Pernyataan tentang Hubungan Gereja dengan Agama-Agama Bukan Kristen, adalah salah satu dokumen dari Konsili Vatikan Kedua. Dokumen ini disetujui oleh para Uskup dalam sebuah pemungutan suara 2.221 berbanding 88, dan diresmikan oleh Paus Paulus VI pada 28 Oktober 1965. Judul Nostra Ætate atau Pada Zaman Kita ("In Our Time" dalam Bahasa Inggris) diambil dari baris pertama dokumen ini sebagaimana biasanya dokumen-dokumen Gereja Katolik dinamai.
rdf:langString
비그리스도교와 교회의 관계에 대한 선언(Nostra Aetate)은 제2차 바티칸 공의회에서 1965년 10월 28일에 기독교(문맥상 로마 가톨릭교회)와 기독교가 아닌 다른 종교와의 관계에 대하여 천명한 교령이다.
rdf:langString
Nostra Ætate (Latijn voor In onze tijd) is een verklaring van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) over de verhouding van de Katholieke Kerk tot de niet-christelijke godsdiensten. De verklaring verscheen op 28 oktober 1965 en werd door paus Paulus VI tot de zijne gemaakt. De verklaring betekende een nieuwe fase in de verhouding tussen het joodse volk en de Katholieke Kerk. Oorspronkelijk was de verklaring voorzien als een standpuntbepaling met betrekking tot alleen het jodendom. De verklaring handelt evenwel over de verhouding met alle andere wereldgodsdiensten. De centrale stelling luidt: De Katholieke Kerk wijst niets af van wat er aan waars en heiligs is in deze godsdiensten.
rdf:langString
Nostra aetate (лат. «В наш век», «В наше время») — декларация Второго Ватиканского собора Католической церкви об отношении Церкви к нехристианским религиям. За окончательный вариант декларации проголосовал 2 221 участник собора, против 88. Была утверждена 28 октября 1965 года папой Павлом VI. Стала одной из трёх деклараций Второго Ватиканского собора и самым кратким из его документов.
rdf:langString
Nostra aetate (svenska: I vår tid) utgör ett dokument med "Deklaration om kyrkans relation till icke-kristna religioner", framtaget vid Andra Vatikankonciliet. Dokumentet antogs med röstetalet 2 221 mot 88 av de samlade biskoparna och promulgerades den 28 oktober 1965 av påve Paulus VI.
rdf:langString
《教會對非基督宗教態度》（拉丁語：Nostra Aetate）宣言是梵蒂岡第二屆大公會議所發布的一項正式文件，依照聖座文獻的命名原則取前二字為其名稱為「Nostra Aetate」，直譯為《在我們的時代》，為該次大公會議發表的三篇宣言之一。該文件是梵蒂岡第二屆大公會議試圖為羅馬天主教與其他宗教交流時態度訂立正式立場而發布的。該文獻在梵蒂岡第二次大公會議的第三會期中於1964年11月25日通過，並於1965年10月28日由教宗保祿六世發布。名稱中的教會是指羅馬天主教，而非泛指所有基督宗教。 該文獻的前身是《對猶太人與非基督宗教態度》草案，此為《大公主義》草案的第四章，由於與會主教們對於該涉及反猶太主義的議題感到棘手而難以達到共識，因此在第二會期討論《大公主義》草案時將此章節留待第三會期並由負責的神學小組重新撰寫後再行討論，最後此章節被獨立出來成為一個單獨的宣言，由於與會主教對於反猶主義的反感，因此名稱中的猶太人字樣也被刪除。
rdf:langString
Nostra aetate (з лат. «Наш час») — декларація Другого Ватиканського собору Католицької церкви про ставлення Церкви до нехристиянських релігій. За остаточний варіант декларації проголосував 2221 учасник собору, проти 88. Була затверджена 28 жовтня 1965 року папою Павлом VI. Стала однією з трьох декларацій Другого Ватиканського собору і найкоротшим з його документів.
rdf:langString
La declaració Nostra Aetate (en català: El nostre temps) constitueix un dels documents capdavanters del Concili Vaticà II, el contingut tracta sobre les relacions de l'església amb les religions no cristianes. Va ser aprovada per 2.221 vots contra 88, el 28 d'octubre de 1965.
rdf:langString
Nostra aetate (lat. für „in unserer Zeit“) heißt nach ihren Anfangsworten die Erklärung über die Haltung der Kirche zu den nichtchristlichen Religionen, die das Zweite Vatikanische Konzil am 26. Oktober 1965 verabschiedete und die Papst Paul VI. am 28. Oktober 1965 promulgierte. Sie erkennt Wahres und Heiliges in den anderen Religionen an und bestätigt die bleibende Erwählung des Judentums, in dem das Christentum wurzelt. Die Erklärung bedeutete, dass der bislang exklusiv verstandene Wahrheitsanspruch der römisch-katholischen Kirche Extra ecclesiam nulla salus („außerhalb der Kirche kein Heil“) relativiert wurde: Auch in Religionen außerhalb der Kirche gebe es Wahrheiten.
rdf:langString
La declaración Nostra Aetate (en latín: Nuestro tiempo) constituye uno de los documentos señeros del Concilio Vaticano II, cuyo contenido trata sobre las relaciones de la Iglesia con las religiones no cristianas. Fue aprobada por 2221 votos contra 88, el 28 de octubre de 1965.
rdf:langString
Nostra aetate (from Latin: "In our time") is the incipit of the Declaration on the Relation of the Church with Non-Christian Religions of the Second Vatican Council. Passed by a vote of 2,221 to 88 of the assembled bishops, this declaration was promulgated on 28 October 1965 by Pope Paul VI.
rdf:langString
Nostra Ætate est la déclaration du concile Vatican II sur les relations de l'Église catholique avec les religions non chrétiennes (judaïsme, islam, bouddhisme, hindouisme et autres religions). Lors de la troisième session du concile, elle est approuvée par 2 221 voix contre 88. Elle est immédiatement promulguée, le 28 octobre 1965, par le pape Paul VI. « Nostra Ætate » sont les premiers mots du texte latin ; ils signifient « À notre époque ».
rdf:langString
La dichiarazione Nostra aetate (letteralmente, Nel nostro tempo) è uno dei documenti del Concilio Ecumenico Vaticano II. La dichiarazione riguarda il tema del senso religioso e dei rapporti tra la Chiesa cattolica e le religioni non-cristiane. La prima bozza, denominata (letteralmente, Decreto sugli Ebrei) fu completata nel novembre 1961 da Giovanni XXIII. Il testo definitivo fu pubblicato il 28 ottobre 1965, durante il pontificato di Paolo VI. Il documento è composto da cinque punti: Verrà approvata con 2041 voti favorevoli, 88 contrari e 3 nulli.
rdf:langString
Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate jest dziełem II soboru watykańskiego.Oficjalny łaciński tytuł brzmi: Declaratio de Ecclesiae habitudine ad religiones non christianas.Została ogłoszona 28 października 1965 roku. Łaciński tytuł Nostra aetate, czyli incipit dokumentu, oddano po polsku jako „W naszej epoce”. Deklaracja stanowi objętościowo najmniejszy dokument II soboru watykańskiego, składając się z tylko 5 punktów. Punkt trzeci został poświęcony stosunkowi Kościoła do islamu.
rdf:langString
rdf:langString
Nostra aetate
rdf:langString
Nostra Aetate
rdf:langString
Nostra aetate
rdf:langString
Nostra aetate
rdf:langString
Nostra Aetate
rdf:langString
Nostra Aetate
rdf:langString
Nostra Aetate
rdf:langString
Nostra aetate
rdf:langString
Nostra Ætate
rdf:langString
비그리스도교와 교회의 관계에 대한 선언
rdf:langString
Nostra Ætate
rdf:langString
Nostra aetate
rdf:langString
Nostra Aetate
rdf:langString
Nostra aetate
rdf:langString
教會對非基督宗教態度
rdf:langString
Nostra Aetate
xsd:integer
42283
xsd:integer
1115578944
rdf:langString
In our time, when day by day mankind is being drawn closer together, and the ties between different peoples are becoming stronger, the Church examines more closely her relationship to non-Christian religions. In her task of promoting unity and love among men, indeed among nations, she considers above all in this declaration what men have in common and what draws them to fellowship.
rdf:langString
La declaració Nostra Aetate (en català: El nostre temps) constitueix un dels documents capdavanters del Concili Vaticà II, el contingut tracta sobre les relacions de l'església amb les religions no cristianes. Va ser aprovada per 2.221 vots contra 88, el 28 d'octubre de 1965. La declaració Nostra aetate va deure les vicissituds de la seva confecció i aprovació, a un dels diversos temes que tracta: l'actitud de l'Església catòlica davant els jueus, que va donar ressò mundial a aquest document de gestació tan laboriosa, que va arribar fins i tot a produir obstacles dins de la pròpia Aula conciliar.Es considera que va establir bases noves en les relacions dels catòlics amb els jueus, els musulmans, els budistes, els hinduistes, i els altres creients, de les altres religions no cristianes.
rdf:langString
Nostra aetate je Deklarace o poměru církve k nekřesťanským náboženstvím vyhlášená 28. října 1965 v posledním roce druhého vatikánského koncilu papežem Pavlem VI. Hlasováním shromážděných biskupů prošla v poměru 2 221 ku 88. Latinský titulek znamená „V naší době“ a jedná se o první slova deklarace, jak je u římskokatolických dokumentů zvykem.
rdf:langString
Nostra Aetate (esperante "En nia tempo") estas unu la tri deklaracioj de la Dua Vatikana Koncilio, publikigita la 28-an de oktobro 1965, kaj priskribas la sintenon kaj la sentojn kaj la juĝojn de la Katolika Eklezio koncerne la religiojn nekristanajn. La deklaracio estas, kvankam pensintensa, dokumento ne longa kaj laŭiras kvin punktojn: 1) Enkonduko 2) La rekono pri la religia sento en la vivo de ĉiu homo 3) Estimo konfesata por la gentoj de la Islamo 4) Pri la speciala kialaro interliganta Kristanismon kaj hebreismon 5) Pri la principo de la tutmonda frateco kaj amo
rdf:langString
Nostra aetate (lat. für „in unserer Zeit“) heißt nach ihren Anfangsworten die Erklärung über die Haltung der Kirche zu den nichtchristlichen Religionen, die das Zweite Vatikanische Konzil am 26. Oktober 1965 verabschiedete und die Papst Paul VI. am 28. Oktober 1965 promulgierte. Sie erkennt Wahres und Heiliges in den anderen Religionen an und bestätigt die bleibende Erwählung des Judentums, in dem das Christentum wurzelt. Die Erklärung bedeutete, dass der bislang exklusiv verstandene Wahrheitsanspruch der römisch-katholischen Kirche Extra ecclesiam nulla salus („außerhalb der Kirche kein Heil“) relativiert wurde: Auch in Religionen außerhalb der Kirche gebe es Wahrheiten. Der Text ist ein ungeplantes Ergebnis jahrelanger, von vielen Konflikten begleiteter, Beratungen auf dem Konzil. Dabei wurden die ursprünglich auf das katholische Verhältnis zum Judentum begrenzten Vorentwürfe in den Zusammenhang einer Öffnung zum allgemeinen interreligiösen Dialog gerückt und ausgeweitet. Einige Passagen und Einzelstellen blieben bis zuletzt umstritten, doch mehr als 96 % der Konzilsväter stimmten für den Text.
rdf:langString
La declaración Nostra Aetate (en latín: Nuestro tiempo) constituye uno de los documentos señeros del Concilio Vaticano II, cuyo contenido trata sobre las relaciones de la Iglesia con las religiones no cristianas. Fue aprobada por 2221 votos contra 88, el 28 de octubre de 1965. La declaración Nostra aetate debió las vicisitudes de su confección y aprobación a uno de los varios temas que trata: la actitud de la Iglesia católica ante los judíos, que dio resonancia mundial a este documento de gestación tan laboriosa, que llegó incluso a producir obstáculos dentro de la propia Aula conciliar. Se considera que estableció bases nuevas en las relaciones de los católicos con los judíos, los musulmanes, los budistas, los hindúes y demás creyentes de otras religiones no cristianas.
rdf:langString
Nostra aetate (from Latin: "In our time") is the incipit of the Declaration on the Relation of the Church with Non-Christian Religions of the Second Vatican Council. Passed by a vote of 2,221 to 88 of the assembled bishops, this declaration was promulgated on 28 October 1965 by Pope Paul VI. It is the shortest of the 16 final documents of the Council and "the first in Catholic history to focus on the relationship that Catholics have with Jews." Similarly, Nostra aetate is considered a monumental declaration in describing the Church's positive relationship with Muslims. It "reveres the work of God in all the major faith traditions." It begins by stating its purpose of reflecting on what humankind has in common in these times when people are being drawn closer together. The preparation of the document was largely under the direction of Cardinal Augustin Bea as President of the Secretariat for Promoting Christian Unity, along with his periti, such as John M. Oesterreicher, Gregory Baum and Bruno Hussar. Following an approach by Jules Isaac, a French-born Jew who was associated with the Seelisberg Conference of the International Council of Christians and Jews, in which, he claimed that what he called "Christian antisemitism", had prepared the way for the Holocaust, a sympathetic Pope John XXIII endorsed the creation of a document which would address a new, less adversarial, approach to the relationship between the Catholic Church and Rabbinic Judaism. Within the Church, conservative Cardinals were suspicious and Middle Eastern Catholics strongly opposed the creation of such a document. With the Arab–Israeli conflict in full swing, the governments of Arab nations such as Egypt (in particular), Lebanon, Syria and Iraq vocally lobbied against its development (the document was subjected to several leaks during its development due to the involvement of the intelligence agencies of several nations). Jewish organisations such as the American Jewish Committee, B'nai B'rith and the World Jewish Congress also lobbied for their side with the assistance of sympathetic liberal clergymen. After going through numerous drafts, compromises were made and a statement was added on Islam to mollify the security concerns of the Arab Christians. Finally, statements on Eastern religions; Buddhism and Hinduism; were also added.
rdf:langString
Nostra Ætate atau Pernyataan tentang Hubungan Gereja dengan Agama-Agama Bukan Kristen, adalah salah satu dokumen dari Konsili Vatikan Kedua. Dokumen ini disetujui oleh para Uskup dalam sebuah pemungutan suara 2.221 berbanding 88, dan diresmikan oleh Paus Paulus VI pada 28 Oktober 1965. Judul Nostra Ætate atau Pada Zaman Kita ("In Our Time" dalam Bahasa Inggris) diambil dari baris pertama dokumen ini sebagaimana biasanya dokumen-dokumen Gereja Katolik dinamai.
rdf:langString
Nostra Ætate est la déclaration du concile Vatican II sur les relations de l'Église catholique avec les religions non chrétiennes (judaïsme, islam, bouddhisme, hindouisme et autres religions). Lors de la troisième session du concile, elle est approuvée par 2 221 voix contre 88. Elle est immédiatement promulguée, le 28 octobre 1965, par le pape Paul VI. « Nostra Ætate » sont les premiers mots du texte latin ; ils signifient « À notre époque ». Nostra Ætate est le plus court des documents de Vatican II : il en est peut-être également le plus révolutionnaire par rapport à la doctrine jusqu'alors en vigueur dans l'Église catholique. Fondateur du dialogue interreligieux catholique contemporain, il renouvelle les relations que l'Église établit avec les autres religions.
rdf:langString
비그리스도교와 교회의 관계에 대한 선언(Nostra Aetate)은 제2차 바티칸 공의회에서 1965년 10월 28일에 기독교(문맥상 로마 가톨릭교회)와 기독교가 아닌 다른 종교와의 관계에 대하여 천명한 교령이다.
rdf:langString
La dichiarazione Nostra aetate (letteralmente, Nel nostro tempo) è uno dei documenti del Concilio Ecumenico Vaticano II. La dichiarazione riguarda il tema del senso religioso e dei rapporti tra la Chiesa cattolica e le religioni non-cristiane. La prima bozza, denominata (letteralmente, Decreto sugli Ebrei) fu completata nel novembre 1961 da Giovanni XXIII. Il testo definitivo fu pubblicato il 28 ottobre 1965, durante il pontificato di Paolo VI. Il documento è composto da cinque punti: 1.
* un'introduzione; 2.
* il riconoscimento del senso religioso nella vita di ciascun uomo; 3.
* la stima riservata alle genti dell'islam; 4.
* il vincolo che lega il Cristianesimo all'ebraismo; 5.
* il principio della fratellanza universale e dell'amore. Verrà approvata con 2041 voti favorevoli, 88 contrari e 3 nulli.
rdf:langString
Nostra Ætate (Latijn voor In onze tijd) is een verklaring van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) over de verhouding van de Katholieke Kerk tot de niet-christelijke godsdiensten. De verklaring verscheen op 28 oktober 1965 en werd door paus Paulus VI tot de zijne gemaakt. De verklaring betekende een nieuwe fase in de verhouding tussen het joodse volk en de Katholieke Kerk. Oorspronkelijk was de verklaring voorzien als een standpuntbepaling met betrekking tot alleen het jodendom. De verklaring handelt evenwel over de verhouding met alle andere wereldgodsdiensten. De centrale stelling luidt: De Katholieke Kerk wijst niets af van wat er aan waars en heiligs is in deze godsdiensten.
rdf:langString
Nostra aetate (лат. «В наш век», «В наше время») — декларация Второго Ватиканского собора Католической церкви об отношении Церкви к нехристианским религиям. За окончательный вариант декларации проголосовал 2 221 участник собора, против 88. Была утверждена 28 октября 1965 года папой Павлом VI. Стала одной из трёх деклараций Второго Ватиканского собора и самым кратким из его документов.
rdf:langString
Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate jest dziełem II soboru watykańskiego.Oficjalny łaciński tytuł brzmi: Declaratio de Ecclesiae habitudine ad religiones non christianas.Została ogłoszona 28 października 1965 roku. Łaciński tytuł Nostra aetate, czyli incipit dokumentu, oddano po polsku jako „W naszej epoce”. Deklaracja stanowi objętościowo najmniejszy dokument II soboru watykańskiego, składając się z tylko 5 punktów. Punkt pierwszy przedstawia współczesną sytuację świata („naszą epokę”), kiedy to ludzkość zbliża się do siebie, a kraje świata coraz bardziej od siebie zależą. Sytuacja ta skłania Kościół do rozważenia jego stosunku do innych religii. Autorzy deklaracji podkreślają zwłaszcza to, co łączy ludzkość. Punkt drugi został poświęcony hinduizmowi, buddyzmowi oraz „innym, istniejącym na świecie religiom”, niewskazanym tu z nazwy. Stwierdza się w nim, że Kościół darzy je szacunkiem i „nic nie odrzuca z tego, co w religiach tych prawdziwe jest i święte”. Kościół wzywa chrześcijan do współpracy i dialogu z wyznawcami innych religii i wspierania znajdujących się w nich wartości. Jest to pierwsze oficjalne pozytywne odniesienie się Kościoła do religii pierwotnych i dalekowschodnich. Punkt trzeci został poświęcony stosunkowi Kościoła do islamu. Najobszerniejszy i według komentatorów najistotniejszy punkt deklaracji to punkt czwarty. Dotyczy on relacji Kościoła do judaizmu i porusza wiele istotnych zagadnień teologicznych, żywo dyskutowanych w historii chrześcijaństwa, jak na przykład trwałość przymierza Boga z Izraelem (deklaracja stwierdza, że nigdy nie zostało ono zerwane, choć podkreśla jednocześnie, że Kościół jest „nowym Ludem Bożym”), problem oskarżenia Żydów o bogobójstwo (stwierdzono, że nie można przypisywać winy bez różnicy wszystkim Żydom).Deklaracja wzywa chrześcijan i Żydów do dialogu, podając wskazówki, jak należy go prowadzić. Poleca również, aby w nauczaniu kościelnym i katechezie nie nauczać o Żydach i judaizmie niczego, co byłoby sprzeczne z prawdą Ewangelii i duchem Chrystusowym. Jednoznacznie i wyraźnie potępiono w punkcie czwartym deklaracji wszelkie prześladowania, które kiedykolwiek kierowano przeciw Żydom. Punkt piąty wzywa do braterstwa między ludźmi i sprzeciwia się wszelkim formom dyskryminacji i prześladowań religijnych.
rdf:langString
Nostra aetate (svenska: I vår tid) utgör ett dokument med "Deklaration om kyrkans relation till icke-kristna religioner", framtaget vid Andra Vatikankonciliet. Dokumentet antogs med röstetalet 2 221 mot 88 av de samlade biskoparna och promulgerades den 28 oktober 1965 av påve Paulus VI.
rdf:langString
《教會對非基督宗教態度》（拉丁語：Nostra Aetate）宣言是梵蒂岡第二屆大公會議所發布的一項正式文件，依照聖座文獻的命名原則取前二字為其名稱為「Nostra Aetate」，直譯為《在我們的時代》，為該次大公會議發表的三篇宣言之一。該文件是梵蒂岡第二屆大公會議試圖為羅馬天主教與其他宗教交流時態度訂立正式立場而發布的。該文獻在梵蒂岡第二次大公會議的第三會期中於1964年11月25日通過，並於1965年10月28日由教宗保祿六世發布。名稱中的教會是指羅馬天主教，而非泛指所有基督宗教。 該文獻的前身是《對猶太人與非基督宗教態度》草案，此為《大公主義》草案的第四章，由於與會主教們對於該涉及反猶太主義的議題感到棘手而難以達到共識，因此在第二會期討論《大公主義》草案時將此章節留待第三會期並由負責的神學小組重新撰寫後再行討論，最後此章節被獨立出來成為一個單獨的宣言，由於與會主教對於反猶主義的反感，因此名稱中的猶太人字樣也被刪除。
rdf:langString
Nostra aetate (з лат. «Наш час») — декларація Другого Ватиканського собору Католицької церкви про ставлення Церкви до нехристиянських релігій. За остаточний варіант декларації проголосував 2221 учасник собору, проти 88. Була затверджена 28 жовтня 1965 року папою Павлом VI. Стала однією з трьох декларацій Другого Ватиканського собору і найкоротшим з його документів.
xsd:nonNegativeInteger
96619
