Neo-charismatic movement
http://dbpedia.org/resource/Neo-charismatic_movement
Die Neocharismatische Bewegung ist eine teilweise christlich-fundamentalistische Strömung im Christentum, die mit der evangelikalen, pfingstlichen und charismatischen Richtung verwandt ist. Andere Bezeichnungen sind: Dritte Welle des Heiligen Geistes, Gemeindeaufbau-Bewegung, Gemeindegründungs-Bewegung. Die im angelsächsischen Sprachraum übliche Bezeichnung neo-pentecostal (neu-pfingstlerisch) ist eigentlich sachlich zutreffender, aber im Deutschen weniger geläufig.
rdf:langString
Le mouvement néo-charismatique ou le néo-pentecôtisme (cette dernière expression est également utilisée pour parler du premier mouvement charismatique) est un courant du christianisme évangélique qui met l'accent sur les dons du Saint-Esprit. La «troisième vague» (surnom du mouvement) a commencé aux États-Unis, dans le début des années 1980. De nombreuses églises ont ainsi été créées un peu partout dans le monde. Le baptême du Saint-Esprit et les neuf dons du Saint-Esprit sont des éléments centraux du courant. Les principes du Mouvement charismatique évangélique sont repris par le mouvement néo-charismatique avec plus d'ampleur et avec quelques aspects théologiques supplémentaires, tels le , la et .
rdf:langString
El movimiento neocarismático o neopentecostalismo representa a las iglesias evangélicas que tienen un énfasis en los dones del Espíritu. La “tercera ola” (el apodo del movimiento) comenzó en Estados Unidos a principios de la década de 1980. Como resultado, se formaron muchas iglesias en todo el mundo. El bautismo del Espíritu Santo y los nueve dones del Espíritu Santo son elementos centrales de la corriente. Los principios del movimiento carismático son retomados por el movimiento neo-carismático con más amplitud y con algunos aspectos teológicos adicionales, como , y .
rdf:langString
新靈恩派（也是第三波靈恩派或超靈恩派）運動是福音派新教基督教中的一場運動，由各種獨立的教會和組織組成，強調聖經默示完成後聖靈恩賜的可用性，例如說方言和信心醫治。新靈恩運動被認為是靈恩派基督教傳統的“第三波”，始於五旬節派（“第一波”），並由靈恩運動（“第二波”）進一步推動。 [1]由於後宗派和獨立靈恩派團體的增長，現在相信新靈恩派比第一波和第二波類別更多。 [2]截至 2002 年，約有 19,000 個教派或團體，以及大約 2.95 億個人信徒，被確定稱爲新靈恩。 [2]
rdf:langString
The Neo-charismatic (also third-wave charismatic or hypercharismatic) movement is a movement within evangelical Protestant Christianity that is composed of a diverse range of independent churches and organizations that emphasize the post-biblical availability of gifts of the Holy Spirit, such as speaking in tongues and faith healing. The Neo-charismatic movement is considered to be the "third wave" of the Charismatic Christian tradition which began with Pentecostalism (the "first wave"), and was furthered by the Charismatic movement (the "second wave"). As a result of the growth of postdenominational and independent charismatic groups, Neo-charismatics are now believed to be more numerous than the first and second wave categories. As of 2002, some 19,000 denominations or groups, with appro
rdf:langString
Kościoły neocharyzmatyczne, charyzmatyczne lub neo-zielonoświątkowe – ruch (lub ruchy) wyznaniowy w protestantyzmie, powstały w latach 80. XX wieku, będący odłamem bądź częścią pentekostalizmu. Poza wiarą w chrzest w Duchu Świętym i praktykowaniem charyzmatów neocharyzmatycy uważają, że pięć darów służby: apostołów, proroków, ewangelistów, pasterzy i nauczycieli (wymienione w Ef 4,11) nie zanikło w starożytności, lecz sprawują je wybrani chrześcijanie także w dzisiejszych czasach (w ruchu występują jednak znaczące różnice opinii co do pozycji i zadań ww. służb, zwłaszcza służb apostoła i proroka; propagatorzy Ruchu Wiary uważają np. iż apostoł nie jest z zasady zwierzchnikiem lokalnych pastorów, w przeciwieństwie do niektórych (neo)charyzmatyków uważających apostoła za „pastora pastorów”).
rdf:langString
O termo neopentecostalismo, ou a expressão Terceira Onda do Pentecostalismo, designam a terceira onda do movimento pentecostal. É um movimento dentro do cristianismo que surgiu em meados dos anos 1970 e 1980, algumas décadas após o movimento pentecostal do início do século XX, ocorrido em 1906. Dissidente do evangelicalismo que congrega denominações oriundas do pentecostalismo clássico ou mesmo das igrejas cristãs tradicionais (batistas, presbiteriana, metodistas, etc), o neopentecostalismo é considerado um movimento sectário.
rdf:langString
Неохаризмати́зм (англ. Neo-Charismatic movement — от лат. neo — новый и греч. χαρισμα — дар, дарование) — течение в пятидесятничестве, появившееся в США в 1970-е годы. Неохаризматов называют также независимыми харизматами и неопятидесятниками. Неохаризматизм возник как развитие харизматического движения и включает в себя значительное количество независимых церквей и групп, которые не могут быть классифицированы ни как классические пятидесятнические, ни как харизматические. Неохаризматические церкви действуют в 225 странах мира и объединены в 19 тыс. деноминаций и церковных союзов.
rdf:langString
rdf:langString
Neocharismatische Bewegung
rdf:langString
Movimiento neocarismático
rdf:langString
Mouvement néo-charismatique
rdf:langString
Neopentecostale
rdf:langString
Neo-charismatic movement
rdf:langString
Kościoły neocharyzmatyczne
rdf:langString
Neopentecostalismo
rdf:langString
Неохаризматизм
rdf:langString
新靈恩運動
xsd:integer
2298320
xsd:integer
1095832552
rdf:langString
Die Neocharismatische Bewegung ist eine teilweise christlich-fundamentalistische Strömung im Christentum, die mit der evangelikalen, pfingstlichen und charismatischen Richtung verwandt ist. Andere Bezeichnungen sind: Dritte Welle des Heiligen Geistes, Gemeindeaufbau-Bewegung, Gemeindegründungs-Bewegung. Die im angelsächsischen Sprachraum übliche Bezeichnung neo-pentecostal (neu-pfingstlerisch) ist eigentlich sachlich zutreffender, aber im Deutschen weniger geläufig.
rdf:langString
Le mouvement néo-charismatique ou le néo-pentecôtisme (cette dernière expression est également utilisée pour parler du premier mouvement charismatique) est un courant du christianisme évangélique qui met l'accent sur les dons du Saint-Esprit. La «troisième vague» (surnom du mouvement) a commencé aux États-Unis, dans le début des années 1980. De nombreuses églises ont ainsi été créées un peu partout dans le monde. Le baptême du Saint-Esprit et les neuf dons du Saint-Esprit sont des éléments centraux du courant. Les principes du Mouvement charismatique évangélique sont repris par le mouvement néo-charismatique avec plus d'ampleur et avec quelques aspects théologiques supplémentaires, tels le , la et .
rdf:langString
El movimiento neocarismático o neopentecostalismo representa a las iglesias evangélicas que tienen un énfasis en los dones del Espíritu. La “tercera ola” (el apodo del movimiento) comenzó en Estados Unidos a principios de la década de 1980. Como resultado, se formaron muchas iglesias en todo el mundo. El bautismo del Espíritu Santo y los nueve dones del Espíritu Santo son elementos centrales de la corriente. Los principios del movimiento carismático son retomados por el movimiento neo-carismático con más amplitud y con algunos aspectos teológicos adicionales, como , y .
rdf:langString
The Neo-charismatic (also third-wave charismatic or hypercharismatic) movement is a movement within evangelical Protestant Christianity that is composed of a diverse range of independent churches and organizations that emphasize the post-biblical availability of gifts of the Holy Spirit, such as speaking in tongues and faith healing. The Neo-charismatic movement is considered to be the "third wave" of the Charismatic Christian tradition which began with Pentecostalism (the "first wave"), and was furthered by the Charismatic movement (the "second wave"). As a result of the growth of postdenominational and independent charismatic groups, Neo-charismatics are now believed to be more numerous than the first and second wave categories. As of 2002, some 19,000 denominations or groups, with approximately 295 million individual adherents, were identified as Neo-charismatic.
rdf:langString
O termo neopentecostalismo, ou a expressão Terceira Onda do Pentecostalismo, designam a terceira onda do movimento pentecostal. É um movimento dentro do cristianismo que surgiu em meados dos anos 1970 e 1980, algumas décadas após o movimento pentecostal do início do século XX, ocorrido em 1906. Dissidente do evangelicalismo que congrega denominações oriundas do pentecostalismo clássico ou mesmo das igrejas cristãs tradicionais (batistas, presbiteriana, metodistas, etc), o neopentecostalismo é considerado um movimento sectário. Em alguns lugares são chamados de carismáticos, tendo como exceção o Brasil, onde essa nomenclatura é reservada quase exclusivamente para um movimento dentro da Igreja Católica chamado Renovação Carismática Católica, mas aos poucos o termo vem sendo resgatado por pentecostais e neopentecostais no País, por exemplo, a "paróquia" Capela Carismática (Manaus), que faz parte da Igreja de Deus Pentecostal do Brasil. No Brasil, alguns dos maiores e mais representativos grupos dessa corrente são a Igreja Universal do Reino de Deus, a Igreja Internacional da Graça de Deus, a Igreja Mundial do Poder de Deus, a Igreja Renascer em Cristo, a Igreja Apostólica Fonte da Vida e a Comunidade Cristã Paz e Vida, que aceitam apóstolos, bispos e pastores ou missionários presidentes que norteiam o rumo de suas igrejas no País e pelo mundo. Possuem um evangelismo massivo (boa parte delas possuem ou se utilizam de TVs, rádios, jornais, editoras ou literaturas próprias e portais ou sites). Assim como nos Estados Unidos, os neopentecostais brasileiros passaram por um sincretismo entre os movimentos evangélicos tradicionais e as religiões de matrizes africanas como o candomblé e a umbanda.
rdf:langString
Kościoły neocharyzmatyczne, charyzmatyczne lub neo-zielonoświątkowe – ruch (lub ruchy) wyznaniowy w protestantyzmie, powstały w latach 80. XX wieku, będący odłamem bądź częścią pentekostalizmu. Poza wiarą w chrzest w Duchu Świętym i praktykowaniem charyzmatów neocharyzmatycy uważają, że pięć darów służby: apostołów, proroków, ewangelistów, pasterzy i nauczycieli (wymienione w Ef 4,11) nie zanikło w starożytności, lecz sprawują je wybrani chrześcijanie także w dzisiejszych czasach (w ruchu występują jednak znaczące różnice opinii co do pozycji i zadań ww. służb, zwłaszcza służb apostoła i proroka; propagatorzy Ruchu Wiary uważają np. iż apostoł nie jest z zasady zwierzchnikiem lokalnych pastorów, w przeciwieństwie do niektórych (neo)charyzmatyków uważających apostoła za „pastora pastorów”). Powszechnie w tym znaczeniu występują raczej terminy „charyzmatyczne” i „neo-zielonoświątkowe”, przy czym sam ruch charyzmatyczny rozpoczął się – częściowo je opuszczając, częściowo w nich pozostając – wewnątrz Kościołów istniejących od setek lat (katolicki, episkopalny, baptyści).
rdf:langString
Неохаризмати́зм (англ. Neo-Charismatic movement — от лат. neo — новый и греч. χαρισμα — дар, дарование) — течение в пятидесятничестве, появившееся в США в 1970-е годы. Неохаризматов называют также независимыми харизматами и неопятидесятниками. Неохаризматизм возник как развитие харизматического движения и включает в себя значительное количество независимых церквей и групп, которые не могут быть классифицированы ни как классические пятидесятнические, ни как харизматические. Неохаризматические церкви действуют в 225 странах мира и объединены в 19 тыс. деноминаций и церковных союзов. Численность верующих неохаризматических церквей оценивается в 200—300 млн человек.
rdf:langString
新靈恩派（也是第三波靈恩派或超靈恩派）運動是福音派新教基督教中的一場運動，由各種獨立的教會和組織組成，強調聖經默示完成後聖靈恩賜的可用性，例如說方言和信心醫治。新靈恩運動被認為是靈恩派基督教傳統的“第三波”，始於五旬節派（“第一波”），並由靈恩運動（“第二波”）進一步推動。 [1]由於後宗派和獨立靈恩派團體的增長，現在相信新靈恩派比第一波和第二波類別更多。 [2]截至 2002 年，約有 19,000 個教派或團體，以及大約 2.95 億個人信徒，被確定稱爲新靈恩。 [2]
xsd:nonNegativeInteger
15018
