Mortal sin

rdf:langString Doodzonde

rdf:langString In de katholieke traditie wordt er onderscheid gemaakt tussen doodzonde en . Zonde is de overtreding van een religieus voorschrift. Het begrip doodzonde wordt weleens verward met het begrip hoofdzonde maar heeft een andere betekenis. Volgens de Catechismus van de Katholieke Kerk moeten drie voorwaarden tegelijk vervuld zijn om van een doodzonde te kunnen spreken: "Elke zonde die een zwaarwegende materie tot object heeft en die begaan wordt met volle kennis en weloverwogen toestemming, is een doodzonde." Daarbij gaat het om een ernstige overtreding van de tien geboden. Bij het begaan van een doodzonde verliest de mens de heiligmakende genade, de gemeenschap met God, en kan derhalve niet de hemel binnengaan. Degenen die in staat van doodzonde sterven worden tot de hel veroordeeld. Daarnaast mag een persoon in staat van doodzonde niet de Heilige Communie ontvangen, en kan een priester bij een doodzonde die publiekelijk bekend is de betreffende persoon publiekelijk de Heilige Communie weigeren. Tevens verliest men na het begaan van een doodzonde ook de gemeenschap met de katholieke kerk in spiritueel opzicht. Sommige doodzonden kunnen eveneens automatisch een excommunicatie tot gevolg hebben, zoals; een directe ontheiliging van de Heilige Eucharistie. De doodzonde kan vergeven worden door het sacrament van de biecht en een oprecht volmaakt berouw. Het volmaakt berouw (berouw over de zonden enkel omwille van een pure liefde tot God) vergeeft de zonden in doodsgevaar ook buiten de biecht. De persoon die de genade van een volmaakt berouw krijgt, zal echter zonder uitzondering verlangen een oprechte biecht uit te spreken bij een priester of bisschop. Na de biecht zal de priester een penitentie opleggen. Indien de doodzonde is gebiecht, men de absolutie heeft ontvangen, is men terug in de staat van genade en is het weer toegestaan de Heilige Communie te ontvangen. Maar indien men in staat van doodzonde toch ter Communie gaat of bewust een doodzonde verzwijgt tijdens het sacrament van de biecht begaat men heiligschennis. Hiermee wordt de doodzonde verdrievoudigd en volstaat een oprecht volmaakt berouw alléén niet meer om deze te vergeven in doodsgevaar. Hierdoor kan de heiligschennis uitsluitend nog in de biecht worden vergeven. Daarnaast is een biecht niet geldig als de opgelegde penitentie niet ten uitvoer wordt gebracht en kan de priester de absolutie weigeren indien de penitentie van een vorige biecht nog moet worden volbracht. Enkele voorbeelden van zaken die door de Rooms-Katholieke Kerk traditioneel tot de doodzonden gerekend worden: * Afleggen van de katholieke godsdienst * Verzuimen van de zondagsplicht (de plicht om zondags de Heilige Mis te bezoeken. Met uitzondering van een dispensatie m.b.t. het uitvoeren van een noodzakelijk beroep of omstandigheden) * Spot of ontheiliging van de Heilige Eucharistie * Verzuimen van vasten en op aswoensdag en Goede Vrijdag (Door middel van een dispensatie geld hiervoor een uitzondering voor kleine kinderen, zieken en personen met een zeer hoge leeftijd) * Ketterij * Abortus * Euthanasie * Onkuisheid * Seksuele omgang buiten het huwelijk, zowel vóór het huwelijk als overspel * Onkuisheid binnen het huwelijk, waarin de intentie en gave van het verwekken van kinderen tijdens de huwelijkse daad moedwillig wordt verhinderd * Alle vormen van kunstmatige anticonceptie (als aan de voorplantingsdoelen binnen het huwelijk is voldaan staat de kerk soms ook periodieke onthouding toe als algehele onthouding een te zware belasting is) * Anticonceptie door middel van coitus interruptus * Alle vormen van zelfbevrediging * Homoseksualiteit en LGBT * Pedofilie * Bestialiteit * Prostitutie * Het aanschouwen en/of maken van pornografie * Seksueel getinte gesprekken, grappen en opmerkingen * Gedachten, wensen en fantasieën van ongeoorloofde seksuele aard. (Met uitzondering van bekoringen en spontaan opkomende gedachten, die direct afgewend dienen te worden) * Bewust veroorzaken van steriliteit * Echtscheiding * Gebruik van (hard)drugs en drugs waarbij men de controle over zichzelf verliest * Buitensporig alcoholgebruik en dronkenschap, waarbij men de controle over zichzelf verliest * Diefstal van een bedrag of goederen met een materiële waarde van boven de € 50,- * Moord, met uitzondering op het uitvoeren van oorlogshandelingen, het uitvoeren van een wettige doodstraf en zelfverdediging * Zelfmoord * Deelname aan occulte en heidense rituelen * Gebruikmaken van tovenarij, magie, hekserij en vervloekingen * satanisme en duivelsaanbidding * Laster en iemand vals beschuldigen met betrekking tot een ernstig vergrijp * Lidmaatschap van de vrijmetselarij of een ander omstreden geheim genootschap * Lidmaatschap van een communistische, socialistische of marxistische politieke partij of beweging * Zonder noodzaak spreken over een doodzonde van een ander persoon Sinds de vernieuwingen van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) zijn enkele doodzonden min of meer versoepeld. Echter binnen het traditionalisme handhaaft men nog strikt de onveranderlijke richtlijnen over de doodzonden.