Mora (linguistics)
http://dbpedia.org/resource/Mora_(linguistics) an entity of type: Thing
La mora és una unitat de so usada en fonologia que determina el pes sil·làbic en algunes llengües; és la unitat superior al segment i inferior a la síl·laba, i és la unitat rítmica bàsica en japonès. El nom ve de la paraula llatina usada per a designar la dilació i per a traduir la paraula grega χρόνος (khronos) en el sentit que se li dona a la mètrica. Precisament, en la prosòdia llatina, la mora era la unitat mínima de mesura del ritme, que correspon a una síl·laba breu. A les llengües on el pes sil·làbic no és rellevant, el concepte de mora es confon amb el de síl·laba.
rdf:langString
Die Mora oder More (von lateinisch mora ‚Zeitraum‘) ist
* in der antiken Verslehre ein Maß für die Quantität und
* in der Phonologie eine Maßeinheit für das Silbengewicht (Morigkeit). Beide Begriffe entsprechen einander weitgehend. Der wesentliche Unterschied ist, dass in der Phonologie das Silbengewicht (Morigkeit) eine Eigenschaft der Silbe an sich bemisst, im Unterschied zur antiken Silbenquantität, die eine Eigenschaft der Silbe im Kontext des Verses ist.
rdf:langString
Morao estas unuo de sono uzata por determini la fonologian silaban pezon en iuj lingvoj. La radiko mora signifas "periodon de tempo" deveninte de la latina vorto por "paŭzo, malfruo", kiu ankaŭ uzita por traduki la grekan Χρόνος (chronos signifanta "tempon"). En 1968 usona lingvisto priskribis kiel "longa silabo konsistas el du moraoj kaj mallonga silabo el unu." Ĝenerale, unu-moraa silabo estas nomata malpeza silabo, du-moraa silabo estas peza silabo, kaj tri-moraa silabo estas super-peza silabo. Plej da lingvistoj opinias, ke neniu lingvo uzas silabon enhavantan kvar aŭ pli moraojn.
rdf:langString
A mora (plural morae or moras; often symbolized μ) is a basic timing unit in the phonology of some spoken languages, equal to or shorter than a syllable. For example, a short syllable such as ba consists of one mora (monomoraic), while a long syllable such as baa consists of two (bimoraic); extra-long syllables with three moras (trimoraic) are relatively rare. Such metrics are also referred to as syllable weight. The term comes from the Latin word for "linger, delay", which was also used to translate the Greek word χρόνος : chrónos (time) in its metrical sense.
rdf:langString
In fonologia, una mora (dal latino mŏra, 'ritardo, indugio'; plurale mŏrae) è un'unità di suono che determina la quantità di una sillaba, la quale a sua volta, in alcune lingue, determina l'accento. Nella metrica classica, è l'unità di misura della durata delle sillabe (sulla cui alternanza, tra brevi e lunghe, si basa appunto il ritmo) e vale un “tempo”, ossia una sillaba breve (˘), mentre la sillaba lunga (⁻) vale due tempi.Lo stesso in prosodia, in cui si distingue tra sillaba monomoraica (= una mora) e sillaba bimoraica (= due more).
rdf:langString
모라(영어: mora, 지연·지체를 뜻하는 라틴어에서 유래) 또는 음박(音拍)는 음운론의 개념으로 일정한 시간적 길이를 지닌 음의 분절 단위이다. 음절과 다르며, 각 언어 화자의 심리적인 인상에 따라 결정된다. 음절은 모든 언어가 갖고 있지만 모라를 가지지 않는 언어도 있다. 모라를 지니는 언어의 대표격으로 일본어가 있다. 일본어의 많은 방언이 모라를 가지며, 일본어를 가나로 표기했을 때 요음 'ぁ', 'ぃ', 'ぅ', 'ぇ', 'ぉ', 'ゃ', 'ゅ', 'ょ'('っ'는 해당되지 않는다) 이외의 모든 가나는 모두 기본적으로 같은 길이로 발음된다. 이 단위 하나가 모라에 해당된다. 일본어학에서는 일반적으로 '박(拍)'이라고 부른다. 일본어의 특징은 장음(ー), 촉음(っ), 발음(撥音)(ん)을 1모라로 갖고 있는 것으로, 장음은 장모음의 후반부를, 촉음은 장자음(長子音)의 전반부를 잘라낸 것이며, 발음은 음절 말 비음이나 을 각각 모라로 삼는다.
rdf:langString
モーラ、モラ（mora）とは、音韻論上、一定の時間的長さをもった音の分節単位。古典詩における韻律用語であるラテン語の mŏra [ˈmɔra]（モラ）の転用（日本語における「モーラ」という表記はラテン語からの借用語の英語の mora [ˈmɔːɹə] からの音訳であり、「モラ」という表記はラテン語からの音訳）。拍（はく）とも訳される。 音韻の構造によって定められる音節とは異なり、各言語内での音長に関する規定に従う。全ての言語が音節をもっているが、音節とは異なるモーラをもつ言語ともたない言語がある。
rdf:langString
De mora (meerv mora's/ morae) is een eenheid met behulp waarvan de lengte ofwel het gewicht van een lettergreep wordt gemeten op grond van de nucleus en de coda (gezamenlijk vormen deze het rijm). Op hun beurt hangen hier weer zaken als klemtoon, ritme en duur van af. Er bestaat geen duidelijk afgebakende definitie van het begrip mora. In 1968 omschreef een Amerikaanse taalkundige het als “iets waarvan een lange lettergreep uit twee delen bestaat en een korte lettergreep uit een.”
rdf:langString
音拍（日语：モーラ，羅馬化：mora；梵語：मात्रा mātrā），是语言学上以固定长度划分的时间单位，与音节不同。
rdf:langString
Mora (plurál mory, přídavné jméno: morový; symbol μ) je fonologická jednotka určující váhu slabiky. V některých jazycích určuje důraz nebo trvání. Definice mory se různí. Americký jazykovědec James D. McCawley ji roku 1968 například definoval jako „to, čeho má dlouhá slabika dvě a krátká slabika jedno“. Slabika tedy může být dlouhá čili silná s trváním dvou mor nebo krátká čili slabá s trváním jedné mory. O morách můžeme mluvit například ve slovenštině, kde se uplatňují při popisu tzv. rytmického zákona. Oproti tomu v češtině popis pomocí mor nemá význam.
rdf:langString
En lingüística, la mora es una unidad que mide el peso silábico, es decir, la duración de los segmentos fonológicos que componen la sílaba. Gobierna la distribución temporal y la acentuación en algunas lenguas, aunque no en todas el nivel moraico es relevante; en las que no, el concepto de mora se confunde con el de sílaba. Por ejemplo, en latín la división en moras es del siguiente tipo: En latín, el número de moras regula la posición del acento (este cae en la penúltima mora antes de la última vocal).
rdf:langString
La more est un son élémentaire émis lors de la phonation. Son nom provient du latin mora signifiant « retard, arrêt, pause dans le discours » ou « délai ». Comme beaucoup de termes techniques linguistiques, sa définition exacte fait l'objet de discussions. Il s'agit d'une notion plus fine que celle de syllabe. Dans les langues syllabiques, chaque syllabe est constituée d'une ou plusieurs mores, qui en déterminent le poids, ce dernier déterminant à son tour l'accent tonique du mot ou son rythme. Dans certaines langues, dites moriques, la notion de syllabe n'existe d'ailleurs pas.
rdf:langString
Mora (łac.) – jest najmniejszą jednostką prozodyczną używaną w metryce i fonologii, będąca nosicielem cech prozodycznych. Odpowiada długości brzmienia jednej krótkiej głoski, i tym samym w niektórych językach określa „wagę” sylaby (która decyduje o synchronizacji czasowej i akcentowaniu). Podobnie jak wiele innych pojęć lingwistycznych, dokładna definicja mory jest dyskusyjna. O sylabie zawierającej jedną morę mówi się jednomorowa, o zawierającej dwie – dwumorowa. Ogólnie, mory formowane są w następujący sposób:
rdf:langString
Mora é uma unidade de som usada em fonologia que determina o peso silábico (que por sua vez determina o acento tônico e a tipologia rítmica) em algumas línguas. Como muitos termos técnicos da linguística, a definição exata de mora é debatida. O termo, que significa "período de tempo", vem da palavra latina para "pausa, atraso", que também foi usada para traduzir a palavra grega chronos (tempo) em seu sentido métrico. Uma sílaba com uma mora é chamada monomoraica, e uma com duas moras é chamada de bimoraica. Há também raros casos de sílabas trimoraicas (com três moras).
rdf:langString
Мо́ра (от лат. mora «промедление, пауза») — минимальная психофизически ощущаемая и фонологически значимая единица просодии некоторых языков; равна открытому слогу с краткой гласной и компонентам слогов более сложного состава, проявляющим функциональное сходство с кратким слогом, то есть несут собственное ударение, учитываются при определении места ударения, закономерностей «фонологической длины» морфем и слов. Моры могут быть слоговыми, гласными и согласными: Например, в японском языке слово 日本 («Япония») содержит три (ни-хо-н にほん) или четыре моры (ни-п-по-н にっぽん).
rdf:langString
Mora, (av latinets mora, 'fördröjning') tidsenhet som inom fonologin motsvarar det kortaste uttalbara ljudets längd i ett språk. I vissa språk, exempelvis japanska utgör en mora språkets minsta betydelseskiljande enhet. Mora förväxlas ofta med stavelser. En vanlig missuppfattning är att det japanska versmåttet haiku utgår från stavelser medan det i själva verket utgår från mora. I de japanska skriftspråken katakana och hiragana, samt det föråldrade , utgör varje tecken alltid en mora, till skillnad från det latinska alfabetet där flera tecken kan krävas för att skriva ut en mora.
rdf:langString
Мора (лат. mora — «проміжок часу», «пауза»), також хронос протос (грец. χρόνος πρώτος, «первинний час») або темпус примус (лат. tempus primus) — в античному віршуванні нормальна тривалість вимовлення короткого складу, найменша одиниця відліку часу у вірші. Решта всіх одиниць вірша кратна морі:
* 1 короткий склад = 1 мора.
* 1 довгий склад = 2 мори.
* Стопа ямбу = 1 короткий склад і 1 довгий = 3 мори.
* Стопа хорея = 1 довгий склад і 1 короткий = 3 мори.
rdf:langString
rdf:langString
Mora (fonologia)
rdf:langString
Mora (lingvistika)
rdf:langString
Mora (Einheit)
rdf:langString
Morao
rdf:langString
Mora (lingüística)
rdf:langString
More (linguistique)
rdf:langString
Mora (fonologia)
rdf:langString
Mora (linguistics)
rdf:langString
모라 (언어학)
rdf:langString
モーラ
rdf:langString
Mora (lingwistyka)
rdf:langString
Mora (taalkunde)
rdf:langString
Mora (linguística)
rdf:langString
Мора (лингвистика)
rdf:langString
Mora (språkvetenskap)
rdf:langString
音拍
rdf:langString
Мора (мовознавство)
xsd:integer
196565
xsd:integer
1113551725
rdf:langString
La mora és una unitat de so usada en fonologia que determina el pes sil·làbic en algunes llengües; és la unitat superior al segment i inferior a la síl·laba, i és la unitat rítmica bàsica en japonès. El nom ve de la paraula llatina usada per a designar la dilació i per a traduir la paraula grega χρόνος (khronos) en el sentit que se li dona a la mètrica. Precisament, en la prosòdia llatina, la mora era la unitat mínima de mesura del ritme, que correspon a una síl·laba breu. A les llengües on el pes sil·làbic no és rellevant, el concepte de mora es confon amb el de síl·laba.
rdf:langString
Mora (plurál mory, přídavné jméno: morový; symbol μ) je fonologická jednotka určující váhu slabiky. V některých jazycích určuje důraz nebo trvání. Definice mory se různí. Americký jazykovědec James D. McCawley ji roku 1968 například definoval jako „to, čeho má dlouhá slabika dvě a krátká slabika jedno“. Slabika tedy může být dlouhá čili silná s trváním dvou mor nebo krátká čili slabá s trváním jedné mory. O morách můžeme mluvit například ve slovenštině, kde se uplatňují při popisu tzv. rytmického zákona. Oproti tomu v češtině popis pomocí mor nemá význam. Termín mora je z latinského slova, které znamená „prodlení“.
rdf:langString
Die Mora oder More (von lateinisch mora ‚Zeitraum‘) ist
* in der antiken Verslehre ein Maß für die Quantität und
* in der Phonologie eine Maßeinheit für das Silbengewicht (Morigkeit). Beide Begriffe entsprechen einander weitgehend. Der wesentliche Unterschied ist, dass in der Phonologie das Silbengewicht (Morigkeit) eine Eigenschaft der Silbe an sich bemisst, im Unterschied zur antiken Silbenquantität, die eine Eigenschaft der Silbe im Kontext des Verses ist.
rdf:langString
Morao estas unuo de sono uzata por determini la fonologian silaban pezon en iuj lingvoj. La radiko mora signifas "periodon de tempo" deveninte de la latina vorto por "paŭzo, malfruo", kiu ankaŭ uzita por traduki la grekan Χρόνος (chronos signifanta "tempon"). En 1968 usona lingvisto priskribis kiel "longa silabo konsistas el du moraoj kaj mallonga silabo el unu." Ĝenerale, unu-moraa silabo estas nomata malpeza silabo, du-moraa silabo estas peza silabo, kaj tri-moraa silabo estas super-peza silabo. Plej da lingvistoj opinias, ke neniu lingvo uzas silabon enhavantan kvar aŭ pli moraojn.
rdf:langString
En lingüística, la mora es una unidad que mide el peso silábico, es decir, la duración de los segmentos fonológicos que componen la sílaba. Gobierna la distribución temporal y la acentuación en algunas lenguas, aunque no en todas el nivel moraico es relevante; en las que no, el concepto de mora se confunde con el de sílaba. Por ejemplo, en latín la división en moras es del siguiente tipo:
* Constan de una mora las sílabas acabadas en vocal breve. Así, la división en sílabas de rosa es ro-sa y la división en moras es idéntica ro=sa.
* Constan de dos moras las restantes sílabas, es decir, las sílabas trabadas (acabadas en consonante) y las sílabas acabadas en vocal larga. Así la división en sílabas de ventus es ven-tus y la división en moras es ve=n=tu=s. La palabra es así tetramoraica. En latín, el número de moras regula la posición del acento (este cae en la penúltima mora antes de la última vocal).
rdf:langString
La more est un son élémentaire émis lors de la phonation. Son nom provient du latin mora signifiant « retard, arrêt, pause dans le discours » ou « délai ». Comme beaucoup de termes techniques linguistiques, sa définition exacte fait l'objet de discussions. Il s'agit d'une notion plus fine que celle de syllabe. Dans les langues syllabiques, chaque syllabe est constituée d'une ou plusieurs mores, qui en déterminent le poids, ce dernier déterminant à son tour l'accent tonique du mot ou son rythme. Dans certaines langues, dites moriques, la notion de syllabe n'existe d'ailleurs pas. Une syllabe contenant une seule more est dite « monomorique » (ou « monomoraïque ») ; si elle est composée de deux mores, elle est appelée « bimorique » (ou « bimoraïque »).
rdf:langString
A mora (plural morae or moras; often symbolized μ) is a basic timing unit in the phonology of some spoken languages, equal to or shorter than a syllable. For example, a short syllable such as ba consists of one mora (monomoraic), while a long syllable such as baa consists of two (bimoraic); extra-long syllables with three moras (trimoraic) are relatively rare. Such metrics are also referred to as syllable weight. The term comes from the Latin word for "linger, delay", which was also used to translate the Greek word χρόνος : chrónos (time) in its metrical sense.
rdf:langString
In fonologia, una mora (dal latino mŏra, 'ritardo, indugio'; plurale mŏrae) è un'unità di suono che determina la quantità di una sillaba, la quale a sua volta, in alcune lingue, determina l'accento. Nella metrica classica, è l'unità di misura della durata delle sillabe (sulla cui alternanza, tra brevi e lunghe, si basa appunto il ritmo) e vale un “tempo”, ossia una sillaba breve (˘), mentre la sillaba lunga (⁻) vale due tempi.Lo stesso in prosodia, in cui si distingue tra sillaba monomoraica (= una mora) e sillaba bimoraica (= due more).
rdf:langString
모라(영어: mora, 지연·지체를 뜻하는 라틴어에서 유래) 또는 음박(音拍)는 음운론의 개념으로 일정한 시간적 길이를 지닌 음의 분절 단위이다. 음절과 다르며, 각 언어 화자의 심리적인 인상에 따라 결정된다. 음절은 모든 언어가 갖고 있지만 모라를 가지지 않는 언어도 있다. 모라를 지니는 언어의 대표격으로 일본어가 있다. 일본어의 많은 방언이 모라를 가지며, 일본어를 가나로 표기했을 때 요음 'ぁ', 'ぃ', 'ぅ', 'ぇ', 'ぉ', 'ゃ', 'ゅ', 'ょ'('っ'는 해당되지 않는다) 이외의 모든 가나는 모두 기본적으로 같은 길이로 발음된다. 이 단위 하나가 모라에 해당된다. 일본어학에서는 일반적으로 '박(拍)'이라고 부른다. 일본어의 특징은 장음(ー), 촉음(っ), 발음(撥音)(ん)을 1모라로 갖고 있는 것으로, 장음은 장모음의 후반부를, 촉음은 장자음(長子音)의 전반부를 잘라낸 것이며, 발음은 음절 말 비음이나 을 각각 모라로 삼는다.
rdf:langString
モーラ、モラ（mora）とは、音韻論上、一定の時間的長さをもった音の分節単位。古典詩における韻律用語であるラテン語の mŏra [ˈmɔra]（モラ）の転用（日本語における「モーラ」という表記はラテン語からの借用語の英語の mora [ˈmɔːɹə] からの音訳であり、「モラ」という表記はラテン語からの音訳）。拍（はく）とも訳される。 音韻の構造によって定められる音節とは異なり、各言語内での音長に関する規定に従う。全ての言語が音節をもっているが、音節とは異なるモーラをもつ言語ともたない言語がある。
rdf:langString
Mora (łac.) – jest najmniejszą jednostką prozodyczną używaną w metryce i fonologii, będąca nosicielem cech prozodycznych. Odpowiada długości brzmienia jednej krótkiej głoski, i tym samym w niektórych językach określa „wagę” sylaby (która decyduje o synchronizacji czasowej i akcentowaniu). Podobnie jak wiele innych pojęć lingwistycznych, dokładna definicja mory jest dyskusyjna. Pojęcie to (oznaczające dosłownie „odstęp czasu”) pochodzi z łaciny, gdzie było używane jako odpowiednik greckiego słowa χρόνος chronos (czas) w kontekście metrycznym. W starożytnej metryce iloczasowej pojedyncza mora oznacza czas trwania samogłoski krótkiej. Samogłoska (lub sylaba) długa zajmuje dwie mory. O sylabie zawierającej jedną morę mówi się jednomorowa, o zawierającej dwie – dwumorowa. Ogólnie, mory formowane są w następujący sposób: 1.
* Nagłos sylaby (jej pierwsze spółgłoski) nie są liczone jako mory. 2.
* reprezentuje jedną morę w przypadku krótkiej samogłoski, lub dwie mory w przypadku długiej samogłoski lub dyftongu. Spółgłoski służące jako jądro sylaby także reprezentują jedną morę, jeśli są krótkie, lub dwie, gdy są długie. (język słowacki jest przykładem języka, który ma zarówno długie, jak i krótkie jądra spółgłoskowe.) 3.
* W niektórych językach (na przykład w języku japońskim) (spółgłoski następujące po jądrze) reprezentuje jedną morę, a w innych (jak np. irlandzkim) nie. W języku angielskim jest oczywiste, że koda sylaby akcentowanej stanowi morę (stąd słowo cat składa się z dwóch mor), ale nie jest oczywiste czy kody sylab nieakcentowanych też ją stanowią (druga sylaba słowa rabbit mogłaby być jedną morą). 4.
* W niektórych językach sylaba z długą samogłoską lub dyftongiem w jądrze i jedną lub więcej spółgłosek w kodzie określana jest jako trójmorowa (patrz: ). Mówi się, że sylaby jednomorowe to tzw. lekkie sylaby, podczas gdy dwumorowe to sylaby ciężkie, a trójmorowe (w językach które je posiadają) są superciężkimi sylabami. Większość lingwistów uważa, że żaden język nie używa sylab o czterech lub więcej morach. Na zasadzie równoważności odcinków o tej samej liczbie mor opiera się reguła zastępstwa stóp w metryce antycznej, greckiej i rzymskiej. Trójzgłoskowy daktyl odpowiada dwuzgłoskowemu spondejowi, bo obie te stopy metryczne są czteromorowe: = . Język japoński jest znany ze swoich cech moraicznych. Większość dialektów, włącznie ze standardowym, używa raczej mor niż sylab jako podstawy systemu dźwięków. Na przykład uważa się często, że haiku wpisują się we wzór 5 sylab/7 sylab/5 sylab, podczas gdy jest to raczej 5 mor/7 mor/ 5 mor. Jednym prominentnym przykładem jest fakt, że japońskie -n kończące sylabę jest morą.
rdf:langString
De mora (meerv mora's/ morae) is een eenheid met behulp waarvan de lengte ofwel het gewicht van een lettergreep wordt gemeten op grond van de nucleus en de coda (gezamenlijk vormen deze het rijm). Op hun beurt hangen hier weer zaken als klemtoon, ritme en duur van af. Er bestaat geen duidelijk afgebakende definitie van het begrip mora. In 1968 omschreef een Amerikaanse taalkundige het als “iets waarvan een lange lettergreep uit twee delen bestaat en een korte lettergreep uit een.”
rdf:langString
Mora, (av latinets mora, 'fördröjning') tidsenhet som inom fonologin motsvarar det kortaste uttalbara ljudets längd i ett språk. I vissa språk, exempelvis japanska utgör en mora språkets minsta betydelseskiljande enhet. Mora förväxlas ofta med stavelser. En vanlig missuppfattning är att det japanska versmåttet haiku utgår från stavelser medan det i själva verket utgår från mora. En eller flera mora utgör tillsammans en stavelse. En stavelse som består av en mora kallas monomoraisk, om den har två mora kallas den bimoraisk och om den har tre mora kallas den trimoraisk. Trimoraiska stavelser kallas ibland även när man talar om sanskrit. I de japanska skriftspråken katakana och hiragana, samt det föråldrade , utgör varje tecken alltid en mora, till skillnad från det latinska alfabetet där flera tecken kan krävas för att skriva ut en mora.
rdf:langString
Mora é uma unidade de som usada em fonologia que determina o peso silábico (que por sua vez determina o acento tônico e a tipologia rítmica) em algumas línguas. Como muitos termos técnicos da linguística, a definição exata de mora é debatida. O termo, que significa "período de tempo", vem da palavra latina para "pausa, atraso", que também foi usada para traduzir a palavra grega chronos (tempo) em seu sentido métrico. Uma sílaba com uma mora é chamada monomoraica, e uma com duas moras é chamada de bimoraica. Há também raros casos de sílabas trimoraicas (com três moras). Em geral, sílabas se formam da seguinte forma: 1.
* O ataque silábico — a(s) primeira(s) consoante(s) da sílaba — não representa nenhuma mora. 2.
* O núcleo silábico representa uma mora no caso de vogal breve, e duas moras no caso de vogal longa ou de ditongo. Consoantes servindo como núcleo silábico também representam uma mora quando breves e duas quando longas (o eslovaco é um exemplo de língua com núcleos consonantais longos e breves). 3.
* Em algumas línguas (por exemplo, no japonês), a coda silábica representa uma mora, mas em outras (por exemplo, no irlandês), não. Em inglês, está claro que a coda de sílabas tônicas representa uma mora (assim, a palavra cat é bimoraica), mas não se sabe com certeza se as codas de sílabas átonas contam como uma mora (a segunda sílaba da palavra rabbit pode ser monomoraica). 4.
* Em algumas línguas, uma sílaba com uma vogal longa ou um ditongo no núcleo e uma ou mais consoantes na coda se chama trimoraica. Em geral, sílabas monomoraicas são chamadas de sílabas leves, sílabas bimoraicas de sílabas pesadas e trimoraicas (nas línguas que as possuem) de sílabas extra-pesadas. A maior parte dos linguistas acredita que nenhuma língua usa sílabas que contenham quatro ou mais moras. O japonês é uma língua famosa por suas qualidades moraicas. A maior parte dos dialetos (incluindo o japonês "padrão") usa as moras como a base do sistema de som, em vez de sílabas. Por exemplo, a poesia haikai em japonês moderno não segue o padrão 5 sílabas/7 sílabas/5 sílabas, como se acredita, mas um padrão de 5 moras/7 moras/5 moras. Por exemplo, em japonês, o -n no final de sílabas conta como uma mora.
rdf:langString
Мора (лат. mora — «проміжок часу», «пауза»), також хронос протос (грец. χρόνος πρώτος, «первинний час») або темпус примус (лат. tempus primus) — в античному віршуванні нормальна тривалість вимовлення короткого складу, найменша одиниця відліку часу у вірші. Решта всіх одиниць вірша кратна морі:
* 1 короткий склад = 1 мора.
* 1 довгий склад = 2 мори.
* Стопа ямбу = 1 короткий склад і 1 довгий = 3 мори.
* Стопа хорея = 1 довгий склад і 1 короткий = 3 мори. Лінгвістичний термін «мора» застосовується до одиниці, меншої, ніж склад, і за межами поетики; наприклад, поширена точка зору (Е. Д. Поліванов), за якою в японській мові мінімальна важлива одиниця, що відчувається психологічно і фонологічно, це не звук і не склад, а саме мора (склад з коротким голосним або один короткий голосний; склад з довгим голосним уявляється як поєднання двох мор).
rdf:langString
Мо́ра (от лат. mora «промедление, пауза») — минимальная психофизически ощущаемая и фонологически значимая единица просодии некоторых языков; равна открытому слогу с краткой гласной и компонентам слогов более сложного состава, проявляющим функциональное сходство с кратким слогом, то есть несут собственное ударение, учитываются при определении места ударения, закономерностей «фонологической длины» морфем и слов. Моры могут быть слоговыми, гласными и согласными:
* Слог согласный + гласный равен одной слоговой море
* Слог согласный + долгий гласный разлагается на слоговую мору и гласную мору
* Слог согласный + гласный + согласный разлагается на слоговую мору и согласную мору
* Слог согласный + согласный + гласный разлагается на согласную мору и слоговую мору Например, в японском языке слово 日本 («Япония») содержит три (ни-хо-н にほん) или четыре моры (ни-п-по-н にっぽん). Мора встречается в таких языках, как древнегреческий, латынь, санскрит, японский и некоторые другие.
rdf:langString
音拍（日语：モーラ，羅馬化：mora；梵語：मात्रा mātrā），是语言学上以固定长度划分的时间单位，与音节不同。
xsd:nonNegativeInteger
12812