Mid-Atlantic accent

http://dbpedia.org/resource/Mid-Atlantic_accent an entity of type: Abstraction100002137

اللكنة الإنجليزية المختلطة هي لكنة تقارب إنجليزية بريطانية كان يتكلم بها أفراد الطبعة الغنية الأمريكية في أوائل القرن العشرين. rdf:langString
間大西洋アクセント(かんたいせいようアクセント、英: Mid-Atlantic accent, Transatlantic accent)は、米国英語と英国英語の発音を混ぜ合わせて「標準的」にした英語のアクセントである。 rdf:langString
Akcent transatlantycki (ang. mid-Atlantic) – typ wymowy w języku angielskim, będący mieszaniną cech standardowej wymowy brytyjskiej i wymowy amerykańskiej. Był stosowany głównie w amerykańskich filmach do wczesnych lat 40., a także nauczany w drogich prywatnych szkołach na wschodnim wybrzeżu USA. Jest słyszalny w takich filmach jak Śniadanie u Tiffany’ego i Przeminęło z wiatrem, charakterystyczny np. dla aktorek Ingrid Bergman, Audrey Hepburn i Katharine Hepburn, a także osobistości ze świata polityki, takich jak Jacqueline Kennedy Onassis czy Franklin Delano Roosevelt. rdf:langString
Als Mid-Atlantic accent wird in der englischen Sprachwissenschaft eine Aussprachevariante bezeichnet, die sich weder dem General American (GenA, verbreitet in den USA) noch der Received Pronunciation (RP, verbreitet im Vereinigten Königreich) zuordnen lässt, sondern eine Art Kompromiss aus den beiden meistgelehrten Sprachfärbungen darstellt. Es handelt sich hierbei um keinen nativen Akzent. Andere Begriffsbezeichnungen umfassen „Oceanic“ und „Trans-Atlantic“. rdf:langString
El acento inglés transatlántico​ es una mezcla de inglés americano e inglés británico. No es un acento vernáculo típico de ningún lugar, sino adquirido voluntariamente. Era empleado por los actores estadounidenses que adoptaron algunas de las características de la pronunciación británica a mediados de la década de 1960, y se enseñó en las escuelas de arte dramático de Estados Unidos hasta la década de 2000.[cita requerida] El acento transatlántico era también común en la clase alta estadounidense. rdf:langString
The Mid-Atlantic accent, or Transatlantic accent, is a consciously learned accent of English, fashionably used by the late 19th-century and early 20th-century American upper class and entertainment industry, which blended together features regarded as the most prestigious from both American and British English (specifically Received Pronunciation). It is not a native or regional accent; rather, according to voice and drama professor Dudley Knight, "its earliest advocates bragged that its chief quality was that no Americans actually spoke it unless educated to do so". The accent was embraced in private independent preparatory schools, especially by members of the American Northeastern upper class, as well as in schools for film and stage acting, with its overall use sharply declining after rdf:langString
L'accent transatlantique ou accent médio-atlantique (en anglais : Mid-Atlantic accent ou Transatlantic accent) est un accent délibérément appris de l'anglais. Il mélange des caractéristiques considérées comme les plus prestigieuses de l'anglais américain et britannique (en particulier la Received Pronunciation). De nos jours, le terme d'« accent transatlantique » et ses équivalents anglophones désignent plus généralement tout accent avec un mélange perçu de caractéristiques américaines et britanniques. rdf:langString
Inglês transatlântico ou mesoatlântico (Mid-Atlantic English) designa uma variedade da língua inglesa que combina aspetos fonéticos próprios dos dialetos americanos e britânicos, e em particular, da pronúncia adquirida. Deste modo, não é uma variedade vernacular da língua inglesa, mas sim um conjunto determinado de padrões da fala adotado por certos setores da sociedade e usado principalmente durante os primórdios da rádio e teledifusão, na década de 1920. Sofreu um declínio acentuado no seu uso após a Segunda Guerra Mundial. rdf:langString
rdf:langString اللكنة الإنجليزية المختلطة
rdf:langString Mid-Atlantic accent
rdf:langString Acento inglés transatlántico
rdf:langString Accent transatlantique
rdf:langString Mid-Atlantic accent
rdf:langString 間大西洋アクセント
rdf:langString Akcent transatlantycki
rdf:langString Inglês transatlântico
xsd:integer 767248
xsd:integer 1123684378
rdf:langString اللكنة الإنجليزية المختلطة هي لكنة تقارب إنجليزية بريطانية كان يتكلم بها أفراد الطبعة الغنية الأمريكية في أوائل القرن العشرين.
rdf:langString Als Mid-Atlantic accent wird in der englischen Sprachwissenschaft eine Aussprachevariante bezeichnet, die sich weder dem General American (GenA, verbreitet in den USA) noch der Received Pronunciation (RP, verbreitet im Vereinigten Königreich) zuordnen lässt, sondern eine Art Kompromiss aus den beiden meistgelehrten Sprachfärbungen darstellt. Es handelt sich hierbei um keinen nativen Akzent. Andere Begriffsbezeichnungen umfassen „Oceanic“ und „Trans-Atlantic“. In den 1920er-Jahren wurde „Mid-Atlantic“ vor allem in Privatschulen Neuenglands unterrichtet und galt als die Sprache der amerikanischen High Society. Hollywood entdeckte ihn in den 1930er- und 1940er-Jahren für sich neu, weil sich der Akzent geografisch nicht genau zuordnen ließ. Nach dem Zweiten Weltkrieg nahm die Nutzung des Akzents rapide ab. Von diesem formellen „Mid-Atlantic“ abzugrenzen ist das auf der nordatlantischen Insel Bermuda , welches sowohl europäische, amerikanische und einige karibische Merkmale des Englischen in sich vereint.
rdf:langString El acento inglés transatlántico​ es una mezcla de inglés americano e inglés británico. No es un acento vernáculo típico de ningún lugar, sino adquirido voluntariamente. Era empleado por los actores estadounidenses que adoptaron algunas de las características de la pronunciación británica a mediados de la década de 1960, y se enseñó en las escuelas de arte dramático de Estados Unidos hasta la década de 2000.[cita requerida] El acento transatlántico era también común en la clase alta estadounidense. Los patrones y el vocabulario del inglés transatlántico también son utilizados por algunos expatriados anglófonos (personas que tiene contacto con la cultura americana y británica) ya que muchos adoptan ciertas características del acento de su lugar de residencia. Los términos transatlántico y medioatlántico se utilizan a veces en Gran Bretaña para referirse, a menudo en modo peyorativo, al habla de los personajes públicos británicos (a menudo en la industria del entretenimiento), que imitan un acento cuasi americano. A partir de este siglo, el Acento Transatlántico ya no es hablado en las películas de Hollywood ni tampoco representa alguien de la clase alta estadounidense, si no más bien representa que el contacto que esta persona mantiene con ambas culturas influye en su manera de hablar El inglés transatlántico tiende a evitar modismos británicos y americanos de modo que pueda ser igualmente comprensible y aceptable en ambos lados del Atlántico. Así, los medios internacionales tienden a reducir el número de elementos mutuamente ininteligibles del inglés.​
rdf:langString The Mid-Atlantic accent, or Transatlantic accent, is a consciously learned accent of English, fashionably used by the late 19th-century and early 20th-century American upper class and entertainment industry, which blended together features regarded as the most prestigious from both American and British English (specifically Received Pronunciation). It is not a native or regional accent; rather, according to voice and drama professor Dudley Knight, "its earliest advocates bragged that its chief quality was that no Americans actually spoke it unless educated to do so". The accent was embraced in private independent preparatory schools, especially by members of the American Northeastern upper class, as well as in schools for film and stage acting, with its overall use sharply declining after the Second World War. A similar accent that resulted from different historical processes, Canadian dainty, was also known in Canada, existing for a century before waning in the 1950s. More recently, the term "mid-Atlantic accent" can also refer to any accent with a perceived mixture of American and British characteristics.
rdf:langString L'accent transatlantique ou accent médio-atlantique (en anglais : Mid-Atlantic accent ou Transatlantic accent) est un accent délibérément appris de l'anglais. Il mélange des caractéristiques considérées comme les plus prestigieuses de l'anglais américain et britannique (en particulier la Received Pronunciation). À la mode dans la classe supérieure américaine du début du XXe siècle puis utilisé dans l'industrie du divertissement américaine des années 1920 aux années 1940, il ne s'agissait pas d'un accent natif ou régional, mais d'une variante acquise qu' « aucun Américain ne parlait réellement à moins d'avoir été éduqué pour le faire ». Il fut en effet adopté par certaines écoles privées du Nord-Est américain, ainsi que dans les écoles de cinéma, de théâtre, d'élocution et de diction. Son utilisation déclina fortement après la Seconde Guerre mondiale. De nos jours, le terme d'« accent transatlantique » et ses équivalents anglophones désignent plus généralement tout accent avec un mélange perçu de caractéristiques américaines et britanniques.
rdf:langString 間大西洋アクセント(かんたいせいようアクセント、英: Mid-Atlantic accent, Transatlantic accent)は、米国英語と英国英語の発音を混ぜ合わせて「標準的」にした英語のアクセントである。
rdf:langString Akcent transatlantycki (ang. mid-Atlantic) – typ wymowy w języku angielskim, będący mieszaniną cech standardowej wymowy brytyjskiej i wymowy amerykańskiej. Był stosowany głównie w amerykańskich filmach do wczesnych lat 40., a także nauczany w drogich prywatnych szkołach na wschodnim wybrzeżu USA. Jest słyszalny w takich filmach jak Śniadanie u Tiffany’ego i Przeminęło z wiatrem, charakterystyczny np. dla aktorek Ingrid Bergman, Audrey Hepburn i Katharine Hepburn, a także osobistości ze świata polityki, takich jak Jacqueline Kennedy Onassis czy Franklin Delano Roosevelt.
rdf:langString Inglês transatlântico ou mesoatlântico (Mid-Atlantic English) designa uma variedade da língua inglesa que combina aspetos fonéticos próprios dos dialetos americanos e britânicos, e em particular, da pronúncia adquirida. Deste modo, não é uma variedade vernacular da língua inglesa, mas sim um conjunto determinado de padrões da fala adotado por certos setores da sociedade e usado principalmente durante os primórdios da rádio e teledifusão, na década de 1920. Sofreu um declínio acentuado no seu uso após a Segunda Guerra Mundial. Possui semelhanças com o , e com as variedades cultivadas do inglês faladas no hemisfério sul.
xsd:nonNegativeInteger 53872

data from the linked data cloud