Marcus Licinius Crassus

http://dbpedia.org/resource/Marcus_Licinius_Crassus an entity of type: Thing

Marcus Licinius Crassus (115 př. n. l. – 53 př. n. l.) byl římský politik, vojevůdce a největší boháč v období úpadku římské republiky. Svůj majetek získal především za Sullovy diktatury díky proskripcím. V roce 60 př. n. l. uzavřel se svým dřívějším rivalem Gnaeem Pompeiem a Juliem Caesarem první triumvirát. Po roce 55 př. n. l. se stal prokonzulem v Sýrii, kde bojoval hlavně proti Parthům. Přes počáteční úspěchy, skončilo jeho tažení porážkou vbitvě u Karrh rdf:langString
Marcus Licinius Crassus (* 115 oder 114 v. Chr.; † 9. Juni (?) 53 v. Chr. in ) war ein Politiker der späten römischen Republik. Er war für seinen Reichtum bekannt. Auf sein Vermögen gestützt, versuchte er, zeitweilig im Bund mit Caesar und Pompeius, sich eine führende Stellung zu verschaffen. Nach Ansicht der modernen Forschung entsprachen Crassus’ politische und militärische Fähigkeiten jedoch nicht seinen finanziellen Möglichkeiten und seiner Selbsteinschätzung. rdf:langString
マルクス・リキニウス・クラッスス(ラテン語: Marcus Licinius Crassus, 紀元前115年頃 - 紀元前53年)は、共和政ローマ時代の政務官。第三次奴隷戦争でスパルタクスを討ち取り、グナエウス・ポンペイウス及びガイウス・ユリウス・カエサルと共に第一回三頭政治を行った。後に資産家となったクラッススは、ディウェス(金持ち)というアグノーメン(添え名)をつけられることがあるが、当時そう呼ばれていたかは学者によって意見が分かれる。 rdf:langString
마르쿠스 리키니우스 크라수스(Marcus Licinius Crassus, 기원전 115년 경 – 기원전 53년)는 로마 공화정의 군인이자 정치가였다. 술라파로 정계에 등장하여 스파르타쿠스 전쟁을 진압하고 율리우스 카이사르와 폼페이우스와 함께 제1차 삼두정치를 이끌었다. 파르티아와 전쟁중에 대패하여 죽었다. 그는 로마 역사상 최대의 부호로 알려져 있다. rdf:langString
Marcus Licinius Crassus Dives (114 of 115 v.Chr. - 8 of 9 juni 53 v.Chr.) was een belangrijk Romeins politicus dankzij zijn rijkdom. Zijn bijnaam was Dives, wat rijke betekent. Hij vergaarde zijn rijkdom met slavenhandel, zilvermijnen en vastgoed. rdf:langString
Krassus, Marcus Licinius Crassus (ur. w 114 p.n.e., zm. w 53 p.n.e.) – rzymski polityk i wódz, członek I triumwiratu. rdf:langString
Crassus, egentligen Marcus Licinius Crassus Dives, född omkring 115 f.Kr., död 53 f.Kr., var en romersk fältherre och statsman. Han skapade sig en enorm förmögenhet och var en av medlemmarna i första triumviratet. Crassus var en av de ledande gestalterna i slutet av den romerska republiken. rdf:langString
Марк Ліциній Красс (лат. Marcus Licinius Crassus; 115 — 53 до н. е.) — римський полководець і політичний діяч. rdf:langString
ماركوس ليكينيوس كراسوس (لاتينية: M·LICINIVS·P·F·P·N·CRASSVS[1]) (ح. 115 ق.م. - 53 ق.م.) كان قائداً عسكرياً رومانياً وسياسياً قاد نصر سولا الحاسم في معركة البوابة الكولينية، وأخمد ثورة العبيد التي قادها سپارتاكوس ودخل في حلف سري، سُمي الثلاثية الأولى، مع گنايوس پومپيوس ماگنس وگايوس يوليوس قيصر. ويُزعم أنه كان يملك ما يربو على 200,000,000 سسترتيوس في قمة ثروته. فكان أحد أغنى الرجال في عصره ومازال يعد ضمن أغنى عشر رجال في قائمة أغنى شخصيات تاريخية، إلا أن كراسوس كان يتشوق لأن يعرف بانتصاراته العسكرية في صيغة موكب نصر روماني. هذه الرغبة في الانتصار قادته إلى سوريا، حيث هُزم ولقي مصرعه في هزيمة الرومان في حران على يد السپاه‌بد الپارثي سورنا وتم إعدامه عن طريق صب الذهب المصهور في فمه عقوبة له عن جشعه وحبه للمال. rdf:langString
Marc Licini Cras Dives (en llatí: Marcus Licinius P. f. M. n. Crassus Dives) (~105 aC - 53 aC), més conegut com a Cras el Triumvir, va ser un rellevant aristòcrata, general i polític de l'antiga república romana. Va comandar la victòria decisiva de Luci Corneli Sul·la en la Batalla de la Porta Col·lina (82 aC) i sufocà la revolta dels esclaus liderada per Espàrtac (73 - 71 aC). La importància de Cras en la història prové, tanmateix, del suport financer i polític que brindà al jove i arruïnat Gai Juli Cèsar, fet que li va permetre desenvolupar la seva pròpia carrera política. Al principi de la dècada del 60 aC arribà a un pacte secret amb Cèsar i Gneu Pompeu Magne, conegut amb el nom de Primer Triumvirat, per tal d'aconseguir el poder a Roma. Gràcies a aquest pacte va ser destinat a Síria i rdf:langString
Ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος (λατινικά: Marcus Licinius Crassus Dives, 115 π.Χ. - 53 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος πολιτικός από αριστοκρατική οικογένεια και ο πλουσιότερος άνθρωπος στη Ρωμαϊκή ιστορία. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική της Ρωμαϊκής δημοκρατίας σχηματίζοντας την Πρώτη Τριανδρία. Υποστήριξε τον Ιούλιο Καίσαρα στη σταδιοδρομία του, έγινε διοικητής και διακρίθηκε κυρίως μετά την δικτατορία του Σύλλα και στην κατάπνιξη της εξέγερσης των δούλων με επικεφαλής τον Σπάρτακο. Αργότερα, έγινε μέλος της τριανδρίας που αποτελούνταν από τον ίδιο, τον Καίσαρα και τον Πομπήιο και ενώ είχε καλές σχέσεις με τον πρώτο, δεν είχε τις ίδιες με τον δεύτερο. Το 55 π.Χ έγινε στρατηγός στην ανατολή όπου είχαν της κτήσεις τους οι Πάρθοι (οι ισχυρότεροι εχθροί των Ρωμαίων στην ανατολή) πού απείλησαν τις κ rdf:langString
Kraso aŭ Krasso (en latino: Marcus Licinius Crassus Dives; (naskiĝis ĉirkaŭ -115, mortis -53) estis romia generalo kaj politikisto kiu komandis la maldekstran flankon de la armeo de Sulla ĉe la Batalo de Porta Colline, kaj subpremis la sklavan ribelon gviditan fare de Spartacus kaj formis parton de la sekreta pakto, konata kiel la Unua triumviraro, kun Gnaeus Pompeius Magnus kaj Julio Cezaro. Li estis unu el la plej riĉaj homoj de la epoko kaj daŭre viciĝas inter la plej riĉaj el la tuta historio. rdf:langString
Marco Licinio Craso (en latín: Marcus Licinius Crassus (Dives); 115 o 114 a. C.-mayo de 53 a. C., cerca de Harrán, Partia) fue un general y político romano, cónsul en 70 y 55 a. C., miembro del Primer Triunvirato y uno de los hombres más ricos de su tiempo. Pertenecía a una noble familia plebeya, la gens Licinia. En su juventud comenzó su carrera como orador de la corte, pero se vio obligado a interrumpirla a causa de las guerras civiles. El padre y el hermano de Marco Licinio murieron durante el gobierno de Cayo Mario y Lucio Cornelio Cinna (87 a. C.). Tras esto, él mismo se escondió en Hispania, y en el año 83 a. C. se unió a Lucio Cornelio Sila y bajo su mando participó en la derrota del «partido» mariano. rdf:langString
Artikulu hau politikari eta jeneralari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Marko». Marko Lizinio Kraso (latinez: Marcus Licinius Crassus Dives; c. K.a. 115 - K.a. 53) Erromatar Errepublikako jeneral eta politikaria izan zen. Ondare itzela pilatu zuen bere bizialdian; Antzinako Erromako gizonik aberatsena izan zela jotzen da, eta gizadiaren historia osoko aberatsenetako bat ere bai (dives hitzak «aberatsa» esan nahi du). rdf:langString
Marcus Licinius Crassus (/ˈkræsəs/; 115 – 53 BC) was a Roman general and statesman who played a key role in the transformation of the Roman Republic into the Roman Empire. He is often called "the richest man in Rome." Crassus began his public career as a military commander under Lucius Cornelius Sulla during his civil war. Following Sulla's assumption of the dictatorship, Crassus amassed an enormous fortune through real estate speculation. Crassus rose to political prominence following his victory over the slave revolt led by Spartacus, sharing the consulship with his rival Pompey the Great. rdf:langString
Marcus Licinius Crassus (bahasa Latin: M·LICINIVS·P·F·P·N·CRASSVS) (sek. 115 SM – 53 SM) adalah jenderal dan politisi Romawi yang memainkan peranan penting dalam perubahan Republik Romawi menjadi Kekaisaran Romawi. Mengumpulkan banyak harta semasa hidupnya, Crassus dianggap sebagai salah satu pria terkaya dalam , dan sekaligus salah satu pria terkaya dalam sejarah dunia. Kematian Crassus memutus persekutuan antara Caesar dan Pompeius. Empat tahun setelah kematian Crassus, Caesar dan memulai perang saudara melawan Pompeius dan pemerintahan Republik yang sah. rdf:langString
Marcus Licinius Crassus (latin : M•LICINIVS•P•F•P•N•CRASSVS), né vers 115 av. J.-C. à Rome et mort en 53 av. J.-C., est un général et homme politique romain qui joua un rôle essentiel dans le passage de la République à l'Empire. Ayant amassé une immense fortune durant son existence, il est considéré comme l'homme le plus riche de l'histoire de Rome. rdf:langString
Marco Licinio Crasso (in latino: Marcus Licinius Crassus Dives, pronuncia classica o restituta: [ˈmaːrkʊs lɪˈkɪ.ni.ʊs ˈkras.sʊs ˈdiːu̯ɛs]; Roma, 115 a.C./114 a.C. – Carre, 53 a.C.) è stato un politico e comandante militare della Repubblica romana, esponente della Gens Licinia e figlio del ricco e nobile Publio Licinio Crasso Dive, console nel 97 a.C. Molte delle informazioni riguardanti la sua vita provengono dagli scritti di Cicerone, ottimate e suo contemporaneo, e dal greco Plutarco, vissuto in piena età imperiale. rdf:langString
Marco Licínio Crasso (114–53 a.C.; em latim: Marcus Licinius Crassus) foi um político da gente da República Romana eleito cônsul por duas vezes, em 70 e 55 a.C., com Cneu Pompeu Magno nas duas vezes. Era filho de Públio Licínio Crasso, cônsul em 97 a.C., e teve pelo menos dois filhos, o general Públio Licínio Crasso, que morreu com ele em Carras, e o questor . Nascido numa das famílias mais ricas de Roma, amealhou uma enorme fortuna durante sua vida e é considerado o mais rico romano da história de Roma e detentor de uma das maiores fortunas da história. rdf:langString
马库斯·李锡尼·克拉苏(拉丁文: M·LICINIVS·P·F·P·N·CRASSVS,约前115年-前53年),罗马将军,政治家,在罗马由共和国转变为帝国的过程之中,扮演了重要角色。克拉蘇出身在富有的上流階級,後來又在蘇拉的默許下迫害政敵、濫用職權,他也是一位成功的黑心奴隸商人,不擇手段的斂財,后人认为他是罗马历史中最富裕的人,也是世界历史中最富裕的人之一,其財富相當於23萬名船員的年薪。 克拉苏是在,以担任卢基乌斯·科尔内利乌斯·苏拉手下一名将领,开始政治生涯。苏拉上台担任独裁官之后,他通过投机不動產,聚斂了大量财富。克拉苏在镇压斯巴达克斯领导的奴隸叛乱之后,在政坛崛起,与对手格奈乌斯·庞培一起担任执政官。 克拉苏、凯撒与庞培一起,组成了前三头同盟,同盟主导了罗马的政治制度。三人的野心、自负与猜忌令这个同盟不可能长久维持下去。克拉苏与凯撒是终身盟友;凱撒的女兒茱麗亞嫁給了龐培;但是克拉苏与庞培厌恶对方,而且庞培越来越嫉妒凯撒在高卢战争中建立的军功。在克拉苏与庞培一起再次担任执政官時,三巨頭召开了卢卡会议,修補關係稳固了同盟。 在第二个执政官任期完结之后,克拉苏获任命为叙利亚行省总督。他以叙利亚为基地,向罗马的长久敌人安息帝国发起了进攻。在這場卡莱战役中克拉苏遭到了彻底的失败,他在試圖前往敵營議和時也中了安息軍的埋伏而阵亡。 rdf:langString
Марк Лици́ний Красс (лат. Marcus Licinius Crassus (Dives); родился в 115 или 114 году до н. э. — погиб в мае 53 года до н. э., близ Карр, Парфянское царство) — древнеримский полководец и политический деятель, консул 70 и 55 годов до н. э., участник первого триумвирата, один из богатейших людей своего времени. Принадлежал к знатному плебейскому роду Лициниев. В молодости начал карьеру судебного оратора, но был вынужден её прервать из-за гражданских войн. Отец и брат Марка Лициния погибли во время террора Гая Мария и Луция Корнелия Цинны (87 год до н. э.). Он сам скрывался в Испании, а в 83 году присоединился к Луцию Корнелию Сулле и под его началом принял участие в разгроме марианской «партии». rdf:langString
rdf:langString Marcus Licinius Crassus
rdf:langString ماركوس ليسينيوس كراسوس
rdf:langString Marc Licini Cras Dives (triumvir)
rdf:langString Marcus Licinius Crassus
rdf:langString Marcus Licinius Crassus
rdf:langString Μάρκος Λικίνιος Κράσσος
rdf:langString Kraso
rdf:langString Craso
rdf:langString Marko Lizinio Kraso
rdf:langString Marcus Licinius Crassus
rdf:langString Marco Licinio Crasso
rdf:langString Crassus
rdf:langString マルクス・リキニウス・クラッスス
rdf:langString 마르쿠스 리키니우스 크라수스
rdf:langString Marcus Licinius Crassus Dives
rdf:langString Marek Licyniusz Krassus
rdf:langString Crasso
rdf:langString Марк Лициний Красс
rdf:langString Crassus
rdf:langString Марк Ліциній Красс
rdf:langString 马库斯·李锡尼·克拉苏
rdf:langString Marcus Licinius Crassus
rdf:langString Marcus Licinius Crassus
rdf:langString Letters of Marcus Tullius Cicero
rdf:langString Plutarch's Lives Volume III
rdf:langString
rdf:langString Near Carrhae
xsd:integer 46996
xsd:integer 1124572315
rdf:langString White male bust
xsd:integer 115
rdf:langString Bust of Crassus, in the Ny Carlsberg Glyptotek, Copenhagen
xsd:integer 53
xsd:double 1.1
xsd:integer 2812 14140
rdf:langString Military commander and politician
rdf:langString Publius Licinius Crassus & Venuleia
rdf:langString Roman consul II
xsd:integer 55 70
rdf:langString Marc Licini Cras Dives (en llatí: Marcus Licinius P. f. M. n. Crassus Dives) (~105 aC - 53 aC), més conegut com a Cras el Triumvir, va ser un rellevant aristòcrata, general i polític de l'antiga república romana. Va comandar la victòria decisiva de Luci Corneli Sul·la en la Batalla de la Porta Col·lina (82 aC) i sufocà la revolta dels esclaus liderada per Espàrtac (73 - 71 aC). La importància de Cras en la història prové, tanmateix, del suport financer i polític que brindà al jove i arruïnat Gai Juli Cèsar, fet que li va permetre desenvolupar la seva pròpia carrera política. Al principi de la dècada del 60 aC arribà a un pacte secret amb Cèsar i Gneu Pompeu Magne, conegut amb el nom de Primer Triumvirat, per tal d'aconseguir el poder a Roma. Gràcies a aquest pacte va ser destinat a Síria i Hispània. Malgrat la seva enorme riquesa, anhelava la glòria militar, motiu pel qual va liderar una campanya contra els parts en la que va caure mort, juntament amb el seu fill i diverses legions, en la Batalla de Carrhae.
rdf:langString ماركوس ليكينيوس كراسوس (لاتينية: M·LICINIVS·P·F·P·N·CRASSVS[1]) (ح. 115 ق.م. - 53 ق.م.) كان قائداً عسكرياً رومانياً وسياسياً قاد نصر سولا الحاسم في معركة البوابة الكولينية، وأخمد ثورة العبيد التي قادها سپارتاكوس ودخل في حلف سري، سُمي الثلاثية الأولى، مع گنايوس پومپيوس ماگنس وگايوس يوليوس قيصر. ويُزعم أنه كان يملك ما يربو على 200,000,000 سسترتيوس في قمة ثروته. فكان أحد أغنى الرجال في عصره ومازال يعد ضمن أغنى عشر رجال في قائمة أغنى شخصيات تاريخية، إلا أن كراسوس كان يتشوق لأن يعرف بانتصاراته العسكرية في صيغة موكب نصر روماني. هذه الرغبة في الانتصار قادته إلى سوريا، حيث هُزم ولقي مصرعه في هزيمة الرومان في حران على يد السپاه‌بد الپارثي سورنا وتم إعدامه عن طريق صب الذهب المصهور في فمه عقوبة له عن جشعه وحبه للمال. إلا أن أهمية كراسوس في تاريخ العالم تنبع من دعمه المالي والسياسي للشاب الفقير يوليوس قيصر، الأمر الذي مكن قيصر من بدء مستقبله السياسي. كوَّن كراسوس مع كل من قيصر وبومبي، المجلس الحاكم الثلاثى عام 60 ق.م. ومن قبل، تقلد كراسوس المناصب الحكومية العليا المتمثلة في منصب القاضي والقنصل والرقيب. وأُطلق عليه لقب الثري لأنه كون ثروة طائلة من خلال الاستثمارات العقارية، وقد استغل منصبه في كسب التأييد لأصدقائه في الأعمال التجارية. وفي عام 71 ق.م.، سحق كراسوس ثورة سبارتاكوس. وفي سعيه من أجل تحقيق المجد العسكري، شن حرباً ضد بارثيا، إحدى المناطق في آسيا الوسطى. وفي عام 53ق م، حاصر رماة السهام في بارثيا جيشه وقتلوه ومعظم جنوده. وفي عام 55 ق.م.، أصبح قنصلاً مرة أخرى مع پومپي، وصدر قانون يمنح مقاطعتي هسپانيا لپومپي وسوريا لكراسوس لمدة خمس سنوات.
rdf:langString Marcus Licinius Crassus (115 př. n. l. – 53 př. n. l.) byl římský politik, vojevůdce a největší boháč v období úpadku římské republiky. Svůj majetek získal především za Sullovy diktatury díky proskripcím. V roce 60 př. n. l. uzavřel se svým dřívějším rivalem Gnaeem Pompeiem a Juliem Caesarem první triumvirát. Po roce 55 př. n. l. se stal prokonzulem v Sýrii, kde bojoval hlavně proti Parthům. Přes počáteční úspěchy, skončilo jeho tažení porážkou vbitvě u Karrh
rdf:langString Ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος (λατινικά: Marcus Licinius Crassus Dives, 115 π.Χ. - 53 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος πολιτικός από αριστοκρατική οικογένεια και ο πλουσιότερος άνθρωπος στη Ρωμαϊκή ιστορία. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική της Ρωμαϊκής δημοκρατίας σχηματίζοντας την Πρώτη Τριανδρία. Υποστήριξε τον Ιούλιο Καίσαρα στη σταδιοδρομία του, έγινε διοικητής και διακρίθηκε κυρίως μετά την δικτατορία του Σύλλα και στην κατάπνιξη της εξέγερσης των δούλων με επικεφαλής τον Σπάρτακο. Αργότερα, έγινε μέλος της τριανδρίας που αποτελούνταν από τον ίδιο, τον Καίσαρα και τον Πομπήιο και ενώ είχε καλές σχέσεις με τον πρώτο, δεν είχε τις ίδιες με τον δεύτερο. Το 55 π.Χ έγινε στρατηγός στην ανατολή όπου είχαν της κτήσεις τους οι Πάρθοι (οι ισχυρότεροι εχθροί των Ρωμαίων στην ανατολή) πού απείλησαν τις κτήσεις των Ρωμαίων οργανώνοντας εκστρατεία εναντίον τους που κατέληξε σε αποτυχία. Ο ίδιος ο Κράσσος σκοτώθηκε στη Μάχη των Καρρών.
rdf:langString Kraso aŭ Krasso (en latino: Marcus Licinius Crassus Dives; (naskiĝis ĉirkaŭ -115, mortis -53) estis romia generalo kaj politikisto kiu komandis la maldekstran flankon de la armeo de Sulla ĉe la Batalo de Porta Colline, kaj subpremis la sklavan ribelon gviditan fare de Spartacus kaj formis parton de la sekreta pakto, konata kiel la Unua triumviraro, kun Gnaeus Pompeius Magnus kaj Julio Cezaro. Li estis unu el la plej riĉaj homoj de la epoko kaj daŭre viciĝas inter la plej riĉaj el la tuta historio. La signifo de Crassus en monda historio, aliflanke, devenas de lia financa kaj politika subteno de la malriĉa juna Julio Cezaro, kio permesis al Cezaro enŝipiĝi sur sia propra politika kariero.
rdf:langString Marcus Licinius Crassus (* 115 oder 114 v. Chr.; † 9. Juni (?) 53 v. Chr. in ) war ein Politiker der späten römischen Republik. Er war für seinen Reichtum bekannt. Auf sein Vermögen gestützt, versuchte er, zeitweilig im Bund mit Caesar und Pompeius, sich eine führende Stellung zu verschaffen. Nach Ansicht der modernen Forschung entsprachen Crassus’ politische und militärische Fähigkeiten jedoch nicht seinen finanziellen Möglichkeiten und seiner Selbsteinschätzung.
rdf:langString Artikulu hau politikari eta jeneralari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Marko». Marko Lizinio Kraso (latinez: Marcus Licinius Crassus Dives; c. K.a. 115 - K.a. 53) Erromatar Errepublikako jeneral eta politikaria izan zen. Ondare itzela pilatu zuen bere bizialdian; Antzinako Erromako gizonik aberatsena izan zela jotzen da, eta gizadiaren historia osoko aberatsenetako bat ere bai (dives hitzak «aberatsa» esan nahi du). Espartakoren matxinadaren zapuztailea izan zen. Ponpeio eta Zesarrekin batera Lehen Triunbiratua osatu zuen. Hiru triunbiratuetatik, berak lortu zuen ospe gutxien. Haren handinahia, berriz, ez zen beste biena baino txikiagoa. Hala ere, ez zeukan haien ahalmen estrategikoa ezta haien xarma ere. Pertsiarren kontrako Carrhaeko gudua Erromaren porrot handienetako bat izan zen. Kraso bertan hil zen. Haren heriotzak Ponpeio eta Zesarren arteko tirabirak bizkortu zituen eta, hein batean, Gerra Zibilaren kausa bat izan zen.
rdf:langString Marcus Licinius Crassus (latin : M•LICINIVS•P•F•P•N•CRASSVS), né vers 115 av. J.-C. à Rome et mort en 53 av. J.-C., est un général et homme politique romain qui joua un rôle essentiel dans le passage de la République à l'Empire. Ayant amassé une immense fortune durant son existence, il est considéré comme l'homme le plus riche de l'histoire de Rome. Crassus commence sa carrière d'homme d'État en tant que commandant militaire sous Lucius Cornelius Sylla pendant la seconde guerre civile. Après la victoire de Sylla et son ascension en tant que dictateur, il amasse une énorme fortune grâce à la spéculation immobilière. Crassus s'impose sur la scène politique romaine après sa victoire contre les esclaves révoltés de Spartacus, partageant le consulat avec son rival Pompée. En tant que soutien politique et financier de Jules César, il se joint à César et à Pompée dans l'alliance officieuse du premier triumvirat. Les trois associés dominent le système politique romain. Cependant, l'alliance ne peut durer indéfiniment à cause des ambitions et des jalousies des trois hommes. Alors que César et Crassus sont de vieux amis, ce dernier et Pompée se haïssent ; Pompée devenant de surcroît maladivement jaloux des succès spectaculaires de César au cours de sa guerre des Gaules. L'alliance est toutefois renouvelée à la conférence de Lucques en 56 av. J.-C., à la suite de laquelle Crassus et Pompée sont élus à un nouveau mandat de consul. Après ce second mandat, Crassus est proconsul en Syrie romaine. Il se sert de la Syrie comme d'une plate-forme afin de lancer sa campagne militaire contre l'Empire parthe, le traditionnel ennemi oriental de Rome. Sa campagne est un échec retentissant qui s'achève par sa défaite et sa mort à la bataille de Carrhes (9 juin 53 av. J.-C.). La mort de Crassus défait rapidement et définitivement l'alliance entre César et Pompée. Quatre années après sa mort, César traverse le Rubicon, acte qui inaugure une nouvelle guerre civile qui l'oppose à Pompée et au gouvernement légitime de la République.
rdf:langString Marco Licinio Craso (en latín: Marcus Licinius Crassus (Dives); 115 o 114 a. C.-mayo de 53 a. C., cerca de Harrán, Partia) fue un general y político romano, cónsul en 70 y 55 a. C., miembro del Primer Triunvirato y uno de los hombres más ricos de su tiempo. Pertenecía a una noble familia plebeya, la gens Licinia. En su juventud comenzó su carrera como orador de la corte, pero se vio obligado a interrumpirla a causa de las guerras civiles. El padre y el hermano de Marco Licinio murieron durante el gobierno de Cayo Mario y Lucio Cornelio Cinna (87 a. C.). Tras esto, él mismo se escondió en Hispania, y en el año 83 a. C. se unió a Lucio Cornelio Sila y bajo su mando participó en la derrota del «partido» mariano. Durante la dictadura de Sila (82-79 a. C.), Craso se enriqueció gracias a la proscripción. En los años siguientes realizó grandes inversiones en el sector inmobiliario urbano, lo que le convirtió en uno de los hombres más ricos de la República romana. Craso aprovechó esto para extender su influencia y, en particular, para superar a Cneo Pompeyo Magno. No se sabe nada de las primeras etapas de su carrera magisterial. Solo en 72 a. C., cuando ambos cónsules fueron derrotados en la rebelión de Espartaco, se le otorgó a Craso el mando militar con poderes especiales. Consiguió restablecer la disciplina en el ejército mediante una serie de duras medidas y derrotó a los rebeldes en seis meses (en la primavera de 71 a. C.). A continuación fue elegido cónsul para el año 70 a. C. y junto con su colega Pompeyo consiguieron abolir las principales disposiciones del régimen de Sila: devolvieron el antiguo ámbito de poderes a los tribunos de la plebe, llevaron a cabo una reforma judicial y revivieron la magistratura del censor. En el año 65 a. C. el propio Craso ejerció el cargo de censor. En años posteriores estuvo, según algunas fuentes, involucrado en la conjuración de Catilina y también se opuso a Pompeyo, quien había regresado de Oriente. En el año 60 a. C. concertó un triunvirato junto a este último y Cayo Julio César, a través del cual consiguió medidas beneficiosas para él y para los círculos empresariales de Roma en su conjunto. La alianza se reforzó en el convenio de Lucca en 56 a. C. Como resultado, Craso recibió un segundo consulado para el año siguiente y un gobierno en Siria. En el año 54 a. C. entró en guerra contra Partia. Sin embargo, su invasión de Mesopotamia no tuvo éxito: en la batalla de Carras, Craso fue derrotado y muerto.
rdf:langString Marcus Licinius Crassus (/ˈkræsəs/; 115 – 53 BC) was a Roman general and statesman who played a key role in the transformation of the Roman Republic into the Roman Empire. He is often called "the richest man in Rome." Crassus began his public career as a military commander under Lucius Cornelius Sulla during his civil war. Following Sulla's assumption of the dictatorship, Crassus amassed an enormous fortune through real estate speculation. Crassus rose to political prominence following his victory over the slave revolt led by Spartacus, sharing the consulship with his rival Pompey the Great. A political and financial patron of Julius Caesar, Crassus joined Caesar and Pompey in the unofficial political alliance known as the First Triumvirate. Together, the three men dominated the Roman political system, but the alliance did not last long, due to the ambitions, egos, and jealousies of the three men. While Caesar and Crassus were lifelong allies, Crassus and Pompey disliked each other and Pompey grew increasingly envious of Caesar's spectacular successes in the Gallic Wars. The alliance was restabilized at the Luca Conference in 56 BC, after which Crassus and Pompey again served jointly as consuls. Following his second consulship, Crassus was appointed as the governor of Roman Syria. Crassus used Syria as the launchpad for a military campaign against the Parthian Empire, Rome's long-time eastern enemy. Crassus' campaign was a disastrous failure, ending in his defeat and death at the Battle of Carrhae. Crassus' death permanently unraveled the alliance between Caesar and Pompey, since his political influence and wealth had been a counterbalance to the two greater militarists. Within four years of Crassus' death, Caesar crossed the Rubicon and began a civil war against Pompey and the optimates.
rdf:langString Marcus Licinius Crassus (bahasa Latin: M·LICINIVS·P·F·P·N·CRASSVS) (sek. 115 SM – 53 SM) adalah jenderal dan politisi Romawi yang memainkan peranan penting dalam perubahan Republik Romawi menjadi Kekaisaran Romawi. Mengumpulkan banyak harta semasa hidupnya, Crassus dianggap sebagai salah satu pria terkaya dalam , dan sekaligus salah satu pria terkaya dalam sejarah dunia. Crassus memulai karier politiknya sebagai komandan militer di bawah Lucius Cornelius Sulla dalams perang saudaranya. Menyusul naiknya Sulla sebagai diktator, Crassus memperoleh banyak harta melalui spekulasi lahan yasan. Crassus menjadi terkenal setelah berhasil memadamkan pemberontakan budak pimpinan Spartacus. Setelah itu dia bersama saingannya Pompeius Agung menjadi Konsul. Sebagai pelindung politik dan keuangan Julius Caesar, Crassus bersama-sama dengan Caesar dan Pompeius membentuk persekutuan politik yang disebut . Mereka bertiga kemudian mendominasi sistem politik Romawi. Persekutuan ini tidak bertahan lama akibat ambisi masing-masing dari ketiganya. Walaupun Caesar dan Crassus merupakan sekutu sejak lama, Crassus dan Pompeius saling membenci dan Pompeius semakin lama semakin iri terhadap keberhasilan Caesar dalam Perang Galia. Persekutuan ini didirikan ulang pada pada tahun 56 SM, yang setelahnya Crassus dan Pompeius kembali menjabat sebagai Konsul. Crassus lalu menjadi gubernur di Suriah Romawi dan memanfaatkan Suriah sebagai tempat dilancarkannya kampanye militer melawan Kekaisaran Parthia, musuh bebuyutan Romawi. Kampanye Crassus itu merupakan suatu kegagalan, dan berujung dengan kekalahan dan kematiannya pada Pertempuran Carrhae. Kematian Crassus memutus persekutuan antara Caesar dan Pompeius. Empat tahun setelah kematian Crassus, Caesar dan memulai perang saudara melawan Pompeius dan pemerintahan Republik yang sah.
rdf:langString マルクス・リキニウス・クラッスス(ラテン語: Marcus Licinius Crassus, 紀元前115年頃 - 紀元前53年)は、共和政ローマ時代の政務官。第三次奴隷戦争でスパルタクスを討ち取り、グナエウス・ポンペイウス及びガイウス・ユリウス・カエサルと共に第一回三頭政治を行った。後に資産家となったクラッススは、ディウェス(金持ち)というアグノーメン(添え名)をつけられることがあるが、当時そう呼ばれていたかは学者によって意見が分かれる。
rdf:langString 마르쿠스 리키니우스 크라수스(Marcus Licinius Crassus, 기원전 115년 경 – 기원전 53년)는 로마 공화정의 군인이자 정치가였다. 술라파로 정계에 등장하여 스파르타쿠스 전쟁을 진압하고 율리우스 카이사르와 폼페이우스와 함께 제1차 삼두정치를 이끌었다. 파르티아와 전쟁중에 대패하여 죽었다. 그는 로마 역사상 최대의 부호로 알려져 있다.
rdf:langString Marcus Licinius Crassus Dives (114 of 115 v.Chr. - 8 of 9 juni 53 v.Chr.) was een belangrijk Romeins politicus dankzij zijn rijkdom. Zijn bijnaam was Dives, wat rijke betekent. Hij vergaarde zijn rijkdom met slavenhandel, zilvermijnen en vastgoed.
rdf:langString Marco Licinio Crasso (in latino: Marcus Licinius Crassus Dives, pronuncia classica o restituta: [ˈmaːrkʊs lɪˈkɪ.ni.ʊs ˈkras.sʊs ˈdiːu̯ɛs]; Roma, 115 a.C./114 a.C. – Carre, 53 a.C.) è stato un politico e comandante militare della Repubblica romana, esponente della Gens Licinia e figlio del ricco e nobile Publio Licinio Crasso Dive, console nel 97 a.C. Principale responsabile della spietata repressione della rivolta di Spartaco, nel 60 a.C. diede vita a un accordo passato alla storia con il nome di primo triumvirato (alleanza di carattere politico ed economico) assieme a Gneo Pompeo Magno e Gaio Giulio Cesare, poi rinnovato nel 56 a.C. con gli accordi di Lucca, attraverso i quali gli venne riconosciuto il proconsolato in Siria, dove trovò la morte. Infatti, intrapresa un'onerosa campagna militare in Oriente contro i Parti, morì nella battaglia di Carreae. Fu l'uomo più ricco del suo tempo, grazie alla fortuna accumulata con l'acquisto dei beni dei proscritti di Silla (provenienti soprattutto dalle ricchezze appartenute ai Sanniti, da lui contrastati fin dai tempi della battaglia di Porta Collina). Tuttavia, oltre al fatto di essere stato triumviro, non rivestì ruoli di prima importanza a livello politico, pur avendo tentato di affermarsi nell'Urbe mediante la soprammenzionata campagna partica in Oriente del 53 a.C. Molte delle informazioni riguardanti la sua vita provengono dagli scritti di Cicerone, ottimate e suo contemporaneo, e dal greco Plutarco, vissuto in piena età imperiale.
rdf:langString Krassus, Marcus Licinius Crassus (ur. w 114 p.n.e., zm. w 53 p.n.e.) – rzymski polityk i wódz, członek I triumwiratu.
rdf:langString Crassus, egentligen Marcus Licinius Crassus Dives, född omkring 115 f.Kr., död 53 f.Kr., var en romersk fältherre och statsman. Han skapade sig en enorm förmögenhet och var en av medlemmarna i första triumviratet. Crassus var en av de ledande gestalterna i slutet av den romerska republiken.
rdf:langString Marco Licínio Crasso (114–53 a.C.; em latim: Marcus Licinius Crassus) foi um político da gente da República Romana eleito cônsul por duas vezes, em 70 e 55 a.C., com Cneu Pompeu Magno nas duas vezes. Era filho de Públio Licínio Crasso, cônsul em 97 a.C., e teve pelo menos dois filhos, o general Públio Licínio Crasso, que morreu com ele em Carras, e o questor . Nascido numa das famílias mais ricas de Roma, amealhou uma enorme fortuna durante sua vida e é considerado o mais rico romano da história de Roma e detentor de uma das maiores fortunas da história. Começou sua carreira como um comandante militar sob o comando de Sula durante a guerra civil. Depois que Sula assumiu a ditadura, Crasso ganhou muito dinheiro em especulação imobiliária. Politicamente, ganhou muita proeminência depois de sua vitória sobre a revolta dos escravos liderado por Espártaco. Um patrono de Júlio César, Crasso se juntou a ele e Pompeu na aliança política não oficial conhecida como Primeiro Triunvirato. Juntos, os três dominaram completamente o sistema político romano, mas a aliança não se manteve estável indefinidamente por causa das ambições, egos e ciúmes entre eles. Enquanto César e Crasso permaneceram aliados pela vida toda, Crasso e Pompeu não se entendiam e este foi ficando cada vez mais enciumado com os sucessos espetaculares de César nas Guerras Gálicas. Depois da , em 56 a.C., a situação melhorou e Crasso e Pompeu serviram novamente como cônsules no ano seguinte. Depois de seu mandato, Crasso foi nomeado governador da Síria romana, que ele utilizou como base para uma campanha militar contra o Império Parta, o inimigo de longa data de Roma no oriente. A campanha foi um fracasso total, resultando na desastrosa Batalha de Carras, na qual morreu juntamente com seu filho. A morte de Crasso acabou de vez com a aliança de Pompeu e César. Num espaço de quatro anos, César e deu início à guerra civil contra Pompeu e os optimates.
rdf:langString Марк Ліциній Красс (лат. Marcus Licinius Crassus; 115 — 53 до н. е.) — римський полководець і політичний діяч.
rdf:langString Марк Лици́ний Красс (лат. Marcus Licinius Crassus (Dives); родился в 115 или 114 году до н. э. — погиб в мае 53 года до н. э., близ Карр, Парфянское царство) — древнеримский полководец и политический деятель, консул 70 и 55 годов до н. э., участник первого триумвирата, один из богатейших людей своего времени. Принадлежал к знатному плебейскому роду Лициниев. В молодости начал карьеру судебного оратора, но был вынужден её прервать из-за гражданских войн. Отец и брат Марка Лициния погибли во время террора Гая Мария и Луция Корнелия Цинны (87 год до н. э.). Он сам скрывался в Испании, а в 83 году присоединился к Луцию Корнелию Сулле и под его началом принял участие в разгроме марианской «партии». Во время диктатуры Суллы (82—79 годы до н. э.) Красс обогатился за счёт проскрипций. В последующие годы он активно инвестировал в городскую недвижимость, благодаря чему стал одним из богатейших людей Римской республики. Красс использовал это для расширения своего влияния и, в частности, для того, чтобы превзойти Гнея Помпея Великого. О ранних этапах его магистратской карьеры ничего не известно. Только в 72 году до н. э., когда в ходе восстания Спартака потерпели поражение оба консула, Красс получил командование в этой войне с особыми полномочиями. Он смог рядом жёстких мер восстановить дисциплину в армии и за шесть месяцев разгромить восставших (к весне 71 года). После этого он был избран консулом на 70 год. Красс и его коллега Помпей добились отмены основных установлений сулланского режима: вернули прежний объём полномочий народным трибунам, провели судебную реформу, возродили цензорскую магистратуру. В 65 году до н. э. цензором был сам Красс. В последующие годы он, по данным некоторых источников, был причастен к заговору Катилины, а также противодействовал Помпею, вернувшемуся с Востока. В 60 году он заключил триумвират с Помпеем и Гаем Юлием Цезарем, благодаря которому добился мер, выгодных для себя и деловых кругов Рима в целом. Союз был укреплён на встрече триумвиров в Лукке в 56 году. По её итогам Красс получил второе консульство на следующий год и наместничество в Сирии. В 54 году до н. э. он начал войну с Парфией. Его вторжение в Месопотамию оказалось неудачным: в битве при Каррах Красс потерпел поражение и погиб.
rdf:langString 马库斯·李锡尼·克拉苏(拉丁文: M·LICINIVS·P·F·P·N·CRASSVS,约前115年-前53年),罗马将军,政治家,在罗马由共和国转变为帝国的过程之中,扮演了重要角色。克拉蘇出身在富有的上流階級,後來又在蘇拉的默許下迫害政敵、濫用職權,他也是一位成功的黑心奴隸商人,不擇手段的斂財,后人认为他是罗马历史中最富裕的人,也是世界历史中最富裕的人之一,其財富相當於23萬名船員的年薪。 克拉苏是在,以担任卢基乌斯·科尔内利乌斯·苏拉手下一名将领,开始政治生涯。苏拉上台担任独裁官之后,他通过投机不動產,聚斂了大量财富。克拉苏在镇压斯巴达克斯领导的奴隸叛乱之后,在政坛崛起,与对手格奈乌斯·庞培一起担任执政官。 克拉苏、凯撒与庞培一起,组成了前三头同盟,同盟主导了罗马的政治制度。三人的野心、自负与猜忌令这个同盟不可能长久维持下去。克拉苏与凯撒是终身盟友;凱撒的女兒茱麗亞嫁給了龐培;但是克拉苏与庞培厌恶对方,而且庞培越来越嫉妒凯撒在高卢战争中建立的军功。在克拉苏与庞培一起再次担任执政官時,三巨頭召开了卢卡会议,修補關係稳固了同盟。 在第二个执政官任期完结之后,克拉苏获任命为叙利亚行省总督。他以叙利亚为基地,向罗马的长久敌人安息帝国发起了进攻。在這場卡莱战役中克拉苏遭到了彻底的失败,他在試圖前往敵營議和時也中了安息軍的埋伏而阵亡。 克拉苏的死,彻底拆散了凯撒与庞培的同盟,因为作为第三方的他拥有的庞大政治影响力和财富一直制衡着另外两位巨头。在他逝世四年之后,凯撒带兵渡过卢比孔河,开始了对抗庞培与共和国合法政府的内战。
xsd:nonNegativeInteger 41633
xsd:gYear -115
xsd:gYear -053

data from the linked data cloud