Makruh
http://dbpedia.org/resource/Makruh
المكروه في أصول الفقه هو: حكم تكليفي بمعنى: ما يطلب في الشرع تركه من غير إلزام. في الفقه الإسلامي هو العمل الذي يُثاب تاركه - امتثالا - ولا يأثم فاعله، وهو أحد الأحكام الخمسة على الأشياء والأفعال وهي الفرض/ الواجب، والاستحباب، والإباحة (أو الحِلّ)، والكراهة، والتحريم.
rdf:langString
Makrouh (arabe : مكروه [Makrūh]) est un terme du droit musulman désignant un acte indésirable, détestable, mais non répréhensible. L'école de jurisprudence hanafite fut la première à introduire une nuance au sein de cette catégorie d'actes. Elle distingue en effet le makrouh tanzîhan et le makrouh tahrîman. La première catégorie désigne les actes simplement détestables, tandis que la seconde désigne les actes quasi illicites ou conjecturalement illicites. Cette subtilité reflète un principe de précaution empêchant de déclarer le caractère illicite (harām) d'une chose en l'absence d'une preuve textuelle à la fois authentique et explicite, car il s'agit d'une prérogative divine que nul ne peut s'arroger sans risquer d'être parmi ceux qui « déclarent illicite ce que Dieu a rendu licite ».
rdf:langString
Makruh adalah sebuah status hukum terhadap suatu aktivitas dalam dunia Islam. Aktivitas yang berstatus hukum makruh dilarang namun tidak terdapat konsekuensi bila melakukannya. Atau dengan kata lain perbuatan makruh dapat diartikan sebagai perbuatan yang sebaiknya tidak dilakukan. Perbuatan makruh bila dikerjakan tidak mendapatkan dosa, apabila ditinggalkan akan mendapatkan pahala.
rdf:langString
Στην ισλαμική ορολογία, makruh (αραβικά: مكروه, μεταγραφή: makrooh ή makrūh, μακρούχ) είναι μια ανεπιθύμητη ή προσβλητική πράξη (κυριολεκτικά «απεχθές» ή «αποτρόπαιο»). Είναι μία από τις πέντε κατηγορίες συμπεριφοράς κατά τον Ισλαμικό νόμο, δηλαδή μια από τις wajib/fard (υποχρεωτική), mustahabb/mandub (συνιστάται), mubah (ουδέτερη), makruh (απορριπτέα), χαράμ (απαγορευμένη).
rdf:langString
Als Makrūh (arabisch مكروه, DMG makrūh, auch makrooh), wörtlich übersetzt „verhasst, verpönt, missbilligt“, bezeichnet man im Islam Handlungen, deren Tun nach religiöser Auffassung nicht geschätzt wird und die deshalb vermieden werden sollten. Es ist auch üblich von Handlungen zu sprechen, von denen abgeraten wird. Nach islamischer Überlieferung wird der Muslim zwar für solche Handlungen nicht bestraft, für ihr Unterlassen hingegen jedoch belohnt. Sie ist die Vierte der fünf Kategorien menschlicher Handlungen in der islamischen Rechtswissenschaft.
rdf:langString
In Islamic terminology, something which is makruh (Arabic: مكروه, transliterated: makrooh or makrūh) is a disliked or offensive act (literally "detestable" or "abominable"). This is one of the five categories (al-ahkam al-khamsa) in Islamic law – wajib/fard (obligatory), Mustahabb/mandub (recommended), mubah (neutral), makruh (disapproved), haram (forbidden). Acts considered makruh can vary between different madhhabs due to differing scholarly interpretations of the Quran and Hadith, with Hanafi scholars in particular differing from the other madhhabs in regards to classification of makruh.
rdf:langString
Makruh of makroeh (Arabisch: مكروه) is een islamitische term waarmee wordt aangegeven wat voor moslims afkeurenswaardig is. Het niet doen telt als een goede daad en het doen als een slechte daad. Moslims worden aangemoedigd datgene wat makruh is te laten, maar het doen is echter niet haram, verboden. Makruh is een van de vijf categorieën van belonen en straffen binnen de sharia.
rdf:langString
Makruh (arabiska مكروه) är inom islamisk rättsvetenskap (fiqh) ett klandervärt, ogillat handlande som strider mot profeten Muhammeds föredöme (sunna). Att underlåta att göra makruh anses mer föredömligt än att utföra det. Enligt majoriteten av de rättslärda (ulama) är handlingar som klassas som makruh varken straffbara eller strider mot den normerande etiken. Rättslärda inom den hanafitiska skolan delar in makruh i två grupper:
rdf:langString
Макрух (араб. مكروه) — категория допустимости в исламском праве; к макруху относятся действия, которые не запрещены абсолютно (харам), но их совершение нежелательно. Макрух имеет две разновидности: тахриман-макрух, близкий к запрещённому, и танзихан-макрух, более лёгкий. Воздержание от обоих видов макруха считается богоугодным, грехом считается только совершение тахриман-макруха. Отрицание любого вида макруха у суннитов не считается неверием, куфром.
rdf:langString
Макру́г (араб. مكروه, латиніз. makrūh, дос. ««неприйнятне», «негідне»») — категорія вчинків і дій, що не є порушенням шаріатських правових норм, але засуджуються з моральної позиції. Питання про макруг трактує розділ фікху ахкам
rdf:langString
rdf:langString
مكروه
rdf:langString
Makrūh
rdf:langString
Μακρούχ
rdf:langString
Makruh
rdf:langString
Makrouh
rdf:langString
Makruh
rdf:langString
Makruh
rdf:langString
Макрух
rdf:langString
Макруг
rdf:langString
Makruh
xsd:integer
2864137
xsd:integer
1122509352
rdf:langString
المكروه في أصول الفقه هو: حكم تكليفي بمعنى: ما يطلب في الشرع تركه من غير إلزام. في الفقه الإسلامي هو العمل الذي يُثاب تاركه - امتثالا - ولا يأثم فاعله، وهو أحد الأحكام الخمسة على الأشياء والأفعال وهي الفرض/ الواجب، والاستحباب، والإباحة (أو الحِلّ)، والكراهة، والتحريم.
rdf:langString
Στην ισλαμική ορολογία, makruh (αραβικά: مكروه, μεταγραφή: makrooh ή makrūh, μακρούχ) είναι μια ανεπιθύμητη ή προσβλητική πράξη (κυριολεκτικά «απεχθές» ή «αποτρόπαιο»). Είναι μία από τις πέντε κατηγορίες συμπεριφοράς κατά τον Ισλαμικό νόμο, δηλαδή μια από τις wajib/fard (υποχρεωτική), mustahabb/mandub (συνιστάται), mubah (ουδέτερη), makruh (απορριπτέα), χαράμ (απαγορευμένη). Αν και το μακρούχ δεν είναι χαράμ (απαγορευμένο) και δεν υπόκειται σε τιμωρία, το άτομο που απέχει από αυτήν την πράξη θα ανταμειφθεί. Ο Μουσουλμάνοι καλούνται να αποφεύγουν τέτοιου είδους ενέργειες, όταν ή όσο το δυνατόν. Είναι ένας από τους βαθμούς αποδοχής (ahkam) κατά τον Ισλαμικό νόμο.
rdf:langString
Als Makrūh (arabisch مكروه, DMG makrūh, auch makrooh), wörtlich übersetzt „verhasst, verpönt, missbilligt“, bezeichnet man im Islam Handlungen, deren Tun nach religiöser Auffassung nicht geschätzt wird und die deshalb vermieden werden sollten. Es ist auch üblich von Handlungen zu sprechen, von denen abgeraten wird. Nach islamischer Überlieferung wird der Muslim zwar für solche Handlungen nicht bestraft, für ihr Unterlassen hingegen jedoch belohnt. Sie ist die Vierte der fünf Kategorien menschlicher Handlungen in der islamischen Rechtswissenschaft. Zu Taten, von denen abgeraten wird, zählen beispielsweise die Verschwendung von Wasser (u. a. bei den rituellen Waschungen) und das Missachten von beliebten oder bevorzugten Taten – sowohl während als auch außerhalb der Gottesdienste. Allgemein wird jede übertriebene Handlung als unbeliebt angesehen. Das Rauchen ist nach einigen Gelehrten mindestens makrūh, andere wiederum bezeichnen es sogar als harām (verboten). Die Schafiiten kennen bei der Bewertung von Handlungen noch eine Zwischenstufe, die zwischen makrūh und mubāh („erlaubt“) liegt. Sie wird als chilāf al-aulā („im Gegensatz zum Besseren stehend“) bezeichnet. Bei vielen Handlungen wie zum Beispiel dem Abschütteln (nafḍ) des Wassers oder dem Trockenreiben (tanšīf) bei der rituellen Waschung gab es einen Dissens darüber, ob sie als makrūh oder als chilāf al-aulā einzuordnen sind.
rdf:langString
In Islamic terminology, something which is makruh (Arabic: مكروه, transliterated: makrooh or makrūh) is a disliked or offensive act (literally "detestable" or "abominable"). This is one of the five categories (al-ahkam al-khamsa) in Islamic law – wajib/fard (obligatory), Mustahabb/mandub (recommended), mubah (neutral), makruh (disapproved), haram (forbidden). Though a makruh act is not haram (forbidden) or subject to punishment, a person who abstains from this act will be rewarded. Muslims are encouraged to avoid such actions when or as possible. It is one of the degrees of approval (ahkam) in Islamic law. Acts considered makruh can vary between different madhhabs due to differing scholarly interpretations of the Quran and Hadith, with Hanafi scholars in particular differing from the other madhhabs in regards to classification of makruh.
rdf:langString
Makrouh (arabe : مكروه [Makrūh]) est un terme du droit musulman désignant un acte indésirable, détestable, mais non répréhensible. L'école de jurisprudence hanafite fut la première à introduire une nuance au sein de cette catégorie d'actes. Elle distingue en effet le makrouh tanzîhan et le makrouh tahrîman. La première catégorie désigne les actes simplement détestables, tandis que la seconde désigne les actes quasi illicites ou conjecturalement illicites. Cette subtilité reflète un principe de précaution empêchant de déclarer le caractère illicite (harām) d'une chose en l'absence d'une preuve textuelle à la fois authentique et explicite, car il s'agit d'une prérogative divine que nul ne peut s'arroger sans risquer d'être parmi ceux qui « déclarent illicite ce que Dieu a rendu licite ».
rdf:langString
Makruh adalah sebuah status hukum terhadap suatu aktivitas dalam dunia Islam. Aktivitas yang berstatus hukum makruh dilarang namun tidak terdapat konsekuensi bila melakukannya. Atau dengan kata lain perbuatan makruh dapat diartikan sebagai perbuatan yang sebaiknya tidak dilakukan. Perbuatan makruh bila dikerjakan tidak mendapatkan dosa, apabila ditinggalkan akan mendapatkan pahala.
rdf:langString
Makruh of makroeh (Arabisch: مكروه) is een islamitische term waarmee wordt aangegeven wat voor moslims afkeurenswaardig is. Het niet doen telt als een goede daad en het doen als een slechte daad. Moslims worden aangemoedigd datgene wat makruh is te laten, maar het doen is echter niet haram, verboden. Makruh is een van de vijf categorieën van belonen en straffen binnen de sharia. Een aantal zaken worden als makruh beschouwd, zoals echtscheiding en het verspillen van water voor de wudu of de ghusl. Ook het spelen met je kleding tijdens de salat is afkeurenswaardig. Roken wordt vaak beschouwd als makruh, maar er zijn ook fiqh-geleerden die aannemen dat het haram is. Makruh is niet zo erg als haram en de bestraffing voor een gepleegde daad die makruh is zal lichter zijn dan voor iets wat haram is. Het makruh-gepleegde moet geen vormen aannemen die tot iets leidt dat haram is. Volgens de meeste oelema is makruh iets wat niet rechtstreeks verboden is. Als men het doet wordt men niet berispt, maar als men het nalaat zal men beloond worden. De hanafitische madhhab maakt een onderscheid in "makruh tahriman" en "makruh tanzihan". Het eerste is iets wat nagenoeg even sterk wordt afgekeurd als hetgeen dat haram is, zoals het dragen van een gouden ring door een man. Het tweede wordt evenwel ontraden, maar geldt feitelijk niet als afkeurenswaardig.
rdf:langString
Makruh (arabiska مكروه) är inom islamisk rättsvetenskap (fiqh) ett klandervärt, ogillat handlande som strider mot profeten Muhammeds föredöme (sunna). Att underlåta att göra makruh anses mer föredömligt än att utföra det. Enligt majoriteten av de rättslärda (ulama) är handlingar som klassas som makruh varken straffbara eller strider mot den normerande etiken. Rättslärda inom den hanafitiska skolan delar in makruh i två grupper: 1.
* makruh tanzihi, vilket motsvarar en allmän tillämpning av makruh i andra rättsskolor, till exempel tomt prat, att uttala sig om sådant man saknar kunskap om, att vara sysslolös etc; samt 2.
* makruh tahrimi, vilket är handlingar och beteenden som är förbjudna i ahad-hadith (hadith som rapporterats av en eller två personer), till exempel bärandet av guldsmycken för män. Makruh tahrimi står enligt den hanafitiska rättsskolan närmare det som klassas som förbjudet (haram) än enbart en ogillad (makruh) handling.
rdf:langString
Макрух (араб. مكروه) — категория допустимости в исламском праве; к макруху относятся действия, которые не запрещены абсолютно (харам), но их совершение нежелательно. Макрух имеет две разновидности: тахриман-макрух, близкий к запрещённому, и танзихан-макрух, более лёгкий. Воздержание от обоих видов макруха считается богоугодным, грехом считается только совершение тахриман-макруха. Отрицание любого вида макруха у суннитов не считается неверием, куфром. Значение слова «макрух» претерпело изменения с коранических времён. До середины IX столетия терминология-хукм (оценка допустимости), ещё не сформировалась, и слово «макрух» могло использоваться для обозначения однозначно запрещённого. В школах права имеются разночтения насчёт того, что считается харамом, а что макрухом. В трёх суннитских школах (маликитской, ханбалитской, шафиитской) действия, запрещённые в Коране или в достоверных хадисах-сахих вне зависимости от количества цепочек передатчиков, считаются харамом, а в ханафитской школе действия, запрещённые в хадисах-ахад, которые передала только одна цепочка передатчиков, относятся к категории макрух.
rdf:langString
Макру́г (араб. مكروه, латиніз. makrūh, дос. ««неприйнятне», «негідне»») — категорія вчинків і дій, що не є порушенням шаріатських правових норм, але засуджуються з моральної позиції. Питання про макруг трактує розділ фікху ахкам Як макруг розцінюється розв’язна поведінка, недбалість під час виконання релігійних обов’язків, жадібність, жорстокість, особливо стосовно залежних людей, схильність до розкошів і марнотратство, нехтування сімейними та громадськими обов’язками, невиправдана перевага одним родичам перед іншими, особливо під час розподілу майна, шлюб з іновіркою, шлюб з малолітньою і т. д. У залежності від мазхабу до макруга відносяться вживання деяких видів їжі та напоїв, які в принципі повинні бути забороненими (страви з нутрощів та крові, кумис, пиво, у виняткових випадках вино і т. п.). Категорія макруг займає важливе місце у формуванні ісламської етики, створюючи перехідну зону між дозволеними діями (халяль) і забороненими (харам)
xsd:nonNegativeInteger
3957