Magnus the Good
http://dbpedia.org/resource/Magnus_the_Good an entity of type: Thing
Magnus Olavsson (1024 - 25 d'octubre de 1047), conegut com a Magnus el Bo, o el Noble. Era fill il·legítim del rei Olaf II de Noruega, però hagué de fugir del país quan el seu pare fou destronat. El 1035 va tornar a Noruega on fou coronat rei amb només 11 anys. El 1042 també va ser coronat rei de Dinamarca. Va governar ambdós països fina la seva mort, en circumstàncies poc clares, l'any 1047.
rdf:langString
ماغنوس جود (بالإنجليزية: Magnus the Good وبالنوردية القديمة: Magnús Óláfsson) (و. 1024 – 1047 م) كان ملك النرويج من عام 1035م وملك الدنمارك من عام 1042، وحتى وفاته عام 1047م. وُلد في النرويج، وتوفي في زيلاند بالدنمارك عن عمر يناهز 23 عاماً. كان خلفه هارلد الثالث ملك النرويج.
rdf:langString
Magnus I. Olavsson (duben/červen 1024 – 25. říjen 1047), známý také jako Dobrý byl norským králem v letech 1035 až 1047 a dánským králem v letech 1042 až 1047.
rdf:langString
Magnus I., genannt der Gute, (* um 1024; † 25. Oktober 1047) war ab 1035 König von Norwegen und ab 8. Juni 1042 König von Dänemark und regierte beide Länder bis zu seinem Tod im Jahre 1047.
rdf:langString
Magnús Ier Óláfsson goði (le Bon) (v.1024-1047) fut roi de Norvège de 1035 à 1047 et roi de Danemark de 1042 à 1047.
rdf:langString
マグヌス1世（Magnus I、1024年 - 1047年10月25日）はノルウェー王（在位：1035年 - 1047年）およびデンマーク王（在位：1042年 - 1047年）。聖オーラヴの庶子で、善王（den Gode）として知られていた。
rdf:langString
Magnus I (1024 – 25 ottobre 1047) fu re di Norvegia (1035 - 1047) e re di Danimarca (1042 - 1047).
rdf:langString
망누스 1세(노르웨이어·덴마크어: Magnus I, 1024년경 ~ 1047년 10월 25일) 또는 망누스 올라브손(노르웨이어·덴마크어: Magnus Olavsson)은 노르웨이의 국왕(재위: 1035년 ~ 1047년 10월 25일)이자 덴마크의 국왕(재위: 1042년 6월 8일 ~ 1047년 10월 25일)이다. 망누스 선왕(노르웨이어·덴마크어: Magnus den gode 망누스 덴 고데[*])이라는 별칭으로 부르기도 하며 덴마크의 국왕 망누스(덴마크어: Magnus)에 해당한다.
rdf:langString
Магнус I Благородный, или Добрый (норв. Magnus den Gode; 1024 — 25 октября 1047) — король Норвегии и Дании, сын Олафа Святого и его наложницы Альвхильд. Главный герой «Саги о Магнусе Добром» в составе «Круга Земного».
rdf:langString
馬格努斯一世（古諾斯語: Magnús Óláfsson, 挪威語及丹麥語: Magnus Olavsson，1024年－1047年），又稱善良王馬格努斯（（古諾斯語: Magnús góði, 挪威語及丹麥語: Magnus den gode），挪威國王奥拉夫二世之子，自1035年起為挪威國王，並自1042年起為丹麥國王，直至1047年死亡。 馬格努斯是奧拉夫二世的私生子，但是當父親在1028年被廢黜時，他與其母親一同逃離挪威。他於1035年回到挪威，並在11歲時被加冕為國王。1042年，他還被加冕為丹麥國王。馬格努斯統治這兩個國家直到1047年，當時他在原因不明的情況下逝世。在他去世後，根據他的遺囑，他的王國重新一分為二由叔父哈拉爾三世統治挪威和由王位競爭對手斯文二世統治丹麥。
rdf:langString
Маґнус I Добрий (квітень/червень 1024 — 25 жовтня 1047) — король Норвегії (1035—1047) та Данії (1042—1047). Також відомий як Маґнус Чесний та Маґнус Олафссон.
rdf:langString
Ο Μάγκνους Όλαφσον (αρχαία νορβηγικά: Magnús Olafsson, νορβ. και δαν.: Magnus Olavsson, περί το 1024 - 25 Οκτωβρίου 1047), περισσότερο γνωστός ως Μάγκνους ο Καλός (αρχαία νορβ.: Magnús Godi, νορβ. και δαν.: Magnus den gode), ήταν βασιλιάς της Νορβηγίας από το 1035 και της Δανίας από το 1042, βασιλεύοντας στις δύο χώρες μέχρι τον θάνατό του το 1047.
rdf:langString
Magnus la 1-a (Magnus la Bona aŭ Magnus la Nobla, naskiĝis 1024, mortis la 25-an de oktobro 1047) estis reĝo de Norvegio ekde 1035 kaj reĝo de Danio ekde 1042. Li estis la nelegitima filo de Olavo la 2-a de Norvegio (Sankta Olavo) kaj lia kromvirino Alvhild. En 1028 Kanuto la 1-a devigis lin eliri de Norvegio, sed post ties morto en 1035 la norvegaj nobeloj alvokis lin por iĝi sia reĝo. Li invadis Danion kie Hardakanuto sekvis sian patron Kanuton kiel reĝo de Danio. En 1038 aŭ 1039 estiĝis pacakordo inter Hardakanuto kaj Magnus, per kiu, se Hardakanuto aŭ Magnus mortus senheredonte, la postvivanto sekvus lin kiel reĝo de lia lando. Hardakanuto mortis en 1042, kaj Magnus iĝis reĝo de Danio, malgraŭ ke , nevo de Kanuto, pretendis la tronon.
rdf:langString
Magnus I, llamado el Bueno (Nóvgorod, 1024 - ¿?, 1047), rey vikingo de Noruega (1035-1047) y de Dinamarca (1042-1047). Hijo de Olaf II el Santo y de una concubina de nombre Alvhild. Nacido y criado en el Rus de Kiev, con cuya ayuda reconquistó Noruega, consiguiendo expulsar al lugarteniente danés Sveinn Knútsson, hijo de Canuto el Grande, muerto poco antes. Formalizó una alianza con el nuevo soberano danés Canuto Hardeknut, que nombró a Magnus su sucesor, en caso de no tener herederos. A su vez el rey noruego lo apoyó contra su medio hermano Haroldo Harefoot, reinante en Inglaterra.
rdf:langString
Magnus I.a Norvegiakoa, den Gode edo Ona deitua (Novgorod 1024 - 1047ko urriaren 25a), Norvegiako errege bikingoa 1035etik 1047 arte eta Danimarkako 1042tik 1047 arte izan zen. Olaf II.a Norvegiakoa Santuaren eta Alvhild izeneko ohaide baten semea zen. Errusian jaio eta hazia, bere laguntzarekin Norvegia birkonkistatu zuen, daniar ordezkaria zen kanporatzea lortuz, pixka bat lehentxeago hildako Kanuto II.a Handiaren semea zena. Bere aliatua hil ondoren, Magnus Danimarkako errege aukeratua izan zen, bendo eta eslaviarren aurka defendatu zuen lurraldea.
rdf:langString
Magnus Olafsson (Old Norse: Magnús Óláfsson; Norwegian and Danish: Magnus Olavsson; c. 1024 – 25 October 1047), better known as Magnus the Good (Old Norse: Magnús góði, Norwegian and Danish: Magnus den gode), was King of Norway from 1035 and King of Denmark from 1042 until his death in 1047.
rdf:langString
Magnus Olafsson (Bahasa Norse Kuno: Magnús Óláfsson; Bahasa Norwegia dan Bahasa Denmark: Magnus Olavsson; skt. 1024 – 25 Oktober 1047), lebih dikenal sebagai Magnus yang Baik (Bahasa Norse Kuno: Magnús góði, Bahasa Norwegia dan Bahasa Denmark: Magnus den gode), merupakan Raja Norwegia sejak 1035 dan sejak 1042, ia memerintah di kedua negara tersebut hingga kematiannya pada 1047.
rdf:langString
Magnus I Olavson (ca. 1024 – 25 oktober 1047), bijgenaamd Magnus de Goede, was koning van Noorwegen van 1035 tot 1047 en koning van Denemarken van 1042 tot 1047. Magnus was de zoon van koning Olaf II van Noorwegen (de heilige Olaf), die de Noren tegen hun zin tot het christendom probeerde te bekeren. In 1028 moest Magnus samen met zijn vader uit Noorwegen vluchten naar Rusland. In 1035, na de dood van Knoet de Grote, riepen de Noorse edelen, die geen zin meer hadden om door de Denen geregeerd te worden, Magnus terug en werd hij uitgeroepen tot koning van Noorwegen.
rdf:langString
Magnus I Dobry (norw. Magnus Olavsson den Gode) (ur. 1024, zm. 25 października 1047) – król Norwegii 1035-1047, król Danii 1042-1047, z dynastii Yngling. Urodzony w 1024 roku, syn króla Norwegii Olafa II Świętego i jego nałożnicy imieniem Alfhilda. W 1045 roku do Norwegii powrócił Harald Surowy, najsłynniejszy z żyjących ówcześnie wikingów. Sława Haralda Surowego była tak wielka, że Magnus Dobry powierzył mu, jako swemu krewnemu, współrządy w Norwegii, tym bardziej, ze Harald Surowy wrócił razem ze swoją zaprawioną w wieloletnich bojach drużyną i wielkim skarbem.
rdf:langString
Magno I, o Bom (em nórdico antigo Magnús góði; em dinamarquês Magnus den Gode) (1024 — 1047) foi o rei da Noruega de 1035 à 1047, e rei da Dinamarca de 1042 à 1047. Era filho de Olavo, o forte, conhecido como Santo Olavo após sua canonização, enquanto Magno recebeu o cognome de o bom ou o nobre.
rdf:langString
Magnus den gode eller Magnus (I) Olofsson (norska: Olavsson), född 1024 i Norge, död den 25 oktober 1047 i Skibby i Danmark, var kung av Norge 1035–1047 och kung av Danmark 1042–1047. Enligt sagotraditionen var Magnus utomäktenskaplig son till Olof den helige och Alvhild – en tjänstekvinna på kungsgården. Han flydde med sin far till Novgorod, men hämtades hem till Norge och kampen mot kung Sven 1034 av och Einar Tambaskelver. Den sistnämnde utövade stort inflytande på den unge Magnus.
rdf:langString
rdf:langString
ماغنوس الطيب
rdf:langString
Magne Olavsson
rdf:langString
Magnus I. Norský
rdf:langString
Magnus I. (Norwegen)
rdf:langString
Μάγκνους ο Καλός
rdf:langString
Magnus la 1-a (Norvegio)
rdf:langString
Magnus I de Noruega
rdf:langString
Magnus I.a Norvegiakoa
rdf:langString
Magnus Olavsson
rdf:langString
Magnus Ier (roi de Norvège)
rdf:langString
Magnus I di Norvegia
rdf:langString
Magnus the Good
rdf:langString
マグヌス1世 (ノルウェー王)
rdf:langString
망누스 1세 (노르웨이)
rdf:langString
Magnus I van Noorwegen
rdf:langString
Magnus I Dobry
rdf:langString
Magno I da Noruega
rdf:langString
Magnus den gode
rdf:langString
Магнус I Добрый
rdf:langString
Маґнус I Добрий
rdf:langString
馬格努斯一世 (挪威)
xsd:integer
66279
xsd:integer
1123738340
rdf:langString
Coin minted for Magnus the Good in Denmark
xsd:date
1047-10-25
rdf:langString
Magnús Óláfsson
rdf:langString
St. Olaf
rdf:langString
Co-ruler
xsd:gMonthDay
--06-08
--10-25
xsd:integer
1035
1042
rdf:langString
Magnus Olavsson (1024 - 25 d'octubre de 1047), conegut com a Magnus el Bo, o el Noble. Era fill il·legítim del rei Olaf II de Noruega, però hagué de fugir del país quan el seu pare fou destronat. El 1035 va tornar a Noruega on fou coronat rei amb només 11 anys. El 1042 també va ser coronat rei de Dinamarca. Va governar ambdós països fina la seva mort, en circumstàncies poc clares, l'any 1047.
rdf:langString
ماغنوس جود (بالإنجليزية: Magnus the Good وبالنوردية القديمة: Magnús Óláfsson) (و. 1024 – 1047 م) كان ملك النرويج من عام 1035م وملك الدنمارك من عام 1042، وحتى وفاته عام 1047م. وُلد في النرويج، وتوفي في زيلاند بالدنمارك عن عمر يناهز 23 عاماً. كان خلفه هارلد الثالث ملك النرويج.
rdf:langString
Magnus I. Olavsson (duben/červen 1024 – 25. říjen 1047), známý také jako Dobrý byl norským králem v letech 1035 až 1047 a dánským králem v letech 1042 až 1047.
rdf:langString
Ο Μάγκνους Όλαφσον (αρχαία νορβηγικά: Magnús Olafsson, νορβ. και δαν.: Magnus Olavsson, περί το 1024 - 25 Οκτωβρίου 1047), περισσότερο γνωστός ως Μάγκνους ο Καλός (αρχαία νορβ.: Magnús Godi, νορβ. και δαν.: Magnus den gode), ήταν βασιλιάς της Νορβηγίας από το 1035 και της Δανίας από το 1042, βασιλεύοντας στις δύο χώρες μέχρι τον θάνατό του το 1047. Ήταν νόθος γιος του Όλαφ Β΄ της Νορβηγίας, αλλά δραπέτευσε με τη μητέρα του, όταν ο πατέρας του εκθρονίστηκε το 1028. Επέστρεψε στη Νορβηγία το 1035 και στέφθηκε βασιλιάς σε ηλικία 11 ετών. Το 1042 στέφθηκε επίσης βασιλιάς της Δανίας. Ο Μάγκνους βασίλεψε στις δύο χώρες μέχρι το 1047, οπότε πέθανε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Μετά τον θάνατό του, το βασίλειό του διαιρέθηκε μεταξύ του Χάραλντ Γ΄ στη Νορβηγία και του στη Δανία.
rdf:langString
Magnus la 1-a (Magnus la Bona aŭ Magnus la Nobla, naskiĝis 1024, mortis la 25-an de oktobro 1047) estis reĝo de Norvegio ekde 1035 kaj reĝo de Danio ekde 1042. Li estis la nelegitima filo de Olavo la 2-a de Norvegio (Sankta Olavo) kaj lia kromvirino Alvhild. En 1028 Kanuto la 1-a devigis lin eliri de Norvegio, sed post ties morto en 1035 la norvegaj nobeloj alvokis lin por iĝi sia reĝo. Li invadis Danion kie Hardakanuto sekvis sian patron Kanuton kiel reĝo de Danio. En 1038 aŭ 1039 estiĝis pacakordo inter Hardakanuto kaj Magnus, per kiu, se Hardakanuto aŭ Magnus mortus senheredonte, la postvivanto sekvus lin kiel reĝo de lia lando. Hardakanuto mortis en 1042, kaj Magnus iĝis reĝo de Danio, malgraŭ ke , nevo de Kanuto, pretendis la tronon. La wendoj invadis Danion, sed en 1043 Magnus tute venkis ilin ĉe Lyrskov Hede: laŭdire dum la batalo mortis 15,000 wendoj. Laŭlegende antaŭ la batalo la kloŝoj de la katedralo de Trondheim sonoris: la norvegoj interpretis tion kiel signo ke Sankta Olavo protektis sian filon. Daŭre estis konflikto inter Magnus kaj Svein Estridsen. Fine estis pacakordo per kiu Svein iĝis reĝo de Danio, sed en 1047 la norvegoj, helpataj de la svedoj, forpelis lin. Dume en Norvegio Magnus luktis kontraŭ sia onklo Harald Hardrada, kaj en 1046 Harald devigis Magnus nomumi lin kunreĝo. La sekvantan jaron Magnus mortis ĉe Sjælland. Sur sia mortlito li nomumis Svein kiel sia heredonto. Tamen Harald kontestis tion kaj sekvis militado ĝis 1062, kiam Harald ekambiciis la konkeron de aliaj landoj.
rdf:langString
Magnus I., genannt der Gute, (* um 1024; † 25. Oktober 1047) war ab 1035 König von Norwegen und ab 8. Juni 1042 König von Dänemark und regierte beide Länder bis zu seinem Tod im Jahre 1047.
rdf:langString
Magnus I, llamado el Bueno (Nóvgorod, 1024 - ¿?, 1047), rey vikingo de Noruega (1035-1047) y de Dinamarca (1042-1047). Hijo de Olaf II el Santo y de una concubina de nombre Alvhild. Nacido y criado en el Rus de Kiev, con cuya ayuda reconquistó Noruega, consiguiendo expulsar al lugarteniente danés Sveinn Knútsson, hijo de Canuto el Grande, muerto poco antes. Formalizó una alianza con el nuevo soberano danés Canuto Hardeknut, que nombró a Magnus su sucesor, en caso de no tener herederos. A su vez el rey noruego lo apoyó contra su medio hermano Haroldo Harefoot, reinante en Inglaterra. Muerto su aliado, Magnus fue elegido rey de Dinamarca, territorio que defendió contra vendos y eslavos. Al morir sin descendencia, cedió Dinamarca a Svend Estridsson, sobrino de Canuto el Grande, y Noruega a su medio tío Harald Haraldsson.
rdf:langString
Magnus I.a Norvegiakoa, den Gode edo Ona deitua (Novgorod 1024 - 1047ko urriaren 25a), Norvegiako errege bikingoa 1035etik 1047 arte eta Danimarkako 1042tik 1047 arte izan zen. Olaf II.a Norvegiakoa Santuaren eta Alvhild izeneko ohaide baten semea zen. Errusian jaio eta hazia, bere laguntzarekin Norvegia birkonkistatu zuen, daniar ordezkaria zen kanporatzea lortuz, pixka bat lehentxeago hildako Kanuto II.a Handiaren semea zena. Daniar errege berria zen Kanuto Hardeknutekin aliantza bat hitzartu zuen, Magnus bere oinordeko bezala izendatu zuena. Aldi berean, norvegiar erregeak, bere anaiorde Harald I.a Herefooten aurka lagundu zuen, Ingalaterran errege zena. Bere aliatua hil ondoren, Magnus Danimarkako errege aukeratua izan zen, bendo eta eslaviarren aurka defendatu zuen lurraldea. Seme-alabarik gabe hil ondoren, Danimarka, Svend II.a Danimarkakoari utzi zion, Kanuto Handiaren iloba zena, eta, Norvegia, bere osabaorde Harald III.a Norvegiakoari.
* Datuak: Q310999
* Multimedia: Magnus I of Norway
rdf:langString
Magnús Ier Óláfsson goði (le Bon) (v.1024-1047) fut roi de Norvège de 1035 à 1047 et roi de Danemark de 1042 à 1047.
rdf:langString
Magnus Olafsson (Old Norse: Magnús Óláfsson; Norwegian and Danish: Magnus Olavsson; c. 1024 – 25 October 1047), better known as Magnus the Good (Old Norse: Magnús góði, Norwegian and Danish: Magnus den gode), was King of Norway from 1035 and King of Denmark from 1042 until his death in 1047. Magnus was an illegitimate son of King Olaf II of Norway, and fled with his mother Alfhild when his father was dethroned in 1028. He returned to Norway in 1035 and was crowned king at the age of 11. In 1042, he was also crowned king of Denmark. Magnus ruled the two countries until 1047, when he died under unclear circumstances. After his death, his kingdom was split between Harald Hardrada in Norway and Sweyn Estridsson in Denmark.
rdf:langString
Magnus Olafsson (Bahasa Norse Kuno: Magnús Óláfsson; Bahasa Norwegia dan Bahasa Denmark: Magnus Olavsson; skt. 1024 – 25 Oktober 1047), lebih dikenal sebagai Magnus yang Baik (Bahasa Norse Kuno: Magnús góði, Bahasa Norwegia dan Bahasa Denmark: Magnus den gode), merupakan Raja Norwegia sejak 1035 dan sejak 1042, ia memerintah di kedua negara tersebut hingga kematiannya pada 1047. Magnus adalah putra tidak sah Olav II dari Norwegia (kemudian St. Olaf) dan gundiknya asal Inggris bernama Alfhild, yang aslinya adalah seorang budak (thrall) ratu Olaf, Astrid Olavsdatter. Magnus kemudian melarikan diri bersama ibundanya ketika ayahandanya turun takhta pada 1028. Ia kembali ke Norwegia pada 1035 dan dimahkotai sebagai raja pada usia sebelas tahun. Pada 1042, ia juga dimahkotai sebagai raja Denmark. Magnus bertakhta di kedua negara tersebut hingga 1047, ketika ia meninggal dengan sebab yang tidak jelas. Setelah kematiannya, kerajaannya dibagi antara Harald III di Norwegia dan Svend Estridsen di Denmark.
rdf:langString
マグヌス1世（Magnus I、1024年 - 1047年10月25日）はノルウェー王（在位：1035年 - 1047年）およびデンマーク王（在位：1042年 - 1047年）。聖オーラヴの庶子で、善王（den Gode）として知られていた。
rdf:langString
Magnus I (1024 – 25 ottobre 1047) fu re di Norvegia (1035 - 1047) e re di Danimarca (1042 - 1047).
rdf:langString
망누스 1세(노르웨이어·덴마크어: Magnus I, 1024년경 ~ 1047년 10월 25일) 또는 망누스 올라브손(노르웨이어·덴마크어: Magnus Olavsson)은 노르웨이의 국왕(재위: 1035년 ~ 1047년 10월 25일)이자 덴마크의 국왕(재위: 1042년 6월 8일 ~ 1047년 10월 25일)이다. 망누스 선왕(노르웨이어·덴마크어: Magnus den gode 망누스 덴 고데[*])이라는 별칭으로 부르기도 하며 덴마크의 국왕 망누스(덴마크어: Magnus)에 해당한다.
rdf:langString
Magnus I Dobry (norw. Magnus Olavsson den Gode) (ur. 1024, zm. 25 października 1047) – król Norwegii 1035-1047, król Danii 1042-1047, z dynastii Yngling. Urodzony w 1024 roku, syn króla Norwegii Olafa II Świętego i jego nałożnicy imieniem Alfhilda. W roku 1028 jego ojciec stracił władzę w Norwegii na rzecz Kanuta Wielkiego. Magnus wraz z ojcem udał się na wygnanie na Ruś, wpierw Magnus osiadł w Nowogrodzie Wielkim, a później na dworze księcia Jarosława Mądrego. Rok po śmierci Kanuta Wielkiego na wezwanie norweskich możnych Magnus powrócił do Norwegii (1035/36), by przejąć władzę królewską, korzystając przy tym z powszechnego niezadowolenia z rządów duńskiego namiestnika Swena Knutssena. Magnus wygnał Swena i jego duńskie załogi z Norwegii. Następca Kanuta Wielkiego, Kanut Surowy (Hardekanut) musiał stawić czoła Magnusowi Dobremu, który sprzymierzył się ze szwedzkim królem Anundem Jakubem, by wspólnie zaatakować Danię. Duńskiemu władcy udało się odeprzeć ten najazd, a w latach 1038 i 1039 Magnus i Kanut zawarli układy, zgodnie z którymi postanowili, że w razie bezpotomnej śmierci jednego z nich, drugi dziedziczy jego królestwo. Owoce tych układów przypadły Magnusowi Dobremu, który po śmierci Kanuta, przyjął tytuł króla Danii (1042). Z takim obrotem sprawy nie pogodził się Swen Estrydsen (krewny Kanuta Wielkiego), który na przełomie 1042/1043 wyruszył z Anglii do Danii, mając poparcie władcy Anglii Edwarda Wyznawcy. Magnus pokonał Swena w dwóch bitwach: pierwsza miała miejsce w pod Århus pod koniec 1043, druga rok później w Skanii (?). Po porażkach Swen uciekł do Szwecji, by następnie wrócić do Danii i złożyć hołd lenny Magnusowi Dobremu, który pozwolił Swenowi rządzić Danią z ramienia króla Norwegii. Unormowanie sytuacji w Danii pozwoliło Magnusowi na podporządkowanie słowiańskiego dotychczas Szlezwiku (1043). W 1045 roku do Norwegii powrócił Harald Surowy, najsłynniejszy z żyjących ówcześnie wikingów. Sława Haralda Surowego była tak wielka, że Magnus Dobry powierzył mu, jako swemu krewnemu, współrządy w Norwegii, tym bardziej, ze Harald Surowy wrócił razem ze swoją zaprawioną w wieloletnich bojach drużyną i wielkim skarbem. W 1046 roku Magnus Dobry z pomocą Haralda Surowego zaplanował wielką wyprawę na Anglię, gdzie chciał wykorzystać słabą pozycję króla Edwarda Wyznawcy, który zmagał się z opozycją swoich potężnych earlów. Planując podbój Anglii Magnus Dobry zapragnął wskrzesić imperium Kanuta Wielkiego, które obejmowało Danię, Norwegię i Anglię. Plany Magnusa pokrzyżował jednak Swen Estrydsen, który wykorzystując nieobecność Magnusa w Danii i jego kłopoty z Haraldem, ogłosił niezależność i zagarnął królewski skarb, który należał się królom Norwegii. Magnus i Harald najechali Danię, pokonali Swena, ale po powrocie z wyprawy Magnus Dobry zachorował i zmarł. Miało to miejsce w Jutlandii 25 października 1047. Przed swą śmiercią Magnus przekazał rządy w Norwegii Haraldowi Surowemu, a w Danii Swenowi Estrydsenowi. Król Magnus Dobry nie był żonaty, miał córkę Ragnhildę, która w 1062 r. poślubiła możnego duńskiego Haakona Ivarssona. Prawnukiem tej pary był król Danii Eryk III Jagnię (zm. 1146).
rdf:langString
Magnus I Olavson (ca. 1024 – 25 oktober 1047), bijgenaamd Magnus de Goede, was koning van Noorwegen van 1035 tot 1047 en koning van Denemarken van 1042 tot 1047. Magnus was de zoon van koning Olaf II van Noorwegen (de heilige Olaf), die de Noren tegen hun zin tot het christendom probeerde te bekeren. In 1028 moest Magnus samen met zijn vader uit Noorwegen vluchten naar Rusland. In 1035, na de dood van Knoet de Grote, riepen de Noorse edelen, die geen zin meer hadden om door de Denen geregeerd te worden, Magnus terug en werd hij uitgeroepen tot koning van Noorwegen. Daarnaast werd Magnus verkozen tot koning van Denemarken na de dood van de Deense koning Hardeknoet in 1042. Sven Estridsen maakte echter ook aanspraak op de Deense troon en kwam in opstand tegen Magnus. Het conflict om Denemarken duurde voort tot Magnus' neef Harald Hardråde in 1045 terugkwam uit ballingschap, beladen met goud dat hij had vergaard tijdens zijn tijd als huursoldaat in het Byzantijnse Rijk. Magnus zag Harald als een grote bedreiging en besloot om de Noors-Deense troon met hem te delen. De twee koningen trokken nu samen ten strijde tegen Sven Estridsen, die uit Denemarken werd verdreven. Een jaar later, in 1047, stierf Magnus na een val van zijn paard. De omstandigheden rond zijn dood zijn nogal onduidelijk; indertijd werd algemeen aangenomen dat hij door Harald was vermoord. Op zijn sterfbed deelde Magnus zijn koninkrijk: Harald kreeg de troon van Noorwegen, terwijl Sven koning van Denemarken werd. De lijn van Olaf II eindigde met Magnus, maar kwam weer aan de macht in 1280, toen Erik II, een afstammeling van Magnus' zuster, koning werd. Ook James I van Engeland stamt af van Magnus, via een kleindochter van Magnus die met de jarl (graaf) van Orkney trouwde. Magnus ligt begraven in de Nidaros-domkerk in Trondheim. De Heimskringla van Snorri Sturluson, een 13e-eeuwse historie van de Noorse koningen, bevat een saga over Magnus.
rdf:langString
Magno I, o Bom (em nórdico antigo Magnús góði; em dinamarquês Magnus den Gode) (1024 — 1047) foi o rei da Noruega de 1035 à 1047, e rei da Dinamarca de 1042 à 1047. Era filho de Olavo, o forte, conhecido como Santo Olavo após sua canonização, enquanto Magno recebeu o cognome de o bom ou o nobre. No período de 1028 à 1035, foi forçado a deixar a Noruega, ainda que, depois da morte de Canuto, o grande, fosse chamado de volta pelos nobres, cansados de viver pela lei dinamarquesa, para ser o rei da Noruega. Depois da morte de Hardacanuto, ele foi feito rei da Dinamarca, a despeito de reivindicações rivais que queriam que o sobrinho de Canuto, o grande, Sueno Estridsen, ocupasse o trono. Houve um grande tumulto na fronteira sul dinamarquesa, onde em 1043 Magno teve uma importante vitória em Lyrskov Hede (a tradução para português seria Charneca de Lyrskov), disse ser a razão por ter recebido seu cognome. Sueno Estridsen não desistiu facilmente de sua reivindicação pelo trono dinamarquês, com muitos conflitos com o rei nos anos que passaram. Um acordo foi finalmente aceito, o qual fazia de Sueno vice-rei da Dinamarca, enquanto Magno tinha problemas também na Noruega. Lá, seu tio Haroldo III da Noruega era uma forte ameaça para seu trono. Em 1046, Magno foi obrigado a dividir os seus reinos com ele. Em 1047, Sueno Estridsen foi tirado da Dinamarca pelos noruegueses, com a ajuda do rei sueco Anundo Jacó. Sueno acabou fugindo para a província sueca de Escânia. Com uma queda de seu cavalo, Magno morreu no mesmo ano. No seu leito de morte, ele disse que Sueno deveria ser seu herdeiro na Dinamarca e Haroldo III seu herdeiro na Noruega. Ele foi enterrado com seu pai na catedral de Trontêmio. A linha direta de Santo Olavo terminou após a morte de Magno. Ela retornou ao trono novamente em 1280, quando Érico II, que, através de sua mãe, descendia da irmã legítima de Magno,sucedeu como rei.A filha de Magno casou com um nobre norueguês e a descendente casou-se com o Conde de Orkney. Através dessa linhagem,o descendente de Magno, James I da Inglaterra, veio a ser rei da Escócia.
rdf:langString
Магнус I Благородный, или Добрый (норв. Magnus den Gode; 1024 — 25 октября 1047) — король Норвегии и Дании, сын Олафа Святого и его наложницы Альвхильд. Главный герой «Саги о Магнусе Добром» в составе «Круга Земного».
rdf:langString
Magnus den gode eller Magnus (I) Olofsson (norska: Olavsson), född 1024 i Norge, död den 25 oktober 1047 i Skibby i Danmark, var kung av Norge 1035–1047 och kung av Danmark 1042–1047. Enligt sagotraditionen var Magnus utomäktenskaplig son till Olof den helige och Alvhild – en tjänstekvinna på kungsgården. Han flydde med sin far till Novgorod, men hämtades hem till Norge och kampen mot kung Sven 1034 av och Einar Tambaskelver. Den sistnämnde utövade stort inflytande på den unge Magnus. Med svensk hjälp fördrevs Sven Knutsson, son till Knut den Store av Danmark och England, som hade vunnit den norska kronan från Olof 1028. Magnus utropades till kung 1035. Vid 18 års ålder drog Magnus till Danmark på härtåg och vann kronan 1042. Som dansk kung stred Magnus med venderna och ska ha bränt Jomsborg. Han besegrade även venderna i slaget vid Lyrskog nära Slesvig. Alla accepterade inte Magnus som dansk kung. Knut den stores systerson Sven Estridsson lyckades bli hyllad som kung och flera sjöslag utkämpades emellan de bägge kungarna 1043–1045 utan att ett avgörande kunde fällas. År 1045 kom också Harald Hårdråde till Norge efter tjänstgöring i väringagardet i Konstantinopel – uppenbarligen med tanken att bli norsk kung. Magnus gick med på att dela makten med Harald 1046. Följande år avled Magnus när han var ute med örlogsflottan i Danmark. Enligt de norsk-isländska sagorna var det av sjukdom, men den danska Rydårboken som har visst stöd i engelska källor påstår att kung Magnus ramlade från en landgång och drunknade. Kung Magnus begravdes i Kristkirken i Nidaros. Magnus efterträddes i Norge av farbrodern, medregenten Harald Hårdråde, och i Danmark kunde Sven Estridsson säkra sin ställning som kung.
rdf:langString
馬格努斯一世（古諾斯語: Magnús Óláfsson, 挪威語及丹麥語: Magnus Olavsson，1024年－1047年），又稱善良王馬格努斯（（古諾斯語: Magnús góði, 挪威語及丹麥語: Magnus den gode），挪威國王奥拉夫二世之子，自1035年起為挪威國王，並自1042年起為丹麥國王，直至1047年死亡。 馬格努斯是奧拉夫二世的私生子，但是當父親在1028年被廢黜時，他與其母親一同逃離挪威。他於1035年回到挪威，並在11歲時被加冕為國王。1042年，他還被加冕為丹麥國王。馬格努斯統治這兩個國家直到1047年，當時他在原因不明的情況下逝世。在他去世後，根據他的遺囑，他的王國重新一分為二由叔父哈拉爾三世統治挪威和由王位競爭對手斯文二世統治丹麥。
rdf:langString
Маґнус I Добрий (квітень/червень 1024 — 25 жовтня 1047) — король Норвегії (1035—1047) та Данії (1042—1047). Також відомий як Маґнус Чесний та Маґнус Олафссон.
xsd:nonNegativeInteger
15958
xsd:gYear
1047
xsd:gYear
1035
