Long s
http://dbpedia.org/resource/Long_s an entity of type: WikicatLatinLetters
La s llarga (ſ) és una variant arcaica de la lletra essa en minúscula. La forma actual (s) s'anomenava també s final o s curta perquè originalment s'emprava només a final de mot. Actualment els lectors poc acostumats poden confondre la ſ amb la f. La essa llarga s'usava en moltes lligadures. Tres exemples clàssics eren les lligadures ſi (si), ſt (st) i ſſ (ss). El caràcter ß o eszett, originalment una lligadura ſ+s o ſ+z, es va establir en l'ortografia de l'alemany amb unes regles específiques que encara existeixen.
rdf:langString
La s larga (ſ), también conocida como s alta es una antigua de la letra ese, es decir, una forma adicional que la letra podía adoptar sin que ello cambiara su pronunciación. La s redonda (la actual s) se escribía al final de las palabras, mientras que la s larga en todos los demás sitios. Esta letra solo existe en minúscula, lo que explica por qué la ligadura ß, compuesta de una s larga seguida de una s redonda (o de una z), sigue el mismo principio: en mayúsculas, ſ y ß (ſ+s o ſ+z en alemán) pasan a S y SS.
rdf:langString
The long s ⟨ſ⟩, also known as the medial s or initial s, is an archaic form of the lowercase letter ⟨s⟩. It replaced the single s, or one or both of the letters s in a 'double s' sequence (e.g., "ſinfulneſs" for "sinfulness" and "poſſeſs" or "poſseſs" for "possess"—but never *"poſſeſſ"). The modern ⟨s⟩ letterform is known as the 'short', 'terminal', or 'round' s. In typography, it is known as a type of swash letter, commonly referred to as a "swash s". The long s is the basis of the first half of the grapheme of the German alphabet ligature letter ⟨ß⟩, (eszett or scharfes s [sharp s]).
rdf:langString
이 문서는 위키백과의 기술적인 한계로 인하여 다른 제목을 사용합니다. 이 문서의 정확한 제목은 ſ입니다. 긴 S (ſ)는 끝글자가 아닌 글자의 S를 대신하여 과거에 쓰였던 문자이다. 그러나 1790년대 이후 ſ의 사용 빈도가 하락하고 S의 사용 빈도가 상승했다. 1790년 이전에는 ſ가 S보다 자주 쓰였지만 1800년 이후로 S가 ſ보다 자주 쓰이게 되고 1820년대 이후로는 ſ가 거의 쓰이지 않게 되었다.
rdf:langString
ſ は、ラテン文字のひとつであり、アルファベットの19番目の文字 S の小文字の別の形である。19世紀以降一般的になった字形 (s) との区別のために、"ſ" は長いs（ドイツ語: langes s、英語: long s）、語中のs（英語: medial s）などと呼ばれる。それに対して "s" は短いs（short s）、丸いs（round s）、語末のs（terminal s）などと呼ばれる。長いsには小文字のみが存在し、大文字は短いsと等しく "S" である。 18世紀後半から19世紀前半頃に使用されなくなり、「短いs」(s) に統一されたが、数学の積分記号などにその名残を確認することができる。
rdf:langString
Długie s, czyli ſ – wariant grafemu "s" występujący na początku i w środku wyrazów z wyjątkiem . Nazwa „długie s” odnosi się do kształtu graficznego, nie zaś do . Litera ſ była stosowana w historycznych krojach pism w tekstach pisanych alfabetem łacińskim.Ślad tej litery pozostał w niemieckim znaku ß, który to powstał jako ligatura ſ i ʒ.
rdf:langString
O s longo (ſ) é uma forma do "s" minúsculo, originalmente utilizado onde o "s" ocorria no meio ou no começo de uma palavra como, por exemplo, ſonoroſos ("sonorosos"). A representação em letra de imprensa do "s" como conhecida atualmente era chamada de "s curto". Para um leitor contemporâneo sem intimidade com a paleografia o s longo é facilmente confundido com as letras f, j ou z em formato cursivo.
rdf:langString
Långt s, ſ, är en variant av den gemena formen på bokstaven s. Användningen har skiftat något mellan olika perioder och språk. Vanligen har långt s använts i början och i mitten av ord eller ordled, medan runt (kort) s har använts som sista bokstav. Användningen av långt s har allmänt gått ur bruk, men formen finns kvar i tecknet för dubbelt s och i det matematiska tecknet för integral.
rdf:langString
Длинное s (ſ), также известное как среднее s или начальное s, является архаичной формой строчной буквы s. Оно заменило одиночное s или одну или обе буквы s в последовательности «двойное s» (например, «ſinfulneſs» вместо «sinfulness» и «poſſeſs» или «poſseſs» вместо «possess» — но никогда *"poſſseſſ"). Из длинного s образована половина графемы лигатурной буквы немецкого алфавита ß, которая называется Eszett. Современная форма буквы s известна как «короткая», «конечная» или «круглая». В английской типографике данная буква известна как разновидность swash letter, обычно называемая swash s.
rdf:langString
ſ，又名長S，是小写字母s 的變體，用於字的開首或中段，而不會用來結尾。例如： ſinfulneſs 就是“sinfulness”一詞的過去寫法。
rdf:langString
Довга s ( ſ ) — застаріла форма малої літери s. Її писали на початку слів або першою у сполученні двох s, наприклад: "ſinfulneſs" проти "sinfulness" і "ſucceſs" проти "success". Довга s це також основа першої частини графеми або лігатури ß у німецькій абетці. Сучасна літера s відома як коротка, кінцева або округла s.
rdf:langString
Dlouhé s (ſ) je varianta minuskulní litery s, která se dříve používala pro zobrazení této hlásky na začátku a uprostřed slabiky, zatímco na konci se používalo tzv. koncové, neboli okrouhlé s. Dvě podoby s se objevily v písmu raného středověku a úpadek používání obou variant proběhl postupně v humanistickém písmu.
rdf:langString
Das lange s (auch Lang-s) „ſ“ ist eine grafische Variante des Buchstabens „s“ oder, sprachwissenschaftlich, eine stellungsbedingte allographische Variante des Graphems „s“. Das „ſ“ ist durch seinen vertikalen Schaft charakterisiert und bildet den ersten Bestandteil der beiden Ligaturen „ſʒ“ („ſz“) und „ſs“, die als Ursprung des deutschen Buchstabens „ß“ angenommen werden. Im Gegensatz zu dem seit dem 29. Juni 2017 (rechtschreiblich) gültigen großen „ẞ“ gibt es das „lange ſ“ nur als Kleinbuchstaben.
rdf:langString
Le s long (ſ) est la forme ancienne de la lettre s minuscule. Depuis l'uniformisation de l'écriture par Charlemagne et l'apparition de la caroline ou minuscule carolingienne, on n'utilisait que le s long, qu'un lecteur non averti confondrait aujourd'hui avec un f. Plus tard est apparu le s final ou s rond, d'abord utilisé exclusivement en fin de mot. La graphie du s long (ſ) était employée principalement pour distinguer le phonème du s rond graphique, non prononcé (ainsi dans le mot eſpèces).
rdf:langString
La s lunga (ſ) è una forma antica della lettera s minuscola, facilmente confondibile con una f. Dopo l'uniformazione della scrittura ordinata da Carlo Magno, con la conseguente codifica della scrittura carolina o minuscola carolingia, il carattere usato per la S minuscola era, appunto, la s lunga. Solo più tardi comparve la s finale (s), s rotonda o s corta, in principio utilizzata solo in fine di parola. La s lunga è rimasta nel francese e in inglese fino alla Rivoluzione Industriale. Non è più in uso oggigiorno in queste lingue ma è ancora usata in Germania (vedere più in basso).
rdf:langString
De ſ (lange s) is een alternatieve schrijfwijze die in het verleden wel voor de kleine letter s gebruikt werd. Tot begin 19e eeuw werd meestal een lange s geschreven, behalve aan het einde van een woord (of deel van een samengesteld woord, zoals in losmaken), waar men de ‘korte’ of ‘ronde’ s gebruikte. De lange s kende geen hoofdlettervorm. Het gebruik van de lange s was aan het begin van de 19e eeuw vrijwel in onbruik geraakt. Willem Bilderdijk was een van de laatste Nederlandse schrijvers die de lange s nog wel gebruikte. In modernere typografie wordt in alle posities de ronde s gebruikt.
rdf:langString
rdf:langString
S llarga
rdf:langString
Dlouhé s
rdf:langString
Langes s
rdf:langString
S larga
rdf:langString
S long
rdf:langString
S lunga
rdf:langString
Long s
rdf:langString
긴 s
rdf:langString
長いs
rdf:langString
Lange s
rdf:langString
Długie s
rdf:langString
S longo
rdf:langString
Длинная s
rdf:langString
Långt s
rdf:langString
长s
rdf:langString
Довга s
xsd:integer
198312
xsd:integer
1122031746
rdf:langString
Dlouhé s (ſ) je varianta minuskulní litery s, která se dříve používala pro zobrazení této hlásky na začátku a uprostřed slabiky, zatímco na konci se používalo tzv. koncové, neboli okrouhlé s. Dvě podoby s se objevily v písmu raného středověku a úpadek používání obou variant proběhl postupně v humanistickém písmu. Existují pozůstatky po dlouhém s, například dodnes zejména v němčině používané ß je ligatura dvojice dlouhého s (ſ) a ʒ (z) nebo dlouhého s (ſ) a okrouhlého s. Dále v matematice používaný znak ∫ pro integrál (z latinského ſumma, summa) a znak ʃ (minuskula esh) užívaný v IPA pro neznělou postalveolární frikativu vychází z dlouhého s. Lomítko / jako zkratka pro měnu shilling také pochází z dlouhého s. Dlouhé s se též užívá v logotypech firem a výrobků (např. Jägermeiſter nebo Hanſeatic Group).
rdf:langString
La s llarga (ſ) és una variant arcaica de la lletra essa en minúscula. La forma actual (s) s'anomenava també s final o s curta perquè originalment s'emprava només a final de mot. Actualment els lectors poc acostumats poden confondre la ſ amb la f. La essa llarga s'usava en moltes lligadures. Tres exemples clàssics eren les lligadures ſi (si), ſt (st) i ſſ (ss). El caràcter ß o eszett, originalment una lligadura ſ+s o ſ+z, es va establir en l'ortografia de l'alemany amb unes regles específiques que encara existeixen.
rdf:langString
Das lange s (auch Lang-s) „ſ“ ist eine grafische Variante des Buchstabens „s“ oder, sprachwissenschaftlich, eine stellungsbedingte allographische Variante des Graphems „s“. Das „ſ“ ist durch seinen vertikalen Schaft charakterisiert und bildet den ersten Bestandteil der beiden Ligaturen „ſʒ“ („ſz“) und „ſs“, die als Ursprung des deutschen Buchstabens „ß“ angenommen werden. Das „ſ“ wird in den heute üblichen „runden“ Schriften (Antiqua-Schriften) normalerweise nicht mehr verwendet, ist jedoch kein Verstoß gegen die Orthographie, da in den neuen (wie schon in den alten) Rechtschreibregeln keine Vorschriften zu ihrer allographischen Umsetzung gemacht werden. Im Gegensatz zu dem seit dem 29. Juni 2017 (rechtschreiblich) gültigen großen „ẞ“ gibt es das „lange ſ“ nur als Kleinbuchstaben. In gebrochenen Schriften ist die Verwendung des „ſ“ parallel zum runden s nach historisch gewachsenen Regeln konventionalisiert. Dabei wird das „ſ“ im Deutschen für das s-Graphem im Anlaut oder Inlaut einer Silbe geschrieben, während im Auslaut einer Silbe das runde s oder Auslaut-s gebraucht wird. Früher kam das lange s in allen romanischen ebenso wie den deutschen, englischen, niederländischen, westslawischen und den skandinavischen Schriftformen vor.
rdf:langString
La s larga (ſ), también conocida como s alta es una antigua de la letra ese, es decir, una forma adicional que la letra podía adoptar sin que ello cambiara su pronunciación. La s redonda (la actual s) se escribía al final de las palabras, mientras que la s larga en todos los demás sitios. Esta letra solo existe en minúscula, lo que explica por qué la ligadura ß, compuesta de una s larga seguida de una s redonda (o de una z), sigue el mismo principio: en mayúsculas, ſ y ß (ſ+s o ſ+z en alemán) pasan a S y SS.
rdf:langString
Le s long (ſ) est la forme ancienne de la lettre s minuscule. Depuis l'uniformisation de l'écriture par Charlemagne et l'apparition de la caroline ou minuscule carolingienne, on n'utilisait que le s long, qu'un lecteur non averti confondrait aujourd'hui avec un f. Plus tard est apparu le s final ou s rond, d'abord utilisé exclusivement en fin de mot. La graphie du s long (ſ) était employée principalement pour distinguer le phonème du s rond graphique, non prononcé (ainsi dans le mot eſpèces). L'usage du s final se généralisa peu à peu, jusqu'à se substituer complètement au s long. Le texte de la Constitution des États-Unis d'Amérique, par exemple, emploie le s long uniquement là où le s est double, comme dans les mots Congreſs, Claſs, Busineſs... Le s long a subsisté en langue française et en anglais jusqu'à la Révolution industrielle. Il n'est plus en usage de nos jours, mais il subsiste en Allemagne. L’illustration ci-contre montre des œils possibles dans une police à empattements (serif en anglais) et une police sans empattements, en romaine et en italique. Cette lettre n’existe qu’en minuscule, ce qui explique pourquoi la ligature ß (eszett), composée d’un s long suivi d’un s rond (ou d’un z) suivait le même principe : en capitales, ſ et ß (ſ+s ou ſ+z pour l’allemand) passaient toujours à S et SS (ou SZ dans certains noms propres). L’eszett existe aussi sous forme d’une capitale U+1E9E ẞ capitale latine eszett
rdf:langString
The long s ⟨ſ⟩, also known as the medial s or initial s, is an archaic form of the lowercase letter ⟨s⟩. It replaced the single s, or one or both of the letters s in a 'double s' sequence (e.g., "ſinfulneſs" for "sinfulness" and "poſſeſs" or "poſseſs" for "possess"—but never *"poſſeſſ"). The modern ⟨s⟩ letterform is known as the 'short', 'terminal', or 'round' s. In typography, it is known as a type of swash letter, commonly referred to as a "swash s". The long s is the basis of the first half of the grapheme of the German alphabet ligature letter ⟨ß⟩, (eszett or scharfes s [sharp s]).
rdf:langString
De ſ (lange s) is een alternatieve schrijfwijze die in het verleden wel voor de kleine letter s gebruikt werd. Tot begin 19e eeuw werd meestal een lange s geschreven, behalve aan het einde van een woord (of deel van een samengesteld woord, zoals in losmaken), waar men de ‘korte’ of ‘ronde’ s gebruikte. De lange s kende geen hoofdlettervorm. Het gebruik van de lange s was aan het begin van de 19e eeuw vrijwel in onbruik geraakt. Willem Bilderdijk was een van de laatste Nederlandse schrijvers die de lange s nog wel gebruikte. In modernere typografie wordt in alle posities de ronde s gebruikt. De lange s wordt gekenmerkt door een hoge stok die aan de bovenzijde doorgaans een kromming naar rechts maakt, maar de vorm kan per lettertype en -stijl verschillen (zie de voorbeelden in de afbeelding links): soms heeft hij aan de linkerzijde een ophaaltje of dwarsstreepje (als een f waarvan de rechterhelft van het dwarsstreepje is weggelaten); tevens kan de letter op de regel staan (ſ), of een staart hebben die onder de regel uitsteekt (ſ). Laatstgenoemde 'dubbellange' variant was vooral gangbaar in cursieve druk en in handgeschreven 'schuine letters', door ouderen soms nog tot midden 20e eeuw gebruikt. In het klassieke Duitse schrift, het Frakturschrift, wordt steeds onderscheid gemaakt tussen de lange en korte s. De Duitse letter ß stamt volgens de simpelste theorie hiervan af. Hij komt dan voort uit de lange s in combinatie met de Duitse z (ʒ): ſ + ʒ werd ß.
rdf:langString
La s lunga (ſ) è una forma antica della lettera s minuscola, facilmente confondibile con una f. Dopo l'uniformazione della scrittura ordinata da Carlo Magno, con la conseguente codifica della scrittura carolina o minuscola carolingia, il carattere usato per la S minuscola era, appunto, la s lunga. Solo più tardi comparve la s finale (s), s rotonda o s corta, in principio utilizzata solo in fine di parola. A poco a poco l'utilizzo della s finale si generalizzò, finché giunse a sostituire completamente la s lunga perché quest'ultima poteva essere facilmente confusa con una f. Il testo della Costituzione degli Stati Uniti d'America, per esempio, impiega la s lunga unicamente lì dove la s è doppia, come nelle parole Congreſs, Claſs, Busineſs… La s lunga è rimasta nel francese e in inglese fino alla Rivoluzione Industriale. Non è più in uso oggigiorno in queste lingue ma è ancora usata in Germania (vedere più in basso). L'illustrazione presente a lato mostra l'aspetto che assume la lettera nei caratteri con grazie e in quelli senza grazie, sia in stile romano sia in corsivo. Per questa lettera esiste solo la forma minuscola, il che si spiega in quanto la legatura ß, composta da una s lunga seguita da una s rotonda (o da una z) segue il medesimo principio: in maiuscolo, ſ e ß (ſ+s o ſ+z per il tedesco) diventano S e SS. Altre legature usate in passato con questa lettera sono ad esempio 'si', 'ss' e 'st'.
rdf:langString
이 문서는 위키백과의 기술적인 한계로 인하여 다른 제목을 사용합니다. 이 문서의 정확한 제목은 ſ입니다. 긴 S (ſ)는 끝글자가 아닌 글자의 S를 대신하여 과거에 쓰였던 문자이다. 그러나 1790년대 이후 ſ의 사용 빈도가 하락하고 S의 사용 빈도가 상승했다. 1790년 이전에는 ſ가 S보다 자주 쓰였지만 1800년 이후로 S가 ſ보다 자주 쓰이게 되고 1820년대 이후로는 ſ가 거의 쓰이지 않게 되었다.
rdf:langString
ſ は、ラテン文字のひとつであり、アルファベットの19番目の文字 S の小文字の別の形である。19世紀以降一般的になった字形 (s) との区別のために、"ſ" は長いs（ドイツ語: langes s、英語: long s）、語中のs（英語: medial s）などと呼ばれる。それに対して "s" は短いs（short s）、丸いs（round s）、語末のs（terminal s）などと呼ばれる。長いsには小文字のみが存在し、大文字は短いsと等しく "S" である。 18世紀後半から19世紀前半頃に使用されなくなり、「短いs」(s) に統一されたが、数学の積分記号などにその名残を確認することができる。
rdf:langString
Długie s, czyli ſ – wariant grafemu "s" występujący na początku i w środku wyrazów z wyjątkiem . Nazwa „długie s” odnosi się do kształtu graficznego, nie zaś do . Litera ſ była stosowana w historycznych krojach pism w tekstach pisanych alfabetem łacińskim.Ślad tej litery pozostał w niemieckim znaku ß, który to powstał jako ligatura ſ i ʒ.
rdf:langString
O s longo (ſ) é uma forma do "s" minúsculo, originalmente utilizado onde o "s" ocorria no meio ou no começo de uma palavra como, por exemplo, ſonoroſos ("sonorosos"). A representação em letra de imprensa do "s" como conhecida atualmente era chamada de "s curto". Para um leitor contemporâneo sem intimidade com a paleografia o s longo é facilmente confundido com as letras f, j ou z em formato cursivo.
rdf:langString
Långt s, ſ, är en variant av den gemena formen på bokstaven s. Användningen har skiftat något mellan olika perioder och språk. Vanligen har långt s använts i början och i mitten av ord eller ordled, medan runt (kort) s har använts som sista bokstav. Användningen av långt s har allmänt gått ur bruk, men formen finns kvar i tecknet för dubbelt s och i det matematiska tecknet för integral.
rdf:langString
Длинное s (ſ), также известное как среднее s или начальное s, является архаичной формой строчной буквы s. Оно заменило одиночное s или одну или обе буквы s в последовательности «двойное s» (например, «ſinfulneſs» вместо «sinfulness» и «poſſeſs» или «poſseſs» вместо «possess» — но никогда *"poſſseſſ"). Из длинного s образована половина графемы лигатурной буквы немецкого алфавита ß, которая называется Eszett. Современная форма буквы s известна как «короткая», «конечная» или «круглая». В английской типографике данная буква известна как разновидность swash letter, обычно называемая swash s.
rdf:langString
ſ，又名長S，是小写字母s 的變體，用於字的開首或中段，而不會用來結尾。例如： ſinfulneſs 就是“sinfulness”一詞的過去寫法。
rdf:langString
Довга s ( ſ ) — застаріла форма малої літери s. Її писали на початку слів або першою у сполученні двох s, наприклад: "ſinfulneſs" проти "sinfulness" і "ſucceſs" проти "success". Довга s це також основа першої частини графеми або лігатури ß у німецькій абетці. Сучасна літера s відома як коротка, кінцева або округла s.
xsd:nonNegativeInteger
28175
