Latin declension
http://dbpedia.org/resource/Latin_declension an entity of type: Thing
Latina, podobně jako čeština, typologicky náleží k tzv. flexívním jazykům, pro které je charakteristické ohýbání (flexe) některých slovních druhů rozvinutým systémem koncovek. Skloňování neboli deklinace je typickým znakem podstatných jmen, skloňují se však také přídavná jména, zájmena a číslovky.
rdf:langString
Latinaren deklinabidean bost deklinabide eredu bereizten dira izenetan, genitiboaren bukaeraren arabera. Deklinabide bakoitzean, hitzen lexemei edo erroei hainbat bukaera gehitzen zaizkie. Sei kasu gramatikal ditu: nominatiboa, bokatiboa, akusatiboa, genitiboa, datiboa eta ablatiboa.
rdf:langString
Deklinasi Latin adalah seperangkat pola yang menurutnya kata-kata Latin dideklinasi, atau ubahan akhiran untuk menunjukkan kasus gramatis dan . Nomina, pronomina, dan adjektiva dideklinasi (sedangkan verba dikonjugasi), dan diberi pola yang disebut sebagai deklinasi. Ada lima deklinasi, yang diberi nomor dan dikelompokkan berdasarkan akhiran dan gender gramatis. Untuk paradigma deklinasi sederhana, kunjungi lampiran Wiktionary: deklinasi pertama, deklinasi kedua, deklinasi ketiga, deklinasi keempat, deklinasi kelima. Setiap nomina mengikuti salah satu dari lima deklinasi tersebut, tetapi beberapa nomina tidak beraturan memiliki pengecualian.
rdf:langString
Fleksja w języku łacińskim – odmiana rzeczownika i przymiotnika przez przypadki w języku łacińskim. W języku łacińskim jest 5 deklinacji, oznaczanych numerami I, II, III, IV, V. Odpowiadają one tematom kończącym się na -a, -o, -i lub spółgłoskę, -u i -e. Deklinacje I i V skupiają rzeczowniki (i także przymiotniki) rodzaju żeńskiego, w deklinacji II i IV występują rzeczowniki (w II także przymiotniki) rodzaju męskiego i nijakiego, deklinacja III dotyczy wszystkich rodzajów. Istnieją wyjątki od wzorców odmiany a także zaszeregowania rzeczowników do poszczególnego rodzaju; niektóre przypadki są pochodną rozwoju języka i na różnym etapie spotykane są odmienne formy.
rdf:langString
O Latim tem seis casos (nominativo, vocativo, acusativo, genitivo, dativo e ablativo). Organizam-se em cinco declinações, que se distinguem pela terminação da forma de genitivo singular: 1ª: -ae, 2ª: -i, 3ª: -is, 4ª: -us e 5ª: -ei. Nem sempre a forma de nominativo correspondente é determinável a partir da forma de genitivo. Por exemplo, nominativo uerbum, genitivo uerbi ("palavra"); mas nominativo puer, genitivo pueri (menino). Assim, para se saber declinar um nome em todas as suas formas, é preciso saber a forma de nominativo e a de genitivo; tipicamente os dicionários fornecem ambas: verbum, verbi e puer, pueri.
rdf:langString
拉丁语的名词一般有六个格：主格、呼格、属格、與格、宾格、夺格，同時名詞還分成三個性別：陰性、陽性和中性；少数地理名词还可以有方位格。拉丁语句子的意思几乎完全由名词变格而决定，和语序没有关系。 拉丁语名词有五种变格法，由名词的单数属格词尾决定，有時還會因為該詞的性別而作細分。第一变格法的单数属格词尾是“-ae”，第二变格法是“-ī”，第三变格法是“-is”，第四变格法是“-ūs”，第五变格法是“-ēī”或“-eī”。每个变格法也都有自己的特征。第一变格法的名词大部分都是阴性，第二变格法大部分是阳性或中性，第三变格法三种词性都有，第四变格法大部分是阳性，第五变格法大部分是阴性。
rdf:langString
La declinació del llatí és el conjunt de patrons que regeixen la declinació dels substantius, adjectius, pronoms i altres categories de paraules en llatí. La declinació d'una paraula serveix per indicar-ne la funció i el nombre gramatical. Hi ha cinc declinacions, que estan numerades i agrupades segons la terminació dels mots i el seu gènere gramatical. Els diferents casos s'expressen mitjançant un sufix (o morfema gramatical) afegit a l'arrel de la paraula. La flexió de les paraules dins una mateixa declinació varia segons el seu gènere gramatical: masculí, femení o neutre.
rdf:langString
Las declinaciones del latín son el conjunto de casos o variaciones en las palabras (sustantivos, adjetivos, pronombres y determinantes) de ese idioma. Es posible diferenciar tres categorías: género gramatical, número gramatical y caso gramatical. El género gramatical puede tener tres valores (masculino, femenino y neutro), el número, dos (singular y plural) y el caso, hasta seis formas (aunque frecuentemente dentro de un paradigma varias de las formas son iguales).
rdf:langString
Latin declension is the set of patterns according to which Latin words are declined—that is, have their endings altered to show grammatical case, number and gender. Nouns, pronouns, and adjectives are declined (verbs are conjugated), and a given pattern is called a declension. There are five declensions, which are numbered and grouped by ending and grammatical gender. Each noun follows one of the five declensions, but some irregular nouns have exceptions.
rdf:langString
Les déclinaisons latines sont au nombre de cinq et disposent chacune de six cas (nominatif N, vocatif V, accusatif ACC, génitif G, datif D et ablatif AB). Dans un dictionnaire latin, pour un nom donné sont indiqués son nominatif singulier, son génitif singulier, puis son genre (féminin, masculin ou neutre). Par exemple : rosă, rosæ, f. Le génitif singulier du nom détermine à quelle déclinaison il appartient :
* -æ : (1re) déclinaison en -æ
* -ī : (2e) déclinaison en -ī
* -is : (3e) déclinaison en -is
* -ūs : (4e) déclinaison en -ūs
* -eī : (5e) déclinaison en -eī
rdf:langString
San teangeolaíocht, is éard is díochlaonadh na Laidine ann ná an t-athrú ar fhoirm an fhocail go ginearálta, chun a fheidhm shintéiseach san abairt a chur in iúl, trí infhilleadh éigin. Mar sin, díochlaontar ainmfhocail, forainmneacha, agus aidiachtaí (réimnítear na briathra), agus tugtar díochlaonadh ar phatrún ar leith ann, atá uimhrithe agus grúpáilte de réir an fhoircinn agus na . Leanann gach ainmfhocal ceann de na cúig díochlaonadh, ach tá eisceachtaí ag roinnt ainmfhocal neamhrialta.
rdf:langString
ラテン語の格変化(declension)とは、ラテン語の文法において、単語の語尾を変化させて文法上の性・数・格を示す手続きである。「格変化」するのは名詞・代名詞・形容詞である（動詞の語形変化は「活用」と呼ぶ）。ラテン語の格変化には5つの種類があり、語尾と文法上の性に応じて格変化番号を振ってグループ分けされる。一般的には第1格変化、第2格変化、第3格変化、第4格変化、第5格変化の5つである（ローマ数字のI, II, III, IV, Vで数える場合もある）。全ての名詞がこのどれかのパターンに従って格変化する。不規則の格変化も若干存在する。 形容詞の格変化は2つのグループに分かれる。一つはbonus, bona, bonum (「良い」)のグループで、第1格変化（女性）と第2格変化（男性・中性）になる。もう一つはceler, celeris, celere (「速い」)のグループで、第3格変化になる。形容詞には第4格変化と第5格変化はない。 代名詞も2つのグループに分かれる。一つはego (私)、tū (君)などの1人称と2人称の人称代名詞で、格変化は不規則になる。もう一つはhic (これ)、ille (あれ)などの3人称の代名詞で、第1格変化と第2格変化になるが、単数属格では-ī/-aeではなく-īus/-iusとなる点に注意を要する。
rdf:langString
Het Latijn maakt gebruik van suffixen om de declinatie aan te geven. Voor het zelfstandig naamwoord zijn er in het Latijn vijf declinaties, namelijk:
* A-groep (1): stamklinker van deze woorden is een a (rosa); woorden die bij deze groep horen, hebben een genitivus enkelvoud op -ae.
* O-groep (2): stamklinker van deze woorden is een u (dominus, bellum), de o-groep door de o in de dat. en abl. ev.; woorden van deze groep hebben een genitivus enkelvoud op -i.
* MK-groep (3): de stam van deze woorden eindigt op een medeklinker (pater, stam: patr-); woorden van deze groep hebben een genitivus enkelvoud op -is.
* U-groep (4): stamklinker van deze woorden is een u (portus), niet te verwarren met declinatie 2; woorden die tot deze groep behoren, hebben een genitivus enkelvoud op -us.
* E-gro
rdf:langString
Латинське відмінювання — це набір шаблонів, за якими змінюються латинські слова для відображення відмінка, числа та роду. Іменники, займенники та прикметники відмняються за спорідненими схемами, тоді як дієвідмінювання розглядають окремо. У латині є п'ять відмін (систем відмінювання) і кожен іменник належить до однієї з них (хоча є кілька слів-винятків). Порядкові числівники ūnus (один), duo (два) і trēs (три) також мають свою систему відмінювання, а також є розподільні числівники, які відміняються як звичайні прикметники.
rdf:langString
rdf:langString
Latin declension
rdf:langString
Declinació del llatí
rdf:langString
Latinské skloňování
rdf:langString
Lateinische Deklination
rdf:langString
Declinaciones del latín
rdf:langString
Latinaren deklinabidea
rdf:langString
Díochlaonadh na Laidine
rdf:langString
Deklinasi bahasa Latin
rdf:langString
Déclinaisons en latin
rdf:langString
ラテン語の格変化
rdf:langString
Declinatie (Latijn)
rdf:langString
Declinação na língua latina
rdf:langString
Fleksja w języku łacińskim
rdf:langString
Відмінювання в латинській мові
rdf:langString
拉丁语名词
xsd:integer
17997
xsd:integer
1118681225
rdf:langString
La declinació del llatí és el conjunt de patrons que regeixen la declinació dels substantius, adjectius, pronoms i altres categories de paraules en llatí. La declinació d'una paraula serveix per indicar-ne la funció i el nombre gramatical. Hi ha cinc declinacions, que estan numerades i agrupades segons la terminació dels mots i el seu gènere gramatical. Els diferents casos s'expressen mitjançant un sufix (o morfema gramatical) afegit a l'arrel de la paraula. La flexió de les paraules dins una mateixa declinació varia segons el seu gènere gramatical: masculí, femení o neutre. Cadascun dels sis casos té una funció principal i (tret del vocatiu) una sèrie de funcions secundàries, que poden tenir una semblança gramatical amb la funció principal o no. Aquest sistema de casos del llatí ha influït en la gramàtica de les llengües romàniques, que descendeixen del llatí. Algunes, com el romanès, encara conserven un sistema de casos avui en dia, mentre que d'altres, com el català, només en conserven alguns .
rdf:langString
Latina, podobně jako čeština, typologicky náleží k tzv. flexívním jazykům, pro které je charakteristické ohýbání (flexe) některých slovních druhů rozvinutým systémem koncovek. Skloňování neboli deklinace je typickým znakem podstatných jmen, skloňují se však také přídavná jména, zájmena a číslovky.
rdf:langString
Latinaren deklinabidean bost deklinabide eredu bereizten dira izenetan, genitiboaren bukaeraren arabera. Deklinabide bakoitzean, hitzen lexemei edo erroei hainbat bukaera gehitzen zaizkie. Sei kasu gramatikal ditu: nominatiboa, bokatiboa, akusatiboa, genitiboa, datiboa eta ablatiboa.
rdf:langString
Les déclinaisons latines sont au nombre de cinq et disposent chacune de six cas (nominatif N, vocatif V, accusatif ACC, génitif G, datif D et ablatif AB). Dans un dictionnaire latin, pour un nom donné sont indiqués son nominatif singulier, son génitif singulier, puis son genre (féminin, masculin ou neutre). Par exemple : rosă, rosæ, f. Le génitif singulier du nom détermine à quelle déclinaison il appartient :
* -æ : (1re) déclinaison en -æ
* -ī : (2e) déclinaison en -ī
* -is : (3e) déclinaison en -is
* -ūs : (4e) déclinaison en -ūs
* -eī : (5e) déclinaison en -eī Certaines désinences sont communes aux cinq déclinaisons :
* -ă au nominatif, au vocatif et à l'accusatif pluriel des termes neutres ;
* -m à l'accusatif singulier (sauf aux termes neutres : noms des 3e et 4e déclinaisons et adjectifs de la 2e classe) ;
* -um au génitif pluriel, de façon constante ;
* -s à l'accusatif (sauf aux termes neutres : noms des 3e et 4e déclinaisons et adjectifs), au datif et à l'ablatif pluriels. Les adjectifs se déclinent comme les noms : dans la phrase, ils prennent le cas du nom qu'ils déterminent ou qualifient. Les adjectifs qualificatifs sont répartis en deux classes. La première classe correspond aux première (féminin) et deuxième déclinaisons (masculin et neutre) du nom, la seconde classe à la troisième déclinaison du nom (avec quelques spécificités). Les adjectifs déterminants (démonstratifs, indéfinis, interrogatifs) et les adjectifs pronominaux ont des déclinaisons propres. Les pronoms (personnels, démonstratifs, indéfinis, interrogatifs) se déclinent. Dans la phrase, ils prennent le cas des noms qu'ils remplacent. Ils ont des déclinaisons propres.
rdf:langString
Latin declension is the set of patterns according to which Latin words are declined—that is, have their endings altered to show grammatical case, number and gender. Nouns, pronouns, and adjectives are declined (verbs are conjugated), and a given pattern is called a declension. There are five declensions, which are numbered and grouped by ending and grammatical gender. Each noun follows one of the five declensions, but some irregular nouns have exceptions. Adjectives are of two kinds: those like bonus, bona, bonum 'good' use first-declension endings for the feminine, and second-declension for masculine and neuter. Other adjectives such as celer, celeris, celere belong to the third declension. There are no fourth- or fifth-declension adjectives. Pronouns are also of two kinds, the personal pronouns such as ego 'I' and tū 'you (sg.)', which have their own irregular declension, and the third-person pronouns such as hic 'this' and ille 'that' which can generally be used either as pronouns or adjectivally. These latter decline in a similar way to the first and second noun declensions, but there are differences; for example the genitive singular ends in -īus or -ius instead of -ī or -ae. The cardinal numbers ūnus 'one', duo 'two', and trēs 'three' also have their own declensions (ūnus has genitive -īus like a pronoun), and there are also numeral adjectives such as bīnī 'a pair, two each', which decline like ordinary adjectives.
rdf:langString
Las declinaciones del latín son el conjunto de casos o variaciones en las palabras (sustantivos, adjetivos, pronombres y determinantes) de ese idioma. Es posible diferenciar tres categorías: género gramatical, número gramatical y caso gramatical. El género gramatical puede tener tres valores (masculino, femenino y neutro), el número, dos (singular y plural) y el caso, hasta seis formas (aunque frecuentemente dentro de un paradigma varias de las formas son iguales). El latín tiene cinco paradigmas o "modelos de declinación". Cada modelo de declinación se basa en el tema o terminación de la raíz (y en los adjetivos también su género gramatical). Los diferentes casos se expresan mediante un sufijo (o morfema gramatical) añadido a la raíz de la palabra. La flexión de los adjetivos varía según su género gramatical. El análisis tradicional de los paradigmas distingue seis casos: nominativo, vocativo, acusativo, genitivo, dativo y ablativo (marginalmente existen residuos de caso locativo para algunas pocas palabras). Este sistema de casos del latín ha desaparecido de los nombres en la mayoría de lenguas romances, aunque sigue siendo usado en los pronombres personales, también algunas lenguas románicas como el rumano, el francés antiguo y algunas lenguas retorrománicas en sus estadios antiguos poseen caso. Las demás lenguas solo conservan un sistema de casos hoy en día, mientras que otras conservan vestigios.
rdf:langString
San teangeolaíocht, is éard is díochlaonadh na Laidine ann ná an t-athrú ar fhoirm an fhocail go ginearálta, chun a fheidhm shintéiseach san abairt a chur in iúl, trí infhilleadh éigin. Mar sin, díochlaontar ainmfhocail, forainmneacha, agus aidiachtaí (réimnítear na briathra), agus tugtar díochlaonadh ar phatrún ar leith ann, atá uimhrithe agus grúpáilte de réir an fhoircinn agus na . Leanann gach ainmfhocal ceann de na cúig díochlaonadh, ach tá eisceachtaí ag roinnt ainmfhocal neamhrialta. Tá dhá chineál aidiacht ann: iad siúd cosúil le bonas, boná, bonum ‘maith’ a úsáideann foircinn den chéad dhíochlaonadh don bhaininscneach, agus an dara díochlaonadh don fhirinscneach agus don neodrach. Baineann aidiachtaí eile cosúil le celer, celeris, celere leis an tríú díochlaonadh. Níl aon aidiachtaí sa cheathrú nó chúigiú díochlaonadh ann. Tá dhá chineál ag forainm ann freisin, na forainmneacha pearsanta mar ego ‘mé, mise’ agus 'tú, tusa' , a bhfuil a díochlaonadh neamhrialta féin acu, agus na forainmneacha tríú pearsa ar nós hic ‘seo’ agus ille 'siúd' gur féidir iad a úsáid go ginearálta mar fhorainmneacha nó mar aidiachtaí. Díochlaontar iad siúd ar bhealach cosúil leis an chéad agus an dara díochlaonadh i gcomhair na n-ainmfhocal, ach tá difríochtaí ann; mar shampla críochnaíonn an ginideach uatha in -īus nó -ius in ionad -ī nó -ae . Tá a gcuid díochlaontaí féin ag na bunuimhreacha freisin, ūnus 'a haon', duo 'a dó', agus trēs 'a trí' (foirceann 'ūnus' san ginideach uatha is ea -īus, atá cosúil le forainme), agus tá freisin aidiachtaí uimhriúla ar nós bīnī 'péire, dhá cheann', a dhíochlaontar cosúil le gnáth-aidiachtaí.
rdf:langString
Deklinasi Latin adalah seperangkat pola yang menurutnya kata-kata Latin dideklinasi, atau ubahan akhiran untuk menunjukkan kasus gramatis dan . Nomina, pronomina, dan adjektiva dideklinasi (sedangkan verba dikonjugasi), dan diberi pola yang disebut sebagai deklinasi. Ada lima deklinasi, yang diberi nomor dan dikelompokkan berdasarkan akhiran dan gender gramatis. Untuk paradigma deklinasi sederhana, kunjungi lampiran Wiktionary: deklinasi pertama, deklinasi kedua, deklinasi ketiga, deklinasi keempat, deklinasi kelima. Setiap nomina mengikuti salah satu dari lima deklinasi tersebut, tetapi beberapa nomina tidak beraturan memiliki pengecualian.
rdf:langString
ラテン語の格変化(declension)とは、ラテン語の文法において、単語の語尾を変化させて文法上の性・数・格を示す手続きである。「格変化」するのは名詞・代名詞・形容詞である（動詞の語形変化は「活用」と呼ぶ）。ラテン語の格変化には5つの種類があり、語尾と文法上の性に応じて格変化番号を振ってグループ分けされる。一般的には第1格変化、第2格変化、第3格変化、第4格変化、第5格変化の5つである（ローマ数字のI, II, III, IV, Vで数える場合もある）。全ての名詞がこのどれかのパターンに従って格変化する。不規則の格変化も若干存在する。 形容詞の格変化は2つのグループに分かれる。一つはbonus, bona, bonum (「良い」)のグループで、第1格変化（女性）と第2格変化（男性・中性）になる。もう一つはceler, celeris, celere (「速い」)のグループで、第3格変化になる。形容詞には第4格変化と第5格変化はない。 代名詞も2つのグループに分かれる。一つはego (私)、tū (君)などの1人称と2人称の人称代名詞で、格変化は不規則になる。もう一つはhic (これ)、ille (あれ)などの3人称の代名詞で、第1格変化と第2格変化になるが、単数属格では-ī/-aeではなく-īus/-iusとなる点に注意を要する。 数詞（基数）では、ūnus (1), duo (2), trēs (3)はそれぞれの不規則な格変化がある(ūnusの属格は代名詞のように-īusとなる、など)。 ※ラテン語の格変化について、基本的な概略についてはラテン語の文法#名詞を参照。
rdf:langString
Fleksja w języku łacińskim – odmiana rzeczownika i przymiotnika przez przypadki w języku łacińskim. W języku łacińskim jest 5 deklinacji, oznaczanych numerami I, II, III, IV, V. Odpowiadają one tematom kończącym się na -a, -o, -i lub spółgłoskę, -u i -e. Deklinacje I i V skupiają rzeczowniki (i także przymiotniki) rodzaju żeńskiego, w deklinacji II i IV występują rzeczowniki (w II także przymiotniki) rodzaju męskiego i nijakiego, deklinacja III dotyczy wszystkich rodzajów. Istnieją wyjątki od wzorców odmiany a także zaszeregowania rzeczowników do poszczególnego rodzaju; niektóre przypadki są pochodną rozwoju języka i na różnym etapie spotykane są odmienne formy.
rdf:langString
Het Latijn maakt gebruik van suffixen om de declinatie aan te geven. Voor het zelfstandig naamwoord zijn er in het Latijn vijf declinaties, namelijk:
* A-groep (1): stamklinker van deze woorden is een a (rosa); woorden die bij deze groep horen, hebben een genitivus enkelvoud op -ae.
* O-groep (2): stamklinker van deze woorden is een u (dominus, bellum), de o-groep door de o in de dat. en abl. ev.; woorden van deze groep hebben een genitivus enkelvoud op -i.
* MK-groep (3): de stam van deze woorden eindigt op een medeklinker (pater, stam: patr-); woorden van deze groep hebben een genitivus enkelvoud op -is.
* U-groep (4): stamklinker van deze woorden is een u (portus), niet te verwarren met declinatie 2; woorden die tot deze groep behoren, hebben een genitivus enkelvoud op -us.
* E-groep (5): stamklinker van deze woorden is een e (res); woorden die bij deze groep horen, hebben een genitivus enkelvoud op -ei. De declinatie van een woord bepaalt niet het geslacht van het woord. Wel zijn er bepaalde regelmatigheden:
* A-groep (1): de meeste woorden zijn vrouwelijk, met een aantal uitzonderingen, zoals: agricola = 'boer', en namen als Catilina. Er zijn geen onzijdige woorden in deze groep.
* O-groep (2): woorden met een nominativus op -um zijn onzijdig, woorden die op -us of -er eindigen zijn meestal mannelijk, met een aantal uitzondering, zoals quercus = 'eik', en andere namen voor bomen.
* MK-groep (3): woorden in deze groep kunnen zowel mannelijk als vrouwelijk als onzijdig zijn. Woorden die in de nominativus meervoud op -a eindigen zijn onzijdig, woorden die in de nominativus enkelvoud op -or, -os of -er eindigen zijn mannelijk.
* U-groep (4): woorden met een nominativus op -u zijn onzijdig (er zijn nauwelijks onzijdige woorden), de rest is meestal mannelijk, een uitzondering is bijvoorbeeld: manus = hand. Domus gaat gedeeltelijk volgens de 2e declinatie. (zie tabel hieronder)
* E-groep (5): de meeste woorden zijn vrouwelijk. Dies kan mannelijk of vrouwelijk zijn. Er zijn geen onzijdige woorden in deze groep.
rdf:langString
O Latim tem seis casos (nominativo, vocativo, acusativo, genitivo, dativo e ablativo). Organizam-se em cinco declinações, que se distinguem pela terminação da forma de genitivo singular: 1ª: -ae, 2ª: -i, 3ª: -is, 4ª: -us e 5ª: -ei. Nem sempre a forma de nominativo correspondente é determinável a partir da forma de genitivo. Por exemplo, nominativo uerbum, genitivo uerbi ("palavra"); mas nominativo puer, genitivo pueri (menino). Assim, para se saber declinar um nome em todas as suas formas, é preciso saber a forma de nominativo e a de genitivo; tipicamente os dicionários fornecem ambas: verbum, verbi e puer, pueri.
rdf:langString
Латинське відмінювання — це набір шаблонів, за якими змінюються латинські слова для відображення відмінка, числа та роду. Іменники, займенники та прикметники відмняються за спорідненими схемами, тоді як дієвідмінювання розглядають окремо. У латині є п'ять відмін (систем відмінювання) і кожен іменник належить до однієї з них (хоча є кілька слів-винятків). Прикметники можуть належати лише до першої, другої або третьої відміни. При цьому прикметники бувають двох типів: такі, як bonus, bona, bonum (хороший, добрий) використовують закінчення першої відміни для слів жіночого роду і закінчення другої відміни для слів чоловічого та середнього родів. Інші, такі, як celer, celeris, celere (швидкий) належать до третьої відміни. Займенники також бувають двох типів: особові займенники типу ego (я) і tū (ти) відміняються за своєю системою, а займенники третьої особи типу hic (цей) та ille (той) можуть вживатися і як займенники, і як прикметники. Ці останні відміняються за шаблоном, схожим на першу-другу відміни іменника, але з поправками: наприклад, родовий відмінок однини має закінчення -īus або -ius замість -ī або -ae. Порядкові числівники ūnus (один), duo (два) і trēs (три) також мають свою систему відмінювання, а також є розподільні числівники, які відміняються як звичайні прикметники.
rdf:langString
拉丁语的名词一般有六个格：主格、呼格、属格、與格、宾格、夺格，同時名詞還分成三個性別：陰性、陽性和中性；少数地理名词还可以有方位格。拉丁语句子的意思几乎完全由名词变格而决定，和语序没有关系。 拉丁语名词有五种变格法，由名词的单数属格词尾决定，有時還會因為該詞的性別而作細分。第一变格法的单数属格词尾是“-ae”，第二变格法是“-ī”，第三变格法是“-is”，第四变格法是“-ūs”，第五变格法是“-ēī”或“-eī”。每个变格法也都有自己的特征。第一变格法的名词大部分都是阴性，第二变格法大部分是阳性或中性，第三变格法三种词性都有，第四变格法大部分是阳性，第五变格法大部分是阴性。
xsd:nonNegativeInteger
89624