Lateran Treaty
http://dbpedia.org/resource/Lateran_Treaty an entity of type: Thing
Lateránské smlouvy jsou dohody mezi Italským státem a katolickou církví, na jejichž základě byl znovuobnoven suverénní papežský stát, zaniklý připojením Říma k nově zformovanému národnímu italskému státu. Byly uzavřeny 11. února 1929.
rdf:langString
Die Lateranverträge vom 11. Februar 1929, abgeschlossen zwischen dem Heiligen Stuhl (vertreten durch Kardinalstaatssekretär Pietro Gasparri) und dem damaligen Königreich Italien (vertreten durch den faschistischen Ministerpräsidenten Benito Mussolini), klärten endgültig die sogenannte Römische Frage, den Status der Vatikanstadt nach der Auflösung des Kirchenstaats 1870. Im Wesentlichen erkennt der Papst in den Lateranverträgen die Stadt Rom als Sitz der italienischen Regierung an, während der italienische Staat die politische und territoriale Souveränität des Vatikans garantiert. Der Name der Verträge leitet sich vom Ort der Unterzeichnung, dem Lateranpalast, ab.
rdf:langString
Los Pactos de Letrán o Pactos lateranenses fueron una serie de acuerdos firmados el 11 de febrero de 1929 por el cardenal Pietro Gasparri, en nombre del papa Pío XI, y por el primer ministro de Italia, Benito Mussolini, en nombre del rey Víctor Manuel III. Significaron la independencia política de la Santa Sede del Reino de Italia como Estado soberano, así como el restablecimiento pleno de las relaciones entre los representantes de Italia y de la Iglesia católica, rotas desde 1870.
rdf:langString
I Patti Lateranensi sono gli accordi sottoscritti tra il Regno d'Italia e la Santa Sede l'11 febbraio 1929 contenenti un trattato, una convenzione e un concordato. Sottoposti, nella parte del concordato, a revisione nel 1984, essi regolano ancora oggi i rapporti fra Italia e Santa Sede. Ai Patti si devono l'istituzione della Città del Vaticano come Stato indipendente e la piena riapertura formale dei rapporti fra Italia e Santa Sede, interrotti nel 1870 ma gradualmente riallacciati nei decenni successivi fino alla loro definitiva sistemazione con la stipula di tali accordi. Sono richiamati dall'articolo 7 della costituzione della Repubblica Italiana, entrata in vigore nel 1948.
rdf:langString
라테라노 조약(이탈리아어: Patti lateranensi)은 1929년 2월 11일 이탈리아 왕국과 바티칸 시국 양국이 라테라노 궁전에서 체결한 조약으로, 교황 비오 11세가 파견한 로마 교황청 대표 와 이탈리아 수상 베니토 무솔리니가 교섭에 나선 이후에 맺은 조약이다. 이 조약은 국제적 의의를 지닌 정치적 조약으로 2개의 의정서와 부속의 재무협정서로 구성되어 있다. 이 조약은 바티칸 시국을 독립시키는 내용의 조약이였다.
rdf:langString
ラテラノ条約（ラテラノじょうやく、イタリア語: Patti Lateranensi、ラテン語: Lateranensia Pacta/Lateranorum Pacta）は、1929年2月11日にローマ教皇庁がファシスト政権下のイタリア王国と締結した政教条約である。同年6月7日に文書が交換されて発効。
rdf:langString
O Tratado de Latrão, "Tratado de Santa Sé" ou "Tratado de Roma-Santa Sé" é um dos tratos lateranenses de 1929 feitos entre o Reino de Itália e a Santa Sé, ratificado em 11 de fevereiro de 1929, dando fim à "Questão Romana". Os tratos consistiam em três documentos: 1.
* Um reconhecimento total da soberania da Santa Sé no estado do Vaticano. 2.
* Uma concordata regulando a posição da religião católica no Estado. 3.
* Uma convenção financeira acordando a liquidação definitiva das reivindicações da Santa Sé por suas perdas territoriais (Estados Pontifícios) e de propriedade.
rdf:langString
Lateranfördraget (it. Patti Lateranensi) var det konkordat som slöts den 11 februari 1929 mellan påven Pius XI och konungariket Italien under ledning av konseljpresident Benito Mussolini, och som avslutade den konflikt som pågått mellan Heliga stolen och Italien sedan Kyrkostatens fall 1870, då denna införlivats i samband med Italiens enande. Genom fördraget upprättades Vatikanstaten.
rdf:langString
《拉特朗條約》（義大利語：Patti Lateranensi；拉丁語：Pacta Lateranensia）亦稱《拉特蘭條約》或《拉特朗協定》，是1929年2月11日意大利王國法西斯黨政府與聖座為解決「罗马问题」而簽訂的條約。此條約也被現今的意大利共和國接受。 此條約包含三項文件： 1.
* 承認聖座在梵蒂岡城的完整主權的政治條約，由此建立主權獨立的國家。 2.
* 規範天主教會與天主教信仰在意大利國家之地位的條約。 3.
* 同意作為最終解決賠償聖座領土與財產損失的金融公約。
rdf:langString
Латеранські угоди — (Латеранські договори) укладені 11 лютого 1929, між Святим Престолом (в особі кардинала П'єтро Гаспаррі, державного секретаря), та королівством Італії (в особі прем'єр-міністра Беніто Муссоліні), що нарешті розв'язали так зване «Римське питання» — про статус Ватикану після розпаду Папської держави у 1870 році. По суті, Папа Римський визнає за Латеранськими договорами Рим як осідок італійського уряду. Італійський уряд гарантує при цьому, політичний і територіальний суверенітет Ватикану. Назва контрактів, походить від місця їх підписання — Латеранського палацу.
rdf:langString
معاهدة لاتران هي واحدة من ثلاثة إتفاقيات أبرمت عام 1929، بين مملكة إيطاليا والكرسي الرسولي صدقت في 7 يونيو 1920 وذلك لإنهاء المسألة الرومانية. وكانت إيطاليا حينها تحت الحكم الفاشي، غير أن الحكومات المتعاقبة قد أيّدت جميع المعاهدات. تتألف اتفاقية لاتران من ثلاث معاهدات هي:
rdf:langString
Els Pactes del Laterà van ser un conjunt d'acords o pactes signats a Roma l'11 de febrer del 1929 entre el Regne d'Itàlia (representat per Benito Mussolini) i la Santa Seu (representada pel cardenal i secretari d'Estat Pietro Gasparri). Són anomenats així perquè foren signats al Palau del Laterà, antic palau dels papes. Aquesta signatura tancà el conflicte polític de la Qüestió Romana, iniciat a mitjans del segle xix. Durant el pontificat de Pius XI es va trencar aquest clima d'aïllament amb Itàlia i es van firmar els Pactes del Laterà, que van entrar en vigor el 7 de juny de 1929.
rdf:langString
Η Συνθήκη του Λατερανού (ιταλικά: Patti Lateranensi) αποτέλεσε μέρος των Συμφώνων του Λατερανού του 1929, μεταξύ του Βασιλείου της Ιταλίας υπό τον Μπενίτο Μουσολίνι και της Αγίας Έδρας υπό τον Πάπα Πίο ΙΑ΄, για την επίλυση του μακροχρόνιου . Η συνθήκη και τα συναφή σύμφωνα πήραν το όνομά τους από το Παλάτι του Λατερανού, όπου υπογράφηκαν στις 11 Φεβρουαρίου 1929. Το ιταλικό κοινοβούλιο τα επικύρωσε στις 7 Ιουνίου 1929. Η συνθήκη αναγνώρισε την Πόλη του Βατικανού ως ανεξάρτητο κράτος υπό την κυριαρχία της Αγίας Έδρας. Η ιταλική κυβέρνηση συμφώνησε επίσης να δώσει χρηματική αποζημίωση στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για την απώλεια των Παπικών Κρατών. Το 1947, η Συνθήκη του Λατερανού αναγνωρίστηκε από το Σύνταγμα της Ιταλίας ως ρυθμιστικός παράγοντας των σχέσεων μεταξύ της νέας Δημοκρατίας και τ
rdf:langString
La Lateranaj Traktatoj - itale Patti lateranensi, do laŭvorte "Lateranaj Paktoj"- de la 11-a de februaro 1929, interkonsentitaj inter la Sankta Seĝo, reprezentita de la kardinala ŝtata sekretario Pietro Gasparri, kaj la tiama Reĝlando Italio, reprezentita de la tiama faŝisma ministroprezidento Benito Mussolini), definitive reguligis la statuson de la Sankta Seĝo, kiu malklaris post la malfondiĝo de la Eklezia Ŝtato dum la jaro 1870, kiam formiĝis la ŝtato Italio. Esence la papo en la Lateranaj Traktatoj rekonas, ke la urbo Romo estas la ĉefurbo de la ŝtato Italio, ne papa teritorio kontraŭleĝe konkerita de la ŝtato Italio, dum la itala ŝtato rekonas la politika kaj teritoria suvereneco de la Vatikanurbo, kiu do rekoniĝas kiel urboŝtato. La nomo de la traktatoj venas de la subskriba loko, l
rdf:langString
Laterango Itunak (edo Latrango Itunak) 1929. urteko otsailaren 11n sinatu zituzten Italiako Erresumaren (1861-1946) eta Egoitza Santuaren artean. 1870. urtera arte Aita Santuak gobernatutako Aita Santuen Lurraldea Italiak bereganatuta zuen, Italiako Bateratze prozesuan, eta ondorioz Aita Santua eta Egoitza Santua italiarren menpe zeuden. 1929ko Itunetan subiranotasuna berrezarri zuten Erromako eremu batek osatzen zuen Estatuarentzat, beraz, Eliza Katolikoarentzat ere bai. Hiru itun egin zituzten:
rdf:langString
The Lateran Treaty (Italian: Patti Lateranensi; Latin: Pacta Lateranensia) was one component of the Lateran Pacts of 1929, agreements between the Kingdom of Italy under King Victor Emmanuel III of Italy and the Holy See under Pope Pius XI to settle the long-standing Roman Question. The treaty and associated pacts were named after the Lateran Palace where they were signed on 11 February 1929, and the Italian parliament ratified them on 7 June 1929. The treaty recognized Vatican City as an independent state under the sovereignty of the Holy See. The Italian government also agreed to give the Roman Catholic Church financial compensation for the loss of the Papal States. In 1948, the Lateran Treaty was recognized in the Constitution of Italy as regulating the relations between the state and th
rdf:langString
Perjanjian Lateran (bahasa Italia: Patti Lateranensi; bahasa Latin: Pacta Lateranensia) adalah salah satu dari bagian dari Pakta Lateran 1929, perjanjian kesepakatan antara Kerajaan Italia di bawah pemerintahan Raja Vittorio Emanuele III dan Takhta Suci di bawah kepemimpinan Paus Pius XI untuk mengakhiri Permasalahan Roma yang telah ada sejak dulu. Perjanjian dan pakta terkait dinamakan berdasarkan tempat ditandatanganinya pada tanggal 11 Februari 1929 di Istana Lateran, dan kemudian diratifikasi oleh Parlemen Italia pada tanggal 7 Juni 1929. Perjanjian tersebut mengakui Kota Vatikan sebagai negara yang merdeka di bawah kedaulatan Takhta Suci. Pemerintah Italia juga setuju untuk memberikan kompensasi finansial kepada Gereja Katolik Roma atas hilangnya wilayah Negara Kepausan. Pada tahun 19
rdf:langString
Les accords du Latran sont un ensemble de trois textes diplomatiques dont le plus connu est le traité entre le Saint-Siège et l'Italie. Ils sont signés au palais du Latran le 11 février 1929 entre le royaume d'Italie, représenté par le président du Conseil des ministres Benito Mussolini, et le Saint-Siège, représenté par le cardinal Pietro Gasparri, secrétaire d'État du pape Pie XI. Ratifiés le 7 juin 1929, ils mettent fin à la « question romaine », survenue en 1870 après la prise de Rome et son annexion par la monarchie italienne. Ils réduisent la souveraineté temporelle du pape au seul État de la Cité du Vatican. Ils confirment que la religion catholique, apostolique et romaine demeure la seule religion de l'État italien, conformément au statut du royaume de 1848.
rdf:langString
Het Verdrag van Lateranen is een verdrag dat op 11 februari 1929 in het Lateraanse paleis werd gesloten tussen de Heilige Stoel en de Italiaanse regering onder de fascistische dictator Benito Mussolini. Ratificatie van het verdrag vond plaats op 7 juni 1929. Het verdrag bestond uit drie delen: De kerk mocht de officiële functies benoemen, de Staat betaalde hun salaris. Mussolini voerde zelf de onderhandelingen. Namens de paus deed dat zijn staatssecretaris kardinaal Pietro Gasparri.
rdf:langString
Traktaty laterańskie, wł. Patti Lateranensi, łac. Pacta Lateranensia – grupa trzech traktatów wyodrębniających politycznie i terytorialnie państwo Watykan, uznających jego niezależność i niepodległość. Zostały podpisane 11 lutego 1929 przez premiera Włoch Benita Mussoliniego i papieskiego sekretarza stanu, kardynała Pietra Gasparriego. Traktat uznawał także władzę papieża nad wieloma posesjami poza terenem Watykanu, w Rzymie i w jego okolicach, np. bazylika św. Jana na Lateranie, bazylika św. Pawła za Murami, bazylika Matki Bożej Większej, Pałac Papieski w Castel Gandolfo i inne (art.13-16).
rdf:langString
Латера́нские соглаше́ния — система договоров между итальянским государством и Святым Престолом. Привели к правовому урегулированию взаимных претензий между Италией и Святым Престолом, к разрешению «Римского вопроса», существовавшего с 1870 года; определили права и привилегии Римско-католической церкви, её положение в Итальянском королевстве. В 1969 году палата депутатов Италии приняла закон, разрешавший развод; этот закон фактически отменял ст. 34 конкордата.
rdf:langString
rdf:langString
اتفاقية لاتران
rdf:langString
Pactes del Laterà
rdf:langString
Lateránské smlouvy
rdf:langString
Lateranverträge
rdf:langString
Συνθήκη του Λατερανού
rdf:langString
Lateranaj Traktatoj
rdf:langString
Pactos de Letrán
rdf:langString
Laterango Itunak
rdf:langString
Perjanjian Lateran
rdf:langString
Accords du Latran
rdf:langString
Patti Lateranensi
rdf:langString
Lateran Treaty
rdf:langString
라테라노 조약
rdf:langString
ラテラノ条約
rdf:langString
Traktaty laterańskie
rdf:langString
Verdrag van Lateranen
rdf:langString
Латеранские соглашения
rdf:langString
Tratado de Latrão
rdf:langString
Lateranfördraget
rdf:langString
拉特朗条约
rdf:langString
Латеранські угоди
rdf:langString
Lateran Treaty
xsd:integer
69898
xsd:integer
1124781689
rdf:langString
Ratification by the Holy See and the Kingdom of Italy
rdf:langString
Establishment of papal state on the Italian Peninsula
rdf:langString
Vatican and Italian delegations prior to signing the treaty
rdf:langString
September 2021
xsd:date
1929-02-11
xsd:integer
230
rdf:langString
The article only speculates the Vatican's decision was because of the Englaro case, citing more speculation from an Italian official.
rdf:langString
Bilateral treaty
xsd:date
1929-06-07
rdf:langString
معاهدة لاتران هي واحدة من ثلاثة إتفاقيات أبرمت عام 1929، بين مملكة إيطاليا والكرسي الرسولي صدقت في 7 يونيو 1920 وذلك لإنهاء المسألة الرومانية. وكانت إيطاليا حينها تحت الحكم الفاشي، غير أن الحكومات المتعاقبة قد أيّدت جميع المعاهدات. تتألف اتفاقية لاتران من ثلاث معاهدات هي:
* المعاهدة السياسيّة، التي تشمل الاعتراف بالسيادة الكاملة للكرسي الرسولي على دولة الفاتيكان، التي أنشأت وعينت حدودها بموجب هذه الاتفاقية.
* المعاهدة الثانية التي تنظم موقف الكنيسة الكاثوليكية والديانة المسيحية في إيطاليا.
* المعاهدة الثالثة، وهي مالية، إذ تنصّ على تسويات مالية نهائية، لتعويض الكرسي الرسولي عن الخسائر في المداخيل والممتلكات التي تكبدها في أعقاب توحيد إيطاليا.
rdf:langString
Els Pactes del Laterà van ser un conjunt d'acords o pactes signats a Roma l'11 de febrer del 1929 entre el Regne d'Itàlia (representat per Benito Mussolini) i la Santa Seu (representada pel cardenal i secretari d'Estat Pietro Gasparri). Són anomenats així perquè foren signats al Palau del Laterà, antic palau dels papes. Aquesta signatura tancà el conflicte polític de la Qüestió Romana, iniciat a mitjans del segle xix. La unificació d'Itàlia, el 1870, va comportar la desaparició dels Estats Pontificis, territoris que feia més de mil anys que estaven sota la sobirania dels papes de Roma. El papa Pius IX, que era el que regnava en aquells moments, va negar-se a reconèixer el nou estat italià, en va excomunicar el rei, Víctor Manuel II, i va viure la resta de la seva vida en situació d'aïllament als palaus del Vaticà. Durant 50 anys, Itàlia i la Santa Seu van mantenir un clima d'hostilitat mútua. Durant el pontificat de Pius XI es va trencar aquest clima d'aïllament amb Itàlia i es van firmar els Pactes del Laterà, que van entrar en vigor el 7 de juny de 1929. Els pactes van ser tres:
* Un pacte que reconeixia la independència de la Ciutat del Vaticà, que d'aquesta manera es configurava com a Estat. A canvi, la Santa Seu va reconèixer Itàlia.
* Un concordat que establia les relacions entre l'Església italiana i l'Estat italià.
* Una compensació econòmica per les pèrdues que va patir la Santa Seu el 1870 de resultes de la unificació italiana. Itàlia va declarar-se confessionalment catòlica i l'Església va rebre una posició de favor en el camp de l'ensenyament.Pius XI va prohibir als clergues prendre part en la vida política del país i va prescriure que els bisbes juressin fidelitat al Regne d'Itàlia.Els membres del clergat van ser declarats exempts del servei militar, i les lleis de matrimoni i divorci van adaptar-se a les de l'Església catòlica. El 1984, els pactes es van revisar per eliminar-ne el terme “Església d'Estat”.
rdf:langString
Lateránské smlouvy jsou dohody mezi Italským státem a katolickou církví, na jejichž základě byl znovuobnoven suverénní papežský stát, zaniklý připojením Říma k nově zformovanému národnímu italskému státu. Byly uzavřeny 11. února 1929.
rdf:langString
Η Συνθήκη του Λατερανού (ιταλικά: Patti Lateranensi) αποτέλεσε μέρος των Συμφώνων του Λατερανού του 1929, μεταξύ του Βασιλείου της Ιταλίας υπό τον Μπενίτο Μουσολίνι και της Αγίας Έδρας υπό τον Πάπα Πίο ΙΑ΄, για την επίλυση του μακροχρόνιου . Η συνθήκη και τα συναφή σύμφωνα πήραν το όνομά τους από το Παλάτι του Λατερανού, όπου υπογράφηκαν στις 11 Φεβρουαρίου 1929. Το ιταλικό κοινοβούλιο τα επικύρωσε στις 7 Ιουνίου 1929. Η συνθήκη αναγνώρισε την Πόλη του Βατικανού ως ανεξάρτητο κράτος υπό την κυριαρχία της Αγίας Έδρας. Η ιταλική κυβέρνηση συμφώνησε επίσης να δώσει χρηματική αποζημίωση στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για την απώλεια των Παπικών Κρατών. Το 1947, η Συνθήκη του Λατερανού αναγνωρίστηκε από το Σύνταγμα της Ιταλίας ως ρυθμιστικός παράγοντας των σχέσεων μεταξύ της νέας Δημοκρατίας και της Καθολικής Εκκλησίας.
rdf:langString
Die Lateranverträge vom 11. Februar 1929, abgeschlossen zwischen dem Heiligen Stuhl (vertreten durch Kardinalstaatssekretär Pietro Gasparri) und dem damaligen Königreich Italien (vertreten durch den faschistischen Ministerpräsidenten Benito Mussolini), klärten endgültig die sogenannte Römische Frage, den Status der Vatikanstadt nach der Auflösung des Kirchenstaats 1870. Im Wesentlichen erkennt der Papst in den Lateranverträgen die Stadt Rom als Sitz der italienischen Regierung an, während der italienische Staat die politische und territoriale Souveränität des Vatikans garantiert. Der Name der Verträge leitet sich vom Ort der Unterzeichnung, dem Lateranpalast, ab.
rdf:langString
La Lateranaj Traktatoj - itale Patti lateranensi, do laŭvorte "Lateranaj Paktoj"- de la 11-a de februaro 1929, interkonsentitaj inter la Sankta Seĝo, reprezentita de la kardinala ŝtata sekretario Pietro Gasparri, kaj la tiama Reĝlando Italio, reprezentita de la tiama faŝisma ministroprezidento Benito Mussolini), definitive reguligis la statuson de la Sankta Seĝo, kiu malklaris post la malfondiĝo de la Eklezia Ŝtato dum la jaro 1870, kiam formiĝis la ŝtato Italio. Esence la papo en la Lateranaj Traktatoj rekonas, ke la urbo Romo estas la ĉefurbo de la ŝtato Italio, ne papa teritorio kontraŭleĝe konkerita de la ŝtato Italio, dum la itala ŝtato rekonas la politika kaj teritoria suvereneco de la Vatikanurbo, kiu do rekoniĝas kiel urboŝtato. La nomo de la traktatoj venas de la subskriba loko, la "Laterana Palaco" en Romo.
rdf:langString
Laterango Itunak (edo Latrango Itunak) 1929. urteko otsailaren 11n sinatu zituzten Italiako Erresumaren (1861-1946) eta Egoitza Santuaren artean. 1870. urtera arte Aita Santuak gobernatutako Aita Santuen Lurraldea Italiak bereganatuta zuen, Italiako Bateratze prozesuan, eta ondorioz Aita Santua eta Egoitza Santua italiarren menpe zeuden. 1929ko Itunetan subiranotasuna berrezarri zuten Erromako eremu batek osatzen zuen Estatuarentzat, beraz, Eliza Katolikoarentzat ere bai. Egoitza Santuaren izenean Pietro Gasparri kardinalak jardun zuen negoziazioetan, eta Benito Mussolini lehen ministroak Italiako Viktor Emanuel III.a erregearen izenean. Hiru itun egin zituzten:
* Egoitza Santuaren independentzia eta subiranotasuna aitortuz, Vatikano Hiriko Estatua sortu zuena
* Italiako Gobernuaren eta Elizaren arteko harremanak zehaztu zituen konkordatua
* Egoitza Santuari 1870. urteko galerak berdintzeko finantza-hitzarmena
rdf:langString
The Lateran Treaty (Italian: Patti Lateranensi; Latin: Pacta Lateranensia) was one component of the Lateran Pacts of 1929, agreements between the Kingdom of Italy under King Victor Emmanuel III of Italy and the Holy See under Pope Pius XI to settle the long-standing Roman Question. The treaty and associated pacts were named after the Lateran Palace where they were signed on 11 February 1929, and the Italian parliament ratified them on 7 June 1929. The treaty recognized Vatican City as an independent state under the sovereignty of the Holy See. The Italian government also agreed to give the Roman Catholic Church financial compensation for the loss of the Papal States. In 1948, the Lateran Treaty was recognized in the Constitution of Italy as regulating the relations between the state and the Catholic Church. The treaty was significantly revised in 1984, ending the status of Catholicism as the sole state religion.
rdf:langString
Los Pactos de Letrán o Pactos lateranenses fueron una serie de acuerdos firmados el 11 de febrero de 1929 por el cardenal Pietro Gasparri, en nombre del papa Pío XI, y por el primer ministro de Italia, Benito Mussolini, en nombre del rey Víctor Manuel III. Significaron la independencia política de la Santa Sede del Reino de Italia como Estado soberano, así como el restablecimiento pleno de las relaciones entre los representantes de Italia y de la Iglesia católica, rotas desde 1870.
rdf:langString
Perjanjian Lateran (bahasa Italia: Patti Lateranensi; bahasa Latin: Pacta Lateranensia) adalah salah satu dari bagian dari Pakta Lateran 1929, perjanjian kesepakatan antara Kerajaan Italia di bawah pemerintahan Raja Vittorio Emanuele III dan Takhta Suci di bawah kepemimpinan Paus Pius XI untuk mengakhiri Permasalahan Roma yang telah ada sejak dulu. Perjanjian dan pakta terkait dinamakan berdasarkan tempat ditandatanganinya pada tanggal 11 Februari 1929 di Istana Lateran, dan kemudian diratifikasi oleh Parlemen Italia pada tanggal 7 Juni 1929. Perjanjian tersebut mengakui Kota Vatikan sebagai negara yang merdeka di bawah kedaulatan Takhta Suci. Pemerintah Italia juga setuju untuk memberikan kompensasi finansial kepada Gereja Katolik Roma atas hilangnya wilayah Negara Kepausan. Pada tahun 1948, Perjanjian Lateran diakui dalam untuk mengatur hubungan antara negara dan Gereja Katolik.
rdf:langString
Les accords du Latran sont un ensemble de trois textes diplomatiques dont le plus connu est le traité entre le Saint-Siège et l'Italie. Ils sont signés au palais du Latran le 11 février 1929 entre le royaume d'Italie, représenté par le président du Conseil des ministres Benito Mussolini, et le Saint-Siège, représenté par le cardinal Pietro Gasparri, secrétaire d'État du pape Pie XI. Ratifiés le 7 juin 1929, ils mettent fin à la « question romaine », survenue en 1870 après la prise de Rome et son annexion par la monarchie italienne. Ils réduisent la souveraineté temporelle du pape au seul État de la Cité du Vatican. Ils confirment que la religion catholique, apostolique et romaine demeure la seule religion de l'État italien, conformément au statut du royaume de 1848. L'accord de la Villa Madame de 1984, qui révise le concordat établi au palais du Latran, met fin au statut particulier de la religion catholique, qui n'est désormais plus religion d'État en Italie.
rdf:langString
I Patti Lateranensi sono gli accordi sottoscritti tra il Regno d'Italia e la Santa Sede l'11 febbraio 1929 contenenti un trattato, una convenzione e un concordato. Sottoposti, nella parte del concordato, a revisione nel 1984, essi regolano ancora oggi i rapporti fra Italia e Santa Sede. Ai Patti si devono l'istituzione della Città del Vaticano come Stato indipendente e la piena riapertura formale dei rapporti fra Italia e Santa Sede, interrotti nel 1870 ma gradualmente riallacciati nei decenni successivi fino alla loro definitiva sistemazione con la stipula di tali accordi. Sono richiamati dall'articolo 7 della costituzione della Repubblica Italiana, entrata in vigore nel 1948.
rdf:langString
라테라노 조약(이탈리아어: Patti lateranensi)은 1929년 2월 11일 이탈리아 왕국과 바티칸 시국 양국이 라테라노 궁전에서 체결한 조약으로, 교황 비오 11세가 파견한 로마 교황청 대표 와 이탈리아 수상 베니토 무솔리니가 교섭에 나선 이후에 맺은 조약이다. 이 조약은 국제적 의의를 지닌 정치적 조약으로 2개의 의정서와 부속의 재무협정서로 구성되어 있다. 이 조약은 바티칸 시국을 독립시키는 내용의 조약이였다.
rdf:langString
Het Verdrag van Lateranen is een verdrag dat op 11 februari 1929 in het Lateraanse paleis werd gesloten tussen de Heilige Stoel en de Italiaanse regering onder de fascistische dictator Benito Mussolini. Ratificatie van het verdrag vond plaats op 7 juni 1929. Het verdrag maakte een eind aan de toestand die ontstond toen Rome na de Inname van Rome en een volksraadpleging bij de nieuwe Italiaanse eenheidsstaat werd gevoegd: sinds 1870 was de voormalige Kerkelijke Staat Italiaans grondgebied en beschouwden de pausen zichzelf als "gevangene van het Vaticaan". In 1929 besloten paus Pius XI en Mussolini de zaken te regelen. Mussolini hoopte daarmee ook sympathie te winnen in het overwegend katholieke Italië. Het verdrag bestond uit drie delen:
* Een verdrag waarin de onafhankelijkheid en soevereiniteit van de Heilige Stoel werd erkend, de staat Vaticaanstad werd opgericht en de grens tussen Italië en Vaticaanstad werd bepaald. De Heilige Stoel erkende impliciet het verlies van het overige kerkelijke territoir.
* Een concordaat waarin de verhoudingen met privileges tussen de Katholieke Kerk en de staat Italië werden geregeld. Het rooms-katholicisme werd de staatsgodsdienst in Italië.
* Een financiële paragraaf, strekkende tot compensatie door de Italiaanse staat voor de Vaticaanse bezittingen die het in 1870 in beslag had genomen. De kerk mocht de officiële functies benoemen, de Staat betaalde hun salaris. Mussolini voerde zelf de onderhandelingen. Namens de paus deed dat zijn staatssecretaris kardinaal Pietro Gasparri. In het verdrag erkende Italië het recht van de Heilige Stoel op een eigen buitenlandse politiek. Ook werd precies besloten welke pauselijke bezittingen onder de Heilige Stoel zouden vallen. Naast alle bezittingen in het Vaticaan zelf vielen ook de bezittingen bij Castel Gandolfo, het buiten Rome gelegen pauselijke radiostation bij en de kerken Sint-Jan van Lateranen, Santa Maria Maggiore en de Sint-Paulus buiten de Muren hier onder. Italië beloofde in de grondwet op te nemen dat het rooms-katholicisme de staatsgodsdienst van Italië zou worden. In ruil daarvoor zou de paus de Italiaanse regering toestemming vragen bij de benoeming van Italiaanse bisschoppen en aartsbisschoppen. Ook zouden deze bisschoppen een verklaring van loyaliteit aan de Italiaanse staat moeten afleggen en zich moeten onthouden van politiek. Het verdrag regelde de rechtspositie van de Romeinse adel en in het bijzonder die van de zwarte adel, die de pausen trouw was gebleven. De adellijke hoogwaardigheidsbekleders van het Vaticaan kregen diplomatieke status, diplomatieke nummerborden en belastingfaciliteiten. De door de paus verleende adellijke titels werden gelijkgesteld aan die van Italië. Tot op de dag van vandaag wordt 11 februari, de dag van de ondertekening, in Vaticaanstad gevierd als een soort nationale feestdag. De straat tussen de Colonnade van Bernini en de Tiber, de Via della Conciliazione ('Weg der Verzoening'), werd door Mussolini aangelegd ter herinnering aan het verdrag. In 1984 werd onder de socialistische premier Bettino Craxi een aantal bepalingen van het Verdrag van Lateranen gewijzigd. De belangrijkste wijziging betrof de beëindiging van het katholicisme als officiële religie van Italië.
rdf:langString
ラテラノ条約（ラテラノじょうやく、イタリア語: Patti Lateranensi、ラテン語: Lateranensia Pacta/Lateranorum Pacta）は、1929年2月11日にローマ教皇庁がファシスト政権下のイタリア王国と締結した政教条約である。同年6月7日に文書が交換されて発効。
rdf:langString
Traktaty laterańskie, wł. Patti Lateranensi, łac. Pacta Lateranensia – grupa trzech traktatów wyodrębniających politycznie i terytorialnie państwo Watykan, uznających jego niezależność i niepodległość. Zostały podpisane 11 lutego 1929 przez premiera Włoch Benita Mussoliniego i papieskiego sekretarza stanu, kardynała Pietra Gasparriego. Mussolini, zdający sobie sprawę z władzy i autorytetu papieża Piusa XI, postanowił nawiązać z nim porozumienie, by przez jego przychylność zwiększyć poparcie wśród społeczeństwa. Powierzchnię Watykanu określono na 44 ha (0,44 km²). Traktaty uznawały papieża za osobę świętą i nietykalną (art. 8), zobowiązywały Włochów do płacenia trybutu na rzecz Watykanu. Osoby tam mieszkające zostały uznane za nietykalne. Traktat uznawał także władzę papieża nad wieloma posesjami poza terenem Watykanu, w Rzymie i w jego okolicach, np. bazylika św. Jana na Lateranie, bazylika św. Pawła za Murami, bazylika Matki Bożej Większej, Pałac Papieski w Castel Gandolfo i inne (art.13-16). Pierwszy akt prawny: porozumienie między Stolicą Apostolską a rządem włoskim, stanowiące rozwiązanie tzw. kwestii rzymskiej (powstałej w wyniku zaboru Państwa Kościelnego w 1870 oraz odrzucenia przez Piusa IX tzw. ustawy gwarancyjnej Wiktora Emanuela II i uznania się papieża za więźnia Watykanu). W traktacie m.in. rząd włoski uznał religię katolicką za panującą w kraju (art. 1), a papieża za suwerennego władcę wydzielonej części Rzymu (art. 12), zwanej odtąd Państwem Miasta Watykan (wł. Stato della Città del Vaticano), które otrzymało równocześnie gwarancje eksterytorialności (art. 3). Drugi akt prawny: konkordat podpisany wraz z porozumieniem pierwszym, regulujący stosunki państwa i Kościoła we Włoszech.
rdf:langString
O Tratado de Latrão, "Tratado de Santa Sé" ou "Tratado de Roma-Santa Sé" é um dos tratos lateranenses de 1929 feitos entre o Reino de Itália e a Santa Sé, ratificado em 11 de fevereiro de 1929, dando fim à "Questão Romana". Os tratos consistiam em três documentos: 1.
* Um reconhecimento total da soberania da Santa Sé no estado do Vaticano. 2.
* Uma concordata regulando a posição da religião católica no Estado. 3.
* Uma convenção financeira acordando a liquidação definitiva das reivindicações da Santa Sé por suas perdas territoriais (Estados Pontifícios) e de propriedade.
rdf:langString
Латера́нские соглаше́ния — система договоров между итальянским государством и Святым Престолом. Привели к правовому урегулированию взаимных претензий между Италией и Святым Престолом, к разрешению «Римского вопроса», существовавшего с 1870 года; определили права и привилегии Римско-католической церкви, её положение в Итальянском королевстве. Подписаны 11 февраля 1929 года в Латеранском Апостольском Дворце (Palazzo Laterano) кардиналом Пьетро Гаспарри и премьер-министром Италии Бенито Муссолини, действовавшим от имени короля Виктора Эммануила III. 23 мая в Сенате начались дебаты о ратификации, завершившиеся 25 мая голосованием — против проголосовали шесть сенаторов, в том числе Бенедетто Кроче. Палата депутатов также проголосовала за одобрение пактов (хотя палата полностью состояла из фашистов, два голоса были "против"). Обмен ратификационными грамотами состоялся на торжественной церемонии в зале Апостольских дворцов 7 июня. В двенадцать часов Соглашения вступили в силу, и было создано государство-город Ватикан, который немедленно покинули карабинеры. Территория Италии перешла к Ватикану и швейцарской гвардии. В 0 часов 8 июня вступили в силу шесть основных законов нового государства, включая Основной закон, который в ст. 1 гласит, что верховный Понтифик является сувереном государства-города Ватикан. Состоят из договора, финансовой конвенции и конкордата. Договор признаёт католицизм «единственной государственной религией» Италии (ст. 1); светский суверенитет Святого Престола, включая международные дела (ст. 2); предусматривает формальное признание за Ватиканом статуса суверенной территории, управляемой Святым Престолом, формально именуя Ватикан — Городом Ватикан (Città del Vaticano), границы которого определяются планом, приложенным к договору (ст. 3). Ряд статей регулирует административные вопросы, положение о специальном гражданстве для подданных Святого Престола, дипломатическом корпусе при Святом Престоле и т. д. Финансовая конвенция предусматривает выплату Италией Святому Престолу 750 млн лир в 5%-ных ценных бумагах (ст. 1); взамен Святой Престол отказывается от финансовых претензий к Италии, появившихся в результате образования итальянского государства (ст. 2; имелись в виду военная оккупация и последовавшая за этим аннексия территории Папского государства Королевством Италия в 1870 году). Для сравнения: по закону о папских гарантиях, принятому итальянским правительством в 1871 году, в качестве компенсации за утраченные владения римским папам была назначена ежегодная выплата в размере 3 225 000 лир, что на 1919 год составляло 645 000 долларов США. Конкордат определяет права и привилегии католической церкви в Италии, государство объявляет нерабочими днями 10 церковных праздников, а также воскресенья (ст. 11); епископы обязываются присягать на верность Королю Италии как главе государства (ст. 20). Другие статьи предусматривают широкое привлечение духовенства в систему просвещения Италии, признают организацию «Католическое действие» и т. д. В 1969 году палата депутатов Италии приняла закон, разрешавший развод; этот закон фактически отменял ст. 34 конкордата. Соглашения были пересмотрены в 1984 году, например, положение Католической церкви было изменено с поддерживаемой государством путём финансовой помощи религии на одного из получателей специального налога, называемого итал. otto per mille — «восемь тысячных».
rdf:langString
Lateranfördraget (it. Patti Lateranensi) var det konkordat som slöts den 11 februari 1929 mellan påven Pius XI och konungariket Italien under ledning av konseljpresident Benito Mussolini, och som avslutade den konflikt som pågått mellan Heliga stolen och Italien sedan Kyrkostatens fall 1870, då denna införlivats i samband med Italiens enande. Genom fördraget upprättades Vatikanstaten.
rdf:langString
《拉特朗條約》（義大利語：Patti Lateranensi；拉丁語：Pacta Lateranensia）亦稱《拉特蘭條約》或《拉特朗協定》，是1929年2月11日意大利王國法西斯黨政府與聖座為解決「罗马问题」而簽訂的條約。此條約也被現今的意大利共和國接受。 此條約包含三項文件： 1.
* 承認聖座在梵蒂岡城的完整主權的政治條約，由此建立主權獨立的國家。 2.
* 規範天主教會與天主教信仰在意大利國家之地位的條約。 3.
* 同意作為最終解決賠償聖座領土與財產損失的金融公約。
rdf:langString
Латеранські угоди — (Латеранські договори) укладені 11 лютого 1929, між Святим Престолом (в особі кардинала П'єтро Гаспаррі, державного секретаря), та королівством Італії (в особі прем'єр-міністра Беніто Муссоліні), що нарешті розв'язали так зване «Римське питання» — про статус Ватикану після розпаду Папської держави у 1870 році. По суті, Папа Римський визнає за Латеранськими договорами Рим як осідок італійського уряду. Італійський уряд гарантує при цьому, політичний і територіальний суверенітет Ватикану. Назва контрактів, походить від місця їх підписання — Латеранського палацу.
xsd:nonNegativeInteger
20626
