Kazakhstan and weapons of mass destruction

http://dbpedia.org/resource/Kazakhstan_and_weapons_of_mass_destruction

In Kazakistan vi è una sola centrale elettronucleare, con un reattore veloce autofertilizzante veloce da 52 MW elettrici netti, chiusa dal 22 aprile 1999 per raggiunti limiti di età. Il reattore ha funzionato per quasi 26 anni sia per la produzione di energia elettrica che per la desalinizzazione dell'acqua di mare (circa 80000 m³ al giorno). Fino a poco tempo fa il Kazakistan, resosi nel frattempo indipendente dall'URSS, non ha mai avuto le risorse finanziarie per sostituire tale impianto ma nel 2007 ha dato parere favorevole alla proposta di realizzazione di un nuovo reattore. rdf:langString

Από το 2015, το Καζακστάν δεν έχει ενεργό ικανότητα παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Ο μοναδικός πυρηνικός σταθμός της χώρας, ο , που βρίσκεται κοντά στο Ακτάου στην περιοχή Μανγκιστάου, διέκοψε την παραγωγή τον Ιούνιο του 1999 μετά από 26 χρόνια λειτουργίας και παροπλίστηκε το 2001. Ωστόσο, πρωταρχικός σκοπός της μονάδας ήταν η αφαλάτωση και όχι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, επομένως η παραγωγή ισχύος ήταν περιορισμένη. Το Εθνικό Πυρηνικό Κέντρο της χώρας (NNC) διαθέτει, επίσης, τρεις στο πρώην rdf:langString

The Republic of Kazakhstan, once part as a republic of the Soviet Union, was a primary venue for the Soviet nuclear weapon testing from 1949 until 1989. Following the collapse of the Union of Soviet Socialist Republics (USSR) in 1991, Kazakhstan became the fourth-largest nuclear power (following Ukraine) in the world and hosted a considerably large weapon support infrastructure due to its reliance on Soviet nuclear program as a means to develop its own local economy. rdf:langString

Le Kazakhstan ne dispose pas de moyen de production d'énergie nucléaire en fonctionnement. La seule centrale nucléaire du pays, le réacteur à neutrons rapides refroidi au sodium BN-350 situé près d' Aktau dans la région de Mangystau, a été arrêté en juin 1999 après 26 ans de fonctionnement, et a été mis hors service définitivement en 2001. Cependant, la centrale était principalement utilisée à des fins de dessalement, et non pour produire de l'électricité. Sa puissance était donc limitée. Le Centre Nucléaire National (NNC) du pays exploite également trois réacteurs de recherche sur l'ancien site d'essai de Semipalatinsk. rdf:langString

rdfs:label

rdf:langString Πυρηνική ενέργεια στο Καζακστάν

rdf:langString Énergie nucléaire au Kazakhstan

rdf:langString Energia nucleare in Kazakistan

rdf:langString Kazakhstan and weapons of mass destruction

dbpedia-owl:wikiPageID

xsd:integer 70313157

dbpedia-owl:wikiPageRevisionID

xsd:integer 1124913298

dbpedia-owl:abstract

rdf:langString Από το 2015, το Καζακστάν δεν έχει ενεργό ικανότητα παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Ο μοναδικός πυρηνικός σταθμός της χώρας, ο , που βρίσκεται κοντά στο Ακτάου στην περιοχή Μανγκιστάου, διέκοψε την παραγωγή τον Ιούνιο του 1999 μετά από 26 χρόνια λειτουργίας και παροπλίστηκε το 2001. Ωστόσο, πρωταρχικός σκοπός της μονάδας ήταν η αφαλάτωση και όχι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, επομένως η παραγωγή ισχύος ήταν περιορισμένη. Το Εθνικό Πυρηνικό Κέντρο της χώρας (NNC) διαθέτει, επίσης, τρεις στο πρώην Το 2003, ο Υπουργός Ενέργειας και Ορυχείων του Καζακστάν ανακοίνωσε σχέδια για την κατασκευή νέου πυρηνικού σταθμού έως το 2018. Το εργοστάσιο δύο ή τριών μονάδων επρόκειτο να εγκατασταθεί στις όχθες της λίμνης Μπαλκάς στην περιοχή Καραγκάντα του κεντρικού Καζακστάν. Ωστόσο, αυτά τα σχέδια τροποποιήθηκαν αργότερα - τον Ιανουάριο του 2013, ο Πρόεδρος Νουρσουλτάν Ναζαμπάγεφ έδωσε στην κυβέρνηση ένα μήνα για να υποβάλει νέες προτάσεις για την κατασκευή πυρηνικού σταθμού. Τον Σεπτέμβριο του 2013, ο Γενικός Διευθυντής του NNC, Ερλάν Μπατύρμπεκοφ, συνέστησε την κατασκευή πυρηνικού σταθμού για την εξασφάλιση της . Τον Μάιο του 2014, η Ρωσία και το Καζακστάν υπέγραψαν μία προκαταρκτική συμφωνία συνεργασίας σχετικά με την κατασκευή ενός νέου πυρηνικού σταθμού με δυναμικότητα παραγωγής μεταξύ 300 και 1.200 MW. Ο θερμικός αντιδραστήρας του Καζακστάν WWR-K τέθηκε σε λειτουργία το 1967. Προκειμένου να μειωθούν οι κίνδυνοι διάδοσης, το Καζακστάν ξεκίνησε το πρόγραμμα μετατροπής του WWR-K σε . Το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής του Καζακστάν ανέπτυξε και εφάρμοσε ολοκληρωμένα προγράμματα ασφάλειας για τον αντιδραστήρα. Ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) παρείχε επίσης σύσταση για τον τρόπο διασφάλισης περαιτέρω συνεχών βελτιώσεων ασφάλειας στο WWR-K.

rdf:langString The Republic of Kazakhstan, once part as a republic of the Soviet Union, was a primary venue for the Soviet nuclear weapon testing from 1949 until 1989. Following the collapse of the Union of Soviet Socialist Republics (USSR) in 1991, Kazakhstan became the fourth-largest nuclear power (following Ukraine) in the world and hosted a considerably large weapon support infrastructure due to its reliance on Soviet nuclear program as a means to develop its own local economy. The former Soviet Union conducted indiscriminate nuclear testing on a large scale with very little regard of environmental concerns and public health safety at the Semipalatinsk-21 (test site) that has caused numerous health issues for the local Kazakh population. The Nevada Semipalatinsk movement helped reports the cancer-related issues which are examined through the inhabitants living and exposed to villages around Semipalatinsk. Concerns relating to spread of cancer to local Kazakh population, Kazakhstan declared its independence from the Soviet alliance in 1991, and engaged in rapid denuclearization with the help from the United States. Over the years, Kazakhstan cooperated with Russia in returning all 1400 active nuclear warheads as it took a leading role in declaring the Central Asian Nuclear Weapon Free Zone. In 2017, Kazakhstan voted for the Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons and ratified in 2021.

rdf:langString Le Kazakhstan ne dispose pas de moyen de production d'énergie nucléaire en fonctionnement. La seule centrale nucléaire du pays, le réacteur à neutrons rapides refroidi au sodium BN-350 situé près d' Aktau dans la région de Mangystau, a été arrêté en juin 1999 après 26 ans de fonctionnement, et a été mis hors service définitivement en 2001. Cependant, la centrale était principalement utilisée à des fins de dessalement, et non pour produire de l'électricité. Sa puissance était donc limitée. Le Centre Nucléaire National (NNC) du pays exploite également trois réacteurs de recherche sur l'ancien site d'essai de Semipalatinsk. En 2003, le ministre kazakh de l'Énergie et des Mines a annoncé vouloir construire, d'ici 2018, une nouvelle centrale nucléaire. Cette centrale, de deux ou trois réacteurs, devait être construite sur les rives du lac Balkhach dans la région de Karaganda au centre du Kazakhstan. En janvier 2013, le président Noursoultan Nazarbaïev a donné un mois au gouvernement pour soumettre de nouvelles propositions pour la construction d'une telle centrale. En septembre 2013, le directeur général de la NNC, Erlan Batyrbekov, appuie cette proposition afin d'assurer la . En mai 2014, la Russie et le Kazakhstan ont signé un accord de coopération préliminaire pour construire une nouvelle centrale nucléaire. Sa puissance serait comprise entre 300 et 1 200 MW. Le réacteur kazakh WWR-K, un à neutrons thermiques, a été mis en service en 1967. Afin de réduire les risques de prolifération nucléaire, le Kazakhstan a lancé un programme de conversion du WWR-K pour le faire fonctionner à l'uranium faiblement enrichi. L'Institut kazakh de physique nucléaire a conçu et mis en place des programmes de sûreté complets pour ce réacteur. L'Agence internationale de l'énergie atomique (AIEA) a également formulé des recommandations sur la manière d'assurer de nouvelles améliorations continues de la sûreté du WWR-K.

rdf:langString In Kazakistan vi è una sola centrale elettronucleare, con un reattore veloce autofertilizzante veloce da 52 MW elettrici netti, chiusa dal 22 aprile 1999 per raggiunti limiti di età. Il reattore ha funzionato per quasi 26 anni sia per la produzione di energia elettrica che per la desalinizzazione dell'acqua di mare (circa 80000 m³ al giorno). Fino a poco tempo fa il Kazakistan, resosi nel frattempo indipendente dall'URSS, non ha mai avuto le risorse finanziarie per sostituire tale impianto ma nel 2007 ha dato parere favorevole alla proposta di realizzazione di un nuovo reattore.

data from the linked data cloud