James Boswell

rdf:langString James Boswell

rdf:langString James Boswell (ur. 29 października 1740 w Edynburgu, zm. 19 maja 1795) – pamiętnikarz szkocki. Boswell urodził się w 1740 roku w Edynburgu w Szkocji. Był najstarszym synem sędziego Lorda i Euphemii Erskine. James miał zostać prawnikiem jak jego ojciec, lecz dziś pamiętany jest jako autor wspaniałej biografii doktora Samuela Johnsona. Jego sposób narracji wycisnął swe piętno na kulturze i literaturze brytyjskiej, a także na języku angielskim. Szczera i dokładna narracja może dziś uzyskać określenie: boswellian. Boswell jest znany z dzienników obrazujących w sposób nieafektowany i szczery przebieg jego dyskusji z przedstawicielami. Dzienniki te zostały odkryte dopiero w latach dwudziestych XX wieku.W wieku lat dziewiętnastu James został wysłany przez ojca do Glasgow by studiować prawo. James nawrócił się tam (bez wiedzy ojca) na katolicyzm i zamierzał zostać mnichem. Ojciec, gdy się o tym dowiedział, nakazał mu wracać do domu. Boswell uciekł schronić się w Londynie. Zdołał się tam ukrywać jedynie trzy miesiące. Ojciec odnalazł go i wpisał go na listę studentów na uniwersytecie w Edynburgu, gdzie młodzieniec studiował przed podróżą do Glasgow. Ojciec kontrolował ściśle jego wydatki przysyłając mu 100 funtów rocznie. Gdy w lipcu 1762 Boswell zdał ustny egzamin prawniczy z niezłym wynikiem, ojciec podwyższył mu pensję do 200 funtów rocznie i pozwolił zostać w Londynie. Rok 1763 minął Boswellowi pod znakiem londyńskich hulanek i pisania dziennika. w latach 1764-1766 podróżował po Europie. Studiował w Utrechcie prawo i odwiedził Francję, gdzie poznał Woltera i Rousseau jako katolik odbył też pielgrzymkę do Rzymu, pojechał także na Korsykę, gdzie poznał słynnego buntownika przeciw władzy Genui i Francuzów Pasquale Paoliego, którego podziwiał już wcześniej. W 1766 roku w towarzystwie byłej kochanki Rousseau wrócił do Londynu i został prawnikiem w Edynburgu (tam odbył się ostateczny egzamin). Praktykował w zawodzie przez ponad dziesięć lat. Każdego roku spędzał około miesiąca z Samuelem Johnsonem, z którym żył w serdecznej przyjaźni, mimo że Johnson całe życie nie znosił Szkotów. Zrobił wyjątek dla Boswella. W późnych latach siedemdziesiątych Boswell zaczął popadać w alkoholizm. Po śmierci Johnsona w 1784 roku Boswell osiedlił się w Londynie. W 1791 opublikował swe największe dzieło – jeden z pomników literatury brytyjskiej The Life of Samuel Johnson, w którym opisał życie przyjaciela – jednego z najtęższych umysłów XVIII-wiecznego Londynu. Ich przyjaźń przetrwała lata, mimo że jeden z nich był Anglikiem, a drugi Szkotem. W przeciwieństwie do Johnsona – Wiga, Boswell był Torysem, a po śmierci celem ataków Macaulaya, wczesnodziewiętnastowiecznego historyka o poglądach wigowskich.