Irony
http://dbpedia.org/resource/Irony an entity of type: Thing
السخرية هي طريقة من طرق التعبير، يستعمل فيها الشخص ألفاظاً تقلب المعنى إلى عكس ما يقصده المتكلم حقيقة. وهي النقد والنقد اللاذع بصورة الضحك والاستهزاء، وغرض الساخر هو النقد أولاً والإضحاك ثانياً، وهو تصوير وضع أو شخصية أو جهة أو طرف أو تيار تصويرا مضحكا: إما بوضعه في صورة مضحكة بواسطة التشويه – الذي لا يصل إلى حد الإيلام – أو تكبير العيوب الأخلاقية والسلوكية أو العضوية أو الحركية أو العقلية أو ما فيه من عيوب ونواقص حين سلوكه مع المجتمع، وكل ذلك بطريقة خاصة غير مباشرة. وعندما توظف بنية عدوانية جدا باستعمال السب والشتم والمس بخلقة الشخص من حيث اللون أو العرق تسمى تهكماً.
rdf:langString
La ironía (del griego εἰρωνεία 'eirōneía': disimulo o ignorancia fingida) es una figura literaria mediante la que se da a entender algo muy distinto o incluso lo contrario de lo que se dice o escribe. A veces, el malentendido se produce sin querer.
rdf:langString
Ironi (dari bahasa Yunani Kuno εἰρωνεία eirōneía, melalui bahasa Belanda ironie) adalah salah satu jenis majas yang berupa dengan menyembunyikan fakta yang sebenarnya dan mengatakan kebalikan dari fakta tersebut atau mengungkapkan sindiran halus. Dalam ironi, pengujar menyampaikan sesuatu yang sebaliknya dari apa yang ingin dikatakannya, jadi di sini terdapat satu penanda dengan dua kemungkinan petanda. Ironi mengandung antonimi atau oposisi antara kedua tataran isi. Ironi juga mengandung kesenjangan yang cukup kuat antara makna harfiah dan makna kiasan. Penggunaan ironi dapat terlihat dalam kalimat "Rajin sekali Dia, lima hari tidak masuk sekolah", ironi dalam kalimat tersebut bertujuan untuk menyindir seseorang yang tidak masuk sekolah.
rdf:langString
( 아이러니는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 아이러니 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 반어(反語) 제와 반대되는 의미로 하는 말이다. 이렇게 말하는 방법을 반어법이라 한다. 스스로는 사람들의 아는 체하는 가면을 문답법으로 폭로한 소크라테스의 에이로네이아(짓궂음·야유)에서 유래하였다. 간접적인 문어적(文語的) 표현을 취하므로 사람들의 자각을 촉구하는같은 간접적인 표현을 하면서도 유머의 긍정적인 평온성에 비하여 가시돋친 준열성을 지닌다.
rdf:langString
アイロニーもしくはイロニー（英: irony, 独: Ironie）とは、表面的な立ち居振る舞いによって本質を隠すこと、無知の状態を演じること。この言葉の語源は、ギリシア語のエイローネイアー εἰρωνεία「虚偽、仮面」、「よそわれた無知」である。 日本語では皮肉骨髄という仏教用語になぞらえ、換喩的に皮肉と訳した（皮肉は骨髄に対して本質的ではない）。その他、一般には反語、逆説などの意味でも用いられる。 アイロニーは歴史的に様々な用法を持つに至った言葉であるが、大きくは修辞学と哲学の二つの意味がある。
rdf:langString
Ironie (uit het Grieks: εἰρωνεία (eirooneia) = geveinsde onwetendheid) is op een licht spottende manier het tegenovergestelde zeggen van wat men bedoelt, en dit op een manier die laat verstaan dat men het niet ernstig meent. Naast deze verbale ironie is er ook een vorm van ironie die situationeel wordt genoemd. In het Frans noemt men ironie weleens "l'arme du faible" (het wapen van de zwakke), omdat het voor de zwakke daarmee mogelijk is om zijn mening te geven zonder dat het voor iedereen overduidelijk en daarmee gevaarlijk is.
rdf:langString
Іро́нія (дав.-гр. είρωνεία — лукавство, глузування, прихований гумор) — художній троп, який виражає глузливо-критичне ставлення митця до предмета зображення. Іронія — це насмішка, замаскована зовнішньою серйозністю.
rdf:langString
反諷法、反语（irony），為說話或文章時一種帶有諷刺意味或者作者想表達的意思和字面意思相反的修辭手法，文學上常稱為倒反法，字面上不能了解其真正要表達的事物，而真義正好是字面上意涵的反面，通常需要从上下文及语境来了解其用意。
rdf:langString
La ironia és una figura retòrica que consisteix a indicar una idea mitjançant l'expressió, amb entonació significativa, de la idea contrària a allò que es vol donar a entendre. Com en altres contextos comunicatius, la ironia pública ha de tenir com a propietat indispensable una descodificació fàcil. És per aquest motiu que s'utilitza poc: el risc d'una incomprensió del sentit en frena l'ús.
rdf:langString
Ironie (řec. eironeia, zastírání, předstíraná nevědomost) je literární nebo řečnická forma, která dosahuje zvláštní, často humorný účinek tím, že vyslovuje něco podstatně jiného než skutečně míní: může přehánět, zastírat nebo říkat přímý opak. Je na posluchači nebo čtenáři, aby si toho všiml a rozuměl podle toho. Ironie svou podstatou nutí čtenáře nebo posluchače, aby byl během četby nebo poslechu aktivní, aby přemýšlel a vybral si svou vlastní pozici v hovoru, často ve sporu. Ironie namířená vůči vlastní osobě (tj. dělání si legrace sám ze sebe) se nazývá .
rdf:langString
Ironio devenas de la greka substantivo εἰρωνεία (eironeía) - "ŝajnigi nescion; mokemo; neserioza sinteno" La nuntempa signifo estas humura aŭ moka kritiko, ĉefe per ŝajna supozo ke la kritikato posedas kvalitojn, kiujn ĝi evidente ne posedas, aŭ per sinteno kvazaŭ iu afero estus normala, bona aŭ laŭdinda, dum ĝi tre evidente ne estas tia. La ironia formo de komparo, uzata en sarkasmo, kaj iuj formoj de litotoj povas emfazi onian signifon per la intenca uzado de lingvo, kiu diras la malon de la vero, neas la malon de la vero, aŭ draste kaj evidente subkomprenas faktan ligon.
rdf:langString
Ironie (altgriechisch εἰρωνεία eirōneía, wörtlich „Verstellung, Vortäuschung“) bezeichnet zunächst eine rhetorische Figur (auch als oder instrumentelle Ironie bezeichnet). Dabei behauptet der Sprecher etwas, das seiner wahren Einstellung oder Überzeugung nicht entspricht, diese jedoch für ein bestimmtes Publikum ganz oder teilweise durchscheinen lässt. Sie kann dazu dienen, sich von den zitierten Haltungen zu distanzieren oder sie in polemischer Absicht gegen angesprochene Personen zu wenden.
rdf:langString
Irony (from Ancient Greek εἰρωνεία eirōneía 'dissimulation, feigned ignorance'), in its broadest sense, is the juxtaposition of what on the surface appears to be the case and what is actually the case or to be expected; it is an important rhetorical device and literary technique.
rdf:langString
Ironia hitza grezieratik dator (εἰρωνεία 'eirōneía': disimulu, itxurazko ezjakitea) eta literatura baliabide edo erretorikazko figura bat definitzen du. Dena dela, hitz hau asko erabili da eta gaur egun hitz polisemikoa dela esan daiteke . Gehien zabalduta dagoen esanahiaren arabera “hitzekin esaten denaren aurkakoa adierazteko erabili ohi den espresiobidea” bezala definitu daiteke. Zentzu orokorrago batean azaltzen dena esanahi zuzena baino gehiago adierazten duenean erabiltzen da. Hitz egiterakoan ironia berezi batekin markatu daiteke; horrekin esaten denaren aurkakoa adierazi nahi dela. Normalean, ironia umorearekin dago lotuta.
rdf:langString
L’ironie (du grec ancien εἰρωνεία / eirōneía, « ironie, dissimulation, fausse ignorance ») est une figure de style où l'on dit le contraire de ce qu'on veut faire entendre tout en faisant comprendre que l'on pense l'inverse de ce que l'on dit, et par extension une moquerie. Jouant sur l'antiphrase qui peut enclencher le rire, elle se distingue pour certains de l'humour qui joue « sur des oppositions qui ne seraient pas antiphrastiques et pour cela n'enclenchant que le sourire ».
rdf:langString
L'ironia (dal greco εἰρωνεία eirōneía, «dissimulazione») consiste nell'affermare il contrario di ciò che si pensa con lo scopo di ridicolizzare o sottolineare concetti per provocare una risata. L'ironia implica una critica, ma si differenzia nettamente dal sarcasmo, che implica anche disprezzo. Si possono definire tre accezioni di ironia: In letteratura, l'ironia è una figura retorica in cui vi è una incongruità, una discordanza oppure una involontaria connessione con il vero, che va al di là del semplice ed evidente significato della parola.
rdf:langString
Ironia (grec. εἰρωνεία eironeía, dosłownie „przestawienie, pozorowanie“) – sposób wypowiadania się, oparty na zamierzonej niezgodności, najczęściej przeciwieństwie, dwóch poziomów wypowiedzi: dosłownego i ukrytego, np. w zdaniu Jaka piękna pogoda wypowiedzianym w trakcie ulewy. W klasycznej retoryce ironia stanowi jeden z tropów, jest zaliczana także do podstawowych kategorii w estetyce. W rozumieniu potocznym ironię utożsamia się z zawoalowaną kpiną, złośliwością, wyśmiewaniem, dystansem.
rdf:langString
A ironia (do grego antigo εἰρωνεία, transl. eironēia, 'dissimulação') é uma forma de expressão literária ou uma figura de retórica que consiste em dizer o contrário daquilo que se quer expressar. Na literatura, a ironia é a arte de zombar de alguém ou de alguma coisa, com um ponto de vista a obter uma reação do leitor, ouvinte ou interlocutor.
rdf:langString
Иро́ния (от др.-греч. εἰρωνεία «притворство») — сатирический приём, в котором истинный смысл скрыт или противоречит (противопоставляется) явному смыслу; вид тропа: выражающее насмешку лукавое иносказание, когда в контексте речи слова употребляются в смысле, противоположном их буквальному значению. При этом обозначаемый с помощью иронии объект высмеивается, ставится под сомнение, сатирически разоблачается и отрицается под маской похвалы и одобрения: «Гвоздин, хозяин превосходный, Владелец нищих мужиков» («Евгений Онегин», 6, XXVI); «Мадмуазель Собак слыла культурной девушкой — в её словаре было около ста восьмидесяти слов. При этом ей было известно одно такое слово, которое Эллочке даже не могло присниться. Это было богатое слово — гомосексуализм. Фима Собак, несомненно, была культурной дев
rdf:langString
Ironi (grekiska εἰρωνεία eironeía, bokstavligen "omkasta", "förställa") är en stilfigur, litterär teknik, eller händelse (när något är ironiskt) som innebär att det finns en diskrepans mellan vad som hävdas och vad som egentligen är fallet. Denna skillnad består ofta i att motsatsen till vad som hävdas, sker, görs, förväntas, och så vidare, verkligen är fallet, och att detta inte behöver poängteras ut noga. Ironi anspelar på juxtaposition mellan kontrasterande element. Publiken, åtminstone en del av den, förutsätts vara införstådd med detta. Det ironiska kan vara humoristiskt, men behöver inte vara det. Uttrycken ironi och sarkasm används ibland synonymt, men detta är felaktigt i varje fall för personer som önskar att hålla "ordning och reda" i språket. Ett möjligt skäl till detta kan vara
rdf:langString
rdf:langString
Irony
rdf:langString
سخرية
rdf:langString
Ironia
rdf:langString
Ironie
rdf:langString
Ironie
rdf:langString
Ironio
rdf:langString
Ironía
rdf:langString
Ironia
rdf:langString
Ironie
rdf:langString
Ironi
rdf:langString
Ironia
rdf:langString
アイロニー
rdf:langString
반어
rdf:langString
Ironie
rdf:langString
Ironia
rdf:langString
Ironia
rdf:langString
Ирония
rdf:langString
Ironi
rdf:langString
反諷
rdf:langString
Іронія
xsd:integer
21514028
xsd:integer
1114406323
xsd:date
2010-09-03
rdf:langString
السخرية هي طريقة من طرق التعبير، يستعمل فيها الشخص ألفاظاً تقلب المعنى إلى عكس ما يقصده المتكلم حقيقة. وهي النقد والنقد اللاذع بصورة الضحك والاستهزاء، وغرض الساخر هو النقد أولاً والإضحاك ثانياً، وهو تصوير وضع أو شخصية أو جهة أو طرف أو تيار تصويرا مضحكا: إما بوضعه في صورة مضحكة بواسطة التشويه – الذي لا يصل إلى حد الإيلام – أو تكبير العيوب الأخلاقية والسلوكية أو العضوية أو الحركية أو العقلية أو ما فيه من عيوب ونواقص حين سلوكه مع المجتمع، وكل ذلك بطريقة خاصة غير مباشرة. وعندما توظف بنية عدوانية جدا باستعمال السب والشتم والمس بخلقة الشخص من حيث اللون أو العرق تسمى تهكماً.
rdf:langString
La ironia és una figura retòrica que consisteix a indicar una idea mitjançant l'expressió, amb entonació significativa, de la idea contrària a allò que es vol donar a entendre. Com en altres contextos comunicatius, la ironia pública ha de tenir com a propietat indispensable una descodificació fàcil. És per aquest motiu que s'utilitza poc: el risc d'una incomprensió del sentit en frena l'ús. N'hi ha quan, pel context, l'entonació o el llenguatge corporal (fent l'ullet, alçant i baixant els dits del mig i l'índex d'ambdues mans sobre el cap, col·locant el polze sobre els altres dos dits abaixats mentre es diu la ironia) es dona a entendre el contrari del que s'està dient. La intenció, que generalment ha de tenir una perspectiva, canvia sobre la base d'accions o efectes de la qual s'allunya per possibilitats externes. Quan la ironia té una intenció molt agressiva, es denomina sarcasme. En el llenguatge escrit, la intenció irònica pot explicitar-se amb un signe d'exclamació tancat entre parèntesis, mitjançant cometes, amb una emoticona, etc.; tot i que també existeix un signe d'ironia pròpiament, aquest (؟), proposat en el s. XIX pel poeta francès Alcanter de Brahms, que no obstant això no va assolir estendre'n l'ús.
rdf:langString
Ironie (řec. eironeia, zastírání, předstíraná nevědomost) je literární nebo řečnická forma, která dosahuje zvláštní, často humorný účinek tím, že vyslovuje něco podstatně jiného než skutečně míní: může přehánět, zastírat nebo říkat přímý opak. Je na posluchači nebo čtenáři, aby si toho všiml a rozuměl podle toho. V literatuře je ironie způsob výsměchu. Mimoto je užívána za účelem kritiky, pro kterýžto účel mluvčí často používá termíny zdánlivě kladné v úmyslu devalorizovat předmět hovoru. Vzhledem k přirozené zdvořilosti člověka nebývá užívána opačně ve strachu o špatné pochopení i přes změny intonace nebo použití interpunkce (věta: „Bylo to odporné!“ v běžném jazyce nemůže zpravidla vyjádřit ironickou skutečnost, tedy: „Bylo to výborné“). Z tohoto důvodu je pro vyjádření pozitivních vlastností užíván především litotes (viz dále). Ironie svou podstatou nutí čtenáře nebo posluchače, aby byl během četby nebo poslechu aktivní, aby přemýšlel a vybral si svou vlastní pozici v hovoru, často ve sporu. Ironie namířená vůči vlastní osobě (tj. dělání si legrace sám ze sebe) se nazývá .
rdf:langString
Ironio devenas de la greka substantivo εἰρωνεία (eironeía) - "ŝajnigi nescion; mokemo; neserioza sinteno" La nuntempa signifo estas humura aŭ moka kritiko, ĉefe per ŝajna supozo ke la kritikato posedas kvalitojn, kiujn ĝi evidente ne posedas, aŭ per sinteno kvazaŭ iu afero estus normala, bona aŭ laŭdinda, dum ĝi tre evidente ne estas tia. La ironia formo de komparo, uzata en sarkasmo, kaj iuj formoj de litotoj povas emfazi onian signifon per la intenca uzado de lingvo, kiu diras la malon de la vero, neas la malon de la vero, aŭ draste kaj evidente subkomprenas faktan ligon. Ironio estas vortfiguro aŭ tropo kiu konsistas je diri la malon aŭ kontraŭon de tio kion oni volas diri kaj eĉ tiel la aŭskultanto aŭ leganto komprenas rekte kion oni volis diri. Tio celas specialan nuancon ridigan aŭ gajan. La plej tipa kazo de ironio okazas dum ĉiutaga parolado, kiam ofte nur unu vorto estas uzata en tia senco, ekzemple kiam oni diras al iu kiu faris aŭ diris stultaĵon: “Kiom inteligenta vi estas!” Kompreneble en tiu kazo la frazo estu prononcata per specifa ironia intonacio. Interalie ironio estis metodo de dialektiko uzata de Sokrato, per kiu li celis demonstri la absurdecon de la kontraŭa tezo, ŝajne supozante ĝin vera kaj montrante ke tio kondukas al stultaj konkludoj. Kiel multaj aliaj verkistoj, de ĉiuj tempoj, ankaŭ Voltaire multe uzis ironion. En literaturaj tekstoj la ironio povus esti pli ampleksa kaj eĉ daŭrigi tutan libron, kaze de satiraj verkoj, ekzemple. Oni vidu suban paragrafon elplukita de Vojaĝo al Kazohinio de Sándor Szathmári (SAT, Parizo, 1998). En tiu tekstero je la komenco de la romano la ĉefrolulo parolas pri la deziro de sia “kara” edzino por vidi lin enŝipigita en danĝerega regiono, kie tre probable la ŝipo estos alfundigita de la malamikaro, kio vere okazos. La edzino estas “ideala modelo de la edzina fidelo” sed volas, ke sia edzo mortiĝu kaj ŝi vivu tre bonan vivon danke al rekompenco. La ironio koncentriĝas en la unuaj vortoj de la paragrafo, sed etendiĝas laŭ la tuta tekstero, ĉapitro kaj eĉ alimaniere tra la tuta romano. “Mia edzino kiu estis ĉiam la ideala modelo de la edzina fidelo kaj de patrino, kiu laŭmaniere de fervora kaj virta vivkunulino, neniam laciĝis min senĉese admoni per siaj konsoloj kaj stimuladoj pri miaj edzaj devoj, -tuj komprenis la situacion kaj instigis min senprokraste peti translokigon al la Invincible.”
rdf:langString
Ironie (altgriechisch εἰρωνεία eirōneía, wörtlich „Verstellung, Vortäuschung“) bezeichnet zunächst eine rhetorische Figur (auch als oder instrumentelle Ironie bezeichnet). Dabei behauptet der Sprecher etwas, das seiner wahren Einstellung oder Überzeugung nicht entspricht, diese jedoch für ein bestimmtes Publikum ganz oder teilweise durchscheinen lässt. Sie kann dazu dienen, sich von den zitierten Haltungen zu distanzieren oder sie in polemischer Absicht gegen angesprochene Personen zu wenden. Seit dem Ende des 18. Jahrhunderts bezeichnet Ironie auch eine literarisch-philosophische Haltung (romantische Ironie), in der das Kunstwerk seinen eigenen Entstehungsprozess mit darzustellen scheint. Darüber hinaus ist eine Verwendung von Ironie für Ereignisfolgen gebräuchlich, bei denen Absicht und Zufall auf besondere Weise aufeinander bezogen sind (entweder antizipatorisch oder antagonistisch). Dabei ist auch von „Ironie des Schicksals“, „Ironie der Geschichte“ oder „Ironie des Lebens“ die Rede.
rdf:langString
Ironia hitza grezieratik dator (εἰρωνεία 'eirōneía': disimulu, itxurazko ezjakitea) eta literatura baliabide edo erretorikazko figura bat definitzen du. Dena dela, hitz hau asko erabili da eta gaur egun hitz polisemikoa dela esan daiteke . Gehien zabalduta dagoen esanahiaren arabera “hitzekin esaten denaren aurkakoa adierazteko erabili ohi den espresiobidea” bezala definitu daiteke. Zentzu orokorrago batean azaltzen dena esanahi zuzena baino gehiago adierazten duenean erabiltzen da. Hitz egiterakoan ironia berezi batekin markatu daiteke; horrekin esaten denaren aurkakoa adierazi nahi dela. Normalean, ironia umorearekin dago lotuta. Idazterakoan ironia markatu daiteke modu desberdinez: harridura marka parentesi artean (!), kakotxak “”.
rdf:langString
Irony (from Ancient Greek εἰρωνεία eirōneía 'dissimulation, feigned ignorance'), in its broadest sense, is the juxtaposition of what on the surface appears to be the case and what is actually the case or to be expected; it is an important rhetorical device and literary technique. Irony can be categorized into different types, including , , and . Verbal, dramatic, and situational irony are often used for emphasis in the assertion of a truth. The ironic form of simile, used in sarcasm, and some forms of litotes can emphasize one's meaning by the deliberate use of language which states the opposite of the truth, denies the contrary of the truth, or drastically and obviously understates a factual connection.
rdf:langString
La ironía (del griego εἰρωνεία 'eirōneía': disimulo o ignorancia fingida) es una figura literaria mediante la que se da a entender algo muy distinto o incluso lo contrario de lo que se dice o escribe. A veces, el malentendido se produce sin querer.
rdf:langString
Ironi (dari bahasa Yunani Kuno εἰρωνεία eirōneía, melalui bahasa Belanda ironie) adalah salah satu jenis majas yang berupa dengan menyembunyikan fakta yang sebenarnya dan mengatakan kebalikan dari fakta tersebut atau mengungkapkan sindiran halus. Dalam ironi, pengujar menyampaikan sesuatu yang sebaliknya dari apa yang ingin dikatakannya, jadi di sini terdapat satu penanda dengan dua kemungkinan petanda. Ironi mengandung antonimi atau oposisi antara kedua tataran isi. Ironi juga mengandung kesenjangan yang cukup kuat antara makna harfiah dan makna kiasan. Penggunaan ironi dapat terlihat dalam kalimat "Rajin sekali Dia, lima hari tidak masuk sekolah", ironi dalam kalimat tersebut bertujuan untuk menyindir seseorang yang tidak masuk sekolah.
rdf:langString
L’ironie (du grec ancien εἰρωνεία / eirōneía, « ironie, dissimulation, fausse ignorance ») est une figure de style où l'on dit le contraire de ce qu'on veut faire entendre tout en faisant comprendre que l'on pense l'inverse de ce que l'on dit, et par extension une moquerie. Jouant sur l'antiphrase qui peut enclencher le rire, elle se distingue pour certains de l'humour qui joue « sur des oppositions qui ne seraient pas antiphrastiques et pour cela n'enclenchant que le sourire ». L'ironie recouvre un ensemble de phénomènes distincts dont les principaux sont l'ironie verbale et l'ironie situationnelle. Quand elle est intentionnelle, l'ironie peut servir diverses fonctions sociales et littéraires.
rdf:langString
( 아이러니는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 아이러니 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 반어(反語) 제와 반대되는 의미로 하는 말이다. 이렇게 말하는 방법을 반어법이라 한다. 스스로는 사람들의 아는 체하는 가면을 문답법으로 폭로한 소크라테스의 에이로네이아(짓궂음·야유)에서 유래하였다. 간접적인 문어적(文語的) 표현을 취하므로 사람들의 자각을 촉구하는같은 간접적인 표현을 하면서도 유머의 긍정적인 평온성에 비하여 가시돋친 준열성을 지닌다.
rdf:langString
L'ironia (dal greco εἰρωνεία eirōneía, «dissimulazione») consiste nell'affermare il contrario di ciò che si pensa con lo scopo di ridicolizzare o sottolineare concetti per provocare una risata. L'ironia implica una critica, ma si differenzia nettamente dal sarcasmo, che implica anche disprezzo. Si possono definire tre accezioni di ironia: 1.
* L'ironia interpersonale o sociale. Per questo tipo di ironia si tratta contemporaneamente di un tema, di una struttura discorsiva e di una figura retorica. È sempre una "etero-ironia", generalmente contingente e situazionale, per cui si ironizza su qualcosa o su qualcuno nel momento in cui se ne parla. 2.
* L'ironia psicologica, che implica un tipo di indagine sul comportamento umano, per la quale si fa riferimento a Sigmund Freud, il primo che ne ha fatto oggetto di studio sistematico. È già in parte "auto-ironia", nel senso che i fenomeni di cui si occupa e i problemi che pone riguardano la mente umana in generale e quindi anche la psicoanalisi. 3.
* L'ironia filosofica, che concerne il rapporto dell'uomo con la realtà extra-umana. È spesso "auto-ironia" perché il soggetto ironizzante è anche direttamente l'oggetto dell'ironia che fa. L'ironia filosofica si articola in indirizzi molto differenti, perché i suoi quattro principali tipi identificabili (socratica, illuministica, romantica, esistenziale) sono totalmente differenti l'uno dall'altro. In letteratura, l'ironia è una figura retorica in cui vi è una incongruità, una discordanza oppure una involontaria connessione con il vero, che va al di là del semplice ed evidente significato della parola. L'ironia verbale e situazionale viene spesso usata intenzionalmente per enfatizzare l'affermazione di una verità. La forma ironica della similitudine, del sarcasmo o della litote può includere l'enfasi di un significato mediante l'uso deliberato di una locuzione che afferma l'esatto opposto della verità o che drasticamente e ovviamente sminuisce una connessione di fatto.
rdf:langString
アイロニーもしくはイロニー（英: irony, 独: Ironie）とは、表面的な立ち居振る舞いによって本質を隠すこと、無知の状態を演じること。この言葉の語源は、ギリシア語のエイローネイアー εἰρωνεία「虚偽、仮面」、「よそわれた無知」である。 日本語では皮肉骨髄という仏教用語になぞらえ、換喩的に皮肉と訳した（皮肉は骨髄に対して本質的ではない）。その他、一般には反語、逆説などの意味でも用いられる。 アイロニーは歴史的に様々な用法を持つに至った言葉であるが、大きくは修辞学と哲学の二つの意味がある。
rdf:langString
Ironie (uit het Grieks: εἰρωνεία (eirooneia) = geveinsde onwetendheid) is op een licht spottende manier het tegenovergestelde zeggen van wat men bedoelt, en dit op een manier die laat verstaan dat men het niet ernstig meent. Naast deze verbale ironie is er ook een vorm van ironie die situationeel wordt genoemd. In het Frans noemt men ironie weleens "l'arme du faible" (het wapen van de zwakke), omdat het voor de zwakke daarmee mogelijk is om zijn mening te geven zonder dat het voor iedereen overduidelijk en daarmee gevaarlijk is.
rdf:langString
Ironia (grec. εἰρωνεία eironeía, dosłownie „przestawienie, pozorowanie“) – sposób wypowiadania się, oparty na zamierzonej niezgodności, najczęściej przeciwieństwie, dwóch poziomów wypowiedzi: dosłownego i ukrytego, np. w zdaniu Jaka piękna pogoda wypowiedzianym w trakcie ulewy. W klasycznej retoryce ironia stanowi jeden z tropów, jest zaliczana także do podstawowych kategorii w estetyce. W rozumieniu potocznym ironię utożsamia się z zawoalowaną kpiną, złośliwością, wyśmiewaniem, dystansem. Termin ten odnosi się również do sytuacji, zjawisk niezgodnych z oczekiwaniami; rezultatów przeciwstawnych wobec zamiarów, czyli do zaburzenia przyczynowo-skutkowej struktury rzeczywistości. Wyróżnia się tu kilka odmian:
* ironia sytuacyjna, np. wystąpienie w komputerze błędu systemowego (blue screen of death) w trakcie oficjalnej prezentacji Windows 98 z udziałem Billa Gatesa na targach COMDEX w kwietniu 1998;
* ironia losu (zwana też kosmiczną), np. utrata słuchu przez Ludwiga van Beethovena;
* ironia historii, np. określenie stosowane wobec wojny światowej 1914-18 w okresie jej trwania oraz krótko po zakończeniu: Wojna mająca na celu zakończenie wszystkich wojen (The War to End All Wars). Matrycą ironii werbalnej będzie więc: [ktoś] ironizuje, że..., matrycą ironii odnoszącej się do sytuacji, zdarzeń, losu: na ironię zakrawa, że.... Wyróżnia się również postawę ironiczną, charakteryzującą się dystansem, spokojem, rozwagą w ocenie, brakiem zaangażowania, oziębłością emocjonalną. Szczególną odmianą ironii jest ironia sokratyczna. Przypisywana jest ona Sokratesowi i stanowi część jego metody sokratycznej, utrwalonej w dialogach Platona. Sokrates udając prostaczka zadającego proste pytania, udowadnia słabość przekonań i ignorancję rozmówcy.
rdf:langString
Ironi (grekiska εἰρωνεία eironeía, bokstavligen "omkasta", "förställa") är en stilfigur, litterär teknik, eller händelse (när något är ironiskt) som innebär att det finns en diskrepans mellan vad som hävdas och vad som egentligen är fallet. Denna skillnad består ofta i att motsatsen till vad som hävdas, sker, görs, förväntas, och så vidare, verkligen är fallet, och att detta inte behöver poängteras ut noga. Ironi anspelar på juxtaposition mellan kontrasterande element. Publiken, åtminstone en del av den, förutsätts vara införstådd med detta. Det ironiska kan vara humoristiskt, men behöver inte vara det. Uttrycken ironi och sarkasm används ibland synonymt, men detta är felaktigt i varje fall för personer som önskar att hålla "ordning och reda" i språket. Ett möjligt skäl till detta kan vara att båda uttrycksformerna kan inbegripa intonation.
rdf:langString
A ironia (do grego antigo εἰρωνεία, transl. eironēia, 'dissimulação') é uma forma de expressão literária ou uma figura de retórica que consiste em dizer o contrário daquilo que se quer expressar. Na literatura, a ironia é a arte de zombar de alguém ou de alguma coisa, com um ponto de vista a obter uma reação do leitor, ouvinte ou interlocutor. Ela pode ser utilizada, entre outras formas, com o objetivo de denunciar, de criticar ou de censurar algo. Para tal, o locutor descreve a realidade com termos aparentemente valorizantes, mas com a finalidade de desvalorizar. A ironia convida o leitor ou o ouvinte, a ser activo durante a leitura, para refletir sobre o tema e escolher uma determinada posição. O conceito de , introduzido por Aristóteles, refere-se a uma técnica integrante do método socrático. Neste caso, não se trata de ironia no sentido moderno da palavra. A técnica de Sócrates, demonstrada nos diálogos platônicos, consistia em simular ignorância, fazendo perguntas e fingindo aceitar as respostas do interlocutor (oponente), até que este chegasse a uma contradição e percebesse assim os erros do próprio raciocínio.
rdf:langString
Іро́нія (дав.-гр. είρωνεία — лукавство, глузування, прихований гумор) — художній троп, який виражає глузливо-критичне ставлення митця до предмета зображення. Іронія — це насмішка, замаскована зовнішньою серйозністю.
rdf:langString
Иро́ния (от др.-греч. εἰρωνεία «притворство») — сатирический приём, в котором истинный смысл скрыт или противоречит (противопоставляется) явному смыслу; вид тропа: выражающее насмешку лукавое иносказание, когда в контексте речи слова употребляются в смысле, противоположном их буквальному значению. При этом обозначаемый с помощью иронии объект высмеивается, ставится под сомнение, сатирически разоблачается и отрицается под маской похвалы и одобрения: «Гвоздин, хозяин превосходный, Владелец нищих мужиков» («Евгений Онегин», 6, XXVI); «Мадмуазель Собак слыла культурной девушкой — в её словаре было около ста восьмидесяти слов. При этом ей было известно одно такое слово, которое Эллочке даже не могло присниться. Это было богатое слово — гомосексуализм. Фима Собак, несомненно, была культурной девушкой» («Двенадцать стульев», Ч. 2, гл. ХХIV).
rdf:langString
反諷法、反语（irony），為說話或文章時一種帶有諷刺意味或者作者想表達的意思和字面意思相反的修辭手法，文學上常稱為倒反法，字面上不能了解其真正要表達的事物，而真義正好是字面上意涵的反面，通常需要从上下文及语境来了解其用意。
xsd:nonNegativeInteger
58980
