Interdict
http://dbpedia.org/resource/Interdict an entity of type: Thing
Interdikt (z lat. inter-dicere, zakázat) znamená zákaz účasti na svátostech a je to druhý nejtěžší kanonického práva (po exkomunikaci). Potrestaný interdiktem nesmí sloužit mši ani žádné jiné bohoslužby, ani při nich nesmí asistovat. Nesmí udělovat svátosti a svátostiny, svátosti pak nesmí ani přijímat. Interdikt je definován v kodexu kanonického práva, kánonech 1331 a 1332.
rdf:langString
Interdikto estas vorto de la latina lingvo «interdicere » (ordoni, malpermesi, malebligi), uzita en religia katolika medio, kaj referencas al persono aŭ aĵo aŭ loko konsekrita al Dio, kiuj, se traktitaj kontraŭleĝe aŭ profane, spirite malpurigas kaj punigindas per disciplina sankcio.
rdf:langString
In Catholic canon law, an interdict (/ˈɪntərdɪkt/) is an ecclesiastical censure, or ban that prohibits persons, certain active Church individuals or groups from participating in certain rites, or that the rites and services of the church are banished from having validity in certain territories for a limited or extended time.
rdf:langString
El entredicho o interdicto es, en el derecho canónico, una censura eclesiástica por la cual las autoridades religiosas prohíben a los fieles la asistencia a los oficios divinos, la recepción de algunos sacramentos y la sepultura cristiana. Se diferencia de la excomunión en que el afectado no es expulsado de la sociedad cristiana, aunque en ambos casos los actos religiosos prohibidos son los mismos.
rdf:langString
Il termine interdetto (dal latino interdicere, ordinare, vietare, decreto di proibizione), usato in ambito religioso, è una pena prevista dal codice di diritto canonico che ha l'effetto di impedire l'accesso a tutte o a gran parte delle sacre funzioni della Chiesa in un luogo particolare. Nel passato poteva riguardare anche un intero territorio (una città, un villaggio) o una chiesa. Non va confuso con l'interdetto giudiziale del diritto.
rdf:langString
Interdikt, kyrkostraff i den kanoniska rätten som förbjuder troende att delta i gudstjänsten och undfå sakramenten. Man skiljer mellan personligt interdikt, som gäller enskilda personer eller grupper, och lokalt interdikt, som gäller vissa platser, städer eller länder. Detta maktinstrument för påvar och biskopar utvecklades under tidig medeltid och fick sin största betydelse under 1100-talet. Numera brukas formen mycket restriktivt i romersk-katolska kyrkan och i andra kyrkor är interdiktet mycket sällsynt eller har helt försvunnit.
rdf:langString
Na lei canônica católica, um Interdito é uma , mais especificamente uma proibição que atinge certas pessoas ou grupos da Igreja tornando-se incapazes de participar de certos ritos. Também pode significar que os ritos (sacramentos, missas, etc.) e serviços eclesiásticos da Igreja são banidos em certos territórios por um tempo limitado ou prolongado.
rdf:langString
禁止教务（英語：Interdict；德語：Interdikt；拉丁語：Interdicere）是一种天主教处罚，一旦被处以“禁止教务”的处罚，从弥撒到出生洗礼、婚礼、葬礼统统不能举行。开除教籍是给个人的处罚，而禁止教务则是给居民共同体的处罚。中世纪罗马教廷常用禁止教务与开除教籍处罚俗界。
rdf:langString
Ein Interdikt (lat.: „Untersagung“) ist das Verbot von gottesdienstlichen Handlungen, das als Kirchenstrafe für ein Vergehen gegen das Kirchenrecht verhängt wird. Das Interdikt war in der Form des Lokalinterdikts, das ganze Ortschaften oder Gebiete betraf, hauptsächlich im Mittelalter eine scharfe Waffe der katholischen Kirche gegen die Nichtbeachtung kirchlicher Regeln und im Kampf gegen Gegner. Diese Strafe fand bis in die Neuzeit hinein Anwendung. In der Form des Personalinterdikts, das nur individuelle Gläubige, nicht aber kirchliche Gebietskörperschaften und Einrichtungen oder gar ganze Landschaften treffen kann, ist das Interdikt noch heute Bestandteil der Strafbestimmungen des Codex Iuris Canonici.
rdf:langString
Dans le Code de droit canonique de 1983, l’interdit est une sanction pénale appartenant, avec l’excommunication et la suspense, à la catégorie des (en) ou peines médicinales. Il était autrefois considéré comme une peine expiatoire. Elle peut être portée par le pape ou un évêque et a pour effet (jusqu’à son absolution) la privation des biens spirituels : offices divins, sépulture en terre consacrée[réf. nécessaire], sacrements. On distingue :
rdf:langString
Interdykt (łac. interdictum) – nakładany przez władze kościelne lub powstający na mocy prawa kanonicznego przez sam czyn zakaz odprawiania obrzędów religijnych na danym terenie, przez grupę ludzi lub konkretną osobę. Obecnie nie istnieje już interdykt zbiorowy, ale w średniowieczu był stosowany nawet wobec całych państw, kiedy ich władca działał wbrew nauce Kościoła katolickiego. W przypadku popełnienia następujących czynów, osoba zaciąga karę interdyktu: Podobną, lecz wyższą karą jest ekskomunika.
rdf:langString
Een interdict (Latijn: interdictum, 'verbod') is in de Katholieke Kerk een kerkelijke straf die bepaalde rechten ontneemt zonder de gelovigen van de kerkgemeenschap uit te sluiten. Het persoonlijk interdict treft rechtstreeks een persoon. Het plaatselijk interdict treft een bepaalde plaats of regio (bijvoorbeeld een kerkgebouw, kapel of kerkhof, of een land, bisdom, gemeente of parochie). Het persoonlijk interdict ontneemt bijna alle rechten op het ontvangen van de sacramenten, zoals de doop en de biecht.
rdf:langString
Інтердикт (лат. interdictum — заборона) — у римо-католицькій церкві тимчасова заборона усіх церковних діянь і треб (наприклад, миропомазання, сповіді, укладання шлюбу, євхаристії), що накладалась папою або єпископом. Часто інтердикт накладався на населення цілої країни чи міста, набагато рідше — на окремих осіб. Інтердикт стосовно визначеної особи зазвичай називають відлученням від церкви (екскомунікою). Існує три види інтердикту:
rdf:langString
Интерди́кт (лат. interdictum — запрещение) — в римско-католической церкви временное запрещение всех церковных действий и треб (например, миропомазания, исповеди, бракосочетаний, евхаристии), налагаемое папой или епископом. Часто интердикт налагался на население целой страны или города, гораздо реже — на отдельных лиц. Интердикт в отношении определённого лица обычно называют отлучением от церкви (экскоммуникацией).Исторически существовали 3 вида интердикта: В действующем каноническом праве Католической церкви сохраняется только личный интердикт (экскоммуникация).
rdf:langString
rdf:langString
Interdikt
rdf:langString
Interdikt (Kirchenrecht)
rdf:langString
Interdikto
rdf:langString
Entredicho
rdf:langString
Interdict
rdf:langString
Interdetto
rdf:langString
Interdit (droit canonique catholique)
rdf:langString
Interdict
rdf:langString
Interdykt
rdf:langString
Interdito
rdf:langString
Интердикт
rdf:langString
Interdikt
rdf:langString
Інтердикт
rdf:langString
禁止教务
xsd:integer
469630
xsd:integer
1093372950
rdf:langString
Interdikt (z lat. inter-dicere, zakázat) znamená zákaz účasti na svátostech a je to druhý nejtěžší kanonického práva (po exkomunikaci). Potrestaný interdiktem nesmí sloužit mši ani žádné jiné bohoslužby, ani při nich nesmí asistovat. Nesmí udělovat svátosti a svátostiny, svátosti pak nesmí ani přijímat. Interdikt je definován v kodexu kanonického práva, kánonech 1331 a 1332.
rdf:langString
Ein Interdikt (lat.: „Untersagung“) ist das Verbot von gottesdienstlichen Handlungen, das als Kirchenstrafe für ein Vergehen gegen das Kirchenrecht verhängt wird. Das Interdikt war in der Form des Lokalinterdikts, das ganze Ortschaften oder Gebiete betraf, hauptsächlich im Mittelalter eine scharfe Waffe der katholischen Kirche gegen die Nichtbeachtung kirchlicher Regeln und im Kampf gegen Gegner. Diese Strafe fand bis in die Neuzeit hinein Anwendung. In der Form des Personalinterdikts, das nur individuelle Gläubige, nicht aber kirchliche Gebietskörperschaften und Einrichtungen oder gar ganze Landschaften treffen kann, ist das Interdikt noch heute Bestandteil der Strafbestimmungen des Codex Iuris Canonici. Das Interdikt bedeutet für die Betroffenen das Versagen der für das Seelenheil des gläubigen Menschen notwendigen Sakramente und das Verbot der gültigen Ausübung kirchlicher Ämter. Systematisch gehört das Interdikt zu den Beugestrafen, die durch Druckausübung eine Besserung (Verhaltensänderung) der Betroffenen herbeiführen sollen.
rdf:langString
Interdikto estas vorto de la latina lingvo «interdicere » (ordoni, malpermesi, malebligi), uzita en religia katolika medio, kaj referencas al persono aŭ aĵo aŭ loko konsekrita al Dio, kiuj, se traktitaj kontraŭleĝe aŭ profane, spirite malpurigas kaj punigindas per disciplina sankcio.
rdf:langString
In Catholic canon law, an interdict (/ˈɪntərdɪkt/) is an ecclesiastical censure, or ban that prohibits persons, certain active Church individuals or groups from participating in certain rites, or that the rites and services of the church are banished from having validity in certain territories for a limited or extended time.
rdf:langString
El entredicho o interdicto es, en el derecho canónico, una censura eclesiástica por la cual las autoridades religiosas prohíben a los fieles la asistencia a los oficios divinos, la recepción de algunos sacramentos y la sepultura cristiana. Se diferencia de la excomunión en que el afectado no es expulsado de la sociedad cristiana, aunque en ambos casos los actos religiosos prohibidos son los mismos.
rdf:langString
Dans le Code de droit canonique de 1983, l’interdit est une sanction pénale appartenant, avec l’excommunication et la suspense, à la catégorie des (en) ou peines médicinales. Il était autrefois considéré comme une peine expiatoire. Elle peut être portée par le pape ou un évêque et a pour effet (jusqu’à son absolution) la privation des biens spirituels : offices divins, sépulture en terre consacrée[réf. nécessaire], sacrements. On distingue :
* l’interdit local — pesant contre une église, une paroisse, un diocèse, une communauté religieuse, voire un pays entier ;
* l’interdit personnel — pesant contre un fidèle, qu’il soit clerc ou laïc, ou un groupe de fidèles.
rdf:langString
Il termine interdetto (dal latino interdicere, ordinare, vietare, decreto di proibizione), usato in ambito religioso, è una pena prevista dal codice di diritto canonico che ha l'effetto di impedire l'accesso a tutte o a gran parte delle sacre funzioni della Chiesa in un luogo particolare. Nel passato poteva riguardare anche un intero territorio (una città, un villaggio) o una chiesa. Non va confuso con l'interdetto giudiziale del diritto.
rdf:langString
Een interdict (Latijn: interdictum, 'verbod') is in de Katholieke Kerk een kerkelijke straf die bepaalde rechten ontneemt zonder de gelovigen van de kerkgemeenschap uit te sluiten. Het persoonlijk interdict treft rechtstreeks een persoon. Het plaatselijk interdict treft een bepaalde plaats of regio (bijvoorbeeld een kerkgebouw, kapel of kerkhof, of een land, bisdom, gemeente of parochie). Het persoonlijk interdict ontneemt bijna alle rechten op het ontvangen van de sacramenten, zoals de doop en de biecht. De bisschop of zelfs het Vaticaan verbiedt de geestelijkheid om aan de betreffende gelovige(n) de kerkelijke sacramenten toe te dienen. Ook wordt een kerkelijke begrafenis ontzegd. Het interdict werd en wordt ingezet om het leergezag van het episcopaat te handhaven. In de vroege Middeleeuwen werd het ook veelvuldig als politiek machtsmiddel ingezet in de strijd van de Kerk tegen de vorsten. Gelovigen mochten geen lid zijn van organisaties buiten kerkelijk verband, op straffe van het interdict, en vorsten die zich niet onderwierpen aan de paus trof hetzelfde lot.
rdf:langString
Interdykt (łac. interdictum) – nakładany przez władze kościelne lub powstający na mocy prawa kanonicznego przez sam czyn zakaz odprawiania obrzędów religijnych na danym terenie, przez grupę ludzi lub konkretną osobę. Obecnie nie istnieje już interdykt zbiorowy, ale w średniowieczu był stosowany nawet wobec całych państw, kiedy ich władca działał wbrew nauce Kościoła katolickiego. W przypadku popełnienia następujących czynów, osoba zaciąga karę interdyktu:
* użycie siły fizycznej w stosunku do biskupa (kan. 1370 § 2) albo jego zabójstwo (kan. 1397 w zw. z kan. 1370 § 2),
* popieranie lub kierowanie stowarzyszeniem działającym przeciw Kościołowi (kan. 1374),
* sprawowanie liturgicznej czynności Ofiary eucharystycznej lub udzielanie spowiedzi bez święceń kapłańskich (kan. 1378 § 2),
* sprawowanie lub przyjmowanie sakramentu przy zastosowaniu symonii (kan. 1380),
* fałszywe oskarżenie spowiednika o namawianie do grzechu przeciw szóstemu przykazaniu Dekalogu (kan. 1390 § 1),
* próba zawarcia małżeństwa przez zakonnika lub duchownego (kan. 1394). Interdykt zazwyczaj zawiesza prawa do przyjmowania sakramentów (w przypadku osób świeckich). Na mocy samego prawa traci on ważność w niebezpieczeństwie śmierci. Jedną z osób obłożonych interdyktem był m.in. poseł Józef Putek. Podobną, lecz wyższą karą jest ekskomunika.
rdf:langString
Interdikt, kyrkostraff i den kanoniska rätten som förbjuder troende att delta i gudstjänsten och undfå sakramenten. Man skiljer mellan personligt interdikt, som gäller enskilda personer eller grupper, och lokalt interdikt, som gäller vissa platser, städer eller länder. Detta maktinstrument för påvar och biskopar utvecklades under tidig medeltid och fick sin största betydelse under 1100-talet. Numera brukas formen mycket restriktivt i romersk-katolska kyrkan och i andra kyrkor är interdiktet mycket sällsynt eller har helt försvunnit.
rdf:langString
Na lei canônica católica, um Interdito é uma , mais especificamente uma proibição que atinge certas pessoas ou grupos da Igreja tornando-se incapazes de participar de certos ritos. Também pode significar que os ritos (sacramentos, missas, etc.) e serviços eclesiásticos da Igreja são banidos em certos territórios por um tempo limitado ou prolongado.
rdf:langString
Интерди́кт (лат. interdictum — запрещение) — в римско-католической церкви временное запрещение всех церковных действий и треб (например, миропомазания, исповеди, бракосочетаний, евхаристии), налагаемое папой или епископом. Часто интердикт налагался на население целой страны или города, гораздо реже — на отдельных лиц. Интердикт в отношении определённого лица обычно называют отлучением от церкви (экскоммуникацией).Исторически существовали 3 вида интердикта:
* личный (подвижной) интердикт (interdictum personale seu ambulatorium), налагавшийся на определённых лиц повсюду, где бы они не находились;
* местный интердикт (interdictum locale), ограничивающийся определённой местностью, но её обитатели, перейдя в другое место, могли присутствовать при богослужении и принимать участие во всех церковных священнодействиях;
* смешанный интердикт (interdictum mixtus), падавший не только на местность, но и на её обитателей. В действующем каноническом праве Католической церкви сохраняется только личный интердикт (экскоммуникация).
rdf:langString
Інтердикт (лат. interdictum — заборона) — у римо-католицькій церкві тимчасова заборона усіх церковних діянь і треб (наприклад, миропомазання, сповіді, укладання шлюбу, євхаристії), що накладалась папою або єпископом. Часто інтердикт накладався на населення цілої країни чи міста, набагато рідше — на окремих осіб. Інтердикт стосовно визначеної особи зазвичай називають відлученням від церкви (екскомунікою). Існує три види інтердикту:
* Особистий (рухомий) інтердикт (interdictum personale seu ambulatorium), що накладався на певних осіб усюди, де б вони не перебували
* Місцевий інтердикт (interdictum locale), що обмежувався певною місцевістю, але її мешканці, перейшовши в інше місце, могли бути присутніми на богослужіннях і брати участь в усіх церковних благах
* Змішаний інтердикт (interdictum mixtus), що накладався не лише на місцевість, але й на її мешканців.
rdf:langString
禁止教务（英語：Interdict；德語：Interdikt；拉丁語：Interdicere）是一种天主教处罚，一旦被处以“禁止教务”的处罚，从弥撒到出生洗礼、婚礼、葬礼统统不能举行。开除教籍是给个人的处罚，而禁止教务则是给居民共同体的处罚。中世纪罗马教廷常用禁止教务与开除教籍处罚俗界。
xsd:nonNegativeInteger
15316