Indian philosophy
http://dbpedia.org/resource/Indian_philosophy an entity of type: Thing
Die indische Philosophie gehört zu den ältesten philosophischen Traditionen der Welt. Sie geht zurück auf die Veden ("Wissen"), eine Sammlung von geschichtlichen, naturwissenschaftlichen und religiösen Texten. Auf dieser Grundlage entwickelten sich neben dem Hinduismus weitere Strömungen: die wichtigsten sind der Buddhismus und der Jainismus, im Rahmen dessen besonderes Augenmerk auf die Achtung vor dem Leben, Ahimsa, gerichtet wird.
rdf:langString
Hinda filozofio estas antikva el antaŭ multaj jarcentoj.
rdf:langString
Nell'ambito della filosofia indiana sono comprese diverse tradizioni di pensiero originatesi nel subcontinente indiano, tra cui l'Induismo, il Buddhismo e il Giainismo. La scuola dell'Advaita Vedānta capeggiata da Śaṅkara (opera di Raja Ravi Varma, 1848–1906).
rdf:langString
インド哲学（インドてつがく、darśana、ダルシャナ）は、哲学の中でもインドを中心に発達した哲学で、特に古代インドを起源にするものをいう。インドでは宗教と哲学の境目がほとんどなく、インド哲学の元になる書物は宗教聖典でもある。インドの宗教にも哲学的でない範囲も広くあるので、インドの宗教が全てインド哲学であるわけではない。しかし、伝統的に宗教的な人々は哲学的な議論をしてその宗教性を磨いている伝統がある。 古来の伝統と思われる宗教会議が現在も各地で頻繁に行われている様子で、会議では時には宗派を別にする著名な人々が宗教的な議論を行う。これは数万人の観衆を前にして行われることもあり、白熱した議論が数日にかけて、勝敗が明らかになるまで行われることもある。この場合、判定をする人物がいるわけではなく、議論をする当人が議論の成行きをみて、自らの負けを認める形を取るようである。 インドの宗教、哲学はこのような伝統の中で磨かれたものと思われる。ジャイナ教、仏教、ヨーガ学派、シヴァ派、ヴェーダーンタ学派といった学派は現在まで生き残ったが、アジャナ派、順世派、アージーヴィカ教などの学派は生き残らなかった。 インド哲学の研究、特にインド仏教学（チベット仏教学も内包する）では、第二次世界大戦前にはドイツがリードしていたが、現代では日本の学会が世界の研究をリードしている。
rdf:langString
Indische filosofie is het geheel van de vormen van filosofie die op het Indische subcontinent zijn ontstaan. Hiertoe behoren onder meer de hindoeïstische filosofie, de boeddhistische filosofie en het jaïnisme. De filosofie van het Indische subcontinent behoort tot de vroegste vormen van wijsgerig denken. De verschillende stromingen verschillen op heel wat belangrijke punten, waardoor het moeilijk is om een omvattend beeld van de Indische filosofische gedachtegang weer te geven. Wel wordt onderscheid gemaakt tussen de orthodoxe en de niet-orthodoxe of heterodoxe filosofieën, de . Pas vanaf de tijd van de migratie van Indo-Arische volken, de Vedische tijd, zijn er overleveringen van de Indische filosofie bekend.
rdf:langString
Termen indisk filosofi (sanskrit: Darshanas) kan referera till något av många traditionella filosofiska tänkanden på den indiska subkontinenten, inkluderande , och jainism.
rdf:langString
印度哲学已具有近三千年的历史，发展可分为三个基本时期：
* 古代时期（从公元前第一千年初到公元头几个世纪）、
* 中世纪时期（中世纪早期，10—12世纪和中世纪晚期，17—18世纪）、
* 近代（包括现代）。 在第一个时期，哲学思想逐渐从记录在人类最古老的文献吠陀裡的神话观念中分化出来。这一过程最集中地表现在《奧義書》的注释中。 印度哲學以梵、我、法、涅槃、解脫、宇宙為主。
rdf:langString
Инди́йская филосо́фия — совокупность философских теорий всех индийских мыслителей, древних и современных, индусов и неиндусов, теистов и атеистов.
rdf:langString
تشير الفلسفة الهندية إلى التقاليد الفلسفية التي انتشرت في شبه القارة الهندية. يفصل التصنيف الهندوسي التقليدي بين مدرسة أستيكا الفلسفية (الأرثوذكسية) ومدرسة ناستيكا الفلسفية (البدعية)، بناء على واحد من ثلاثة معايير بديلة: إيمان المدرسة بأن الفيدا مصدر معرفة صالح؛ وإيمان المدرسة بالبراهمان والأتمان؛ وإيمان المدرسة بالحياة اللاحقة والديفا. تحتوي نصوص العصور القديمة والعصور الوسطى للفلسفات الهندية على مناقشات مستفيضة حول علم الآثار (الميتافيزيقيا، والبراهمان-الأتمان، وسونياتا-أناتا)، ووسائل معرفية موثوقة (نظرية المعرفة والبرامانا)، ونظام القيم (علم القيم)، ومواضيع أخرى.
rdf:langString
La noció de pensament de l'Índia fa referència a les diverses escoles (en sànscrit: dàrxanes) i doctrines filosòfiques i espirituals (dharma) originàries del subcontinent indi, com l'hinduisme, el budisme, el jainisme, etc. Totes procedeixen del tronc comú que són els texts vèdics i, precisament, es classifiquen segons consideren els Vedes com a font principal de llurs estudis (són les escoles dites ortodoxes o àstika) i aquelles que no (heterodoxes o nàstika).
rdf:langString
Indická filosofie patří k nejstarším filosofickým tradicím světa. Jedny z nejstarších filosofických úvah jsou upanišady, které byl komponovány 600 až 300 př. n. l. a svou moudrost čerpají z véd. Védy jsou jedny z nejstarších spisů indoevropské jazykové skupiny, které popisují období až 8000 př. n. l. Na základě véd vznikl hinduismus a z něho vznikaly postupně další náboženské a filosofické směry. Nejdůležitější z nich jsou buddhismus a džinismus.
rdf:langString
Indian philosophy refers to philosophical traditions of the Indian subcontinent. A traditional Hindu classification divides āstika and nāstika schools of philosophy, depending on one of three alternate criteria: whether it believes the Vedas as a valid source of knowledge; whether the school believes in the premises of Brahman and Atman; and whether the school believes in afterlife and Devas.
rdf:langString
Indiar filosofia indiako azpikontinentea izandako ideia eta pentsamoldeen bateratzea da. Nahiz eta kultura, erlijio eta ideia oso desberdinak bateratzen dituen lur eremua izan, zenbait ideia elkarbanatzen ditu. Dharma, Karma, Samsara, Berraregiztatze, Dukkha eta Meditazioa kontzeptuak denek erabiltzen dituzte. Dukkha eta Samsara-ik libre geratzeko ideia garrantzitsuena delarik. Indiako filosofiaren eskola nagusiak formalizatu egin ziren eta batez ere Era komuneko 500 BCren eta azken mendeen artean ezagutu ziren. Beste batzuk, ordea, Ajñana, Charvaka eta Ajīvika ez.
rdf:langString
La filosofía india (en sánscrito: darśana, «enseñanza») es la descripción de la filosofía oriental que abarca las filosofías, visiones del mundo y enseñanzas que surgieron en la antigua India. Estos incluyen seis sistemas ortodoxos (shad-darśana) Sankhya, Yoga, Nyaya, Vaisheshika, Mimamsa y Vedanta.
rdf:langString
La philosophie indienne est un ensemble de systèmes philosophiques originaires de l'Inde. On définit classiquement deux sortes de philosophies indiennes selon qu'elles reconnaissent ou non l'autorité du Veda :
rdf:langString
Filsafat India mengacu pada tradisi filsafat kuno di Subbenua India. Aliran-aliran filsafat utama diklasifikasikan dalam ortodoks atau heterodoks – āstika atau nāstika – tergantung pada satu dari tiga kriteria pilihan: aliran itu percaya pada Weda sebagai sumber pengetahuan yang valid atau tidak; aliran itu percaya pada premis Brahman dan Atman atau tidak; dan aliran itu percaya pada kehidupan setelah kematian dan Dewa-Dewa atau tidak.
rdf:langString
인도 철학(印度哲學 · Indian philosophy) 또는 인도의 사상(印度의 思想 · Indian thoughts)은 인도 아대륙에서 전개된 철학 또는 사상을 가리킨다. 기원전 1200년 경에 아리아족이 서북인도의 펀자브 지방에 침입하여 원주민을 정복하고 정착하였는데, 힌두교의 가장 오랜 성전인 《리그베다》의 종교, 철학 사상이 이 시기에 성립되었다. 그 후 전통적이고도 정통적(正統的)인 인도 사상은 이슬람교가 침입하기 시작한 8세기 경까지의 시대 동안 완전한 모습을 갖추었다. 이 때까지의 인도의 사상은 다음과 같은 6단계의 시대로 나눌 수 있다. 1.
* 베다 시대 2.
* 브라만교 시대 3.
* 비브라만교 시대 4.
* 불교 흥륭 시대 5.
* 힌두교 시대 6.
* 인도 사상의 확립 시대
rdf:langString
Filozofia indyjska – filozofia uprawiana na subkontynencie indyjskim oraz na obszarach, w których zaznaczyły się indyjskie wpływy kulturowe (jak Azja Środkowa, Tybet, Indonezja, Indochiny). Powstała niezależnie od filozofii europejskiej i od filozofii chińskiej. Jest ściśle związana z religiami indyjskimi, zwłaszcza z hinduizmem, buddyzmem i dżinizmem.
rdf:langString
A filosofia indiana se refere ao conjunto de escolas filosóficas que se desenvolveram no subcontinente indiano ao longo da história. A filosofia indiana principiou com a literatura oral que deu origem aos Vedas antes de 1500 a.C. e se desenvolveu ao longo do tempo, sob a forma de comentários, em três grandes linhasː hinduísmo, jainismo e budismo. Uma classificação tradicional hindu divide as escolas de filosofia em ástica e nástica, dependendo de um de três critérios alternativos: se acredita nos Vedas como uma fonte válida de conhecimento; se a escola acredita nas premissas de Bramã e Atmã; e se a escola acredita em vida após a morte e em Devas.
rdf:langString
Індійська філософія — загальна назва для філософських напрямків, що зародилися на індійському субконтиненті; сукупність філософських теорій всіх індійських мислителів, давніх і сучасних, індусів і неіндусів, теїстів і атеїстів.
* Ведійський період (1500—500 рр. до н. е.)
* Класичний, або брахмано-буддійський (500 до н. е. — 1000 н. е.)
* Період післякласичний, або індуїстський (з 1000).
rdf:langString
rdf:langString
Indian philosophy
rdf:langString
فلسفة هندية
rdf:langString
Pensament de l'Índia
rdf:langString
Indická filozofie
rdf:langString
Indische Philosophie
rdf:langString
Hinda filozofio
rdf:langString
Filosofía india
rdf:langString
Indiar filosofia
rdf:langString
Filsafat India
rdf:langString
Philosophie indienne
rdf:langString
Filosofia indiana
rdf:langString
인도 철학
rdf:langString
インド哲学
rdf:langString
Indische filosofie
rdf:langString
Filozofia indyjska
rdf:langString
Filosofia indiana
rdf:langString
Индийская философия
rdf:langString
Indisk filosofi
rdf:langString
印度哲学
rdf:langString
Індійська філософія
xsd:integer
310169
xsd:integer
1122965115
rdf:langString
تشير الفلسفة الهندية إلى التقاليد الفلسفية التي انتشرت في شبه القارة الهندية. يفصل التصنيف الهندوسي التقليدي بين مدرسة أستيكا الفلسفية (الأرثوذكسية) ومدرسة ناستيكا الفلسفية (البدعية)، بناء على واحد من ثلاثة معايير بديلة: إيمان المدرسة بأن الفيدا مصدر معرفة صالح؛ وإيمان المدرسة بالبراهمان والأتمان؛ وإيمان المدرسة بالحياة اللاحقة والديفا. تنقسم الفلسفة الفيدية إلى ست مدارس أرثوذكسية رئيسية –نيايا وفايشيشيكا وسامخيا ويوغا وميمامسا وفيدانتا، وخمس مدارس بدعية رئيسية –الجاينية والبوذية والآجيفيكا وأجنانا وشارفاكا. يوجد أساليب أخرى للتصنيف، فعلى سبيل الذكر، تحدد فيديارانيا ست عشرة مدرسة من مدارس الفلسفة الهندية عن طريق إدراج تلك التي تنتمي إلى تقاليد الشيفاوية والريسيزفارا. أُضفي الطابع الرسمي على المدارس الرئيسية للفلسفة الهندية واعتُرِف بها رسميًا بين العام 500 قبل الميلاد وأواخر قرون الحقبة العامة. احتد التنافس والاندماج بين مختلف المدارس، على الرغم من ادعاءات الوحدة الهندوسية في وقت لاحق. صمدت بعض المدارس كالجاينية والبوذية واليوغا والشيفاوية والفيدانتا، على النقيض من بعض المدارس الأخرى كأجنانا وشارفاكا وآجيفيكا. تحتوي نصوص العصور القديمة والعصور الوسطى للفلسفات الهندية على مناقشات مستفيضة حول علم الآثار (الميتافيزيقيا، والبراهمان-الأتمان، وسونياتا-أناتا)، ووسائل معرفية موثوقة (نظرية المعرفة والبرامانا)، ونظام القيم (علم القيم)، ومواضيع أخرى.
rdf:langString
Indická filosofie patří k nejstarším filosofickým tradicím světa. Jedny z nejstarších filosofických úvah jsou upanišady, které byl komponovány 600 až 300 př. n. l. a svou moudrost čerpají z véd. Védy jsou jedny z nejstarších spisů indoevropské jazykové skupiny, které popisují období až 8000 př. n. l. Na základě véd vznikl hinduismus a z něho vznikaly postupně další náboženské a filosofické směry. Nejdůležitější z nich jsou buddhismus a džinismus. I když je hinduistická filosofická tradice jedna z nejstarších na světě, je v Evropě skoro neznámá. Indická filosofie klade důraz na subjektivní metody poznávání, přičemž skoro všechny evropské filosofické směry, počínaje řeckými antickými filosofy a konče novodobými evropskými mysliteli, kladou důraz na objektivní, (vědecké) metody. Móhandás Karamčand Gándhí ukázal celému světu, jakou sílu má aktivní odpor proti tyranii
rdf:langString
La noció de pensament de l'Índia fa referència a les diverses escoles (en sànscrit: dàrxanes) i doctrines filosòfiques i espirituals (dharma) originàries del subcontinent indi, com l'hinduisme, el budisme, el jainisme, etc. Totes procedeixen del tronc comú que són els texts vèdics i, precisament, es classifiquen segons consideren els Vedes com a font principal de llurs estudis (són les escoles dites ortodoxes o àstika) i aquelles que no (heterodoxes o nàstika). Tenint el mateix origen o estant vinculades entre si, totes aquestes filosofies tenen la noció subjacent comuna del dharma i també tracten d'explicar l'assoliment de l'alliberament espiritual de manera similar. Es van formalitzar principalment entre l'any 1000 aC fins a uns quants segles dC, amb comentaris i reformes contínues que arriben fins al segle xx. La competència entre les diferents escoles va ser intensa durant els seus anys de formació, especialment entre els 800 aC i el 200 dC. Algunes filosofies, com la jainista, la budista, la xivaïta i l'Advaita Vedanta han sobreviscut, mentre que d'altres, com la samkhya i l', han desaparegut. Una característica d'aquestes escoles és que es pot pertànyer a l'una i estar d'acord amb les altres. Un exemple d'això últim és el jainisme, no vèdic, i les escoles vèdiques samkhya, que tenen idees semblants sobre el pluralisme; un exemple en serien la i les escoles advaita, que són vèdiques. Tanmateix, cada escola conté subtils diferències. El terme sànscrit més o menys equivalent a 'filòsof' és dārśanika, 'el qui està familiaritzat amb les escoles de pensament' o dàrxanes.
rdf:langString
Die indische Philosophie gehört zu den ältesten philosophischen Traditionen der Welt. Sie geht zurück auf die Veden ("Wissen"), eine Sammlung von geschichtlichen, naturwissenschaftlichen und religiösen Texten. Auf dieser Grundlage entwickelten sich neben dem Hinduismus weitere Strömungen: die wichtigsten sind der Buddhismus und der Jainismus, im Rahmen dessen besonderes Augenmerk auf die Achtung vor dem Leben, Ahimsa, gerichtet wird.
rdf:langString
Hinda filozofio estas antikva el antaŭ multaj jarcentoj.
rdf:langString
La filosofía india (en sánscrito: darśana, «enseñanza») es la descripción de la filosofía oriental que abarca las filosofías, visiones del mundo y enseñanzas que surgieron en la antigua India. Estos incluyen seis sistemas ortodoxos (shad-darśana) Sankhya, Yoga, Nyaya, Vaisheshika, Mimamsa y Vedanta. Las tradiciones de la filosofía india se clasifican generalmente como ortodoxas o heterodoxas, āstika o nāstika, dependiendo de si aceptan la autoridad de los Vedas y si aceptan las teorías de Brahman y Atman. Las escuelas ortodoxas, propiamente hinduistas generalmente incluyen Nyaya, Vaisheshika, Samkhya, Yoga, Mīmāṃsā y Vedanta, y las escuelas heterodoxas comunes son Jainismo, Budismo, Ajñana, Cārvāka, Ajivika y Lokaiata. Algunos de los primeros textos filosóficos que sobreviven son los Upanishads del período védico posterior (1000-500 a. C.). Los conceptos filosóficos indios importantes incluyen dharma, karma, samsara, moksha y ahimsa. Los filósofos indios desarrollaron un sistema de razonamiento epistemológico (pramana) y lógica e investigaron temas como la metafísica, la ética, la hermenéutica y la soteriología. La filosofía india también cubrió temas como la filosofía política como se ve en el Arthashastra ([[siglo IV a. C.]]) y la filosofía del amor como se ve en el Kama Sutra. Las seis escuelas ortodoxas comunes surgieron entre el comienzo de la era común y el Imperio Gupta. Estas escuelas hindúes desarrollaron lo que se ha llamado la «» fusionando elementos brahmánicos y elementos heterodoxos del budismo y el jainismo. El pensamiento hindú también se extendió hacia el este llegando al imperio indonesio Srivijaya y el Imperio jemer camboyano. Estas tradiciones se agruparon más tarde bajo el nombre Hinduismo. El Hinduismo con sus diferentes denominaciones es la religión dominante en Asia del Sur. Así, el hinduismo es una categorización de distintos puntos de vista intelectuales o filosóficos, más que un conjunto de creencias rígidas, y con cerca de mil millones de seguidores es la tercera religión más grande del mundo, después del cristianismo y el islam. Desarrollos posteriores incluyen el desarrollo del Tantra y las influencias islámicas. El budismo desapareció en su mayoría de la India después de la conquista musulmana en el subcontinente indio, sobreviviendo en las regiones del Himalaya y el sur de la India. El período moderno temprano vio el florecimiento de Navya-Nyāya (la «nueva razón») bajo filósofos como Raghunatha Siromani (circa 1460-1540) que fundó la tradición, Jayarama Pancanana, Mahadeva Punatamakara y (quien formuló una respuesta jainista). En la historia de la filosofía india se pueden distinguir tres grandes períodos. El primer período es el del vedismo, que transcurrió aproximadamente desde el siglo XV a. C. hasta el siglo VIII a. C. Durante este primer período se desarrollaron los primeros textos védicos, en particular el Rig vedá, el Sama vedá, el Iáyur vedá y el Átharva vedá, así como el sistema de castas. El segundo período es aquel del brahmanismo, aproximadamente desde el siglo VIII a. C. hasta el siglo V a. C. En este período se incorporaron los Upanishads al conjunto de textos sagrados. Y el tercer período es el del hinduismo propiamente, que comienza aproximadamente en el siglo V a. C. y aún continúa. La era moderna vio el surgimiento del nacionalismo hindú, los movimientos de reforma hindúes y (o el ) cuyos principales proponentes incluyeron a Vivekananda, Mahatma Gandhi y Aurobindo y que por primera vez promovió la idea de un «hinduismo» unificado. Debido a la influencia del colonialismo británico, gran parte del trabajo filosófico indio moderno surgió en inglés e incluye pensadores como Sarvepalli Radhakrishnan, , y .
rdf:langString
Indiar filosofia indiako azpikontinentea izandako ideia eta pentsamoldeen bateratzea da. Nahiz eta kultura, erlijio eta ideia oso desberdinak bateratzen dituen lur eremua izan, zenbait ideia elkarbanatzen ditu. Dharma, Karma, Samsara, Berraregiztatze, Dukkha eta Meditazioa kontzeptuak denek erabiltzen dituzte. Dukkha eta Samsara-ik libre geratzeko ideia garrantzitsuena delarik. Sailkapen hindu tradizional batek filosofia fakultateak banatzen ditu, hiru irizpide alternatiboetako baten menpe: ea Vedak ezagutza-iturri baliozkotzat jotzen dituen, ea eskolak Brahman eta Atmanen lokaletan sinesten duen, eta eskolak ondorengo bizitzan eta Devasetan sinesten duen. Vedic Filosofiako sei eskola nagusi daude: Nyaya, Vaisheshika, Samkhya, Yoga, Mīmāksū eta Vedanta, eta bost heterodox (sramanikoa) eskola nagusiak: Jain, budista, Ajivika, Ajñana eta Charvaka. Hala ere, badira beste sailkapen-metodo batzuk ere; Vidyaranyak, adibidez, Indiako filosofiako hamasei eskola identifikatzen ditu, besteak beste, Rasevarako tradizioetakoak. Indiako filosofiaren eskola nagusiak formalizatu egin ziren eta batez ere Era komuneko 500 BCren eta azken mendeen artean ezagutu ziren. Beste batzuk, ordea, Ajñana, Charvaka eta Ajīvika ez. Indiako filosofoen antzinako eta Erdi Aroko testuek ontologiari buruzko eztabaida zabalak (metafisika, Brahman-Atman, Sunyata-Anatta), ezagutza-bitarteko fidagarriak (epistemologia, Pramanas), balio-sistema (axiologia) eta beste gai batzuk jasotzen dituzte.
rdf:langString
Indian philosophy refers to philosophical traditions of the Indian subcontinent. A traditional Hindu classification divides āstika and nāstika schools of philosophy, depending on one of three alternate criteria: whether it believes the Vedas as a valid source of knowledge; whether the school believes in the premises of Brahman and Atman; and whether the school believes in afterlife and Devas. There are six major schools of Vedic philosophy—Nyaya, Vaisheshika, Samkhya, Yoga, Mīmāṃsā and Vedanta, and five major heterodox (sramanic) schools—Jain, Buddhist, Ajivika, Ajñana, and Charvaka. However, there are other methods of classification; Vidyaranya for instance identifies sixteen schools of Indian philosophy by including those that belong to the Śaiva and Raseśvara traditions. The main schools of Indian philosophy were formalised and recognised chiefly between 500 BCE and the late centuries of the Common Era. Competition and integration between the various schools was intense, despite later claims of Hindu unity. Some schools like Jainism, Buddhism, Yoga, Śaiva and Vedanta survived, but others, like Ajñana, Charvaka and Ājīvika did not. Ancient and medieval era texts of Indian philosophies include extensive discussions on ontology (metaphysics, Brahman-Atman, Sunyata-Anatta), reliable means of knowledge (epistemology, Pramanas), value system (axiology) and other topics.
rdf:langString
La philosophie indienne est un ensemble de systèmes philosophiques originaires de l'Inde. On définit classiquement deux sortes de philosophies indiennes selon qu'elles reconnaissent ou non l'autorité du Veda :
* les philosophies āstika (आस्तिक en devanāgarī) sont celles qui reconnaissent l'autorité du Veda et les Upanishads qui en sont la conclusion. Il s'agit des six écoles orthodoxes que sont la Mīmāṃsā, le Nyāya, le Sāṃkhya, le Vaiśeṣika, le Vedānta et le Yoga, constituant les branches philosophiques de l'hindouisme. Chacun de ces six systèmes philosophiques est un point de vue (darśana) concernant le Veda et s'associe par paire. On peut faire remonter les plus anciens au VIIe siècle av. J.-C., mais ceux-ci n'ont connu une rédaction écrite en sanskrit que plus tardivement.
* les philosophies nāstika (नास्तिक) sont celles qui rejettent l'autorité du Veda. Elles incluent le Cārvāka, l'ājīvika, le jaïnisme et le bouddhisme. Ces traditions, bien qu'hétérodoxes, appartiennent néanmoins de plein droit à la spiritualité indienne.
rdf:langString
Filsafat India mengacu pada tradisi filsafat kuno di Subbenua India. Aliran-aliran filsafat utama diklasifikasikan dalam ortodoks atau heterodoks – āstika atau nāstika – tergantung pada satu dari tiga kriteria pilihan: aliran itu percaya pada Weda sebagai sumber pengetahuan yang valid atau tidak; aliran itu percaya pada premis Brahman dan Atman atau tidak; dan aliran itu percaya pada kehidupan setelah kematian dan Dewa-Dewa atau tidak. Suatu metode klasifikasi membagi enam aliran utama filsafat Hindu India ortodoks, yaitu Nyaya, Waisesika, Samkhya, Yoga, Mimamsa, dan Wedanta, dan lima aliran Sramana utama, yaitu Jainisme, Buddhisme, Ājīvika, Ajñana, dan Carwaka. Metode klasifikasi lainnya: misalnya Vidyaranya mengidentifikasikan enam belas aliran filsafat India dengan menyertakan yang termasuk tradisi Saiwa dan Raseswara. Aliran-aliran utama filsafat India diformalkan terutama antara tahun 1000 SM hingga awal abad-abad Era Umum. Persaingan dan integrasi di antara berbagai aliran meningkat dalam tahun-tahun pembentukan mereka, khususnya antara tahun 800 SM dan 200 M. Beberapa aliran bertahan, seperti Jainisme, Buddhisme, Yoga, Śaiwa, dan Wedanta, tapi lainnya tidak, seperti Ajñana, Carwaka, dan Ājīvika. Naskah-naskah filsafat India kuno dan abad pertengahan mencakup diskusi-diskusi ekstensif mengenai Ontologi (metafisika, Brahman-Atman, Sunyata-Anatta), sarana pengetahuan yang dapat diandalkan (epistemologi, Pramana), sistem nilai (aksiologi), dan topik-topik lain.
rdf:langString
Nell'ambito della filosofia indiana sono comprese diverse tradizioni di pensiero originatesi nel subcontinente indiano, tra cui l'Induismo, il Buddhismo e il Giainismo. La scuola dell'Advaita Vedānta capeggiata da Śaṅkara (opera di Raja Ravi Varma, 1848–1906).
rdf:langString
인도 철학(印度哲學 · Indian philosophy) 또는 인도의 사상(印度의 思想 · Indian thoughts)은 인도 아대륙에서 전개된 철학 또는 사상을 가리킨다. 기원전 1200년 경에 아리아족이 서북인도의 펀자브 지방에 침입하여 원주민을 정복하고 정착하였는데, 힌두교의 가장 오랜 성전인 《리그베다》의 종교, 철학 사상이 이 시기에 성립되었다. 그 후 전통적이고도 정통적(正統的)인 인도 사상은 이슬람교가 침입하기 시작한 8세기 경까지의 시대 동안 완전한 모습을 갖추었다. 이 때까지의 인도의 사상은 다음과 같은 6단계의 시대로 나눌 수 있다. 1.
* 베다 시대 2.
* 브라만교 시대 3.
* 비브라만교 시대 4.
* 불교 흥륭 시대 5.
* 힌두교 시대 6.
* 인도 사상의 확립 시대 제6기 이후 중세와 근세에 들어서면서 이슬람교, 기독교, 기타 여러 서구적 사상들이 인도에 들어오자 인도 고유의 여러 사상들은 외래의 비(非)인도 사상들에 대하여 서로 힘을 모아 대항하였다. 인도 고유의 종교, 철학적 사상들이 정치적으로 한데 묶어져서 영국의 지배에 저항하며 인도의 독립을 추동하는 사상으로 나타났는데, 마침내 간디(1869~1948)는 인도 고유의 종교적 · 철학적 · 영적 포기(Sannyāsa)와 (Ahiṃsā)의 정신을 바탕으로 한 비폭력 저항으로는 영국의 무력 지배에 대항하였다. 철학 사상으로서 현대에도 가장 유력한 것은 베단타 학파 계통의 한 분파인 아드바이타 베단타의 불이일원론(不二一元論)이다. 이밖에도 타고르의 , 아우로빈도(1872~1950)의 신비주의, 라다크리슈난(1888~1975)의 사해동포주의가 있다. 종교로서는 힌두교가 가장 우세하고 그 다음으로 이슬람교 · 기독교 · 불교 · 자이나교 · 시크교 등이 있다.
rdf:langString
インド哲学（インドてつがく、darśana、ダルシャナ）は、哲学の中でもインドを中心に発達した哲学で、特に古代インドを起源にするものをいう。インドでは宗教と哲学の境目がほとんどなく、インド哲学の元になる書物は宗教聖典でもある。インドの宗教にも哲学的でない範囲も広くあるので、インドの宗教が全てインド哲学であるわけではない。しかし、伝統的に宗教的な人々は哲学的な議論をしてその宗教性を磨いている伝統がある。 古来の伝統と思われる宗教会議が現在も各地で頻繁に行われている様子で、会議では時には宗派を別にする著名な人々が宗教的な議論を行う。これは数万人の観衆を前にして行われることもあり、白熱した議論が数日にかけて、勝敗が明らかになるまで行われることもある。この場合、判定をする人物がいるわけではなく、議論をする当人が議論の成行きをみて、自らの負けを認める形を取るようである。 インドの宗教、哲学はこのような伝統の中で磨かれたものと思われる。ジャイナ教、仏教、ヨーガ学派、シヴァ派、ヴェーダーンタ学派といった学派は現在まで生き残ったが、アジャナ派、順世派、アージーヴィカ教などの学派は生き残らなかった。 インド哲学の研究、特にインド仏教学（チベット仏教学も内包する）では、第二次世界大戦前にはドイツがリードしていたが、現代では日本の学会が世界の研究をリードしている。
rdf:langString
Filozofia indyjska – filozofia uprawiana na subkontynencie indyjskim oraz na obszarach, w których zaznaczyły się indyjskie wpływy kulturowe (jak Azja Środkowa, Tybet, Indonezja, Indochiny). Powstała niezależnie od filozofii europejskiej i od filozofii chińskiej. Jest ściśle związana z religiami indyjskimi, zwłaszcza z hinduizmem, buddyzmem i dżinizmem. Starożytna filozofia indyjska rozwijała się w ramach określonych systemów, czyli szkół, które podzielić można na dwie duże grupy: ortodoksyjne (uznające autorytet Wed) i nieortodoksyjne (nie uznające ich autorytetu). Większość z tych szkół miała charakter ortodoksyjny i religijny. Do tej grupy zaliczyć należy następujące szkoły: wedanta, mimansa, sankhja, joga, njaja i wajsieszika. Szkołami nieortodoksyjnymi były: dżinizm, buddyzm i szkoła czarwaków-lokajatów.. Podział ten nie obejmuje jednak niektórych szkół ani nurtów. Historia filozofii indyjskiej rozpoczęła się wraz z rozkwitem kultury aryjskiej i spisaniem świętych ksiąg hinduizmu. Szkoły filozofii hinduistycznej istniały według wierzeń hinduistów od dawna. Ich rozwój jednak nastąpił od siódmego i szóstego wieku p.n.e. Wówczas powstały systemu nieortodoksyjne, opozycyjne wobec Wed. Konkurencja owych nurtów z hinduizmem doprowadziła do rozkwitu szkół ortodoksyjnych. W szkołach tych refleksja filozoficzna koncentrowała się wokół komentowania tekstu klasycznego, autorstwa założyciela szkoły, oraz dysput z przedstawicielami innych nurtów myśli. Około ósmego wieku, głównie za sprawą Adi Śankary i Kumarili, buddyzm w Indiach zanikł prawie w całości, a inne systemy nieortodoksyjne znacznie podupadły. Powstrzymany został rozpad hinduizmu, powodowany częściowo przez filozofię nieortodoksyjną, a dominującym nurtem stała się wedanta. W średniowieczu drugiego milenium ery chrześcijańskiej rozwijała się bujnie wedanta i powstały w jej obrębie liczne nurty komentujące święte teksty tego systemu. Współczesna filozofia indyjska również jest przeważnie wedantyjska. Od czasów starożytnych filozofia o silnych wpływach indyjskich była też rozwijana w Tybecie, Indonezji, Malajach, Sri Lance, Birmie i innych państwach Półwyspu Indochińskiego. Od chwili przybycia do Chin pierwszych buddyjskich misjonarzy (tj. ok. II w. p.n.e.), indyjskie koncepcje filozoficzne – głównie buddyjskie – wpływały na życie umysłowe Państwa Środka, a za jego pośrednictwem także na Koreę i Japonię. Od końca osiemnastego wieku myśl indyjska zaczęła oddziaływać na Zachód.
rdf:langString
Indische filosofie is het geheel van de vormen van filosofie die op het Indische subcontinent zijn ontstaan. Hiertoe behoren onder meer de hindoeïstische filosofie, de boeddhistische filosofie en het jaïnisme. De filosofie van het Indische subcontinent behoort tot de vroegste vormen van wijsgerig denken. De verschillende stromingen verschillen op heel wat belangrijke punten, waardoor het moeilijk is om een omvattend beeld van de Indische filosofische gedachtegang weer te geven. Wel wordt onderscheid gemaakt tussen de orthodoxe en de niet-orthodoxe of heterodoxe filosofieën, de . Pas vanaf de tijd van de migratie van Indo-Arische volken, de Vedische tijd, zijn er overleveringen van de Indische filosofie bekend.
rdf:langString
A filosofia indiana se refere ao conjunto de escolas filosóficas que se desenvolveram no subcontinente indiano ao longo da história. A filosofia indiana principiou com a literatura oral que deu origem aos Vedas antes de 1500 a.C. e se desenvolveu ao longo do tempo, sob a forma de comentários, em três grandes linhasː hinduísmo, jainismo e budismo. Uma classificação tradicional hindu divide as escolas de filosofia em ástica e nástica, dependendo de um de três critérios alternativos: se acredita nos Vedas como uma fonte válida de conhecimento; se a escola acredita nas premissas de Bramã e Atmã; e se a escola acredita em vida após a morte e em Devas. Existem seis grandes escolas de filosofia védica—Niaia, Vaisheshika, Sânquia, , Mīmāṃsā e Vedanta, e cinco grandes escolas heterodoxas (xramânicas)—jaina, budista, Ājīvika, e Charvaca. No entanto, existem outros métodos de classificação; , por exemplo, identifica dezesseis escolas de filosofia indiana incluindo aquelas que pertencem às tradições xaiva e . A filosofia indiana promoveu extensas discussões sobre ontologia (metafísica, Brahman-Atman, Sunyata-Anatta), meios confiáveis de conhecimento (epistemologia, pramanas), sistema de valores (axiologia) e outros tópicos.
rdf:langString
Termen indisk filosofi (sanskrit: Darshanas) kan referera till något av många traditionella filosofiska tänkanden på den indiska subkontinenten, inkluderande , och jainism.
rdf:langString
印度哲学已具有近三千年的历史，发展可分为三个基本时期：
* 古代时期（从公元前第一千年初到公元头几个世纪）、
* 中世纪时期（中世纪早期，10—12世纪和中世纪晚期，17—18世纪）、
* 近代（包括现代）。 在第一个时期，哲学思想逐渐从记录在人类最古老的文献吠陀裡的神话观念中分化出来。这一过程最集中地表现在《奧義書》的注释中。 印度哲學以梵、我、法、涅槃、解脫、宇宙為主。
rdf:langString
Инди́йская филосо́фия — совокупность философских теорий всех индийских мыслителей, древних и современных, индусов и неиндусов, теистов и атеистов.
rdf:langString
Індійська філософія — загальна назва для філософських напрямків, що зародилися на індійському субконтиненті; сукупність філософських теорій всіх індійських мислителів, давніх і сучасних, індусів і неіндусів, теїстів і атеїстів. З найдавніших часів індійська філософія розвивалася безперервно, без крутих поворотів, подібних до тих, що пережила західна філософія, яка часто змінювала напрямок свого розвитку. Її найдавніші, і сьогодні прийняті вважатися святими документи, містяться в Ведах (1500 років до н. е.). Майже вся література з індійської філософії написана мовою знавців мистецтва і вчених — на санскриті. Оскільки більша частина змін в індійській філософії була пов'язана з коментуванням основних, визнаних авторитетними текстів, старі європейські філософські дослідники вважали, що індійську філософію слід визначити як передісторію філософії, в той час як в дійсності її розвиток йшов паралельно з розвитком західної філософії, хоча і в інших формах. Питання про існування в Індії еквівалента європейського терміна «philosophia» — традиційний предмет дискусії в індології, на який вченими і філософами даються різні, часто протилежні відповіді. Подібно до середньовічної західноєвропейської філософії, індійська філософія також займалася переважно релігійними проблемами, проте вона приділяла більше уваги роздумам над пізнанням трансцендентного. Оскільки індуси вірять у вічність циклічно відновлюваного світового процесу, вони не створили власної філософії історії. Естетика і вчення про суспільство і державу є у них окремими особливими науками. У своєму історичному розвитку індійська філософія розпадається на три періоди:
* Ведійський період (1500—500 рр. до н. е.)
* Класичний, або брахмано-буддійський (500 до н. е. — 1000 н. е.)
* Період післякласичний, або індуїстський (з 1000).
xsd:nonNegativeInteger
54028
