Imperial vicar

http://dbpedia.org/resource/Imperial_vicar an entity of type: Thing

Říšský vikář (německy Reichsvikar, latinsky vicarius imperii nebo provisor imperii) je někdejší vysoký úřad Svaté říše římské. Označoval správce, kteří v období mezi úmrtím císaře resp. krále a volbou resp. korunovací jeho nástupce (tedy v době interregna) zastupovali zemi a dočasně správovali zemi. rdf:langString
Als Reichsvikare (vicarius imperii oder provisor imperii) bezeichnete man im Heiligen Römischen Reich die Verweser, die für die Zeit zwischen dem Tod des Kaisers bzw. Königs und der Wahl bzw. Krönung eines Nachfolgers (Sedisvakanz oder Interregnum) die laufenden Geschäfte fortführten. rdf:langString
An imperial vicar (German: Reichsvikar) was a prince charged with administering all or part of the Holy Roman Empire on behalf of the emperor. Later, an imperial vicar was invariably one of two princes charged by the Golden Bull with administering the Holy Roman Empire during an interregnum. rdf:langString
Un régent impérial (Reichsverweser en allemand) est une personne qui a la charge de souverain d'un État lors de la vacance du trône normalement occupé par un empereur. En Allemagne, ce titre a été porté par les régents du Saint-Empire germanique, ainsi que par Jean-Baptiste d'Autriche en 1848 lorsqu'il est devenu chef du gouvernement fédéral allemand. rdf:langString
Il vicario imperiale (in tedesco: Reichsvikar) fu una carica relativa al Sacro Romano Impero e coloro i quali la assunsero ebbero poteri e giurisdizioni diverse a seconda dei periodi storici e delle diverse regioni che facevano parte dell'Impero. rdf:langString
Wikariusz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, wikariusz Rzeszy (niem. Reichsvikar) – urząd powstały na mocy Złotej Bulli cesarza Karola IV z 10 stycznia 1356 roku. Zadaniem wikariuszy było wypełnianie zadań interrexa, czyli administrowanie Świętym Cesarstwem Rzymskim w czasie bezkrólewia. rdf:langString
Un vicario imperial (Reichsvikar) era una príncipe encargado de administrar todo o parte del Sacro Imperio Romano Germánico por encargo del emperador. Más tarde, un vicario imperial fue invariablemente uno o dos príncipes encargados de la Bula de oro con la administración del Sacro Imperio durante un interregno. rdf:langString
Een Rijksvoogd (Duits: Reichsvikar; Latijn: vicarius imperii of provisor imperii) was de titel voor de plaatsvervanger van de keizer van het Heilige Roomse Rijk. De titel is op aandringen van Paus Innocentius III ingevoerd en bevestigd in 1356 bij de Gouden Bul. De titel is verwant aan de Romeinse titel vicarius en de Arabische titel vizier. De rijksvoogd trad op als keizer als de keizer te ziek was om te regeren, overleden was of in het buitenland vertoefde. Hij was beschermheer, voorzitter van het , vertegenwoordiger van de rijksgoederen (het , rijkssteden en rijkskloosters) en rijksrechten. rdf:langString
Um vigário imperial (Reichsvikar) era um príncipe encarregado de administrar uma parte ou todo o Sacro Império Romano-Germânico em nome do Imperador Romano-Germânico. Mais tarde, um vigário imperial era invariavelmente um dos dois príncipes aos quais a Bula Dourada de 1356 atribuía a administração do Sacro Império Romano durante um interregno. rdf:langString
Импе́рский вика́рий (нем. Reichsvikar, нем. Reichsverveiser, Vicarius или Provisor imperii) — в Священной Римской империи регент, заменявший императора во время междуцарствия или в случае болезни, несовершеннолетия или продолжительного отсутствия главы империи. Первоначально назначение имперского викария зависело от императора, но уже Золотая булла 1356 г. установила, что звание имперского викария принадлежит: * в землях саксонского права — герцогу саксонскому, * в землях швабских, рейнских и франконских — пфальцграфу рейнскому (Нижнего Пфальца). rdf:langString
rdf:langString Říšský vikář
rdf:langString Reichsvikar
rdf:langString Vicario imperial
rdf:langString Régent impérial
rdf:langString Imperial vicar
rdf:langString Vicario imperiale
rdf:langString Wikariusz Świętego Cesarstwa Rzymskiego
rdf:langString Rijksvoogd
rdf:langString Vigário Imperial
rdf:langString Имперский викарий
xsd:integer 11071897
xsd:integer 1096880350
rdf:langString Říšský vikář (německy Reichsvikar, latinsky vicarius imperii nebo provisor imperii) je někdejší vysoký úřad Svaté říše římské. Označoval správce, kteří v období mezi úmrtím císaře resp. krále a volbou resp. korunovací jeho nástupce (tedy v době interregna) zastupovali zemi a dočasně správovali zemi.
rdf:langString Als Reichsvikare (vicarius imperii oder provisor imperii) bezeichnete man im Heiligen Römischen Reich die Verweser, die für die Zeit zwischen dem Tod des Kaisers bzw. Königs und der Wahl bzw. Krönung eines Nachfolgers (Sedisvakanz oder Interregnum) die laufenden Geschäfte fortführten.
rdf:langString Un vicario imperial (Reichsvikar) era una príncipe encargado de administrar todo o parte del Sacro Imperio Romano Germánico por encargo del emperador. Más tarde, un vicario imperial fue invariablemente uno o dos príncipes encargados de la Bula de oro con la administración del Sacro Imperio durante un interregno. El Sacro Imperio no tenía una ley de sucesión prefijada. Cuando un rey o un emperador romano germánico moría, si no se había elegido a un rey de romanos, no habría emperador durante meses hasta que los electores, o sus representantes, pudieran reunirse para una nueva elección imperial. En esos momentos, las instituciones imperiales aún requerían supervisión. Esto era lo que hacían dos vicarios imperiales. Cada uno, según la Bula de oro, era "el administrador del imperio en sí mismo, con el poder de enjuiciar, presentar beneficios eclesiásticos, recaudar impuestos e investir feudos, recibir juramentos de fidelidad por y en nombre del sacro imperio". Todos los actos de los vicarios estaban condicionados a su ratificación por el rey o emperador que se eligiera. En muchas ocasiones, sin embargo, no había interregno, pues un nuevo rey había sido elegido en vida del emperador precedente.​ El vicariato acabó asociado con dos condes palatinos: el duque y elector de Sajonia (que también desempeñaba el cargo de conde palatino de Sajonia) era vicario en zonas que estaban regidas por la ley sajona (Sajonia, Westfalia, Hanóver), y la Alemania septentrional). El conde palatino del Rin, también un elector, era vicario en el resto del imperio (Franconia, Suabia, el Rin, y la Alemania meridional). La Bula dorada de 1356 confirmó la posición de los dos electores.​ Las disputas sobre el electorado del Palatinado desde 1648 hasta 1777 llevaron a confusión respecto a quién era el vicario legítimo. En 1623, el Electorado del Palatinado fue transferido al duque (y a partir de ahí elector) de Baviera. Sin embargo, en 1648 se creó un nuevo Electorado para el conde palatino del Rin restaurado, lo que llevó a disputas entre los dos respecto a quien de los dos era vicario. En 1657, ambos pretendieron actuar como vicarios, pero el vicario sajón reconoció al elector de Baviera. En 1711, mientras el elector de Baviera estaba proscrito del imperio, el elecor palatino actuó de nuevo como vicario, pero su primo fue restaurado en su cargo tras la restauración tres años después. En 1724, los dos electores pactaron actuar conjuntamente como vicarios, pero la dieta imperial rechazó el acuerdo. Finalmente, en 1745, los dos acordaron actuar alternativamente como vicarios, empezando por Baviera. Este acuerdo fue aprobado por la en 1752. En 1777 la cuestión devino innecesaria cuando el elector palatino heredó Baviera.​ En 1806, el emperador Francisco II abdicó del trono imperial y declaró la disolución del Sacro Imperio Romano Germánico a la vista de las derrotas frente a Francia y la defección del Imperio de gran parte de la Alemania meridional y occidental del Imperio para unirse a la nueva Confederación del Rin. Su decisión de declarar la disolución del Imperio así como de abdicar pretendía, al menos en parte, impedir un interregno con gobierno por los vicarios imperiales, que temía que diera como resultado la elección de Napoleón como emperador.​
rdf:langString An imperial vicar (German: Reichsvikar) was a prince charged with administering all or part of the Holy Roman Empire on behalf of the emperor. Later, an imperial vicar was invariably one of two princes charged by the Golden Bull with administering the Holy Roman Empire during an interregnum.
rdf:langString Un régent impérial (Reichsverweser en allemand) est une personne qui a la charge de souverain d'un État lors de la vacance du trône normalement occupé par un empereur. En Allemagne, ce titre a été porté par les régents du Saint-Empire germanique, ainsi que par Jean-Baptiste d'Autriche en 1848 lorsqu'il est devenu chef du gouvernement fédéral allemand.
rdf:langString Il vicario imperiale (in tedesco: Reichsvikar) fu una carica relativa al Sacro Romano Impero e coloro i quali la assunsero ebbero poteri e giurisdizioni diverse a seconda dei periodi storici e delle diverse regioni che facevano parte dell'Impero.
rdf:langString Um vigário imperial (Reichsvikar) era um príncipe encarregado de administrar uma parte ou todo o Sacro Império Romano-Germânico em nome do Imperador Romano-Germânico. Mais tarde, um vigário imperial era invariavelmente um dos dois príncipes aos quais a Bula Dourada de 1356 atribuía a administração do Sacro Império Romano durante um interregno. O Sacro Império Romano-Germânico não tinha lei fixa da sucessão. Quando um rei ou imperador morria, se um rei dos romanos já não tivesse sido eleito, não haveria novo imperador até que todos os eleitores, ou os seus representantes, pudessem reunir-se para uma nova eleição imperial. Isto era realizado por dois vigários imperiais. Cada vigário, nas palavras da Bula Dourada, foi "o administrador do próprio império, com o poder das decisões de passagem, de apresentar aos benefícios eclesiásticos, de coleta de retornos e as receitas e investir com feudos, de receber juramentos de fidelidade e para em nome do império santo.". Todos os atos dos vigários estavam sujeitos a ratificação pelo rei eleito ou imperador. Em muitas ocasiões, no entanto, não havia nenhum interregno, já que um novo rei havia sido eleito durante a vida do imperador anterior. O vicariato veio a ser associado com dois condes palatinados: o Duque e eleitor da Saxônia (que também ocupou o cargo de Conde Palatino da Saxônia) foi vigário em áreas que operam sob a lei saxônica (Saxônia, Vestfália, Eleitorado de Hanôver, e do norte da Alemanha). O Conde Palatino do Reno, também um eleitor, foi vigário no restante do império (Francônia, Suábia, o Reno, e no sul da Alemanha). A Bula Dourada de 1356 confirmou a posição dos dois eleitores. Em 1806, o imperador Francisco II abdicou do trono imperial e também declarou a dissolução do Sacro Império Romano após a derrota conta a França e da deserção de grande parte do sul e oeste da Alemanha a partir do império para se juntar à nova Confederação do Reno. Sua decisão de declarar a dissolução do império, bem como a abdicar aparentemente foi parcialmente de forma a prevenir um interregno com a regra pela vigários imperial, que ele temia que pudesse resultar na eleição de Napoleão Bonaparte como imperador. O título também foi usado na Idade Média para administradores municipais ou regionais nomeados pelo Império. Na Itália foi muito usado depois do reinado dos imperadores Hohenstaufen, atribuído a signori poderosos que tinham a confiança do imperador e se comprometiam a manter seus domínios fiéis a ele.
rdf:langString Een Rijksvoogd (Duits: Reichsvikar; Latijn: vicarius imperii of provisor imperii) was de titel voor de plaatsvervanger van de keizer van het Heilige Roomse Rijk. De titel is op aandringen van Paus Innocentius III ingevoerd en bevestigd in 1356 bij de Gouden Bul. De titel is verwant aan de Romeinse titel vicarius en de Arabische titel vizier. Oorspronkelijk kwam de titel toe aan de graven van de Palts. Bij de vrede van Westfalen (1648) kwam de titel terecht bij de hertogen van Beieren. In het Rooms-Duitse keizerrijk heerste eeuwenlang een wankel evenwicht tussen het huis Habsburg (aartshertog van Oostenrijk) en het huis Wittelsbach (hertog van Beieren). Dit evenwicht werd onder meer in stand gehouden omdat Habsburg de keizerstitel kon claimen en Wittelsbach die van Rijksvoogd. Bij het uitsterven van het huis Wittelsbach kwam de titel weer terug bij de Paltsgraven. De rijksvoogd trad op als keizer als de keizer te ziek was om te regeren, overleden was of in het buitenland vertoefde. Hij was beschermheer, voorzitter van het , vertegenwoordiger van de rijksgoederen (het , rijkssteden en rijkskloosters) en rijksrechten. De titel hield op te bestaan in 1806.
rdf:langString Wikariusz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, wikariusz Rzeszy (niem. Reichsvikar) – urząd powstały na mocy Złotej Bulli cesarza Karola IV z 10 stycznia 1356 roku. Zadaniem wikariuszy było wypełnianie zadań interrexa, czyli administrowanie Świętym Cesarstwem Rzymskim w czasie bezkrólewia.
rdf:langString Импе́рский вика́рий (нем. Reichsvikar, нем. Reichsverveiser, Vicarius или Provisor imperii) — в Священной Римской империи регент, заменявший императора во время междуцарствия или в случае болезни, несовершеннолетия или продолжительного отсутствия главы империи. Первоначально назначение имперского викария зависело от императора, но уже Золотая булла 1356 г. установила, что звание имперского викария принадлежит: * в землях саксонского права — герцогу саксонскому, * в землях швабских, рейнских и франконских — пфальцграфу рейнскому (Нижнего Пфальца). Национальное собрание 1848 г., имея в виду создать новую Германскую империю, избрало австрийского эрцгерцога Иоганна безответственным главой центральной власти, предоставив ему титул «Erzherzog-Reichsverveiser».
xsd:nonNegativeInteger 10586

data from the linked data cloud