History of philosophy
http://dbpedia.org/resource/History_of_philosophy an entity of type: Album
تنقسم دراسة تاريخ الفلسفة تقليدياً إلى ثلاث مراحل: العصور اليونانية القديمة، القرون الوسطى، والعصور الحديثة. هناك أيضاً الآن توجه لإدراج الفترةِ بعدِ الحديثةِ ضمن هذا التقسيم، أهم الفلسفات في هذه الفترة خصوصاً الوجودية.حاول إتيان جيلسون، في كتابِه وحدة التجربةِ الفلسفيةِ ، إظهار ارتباطاتِ مهمةِ بين أفكارِ فترة القرون الوسطى وتطويرِها في الفترةِ الحديثة؛ هذه على نقيض تفسيرات تقليدية للفلسفةِ الحديثةِ على انها عصر جديد غير مكترث بالماضي.
rdf:langString
哲学史（てつがくし、英: history of philosophy; theory of knowledge）は、哲学の歴史、およびその研究のこと。
rdf:langString
Історія філософії — розділ філософії, що вивчає історичні типи філософії. В його рамки включені, як філософські системи окремих філософів, так і розвиток їхніх поглядів в рамках філософських шкіл. Термін історія філософії також застосовується на позначення процесу розвитку філософської думки в цілому, згідно з визначеними часовими періодами та існуючими в них філософськими тенденціями. Знаючи історію становлення ідей, історичні зразки витлумачення певних філософських проблем, можна краще зрозуміти й оцінити конкретну філософську концепцію.
rdf:langString
История философии — раздел философии, изучающий исторические типы философии. В его рамки включены как философские системы отдельных философов, так и развитие их взглядов в рамках философских школ. В России существует специальность «история философии» (шифр 5.7.2, по старой номенклатуре – 09.00.03).
rdf:langString
哲學史是哲學思想和觀念的研究歷史。具體涉及到哲學史的問題可能包括（但不限於）：哲學在歷史上如何變化？推動思想發展的歷史背景？可以從以前的歷史哲學文本理解到什麼？ 所有的文化（無論是史前，中世紀，或現代，東方的，西方的，宗教的或世俗的） 都擁有自己獨特的理念，並通過繼承或獨立發現來建立理論。這種理論包含不同的思想，例如（但不限於）理性主義（通過邏輯建立理論），經驗主義（通過觀察建立理論），甚至可以通過，希望和繼承（如超自然哲學和宗教）。
rdf:langString
La història de la filosofia és el conjunt de problemes i pensadors que han dominat el pensament al llarg dels segles, amb influències constants entre períodes i relectures de les afirmacions de filòsofs anteriors. És difícil parlar d'una sola història de la filosofia, però, ja que al marge de la divisió entre filosofia oriental i filosofia occidental, cada disciplina de la filosofia té la seva pròpia evolució i sovint els avenços es deuen a altres ciències afins. No obstant això, es poden establir grans períodes, marcats per una manera de fer i un conjunt de temes com a preocupacions centrals:
rdf:langString
La historio de filozofio estas la studo de filozofiaj ideoj kaj konceptoj tra tempo. Temoj specife ligitaj al historio de filozofio eble inkludos (sed ne estas limigitaj al): Kiel ŝanĝoj en filozofio povas esti enkalkulitaj kaj rakontitaj historie? Kio motivigas la evoluon de pensaro en sia historia kunteksto? Al kiu grado filozofiaj tekstoj de antaŭaj historioj laŭ epokoj povas esti komprenitaj eĉ hodiaŭ? Historio de filozofio serĉas al katalogo kaj klasifikado de tia evoluo. La celo estas kompreni la evoluon de filozofiaj ideoj tra tempo.
rdf:langString
Die Geschichte der Philosophie hat die Entwicklung des theoretischen Nachdenkens über die Welt und die in ihr herrschenden Prinzipien vom Beginn der europäischen Philosophie im antiken Griechenland des 6. Jahrhunderts v. Chr. bis zur Gegenwart zum Gegenstand. Als philosophische Disziplin nimmt die Philosophiegeschichtsschreibung interpretierend zu den historischen Entwürfen Stellung, versucht diese in ihrem jeweiligen Zusammenhang zu verstehen und untersucht, ob und inwiefern sich hieraus Lehren für die Gegenwart ziehen lassen. Die Theorie der Philosophiegeschichte untersucht Methoden, Kategorien und Bedeutsamkeit des historischen Zugangs zur Philosophie.
rdf:langString
Filosofiaren historiak historian zehar filosofoek aztertu dituzten ideia, kontzeptu eta teoria filosofikoen garapena azaltzen du, beraien arteko loturak nabarmenduz eta garaian garaiko inguruabar historikoek horietan izan duten eragina ikertuz. Zeregin horretan hainbat oztopo daude, filosofia denari buruz filosofoek hainbat iritzi izan baitute historian zehar, batzuetan aski desberdinak, eta horrela filosofiaren historia baino filosofien historiaz jardun beharko litzateke maiz; gainera, zientzietan izaten den jakintza-aurrerapenik ez da gertatzen filosofian eta horrela filosofiaren historia egiteko bide bihurriagoak jarraitu behar izaten dira. Hala eta guztiz ere, filosofoek gai komunak aztertu izan dituzte historian, besteak beste mundua zer den eta nola eratuta dagoen, jakintzaren proble
rdf:langString
L'Histoire de la philosophie est l'histoire des théories et des doctrines qui ont été formulées par les philosophes à travers les époques. Les premières traces historiques de ce qu'on appelle la philosophie apparaissent, en Occident, dans l'Antiquité grecque, avec les penseurs présocratiques, puis avec Socrate, qu'on considère comme le véritable père de cette discipline, et ceux qui ont suivi son sillage (Platon, Aristote, les écoles socratiques). La discipline poursuit son développement à l'époque hellénistique, en particulier avec le stoïcisme, l'épicurisme, le cynisme et le scepticisme, qui se prolongent dans l'Antiquité romaine. Dès l'Antiquité tardive et le haut Moyen Âge, le néoplatonisme et la philosophie chrétienne établissent un pont entre la philosophie et la religion, et c'est e
rdf:langString
Filozofia to nieodłączna część ludzkiego poznania, jej początki łączą się z początkami istnienia ludzkich cywilizacji. Wyróżnia się trzy wielkie tradycje filozoficzne: europejską, indyjską oraz chińską. Myśl indyjska charakteryzuje się bardzo rozwiniętą tradycją metafizyczną i epistemologiczną (w tym metafizyką poznania), rozwijała kosmologię i filozofię Boga (teodyceę). Z kolei myśl chińska – rozwijała głównie badania etyczne i metafizyczne (w tym metafizykę moralności i antropologię), przy zaniedbaniu (pojawiających się od czasu do czasu) wątków epistemologicznych.
rdf:langString
De geschiedenis van de filosofie is het geheel van theorieën en doctrines die door de eeuwen heen door denkers werden geformuleerd. Volgens The Oxford Dictionary of Philosophy begint de geschiedenis van de filosofie met de Indo-Iraniërs vanaf 1500 voor Christus. In het Westen verschijnen vanaf de 6e eeuw v.Chr. de eerste sporen van wat filosofie genoemd wordt met de oud-Griekse presocratische denkers, gevolgd door Socrates, die wordt beschouwd als de echte vader van deze discipline, en zij die in zijn voetsporen treden: Plato, Aristoteles, de socratische scholen. De filosofie als discipline blijft groeien tijdens de hellenistische periode, in het bijzonder het stoïcisme, het epicurisme, het cynisme en de sceptische school, die ook in de Romeinse tijd gecontinueerd worden.
rdf:langString
A história da filosofia é a sub-disciplina da filosofia, que possuiu diversos propósitos e metodologias ao longo da história. Apesar de presente no modelo biográfico da obra Vidas e Doutrinas dos Filósofos Ilustres, de Diógenes Laércio, a história da filosofia só vai ser elaborada enquanto disciplina auto-consciente no Século XVIII, no contexto do ecletismo alemão. Recebendo sua fundação metodológica pelo filologista alemão Christoph August Heumann, foi estendida e aplicada de maneira notória na obra Historia critica philosophiae, de Johann Jakob Brucker, que buscou estudar a sucessão dos sistemas filosóficos considerados enquanto complexos autônomos e abrangentes de princípios e doutrinas. O surgimento da disciplina da história da filosofia partia de uma crítica ao modelo biográfico deriv
rdf:langString
Filosofins historia förklarar både hur olika problem och frågeställningar i filosofin uppstått och hur de besvarats genom historien. Genom denna kunskapsbank av frågor och svar är en filosof bättre rustad för att hantera både tidlösa och nya frågeställningar. Historia är därför betydligt viktigare i filosofi än de flesta andra ämnen. Genom filosofins historia har argument ställts mot argument och därigenom givit en skatt av uppslag för att lösa filosofiska problem. Genom att filosofin har varit en avancerad vetenskap sedan antiken, finns det ofta mer att hämta i filosofins historia än i flera moderna discipliner.
rdf:langString
rdf:langString
History of philosophy
rdf:langString
تاريخ الفلسفة
rdf:langString
Història de la filosofia
rdf:langString
Geschichte der Philosophie
rdf:langString
Historio de filozofio
rdf:langString
Filosofiaren historia
rdf:langString
Histoire de la philosophie en Occident
rdf:langString
哲学史
rdf:langString
Geschiedenis van de filosofie
rdf:langString
Historia filozofii
rdf:langString
História da filosofia
rdf:langString
История философии
rdf:langString
Filosofins historia
rdf:langString
Історія філософії
rdf:langString
哲學史
xsd:integer
748760
xsd:integer
968727181
rdf:langString
تنقسم دراسة تاريخ الفلسفة تقليدياً إلى ثلاث مراحل: العصور اليونانية القديمة، القرون الوسطى، والعصور الحديثة. هناك أيضاً الآن توجه لإدراج الفترةِ بعدِ الحديثةِ ضمن هذا التقسيم، أهم الفلسفات في هذه الفترة خصوصاً الوجودية.حاول إتيان جيلسون، في كتابِه وحدة التجربةِ الفلسفيةِ ، إظهار ارتباطاتِ مهمةِ بين أفكارِ فترة القرون الوسطى وتطويرِها في الفترةِ الحديثة؛ هذه على نقيض تفسيرات تقليدية للفلسفةِ الحديثةِ على انها عصر جديد غير مكترث بالماضي.
rdf:langString
La història de la filosofia és el conjunt de problemes i pensadors que han dominat el pensament al llarg dels segles, amb influències constants entre períodes i relectures de les afirmacions de filòsofs anteriors. És difícil parlar d'una sola història de la filosofia, però, ja que al marge de la divisió entre filosofia oriental i filosofia occidental, cada disciplina de la filosofia té la seva pròpia evolució i sovint els avenços es deuen a altres ciències afins. No obstant això, es poden establir grans períodes, marcats per una manera de fer i un conjunt de temes com a preocupacions centrals:
* Filosofia antiga: nascuda a Grècia per l'intent de racionalitzar la mitologia. Senta les bases de totes les disciplines, el centre de recerca és l'home i la seva relació amb el cosmos (de manera que sorgeixen les preguntes claus de què vol dir ésser i com ha d'actuar l'home civilitzat). Hi ha un transvasament total entre filosofia i la ciència incipient.
* Filosofia medieval: preocupada bàsicament per la relació entre pensament racional i religió, està dividida en diverses branques segons les creences dels pensadors i mostra una gran dependència de la filosofia antiga.
* Filosofia moderna: impulsada per l'auge de la ciència, el centre d'interès es desplaça cap al coneixement i els seus límits, incloent l'ètica com a camp de coneixement moral. Comencen les divisions en escoles segons nacionalitats.
* Filosofia contemporània: neix amb l'anomenat gir lingüístic, que qüestiona l'ús de la llengua ordinària. La majoria de problemes filosòfics tradicionals es redueixen a una qüestió semàntica. S'impulsa per aquest motiu la lògica (en relació amb l'avenç de les matemàtiques i la computació). Sorgeixen noves subdisciplines, el pensament s'especialitza i rep influències ben diverses. No hi ha un acord unànime sobre una divisió temporal estricta en la filosofia occidental, tot i que és més o menys acceptada una divisió segons els períodes tradicionals de la història occidental: edat antiga, edat mitjana, Renaixement, edat moderna i edat contemporània. No obstant això, hi ha qui creu que la filosofia moderna i contemporània formen un únic bloc, o bé que la filosofia medieval és només la visió religiosa de les qüestions de la filosofia antiga. D'altres pensadors afirmen que no es pot assimilar l'evolució de les etapes filosòfiques a les edats de la història.
rdf:langString
La historio de filozofio estas la studo de filozofiaj ideoj kaj konceptoj tra tempo. Temoj specife ligitaj al historio de filozofio eble inkludos (sed ne estas limigitaj al): Kiel ŝanĝoj en filozofio povas esti enkalkulitaj kaj rakontitaj historie? Kio motivigas la evoluon de pensaro en sia historia kunteksto? Al kiu grado filozofiaj tekstoj de antaŭaj historioj laŭ epokoj povas esti komprenitaj eĉ hodiaŭ? Ĉiuj kulturoj - estu ili prahistoriaj, mezepokaj, aŭ modernaj; orientaj, okcidentaj, religiaj aŭ sekularaj - estis havintaj siajn proprajn unikajn skolojn de filozofio, kiuj alvenis tra kaj heredo kaj tra sendependa eltrovado. Tiaj teorioj kreskis de malsamaj regionoj kaj aliroj, ekzemploj de kiuj inkludas (sed ne estas limigitaj al) raciismon (teorioj alvenis tra logiko), empiriismon (teorioj alvenis tra observado), kaj eĉ tra saltoj de kredo, espero kaj heredo (kiel ekzemple la supernaturismaj filozofioj kaj religioj). Historio de filozofio serĉas al katalogo kaj klasifikado de tia evoluo. La celo estas kompreni la evoluon de filozofiaj ideoj tra tempo.
rdf:langString
Die Geschichte der Philosophie hat die Entwicklung des theoretischen Nachdenkens über die Welt und die in ihr herrschenden Prinzipien vom Beginn der europäischen Philosophie im antiken Griechenland des 6. Jahrhunderts v. Chr. bis zur Gegenwart zum Gegenstand. Als philosophische Disziplin nimmt die Philosophiegeschichtsschreibung interpretierend zu den historischen Entwürfen Stellung, versucht diese in ihrem jeweiligen Zusammenhang zu verstehen und untersucht, ob und inwiefern sich hieraus Lehren für die Gegenwart ziehen lassen. Die Theorie der Philosophiegeschichte untersucht Methoden, Kategorien und Bedeutsamkeit des historischen Zugangs zur Philosophie. Es gehört zu den Eigentümlichkeiten der Philosophie, dass sie im Lauf ihrer Geschichte immer wieder grundsätzlich neue Erklärungsmodelle zu den ihr eigenen immerwährenden Fragen nach dem Erkennbaren, nach dem richtigen Handeln oder nach dem Sinn des Lebens hervorgebracht hat. Dabei müssen Philosophen sich jeweils mit ihren Antworten an die Erkenntnisse der Sachwissenschaften anpassen und deren aktuellen Wissensstand zur Erklärung der Welt heranziehen. Die Geschichte der Antworten fließt somit stets in die aktuellen Erklärungen mit ein. Aus diesem systematischen Unterschied zu den Wissenschaften erklärt sich das besondere Interesse der Philosophie an der eigenen Ideengeschichte.
rdf:langString
Filosofiaren historiak historian zehar filosofoek aztertu dituzten ideia, kontzeptu eta teoria filosofikoen garapena azaltzen du, beraien arteko loturak nabarmenduz eta garaian garaiko inguruabar historikoek horietan izan duten eragina ikertuz. Zeregin horretan hainbat oztopo daude, filosofia denari buruz filosofoek hainbat iritzi izan baitute historian zehar, batzuetan aski desberdinak, eta horrela filosofiaren historia baino filosofien historiaz jardun beharko litzateke maiz; gainera, zientzietan izaten den jakintza-aurrerapenik ez da gertatzen filosofian eta horrela filosofiaren historia egiteko bide bihurriagoak jarraitu behar izaten dira. Hala eta guztiz ere, filosofoek gai komunak aztertu izan dituzte historian, besteak beste mundua zer den eta nola eratuta dagoen, jakintzaren problema, hizkuntzaren oinarriak, etika eta filosofia politikoa. Gai horiei buruz filosofoek emandako erantzunen iturburuek testuinguru historikoan nahiz aurreko filosofoen lanetan zein proposamen komunek, azken hauek bildurik, osatuko lukete filosofiaren historiaren funtsa eta baita filosofia bera ere. Hain zuzen, filosofia berez da historikoa, eta filosofiaren historia filosofiaren beraren parte ere bada, filosofoek euren hausnarketan hutsetik hasi ez, baizik eta aurreko filosofiaren eraginpean baitaude. Hain zuzen ere, problema filosofikoek soluziorik ez baizik eta historia dutela aipatu izan da. Beste alde batetik, ingurune historikoen aniztasunak desberdintasun sakonak eragin ditu hausnarketa filosofikoan; hala, historiako zibilizazio handien arabera ere banatu ohi da filosofiaren historia, , eta Mendebaldeko filosofia bereiziz.
rdf:langString
L'Histoire de la philosophie est l'histoire des théories et des doctrines qui ont été formulées par les philosophes à travers les époques. Les premières traces historiques de ce qu'on appelle la philosophie apparaissent, en Occident, dans l'Antiquité grecque, avec les penseurs présocratiques, puis avec Socrate, qu'on considère comme le véritable père de cette discipline, et ceux qui ont suivi son sillage (Platon, Aristote, les écoles socratiques). La discipline poursuit son développement à l'époque hellénistique, en particulier avec le stoïcisme, l'épicurisme, le cynisme et le scepticisme, qui se prolongent dans l'Antiquité romaine. Dès l'Antiquité tardive et le haut Moyen Âge, le néoplatonisme et la philosophie chrétienne établissent un pont entre la philosophie et la religion, et c'est en lien étroit avec la théologie et la philosophie gréco-arabe que se développe la philosophie médiévale, comme en témoigne l'importance de la scolastique à cette époque. À l'époque moderne, l'humanisme de la Renaissance et la redécouverte des Anciens signent le début de l'ère moderne, où les philosophes tiennent compte du développement de la science moderne pour proposer une nouvelle approche des problèmes épistémologiques et politiques en particulier. De nombreuses branches traditionnelles de la philosophie prennent à cette époque leur autonomie pour devenir des sciences à part entière. Le siècle des Lumières, où apparaissent de nouveaux courants philosophiques qui font de la lutte contre l'« obscurantisme » et la « tyrannie » leur cheval de bataille (encyclopédistes, libéralisme, républicanisme), marque la fin de la période moderne. Du XIXe siècle à nos jours, période que l'on considère en France comme l'époque contemporaine, des courants de pensée très critiques à l'égard de la tradition, et axés sur une approche économique et sociale des problèmes humains, font leur apparition (utilitarisme, socialisme, marxisme). Le XXe siècle se partage entre deux grandes approches des questions philosophiques : la philosophie continentale (phénoménologie, philosophie postmoderne, etc.) et la philosophie analytique (positivisme logique, philosophie du langage ordinaire, etc.).
rdf:langString
哲学史（てつがくし、英: history of philosophy; theory of knowledge）は、哲学の歴史、およびその研究のこと。
rdf:langString
De geschiedenis van de filosofie is het geheel van theorieën en doctrines die door de eeuwen heen door denkers werden geformuleerd. Volgens The Oxford Dictionary of Philosophy begint de geschiedenis van de filosofie met de Indo-Iraniërs vanaf 1500 voor Christus. In het Westen verschijnen vanaf de 6e eeuw v.Chr. de eerste sporen van wat filosofie genoemd wordt met de oud-Griekse presocratische denkers, gevolgd door Socrates, die wordt beschouwd als de echte vader van deze discipline, en zij die in zijn voetsporen treden: Plato, Aristoteles, de socratische scholen. De filosofie als discipline blijft groeien tijdens de hellenistische periode, in het bijzonder het stoïcisme, het epicurisme, het cynisme en de sceptische school, die ook in de Romeinse tijd gecontinueerd worden. Vanaf de late oudheid en de middeleeuwen slaan het neoplatonisme en de christelijke filosofie een brug tussen filosofie en religie, en het is in nauwe relatie met de theologie en de Grieks-Arabische filosofie dat de middeleeuwse filosofie zich ontwikkelt, wat blijkt uit het belang van de scholastiek in deze periode. Problemen die specifiek betrekking hebben op de geschiedenis van de filosofie omvatten onder meer: "Hoe kunnen veranderingen in de filosofie historisch worden verantwoord?" "Hoe is de ontwikkeling van het denken eventueel historisch te verklaren?" "In welke mate kunnen filosofische teksten uit voorafgaande historische tijdperken vandaag nog begrepen worden?" Alle culturen - of ze nu prehistorisch, middeleeuws of modern, oosters, westers, religieus of seculier zijn - hebben hun eigen unieke scholen van de filosofie, voortbouwend op eerdere stromingen of startend vanuit een nieuw beginsel. Deze theorieën zijn gegroeid uit verschillende vooronderstellingen en benaderingen, bijvoorbeeld vanuit het rationalisme (theorieën voortgekomen uit logica), het empirisme (theorieën voortgekomen uit observatie), of zelfs vanuit een geloofsbasis waarvoor dan filosofische rechtvaardiging wordt gezocht. Een geschiedenis van de filosofie probeert dergelijke ontwikkelingen te catalogiseren en classificeren met als doel de ontwikkeling van de filosofische ideeën te begrijpen doorheen de tijd.
rdf:langString
A história da filosofia é a sub-disciplina da filosofia, que possuiu diversos propósitos e metodologias ao longo da história. Apesar de presente no modelo biográfico da obra Vidas e Doutrinas dos Filósofos Ilustres, de Diógenes Laércio, a história da filosofia só vai ser elaborada enquanto disciplina auto-consciente no Século XVIII, no contexto do ecletismo alemão. Recebendo sua fundação metodológica pelo filologista alemão Christoph August Heumann, foi estendida e aplicada de maneira notória na obra Historia critica philosophiae, de Johann Jakob Brucker, que buscou estudar a sucessão dos sistemas filosóficos considerados enquanto complexos autônomos e abrangentes de princípios e doutrinas. O surgimento da disciplina da história da filosofia partia de uma crítica ao modelo biográfico derivado de Laércio, e usado até então, esse foi criticado por não fazer avaliações críticas da coerência e verdade do pensamento filosófico passado, dado que a maioria das biografias eram elogiosas aos filósofos, sendo feitas por seguidores ou alunos próximos. A história da filosofia, segundo o modelo de Heumann e Brucker, utilizava a noção de princípios, em um sentido metafísico, como base para a organização e reconstrução dos sistemas filosóficos do passado. Contra essa fundamentação metafísica dos sistema filosóficos, e a subordinação das demais áreas à metafísica, os positivistas do século XIX, como Paul Tannery e , buscaram reformar a metodologia da história da filosofia, privilegiando as teorias físicas presentes nos sistemas. Essa metodologia alternativa será base do que viria a ser a História da Ciência. Mais tarde surgiriam outras críticas metodológicas e outros programas alternativos, como a história das ideias do historiador (com formação em filosofia) Arthur O. Lovejoy, na década de 1930, que propunha as unidades de ideias (consideradas estáveis ao longo da história) como objeto de pesquisa, ampliando a abordagem para além da filosofia, e buscou contrastar sua abordagem à história da filosofia precedente. O programa da história das ideias, segundo proposto por Lovejoy, teve ampla recepção institucional, ao mesmo tempo que foi criticada em suas bases por historiadores como Quentin Skinner, que focou principalmente nas falhas da noção de 'unidade de ideias' e apontou a displicência com a produção dos discursos e os atores envolvidos. Skinner buscou utilizar a filosofia da linguagem que se desenvolvia em Cambridge na metade do século XX, principalmente nas figuras de Ludwig Wittgenstein e John Austin, para analisar a história do pensamento, lançando mão das teorias sobre atos de fala em contexto linguísticos e sociais.
rdf:langString
Filozofia to nieodłączna część ludzkiego poznania, jej początki łączą się z początkami istnienia ludzkich cywilizacji. Wyróżnia się trzy wielkie tradycje filozoficzne: europejską, indyjską oraz chińską. W tradycjach Środkowego i Dalekiego Wschodu – pomimo wczesnych intuicji na temat jej odrębności od innych dziedzin ludzkiego poznania – filozofia faktycznie bardzo długo nie istniała jako samodzielna nauka, lecz elementy myśli filozoficznej były tradycyjnie wplecione w wątki religijne, tworząc systemy filozoficzno-religijne takie jak taoizm czy buddyzm, lub w wątki polityczne, tworząc ideologie takie jak konfucjanizm. Ten styl filozofowania utrzymał się w dużym stopniu na Wschodzie do dziś. Pomimo to, da się wyodrębnić wyraźnie dwie odmienne tradycje, charakteryzujące się odmiennym stylem filozofowania: filozofię indyjską i filozofię chińską. Ta pierwsza obejmuje także myśl buddyjską Tybetu i Azji Południowo-Wschodniej oraz myśl indonezyjską. Ta druga obejmuje także systemy filozoficzne Korei, Japonii i Wietnamu. Jedyny punkt kontaktu między obiema tradycjami miał miejsce w wiekach II-IX, kiedy to buddyzm z Indii docierał do Chin i dalej – była to jednak wymiana myśli w jednym kierunku, a buddyzm chiński szybko nabrał cech, jakich nigdy nie miał w Indiach. W każdej z tych tradycji łatwo można wyodrębnić kilka faz rozwojowych. Myśl indyjska charakteryzuje się bardzo rozwiniętą tradycją metafizyczną i epistemologiczną (w tym metafizyką poznania), rozwijała kosmologię i filozofię Boga (teodyceę). Z kolei myśl chińska – rozwijała głównie badania etyczne i metafizyczne (w tym metafizykę moralności i antropologię), przy zaniedbaniu (pojawiających się od czasu do czasu) wątków epistemologicznych. W Europie filozofia dość wcześnie (mniej więcej ok. V wiek p.n.e.) wyodrębniła się jako nauka (co było zasługą filozofów greckich z Platonem na czele), przy czym pierwotnie pojęcie to obejmowało wszystkie rodzaje nauk. Arystoteles na przykład, zaliczał do filozofii fizykę, matematykę i tak zwaną filozofię pierwszą, czyli coś co dziś nosi nazwę metafizyki lub ontologii. Podział ten polegał na wzrastającym stopniu ogólności zagadnień poszczególnych poddyscyplin filozofii.
rdf:langString
Filosofins historia förklarar både hur olika problem och frågeställningar i filosofin uppstått och hur de besvarats genom historien. Genom denna kunskapsbank av frågor och svar är en filosof bättre rustad för att hantera både tidlösa och nya frågeställningar. Historia är därför betydligt viktigare i filosofi än de flesta andra ämnen. Genom filosofins historia har argument ställts mot argument och därigenom givit en skatt av uppslag för att lösa filosofiska problem. Genom att filosofin har varit en avancerad vetenskap sedan antiken, finns det ofta mer att hämta i filosofins historia än i flera moderna discipliner. Även för ett nytt ämne som exempelvis bioetik kan det vara meningsfullt att se vad filosofer genom historien tänkt i liknande frågor. Vilken betydelse har till exempel Jeremy Benthams skrifter för en given fråga i etik, eller kan konfucianism eller någon gestalt i indisk filosofi ge ett bidrag till frågan? Filosofins historia kan även studeras som en del av idéhistoria. Vetenskapshistoria och de politiska idéernas historia är näraliggande ämnen.
rdf:langString
Історія філософії — розділ філософії, що вивчає історичні типи філософії. В його рамки включені, як філософські системи окремих філософів, так і розвиток їхніх поглядів в рамках філософських шкіл. Термін історія філософії також застосовується на позначення процесу розвитку філософської думки в цілому, згідно з визначеними часовими періодами та існуючими в них філософськими тенденціями. Знаючи історію становлення ідей, історичні зразки витлумачення певних філософських проблем, можна краще зрозуміти й оцінити конкретну філософську концепцію.
rdf:langString
История философии — раздел философии, изучающий исторические типы философии. В его рамки включены как философские системы отдельных философов, так и развитие их взглядов в рамках философских школ. В России существует специальность «история философии» (шифр 5.7.2, по старой номенклатуре – 09.00.03).
rdf:langString
哲學史是哲學思想和觀念的研究歷史。具體涉及到哲學史的問題可能包括（但不限於）：哲學在歷史上如何變化？推動思想發展的歷史背景？可以從以前的歷史哲學文本理解到什麼？ 所有的文化（無論是史前，中世紀，或現代，東方的，西方的，宗教的或世俗的） 都擁有自己獨特的理念，並通過繼承或獨立發現來建立理論。這種理論包含不同的思想，例如（但不限於）理性主義（通過邏輯建立理論），經驗主義（通過觀察建立理論），甚至可以通過，希望和繼承（如超自然哲學和宗教）。
xsd:nonNegativeInteger
188