Hindustani classical music

http://dbpedia.org/resource/Hindustani_classical_music an entity of type: Thing

موسيقى كلاسيكية هندوستانية أو الموسيقى الكلاسيكية الشمالية الهندية أو شاستريا سانجيت هي موسيقى تقليدية للمناطق الشمالية من شبه القارة الهندية، بما في ذلك الدول الحديثة في الهند والنيبال والبنغلاديش وباكستان. وواحدة من النوعين الرئيسيين للموسيقى الهندية المتداولة بشعبية إلى جانب موسيقى الكرنفالات من جنوب الهند. يعود تاريخها إلى القرن الثاني عشر الميلادي. حيث أثرت الموسيقى الكلاسيكية الهندوستانية بشدة على خصوصا الشعبية، خاصة في اللحن والأداء الصوتي هذا الأخير الذي يعتبر ذو أهمية قصوى، إلى جانب الآلات الموسيقية المعتمدة أساساً على آلاتي السيتار . rdf:langString

Hindustana klasika muziko estas la stilo de Hindia klasika muziko en Hindustano aŭ Norda Barato. La stilo estas foje nomata Nordbarata klasika muziko aŭ shāstriya sangīt aŭ klāsikī mūsīqī. Ĝi estas tradicio kiu originiĝis en vedaj ritaj ĉantoj kaj estis evoluantaj ekde la 12a jarcento a.K., en Norda Barato kaj je ioma etendo en Afganio, Bangladeŝo, Srilanko, Nepalo kaj Pakistano. Nuntempe, ĝi estas unu el la du subĝenroj de la Hindia klasika muziko, el kiu la alia estas Karnatika muziko, nome la klasika tradicio de Suda Barato. rdf:langString

Hindustani classical music is the classical music of northern regions of the Indian subcontinent. It may also be called North Indian classical music or, in Hindustani, shastriya sangeet (śāstriya saṅgīt). It is played in instruments like the violin, sitar and sarod. Its origins from the 12th century CE, when it diverged from Carnatic music, the classical tradition in South India. Hindustani classical music arose in the Ganga-Jamuni Tehzeeb, a period of great influence of Perso-Arabic arts in the subcontinent, especially the Northern parts. This music combines the Indian classical music tradition with Perso-Arab musical knowledge, resulting in a unique tradition of gharana system of music education. rdf:langString

La musique hindoustanie est pratiquée en Inde du Nord, au Népal, au Pakistan et en Afghanistan. C'est l'un des deux genres majeurs de la musique classique indienne avec la musique carnatique, de l'Inde du Sud. rdf:langString

ヒンドゥースターニー音楽（ヒンドゥスターニーおんがく、英語: Hindustani classical music）は、北インドのイスラム王朝の宮廷で発展した北インド古典音楽をいう。 rdf:langString

La música clásica indostaní (hindi: हिन्दुस्तानी शास्त्रीय संगीत, urdu: ہندوستانی شاستریہ سنگیت) es el estilo de música clásica del norte de la India. Es una tradición que se creó a partir de la síntesis del canto védico, de la tradición persa Musiqi-e assil y de tradiciones folclóricas de la región. Esta música es interpretada tanto por indios musulmanes como por indios hinduistas. Este arte ha estado evolucionando desde el siglo XII, en lo que es ahora el norte de la India, Bangladés, y Pakistán, y también en Nepal y Afganistán, y es ahora uno de las dos principales ramas de la música clásica de la India, siendo la otra rama la música carnática, que se desarrolló en el sur de la India. Igual que toda música india, los conceptos claves son la raga, o la escala, y la tala, o el ritmo. rdf:langString

Musik klasik Hindustani ([hin̪d̪us̪t̪ɑːn̪i]) adalah musik tradisional India gaya Hindustani atau India Utara. Gaya tersebut terkadang disebut musik klasik India Utara atau Shāstriya Sangīt atau Klāsikī Mausīqī. Musik tersebut merupakan sebuah tradisi yang telah ada sejak abad ke-12 Masehi, di India Utara dan beberapa kawasan di Afghanistan, Bangladesh, Sri Lanka, Nepal dan Pakistan. Sekarang, musik tersebut merupakan salah satu dari dua subgenre dari , yang lainnya adalah musik Karnatik, tradisi klasik India Selatan. rdf:langString

La musica classica indostana rappresenta la scuola settentrionale della musica classica indiana; la scuola meridionale è rappresentata dalla musica carnatica. Originatasi nel periodo vedico, è una tradizione in evoluzione dal XII secolo, in quella parte del mondo che è ora occupata da India settentrionale, Bangladesh, Pakistan, Nepal ed Afghanistan. Il ritmo più comune della musica indostana è il tintal (Hindi: तीन ताल). rdf:langString

De Hindoestaanse muziek, ofwel Noord-Indiase klassieke muziek, wordt traditioneel beoefend in een groot gebied, dat zich uitstrekt over de tegenwoordige landen Bangladesh, Noord-India, Pakistan en zelfs Afghanistan. De term hindoestaanse muziek is weliswaar gebruikelijk, maar verwarrend, omdat deze muziek door zowel hindoes als moslims wordt beoefend, en bovendien een versmelting van meer dan beide culturen is. In Nederland staat de term nog enigszins ter discussie, aangezien hier het woord Hindoestaans de verwarrende associatie met Suriname, en niet in de eerste plaats India, oproept. rdf:langString

Muzyka hindustańska (hindi हिन्दुस्तानी शास्त्रीय संगीत, urdu ‏ہندوستانی شاستریہ سنگیت‎ Hindustani śastrij sangit; ang. Hindustani classical music) – jeden z dwóch stylów w indyjskiej muzyce klasycznej, dominujący na północy subkontynentu indyjskiego. Drugim jest tzw. muzyka karnatacka, popularna przede wszystkim na Południu. Elementy wspólne z muzyką karnatacką to siedem podstawowych nut sa-ri-ga-ma-pa-dha-ni, plus pięć półnut, tworzą razem 12-nutową skalę. Wspólne są również takie pojęcia, jak raga i tala. rdf:langString

rdfs:label

rdf:langString Hindustani classical music

rdf:langString موسيقى كلاسيكية هندوستانية

rdf:langString Hindustana klasika muziko

rdf:langString Música clásica indostaní

rdf:langString Musique hindoustanie

rdf:langString Musik klasik Hindustani

rdf:langString Musica indostana

rdf:langString ヒンドゥスターニー音楽

rdf:langString Muzyka hindustańska

rdf:langString Hindoestaanse muziek

dbpedia-owl:wikiPageID

xsd:integer 577590

dbpedia-owl:wikiPageRevisionID

xsd:integer 1117296420

dbpedia-owl:abstract

rdf:langString موسيقى كلاسيكية هندوستانية أو الموسيقى الكلاسيكية الشمالية الهندية أو شاستريا سانجيت هي موسيقى تقليدية للمناطق الشمالية من شبه القارة الهندية، بما في ذلك الدول الحديثة في الهند والنيبال والبنغلاديش وباكستان. وواحدة من النوعين الرئيسيين للموسيقى الهندية المتداولة بشعبية إلى جانب موسيقى الكرنفالات من جنوب الهند. يعود تاريخها إلى القرن الثاني عشر الميلادي. حيث أثرت الموسيقى الكلاسيكية الهندوستانية بشدة على خصوصا الشعبية، خاصة في اللحن والأداء الصوتي هذا الأخير الذي يعتبر ذو أهمية قصوى، إلى جانب الآلات الموسيقية المعتمدة أساساً على آلاتي السيتار .

rdf:langString Hindustana klasika muziko estas la stilo de Hindia klasika muziko en Hindustano aŭ Norda Barato. La stilo estas foje nomata Nordbarata klasika muziko aŭ shāstriya sangīt aŭ klāsikī mūsīqī. Ĝi estas tradicio kiu originiĝis en vedaj ritaj ĉantoj kaj estis evoluantaj ekde la 12a jarcento a.K., en Norda Barato kaj je ioma etendo en Afganio, Bangladeŝo, Srilanko, Nepalo kaj Pakistano. Nuntempe, ĝi estas unu el la du subĝenroj de la Hindia klasika muziko, el kiu la alia estas Karnatika muziko, nome la klasika tradicio de Suda Barato.

rdf:langString La música clásica indostaní (hindi: हिन्दुस्तानी शास्त्रीय संगीत, urdu: ہندوستانی شاستریہ سنگیت) es el estilo de música clásica del norte de la India. Es una tradición que se creó a partir de la síntesis del canto védico, de la tradición persa Musiqi-e assil y de tradiciones folclóricas de la región. Esta música es interpretada tanto por indios musulmanes como por indios hinduistas. Este arte ha estado evolucionando desde el siglo XII, en lo que es ahora el norte de la India, Bangladés, y Pakistán, y también en Nepal y Afganistán, y es ahora uno de las dos principales ramas de la música clásica de la India, siendo la otra rama la música carnática, que se desarrolló en el sur de la India. Igual que toda música india, los conceptos claves son la raga, o la escala, y la tala, o el ritmo. Además de la voz humana, los instrumentos representativos son: * de cuerda pulsada: vina, sitar, sarod, surbahar, surshringar, tambura y santur. * de cuerda frotada: sarangi, y violín. * de viento: bansuri, shehnai, armonio y . * de percusión: tabla y pakhawaj.

rdf:langString Hindustani classical music is the classical music of northern regions of the Indian subcontinent. It may also be called North Indian classical music or, in Hindustani, shastriya sangeet (śāstriya saṅgīt). It is played in instruments like the violin, sitar and sarod. Its origins from the 12th century CE, when it diverged from Carnatic music, the classical tradition in South India. Hindustani classical music arose in the Ganga-Jamuni Tehzeeb, a period of great influence of Perso-Arabic arts in the subcontinent, especially the Northern parts. This music combines the Indian classical music tradition with Perso-Arab musical knowledge, resulting in a unique tradition of gharana system of music education.

rdf:langString La musique hindoustanie est pratiquée en Inde du Nord, au Népal, au Pakistan et en Afghanistan. C'est l'un des deux genres majeurs de la musique classique indienne avec la musique carnatique, de l'Inde du Sud.

rdf:langString Musik klasik Hindustani ([hin̪d̪us̪t̪ɑːn̪i]) adalah musik tradisional India gaya Hindustani atau India Utara. Gaya tersebut terkadang disebut musik klasik India Utara atau Shāstriya Sangīt atau Klāsikī Mausīqī. Musik tersebut merupakan sebuah tradisi yang telah ada sejak abad ke-12 Masehi, di India Utara dan beberapa kawasan di Afghanistan, Bangladesh, Sri Lanka, Nepal dan Pakistan. Sekarang, musik tersebut merupakan salah satu dari dua subgenre dari , yang lainnya adalah musik Karnatik, tradisi klasik India Selatan. Genre musik populer tradisional Indonesia yang disebut Dangdut dan versi klasiknya sebagian berasal dari musik klasik Hindustani, khususnya dalam hal alat musik, melodi, harmoni, dan ketukan. Alat musik utamanya adalah Tabla dan terkadang Sitar dan gitar modern.

rdf:langString La musica classica indostana rappresenta la scuola settentrionale della musica classica indiana; la scuola meridionale è rappresentata dalla musica carnatica. Originatasi nel periodo vedico, è una tradizione in evoluzione dal XII secolo, in quella parte del mondo che è ora occupata da India settentrionale, Bangladesh, Pakistan, Nepal ed Afghanistan. La musica classica dell'Hindustan verte tradizionalmente intorno alla voce, con le parti musicali scritte prevalentemente per performance vocali; gli stili principali evolutisi nel tempo sono stati il Dhrupad, Khayal, Tappa, Tarana, Thumri, e il Ghazal, di origini persiane Ciononostante si è sviluppata anche una forte tradizione strumentale; sebbene in passato gli strumenti fossero considerati in virtù della loro capacità di imitare la voce umana, ulteriore prova di come la musica indostana si concentrasse sulla performance vocale, sin dai tempi antichi sono esistite anche forme autonome di musica strumentale, e negli ultimi decenni, specialmente al di fuori dell'Asia meridionale, la musica strumentale indostana ha cominciato a superare in popolarità quella vocale. Il ritmo più comune della musica indostana è il tintal (Hindi: तीन ताल).

rdf:langString ヒンドゥースターニー音楽（ヒンドゥスターニーおんがく、英語: Hindustani classical music）は、北インドのイスラム王朝の宮廷で発展した北インド古典音楽をいう。

rdf:langString De Hindoestaanse muziek, ofwel Noord-Indiase klassieke muziek, wordt traditioneel beoefend in een groot gebied, dat zich uitstrekt over de tegenwoordige landen Bangladesh, Noord-India, Pakistan en zelfs Afghanistan. De term hindoestaanse muziek is weliswaar gebruikelijk, maar verwarrend, omdat deze muziek door zowel hindoes als moslims wordt beoefend, en bovendien een versmelting van meer dan beide culturen is. In Nederland staat de term nog enigszins ter discussie, aangezien hier het woord Hindoestaans de verwarrende associatie met Suriname, en niet in de eerste plaats India, oproept. Het Rotterdams Conservatorium biedt een aantal opleidingen in de Hindoestaanse muziek.

rdf:langString Muzyka hindustańska (hindi हिन्दुस्तानी शास्त्रीय संगीत, urdu ‏ہندوستانی شاستریہ سنگیت‎ Hindustani śastrij sangit; ang. Hindustani classical music) – jeden z dwóch stylów w indyjskiej muzyce klasycznej, dominujący na północy subkontynentu indyjskiego. Drugim jest tzw. muzyka karnatacka, popularna przede wszystkim na Południu. Styl ten wywodzi się z Samawedy, do czasów najazdów muzułmańskich rozwijał się wspólnie ze stylem karnatackim, zaś od XII wieku ewolucja tych dwóch tradycji jest rozbieżna ze względu na silne wpływy muzyki perskiej w stylu północnym. Wpływy te związane są przede wszystkim z przyjęciem nowych rodzajów instrumentów pochodzenia perskiego, zwłaszcza sitaru i sarodu, i działalnością kompozytorów sufickich, jak oraz syntezującą atmosferą dworu mogolskiego. Tradycyjnie wirtuozom pochodzenia muzułmańskiego nadaje się tytuł Ustad, zaś hinduistom – Pandit, lecz w ramach muzyki hindustańskiej występuje daleko posunięty synkretyzm. Nie należą do rzadkości wokaliści muzułmańscy wykonujący hinduskie utwory religijne bhadźany, lub na odwrót. Elementy wspólne z muzyką karnatacką to siedem podstawowych nut sa-ri-ga-ma-pa-dha-ni, plus pięć półnut, tworzą razem 12-nutową skalę. Wspólne są również takie pojęcia, jak raga i tala. W XX w. muzyka indyjska w stylu hindustańskim zdobyła również szeroką publiczność na zachodzie, przede wszystkim dzięki takim sławom, jak Ravi Shankar czy .

data from the linked data cloud