Hieronymus of Syracuse

http://dbpedia.org/resource/Hieronymus_of_Syracuse an entity of type: Thing

Ο Ιερώνυμος (231 - 214 π.Χ.) από τη δυναστεία των Ιερωνιδών, ήταν τύραννος των Συρακουσών. rdf:langString
Hiéronyme de Syracuse, né v. 230 av. J.-C., est le dernier tyran de Syracuse, de 215 à 214 av. J.-C. (ou 216 à 215 selon d'autres chronologies). rdf:langString
Gerònimo (greco ῾Ιερώνυμος; Siracusa, 231 a.C. – Lentini, 214 a.C.) fu basileus di Sicilia dal 215 al 214 a.C., per appena 13 mesi. rdf:langString
Гиероним (др.-греч. Ἱερώνυμος; 231—214 годы до н. э.) — последний царь Сиракуз, правивший в 215—214 годах до н. э., сын Гелона II и внук Гиерона II. Стал царём после смерти деда в возрасте пятнадцати лет и находился под фактической опекой сначала регентского совета, а потом своего дяди Андранодора. Вступил во Вторую Пуническую войну на стороне Карфагена, рассчитывая объединить под своей властью всю Сицилию. Столкнулся с оппозицией и был убит заговорщиками после тринадцати месяцев правления. Писатели последующих эпох создали малопривлекательный образ Гиеронима, который, возможно, связан в первую очередь не с личными особенностями последнего царя Сиракуз, а с его выступлением против Рима. rdf:langString
Hieronymos av Syrakusa, död 214 f.Kr. var en grekisk tyrann i Syrakusa. Hieronymos var son till Gelon, och blev 215 f.Kr. tyrann i Syrakusa. Han var svag för prakt och sått, övermodig och godtycklig. Då en sammansvärjning bildades mot honom, anslöt han sig till Karthago, vilket ledde till krig med Rom. rdf:langString
Гієронім (230—214 роки до н. е.) — правитель Сиракуз з літо 215 до літо 214 року до н. е. rdf:langString
Jerònim de Siracusa (en llatí Hieronimus, en grec antic Ἱερώνυμος) fou rei de Siracusa el 215 aC i fins al 214 aC. Era net del rei Hieró II de Siracusa al que va succeir al començament del 215 aC, i fill de Geló II. En ser proclamat rei tenia 15 anys. La batalla de Cannes havia posat en qüestió el poder romà i part de la població es decantava ara per una aliança amb Cartago. Es va establir un consell de regència format per quinze persones entre les quals Andranòdor i , marits de dues filles de Hieró II, Demarata i Heraclea, i personatges notables de Siracusa. Andranòdor va convèncer el rei d'assolir per si mateix el poder i va donar exemple renunciant al càrrec de regent, exemple seguit pels altres regents. A partir de llavors Jerònim va esdevenir un titella en mans dels seus dos oncles qu rdf:langString
Jerónimo (Siracusa, c. 231 - Leontinos, 214 a. C.), griego Ἰερώνυμος, fue tirano de Siracusa del 215 al 214, durante apenas 13 meses. Nieto de Hierón II e hijo de Gelon II, subió al trono con apenas quince años y se tuvo que enfrentar a una difícil situación: los romanos acababan de ser derrotados por los cartagineses en la famosa batalla de Cannas y los detractores de la república romana apremiaron para romper la alianza, (sancionada por el abuelo Hierón II) con los derrotados. Jerónimo ya se demostró inseguro cuando su abuelo vivía, así que fue creado un consejo de 15 personas para respaldarle. rdf:langString
Hieronymus (Greek: Ἱερώνυμος; 231–214 BC) was a tyrant of Syracuse. He succeeded his grandfather, Hiero II, in 215 BC. He was at this time only fifteen years old, and he ascended the throne at a crisis full of peril, for the Battle of Cannae had given a shock to the Roman power, the influence of which had been felt in Sicily; and though it had not shaken the fidelity of the aged Hiero, yet a large party at Syracuse was already disposed to abandon the alliance of Rome for that of Carthage. The young prince had already given indications of weakness, if not depravity of disposition, which had alarmed his grandfather, and caused him to confide the guardianship of Hieronymus to a council of fifteen persons, among whom were his two sons-in-law, Andranodorus and Zoippus. But the objects of this a rdf:langString
Hieronimo (grezieraz Ἰερώνυμος), (Sirakusa K.a. c.231-Lentini K.a. 214) Sirakusako tiranoa zen K.a. 215-214 bitartean, nekez 13 hilabetez. Hieron II.aren biloba eta Gelon II.aren semea, 15 urte zituela errege bilakatu zen eta egoera larri bati aurre egin behar zion: Cannaeko guduan kartagotarrek erromatarrak garaitu ondoren, Sirakusako Erromatar Errepublikaren kontrakoek presioa egiten zuten aliantza apurtzeko (Hieron II.ak berretsi zuena). Hieronimok zalantzazko jarrera erakutsi ohi zuenez aitona oraindik bizirik zegoenean, hamabost kideko kontseilua sortu zuten hura laguntzeko.Haren izaera aldakorra eta bortitza zen. Gortean izan zituen eragin txarrak zirela medio, aitonak ez bezala, luxua gogoko zuen eta boterea harrokeriaz erabili zuen. Polibioren arabera, Hieronimo prostituta batekin rdf:langString
Hierônimo (em grego: Ἱερώνυμος; 231–214 a.C.) foi um tirano de Siracusa. Ele sucedeu seu avô, Hierão II, em 215 a.C. Na época, ele tinha apenas quinze anos e ascendeu ao trono em uma crise cheia de perigos, pois a Batalha de Canas havia abalado o poder romano, cuja influência fora sentida na Sicília; e embora não tivesse abalado a fidelidade do idoso Hierão, ainda assim um grande grupo em Siracusa já estava disposto a abandonar a aliança de Roma pela de Cartago. O jovem príncipe já havia dado indícios de fraqueza, senão depravação de temperamento, que alarmaram seu avô e o levaram a confiar a tutela de Hierônimo a um conselho de quinze pessoas, entre as quais estavam seus dois genros, Adranodoro e Zoipo. Mas os objetivos desse arranjo foram rapidamente frustrados pela ambição de Andranodo rdf:langString
rdf:langString Jerònim de Siracusa
rdf:langString Ιερώνυμος των Συρακουσών
rdf:langString Jerónimo de Siracusa
rdf:langString Hieronimo Sirakusakoa
rdf:langString Hieronymus of Syracuse
rdf:langString Geronimo di Siracusa
rdf:langString Hiéronyme de Syracuse
rdf:langString Hierônimo de Siracusa
rdf:langString Гиероним Сиракузский
rdf:langString Hieronymos av Syrakusa
rdf:langString Гієронім
xsd:integer 15912759
xsd:integer 1057411571
rdf:langString Jerònim de Siracusa (en llatí Hieronimus, en grec antic Ἱερώνυμος) fou rei de Siracusa el 215 aC i fins al 214 aC. Era net del rei Hieró II de Siracusa al que va succeir al començament del 215 aC, i fill de Geló II. En ser proclamat rei tenia 15 anys. La batalla de Cannes havia posat en qüestió el poder romà i part de la població es decantava ara per una aliança amb Cartago. Es va establir un consell de regència format per quinze persones entre les quals Andranòdor i , marits de dues filles de Hieró II, Demarata i Heraclea, i personatges notables de Siracusa. Andranòdor va convèncer el rei d'assolir per si mateix el poder i va donar exemple renunciant al càrrec de regent, exemple seguit pels altres regents. A partir de llavors Jerònim va esdevenir un titella en mans dels seus dos oncles que eren favorables a l'aliança cartaginesa. L'únic conseller que va conservar certa influencia fou Trasó (Thrason) que era partidari dels romans, però aviat va ser eliminat acusat de conspiració. Jerònim va enviar ambaixadors a Anníbal i els enviats del gran general, Epícides de Siracusa i Hipòcrates, dos siracusans que vivien a Cartago, van ser rebuts a la ciutat amb honors. En canvi els enviats del cònsol romà Appi Claudi Pulcre van ser maltractats. Jerònim va enviar ambaixadors a Cartago per establir una aliança pel qual el riu Himera s'establia com a límit entre cartaginesos i siracusans, però al cap de poc va enviar una segona ambaixada que va demanar per Siracusa tota l'illa. Els cartaginesos li van prometre el que demanava, amb la finalitat d'assegurar la seva aliança. Jerònim va fer aixecar un exèrcit de quinze mil homes i va enviar a Hipòcrates i Epícides a sondejar a les ciutats subjectes a Roma. Es trobava a Leontins quan sobtadament una conspiració encapçalada per Dinòmenes, el va matar abans que la guàrdia ho pogués evitar quan només portava uns tretze mesos al poder, a començament del 214 aC, segons diuen Titus Livi i Polibi. Polibi diu que, entre altres casos de menyspreu per la decència pública, es va casar amb una prostituta a la que va concedir els honors d'una reina. No va deixar successió. Es coneixen nombroses monedes del seu regnat, encara que va ser molt curt.
rdf:langString Ο Ιερώνυμος (231 - 214 π.Χ.) από τη δυναστεία των Ιερωνιδών, ήταν τύραννος των Συρακουσών.
rdf:langString Hieronimo (grezieraz Ἰερώνυμος), (Sirakusa K.a. c.231-Lentini K.a. 214) Sirakusako tiranoa zen K.a. 215-214 bitartean, nekez 13 hilabetez. Hieron II.aren biloba eta Gelon II.aren semea, 15 urte zituela errege bilakatu zen eta egoera larri bati aurre egin behar zion: Cannaeko guduan kartagotarrek erromatarrak garaitu ondoren, Sirakusako Erromatar Errepublikaren kontrakoek presioa egiten zuten aliantza apurtzeko (Hieron II.ak berretsi zuena). Hieronimok zalantzazko jarrera erakutsi ohi zuenez aitona oraindik bizirik zegoenean, hamabost kideko kontseilua sortu zuten hura laguntzeko.Haren izaera aldakorra eta bortitza zen. Gortean izan zituen eragin txarrak zirela medio, aitonak ez bezala, luxua gogoko zuen eta boterea harrokeriaz erabili zuen. Polibioren arabera, Hieronimo prostituta batekin ezkondu zen eta honi erregina titulua eman zion.Kontselarien artean Adranodoro eta Zoipo zeuden, Gelonen suhiak, zeinek Kartagoko aliantzari eutsi zioten. Lehena senarra zena, erregearen konfiantza irabazteko argudioaz, beste kideak konbentzitu zituen kontseilua aukeratzeko eta honela, koinatuak Hieronimo hobetu kontrolatu ahal zuen. Aliantza gauzatzeko, ohore guztiekin Hanibalen enbaxadoreak (Hipokrates eta Epizides) jaso zituzten baina Erromatik bidalitakoak etsaiak bailiran tratatu zituzten.Hasieran, Kartagorekin sinatutako itunak Sizilia bitan banatzen zuen: Hegoaldeko Himera ibaiaren mendebala Hanibalentzat zen eta ekialdea, berriz, Hieronimorentzat. Geroago, tiranoak mendebaldeko eskualdea nahi izan zuen eta kartagotarrek amore eman zuten hain preziatu zen aliatua ez galtzeko. Hieronimok 15.000 soldadu bildu zituen kartagotarrek utzitako hiriez jabetzeko, baina laster, biktima izan zen Lentinin konspirazio batean.
rdf:langString Hieronymus (Greek: Ἱερώνυμος; 231–214 BC) was a tyrant of Syracuse. He succeeded his grandfather, Hiero II, in 215 BC. He was at this time only fifteen years old, and he ascended the throne at a crisis full of peril, for the Battle of Cannae had given a shock to the Roman power, the influence of which had been felt in Sicily; and though it had not shaken the fidelity of the aged Hiero, yet a large party at Syracuse was already disposed to abandon the alliance of Rome for that of Carthage. The young prince had already given indications of weakness, if not depravity of disposition, which had alarmed his grandfather, and caused him to confide the guardianship of Hieronymus to a council of fifteen persons, among whom were his two sons-in-law, Andranodorus and Zoippus. But the objects of this arrangement were quickly frustrated by the ambition of Andranodorus, who, in order to get rid of the interference of his colleagues, persuaded the young king to assume the reins of government, and himself set the example of resigning his office, which was followed by the other guardians. Hieronymus now became a mere tool in the hands of his two uncles, both of whom were favourable to the Carthaginian alliance – and Thrason, the only one of his counsellors who retained any influence over his mind, and who was a staunch friend of the Romans, was soon got rid of by a charge of conspiracy. The young king now sent ambassadors to Hannibal, and the envoys of that general, Hippocrates and Epicydes, were welcomed at Syracuse with the highest honours. On the other hand, the deputies sent by Appius Claudius, the Roman praetor in Sicily, were treated with the utmost contempt and it was evident that Hieronymus was preparing for immediate hostilities. He sent ambassadors to Carthage, to conclude a treaty with that power, by the terms of which the river Himera was to be the boundary between the Carthaginians and Syracusans in Sicily but he quickly raised his demands, and, by a second embassy, laid claim to the whole island for himself. The Carthaginians readily promised everything, in order to secure his alliance for the moment, and he assembled an army of fifteen thousand men, with which he was preparing to take the field, having previously dispatched Hippocrates and Epicydes to sound the disposition of the cities subject to Rome, when his schemes were suddenly brought to a close. A band of conspirators, at the head of whom was Deinomenes, fell upon him in the streets of Leontini, and dispatched him with numerous wounds, before his guards could come to his succour, 214 BC. The short reign of Hieronymus had lasted only 13 months, and ancient, pro-Roman writers said his rule had presented the most striking contrast to that of his grandfather. Those writers, perhaps seeking to ingratiate themselves with the Roman victors, accused the young monarch of allowing himself to be seduced by the corrupting influences at court, and reputed to him a naturally bad disposition, at once weak and violent, and possessing the temperament of a childish tyrant. They wrote that from the moment of his accession he gave himself up to the influence of flatterers, who urged him to the vilest excesses: he assumed at once all the external pomp of royalty which Hiero had so studiously avoided; and while he plunged in the most shameless manner into every species of luxury and debauchery, he displayed the most unrelenting cruelty towards all those who became objects of his suspicion. However, Polybius appears inclined to doubt the inflammatory statements on this subject; and it is not improbable that they may have been exaggerated by the writers to whom he refers. Among the many libels and slanders heaped upon Hieronymus were comparisons to the Severan Roman Emperor Elagabalus, to whose character Hieronymus' was latterly compared. Among the instances cited for his contempt of public decency, he was said to have married a prostitute, Peitho, on whom he bestowed the title and honors of a queen.
rdf:langString Jerónimo (Siracusa, c. 231 - Leontinos, 214 a. C.), griego Ἰερώνυμος, fue tirano de Siracusa del 215 al 214, durante apenas 13 meses. Nieto de Hierón II e hijo de Gelon II, subió al trono con apenas quince años y se tuvo que enfrentar a una difícil situación: los romanos acababan de ser derrotados por los cartagineses en la famosa batalla de Cannas y los detractores de la república romana apremiaron para romper la alianza, (sancionada por el abuelo Hierón II) con los derrotados. Jerónimo ya se demostró inseguro cuando su abuelo vivía, así que fue creado un consejo de 15 personas para respaldarle. Su comportamiento fue efectivamente muy negativo. A causa de malas influencias presentes en la corte, creció en el lujo e hizo ostentación de su poder, al revés que su abuelo que rechazó siempre estas actitudes. Polibio cuenta que Jerónimo se casó con una prostituta, a la que fue atribuido el título de reina. Entre los 15 consejeros estaban Adranodoro y , yernos de Gelón, que sostuvieron la alianza con Cartago. El primero, marido de Demarata, fue el más ambicioso: con la excusa de ganar la confianza del soberano, convenció a los otros miembros de escoger el consejo y así, con el cuñado, pudo controlar mejor a Jerónimo. Para estrechar la alianza con los cartagineses, mandaron a los propios embajadores de Aníbal y recibieron a aquellos africanos (Hipócrates y Epícides) con todos los honores. Los enviados romanos fueron tratados en cambio como enemigos. Inicialmente, el tratado con Cartago preveía dividir Sicilia en dos: al oeste del río el territorio perteneció a Aníbal, al este a Jerónimo. Poco después pero el tirano también pretendió la parte occidental, consiguiéndola a causa del miedo de los cartagineses a perder a tan precioso aliado. Jerónimo constituyó un ejército de 15.000 hombres para tomar las ciudades abandonadas por los cartagineses, pero poco antes de partir fue víctima de una conspiración en Leontinos a manos de . * Datos: Q2485987 * Multimedia: Hieronymus of Syracuse / Q2485987
rdf:langString Hiéronyme de Syracuse, né v. 230 av. J.-C., est le dernier tyran de Syracuse, de 215 à 214 av. J.-C. (ou 216 à 215 selon d'autres chronologies).
rdf:langString Gerònimo (greco ῾Ιερώνυμος; Siracusa, 231 a.C. – Lentini, 214 a.C.) fu basileus di Sicilia dal 215 al 214 a.C., per appena 13 mesi.
rdf:langString Гиероним (др.-греч. Ἱερώνυμος; 231—214 годы до н. э.) — последний царь Сиракуз, правивший в 215—214 годах до н. э., сын Гелона II и внук Гиерона II. Стал царём после смерти деда в возрасте пятнадцати лет и находился под фактической опекой сначала регентского совета, а потом своего дяди Андранодора. Вступил во Вторую Пуническую войну на стороне Карфагена, рассчитывая объединить под своей властью всю Сицилию. Столкнулся с оппозицией и был убит заговорщиками после тринадцати месяцев правления. Писатели последующих эпох создали малопривлекательный образ Гиеронима, который, возможно, связан в первую очередь не с личными особенностями последнего царя Сиракуз, а с его выступлением против Рима.
rdf:langString Hieronymos av Syrakusa, död 214 f.Kr. var en grekisk tyrann i Syrakusa. Hieronymos var son till Gelon, och blev 215 f.Kr. tyrann i Syrakusa. Han var svag för prakt och sått, övermodig och godtycklig. Då en sammansvärjning bildades mot honom, anslöt han sig till Karthago, vilket ledde till krig med Rom.
rdf:langString Hierônimo (em grego: Ἱερώνυμος; 231–214 a.C.) foi um tirano de Siracusa. Ele sucedeu seu avô, Hierão II, em 215 a.C. Na época, ele tinha apenas quinze anos e ascendeu ao trono em uma crise cheia de perigos, pois a Batalha de Canas havia abalado o poder romano, cuja influência fora sentida na Sicília; e embora não tivesse abalado a fidelidade do idoso Hierão, ainda assim um grande grupo em Siracusa já estava disposto a abandonar a aliança de Roma pela de Cartago. O jovem príncipe já havia dado indícios de fraqueza, senão depravação de temperamento, que alarmaram seu avô e o levaram a confiar a tutela de Hierônimo a um conselho de quinze pessoas, entre as quais estavam seus dois genros, Adranodoro e Zoipo. Mas os objetivos desse arranjo foram rapidamente frustrados pela ambição de Andranodoro, que, para se livrar da interferência de seus colegas, persuadiu o jovem rei a assumir as rédeas do governo, e ele mesmo deu o exemplo de renunciar ao cargo, que foi seguido pelos outros guardiões. Hierônimo agora se tornou uma mera ferramenta nas mãos de seus dois tios, ambos favoráveis ​​à aliança cartaginesa — e Traso, o único de seus conselheiros que manteve qualquer influência sobre sua mente, e que era um amigo leal dos romanos, logo foi eliminado por uma acusação de conspiração. O jovem rei agora enviava embaixadores a Aníbal, e os enviados desse general, Hipócrates e Epiciclo, foram recebidos em Siracusa com as mais altas honras. Por outro lado, os deputados enviados por Ápio Cláudio, o pretor romano na Sicília, foram tratados com o maior desprezo e era evidente que Hierônimo estava se preparando para as hostilidades imediatas. Ele enviou embaixadores a Cartago, para concluir um tratado com aquela potência, pelos termos do qual o rio Hímera era para ser a fronteira entre os cartagineses e os siracusanos na Sicília, mas ele rapidamente levantou suas exigências e, por uma segunda embaixada, reivindicou toda a ilha para si. Os cartagineses prontamente prometeram tudo, a fim de garantir sua aliança no momento, e ele montou um exército de quinze mil homens, com o qual se preparava para entrar em campo, tendo previamente despachado Hipócrates e Epiciclo para sondar a disposição das cidades em questão a Roma, quando seus planos foram repentinamente encerrados. Um bando de conspiradores, à frente dos quais estava Deinômenes, caiu sobre ele nas ruas de Lentini, e o despachou com vários ferimentos, antes que seus guardas pudessem vir em seu socorro, 214 a.C. O curto reinado de Hierônimo durou apenas treze meses, e antigos escritores pró-romanos disseram que seu governo apresentou o contraste mais notável com o de seu avô. Esses escritores, talvez buscando agradar os vencedores romanos, acusaram o jovem monarca de se permitir ser seduzido pelas influências corruptoras da corte, e consideraram a ele uma disposição naturalmente ruim, ao mesmo tempo fraco e violento, e possuindo o temperamento de um tirano infantil. Eles escreveram que a partir do momento de sua ascensão ele se entregou à influência dos bajuladores, que o impeliram aos mais vis excessos: ele assumiu imediatamente toda a pompa externa da realeza que Hierão tão diligentemente evitou; e ao mesmo tempo que mergulhava da maneira mais desavergonhada em todas as espécies de luxo e libertinagem, ele exibia a mais implacável crueldade para com todos aqueles que se tornaram objetos de sua suspeita. No entanto, Políbio parece inclinado a duvidar das declarações inflamadas sobre esse assunto; e não é improvável que possam ter sido exagerados pelos escritores a quem ele se refere. Entre as muitas calúnias e calúnias amontoadas contra Hierônimo estavam as comparações com o imperador romano Severo Elagábalo, a cujo personagem Hierônimo foi posteriormente comparado. Entre os exemplos citados por seu desprezo pela decência pública, ele teria se casado com uma prostituta, a quem conferiu o título e as honras de rainha.
rdf:langString Гієронім (230—214 роки до н. е.) — правитель Сиракуз з літо 215 до літо 214 року до н. е.
xsd:nonNegativeInteger 5438

data from the linked data cloud