Henry Sweet
http://dbpedia.org/resource/Henry_Sweet an entity of type: Thing
هِنْري سويِت (بالإنجليزية: Henry Sweet) (1845–1912) عالِمٌ في فِقهُ اللُّغةِ التاريخيّ والمقارن، وعالِمٌ صوتِيّات، ونحوِيّ إنجليزي. تخصّصَ في اللُغاتٌ الجِرْمانِيّة ولا سِيَما اللُغة الإنجليزية القدِيمة واللُغة الأسكندنافية القدِيمة. أَلَّف كُتُباً في الأصوات، والنَحوُ، وتعليم اللُغاتٌ. مِن أثارة «الدِراسة العمليَة للُغاتٌ»، و«مُوجِز في عِلم الأصوات»، و«تاريخ اللُغة».
rdf:langString
Henry Sweet (15 September 1845 – 30 April 1912) was an English philologist, phonetician and grammarian. As a philologist, he specialized in the Germanic languages, particularly Old English and Old Norse. In addition, Sweet published works on larger issues of phonetics and grammar in language and the teaching of languages. Many of his ideas have remained influential, and a number of his works continue to be in print, being used as course texts at colleges and universities.
rdf:langString
Henry Sweet (15 de septiembre de 1845 – 30 de abril de 1912) fue un filólogo, fonetista y gramático inglés. Como filólogo, se especializó en los idiomas germánicos, particularmente en el Inglés antiguo y el Nórdico Antiguo. Además, Sweet publicó trabajos sobre cuestiones generales de la fonética y la gramática en el lenguaje y en la enseñanza de idiomas. Muchas de sus ideas continúan vigentes, y muchos de sus trabajos siguen editándose para su uso en las universidades como libro de texto.
rdf:langString
Henry Sweet est un linguiste britannique né le 15 septembre 1845 à St Pancras en Londres et mort le 30 avril 1912 à Oxford, spécialiste en phonétique et en vieil anglais.
rdf:langString
ヘンリー・スウィート（英語：Henry Sweet, 1845年9月15日 - 1912年4月30日）は、イギリスの文献学者・音声学者・文法学者。Daniel Jonesによって後に容認発音と呼ばれることになる、ロンドンの教養人が話す英語の発音を体系的に記述した。また現代英語の文法についてはじめて包括的な記述を行った。
rdf:langString
Генри Суит (англ. Henry Sweet; 1845 — 1912) — английский филолог, фонетист и грамматик; один из основоположников английской школы фонетистов.
rdf:langString
Henry Sweet (* 15. September 1845 in London; † 30. April 1912 in Oxford) war ein britischer Philologe, Linguist und einer der Begründer der Phonetik. Sweet erhielt seine Ausbildung am King’s College London, an der Universität Heidelberg (später dort Dr. phil. h. c.) und am Balliol College, Oxford. Sweet spezialisierte sich auf germanische Sprachen, insbesondere die angelsächsische Sprache, eine Vorform des Englischen, Altisländisch und . Sweet veröffentlichte auch zu wichtigen Problemen der Phonetik und der Grammatik, und einige seiner Ideen werden heute noch diskutiert, wie auch einige seiner Veröffentlichungen noch heute in Gebrauch bei Universitätsvorlesungen sind. Seine History of English Sounds gilt als Meilenstein in der Phonetik.
rdf:langString
Henry Sweet (Londen, 15 september 1845 – Oxford, 30 april 1912) was een Britse taalkundige en filoloog. Hij werd in 1901 lector in de fonetiek aan de Universiteit van Oxford, maar slaagde er niet in op te klimmen in de wetenschappelijke hiërarchie. Zijn studieresultaten waren daarvoor te mager en bovendien was hij nogal bot in zijn gedrag, waardoor hij mensen tegen zich innam.Toch heeft Sweet een belangrijke bijdrage geleverd aan de filologie en de taalwetenschappen. Hij specialiseerde zich met name in het Oudengels en het Oudijslands en schreef handboeken die nu (herzien) nog steeds behoren tot het lesmateriaal aan universiteiten.
rdf:langString
Henry Sweet, född 15 september 1845 i London, död 30 april 1912 i Oxford, var en engelsk språkforskare. Sweet grundlade sina vetenskapliga studier vid Oxfords universitet, blev bland annat filosofie hedersdoktor vid Heidelbergs och juris hedersdoktor vid Glasgows universitet samt (1907) ledamot av Vetenskapssocieteten i Uppsala, men fick i sitt hemland endast en docentur i fonetik och detta först 1901. Han var först och främst läroboksförfattare och verkade som sådan reformerande på flera av språkforskningens och språkundervisningens områden.
rdf:langString
rdf:langString
Henry Sweet
rdf:langString
هنري سويت
rdf:langString
Henry Sweet
rdf:langString
Henry Sweet
rdf:langString
Henry Sweet
rdf:langString
ヘンリー・スウィート
rdf:langString
Henry Sweet
rdf:langString
Суит, Генри
rdf:langString
Henry Sweet
rdf:langString
Henry Sweet
rdf:langString
Henry Sweet
xsd:date
1912-04-30
xsd:date
1845-09-15
xsd:integer
703113
xsd:integer
1101622155
xsd:date
1845-09-15
xsd:date
1912-04-30
rdf:langString
Sweet,+Henry
rdf:langString
هِنْري سويِت (بالإنجليزية: Henry Sweet) (1845–1912) عالِمٌ في فِقهُ اللُّغةِ التاريخيّ والمقارن، وعالِمٌ صوتِيّات، ونحوِيّ إنجليزي. تخصّصَ في اللُغاتٌ الجِرْمانِيّة ولا سِيَما اللُغة الإنجليزية القدِيمة واللُغة الأسكندنافية القدِيمة. أَلَّف كُتُباً في الأصوات، والنَحوُ، وتعليم اللُغاتٌ. مِن أثارة «الدِراسة العمليَة للُغاتٌ»، و«مُوجِز في عِلم الأصوات»، و«تاريخ اللُغة».
rdf:langString
Henry Sweet (* 15. September 1845 in London; † 30. April 1912 in Oxford) war ein britischer Philologe, Linguist und einer der Begründer der Phonetik. Sweet erhielt seine Ausbildung am King’s College London, an der Universität Heidelberg (später dort Dr. phil. h. c.) und am Balliol College, Oxford. Sweet spezialisierte sich auf germanische Sprachen, insbesondere die angelsächsische Sprache, eine Vorform des Englischen, Altisländisch und . Sweet veröffentlichte auch zu wichtigen Problemen der Phonetik und der Grammatik, und einige seiner Ideen werden heute noch diskutiert, wie auch einige seiner Veröffentlichungen noch heute in Gebrauch bei Universitätsvorlesungen sind. Seine History of English Sounds gilt als Meilenstein in der Phonetik. Sweet wurde 1901 Dozent in Oxford. Er gab zahlreiche Bücher für die Early English Text Society heraus. Trotz seiner einflussreichen und sehr erfolgreichen Veröffentlichungen hatte er nie einen Lehrstuhl an der Universität inne, was ihn sehr ärgerte. Die Position wurde ihm vielleicht verweigert, weil er keinen guten Studienabschluss hatte (er war schon damals mehr an seinen privaten Projekten interessiert) und viele Leute durch seine unverblümte Ausdrucksweise gegen sich aufgebracht hatte. George Bernard Shaw porträtierte Sweet im Charakter des Professor Higgins in seinem Stück Pygmalion, später weiter bekannt als My Fair Lady. Ab 1895 war Sweet korrespondierendes Mitglied der Bayerischen Akademie der Wissenschaften und ab 1901 korrespondierendes Mitglied der Preußischen Akademie der Wissenschaften.
rdf:langString
Henry Sweet (15 September 1845 – 30 April 1912) was an English philologist, phonetician and grammarian. As a philologist, he specialized in the Germanic languages, particularly Old English and Old Norse. In addition, Sweet published works on larger issues of phonetics and grammar in language and the teaching of languages. Many of his ideas have remained influential, and a number of his works continue to be in print, being used as course texts at colleges and universities.
rdf:langString
Henry Sweet (15 de septiembre de 1845 – 30 de abril de 1912) fue un filólogo, fonetista y gramático inglés. Como filólogo, se especializó en los idiomas germánicos, particularmente en el Inglés antiguo y el Nórdico Antiguo. Además, Sweet publicó trabajos sobre cuestiones generales de la fonética y la gramática en el lenguaje y en la enseñanza de idiomas. Muchas de sus ideas continúan vigentes, y muchos de sus trabajos siguen editándose para su uso en las universidades como libro de texto.
rdf:langString
Henry Sweet est un linguiste britannique né le 15 septembre 1845 à St Pancras en Londres et mort le 30 avril 1912 à Oxford, spécialiste en phonétique et en vieil anglais.
rdf:langString
ヘンリー・スウィート（英語：Henry Sweet, 1845年9月15日 - 1912年4月30日）は、イギリスの文献学者・音声学者・文法学者。Daniel Jonesによって後に容認発音と呼ばれることになる、ロンドンの教養人が話す英語の発音を体系的に記述した。また現代英語の文法についてはじめて包括的な記述を行った。
rdf:langString
Henry Sweet (Londen, 15 september 1845 – Oxford, 30 april 1912) was een Britse taalkundige en filoloog. Hij werd in 1901 lector in de fonetiek aan de Universiteit van Oxford, maar slaagde er niet in op te klimmen in de wetenschappelijke hiërarchie. Zijn studieresultaten waren daarvoor te mager en bovendien was hij nogal bot in zijn gedrag, waardoor hij mensen tegen zich innam.Toch heeft Sweet een belangrijke bijdrage geleverd aan de filologie en de taalwetenschappen. Hij specialiseerde zich met name in het Oudengels en het Oudijslands en schreef handboeken die nu (herzien) nog steeds behoren tot het lesmateriaal aan universiteiten. Zijn A History of English Sounds was een mijlpaal in de geschiedenis van de fonetiek, en daarom wordt Sweet wel als oprichter van de moderne fonetiek beschouwd. Samen met Berthold Delbrück, Hermann Paul, Karl Verner, Karl Brugmann en Eduard Sievers wordt Sweet tot de Neogrammatici gerekend. Tijdens de jaarlijkse algemene vergadering van de Linguistic Association of Great Britain wordt nog ieder jaar een Henry Sweet Lecture gehouden; voor dit college wordt steeds een andere bekende taalkundige aangezocht. Sweet zou verder model hebben gestaan voor professor Higgins in de Pygmalion van G.B. Shaw. Dit wordt echter betwijfeld door onder meer . Deze meent dat niet Sweet, maar de hoogleraar fonetiek Daniel Jones Shaws inspiratiebron was voor de figuur Higgins. Shaw zelf zegt in zijn voorwoord dat Higgins weliswaar niet op Sweet is gebaseerd, maar wel trekken van hem vertoont. H.C. Wyld publiceerde een bibliografie en verzamelde geschriften van Henry Sweet.
rdf:langString
Henry Sweet, född 15 september 1845 i London, död 30 april 1912 i Oxford, var en engelsk språkforskare. Sweet grundlade sina vetenskapliga studier vid Oxfords universitet, blev bland annat filosofie hedersdoktor vid Heidelbergs och juris hedersdoktor vid Glasgows universitet samt (1907) ledamot av Vetenskapssocieteten i Uppsala, men fick i sitt hemland endast en docentur i fonetik och detta först 1901. Han var först och främst läroboksförfattare och verkade som sådan reformerande på flera av språkforskningens och språkundervisningens områden. Sin europeiska berömmelse grundlade Sweet genom arbeten i fonetik, i vilken han visserligen är en lärjunge av Alexander Melville Bell, vars "Visible Speech" han ivrigt förespråkade. Men själv har han uteslutande förtjänsten av att ha skaffat "den engelska skolan" erkännande av och inflytande på den allmänna europeiska (fonetiska) forskningen. Hit hör hans Handbook of Phonetics (1877), Sound Notation (1881), Primer of Phonetics (1890; tredje upplagan 1906), vidare Danish Pronunciation (1874), Russian Pronunciation (1879), The Elementary Sounds of English (1881), Primer of Spoken English (1890; fjärde upplagan 1906), The Sounds of English (1908) samt hans för den utländska undervisningen i engelska epokgörande Elementarbuch des gesprochenen Englisch (1885; tredje upplagan 1895). Även svenskan blev föremål för Sweets iakttagelser under ett uppehåll i Uppsala 1877–78, och i hans Sounds and Forms of Spoken Swedish (1879) har vi en viktig del av den nysvenska grammatiken för första gången framställd efter fullt tidsenliga vetenskapliga principer. Ungefär samtidigt hade Sweet genom den lilla uppsatsen Words, Logic and Grammar (1876) gjort ett viktigt inlägg i fråga om utredningen av de grundläggande grammatiska begreppen, men först genom arbetet A New English Grammar (I, 1892; II, 1898) utförde han närmare sina synpunkter rörande framställningen av ett levande språks grammatik. Vidare tillkommer Sweet förtjänsten att jämte Eduard Sievers, men delvis till tiden före denne, ha lagt grunden till ett i vetenskapligt avseende fullt tillfredsställande studium av anglosaxiskan. Banbrytande var här hans lilla uppsats Dialects and Prehistoric Forms of Old English (1876) och i viss mån även The Students Dictionary of Anglosaxon (1897), den enda pålitliga (ehuru mycket kortfattade) anglosaxiska ordbok, som dittills fanns. Ytterst viktiga är även hans textupplagor "King Alfred's West-Saxon Version of Gregory's Pastoral Care" (1871), "King Alfred's Orosius" (1883) och framför allt "Oldest English Texts" (1885). För nybörjare utgav Sweet flera mycket använda läroböcker såväl i anglosaxiska (Anglosaxon Reader, 1877; åttonde upplagan 1908; Anglosaxon Primer, åttonde upplagan 1896; First Steps in Anglosaxon, 1897; Old English Reading Primers, I, II; A Second Anglosaxon Reader) som i medelengelska (First Middle English Primer, 1884, andra upplagan 1891, och Second Middle English Primer, 1886). Alla engelska perioders ljudhistoria behandlade han i A History of English Sounds (1874, andra upplagan, fullständigt omarbetad och kraftigt utökad, 1888), och av sitt modersmåls hela historia gav han sammandrag för begynnare i A Short Historical English Grammar samt A Primer of Historical English Grammar. Bland hans många övriga (smärre) arbeten kan nämnas hans stenografiska handbok Manual of Current Shorthand (1892) och hans lilla, även i Sverige använda, men självständigt vetenskapligt värde saknande ledtråd i fornisländska: Icelandic Primer (1886; andra upplagan 1895). Efter hans död utgavs (1913) ett band Collected Papers.
rdf:langString
Генри Суит (англ. Henry Sweet; 1845 — 1912) — английский филолог, фонетист и грамматик; один из основоположников английской школы фонетистов.
xsd:nonNegativeInteger
10941