Hamidian massacres
http://dbpedia.org/resource/Hamidian_massacres an entity of type: Thing
Os Massacres Hamidianos, também conhecidos como massacre dos armênios de 1894-1896, referem-se ao massacre de armênios pelo Império Otomano, com estimativas de mortos variando de 80.000 a 400.000, e pelo menos 50 mil órfãos em consequência. Os massacres receberam a designação a partir do nome de Abdulamide II, cujos esforços para reforçar a integridade territorial do Império Otomano em apuros reafirmaram o pan-islamismo como ideologia de Estado.
rdf:langString
Гаміді́йська різани́на (вірм. Համիդյան կոտորածներ) — серія убивств вірменів в Османській імперії у 1894—1896 роках, яка забрала життя багатьох десятків, а то й сотень тисяч вірменів. Складались із трьох епізодів: різні у , убивств вірменів всією територією імперії восени та взимку 1895 року й різні у Стамбулі та районі Вана, приводом для якої послужили заворушення місцевих вірменів. Найкривавішою та найменш вивченою є друга фаза. Ступінь участі влади в організації убивств є предметом запеклих дебатів .
rdf:langString
哈米德大屠殺，是發生在1894年-1896年奧斯曼帝國境內對亞美尼亞人的殺戮，估計傷亡人數從80,000到300,000不等，並導致50000名兒童成為孤兒。大屠殺以奧斯曼帝國蘇丹阿卜杜勒·哈米德二世命名，他在努力維護崩潰的奧斯曼帝國的帝國領域時，重申泛伊斯蘭主義是一種國家意識形態。雖然大屠殺主要針對亞美尼亞人，但在某些情況下，他們變成了濫殺無辜的反基督教大屠殺，例如迪亞巴克爾大屠殺，至少根據一個當代消息來源，至少有25,000名亞述人也被殺害。 大屠殺始於1894年的奧斯曼安納托利亞內陸，隨後在接下來的幾年中變得越來越普遍。 1894年至1896年間，大多數謀殺案發生在那裡。繼國際社會對阿卜杜勒·哈米德的譴責之後，大屠殺在1897年開始逐漸減少(因這發生在電報可以在全世界傳播新聞的時候，大屠殺在西歐和美國的媒體上得到廣泛報導)。
rdf:langString
المجازر الحميدية هي سلسلة من المجازر التي نُفذت في عهد السلطان العثماني عبد الحميد الثاني بحق المسيحيين القاطنين شرق الأناضول من الأرمن والآشوريين بين عامي 1894-1896. وراح ضحيتها ما بين 80,000-300,000. كما خلفت المجازر مع يقرب من 50,000 يتيم. على الرغم من أن المجازر كانت تستهدف الأرمن بشكل أساسي، إلا أنها تحولت إلى مذابح عشوائية مناهضة للمسيحيين في بعض الحالات، مثل مجازر ديار بكر (1895)، حيث وفقًا لمصدر معاصر واحد على الأقل، قُتل أيضًا ما يصل إلى 25000 آشوري.
rdf:langString
Arménské řeže byly sérií násilností spáchanou na Arménech žijících na území Osmanské říše. Probíhaly v letech 1894–1896 a o život při nich přišlo 100–300 tisíc lidí. Došlo k nim za vlády sultána Abdulhamida II., podle nějž jsou také někdy nazývány jako hamídijské masakry. Sultán tak reagoval na vzestup národnostního cítění Arménů.
rdf:langString
Μετά τη λήξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1878 και τη συναφθείσα Συνθήκη του Βερολίνου που συνομολογήθηκε στις 13 Ιουλίου του 1878 στο Βερολίνο, μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Ρωσίας, Ιταλίας αφενός, και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου, η τελευταία υποχρεωνόταν να εισάγει «διοικητικές μεταρρυθμίσεις» σε όσες επαρχίες της υπήρχε ισχυρό χριστιανικό στοιχείο. Ιδιαίτερη δε μνεία επί αυτού έκανε το άρθρο 61 για την εγγύηση της ασφάλειας των Αρμενίων στις επαρχίες που διέμεναν έναντι των Κούρδων και Κιρκασίων από τους οποίους είχαν υποστεί πολλά δεινά.
rdf:langString
Die Massaker an den Armeniern von 1894–1896, auch Hamidische Massaker, waren Massenverbrechen an der armenischen Bevölkerung im Osmanischen Reich in den Jahren von 1894 bis 1896. Die Massaker an den Armeniern von 1894 bis 1896 wurden durch die osmanische Regierung – namentlich von Sultan Abdülhamid II. – veranlasst. Die Massaker begannen in der Region Sason und wurden dann auf alle armenischen Siedlungsgebiete ausgeweitet. Die Zahl der Todesopfer lag zwischen 80.000 und über 300.000. Mit Hilfe der lokalen und der Hamidiye-Einheiten wurden zudem Deportationen und Plünderungen durchgeführt und auch versucht, christliche Teile der Bevölkerung zur Konversion zum Islam zu zwingen.
rdf:langString
La Hamidaj masakroj (armene: Համիդյան ջարդեր, turke: Hamidiye Katliamı), ankaŭ nomata Armenaj Masakroj de 1894-1896 kaj Grandaj Masakroj, estis masakroj de armenoj en la Otomana Imperio, kiuj okazis meze de la 1890-aj jaroj. Oni taksis ke viktimoj variis inter 80,000 ĝis 300,000, kaj kiel rezulto de tiaj masakroj ĉirkaŭ 50,000 infanoj restis orfaj. La masakroj nomiĝas laŭ la sultano Abdul Hamid la 2-a, kiu, en siaj klopodoj konservi la imperian regadon de la kolapsanta Otomana Imperio, plifirmigis tut-islamismon kiel ŝtata ideologio. Kvankam la masakroj estis ĉefe celitaj kontraŭ la armenoj, ili iĝis nediskriminaciaj kontraŭ-kristanaj pogromoj ĉe kelkaj kazoj, kiel la masakro de Dijarbakiro, kie, almenaŭ laŭ nuntempa fonto, ĝis 25.000 asirianoj ankaŭ estis mortigitaj.
rdf:langString
The Hamidian massacres also called the Armenian massacres, were massacres of Armenians in the Ottoman Empire in the mid-1890s. Estimated casualties ranged from 100,000 to 300,000, resulting in 50,000 orphaned children. The massacres are named after Sultan Abdul Hamid II, who, in his efforts to maintain the imperial domain of the declining Ottoman Empire, reasserted pan-Islamism as a state ideology. Although the massacres were aimed mainly at the Armenians, in some cases they turned into indiscriminate anti-Christian pogroms, including the Diyarbekir massacres, where, at least according to one contemporary source, up to 25,000 Assyrians were also killed.
rdf:langString
Las masacres hamidianas, conocidas también como las masacres armenias de 1894-1896, hacen referencia a las diferentes matanzas y asesinatos colectivos que, en esos años, sufrieron los armenios del Imperio otomano y cuyas bajas se estiman entre unas 200.000 y 300.000 personas. Reciben este nombre del sultán reinante en esos años, Abdul Hamid II, quien en su esfuerzo de mantener la integridad territorial del imperio adoptó el panislamismo como ideología de estado. Aunque las masacres estaban destinadas mayoritariamente a los armenios, algunas poblaciones cristianas como los asirios también fueron víctimas.
rdf:langString
Les massacres hamidiens renvoient à la première série d'actes criminels de grande ampleur perpétrés contre les Arméniens de l'Empire ottoman. Ils eurent lieu entre 1894 et 1896 sous le règne du sultan Abdülhamid II, connu en Europe sous le nom de « Sultan Rouge » ou encore de « Grand Saigneur ». Le qualificatif fait référence au nom du sultan Abdülhamid II sous le règne duquel eurent lieu ces massacres. Bien que l'historiographie traditionnelle occidentale tende à lui attribuer ces massacres, le sultan en personne ne les a jamais commandités, le caractère spontané de ces tueries étant le résultat d'une action populaire et réactionnaire soutenue et/ou organisée par les milices locales. Les massacres ont visé principalement les Arméniens, mais ont touché également des chrétiens syriaques, co
rdf:langString
Pembantaian Hamid (bahasa Armenia: Համիդյան ջարդեր, bahasa Turki: Hamidiye Katliamı), juga disebut Pembantaian Orang-Orang Armenia 1892–1896 and Great Massacres, adalah sejumlah pembantaian terhadap orang-orang Armenia yang dilancarkan pada pertengahan tahun 1890-an di Kesultanan Utsmaniyah. Jumlah korban jiwa diperkirakan berkisar dari 80.000 hingga 300.000, dan 50.000 anak-anak menjadi yatim piatu. Pembantaian ini dinamai dari Sultan Abdul Hamid II, yang telah menegakkan kembali Pan-Islamisme sebagai ideologi negara untuk mempertahankan kesatuan negaranya. Walaupun pembantaian ini khususnya menyerang orang Armenia, peristiwa ini juga berujung pada pembantaian orang-Kristen di beberapa tempat, seperti di Diyarbekir pada tahun 1895 yang mengakibatkan tewasnya 25.000 orang Asiria (lihat gen
rdf:langString
I massacri hamidiani sono una serie di eccidi subiti dal popolo armeno durante il lungo regno del sultano dell'Impero ottomano Abdul Hamid II (1876-1909). Si verificarono dal 1894 al 1897, e precedono di alcuni anni quelli noti con il nome di "Genocidio Armeno".
rdf:langString
Masakry hamidiańskie (orm. Համիդյան ջարդեր, tur. Hamidiye Katliamı, fr. Massacres hamidiens), określane również jako masakry Ormian z lat 1894–1897 – masakry Ormian w Imperium Osmańskim, które miały miejsce w połowie lat 90. XIX wieku. Szacunki w liczbie ich ofiar wahają się od 80 tys. do 300 tys., w wyniku czego osieroconych zostało 50 000 dzieci. Masakry zostały nazwane „na cześć” sułtana Abdülhamida II, który w swoich działaniach na rzecz utrzymania mocarstwowej pozycji upadającego Imperium Osmańskiego ponownie uznał panislamizm za ideologię państwową. Chociaż masakry wymierzone były głównie w Ormian, w niektórych przypadkach zamieniły się one w systematyczne, antychrześcijańskie pogromy, takie jak , w której, przynajmniej według jednego współczesnego źródła, zginęło także do 25 tys. As
rdf:langString
De Massamoorden op de Armeniërs in 1894-1896 of de Hamidische Bloedbaden verwijzen naar een reeks van grootschalige misdaden gepleegd tegen de met name Armeense christenen in het Ottomaanse Rijk. Ze vonden plaats in het midden van de jaren 90 van de 19e eeuw, tijdens het bewind van sultan Abdülhamit II, die in Europa de bijnaam Rode Sultan droeg. Het bijvoeglijk naamwoord verwijst naar het bloed dat aan zijn handen kleefde omdat hij de moorden had bevolen. De motieven van de sultan waren gelegen in het streven naar het pan-islamisme als ideologie van zijn rijk, om zo de spiraal van de neergang van het Ottomaans Rijk te doorbreken. De massamoorden waren vooral gericht tegen de Armeense bevolking, maar ook Assyrische christenen werden slachtoffer van de pogroms, zoals in Diyarbakır waar 25.0
rdf:langString
Armeniska massakrerna 1894–1896 eller Hamidiska massakrerna (armeniska Համիդյան ջարդեր; turkiska Hamidiye Katliamı) var ett massmord som ägde rum i stora delar av dagens Turkiet under den osmanske sultanen Abd ül-Hamid II:s regering varvid mellan 100.000 och 300.000 människor mördades. Massakrerna var inte enbart riktade mot armenierna, utan drabbade även områdets kristna assyrier/syrianer med över 25.000 dödade.
rdf:langString
Массовые убийства армян в 1894—1896 годах, или Хамидийская резня (арм. Համիդյան կոտորածներ), также «гамидовская резня» — серия жестоких убийств мирного армянского населения в Османской империи в 1894—1896 годах, по разным оценкам унёсших жизни от 50 до 300 тысяч человек.
rdf:langString
rdf:langString
Hamidian massacres
rdf:langString
المجازر الحميدية
rdf:langString
Hamídijské masakry
rdf:langString
Massaker an den Armeniern 1894–1896
rdf:langString
Σφαγή των Αρμενίων του 1896
rdf:langString
Hamidaj masakroj
rdf:langString
Masacres hamidianas
rdf:langString
Pembantaian Hamid
rdf:langString
Massacri hamidiani
rdf:langString
Massacres hamidiens
rdf:langString
Hamidische Bloedbaden
rdf:langString
Massacres hamidianos
rdf:langString
Masakry hamidiańskie
rdf:langString
Массовые убийства армян в 1894—1896 годах
rdf:langString
Hamidiska massakrerna
rdf:langString
哈米德大屠殺
rdf:langString
Гамідійська різанина
xsd:integer
1611202
xsd:integer
1121651746
rdf:langString
A photograph taken in November 1895 by William Sachtleben of Armenians killed in Erzerum
xsd:integer
1894
xsd:integer
100000
xsd:integer
300
rdf:langString
the persecution of Armenians
rdf:langString
Government of Sultan Abdul Hamid II
rdf:langString
Armenian massacres
rdf:langString
المجازر الحميدية هي سلسلة من المجازر التي نُفذت في عهد السلطان العثماني عبد الحميد الثاني بحق المسيحيين القاطنين شرق الأناضول من الأرمن والآشوريين بين عامي 1894-1896. وراح ضحيتها ما بين 80,000-300,000. كما خلفت المجازر مع يقرب من 50,000 يتيم. على الرغم من أن المجازر كانت تستهدف الأرمن بشكل أساسي، إلا أنها تحولت إلى مذابح عشوائية مناهضة للمسيحيين في بعض الحالات، مثل مجازر ديار بكر (1895)، حيث وفقًا لمصدر معاصر واحد على الأقل، قُتل أيضًا ما يصل إلى 25000 آشوري. حدثت أهم المذابح المجازر بالمرتفعات الأرمنية شرقي الأناضول وتعتبر من أسوأ المجازر التي لحقت بالأرمن في الفترة ما قبل الحرب العالمية الثانية. كما طالت كذلك السريان وخاصة بمدينة آمد في مجازر ولاية ديار بكر.
rdf:langString
Arménské řeže byly sérií násilností spáchanou na Arménech žijících na území Osmanské říše. Probíhaly v letech 1894–1896 a o život při nich přišlo 100–300 tisíc lidí. Došlo k nim za vlády sultána Abdulhamida II., podle nějž jsou také někdy nazývány jako hamídijské masakry. Sultán tak reagoval na vzestup národnostního cítění Arménů. Násilí vypuklo v létě roku 1894 v oblasti (v dnešním Turecku, provincii Batman). Následujícího roku se nepokoje šířily od města Trapezunt na pobřeží Černého moře na jih do téměř každého většího města s arménskou populací. Vyvrcholily vypálením arménské katedrály ve městě Urfa, v níž se ukrývaly asi tři tisíce lidí. Celkový počet obětí již není možné přesně stanovit. Touto otázkou se důkladně zabýval mj. německý evangelický teolog a orientalista Johannes Lepsius (1858–1926), který došel zhruba k počtu 200 tisíc obětí. Podle jeho výpočtů při násilnostech zemřelo přes 88 tisíc Arménů. Dalších 100 tisíc však podle něj v důsledku těchto událostí podlehlo hladomoru a nemocem. Dále bylo zničeno dva a půl tisíce vesnic, přičemž obyvatelé asi 500 z nich byli donuceni konvertovat k islámu. Došlo ke znesvěcení asi 650 kostelů a klášterů, z nichž asi polovina byla přestavěna na mešity.
rdf:langString
Die Massaker an den Armeniern von 1894–1896, auch Hamidische Massaker, waren Massenverbrechen an der armenischen Bevölkerung im Osmanischen Reich in den Jahren von 1894 bis 1896. Die Massaker an den Armeniern von 1894 bis 1896 wurden durch die osmanische Regierung – namentlich von Sultan Abdülhamid II. – veranlasst. Die Massaker begannen in der Region Sason und wurden dann auf alle armenischen Siedlungsgebiete ausgeweitet. Die Zahl der Todesopfer lag zwischen 80.000 und über 300.000. Mit Hilfe der lokalen und der Hamidiye-Einheiten wurden zudem Deportationen und Plünderungen durchgeführt und auch versucht, christliche Teile der Bevölkerung zur Konversion zum Islam zu zwingen. Im Unterschied zum Genozid des 20. Jahrhunderts handelte es sich noch nicht um einen Versuch, sämtliche Armenier des Osmanischen Reiches zu vertreiben oder zu ermorden, stattdessen sollte die alte Ordnung der Dominanz der Moslems über die Christen wiederhergestellt werden. bezeichnete die antiarmenischen Ausschreitungen als „partiellen Genozid“. Bernard Lazare bezeichnete den Massenmord 1898 in einer Pariser Zeitschrift als holocauste. Die Gründe der Täter lagen in der Überzeugung, man könne die lang andauernde Schwächung des Osmanischen Reiches durch eine Verwandlung in eine rein türkisch-islamische Bastion aufhalten, was unter anderem durch „genozidal eingefärbte Religiozide“ umgesetzt werden sollte. Obwohl sich die Massaker hauptsächlich gegen die Armenier richteten, wandelten sie sich zu allgemein antichristlichen Pogromen, wie bei dem Massaker von Diyarbakır. Die Osmanen unterdrückten auch Revolten anderer Minderheiten, die härtesten Maßnahmen richteten sich aber gegen die Armenier. Die Verantwortlichen des Osmanischen Reiches unterschieden dabei nicht zwischen nationalistischen Dissidenten und der armenischen Bevölkerung in ihrer Gesamtheit. Die US-amerikanische Missionarin und Zeitzeugin Corinna Shattuck beschrieb das Massaker vom 28. Dezember 1895 in Urfa, bei dem von 4000 Opfern etwa 1500 in einer Kirche lebendig verbrannt wurden, in einem Brief von 1896 als „ein Massaker, das zu einem großen Holocaust wurde“. Die Vorgänge fanden in Westeuropa und den Vereinigten Staaten durchaus aktuelle Aufmerksamkeit, so berichtete die New York Times am 10. September 1895 unter der Schlagzeile „Ein weiterer Armenischer Holocaust“. William Mitchell Ramsay beschrieb 1897 ausführlich das Massaker und schloss: „Die Armenier werden mit allerhöchster Wahrscheinlichkeit ausgerottet werden, soweit sie nicht in andere Länder entkommen können.“ Sowohl in Europa wie auch in Amerika empörte man sich, sah der Verfolgung aber letztendlich tatenlos zu.
rdf:langString
Μετά τη λήξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1878 και τη συναφθείσα Συνθήκη του Βερολίνου που συνομολογήθηκε στις 13 Ιουλίου του 1878 στο Βερολίνο, μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Ρωσίας, Ιταλίας αφενός, και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου, η τελευταία υποχρεωνόταν να εισάγει «διοικητικές μεταρρυθμίσεις» σε όσες επαρχίες της υπήρχε ισχυρό χριστιανικό στοιχείο. Ιδιαίτερη δε μνεία επί αυτού έκανε το άρθρο 61 για την εγγύηση της ασφάλειας των Αρμενίων στις επαρχίες που διέμεναν έναντι των Κούρδων και Κιρκασίων από τους οποίους είχαν υποστεί πολλά δεινά. Όπως συνέβαινε και σε άλλες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το ίδιο και εδώ άρχισε ν΄ αναπτύσσεται το όραμα των «μεταρρυθμίσεων» με τελικό στόχο την ανεξαρτησία. Έτσι άρχισαν να δημιουργούνται διάφορες επαναστατικές ομάδες, και , εντός και εκτός της περιοχής όπως στη Γαλλία, την Ελβετία, την Αγγλία ακόμη και στην Ελλάδα. Μάταια προσπαθούσαν οι διάφοροι επιφανείς Αρμένιοι διανοούμενοι, επίσκοποι, κ.λπ. να αποτρέψουν επαναστατικές δράσεις επισημαίνοντας στους ομοθρήσκους τους τους κινδύνους. Τα δημιουργούμενα κομιτάτα, μέσα στο εθνικό τους μένος, στράφηκαν και εναντίον τους θεωρώντας τους προδότες. Έτσι το 1890 το επαναστατικό αρμενικό κίνημα κατεδίωκε και τους δυνάστες μουσουλμάνους αλλά και τους ομόθρησκους επιφανείς και πλουσίους Αρμενίους, τους αποκαλούμενους «χαλαρούς». Μέσα σ΄ αυτό το σπαραγμό ο Πατριάρχης των Αρμενίων προσπαθώντας να κατευνάσει τις εμφύλιες διαμάχες, έστειλε ένα υπόμνημα διαμαρτυρίας στον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ ζητώντας την ευμενέστερη μεταχείριση του ποιμνίου του. Η ατμόσφαιρα όμως συνεχώς οξυνόταν από διάφορες συμπλοκές σε μία από τις οποίες δολοφονήθηκαν 15 Αρμένιοι. Το 1893 διάφορες αρμενικές επαναστατικές προκηρύξεις άρχισαν να τοιχοκολλούνται στην Κωνσταντινούπολη καθώς και στο αμερικανικό κολέγιο του στον Πόντο, προσκαλώντας στο κίνημα και τους Αμερικανούς, πυρπολώντας μάλιστα και τμήμα του κολεγίου. Συνέπεια αυτών ήταν το επόμενο έτος (1894) να σφαγιασθούν εκατοντάδες Αρμένιοι των ανατολικών περιοχών. Έτσι άρχισε η κοινή γνώμη να συγκινείται και αμέσως η Αγγλία, με τη χαλαρή υποστήριξη της Γαλλίας και της Ρωσίας ζήτησε από την Υψηλή Πύλη την άμεση εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, ειδικότερα στα Βιλαέτια Ερζερούμ, Βαν, , , και Σεβάστεια. Επ' αυτού το 1895 ακολούθησε σχέδιο των Μεγάλων Δυνάμεων περί μεταρρυθμίσεων το οποίο όμως αντί να κατευνάσει τα ήδη οξυμένα πνεύματα μάλλον δημιούργησε μεγαλύτερο χάσμα. Υπό την πίεση όμως των Δυνάμεων ο Σουλτάνος αναγκάστηκε τον Οκτώβριο και το υπέγραψε. Μόλις έγινε γνωστή η αποδοχή των μεταρρυθμίσεων εκ μέρους του Σουλτάνου ξέσπασαν άγριες σφαγές των Αρμενίων των ανατολικών περιοχών από διάφορους σκληροπυρηνικούς αντιφρονούντες Τούρκους. Σε απάντηση των τελευταίων τον Αύγουστο του 1896 μια ομάδα 26 Αρμενίων κομιτατζήδων προέβη στην κατάληψη της Οθωμανικής Τράπεζας στην Κωνσταντινούπολη με σκοπό να συνεγείρει τη διεθνή κοινή γνώμη επί του Αρμενικού ζητήματος. Η αντίδραση του όχλου υπήρξε άμεση. Και ενώ η προσοχή των Πρεσβειών των Δυνάμεων, με προεξάρχουσα τη Ρωσική, επικεντρωνόταν στην αποτροπή, και στην αποχώρηση και διάσωση των δραστών, οι οποίοι τελικά φυγαδεύτηκαν με γαλλικό πλοίο, περίπου 10.000 Αρμένιοι σφαγιάστηκαν μέσα στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και περίπου 25.000 στις διάφορες επαρχίες. Το επόμενο έτος ακολούθησαν κι άλλες εκτενείς σφαγές, από κουρδικά κυρίως τάγματα, που φέρεται να οργάνωσε ο Σακίρ Πασάς, κατά το πρότυπο των Κοζάκων. Τα θύματα των σφαγών αυτών έφθασαν συνολικά τις 500.000-600.000 νεκρούς. Το γεγονός αυτό στάθηκε η κύρια αιτία την ίδια εποχή να περιπλακεί περαιτέρω το Κρητικό Ζήτημα, που αντιμετώπιζε τότε η Ελλάδα. Ο Σουλτάνος, προκειμένου να ικανοποιήσει το θρησκευτικό μένος των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης κατά αλλοθρήσκων αλλά και για ν΄ αποφύγει μεγαλύτερη εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων, απέστειλε στρατιωτικές ενισχύσεις στην Κρήτη. Το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο του προσδοκώμενου, αφού έτσι προκλήθηκε η Κρητική Επανάσταση του 1866, που οδήγησε στην πολεμική σύρραξη, γνωστότερη ως Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897.
rdf:langString
La Hamidaj masakroj (armene: Համիդյան ջարդեր, turke: Hamidiye Katliamı), ankaŭ nomata Armenaj Masakroj de 1894-1896 kaj Grandaj Masakroj, estis masakroj de armenoj en la Otomana Imperio, kiuj okazis meze de la 1890-aj jaroj. Oni taksis ke viktimoj variis inter 80,000 ĝis 300,000, kaj kiel rezulto de tiaj masakroj ĉirkaŭ 50,000 infanoj restis orfaj. La masakroj nomiĝas laŭ la sultano Abdul Hamid la 2-a, kiu, en siaj klopodoj konservi la imperian regadon de la kolapsanta Otomana Imperio, plifirmigis tut-islamismon kiel ŝtata ideologio. Kvankam la masakroj estis ĉefe celitaj kontraŭ la armenoj, ili iĝis nediskriminaciaj kontraŭ-kristanaj pogromoj ĉe kelkaj kazoj, kiel la masakro de Dijarbakiro, kie, almenaŭ laŭ nuntempa fonto, ĝis 25.000 asirianoj ankaŭ estis mortigitaj. La masakroj komenciĝis en la otomana interno en 1894, antaŭ ol ĝi fariĝis pli vasta en la sekvaj jaroj. Inter 1894 kaj 1896 estis tiam kiam okazis la plimulto de la murdoj. La masakroj malpliiĝis en 1897, post internacia kondamno al Abdul Hamid. La plej severaj rimedoj estis direktitaj kontraŭ la longe persekutita armena komunumo, ĉar alvokoj por civila reformo kaj pli bona traktado de la registaro estis ignorataj. La otomanoj observis nenian distingon inter la aĝo aŭ sekso de la viktimoj, kaj masakris ilin per brutala forto. Ĉi tio okazis en tempo kiam la telegrafo povis disvastigi novaĵojn tra la mondo, kaj la masakroj ricevis ampleksan priraportadon en la amaskomunikiloj de Okcidenta Eŭropo kaj Nordameriko. La politika, socia kaj ekonomia krizoj kiujn travivis la Osmanida Imperio dum la lasta triono de la 19-a jarcento estis la aferoj kiuj instigis la konfronton inter la islama loĝantaro kontraŭ la kristanaj malplimultoj kaj ĉefe kontraŭ la armenoj. La aŭtoritateca registaro de la sultano Abd-ul-Hamid la 2-a devis alfronti diversajn postulojn kaj enmiksiĝojn de la eŭropaj potencoj, kaj en tiu kunteksto la petoj de la armena komunumo por pli da demokratio kaj sociaj rajtoj estis subpremitaj per akra rigoreco kaj per kolektivaj masakroj kontraŭ la plimulto de la armena loĝantaro. La ribeloj kaj protestoj organizitaj aŭ gviditaj de la armenaj naciismaj partianoj servis kiel justigado por uzado de la perforto kontraŭ la aktivistoj kaj la armenoj ĝenerale.
rdf:langString
Las masacres hamidianas, conocidas también como las masacres armenias de 1894-1896, hacen referencia a las diferentes matanzas y asesinatos colectivos que, en esos años, sufrieron los armenios del Imperio otomano y cuyas bajas se estiman entre unas 200.000 y 300.000 personas. Reciben este nombre del sultán reinante en esos años, Abdul Hamid II, quien en su esfuerzo de mantener la integridad territorial del imperio adoptó el panislamismo como ideología de estado. Aunque las masacres estaban destinadas mayoritariamente a los armenios, algunas poblaciones cristianas como los asirios también fueron víctimas. La crisis política, social y económica que atravesó el Imperio otomano en el último tercio del siglo XIX fue el caldo de cultivo que alentó el enfrentamiento entre la población musulmana y las minorías cristianas, y especialmente contra la comunidad armenia. El gobierno autoritario del sultán Abdul Hamid II tuvo que enfrentarse a las crecientes demandas e injerencias de las potencias europeas, y en ese contexto las peticiones de la comunidad armenia de mayor democracia y derechos sociales fueron reprimidas con la mayor dureza mediante matanzas y masacres colectivas contra el grueso de la población armenia. Las revueltas o protestas organizadas o dirigidas por miembros de los partidos nacionalistas armenios sirvieron de justificación para usar la violencia tanto contra los activistas o disidentes armenios como sobre la población en general. Sin embargo, algunas de esas rebeliones sirvieron no obstante para evitar ese tipo de castigos indiscriminados contra los pueblos y comunidades donde habitaban los armenios.
rdf:langString
The Hamidian massacres also called the Armenian massacres, were massacres of Armenians in the Ottoman Empire in the mid-1890s. Estimated casualties ranged from 100,000 to 300,000, resulting in 50,000 orphaned children. The massacres are named after Sultan Abdul Hamid II, who, in his efforts to maintain the imperial domain of the declining Ottoman Empire, reasserted pan-Islamism as a state ideology. Although the massacres were aimed mainly at the Armenians, in some cases they turned into indiscriminate anti-Christian pogroms, including the Diyarbekir massacres, where, at least according to one contemporary source, up to 25,000 Assyrians were also killed. The massacres began in the Ottoman interior in 1894, before they became more widespread in the following years. The majority of the murders took place between 1894 and 1896. The massacres began to taper off in 1897, following international condemnation of Abdul Hamid. The harshest measures were directed against the long persecuted Armenian community as its calls for civil reform and better treatment were ignored by the government. The Ottomans made no allowances for the victims on account of their age or gender, and as a result, they massacred all of the victims with brutal force. The telegraph spread news of the massacres around the world, leading to a significant amount of coverage of them in the media of Western Europe and North America.
rdf:langString
Les massacres hamidiens renvoient à la première série d'actes criminels de grande ampleur perpétrés contre les Arméniens de l'Empire ottoman. Ils eurent lieu entre 1894 et 1896 sous le règne du sultan Abdülhamid II, connu en Europe sous le nom de « Sultan Rouge » ou encore de « Grand Saigneur ». Le qualificatif fait référence au nom du sultan Abdülhamid II sous le règne duquel eurent lieu ces massacres. Bien que l'historiographie traditionnelle occidentale tende à lui attribuer ces massacres, le sultan en personne ne les a jamais commandités, le caractère spontané de ces tueries étant le résultat d'une action populaire et réactionnaire soutenue et/ou organisée par les milices locales. Les massacres ont visé principalement les Arméniens, mais ont touché également des chrétiens syriaques, comme à Diyarbakır où la tuerie fit 25 000 morts. Les massacres commencèrent en 1894 pour gagner en ampleur dans les années 1894-1895 et diminuer progressivement en 1897 devant la pression exercée par les condamnations internationales. Le nombre des victimes arméniennes n'est pas connu avec exactitude et se situerait selon les auteurs entre 80 000 et 300 000.
rdf:langString
I massacri hamidiani sono una serie di eccidi subiti dal popolo armeno durante il lungo regno del sultano dell'Impero ottomano Abdul Hamid II (1876-1909). Si verificarono dal 1894 al 1897, e precedono di alcuni anni quelli noti con il nome di "Genocidio Armeno". In quel tempo alcune zone dell'Impero Ottomano, abitate da popolazione di origine armena, soprattutto nell'Anatolia, si erano sollevate contro l'Impero ormai in declino. La repressione ottomana per schiacciare la dissidenza fu brutale. Nonostante simili eccidi fossero già avvenuti nel corso della storia contro il popolo armeno sotto l'Impero Ottomano, questa volta, grazie all'invenzione del telegrafo nel 1890, la notizia dei massacri si diffuse velocemente in tutto il mondo, causando la condanna dell'accaduto da parte di gran parte delle nazioni civilizzate.
rdf:langString
Pembantaian Hamid (bahasa Armenia: Համիդյան ջարդեր, bahasa Turki: Hamidiye Katliamı), juga disebut Pembantaian Orang-Orang Armenia 1892–1896 and Great Massacres, adalah sejumlah pembantaian terhadap orang-orang Armenia yang dilancarkan pada pertengahan tahun 1890-an di Kesultanan Utsmaniyah. Jumlah korban jiwa diperkirakan berkisar dari 80.000 hingga 300.000, dan 50.000 anak-anak menjadi yatim piatu. Pembantaian ini dinamai dari Sultan Abdul Hamid II, yang telah menegakkan kembali Pan-Islamisme sebagai ideologi negara untuk mempertahankan kesatuan negaranya. Walaupun pembantaian ini khususnya menyerang orang Armenia, peristiwa ini juga berujung pada pembantaian orang-Kristen di beberapa tempat, seperti di Diyarbekir pada tahun 1895 yang mengakibatkan tewasnya 25.000 orang Asiria (lihat genosida Asiria). Pembantaian ini dimulai di wilayah pedalaman Kesultanan Utsmaniyah pada tahun 1894 sebelum akhirnya menyebar luas pada tahun-tahun berikutnya. Sebagian besar pembunuhan terjadi dari tahun 1894 hingga 1896. Pembantaian ini mulai sirna pada tahun 1897 setelah dunia internasional mengecam Sultan Abdul Hamid. Meskipun begitu, selama terjadinya pembantaian ini, aparat Utsmaniyah tidak membedakan umur atau jenis kelamin. Peristiwa ini terjadi saat telegraf dapat digunakan untuk menyebarkan berita ke seluruh dunia, dan pembantaian ini diulas oleh media-media di Eropa Barat dan Amerika Serikat.
rdf:langString
De Massamoorden op de Armeniërs in 1894-1896 of de Hamidische Bloedbaden verwijzen naar een reeks van grootschalige misdaden gepleegd tegen de met name Armeense christenen in het Ottomaanse Rijk. Ze vonden plaats in het midden van de jaren 90 van de 19e eeuw, tijdens het bewind van sultan Abdülhamit II, die in Europa de bijnaam Rode Sultan droeg. Het bijvoeglijk naamwoord verwijst naar het bloed dat aan zijn handen kleefde omdat hij de moorden had bevolen. De motieven van de sultan waren gelegen in het streven naar het pan-islamisme als ideologie van zijn rijk, om zo de spiraal van de neergang van het Ottomaans Rijk te doorbreken. De massamoorden waren vooral gericht tegen de Armeense bevolking, maar ook Assyrische christenen werden slachtoffer van de pogroms, zoals in Diyarbakır waar 25.000 christenen werden afgeslacht. De slachting begon in 1894, nam in de jaren 1895-1896 in hevigheid toe en verminderde geleidelijk in 1897 onder druk van internationale veroordelingen. Het aantal doden is niet precies vast te stellen, maar de schattingen lopen uiteen van minstens 80.000 tot maximaal 300.000. De massamoorden worden veelal beschouwd als voorspel op de Armeense Genocide.
rdf:langString
Masakry hamidiańskie (orm. Համիդյան ջարդեր, tur. Hamidiye Katliamı, fr. Massacres hamidiens), określane również jako masakry Ormian z lat 1894–1897 – masakry Ormian w Imperium Osmańskim, które miały miejsce w połowie lat 90. XIX wieku. Szacunki w liczbie ich ofiar wahają się od 80 tys. do 300 tys., w wyniku czego osieroconych zostało 50 000 dzieci. Masakry zostały nazwane „na cześć” sułtana Abdülhamida II, który w swoich działaniach na rzecz utrzymania mocarstwowej pozycji upadającego Imperium Osmańskiego ponownie uznał panislamizm za ideologię państwową. Chociaż masakry wymierzone były głównie w Ormian, w niektórych przypadkach zamieniły się one w systematyczne, antychrześcijańskie pogromy, takie jak , w której, przynajmniej według jednego współczesnego źródła, zginęło także do 25 tys. Asyryjczyków. Masakry rozpoczęły się w 1894 roku, lecz do największej eskalacji mordów doszło w latach 1895–1896. Sytuacja zaczęła się uspokajać w 1897 roku, po międzynarodowym potępieniu działań Abdülhamida. Najostrzejsze środki skierowano przeciwko długo prześladowanej społeczności ormiańskiej, która domagała się reform społecznych i lepszego traktowania ze strony rządu. Ofiarą masakr padali Ormianie w każdym wieku i obojga płci. Stało się to w czasie, gdy telegraf mógł już rozpowszechniać wiadomości po całym świecie, dlatego masakry hamidiańskie były szeroko komentowane w mediach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej, co przyczyniło się do znacznego pogorszenia wizerunku Turcji na arenie międzynarodowej.
rdf:langString
Os Massacres Hamidianos, também conhecidos como massacre dos armênios de 1894-1896, referem-se ao massacre de armênios pelo Império Otomano, com estimativas de mortos variando de 80.000 a 400.000, e pelo menos 50 mil órfãos em consequência. Os massacres receberam a designação a partir do nome de Abdulamide II, cujos esforços para reforçar a integridade territorial do Império Otomano em apuros reafirmaram o pan-islamismo como ideologia de Estado.
rdf:langString
Гаміді́йська різани́на (вірм. Համիդյան կոտորածներ) — серія убивств вірменів в Османській імперії у 1894—1896 роках, яка забрала життя багатьох десятків, а то й сотень тисяч вірменів. Складались із трьох епізодів: різні у , убивств вірменів всією територією імперії восени та взимку 1895 року й різні у Стамбулі та районі Вана, приводом для якої послужили заворушення місцевих вірменів. Найкривавішою та найменш вивченою є друга фаза. Ступінь участі влади в організації убивств є предметом запеклих дебатів .
rdf:langString
Armeniska massakrerna 1894–1896 eller Hamidiska massakrerna (armeniska Համիդյան ջարդեր; turkiska Hamidiye Katliamı) var ett massmord som ägde rum i stora delar av dagens Turkiet under den osmanske sultanen Abd ül-Hamid II:s regering varvid mellan 100.000 och 300.000 människor mördades. Massakrerna var inte enbart riktade mot armenierna, utan drabbade även områdets kristna assyrier/syrianer med över 25.000 dödade. I det Osmanska riket började under senare delen av 1800-talet ett flertal kristna stater att frigöra sig från det osmanska styret. Tankar på nationellt självbestämmande väcktes i flera av rikets andra minoriteter och motsättningarna ökade bland annat mellan den osmanska härskarklassen och den armeniska medelklassen i de turkiska landområdena. Armenierna, som traditionellt var utestängda från det politiska livet och i flera avseenden diskriminerades, började ställa krav på en rättvisare behandling och samma medborgerliga rättigheter som den muslimska majoriteten. Den armeniska minoriteten utsattes för förföljelser. Massakrerna 1894–1896 brukar dock inte kategoriseras som folkmord, utan målet var att vidmakthålla balansen i riket och statuera exempel mot de grupper som man ansåg utgöra det största hotet mot den gamla ordningen.
rdf:langString
哈米德大屠殺，是發生在1894年-1896年奧斯曼帝國境內對亞美尼亞人的殺戮，估計傷亡人數從80,000到300,000不等，並導致50000名兒童成為孤兒。大屠殺以奧斯曼帝國蘇丹阿卜杜勒·哈米德二世命名，他在努力維護崩潰的奧斯曼帝國的帝國領域時，重申泛伊斯蘭主義是一種國家意識形態。雖然大屠殺主要針對亞美尼亞人，但在某些情況下，他們變成了濫殺無辜的反基督教大屠殺，例如迪亞巴克爾大屠殺，至少根據一個當代消息來源，至少有25,000名亞述人也被殺害。 大屠殺始於1894年的奧斯曼安納托利亞內陸，隨後在接下來的幾年中變得越來越普遍。 1894年至1896年間，大多數謀殺案發生在那裡。繼國際社會對阿卜杜勒·哈米德的譴責之後，大屠殺在1897年開始逐漸減少(因這發生在電報可以在全世界傳播新聞的時候，大屠殺在西歐和美國的媒體上得到廣泛報導)。
rdf:langString
Массовые убийства армян в 1894—1896 годах, или Хамидийская резня (арм. Համիդյան կոտորածներ), также «гамидовская резня» — серия жестоких убийств мирного армянского населения в Османской империи в 1894—1896 годах, по разным оценкам унёсших жизни от 50 до 300 тысяч человек. Состояли из трёх основных эпизодов: резни в Сасуне, убийств армян по всей территории империи осенью и зимой 1895 года, и резни в Константинополе и в районе Вана, поводом для которой послужили протесты местных армян. На сегодняшний день, нет комплексного исследования этих преступлений. Наиболее кровавой и наименее изученной является вторая фаза. Не вызывает сомнения, что Порта была непосредственно замешана в убийствах, однако степень участия властей в организации убийств до сих пор является предметом ожесточённых споров.
xsd:nonNegativeInteger
40815
