Greek Revival architecture

http://dbpedia.org/resource/Greek_Revival_architecture an entity of type: Thing

Η ελληνική αναβίωση (αγγλικά: Greek revival) είναι αρχιτεκτονικός ρυθμός που υπήρξε δημοφιλής κατά τον 18ο και 19ο αιώνα στην Μεγάλη Βρετανία και γενικότερα την Ευρώπη, καθώς και στις ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό του είναι η μίμηση του αρχιτεκτονικού ρυθμού της ελληνικής κλασικής αρχαιότητας, και συνδυάζει αρχιτεκτονικά στοιχεία του 18ου και 19ου αιώνα. rdf:langString
L'architettura neogreca è una corrente che si sviluppò all'interno del neoclassicismo, riprendendo l'apparato formale dell'architettura greca. Tale stile fece parte di un più generale fenomeno culturale di riscoperta della cultura ellenica del periodo classico e che coinvolse anche la scultura e le arti decorative. rdf:langString
A arquitetura neogrega foi um movimento arquitetural do final do século XVIII e do início do século XIX, predominantemente na Europa e nos Estados Unidos. Um produto do helenismo, pode ser visto como a última fase do desenvolvimento da arquitetura neoclássica. O termo "neogrego" foi utilizado pela primeira vez por Charles Robert Cockerell em uma leitura que ele deu como professor de arquitetura para a em 1842. rdf:langString
希臘復興式建築(英語:Greek Revival architecture)是指18世纪晚期至19世纪初期的一场流行于北欧和美国的建筑风格变革运动,以模仿古希腊建筑风格为特点。它是的产物之一,亦可视为新古典主义建筑发展的最后一个阶段。推动其发展的一个条件是当时考古学的进展丰富了人们对于古希腊建筑风格的了解。该术语最早是由英国皇家艺术研究院建筑学教授在1842年的一次演讲中提出的。 伴随着一些有助于理解希腊文化的新发现,当时的考古学家和建筑学家研究了多立克柱式和爱奥尼柱式的建造标准。根据他们的研究成果建造的复古风格建筑在俄罗斯、波兰、立陶宛、芬兰(在其首都赫尔辛基市中心尤其突出)等地比比皆是。然而,就一些具体的国家而言,这种风格的表现形式又不完全相同。每个国家的建筑师对希腊化建筑风格在一定程度上都有自己的理解。可以说希腊化建筑风格每到一个不同的国家,就会吸收一些不同的本地化元素。在德国和美国,这种本地化的感觉特别明显,被认为是已从艺术概念上摆脱了与宗教或是贵族文化的联系。 rdf:langString
الإحياء اليوناني هو حركة معمارية نشأت في أواخر القرن الثامن عشر وأوائل القرن التاسع عشر، في شمال أوروبا والولايات المتحدة غالبًا، وقد أعادت هذه الحركة إحياء طراز العمارة اليونانية القديمة، والمعبد اليوناني بالتحديد، بدرجات متفاوتة من الدقة والاتساق. نظرًا إلى أن الإحياء اليوناني إنتاج الفترة الهيلينية، يمكن النظر إليه على أنه المرحلة الأخيرة في تطور العمارة الكلاسيكية الجديدة، التي استمدت طويلًا من العمارة الرومانية بشكل رئيسي. استخدم هذا المصطلح لأول مرة من قبل تشارلز روبرت كوكريل في محاضرة ألقاها بصفته أستاذ عمارة في الأكاديمية الملكية للفنون، لندن في عام 1842. rdf:langString
Greek Revival (wörtlich: griechisches Wiederaufleben) ist ein englischer architekturhistorischer Ausdruck, der das Imitieren und Kopieren griechisch-antiker Architekturen und Architekturelemente im 18. und 19. Jahrhundert im Sinne des Klassizismus sowie des Palladianismus britischer Herkunft, bezeichnet. Der Begriff wird im Deutschen entsprechend seiner Entstehung meist regional beschränkt auf Großbritannien und die USA gebraucht, während er im Englischen auch für den kontinental-europäischen, griechisch inspirierten Klassizismus benutzt wird, etwa das Brandenburger Tor oder die Propyläen (München). rdf:langString
The Greek Revival was an architectural movement which began in the middle of the 18th century but which particularly flourished in the late 18th and early 19th centuries, predominantly in northern Europe and the United States and Canada, but also in Greece itself following independence in 1832. It revived many aspects of the forms and styles of ancient Greek architecture, in particular the Greek temple, with varying degrees of thoroughness and consistency. A product of Hellenism, it may be looked upon as the last phase in the development of Neoclassical architecture, which had for long mainly drawn from Roman architecture. The term was first used by Charles Robert Cockerell in a lecture he gave as Professor of Architecture to the Royal Academy of Arts, London in 1842. rdf:langString
El neogriego​ fue un movimiento arquitectónico de finales del siglo XVIII y principios del XIX que fue predominante en el norte de Europa y en Estados Unidos. Revivió el estilo de la arquitectura en la Antigua Grecia, en particular el templo griego, con diversos grados de minuciosidad y coherencia. Producto del , puede considerarse como la última fase del desarrollo de la arquitectura neoclásica, que durante mucho tiempo se había inspirado principalmente en la arquitectura romana. El término (Greek Revival) fue utilizado por primera vez por Charles Robert Cockerell en una conferencia que dio como profesor de arquitectura en la Royal Academy of Arts de Londres en 1842.​ rdf:langString
Le style Greek Revival s'est épanoui en Angleterre et aux États-Unis aux XVIIIe et XIXe siècles. En opposition au style palladien qui s'inspirait du modèle classique italien, il recherche la beauté en s'inspirant des formes et des proportions des anciens temples grecs. Il est considéré comme le deuxième style national aux États-Unis après le style fédéral, d'inspiration palladienne. rdf:langString
Неогре́ческий стиль (фр. neogrecque) — вариант неоклассицизма в архитектуре 2-й половины XVIII — 1-й половины XIX века, ориентированный на воссоздание наследия античной Греции. Развивался в период историзма и эклектики уже как исторический стиль, вплоть до конца XIX века. Возникновению неогреческого стиля способствовали начавшиеся в конце XVII века археологические раскопки древнегреческих памятников Балканского полуострова и юга Италии. В России (прежде всего в Москве) вошёл в моду в конце 1860-х годов и продержался до прихода стиля модерн в конце XIX века. rdf:langString
rdf:langString Greek Revival architecture
rdf:langString إحياء إغريقي
rdf:langString Greek Revival
rdf:langString Ελληνική αναβίωση (αρχιτεκτονική)
rdf:langString Neogriego (arquitectura)
rdf:langString Architettura neogreca
rdf:langString Greek Revival
rdf:langString Arquitetura neogrega
rdf:langString Неогреческий стиль
rdf:langString 希臘復興式建築
xsd:integer 180095
xsd:integer 1122608485
rdf:langString الإحياء اليوناني هو حركة معمارية نشأت في أواخر القرن الثامن عشر وأوائل القرن التاسع عشر، في شمال أوروبا والولايات المتحدة غالبًا، وقد أعادت هذه الحركة إحياء طراز العمارة اليونانية القديمة، والمعبد اليوناني بالتحديد، بدرجات متفاوتة من الدقة والاتساق. نظرًا إلى أن الإحياء اليوناني إنتاج الفترة الهيلينية، يمكن النظر إليه على أنه المرحلة الأخيرة في تطور العمارة الكلاسيكية الجديدة، التي استمدت طويلًا من العمارة الرومانية بشكل رئيسي. استخدم هذا المصطلح لأول مرة من قبل تشارلز روبرت كوكريل في محاضرة ألقاها بصفته أستاذ عمارة في الأكاديمية الملكية للفنون، لندن في عام 1842. مع إمكانية وصول جديدة إلى اليونان، أو مع بداية الكتب المُنتجة من قبل عدد قليل من الأشخاص الذين تمكنوا بالفعل من زيارة المواقع، درس علماء الآثار والمعماريون في تلك الفترة الأنظمة الدورية والإيونية. نُظر إلى الطراز في كل بلد وجد بها على أنه تعبير عن القومية المحلية والفضيلة المدنية، والتحرر من التفاصيل المتناثرة والعبثية التي اعتُقد أنها تميز عمارة فرنسا وإيطاليا، وهما دولتان لم يستحكم فيهما هذا الطراز أبدًا. كان هذا هو الحال بشكل خاص في بريطانيا، وألمانيا، والولايات المتحدة، حيث اعتُبر المصطلح خاليًا من الجمعيات الكنسية والأرستقراطية. بلغ ذوق جميع الأشياء اليونانية في الأثاث والتصميم الداخلي -الذي يطلق عليه أحيانًا نيو جريك- ذروته مع بداية القرن التاسع عشر، عندما أثّرت تصاميم توماس هوب على عدد من الأنماط الزخرفية المتنوعة المعروفة ككلاسيكية جديدة، وإمبراطورية، وإمبراطورية روسية، وعمارة الريجنسي في بريطانيا. أخذت العمارة اليونانية الإحيائية مسارًا مختلفًا في عدد من البلدان، واستمرت حتى الحرب الأهلية في أمريكا (1860) حتى في وقت لاحق في اسكتلندا.
rdf:langString Η ελληνική αναβίωση (αγγλικά: Greek revival) είναι αρχιτεκτονικός ρυθμός που υπήρξε δημοφιλής κατά τον 18ο και 19ο αιώνα στην Μεγάλη Βρετανία και γενικότερα την Ευρώπη, καθώς και στις ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό του είναι η μίμηση του αρχιτεκτονικού ρυθμού της ελληνικής κλασικής αρχαιότητας, και συνδυάζει αρχιτεκτονικά στοιχεία του 18ου και 19ου αιώνα.
rdf:langString Greek Revival (wörtlich: griechisches Wiederaufleben) ist ein englischer architekturhistorischer Ausdruck, der das Imitieren und Kopieren griechisch-antiker Architekturen und Architekturelemente im 18. und 19. Jahrhundert im Sinne des Klassizismus sowie des Palladianismus britischer Herkunft, bezeichnet. Der Begriff wird im Deutschen entsprechend seiner Entstehung meist regional beschränkt auf Großbritannien und die USA gebraucht, während er im Englischen auch für den kontinental-europäischen, griechisch inspirierten Klassizismus benutzt wird, etwa das Brandenburger Tor oder die Propyläen (München). Unter der Prämisse, dass die antike Römische Architektur, zumindest bei Tempeln, im Wesentlichen eine Übernahme der Griechischen Architektur darstellt, existiert eine entsprechende Bezeichnung Roman Revival nicht – der Ausdruck Greek Revival schließt somit griechische sowohl als römische Vorbilder ein. (Hingegen wird die Neoromanik als Romanesque Revival oder auch Norman Revival bezeichnet.) Auslöser für die Rezeption der griechischen Antike waren die Forschungen und Publikationen des in Rom lebenden Kunsthistorikers Johann Joachim Winckelmann. Eine besondere Ausprägung erfuhr der Stil in den Vereinigten Staaten von Amerika. Aus der britischen Variante der Kolonialarchitektur in Nordamerika, geprägt vom georgianischen Stil sowie dem Palladianismus, entwickelte sich nach dem Amerikanischen Unabhängigkeitskrieg (von 1775 bis 1783) in den Nordstaaten zunächst der klassizistische Federal Style, in den Südstaaten entstand vorbildhaft ab 1785 das Virginia State Capitol, nach einem Entwurf des Gouverneurs (und späteren Präsidenten) Thomas Jefferson sowie des französischen Architekten Charles-Louis Clérisseau; der Bau nahm Bezug auf die römische Maison Carrée im südfranzösischen Nîmes. In der Folge entwickelte dann im Süden die Antebellum-Architektur eine besondere Ausprägung. Sie wirkte bis zum Sezessionskrieg 1861 fort und nahm neben Einflüssen des Greek Revival-Klassizismus ab den 1840er Jahren auch solche des Historismus auf (etwa das Tudor Revival). Eine Vielzahl von erhaltenen Beispielen aus dem 19. Jahrhundert weisen dort etwa die Städte Charleston (South Carolina) und Natchez (Mississippi) auf, ferner zahlreiche ländliche Plantagenhäuser in den klassischen Agrarstaaten des Südens wie Virginia, North Carolina, South Carolina, Georgia, Alabama, Mississippi, Louisiana. Das erste in den USA erbaute Greek Revival-Gebäude war die Bank of Pennsylvania in Philadelphia, 1798 entworfen von Benjamin Latrobe (1870 abgerissen). Der Stil wurde auch in der Phase des eklektischen Historismus (1880–1940) weiter verwendet, neben zahlreichen anderen Stilen, und findet bisweilen, ebenso wie der georgianische Stil, bis heute Nachahmung im New Urbanism.
rdf:langString The Greek Revival was an architectural movement which began in the middle of the 18th century but which particularly flourished in the late 18th and early 19th centuries, predominantly in northern Europe and the United States and Canada, but also in Greece itself following independence in 1832. It revived many aspects of the forms and styles of ancient Greek architecture, in particular the Greek temple, with varying degrees of thoroughness and consistency. A product of Hellenism, it may be looked upon as the last phase in the development of Neoclassical architecture, which had for long mainly drawn from Roman architecture. The term was first used by Charles Robert Cockerell in a lecture he gave as Professor of Architecture to the Royal Academy of Arts, London in 1842. With a newfound access to Greece and Turkey, or initially to the books produced by the few who had visited the sites, archaeologist-architects of the period studied the Doric and Ionic orders. Despite its universality, rooted in ancient Greece, in each country that adopted it, the Greek Revival idiom was considered an expression of local nationalism and civic virtue, and freedom from the lax detail and frivolity that was thought to characterize the architecture of France and Italy, two countries where the style never really took hold (though ironically these were the homes of some of the leading eighteenth-century theorists who had prompted the shift towards the more restrained style represented by the Greek Revival). This was especially the case in Britain, Germany and the United States, where the idiom was regarded as being free from ecclesiastical and aristocratic associations, and appealed to emerging liberal political agenda. The taste for all things Greek in furniture and interior design, sometimes called Neo-Grec, was at its peak by the beginning of the 19th century, when the designs of Thomas Hope had influenced a number of decorative styles known variously as Neoclassical, Empire, Russian Empire, and Regency architecture in Britain. Greek Revival architecture took a different course in a number of countries, lasting until the 1860s and the Civil War in the United States (1860s) and even later in Scotland.
rdf:langString Le style Greek Revival s'est épanoui en Angleterre et aux États-Unis aux XVIIIe et XIXe siècles. En opposition au style palladien qui s'inspirait du modèle classique italien, il recherche la beauté en s'inspirant des formes et des proportions des anciens temples grecs. Il est considéré comme le deuxième style national aux États-Unis après le style fédéral, d'inspiration palladienne. Vers la fin du XVIIIe siècle, il y eut un regain d'intérêt pour l'architecture antique en Europe et aux États-Unis. À l'origine basée sur l'architecture romaine, c'est dans les années 1820 que l'architecture américaine commença à tendre vers un style davantage inspiré par la Grèce antique. De nombreux facteurs expliquent ce changement : la guerre de 1812 a entraîné aux États-Unis un mépris de tout ce qui pouvait rappeler l'Empire britannique, y compris en architecture. Le modèle romain appelé style fédéral, n'a donc plus été vu comme le meilleur et la Grèce est apparue comme le berceau de la démocratie. En outre, en 1821, ce pays entamait sa guerre d'indépendance contre l'Empire ottoman entraînant la sympathie des Américains, eux aussi indépendants depuis peu.
rdf:langString El neogriego​ fue un movimiento arquitectónico de finales del siglo XVIII y principios del XIX que fue predominante en el norte de Europa y en Estados Unidos. Revivió el estilo de la arquitectura en la Antigua Grecia, en particular el templo griego, con diversos grados de minuciosidad y coherencia. Producto del , puede considerarse como la última fase del desarrollo de la arquitectura neoclásica, que durante mucho tiempo se había inspirado principalmente en la arquitectura romana. El término (Greek Revival) fue utilizado por primera vez por Charles Robert Cockerell en una conferencia que dio como profesor de arquitectura en la Royal Academy of Arts de Londres en 1842.​ Con un nuevo acceso a Grecia, al principio solo a los libros producidos por los pocos que realmente habían podido visitar los sitios, los arqueólogos-arquitectos de la época estudiaron los órdenes dórico y jónico. En cada uno de los países en que el estilo arraigó, se consideraba como expresión del nacionalismo local y de la virtud cívica, frente a la libertad del detalle laxo y la frivolidad que se pensaba que caracterizaba la arquitectura de Francia e Italia, dos países donde el estilo nunca se impuso realmente. Este fue especialmente el caso de Gran Bretaña, Alemania y los Estados Unidos, donde está considerado como el primer estilo nacional, y sus elementos se consideraban libres de asociaciones eclesiásticas y aristocráticas. Son muchos los factores que explican la elección estadounidense: la guerra de 1812 provocó un menosprecio de todo lo que pudiera recordar al Imperio británico, incluso en arquitectura, el modelo romano llamado estilo federal, ya no era bien visto y Grecia aparecía como la cuna de democracia. Además, en 1821, ese país empezaba su guerra de independencia contra el Imperio otomano suscitando la simpatía de los estadounidenses, ya que ellos la habían alcanzado recientemente. El gusto por todo lo griego en el mobiliario y el diseño de interiores, a veces llamado , estaba en su apogeo a principios del siglo XIX, cuando los diseños de Thomas Hope habían influido en una serie de estilos decorativos conocidos como neoclásico, Imperio, Imperio ruso y arquitectura de Regencia en Gran Bretaña. La arquitectura neogriega tomó un curso diferente en varios países, que duró hasta la Guerra Civil en Estados Unidos (década de 1860) e incluso más tarde en Escocia.
rdf:langString L'architettura neogreca è una corrente che si sviluppò all'interno del neoclassicismo, riprendendo l'apparato formale dell'architettura greca. Tale stile fece parte di un più generale fenomeno culturale di riscoperta della cultura ellenica del periodo classico e che coinvolse anche la scultura e le arti decorative.
rdf:langString Неогре́ческий стиль (фр. neogrecque) — вариант неоклассицизма в архитектуре 2-й половины XVIII — 1-й половины XIX века, ориентированный на воссоздание наследия античной Греции. Развивался в период историзма и эклектики уже как исторический стиль, вплоть до конца XIX века. Возникновению неогреческого стиля способствовали начавшиеся в конце XVII века археологические раскопки древнегреческих памятников Балканского полуострова и юга Италии. Отличается от классицизма (и ампира в частности) подчёркнуто археологическим, детальным подходом к воспроизведению греческой классики, очищенной от влияния древнеримской архитектуры и итальянского ренессанса. В России (прежде всего в Москве) вошёл в моду в конце 1860-х годов и продержался до прихода стиля модерн в конце XIX века.
rdf:langString A arquitetura neogrega foi um movimento arquitetural do final do século XVIII e do início do século XIX, predominantemente na Europa e nos Estados Unidos. Um produto do helenismo, pode ser visto como a última fase do desenvolvimento da arquitetura neoclássica. O termo "neogrego" foi utilizado pela primeira vez por Charles Robert Cockerell em uma leitura que ele deu como professor de arquitetura para a em 1842.
rdf:langString 希臘復興式建築(英語:Greek Revival architecture)是指18世纪晚期至19世纪初期的一场流行于北欧和美国的建筑风格变革运动,以模仿古希腊建筑风格为特点。它是的产物之一,亦可视为新古典主义建筑发展的最后一个阶段。推动其发展的一个条件是当时考古学的进展丰富了人们对于古希腊建筑风格的了解。该术语最早是由英国皇家艺术研究院建筑学教授在1842年的一次演讲中提出的。 伴随着一些有助于理解希腊文化的新发现,当时的考古学家和建筑学家研究了多立克柱式和爱奥尼柱式的建造标准。根据他们的研究成果建造的复古风格建筑在俄罗斯、波兰、立陶宛、芬兰(在其首都赫尔辛基市中心尤其突出)等地比比皆是。然而,就一些具体的国家而言,这种风格的表现形式又不完全相同。每个国家的建筑师对希腊化建筑风格在一定程度上都有自己的理解。可以说希腊化建筑风格每到一个不同的国家,就会吸收一些不同的本地化元素。在德国和美国,这种本地化的感觉特别明显,被认为是已从艺术概念上摆脱了与宗教或是贵族文化的联系。
xsd:nonNegativeInteger 29546

data from the linked data cloud