Gravamen
http://dbpedia.org/resource/Gravamen an entity of type: Thing
Gravamen (von lat. gravis = schwer; Plural: Gravamina) ist ein Begriff aus dem Mittelalter und bezeichnet:
* eine Beschwerde oder einen Vorwurf gegen Kirche und Klerus oder den Lehnsherren.
* einen Einwand gegen Aussagen einer kirchlichen Bekenntnisschrift
* eine von den Untertanen zu erbringende Abgabe an den Lehnsherren oder die Kirche
* allgemein eine Beeinträchtigung oder Belastung der Untertanen
* im Zivilprozessrecht den noch strittigen Teil eines eingeklagten Forderungsbetrags.
rdf:langString
Gravamen (from Lat. gravare, to weigh down; gravis, heavy), (plural gra·va·mens or gra·vam·i·na) is a complaint or grievance, the ground of a legal action, and particularly the more serious part of a charge against an accused person. In legal terms, it is the essential element of a lawsuit. In English the term is used chiefly in legal submissions and judicial opinions. The word is commonly misspelled gravaman.
rdf:langString
Gravamen (łac. "uciążliwość", od gravare, obciążać) – cecha orzeczenia sądu lub organu administracji, polegająca na naruszeniu interesu strony postępowania. Wykazanie gravamen, tj. uprawdopodobnienie, że dane orzeczenie narusza prawa strony (tzw. pokrzywdzenie orzeczeniem), bywa warunkiem dopuszczalności środków odwoławczych (np. apelacji w polskim postępowaniu karnym i cywilnym).
rdf:langString
rdf:langString
Gravamen
rdf:langString
Gravamen
rdf:langString
Gravamen
xsd:integer
1295913
xsd:integer
1072677619
xsd:integer
382
xsd:integer
12
rdf:langString
Gravamen
rdf:langString
Gravamen (von lat. gravis = schwer; Plural: Gravamina) ist ein Begriff aus dem Mittelalter und bezeichnet:
* eine Beschwerde oder einen Vorwurf gegen Kirche und Klerus oder den Lehnsherren.
* einen Einwand gegen Aussagen einer kirchlichen Bekenntnisschrift
* eine von den Untertanen zu erbringende Abgabe an den Lehnsherren oder die Kirche
* allgemein eine Beeinträchtigung oder Belastung der Untertanen
* im Zivilprozessrecht den noch strittigen Teil eines eingeklagten Forderungsbetrags. Im Bereich des weltlichen Rechts bedeutete die Möglichkeit der Einbringung von Gravamina (Remonstranz) eines der wichtigsten Rechte der Landstände. Damit war die Möglichkeit der Einwirkung auf die landesherrliche Bürokratie gegeben. Auch waren Gravamina ein Mittel der Landstände, sich bei den Landtagen als Sachwalter ihrer Untertanen darzustellen. Gravamina wurden in diesem Zusammenhang häufig in Particular- und Generalgravamina unterschieden. Erstere waren solche einzelner Gemeinden, bzw. bestimmter Gruppen oder Individuen. Generalgravamina betrafen das ganze Land.
rdf:langString
Gravamen (from Lat. gravare, to weigh down; gravis, heavy), (plural gra·va·mens or gra·vam·i·na) is a complaint or grievance, the ground of a legal action, and particularly the more serious part of a charge against an accused person. In legal terms, it is the essential element of a lawsuit. In English the term is used chiefly in legal submissions and judicial opinions. The word is commonly misspelled gravaman. Apart from the normal usage of the word, the gravamen test is used in contract law to distinguish between the sale of goods and services in "hybrid" transactions. Under the test each component of the sale is isolated and individually determined to be either a good or a service. The more common approach used by courts is the predominant purpose test which looks at the general thrust of the exchange rather than each individual component. The term is also used in ecclesiastical courts, being the technical designation of a memorial presented from the Lower to the Upper , setting forth grievances to be redressed, or calling attention to breaches in church discipline.
rdf:langString
Gravamen (łac. "uciążliwość", od gravare, obciążać) – cecha orzeczenia sądu lub organu administracji, polegająca na naruszeniu interesu strony postępowania. Wykazanie gravamen, tj. uprawdopodobnienie, że dane orzeczenie narusza prawa strony (tzw. pokrzywdzenie orzeczeniem), bywa warunkiem dopuszczalności środków odwoławczych (np. apelacji w polskim postępowaniu karnym i cywilnym). Był środkiem odwoławczym m.in. od wyroków sądów grodzkich w I Rzeczypospolitej. Jego istota polegała na tym, że pozywano sędziego, jeśli odmawiał przyjęcia apelacji lub mocji. Jego wniesienie nie wstrzymywało jednak wykonania wyroku, podobnie jak obecnie ma to miejsce w przypadku kasacji. W 1538 roku wprowadzono zasadę, że jeśli sędzia utrudniał wniesienie odwołania, to wówczas podlegał karze 14 grzywien.
xsd:nonNegativeInteger
1804