Gasparo Angiolini
http://dbpedia.org/resource/Gasparo_Angiolini an entity of type: Thing
Gasparo Angiolini (né Domenico Maria Angiolo Gasparini le 9 février 1731 à Florence et mort le 6 février 1803 à Milan) est un danseur et chorégraphe italien du XVIIIe siècle, qui se produisit et travailla à travers l'Europe, notamment en Autriche et en Russie.
rdf:langString
Gasparo Angiolini (Firenze, 9 febbraio 1731 – Milano, 6 febbraio 1803) è stato un coreografo, ballerino e compositore italiano.
rdf:langString
Гаспаро Анджолини (итал. Domenico Maria Angiolo Gasparini; 9 февраля 1731 года, Флоренция — 6 февраля 1803 года, Милан) — балетмейстер, хореограф и композитор, работавший в различных театрах Италии а также в придворных театрах Вены и Санкт-Петербурга. Наравне с Ж.-Ж. Новерром — крупнейший мастер и теоретик театрального классицизма.
rdf:langString
Ο Γκασπάρο Αντζολίνι (Gasparo Angiolini, 7 Φεβρουαρίου 1731 – 6 Φεβρουαρίου 1803) ήταν Ιταλός χορευτής, χορογράφος και μουσικοσυνθέτης από τη Φλωρεντία. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ντομένικο Μαρία Γκασπάρο Αντζολίνι (Domenico Maria Gasparo Angiolini) και ήταν γιος του Φραντσέσκο Αντζολίνι και της Μαρία Μανταλένα Τόρτσι. Ο Αντζολίνι έγινε περισσότερο γνωστός από την αντιπαλότητά του με τον Γάλλο διευθυντή μπαλέτου . Ο Γκασπάρο Αντζολίνι υπήρξε δάσκαλος χορού του Ιταλοδανού χορευτή, χορογράφου και διευθυντή μπαλέτου .
rdf:langString
Gasparo Angiolini (7 February 1731 – 6 February 1803), real name Domenico Maria Gasparo, son of Francesco Angiolini and Maria Maddalena Torzi, was an Italian dancer, choreographer and composer. He was born in Florence and died in Milan. He later succeeded Franz Hilverding as director of the Imperial Theatre in St. Petersburg, Russia in 1766. Both Hilverding and Angiolini are credited with bringing the pantomime ballet to Russia. Likewise, Angiolini also attempted to introduce elements of Russian culture into his own work through use of songs, folk dances, and Russian themes.
rdf:langString
Gasparo Angiolini, eigentlich Domenico Maria Angiolo Gasparini (* 9. Februar 1731 in Florenz; † 6. Februar 1803 in Mailand) war Tänzer, Choreograf und Theoretiker. Angiolini gehört mit Jean Georges Noverre zu den bedeutendsten Tänzern und Choreografen des 18. Jahrhunderts. Als Tänzer dürfte er Noverre möglicherweise überragt haben. Für die Nachwelt ist er insbesondere aufgrund seiner theoretischen Schriften sowie der zahlreichen von ihm verfassten Ballettszenarien von Bedeutung. Als Theoretiker geriet er im Vergleich zu Noverre, der zahlreiche Schriften hinterließ, allerdings eher in Vergessenheit; erst in jüngerer Zeit wird Angiolini in dieser Hinsicht wieder gewürdigt.
rdf:langString
Gasparo Angiolini, de nacimiento Angelo Gasparini (9 de febrero de 1731, Florencia - 6 de febrero de 1803, Milán) fue un coreógrafo italiano. En 1757 se convirtió en maestro de ballet de la Ópera de la Corte de Viena. En 1761 trabajó junto al compositor Christoph Willibald Gluck para la producción de y después hizo la coreografía de otros ballets para la música de Gluck.
* Datos: Q1495308
* Multimedia: Gasparo Angiolini / Q1495308
rdf:langString
rdf:langString
Gasparo Angiolini
rdf:langString
Γκασπάρο Αντζολίνι
rdf:langString
Gasparo Angiolini
rdf:langString
Gasparo Angiolini
rdf:langString
Gasparo Angiolini
rdf:langString
Gasparo Angiolini
rdf:langString
Анджолини, Гаспаро
rdf:langString
Gasparo Angiolini
rdf:langString
Gasparo Angiolini
xsd:date
1803-02-06
xsd:date
1731-02-09
xsd:integer
9038479
xsd:integer
1124350671
xsd:date
1731-02-09
rdf:langString
Domenico Maria Angiolo Gasparini
xsd:integer
2
xsd:date
1803-02-06
rdf:langString
Dancer, choreographer and composer
rdf:langString
Ο Γκασπάρο Αντζολίνι (Gasparo Angiolini, 7 Φεβρουαρίου 1731 – 6 Φεβρουαρίου 1803) ήταν Ιταλός χορευτής, χορογράφος και μουσικοσυνθέτης από τη Φλωρεντία. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ντομένικο Μαρία Γκασπάρο Αντζολίνι (Domenico Maria Gasparo Angiolini) και ήταν γιος του Φραντσέσκο Αντζολίνι και της Μαρία Μανταλένα Τόρτσι. Ο Αντζολίνι έγινε περισσότερο γνωστός από την αντιπαλότητά του με τον Γάλλο διευθυντή μπαλέτου . Ο Γκασπάρο Αντζολίνι διεύθυνε το μπαλέτο στο Αυτοκρατορικό Θέατρο της Βιέννης, έχοντας αναλάβει τη θέση το 1758 και συνεργαζόμενος στενά με τον Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ σε έργα όπως το μπαλέτο (χορόδραμα) Δον Ζουάν (1761) και την όπερα (1762). Σε αμφότερα τα έργα ο χορός λεγόταν ότι επέμενε στην «κυριαρχία του δραματικού στοιχείου». Εκτός από τη συνεργασία του με τον Γκλουκ, ο Αντζολίνι συνέθεσε δική του μουσική για πολλά από τα του. Αργότερα, το 1766, ο Αντζολίνι διαδέχθηκε τον Φραντς Χίλβερντινχ (Franz Hilverding, 1710-1768) στη διεύθυνση του Αυτοκρατορικού Θεάτρου της Αγίας Πετρουπόλεως της Ρωσίας. Αμφότεροι οι Χίλβερντινχ και Αντζολίνι πιστώνονται με την εισαγωγή του μπαλέτου παντομίμας στη Ρωσία. Αντιστοίχως, ο Αντζολίνι επεχείρησε να εισαγάγει στοιχεία από τον ρωσικό πολιτισμό στο δικό του έργο, με τη χρήση τραγουδιών, δημοτικών χορών και ρωσικών θεμάτων. Το 1772 και το 1773 ο Αντζολίνι εργάσθηκε στο της Βενετίας. Το 1778 εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο για να διευθύνει το θέατρο της Σκάλας. Στην πόλη αυτή τελείωσε τη σταδιοδρομία του και εκεί απεβίωσε. Ως χορογράφος, ο Αντζολίνι ενδιαφερόταν για τις δραματουργικές δυνατότητες του χορού. Ως προς τις απόψεις του, υπήρξε ένας από τους πρώτους που εξέφρασαν μια έννοια του ιταλικού εθνικισμού και μίλησε για τη «θλιβερή κατάσταση που επικρατούσε», δηλαδή η Γερμανία και η Ρωσία να λειτουργούν καλύτερα πολιτιστικά ιδρύματα από την Ιταλία. Η σύζυγός του ήταν η μπαλαρίνα Μαρί Τερέζ Φολιάτσι (Marie Thérèse Foliazzi, 1733-1792). Η Μαρί Τερέζ είχε κινήσει το ερωτικό ενδιαφέρον του Τζάκομο Καζανόβα, ο οποίος παραδέχεται στα απομνημονεύματά του ότι είχε κλέψει το πορτρέτο της. Ο γιος του ή ανεψιός του, Πιέτρο Αντζολίνι, έγινε επίσης χορευτής και χορογράφος, ενώ η κόρη του Γκασπάρο, η Φορτουνάτα Αντζολίνι (Fortunata Angiolini, 1776-1817), και ο παρτενέρ της Αρμάν Βεστρίς χόρεψαν στη Λισαβόνα και στο Λονδίνο με μεγάλη επιτυχία. Ο Γκασπάρο Αντζολίνι υπήρξε δάσκαλος χορού του Ιταλοδανού χορευτή, χορογράφου και διευθυντή μπαλέτου .
rdf:langString
Gasparo Angiolini, eigentlich Domenico Maria Angiolo Gasparini (* 9. Februar 1731 in Florenz; † 6. Februar 1803 in Mailand) war Tänzer, Choreograf und Theoretiker. Angiolini gehört mit Jean Georges Noverre zu den bedeutendsten Tänzern und Choreografen des 18. Jahrhunderts. Als Tänzer dürfte er Noverre möglicherweise überragt haben. Für die Nachwelt ist er insbesondere aufgrund seiner theoretischen Schriften sowie der zahlreichen von ihm verfassten Ballettszenarien von Bedeutung. Als Theoretiker geriet er im Vergleich zu Noverre, der zahlreiche Schriften hinterließ, allerdings eher in Vergessenheit; erst in jüngerer Zeit wird Angiolini in dieser Hinsicht wieder gewürdigt. Zu seinen bekanntesten Werken gehört das Ballett Don Juan, das 1761 in Wien uraufgeführt wurde und zu dem Christoph Willibald Gluck die Musik komponierte. Inzwischen wird es gelegentlich wieder aufgeführt. Für die Werke von Angiolini gilt dasselbe wie für die Ballettkompositionen in der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts ganz allgemein: Zu keinem Ballett dieser Zeit existiert eine genaue Aufzeichnung der Schrittfolge. Eine Rekonstruktion, wie sie etwa für die in Beauchamp-Feuillet-Notation überlieferten Tänze des frühen 18. Jahrhunderts möglich ist, ist ausgeschlossen. Eine Neueinstudierung dieser Ballette beschränkt sich damit, abgesehen von einigen genau beschriebenen Szenarien, auf allgemeine Kenntnisse über Schrittmaterial, Kostüme und auf die Verwendung der originalen Musik.
rdf:langString
Gasparo Angiolini (7 February 1731 – 6 February 1803), real name Domenico Maria Gasparo, son of Francesco Angiolini and Maria Maddalena Torzi, was an Italian dancer, choreographer and composer. He was born in Florence and died in Milan. He is known thanks to the polemics with the French ballet master Jean-Georges Noverre.Gasparo Angiolini directed the ballet at the Imperial Theatre in Vienna, taking over the post in 1758, working closely with Christoph Willibald von Gluck on such works as Don Juan ou le Festin de Pierre (1761), and the opera Orfeo ed Euridice (1762). The dancing in both Don Juan and Orpheus were said to have insisted on the "primacy of drama". In addition to collaborating with Gluck, he also composed music for many of his ballets. He later succeeded Franz Hilverding as director of the Imperial Theatre in St. Petersburg, Russia in 1766. Both Hilverding and Angiolini are credited with bringing the pantomime ballet to Russia. Likewise, Angiolini also attempted to introduce elements of Russian culture into his own work through use of songs, folk dances, and Russian themes. In 1772–1773 Angiolini worked in Teatro San Benedetto in Venice. In 1778 he came to Milan to direct the theatre of La Scala. Angiolini was a choreographer interested in the dramatic possibilities of dance. He was also an early spokesman for a sense of Italian nationalism and spoke of the sad state where Germany and Russia were supporting better cultural institutions than was Italy. His wife was a ballerina (1733–1792). Giacomo Casanova was in love with her and admits in his memoirs that he stole her portrait. His son (or nephew) Pietro Angiolini was also a dancer and choreographer, his daughter (1776–1817) and her partner Armand Vestris have danced in Lisbon and London with great success. And Gasparo Angiolini was a ballet teacher of Vincenzo Galeotti.
rdf:langString
Gasparo Angiolini, de nacimiento Angelo Gasparini (9 de febrero de 1731, Florencia - 6 de febrero de 1803, Milán) fue un coreógrafo italiano. En 1757 se convirtió en maestro de ballet de la Ópera de la Corte de Viena. En 1761 trabajó junto al compositor Christoph Willibald Gluck para la producción de y después hizo la coreografía de otros ballets para la música de Gluck. En 1765 se volvió maestro de ballet del Teatro Mariinski en San Petersburgo. Se le considera como uno de los primeros coreógrafos en integrar la danza, la música y la trama en ballets dramáticos, desarrollando el estilo conocido como ballet de acción, manteniendo cierta rivalidad con Jean-Georges Noverre, al discrepar de su interpretación de este tipo de ballet. Coreografío el ballet Sémiramis con música de Gluck y en 1762 representó las secuencias de ballet en la producción original de Orfeo y Euridice de Gluck,que es importante en la historia de la ópera por su unidad dramática y su mayor énfasis en la danza. En 1765, Angiolini se convirtió en maestro de ballet en el teatro Imperial de San Petersburgo, donde coreografió varios ballets con música de su propia composición.Las reformas de Angiolini fueron similares en su intención básica a las de Christoph Willibald Gluck y Franz Hilverding; también fueron paralelos a los de su rival, el coreógrafo Jean-Georges Noverre. A pesar de sus diferencias, tanto Angiolini como Noverre contribuyeron decisivamente a transformar el ballet de sus parcelas habitualmente inconexas, sin énfasis en exhibiciones de técnica a temas más expresivos en los que todos la elementos estaban integrados.
* Datos: Q1495308
* Multimedia: Gasparo Angiolini / Q1495308
rdf:langString
Gasparo Angiolini (né Domenico Maria Angiolo Gasparini le 9 février 1731 à Florence et mort le 6 février 1803 à Milan) est un danseur et chorégraphe italien du XVIIIe siècle, qui se produisit et travailla à travers l'Europe, notamment en Autriche et en Russie.
rdf:langString
Gasparo Angiolini (Firenze, 9 febbraio 1731 – Milano, 6 febbraio 1803) è stato un coreografo, ballerino e compositore italiano.
rdf:langString
Гаспаро Анджолини (итал. Domenico Maria Angiolo Gasparini; 9 февраля 1731 года, Флоренция — 6 февраля 1803 года, Милан) — балетмейстер, хореограф и композитор, работавший в различных театрах Италии а также в придворных театрах Вены и Санкт-Петербурга. Наравне с Ж.-Ж. Новерром — крупнейший мастер и теоретик театрального классицизма.
xsd:nonNegativeInteger
4481
rdf:langString
Domenico Maria Angiolo Gasparini
xsd:gYear
1731
xsd:gYear
1803
