Four causes

http://dbpedia.org/resource/Four_causes an entity of type: Thing

العلة ما يتوقف عليه الشيء، وهي قسمان: الأول — ما تقوم به الماهية من أجزائها، وتسمى: علة الماهية، والثاني — ما يتوقف عليه اتصاف الماهية المتقومة بأجزائها بالوجود الخارجي، وتسمى علة الوجود، وعلة الماهية، إما لأنه لا يجب بها وجود المعلول بالفعل بل بالقوة، وهي العلة المادية، وإما لأنه يجب بها وجوده، وهي العلة الصورية، وعلة الوجود، إما أن يوجد منها المعلول، أي يكون مؤثرا في المعلول موجودا له، وهي العلة الفاعلية، أو لا، وحينئذ إما أن يكون المعلول لأجلها، وهي العلة الغائية، أو لا، وهي إن كان وجوديا، إن كان عدميا. rdf:langString
La théorie aristotélicienne de la causalité est une classification par Aristote de quatre différents types causalités. Forgée au IVe siècle av. J.-C., cette vision de la causalité s'écarte grandement de ce qu'on nomme « cause » à l'époque contemporaine. Pour Aristote, la cause (αἰτία / aitia) n'est pas simplement ce qui précède l'effet, mais inclut d'autres facteurs comme la volonté d'agir : c'est une notion métaphysique composite. rdf:langString
四原因説(しげんいんせつ、英: Four causes)とは、アリストテレスが自著『自然学』の中で論じた、自然学は現象についてその4種類の原因(希: αἴτιον、アイティオン)を検討すべきであるとする説である。この自然学を第二哲学とするのに対し、第一哲学として存在一般とその原理・原因を研究する『形而上学』でも四原因は序論で説かれ、アリストテレス哲学の基礎概念となっている。四因説、四因論とも。 rdf:langString
四因說由古希臘哲學家亞里士多德提出,將世界上事物的變化與運動的背後原因(古希臘語:αἴτιον)歸納為四大類。四因包括: 1. * 质料因:即构成事物的材料、元素或基质,例如砖瓦就是房子的质料因; 2. * 形式因:即决定事物“是什么”的本质属性,或者说决定一物“是如此”的样式,例如建筑师心中的房子式样,就是房子的形式因; 3. * 动力因:即事物的構成動力,例如,建筑师就是建成房子的动力因; 4. * 目的因:即事物所追求的目的,例如“为了安置人和财产”就是房子的目的因。 亞里士多德认为,凡感性实体,包括自然物和人造物,都具备这四种原因。 rdf:langString
Aristotelaj kvar kaŭzoj aŭ Aristotela teorio de kaŭzeco referencas al la koncepton pri la kaŭzeco ellaboritan de la filozofo Aristotelo. Forĝita en la 4-a jarcento a.K., tiu vidpunkto pri la kaŭzeco tre malsamas el tio kio modernajn tempojn oni alestiĝas per “kial”. Laŭ Aristotelo la kaŭzo ne estas simple tio kio antaŭas la : ĝi estas kompleksa metafizika nocio. Li distingas kvar tiojn de kaŭzoj: rdf:langString
The four causes or four explanations are, in Aristotelian thought, four fundamental types of answer to the question "why?", in analysis of change or movement in nature: the material, the formal, the efficient, and the final. Aristotle wrote that "we do not have knowledge of a thing until we have grasped its why, that is to say, its cause." While there are cases in which classifying a "cause" is difficult, or in which "causes" might merge, Aristotle held that his four "causes" provided an analytical scheme of general applicability. rdf:langString
Las "cuatro causas" son definiciones formales del fenómeno de causa y efecto en el pensamiento aristotélico.​ La pregunta que intenta responder la teoría de las cuatro causas no es tanto «cuál es la causa de» sino «cómo se explica que».​ Aristóteles sostuvo que había cuatro tipos de respuestas a las preguntas de "por qué" (en la Física. II, 3, 194b 17–20; y Metafísica. I, 3, 983a 25–983b y V, 2, 1013a 20–1013b):​​​ rdf:langString
Empat penyebab adalah unsur-unsur dari prinsip yang berpengaruh dalam pemikiran Aristoteles tentang pengetahuan manusia terhadap sesuatu, di mana penjelasan tentang perubahan atau gerakan diklasifikasikan ke dalam 4 jenis jawaban mendasar untuk pertanyaan:"Apa"?Menyebabkan Identifikasi terhadap sesuatu."Bagaimana"?.Menyebabkan mempertanyakan proses sesuatu terjadi."Darimana"? Menyebabkan untuk menyatakan sumber. rdf:langString
Nell'aristotelismo, le quattro cause sono quattro tipi fondamentali di risposta alla domanda "perché?", nell'analisi del cambiamento o del movimento in natura: materiale, formale, efficiente e finale. Aristotele scrisse che "non abbiamo conoscenza di una cosa finché non abbiamo colto il suo perché, cioè la sua causa". Mentre ci sono casi in cui classificare una "causa" è difficile, o in cui le "cause" potrebbero fondersi, Aristotele riteneva che le sue quattro "cause" fornissero uno schema analitico di applicabilità generale. rdf:langString
As quatro causas são a base teórica formulada por Aristóteles para o estudo das causas (etiologia) acerca de quaisquer fenômenos. No Livro I (ou Alpha Maior) da Metafísica, Aristóteles sintetiza nessa teoria as concepções de causas (αιτíα, em grego) dos principais filósofos gregos que o antecederam, como Tales de Mileto, Pitágoras, Parmênides e Platão. Desse modo, a teoria de Aristóteles mostra como foi possível que esses e outros filósofos tratassem de causas dos fenômenos de maneiras tão distintas, pois eles estavam abordando diferentes tipos de causas. Nesse sentido, na Metafísica, Aristóteles baseia sua teoria na opinião comum (communis opinio) dos homens comuns e dos doutos, particularmente no pormenorizado exame das opiniões dos filósofos que o precederam e se notabilizaram por trata rdf:langString
rdf:langString علل أربع
rdf:langString Aristotelaj kvar kaŭzoj
rdf:langString Las cuatro causas de Aristóteles
rdf:langString Four causes
rdf:langString Empat sebab
rdf:langString Théorie aristotélicienne de la causalité
rdf:langString Quattro cause
rdf:langString 四原因説
rdf:langString 사원인
rdf:langString Quatro causas
rdf:langString 四因說
xsd:integer 4599105
xsd:integer 1121539170
rdf:langString العلة ما يتوقف عليه الشيء، وهي قسمان: الأول — ما تقوم به الماهية من أجزائها، وتسمى: علة الماهية، والثاني — ما يتوقف عليه اتصاف الماهية المتقومة بأجزائها بالوجود الخارجي، وتسمى علة الوجود، وعلة الماهية، إما لأنه لا يجب بها وجود المعلول بالفعل بل بالقوة، وهي العلة المادية، وإما لأنه يجب بها وجوده، وهي العلة الصورية، وعلة الوجود، إما أن يوجد منها المعلول، أي يكون مؤثرا في المعلول موجودا له، وهي العلة الفاعلية، أو لا، وحينئذ إما أن يكون المعلول لأجلها، وهي العلة الغائية، أو لا، وهي إن كان وجوديا، إن كان عدميا.
rdf:langString Aristotelaj kvar kaŭzoj aŭ Aristotela teorio de kaŭzeco referencas al la koncepton pri la kaŭzeco ellaboritan de la filozofo Aristotelo. Forĝita en la 4-a jarcento a.K., tiu vidpunkto pri la kaŭzeco tre malsamas el tio kio modernajn tempojn oni alestiĝas per “kial”. Laŭ Aristotelo la kaŭzo ne estas simple tio kio antaŭas la : ĝi estas kompleksa metafizika nocio. Li distingas kvar tiojn de kaŭzoj: * kaŭzo materia (la materio kiu konstituas la objekton), * kaŭzo formala (la esenco de tiu ĉi objekto), * kaŭzo movanta aŭ efika (tio kio produktas la objekton), * kaj kaŭzo cela (tio por kio la objekto estas farita). Tiu tipologio de kaŭzoj estas ellaborita en diversaj verkoj de la aŭtoro, kaj aparte en la Fiziko (II, 3-9). La kaŭzeco gravas en la sino de la filozofia penso de Aristotelo: ĝuste li difinis sian filozofian esploron kiel priserĉo pri kaŭzoj. Ĝi estis tiom signifa ke malfacile troviĝis, en mezepokaj kaj renesancaj periodoj, filozofoj kiuj pri tiu teorio ne diskutis aŭ tute aŭ parte resumis aŭ komentis. Hodiaŭ, iom post iom malpliiĝis la intereso pri ĝi ĝis esti preterlasata kaj konservas sian gravecon nur ĉe iuj skoloj de la novskolatikismo, precipe de la branĉo novtomisma, kie la interpreto orientiĝas pli al la metafizikaj aspektoj ol al tiuj fizikaj, (Vidu bibliografion).
rdf:langString The four causes or four explanations are, in Aristotelian thought, four fundamental types of answer to the question "why?", in analysis of change or movement in nature: the material, the formal, the efficient, and the final. Aristotle wrote that "we do not have knowledge of a thing until we have grasped its why, that is to say, its cause." While there are cases in which classifying a "cause" is difficult, or in which "causes" might merge, Aristotle held that his four "causes" provided an analytical scheme of general applicability. Aristotle's word aitia (Greek: αἰτία) has, in philosophical scholarly tradition, been translated as 'cause'. This peculiar, specialized, technical, usage of the word 'cause' is not that of everyday English language. Rather, the translation of Aristotle's αἰτία that is nearest to current ordinary language is "explanation." In Physics II.3 and Metaphysics V.2, Aristotle holds that there are four kinds of answers to "why" questions: MatterThe material cause of a change or movement. This is the aspect of the change or movement that is determined by the material that composes the moving or changing things. For a table, this might be wood; for a statue, it might be bronze or marble.FormThe formal cause of a change or movement. This is a change or movement caused by the arrangement, shape, or appearance of the thing changing or moving. Aristotle says, for example, that the ratio 2:1, and number in general, is the formal cause of the octave.AgentThe efficient or moving cause of a change or movement. This consists of things apart from the thing being changed or moved, which interact so as to be an agency of the change or movement. For example, the efficient cause of a table is a carpenter, or a person working as one, and according to Aristotle the efficient cause of a child is a parent.End, or purposeThe final cause of a change or movement. This is a change or movement for the sake of a thing to be what it is. For a seed, it might be an adult plant; for a sailboat, it might be sailing; for a ball at the top of a ramp, it might be coming to rest at the bottom. The four "causes" are not mutually exclusive. For Aristotle, several, preferably four, answers to the question "why" have to be given to explain a phenomenon and especially the actual configuration of an object. For example, if asking why a table is such and such, an explanation in terms of the four causes would sound like this: This table is solid and brown because it is made of wood (matter); it does not collapse because it has four legs of equal length (form); it is as it is because a carpenter made it, starting from a tree (agent); it has these dimensions because it is to be used by humans (end).
rdf:langString Las "cuatro causas" son definiciones formales del fenómeno de causa y efecto en el pensamiento aristotélico.​ La pregunta que intenta responder la teoría de las cuatro causas no es tanto «cuál es la causa de» sino «cómo se explica que».​ Aristóteles escribió que no tenemos conocimiento de nada hasta que comprendamos por qué, es decir, su causa.​​ Si bien hay casos en los que es difícil identificar una "causa", o casos en los que podrían fusionarse, Aristóteles sostuvo que sus cuatro "causas" proporcionaron un esquema analítico de aplicabilidad general.​ Estas causas son: la causa material, formal, eficiente y final. La palabra que Aristóteles usó para referirse a lo que tradicionalmente se ha traducido como "causa" fue aitia, del griego αἰτία, pero este uso peculiar, especializado, técnico y filosófico de la palabra "causa" no se corresponde exactamente con sus aplicaciones más cotidianas del término.​ La traducción de αἰτία de Aristóteles que está más cerca del lenguaje ordinario actual podría ser "cuestión" o "explicación".​​​ Aristóteles sostuvo que había cuatro tipos de respuestas a las preguntas de "por qué" (en la Física. II, 3, 194b 17–20; y Metafísica. I, 3, 983a 25–983b y V, 2, 1013a 20–1013b):​​​ * Materia (la causa material de un cambio o movimiento): El aspecto del cambio o movimiento que está determinado por el material que compone el movimiento o las cosas cambiantes. Para una mesa, tal podría ser madera; para una estatua, puede ser de bronce o mármol. * Forma (la causa formal de un cambio o movimiento): Un cambio o movimiento causado por la disposición, forma o apariencia de la cosa que cambia o se mueve. * Agente (la causa eficiente o de un cambio o movimiento): consiste en cosas aparte de la cosa que se está cambiando o moviendo, que interactúan para ser una agencia del cambio o movimiento. Por ejemplo, la causa eficiente de una mesa es un carpintero, o una persona que trabaja como una sola, y según Aristóteles, la causa eficiente de un niño es un padre. * Fin o propósito (la causa final de un cambio o movimiento): Un cambio o movimiento por el bien de una cosa para ser lo que es. Para una semilla, podría ser una planta; para un velero, podría estar navegando; para una pelota en la parte superior de una rampa, podría estar en la parte inferior. Las cuatro "causas" no son mutuamente excluyentes. Para Aristóteles, se deben dar varias, preferiblemente cuatro, respuestas a la pregunta "por qué" para explicar un fenómeno y especialmente la configuración real de un objeto. En la teoría de las formas de Platón se encuentran los antecedentes del las cuatro causas aristotélicas.​
rdf:langString La théorie aristotélicienne de la causalité est une classification par Aristote de quatre différents types causalités. Forgée au IVe siècle av. J.-C., cette vision de la causalité s'écarte grandement de ce qu'on nomme « cause » à l'époque contemporaine. Pour Aristote, la cause (αἰτία / aitia) n'est pas simplement ce qui précède l'effet, mais inclut d'autres facteurs comme la volonté d'agir : c'est une notion métaphysique composite.
rdf:langString Empat penyebab adalah unsur-unsur dari prinsip yang berpengaruh dalam pemikiran Aristoteles tentang pengetahuan manusia terhadap sesuatu, di mana penjelasan tentang perubahan atau gerakan diklasifikasikan ke dalam 4 jenis jawaban mendasar untuk pertanyaan:"Apa"?Menyebabkan Identifikasi terhadap sesuatu."Bagaimana"?.Menyebabkan mempertanyakan proses sesuatu terjadi."Darimana"? Menyebabkan untuk menyatakan sumber. "Mengapa?".Menyatakan Penyebab atau hasil akibat dari proses.Aristoteles menulis bahwa manusia tidak memiliki pengetahuan tentang sesuatu sebelum memahami penyebab dari sesuatu tersebut.
rdf:langString Nell'aristotelismo, le quattro cause sono quattro tipi fondamentali di risposta alla domanda "perché?", nell'analisi del cambiamento o del movimento in natura: materiale, formale, efficiente e finale. Aristotele scrisse che "non abbiamo conoscenza di una cosa finché non abbiamo colto il suo perché, cioè la sua causa". Mentre ci sono casi in cui classificare una "causa" è difficile, o in cui le "cause" potrebbero fondersi, Aristotele riteneva che le sue quattro "cause" fornissero uno schema analitico di applicabilità generale. Il termine aristotelico aitia (αἰτία) è stata tradotta, nella tradizione scientifica filosofica, come "causa". Questo uso peculiare, specializzato, tecnico della parola "causa" non è quello della lingua inglese di tutti i giorni. Piuttosto, la traduzione dell'αἰτία di Aristotele che è più vicina all'attuale linguaggio ordinario è "spiegazione". In Fisica II.3 e Metafisica V.2, Aristotele sostiene che ci sono quattro tipi di risposte alle domande sul "perché": * Materia (la causa materiale di un cambiamento o movimento): l'aspetto del cambiamento o movimento che è determinato dal materiale che compone le cose in movimento o mutevoli. Per un tavolo, questo potrebbe essere il legno; per una statua, potrebbe essere il bronzo o il marmo; * Forma (la causa formale di un cambiamento o movimento): un cambiamento o movimento causato dalla disposizione, forma o apparenza della cosa che cambia o si muove. Aristotele dice, per esempio, che il rapporto 2:1, e il numero in generale, è la causa formale dell'ottava; * Agente (la causa efficiente o movente di un cambiamento o movimento): consiste di cose separate dalla cosa che viene cambiata o spostata, che interagiscono in modo da essere un agente del cambiamento o movimento. Ad esempio, la causa efficiente di un tavolo è un falegname, o una persona che lavora come tale, e secondo Aristotele la causa efficiente di un bambino è un genitore; * Fine o scopo (la causa finale di un cambiamento o movimento): un cambiamento o movimento che tende al bene di una cosa, vale a dire ad essere ciò che è. Per un seme, potrebbe essere una pianta adulta; per una barca a vela, potrebbe essere lo stare in navigazione; per una palla in cima a una rampa, potrebbe essere il fermarsi in fondo. Le quattro "cause" non si escludono a vicenda. Per Aristotele si devono dare diverse, preferibilmente quattro, risposte alla domanda "perché" per spiegare un fenomeno e soprattutto la configurazione effettiva di un oggetto. Ad esempio, se si chiede perché un tavolo è tale, una spiegazione in termini di quattro cause suonerebbe così: questo tavolo è solido e marrone perché è di legno (materia); non crolla perché ha quattro gambe di uguale lunghezza (forma); è così perché l'ha fatta un falegname, partendo da un albero (agente); ha queste dimensioni perché deve essere utilizzato dall'uomo (fine).
rdf:langString 四原因説(しげんいんせつ、英: Four causes)とは、アリストテレスが自著『自然学』の中で論じた、自然学は現象についてその4種類の原因(希: αἴτιον、アイティオン)を検討すべきであるとする説である。この自然学を第二哲学とするのに対し、第一哲学として存在一般とその原理・原因を研究する『形而上学』でも四原因は序論で説かれ、アリストテレス哲学の基礎概念となっている。四因説、四因論とも。
rdf:langString 사원인, 사원인설, 4대 원인론은 아리스토텔레스주의에서 질료인/원질원인(質料因, material), 형상인/체형원인(形相因, formal), 동력인/작동원인(動力因, efficient), 목적인/목적원인(目的因, final)을 가리킨다. 아리스토텔레스는 우리가 이유, 즉 원인을 파악할 때까지 사물을 알지 못한다고 썼다. 원인을 식별하는 것이 어려운 경우들이 있지만 아리스토텔레스는 자신의 4가지 원인이 일반적인 적용 가능성의 분석적 계획을 제공하였다고 주장했다.
rdf:langString As quatro causas são a base teórica formulada por Aristóteles para o estudo das causas (etiologia) acerca de quaisquer fenômenos. No Livro I (ou Alpha Maior) da Metafísica, Aristóteles sintetiza nessa teoria as concepções de causas (αιτíα, em grego) dos principais filósofos gregos que o antecederam, como Tales de Mileto, Pitágoras, Parmênides e Platão. Desse modo, a teoria de Aristóteles mostra como foi possível que esses e outros filósofos tratassem de causas dos fenômenos de maneiras tão distintas, pois eles estavam abordando diferentes tipos de causas. Nesse sentido, na Metafísica, Aristóteles baseia sua teoria na opinião comum (communis opinio) dos homens comuns e dos doutos, particularmente no pormenorizado exame das opiniões dos filósofos que o precederam e se notabilizaram por tratar do tema. Complementarmente, Aristóteles, em outra obra, a Física, após uma abordagem histórica do assunto, dá explicações teóricas mais minuciosas dos quatro tipos de causas e aborda problemas filosóficos relacionados à causalidade, como, no capítulo 4 do Livro II, acerca do acaso e do espontâneo.
rdf:langString 四因說由古希臘哲學家亞里士多德提出,將世界上事物的變化與運動的背後原因(古希臘語:αἴτιον)歸納為四大類。四因包括: 1. * 质料因:即构成事物的材料、元素或基质,例如砖瓦就是房子的质料因; 2. * 形式因:即决定事物“是什么”的本质属性,或者说决定一物“是如此”的样式,例如建筑师心中的房子式样,就是房子的形式因; 3. * 动力因:即事物的構成動力,例如,建筑师就是建成房子的动力因; 4. * 目的因:即事物所追求的目的,例如“为了安置人和财产”就是房子的目的因。 亞里士多德认为,凡感性实体,包括自然物和人造物,都具备这四种原因。
xsd:nonNegativeInteger 31793

data from the linked data cloud