Flood-meadow

rdf:langString Łąka łęgowa

rdf:langString Łąka łęgowa, łęg – typ łąki zajmującej miejsca okresowo wilgotne i podmokłe. Łąki łęgowe zajmują obszary zalewowe i rozlewiskowe, tj. zwykle terasy rzeczne, a rzadziej nieckowate zagłębienia terenu niezwiązane z ciekami stałymi ani zbiornikami wodnymi. Poziom wód gruntowych jest zmienny – w okresie roztopów i powodzi woda znajduje się na powierzchni, następnie odpływa. Gleby są zwykle madami, czasem z udziałem gleb mułowo-torfowych, jednak nie są zabagnione. Jeżeli znajduje się w nich torf, to ulega on murszeniu. Odczyn gleby lekko kwaśny lub obojętny. Łąki łęgowe mają charakter półnaturalny, zajmując siedliska lasów łęgowych.W zależności od warunków hydrologicznych łąki łęgowe dzielą się na następujące typy: * – przesuszone; * właściwe – zalewane przez wysokie wylewy, odpływ wody szybki, przez większą część roku woda nie występuje na powierzchni, żyzne, użytkowane jako łąki wyczyńcowe, roślinność łąkowa z klasy , roślinność szuwarowa rzadsza; * rozlewiskowe – zalewane przez zwykłe wylewy, przez większą część roku woda nie występuje na powierzchni, jednak odpływa wolniej i pozostaje dłużej i płycej pod powierzchnią niż w łęgu właściwym, średnio żyzne, uzyskane siano ma zastosowanie głównie jako ściółka, dominuje roślinność szuwarowa (szuwary wielkoturzycowe); * zastoiskowe – woda podsiąkająca, stosunkowo długo stagnująca, mało żyzne, użytkowanie utrudnione ze względu na częściowe podtopienie i bagnistość, uzyskane siano ma zastosowanie głównie jako ściółka, dominuje roślinność szuwarowa (szuwary wielkoturzycowe), najbardziej podatne na zabagnienie.