Fernand de Brinon
http://dbpedia.org/resource/Fernand_de_Brinon an entity of type: Thing
Fernand de Brinon (* 26. August 1885 in Libourne, Département Gironde; † 15. April 1947 in Arcueil, Département Seine, heute Val-de-Marne) war ein französischer Rechtsanwalt und Journalist. Er war einer der Architekten der französischen Kollaboration mit Nazideutschland während des Zweiten Weltkriegs.
rdf:langString
Fernand de Brinon (Libourne, 26 de agosto de 1885-Montrouge, 15 de abril de 1947) fue un político y periodista francés simpatizante nazi.
rdf:langString
Fernand de Brinon est un avocat, journaliste et homme politique français, né le 16 août 1885 à Libourne et mort par exécution le 15 avril 1947 au fort de Montrouge, près de Paris. Représentant du gouvernement de Vichy auprès du Haut-Commandement allemand dans le Paris sous l’Occupation, il est après la Libération jugé et condamné à mort pour ses actes de collaboration.
rdf:langString
Fernand de Brinon (Libourne, 26 agosto 1885 – Montrouge, 15 aprile 1947) è stato un politico, giornalista e avvocato francese, e uno degli artefici della collaborazione francese con i nazisti durante la seconda guerra mondiale.
rdf:langString
Мари-Фернан де Бринон (фр. Marie Fernand de Brinon; 1885—1947) — французский адвокат и журналист, коллаборационист, в годы Второй мировой войны — член правительства Виши. Расстрелян по приговору суда.
rdf:langString
Марі-Фернан де Брінон (фр. Marie Fernand de Brinon; 1885—1947) — французький адвокат і журналіст, колаборант, в роки Другої світової війни — член уряду Віші. Розстріляний за вироком суду.
rdf:langString
Fernand de Brinon, Marquis de Brinon (French pronunciation: [feʁnɑ̃ də bʁinɔ̃]; 26 August 1885 – 15 April 1947) was a French lawyer and journalist who was one of the architects of French collaboration with the Nazis during World War II. He claimed to have had five private talks with Adolf Hitler between 1933 and 1937.
rdf:langString
Fernand de Brinon, markiz de Brinon (ur. 26 sierpnia 1885, zm. 15 kwietnia 1947) – francuski prawnik i dziennikarz, jeden z wiodących architektów współpracy Francji z nazistowskimi Niemcami podczas II wojny światowej. Ferdinand de Brinon zawarł związek małżeński z Żydówką Franck Rachel Jeanne Louise "Lisette", byłą żoną Claude Ullmanna, która zmieniła wyznanie i przeszła na katolicyzm. Wychowywał dwóch pasierbów, synów Lisette z pierwszego małżeństwa. Brinon był czołową osobistością życia politycznego Paryża od roku 1930 oraz bliskim przyjacielem elit politycznej prawicy Francji.
rdf:langString
Fernand de Brinon, Marquis de Brinon, (Libourne, 26 augustus 1885 – 15 april 1947) was een Franse advocaat en journalist. Hij was een van de architecten van de collaboratie met de nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog. Brinon trouwde met Jeanne Louise Rachel Franck, alias Lisette, de joodse ex-vrouw van Claude Ulmann; ze bekeerde zich tot het katholicisme. Door haar kreeg Brinon twee stiefzonen.
rdf:langString
Fernand de Brinon, född 26 augusti 1885 i Libourne, död 15 april 1947 i Montrouge, var en fransk greve och politiker. Brinon uppfostrades av dominikanmunkarna i Arcueil och studerade därefter vid École des sciences politiques, avlade juridisk examen och kvalificerade sig som advokat. Snart övergick han till journalistik, började som juridisk medarbetare i den konservativa Journal des débats och blev därefter politisk medarbetare i tidningen. Han tjänstgjorde som underofficer, senare som löjtnant under första världskriget och var två år kommenderad till högkvarteret. Han återvände därefter till Journal des débats och blev tidningens chefredaktör.
rdf:langString
rdf:langString
Fernand de Brinon
rdf:langString
Fernand de Brinon
rdf:langString
Fernand de Brinon
rdf:langString
Fernand de Brinon
rdf:langString
Fernand de Brinon
rdf:langString
Fernand de Brinon
rdf:langString
Fernand de Brinon
rdf:langString
Бринон, Фернан де
rdf:langString
Fernand de Brinon
rdf:langString
Фернан де Брінон
rdf:langString
Fernand de Brinon
rdf:langString
Fernand de Brinon
xsd:date
1947-04-15
xsd:date
1885-08-26
xsd:integer
1525756
xsd:integer
1118495740
xsd:date
1885-08-26
xsd:date
1947-04-15
rdf:langString
Politician
rdf:langString
Fernand de Brinon (* 26. August 1885 in Libourne, Département Gironde; † 15. April 1947 in Arcueil, Département Seine, heute Val-de-Marne) war ein französischer Rechtsanwalt und Journalist. Er war einer der Architekten der französischen Kollaboration mit Nazideutschland während des Zweiten Weltkriegs.
rdf:langString
Fernand de Brinon (Libourne, 26 de agosto de 1885-Montrouge, 15 de abril de 1947) fue un político y periodista francés simpatizante nazi.
rdf:langString
Fernand de Brinon, Marquis de Brinon (French pronunciation: [feʁnɑ̃ də bʁinɔ̃]; 26 August 1885 – 15 April 1947) was a French lawyer and journalist who was one of the architects of French collaboration with the Nazis during World War II. He claimed to have had five private talks with Adolf Hitler between 1933 and 1937. Brinon was a high official of the collaborationist Vichy regime. During the liberation of France in 1944, remnants of the Vichy leadership fled into exile, where Brinon was selected as president of the rump government in exile. After the war was over, he was tried in France for war crimes, found guilty, sentenced to death, and executed.
rdf:langString
Fernand de Brinon est un avocat, journaliste et homme politique français, né le 16 août 1885 à Libourne et mort par exécution le 15 avril 1947 au fort de Montrouge, près de Paris. Représentant du gouvernement de Vichy auprès du Haut-Commandement allemand dans le Paris sous l’Occupation, il est après la Libération jugé et condamné à mort pour ses actes de collaboration.
rdf:langString
Fernand de Brinon, Marquis de Brinon, (Libourne, 26 augustus 1885 – 15 april 1947) was een Franse advocaat en journalist. Hij was een van de architecten van de collaboratie met de nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog. Brinon werd geboren in een welgestelde familie en studeerde politieke wetenschappen en rechten aan de universiteit en ging als journalist in Parijs werken. Na de Eerste Wereldoorlog opperde hij voor een toenadering tot Duitsland. Hij werd vrienden met Joachim von Ribbentrop die in 1919 lid van de Duitse delegatie was bij de Vredesconferentie van Parijs (1919). In 1933 werd een uitgebreid interview door Brinon met Adolf Hitler gepubliceerd in de Franse krant Le Matin. Brinon trouwde met Jeanne Louise Rachel Franck, alias Lisette, de joodse ex-vrouw van Claude Ulmann; ze bekeerde zich tot het katholicisme. Door haar kreeg Brinon twee stiefzonen. De Brinons werden leidende figuren in de society in het Parijs van de jaren dertig en goede vrienden van de rechtse politieke elite. Na de Franse nederlaag in juli 1940 werd Brinon door Pierre Laval benoemd tot vertegenwoordiger van Vichy-Frankrijk bij de Duitse bezettingsregime in Parijs. In 1942 gaf Philippe Pétain hem de titel staatssecretaris. Vanwege het feit dat hij nummer drie was in Vichy-Frankrijk en door zijn steun aan de fascistische zaak kreeg hij het voor elkaar om een speciale pas voor zijn als jood geboren vrouw te krijgen om te voorkomen dat ze naar een Duits concentratiekamp zou worden gedeporteerd. In 1944 vluchtte Brinon samen met zijn vrouw naar Duitsland vanwege de geallieerde opmars. In Sigmaringen werd Brinon in september 1944 président van de Franse Regeringscommissie, de Vichy-regering-in-ballingschap. Hij probeerde aan het einde van de oorlog naar Spanje te vluchten maar werd gearresteerd door de Amerikanen. Hij werd samen met zijn vrouw vastgehouden in de gevangenis van Fresnes, maar zij werd snel vrijgelaten. Fernand Brinon werd berecht door het Hooggerechtshof voor oorlogsmisdaden, schuldig gevonden en op 6 maart 1947 ter dood veroordeeld. Hij werd geëxecuteerd door een vuurpeloton op 15 april 1947 in het militaire fort van Montrouge.
rdf:langString
Fernand de Brinon, markiz de Brinon (ur. 26 sierpnia 1885, zm. 15 kwietnia 1947) – francuski prawnik i dziennikarz, jeden z wiodących architektów współpracy Francji z nazistowskimi Niemcami podczas II wojny światowej. Fernand de Brinon urodził się w zamożnej rodzinie francuskiej w mieście Libourne w departamencie Żyrondy, w kolejnych latach studiował nauki polityczne i prawo, ale po studiach wybrał pracę jako dziennikarz paryskich gazet. W wyniku olbrzymich ofiar Francji podczas I wojny światowej, jako publicysta zalecał zbliżenie z Niemcami. Zaprzyjaźnił się m.in. z Ribbentropem, który był delegatem Niemiec podczas konferencji pokojowej w Paryżu w 1919. Ferdinand de Brinon zawarł związek małżeński z Żydówką Franck Rachel Jeanne Louise "Lisette", byłą żoną Claude Ullmanna, która zmieniła wyznanie i przeszła na katolicyzm. Wychowywał dwóch pasierbów, synów Lisette z pierwszego małżeństwa. Brinon był czołową osobistością życia politycznego Paryża od roku 1930 oraz bliskim przyjacielem elit politycznej prawicy Francji. Po klęsce Francji w roku 1940 był wiodącym zwolennikiem współpracy z hitlerowskimi Niemcami. W lipcu 1940 roku został zaproszony przez Pierre'a Lavala, wicepremiera rządu Vichy do pełnienia funkcji przedstawicielskiej przy niemieckim dowództwie w okupowanym Paryżu. W 1942 roku, Philippe Pétain szef rządu Vichy nadał mu tytuł ministra.Jako trzeci w hierarchii członek rządu Vichy, być może ze względu za swoje entuzjastyczne poparcie dla polityki faszystowskiej, uzyskał zwolnienie dla swojej żony od deportacji do obozu koncentracyjnego. Na wiosnę 1943 jako reprezentant rządu Vichy w towarzystwie niemieckich oficerów wizytował francuskich ochotników walczących na froncie wschodnim. Oddał również hołd żołnierzom zamordowanym w Lesie Katyńskim. Po wkroczeniu do Paryża Sił Sojuszniczych w 1944 roku, Brinon z żoną, uciekł do Niemiec. Od września 1944 był w Berlinie prezydentem francuskiej Komisji Rządowej Vichy na Uchodźstwie. W Niemczech został aresztowany przez wojska alianckie. On i jego żona byli następnie przetrzymywani w więzieniu Fresnes. Fernand de Brinon był sądzony przez francuski Najwyższy Trybunał Sprawiedliwości za zbrodnie wojenne, uznany za winnego i skazany na karę śmierci 6 marca 1947 roku. Został stracony przez pluton egzekucyjny 18 kwietnia 1947 przed fortem wojskowym na przedmieściach Paryża w Montrouge. W 2002 francuski historyk Gilbert Joseph opublikował książkę "Fernand de Brinon: L'Aristocrate de la collaboration". W 2004 Bernard Ullmann pasierb Brinona, syn Lisette de Brinon, złamał 60-letnią ciszę i opowiedział rodzinną historię w swojej książce "Lisette de Brinon, Ma Mère."
rdf:langString
Fernand de Brinon (Libourne, 26 agosto 1885 – Montrouge, 15 aprile 1947) è stato un politico, giornalista e avvocato francese, e uno degli artefici della collaborazione francese con i nazisti durante la seconda guerra mondiale.
rdf:langString
Fernand de Brinon, född 26 augusti 1885 i Libourne, död 15 april 1947 i Montrouge, var en fransk greve och politiker. Brinon uppfostrades av dominikanmunkarna i Arcueil och studerade därefter vid École des sciences politiques, avlade juridisk examen och kvalificerade sig som advokat. Snart övergick han till journalistik, började som juridisk medarbetare i den konservativa Journal des débats och blev därefter politisk medarbetare i tidningen. Han tjänstgjorde som underofficer, senare som löjtnant under första världskriget och var två år kommenderad till högkvarteret. Han återvände därefter till Journal des débats och blev tidningens chefredaktör. 1926 övergick de Brinon till den oavhängiga tidningen i vars direktion han inträdde samtidigt som han blev chef för utrikesredaktionen. Under intryck av upplevelserna under första världskriget engagerade han sig starkt i försoningen mellan Tyskland och Frankrike. Efterhand knöt han livliga förbindelser med tyska kretsar och var en av de främsta initiativtagarna till den fransk-tyska föreningen Comité France-Allemange, i vilken han blev vice ordförande. Han skrev om samförstånd i flera tidningar och utförde 1939 speciella diplomatiska uppdrag i Rom och Berlin för dåvarande franske utrikesministern Georges Bonnet. Efter Frankrikes fall 1940 uppträdde han som Vichyregimens kontaktman gentemot tyska myndigheter, varvid han bland annat förmedlade Adolf Hitlers möte med Philippe Pétain. Han åtföljde Pierre Laval på resor i den av tyskarna ockuperade delen av Frankrike och utnämndes 3 november 1940 till chargé de mission med ambassadörs rang hos ockupationsmakten i Paris. Brinon var en av de som efter Frankrikes befrielse av de allierade evakuerades av tyskarna till slottet i Sigmaringen och upprättade en exilregering. Efter krigets slut fördes han åter till Frankrike där han åtalades som kollaboratör. Han dömdes i mars 1947 till döden och avrättades genom arkebusering i april.
rdf:langString
Мари-Фернан де Бринон (фр. Marie Fernand de Brinon; 1885—1947) — французский адвокат и журналист, коллаборационист, в годы Второй мировой войны — член правительства Виши. Расстрелян по приговору суда.
rdf:langString
Марі-Фернан де Брінон (фр. Marie Fernand de Brinon; 1885—1947) — французький адвокат і журналіст, колаборант, в роки Другої світової війни — член уряду Віші. Розстріляний за вироком суду.
xsd:nonNegativeInteger
8417
