Expulsion of Jews from Spain

http://dbpedia.org/resource/Expulsion_of_Jews_from_Spain

طرد اليهود من إسبانيا هو مجموعة الإحداث التي وقعت بعد إصدار مرسوم الحمراء في 31 مارس عام 1492. rdf:langString

L'expulsion des Juifs d'Espagne en 1492 (en hébreu : גירוש ספרד, translittération : gueroush Sefarad) est l’un des événements majeurs de l’histoire juive. Événement contemporain de l'achèvement de la Reconquista, il marque la fin d’une présence millénaire et entraîne une diaspora massive qui transforme considérablement le visage des communautés juives dans le bassin méditerranéen et en Europe occidentale. Cet épisode majeur de l'histoire juive contribue également à un développement majeur de la Kabbale et donne naissance au marranisme, dont les ramifications philosophiques contribueront à la modernisation de l’Europe et de ses idéaux. rdf:langString

L'expulsió dels jueus de les corones de Castella i d'Aragó [Espanya encara no existia] va ser ordenada el 1492 pels Reis Catòlics mitjançant el Decret de l'Alhambra de Granada amb la finalitat, segons el decret, d'impedir que continuessin influint en els cristians nous perquè aquests judaïtzessin. La decisió d'expulsar els jueus —o de prohibir el judaisme— està relacionada amb la instauració de la Inquisició catorze anys abans en la Corona de Castella i nou en la Corona d'Aragó, perquè precisament va ser creada per perseguir els judeoconversos que continuaven practicant la seva antiga fe. Com ha assenyalat l'historiador Julio Valdeón, «sens dubte l'expulsió dels jueus del solar ibèric és un dels temes més polèmics de quants han succeït al llarg de la història d'Espanya». Per la seva part, rdf:langString

La Dekreto de la Alhambro aŭ Edikto de Granado estis dekreto subskribita en la Alhambro (konstruaĵo de la urbo de Granado (Andaluzio, Hispanio)) la 31-an de marto de 1492 de la reĝo ĵus eknomataj Katolikaj Gereĝoj, Fernando la 2-a kaj Izabela la 1-a, per kiu oni devigis la tutan judaron de Iberio konvertiĝi al katolikismo aŭ esti forpelitaj, kun limdato de la 31-a de julio de 1492. Pro praktikaj kialoj oni malproksimigis la limdaton ĝis la 2-a de aŭgusto. Fernando la Katolika subskribis similan dekreton por la regno de Aragono. Ambaŭ dekretoj startis el sama skizo verkita de Tomás de Torquemada, generala inkviziciisto en Hispanio kaj laŭdire eksjudo li mem. rdf:langString

The Expulsion of Jews from Spain was the expulsion from Spain following the Alhambra Decree in 1492, which was enacted in order to eliminate their influence on Spain's large converso population and to ensure its members did not revert to Judaism, many Jews in Spain either converted or were expelled. Over half of Spain's Jews had converted to Catholicism as a result of the Massacre of 1391. Due to continuing attacks, around 50,000 more had converted by 1415. Those who remained decided to convert to avoid expulsion. As a result of the Alhambra decree and the prior persecution, over 200,000 Jews converted to Catholicism and between 40,000 and 100,000 were expelled. An unknown number returned to Spain in the following years. The resulting expulsion led to mass migration of Jews from Spain to I rdf:langString

La expulsión de los judíos de España fue ordenada en 1492, en Castilla y en Aragón, por los Reyes Católicos mediante el Edicto de Granada con la finalidad, según el decreto, de impedir que siguieran influyendo en los cristianos nuevos para que estos judaizaran. La decisión de expulsar a los judíos —o de prohibir el judaísmo— está relacionada con la instauración de la Inquisición catorce años antes en la Corona de Castilla y nueve en la Corona de Aragón, porque precisamente fue creada para perseguir a los judeoconversos que seguían practicando su antigua fe. Los judíos también fueron expulsados del reino de Navarra en 1498 y del reino de Portugal en 1497. rdf:langString

Alhambrako dekretua (gaztelaniaz: Decreto de la Alhambra) edo kanporatze ediktua 1492ko martxoaren 31n Errege-erregina Katolikoek (Elisabet I.a Gaztelakoak eta Fernando II.a Aragoikoak) promulgaturiko ediktua izan zen, urte hartako uztailaren 31rako Gaztelako eta Aragoiko Erresumetako judu praktikatzeileak bere lurraldeetatik kanporatzea bilatzen zuena. Ediktuaren helburu nagusia bere Erresumetako converso edo kristaututako juduengan zuten eragina gabetzea zen, eta, beraz judaismora itzul ez zitezkeen. 1391ko pogromaren ondorioz, espainiar juduen erdia baino gehiago kristautasunera aldatu zen. 1415erako etengabeko jazarpenak beste 50.000 inguru eta aldarazi zituen. 1492an oraindik gehiago konbertitu ziren kanporatzea egozteko. Alhambrako dekretuaren eta aurreko urteetako jazarpenaren ondor rdf:langString

Изгнание евреев из Испании (Альгамбрский декрет) (исп. Expulsión de los judíos de España), גזרת ספרד‎ — изгнание евреев из Испании, Сардинии и Сицилии указом правящей королевской четы Фердинанда II Арагонского и Изабеллы Кастильской, принятым в 1492 году в Альгамбре (также известным как Гранадский эдикт или Эдикт об изгнании). rdf:langString

rdfs:label

rdf:langString طرد اليهود من إسبانيا

rdf:langString Expulsió dels jueus d'Espanya

rdf:langString Forpelo de la judoj el Hispanio

rdf:langString Expulsión de los judíos de España

rdf:langString Espainiako juduen kanporatzea

rdf:langString Expulsion of Jews from Spain

rdf:langString Expulsion des Juifs d'Espagne

rdf:langString Изгнание евреев из Испании

rdf:langString Вигнання євреїв з Іспанії

dbpedia-owl:wikiPageID

xsd:integer 54347291

dbpedia-owl:wikiPageRevisionID

xsd:integer 1115158747

dbpedia-owl:abstract

rdf:langString L'expulsió dels jueus de les corones de Castella i d'Aragó [Espanya encara no existia] va ser ordenada el 1492 pels Reis Catòlics mitjançant el Decret de l'Alhambra de Granada amb la finalitat, segons el decret, d'impedir que continuessin influint en els cristians nous perquè aquests judaïtzessin. La decisió d'expulsar els jueus —o de prohibir el judaisme— està relacionada amb la instauració de la Inquisició catorze anys abans en la Corona de Castella i nou en la Corona d'Aragó, perquè precisament va ser creada per perseguir els judeoconversos que continuaven practicant la seva antiga fe. Com ha assenyalat l'historiador Julio Valdeón, «sens dubte l'expulsió dels jueus del solar ibèric és un dels temes més polèmics de quants han succeït al llarg de la història d'Espanya». Per la seva part, l'hispanista francès Joseph Pérez ha destacat les semblances que existeixen entre aquesta expulsió i la persecució dels jueus en la Hispània visigòtica quasi mil anys abans. El 2015, el Parlament espanyol va aprovar una llei per la que es reconeixia com a espanyols als descendents directes dels jueus expulsats el 1492, amb el que de facto s'anul·laven en tant que sigui possible les conseqüències d'aquella expulsió.

rdf:langString طرد اليهود من إسبانيا هو مجموعة الإحداث التي وقعت بعد إصدار مرسوم الحمراء في 31 مارس عام 1492.

rdf:langString La Dekreto de la Alhambro aŭ Edikto de Granado estis dekreto subskribita en la Alhambro (konstruaĵo de la urbo de Granado (Andaluzio, Hispanio)) la 31-an de marto de 1492 de la reĝo ĵus eknomataj Katolikaj Gereĝoj, Fernando la 2-a kaj Izabela la 1-a, per kiu oni devigis la tutan judaron de Iberio konvertiĝi al katolikismo aŭ esti forpelitaj, kun limdato de la 31-a de julio de 1492. Pro praktikaj kialoj oni malproksimigis la limdaton ĝis la 2-a de aŭgusto. Fernando la Katolika subskribis similan dekreton por la regno de Aragono. Ambaŭ dekretoj startis el sama skizo verkita de Tomás de Torquemada, generala inkviziciisto en Hispanio kaj laŭdire eksjudo li mem. La 2-a de aŭgusto koincidis kun la ekveturo de Kristoforo Kolumbo al la malkovro de nova vojo al la Indioj, veturo kiu finis per la malkovro de Ameriko. Tiu koincido apogis la teorion de la juda deveno de Kristoforo Kolumbo asertita, ekzemple, de Simon Wiesenthal en sia libro Operaco Nova Mondo, la sekreta misio de Kristoforo Kolumbo (eldonejo Orbis, S.A. ISBN 84-7634-382-5).

rdf:langString The Expulsion of Jews from Spain was the expulsion from Spain following the Alhambra Decree in 1492, which was enacted in order to eliminate their influence on Spain's large converso population and to ensure its members did not revert to Judaism, many Jews in Spain either converted or were expelled. Over half of Spain's Jews had converted to Catholicism as a result of the Massacre of 1391. Due to continuing attacks, around 50,000 more had converted by 1415. Those who remained decided to convert to avoid expulsion. As a result of the Alhambra decree and the prior persecution, over 200,000 Jews converted to Catholicism and between 40,000 and 100,000 were expelled. An unknown number returned to Spain in the following years. The resulting expulsion led to mass migration of Jews from Spain to Italy, Greece, Turkey and the Mediterranean Basin. At the time, this can be seen in Jewish surnames beginning to show up in Italy and Greece. The surnames Faraggi, Farag and Farachi, for example, originate from the Spanish city of Fraga. The edict was formally and symbolically revoked on December 16, 1968, following the Second Vatican Council. This occurred a full century after Jews had openly begun to practice their religion in Spain and synagogues were once more legal places of worship under Spain's Laws of Religious Freedom. In 1924, the regime of Miguel Primo de Rivera granted Spanish citizenship to a part of the Sephardic Jewish diaspora. In 2014, the government of Spain passed a law allowing dual citizenship to Jewish descendants, to "compensate for shameful events in the country's past." Sephardi Jews who are able to prove that they are the descendants of the Jews expelled from Spain during the Alhambra Decree can "become Spaniards without leaving home or giving up their present nationality." In 2015, the Spanish Parliament passed a law recognizing the descendants of Jews expelled in 1492 as Spanish citizens. The deadline to file an application was October 1, 2019.

rdf:langString Alhambrako dekretua (gaztelaniaz: Decreto de la Alhambra) edo kanporatze ediktua 1492ko martxoaren 31n Errege-erregina Katolikoek (Elisabet I.a Gaztelakoak eta Fernando II.a Aragoikoak) promulgaturiko ediktua izan zen, urte hartako uztailaren 31rako Gaztelako eta Aragoiko Erresumetako judu praktikatzeileak bere lurraldeetatik kanporatzea bilatzen zuena. Ediktuaren helburu nagusia bere Erresumetako converso edo kristaututako juduengan zuten eragina gabetzea zen, eta, beraz judaismora itzul ez zitezkeen. 1391ko pogromaren ondorioz, espainiar juduen erdia baino gehiago kristautasunera aldatu zen. 1415erako etengabeko jazarpenak beste 50.000 inguru eta aldarazi zituen. 1492an oraindik gehiago konbertitu ziren kanporatzea egozteko. Alhambrako dekretuaren eta aurreko urteetako jazarpenaren ondorioz, 200.000 judu baino gehiago kristautu ziren eta 40.000 eta 100.000 artean kanporatuak izan ziren. Beren kanporaketak kalte handia egin zion ekonomiari. Beren ondorengoek ekialdeko Europan, Ekialde Hurbilean eta iparraldeko Afrikan dauden sefardien komunitateak osatzen dituzte gaur egun. Gaztelako erreginaren agindupean zeuden Hego Euskal Herriko lurraldeetatik ere juduak kanporatuak izan ziren. Adibidez, egungo Judimendi parkea orduko Gasteizko juduen elkartearen kanposantua zen. Juduen Elkarteak Gasteizi eman zion kanporaketa garaian. Baldintza bakarra jarri zioten Gasteizi: betirako abereen larrerako erabiltzea. Judimendi mendeetan zehar utzita egon zen eta area ateratzeko indusketak jasan behar izan zituen. Balmasedan, berriz, 1483an Herriko kontzejuak, ordenantza baten bidez, bertan auzotzea eta balmasedarrekin ezkontzea debekatu zien juduei. 1968ko abenduaren 16an, Vatikanoko II. Kontzilioaren garaian, ediktua era sinboliko eta formal batean baliogabetu zuten. Orduan juduek jada mende bat zeramaten Espainian argi eta garbi bere erlijioa praktikatzen eta sinagogak irekita zeuden. 1924an, Primo de Riveraren diktaduraren garaian, Espainiako Gobernuak diaspora sefardi osoari espainiar herritartasuna eskaini zion eta 2014an herritartasun bikoitza ere eskaini zieten." Ondorioz, Alhambrako dekretuaren ondoren Espainiatik egoitzakoen ondorengoak dirensefardiak espainiarrak izan daitezke bere jatorrizko herritartasunari uko egin gabe.

rdf:langString La expulsión de los judíos de España fue ordenada en 1492, en Castilla y en Aragón, por los Reyes Católicos mediante el Edicto de Granada con la finalidad, según el decreto, de impedir que siguieran influyendo en los cristianos nuevos para que estos judaizaran. La decisión de expulsar a los judíos —o de prohibir el judaísmo— está relacionada con la instauración de la Inquisición catorce años antes en la Corona de Castilla y nueve en la Corona de Aragón, porque precisamente fue creada para perseguir a los judeoconversos que seguían practicando su antigua fe. Los judíos también fueron expulsados del reino de Navarra en 1498 y del reino de Portugal en 1497. Como ha señalado el historiador Julio Valdeón, «sin duda alguna la expulsión de los judíos del solar ibérico es uno de los temas más polémicos de cuantos han sucedido a lo largo de la historia de España». Por su parte el hispanista francés Joseph Pérez ha destacado las semejanzas que existen entre esta expulsión y la persecución de los judíos en la Hispania visigoda casi mil años antes. En 2015 las Cortes Generales españolas aprobaron una ley por la que se reconocía como españoles a los descendientes directos de los judíos expulsados entre 1492 y 1498.

rdf:langString L'expulsion des Juifs d'Espagne en 1492 (en hébreu : גירוש ספרד, translittération : gueroush Sefarad) est l’un des événements majeurs de l’histoire juive. Événement contemporain de l'achèvement de la Reconquista, il marque la fin d’une présence millénaire et entraîne une diaspora massive qui transforme considérablement le visage des communautés juives dans le bassin méditerranéen et en Europe occidentale. Cet épisode majeur de l'histoire juive contribue également à un développement majeur de la Kabbale et donne naissance au marranisme, dont les ramifications philosophiques contribueront à la modernisation de l’Europe et de ses idéaux.

rdf:langString Изгнание евреев из Испании (Альгамбрский декрет) (исп. Expulsión de los judíos de España), גזרת ספרד‎ — изгнание евреев из Испании, Сардинии и Сицилии указом правящей королевской четы Фердинанда II Арагонского и Изабеллы Кастильской, принятым в 1492 году в Альгамбре (также известным как Гранадский эдикт или Эдикт об изгнании). Эдикт предписывал всем евреям Испанского королевства в трёхмесячный срок либо креститься, либо покинуть пределы страны; оставшиеся после этого срока объявлялись вне закона. Евреи бежали в Португалию (где через 4 года история повторилась), оттуда — на север Европы, либо в Италию, Грецию, Османскую империю, страны Северной Африки. Согласно КЕЭ большинство евреев предпочло покинуть страну. Профессор Джозеф Перес утверждает, что более 200 000 евреев перешли в католичество, а от 40 000 до 100 000 были изгнаны. Эдикт касался всех последователей иудаизма, независимо от этнической принадлежности. Смысл указа состоял в лишении их защиты закона, то есть делал беззащитными от преступных посягательств и лишал права на законный суд. Разумеется, в таких условиях была невозможна никакая коммерческая и финансовая деятельность, являвшаяся основным занятием испанских евреев. Указ был формально и символически отменён 16 декабря 1968 года. В 2014 году правительство Испании приняло закон, разрешающий двойное гражданство потомкам евреев. В 2015 году Генеральные кортесы принял закон, признающий потомков изгнанных в 1492 году евреев испанскими гражданами; однако это решение было приостановлено 1 октября 2019 года.

data from the linked data cloud