Elohist
http://dbpedia.org/resource/Elohist an entity of type: Thing
Elohista je jedním z několika hypotetických autorů 5 Knih Mojžíšových a některých dalších biblických knih. Žil pravděpodobně v 9.–8. století př. n. l. v severním izraelském království.
rdf:langString
Der Begriff Elohist (abgekürzt: E) bezeichnet in der historisch-kritischen Bibelwissenschaft den hypothetischen Autor einer der Quellenschriften, die in den fünf Büchern Mose, dem so genannten Pentateuch, hebräisch תּוֹרָה Tora verarbeitet worden sein sollen. Weitere angenommene Quellenschriften des Pentateuchs sind das Werk des sogenannten Jahwisten und die Priesterschrift. Die Theorie vom Elohisten entstand mit der historisch-kritischen Erforschung der Bibel im 18. Jahrhundert, verlor aber seit Mitte des 20. Jahrhunderts mehr und mehr an Zustimmung und wird in der aktuellen alttestamentlichen Forschung nur noch selten vertreten.
rdf:langString
Le document élohiste (abrégé : E) est un texte dont l'existence a été supposée à partir du XVIIIe siècle selon la théorie de Jean Astruc.Selon les tenants de l'hypothèse documentaire qui s'est ensuivie, ce document élohiste était l'une des quatre sources du Pentateuque. L'hypothèse documentaire n'est plus retenue par les spécialistes depuis le dernier quart du XXe siècle.
rdf:langString
Menurut hipotesis dokumen, Elohis (disingkat E) adalah salah satu dari empat dokumen sumber yang menggarisbawahi Taurat, bersama dengan Deuteronomis dan sumber Imamat. Dinamai Elohis karena banyak memakai kata Elohim untuk menyebut Allah Israel.
rdf:langString
엘로힘 문서(Elohist source, E문서)는 벨하우젠의 문서설에서 제시하는 토라 원본들 중 하나로, E 문서라고도 쓴다. 엘로힘 문서의 이름은 하나님의 이름을 엘로힘(Elohim, 히브리어: אלהים)이라는 단어를 사용하고 있는 것에서 유래하며, 북왕국(에브라임 지파중심)의 신학적 전통을 보여준다. 다른 전승들과의 재편집 과정으로 인해 엘로힘 문서의 원래 모습을 재구성하는 것은 매우 어렵다. 때문에 일부 학자들은 엘로힘 문서의 독립적 존재를 거부하기도 한다. 그러나 상당수의 학자는 엘로힘 전승이 남유다의 편집자들에 의해 재편집의 과정을 거쳤으나, 현재 오경에 남아있는 자료만으로도 엘로힘 문서는 여전히 독립적인 자료로 인식될 수 있다고 인정한다.
rdf:langString
エロヒストとは、文書仮説で想定されているモーセ五書の創作者。エロヒムの名称を使った個人もしくはグループとされる。 ヤハウェストと呼ばれる個人ないしグループが主に南部の部族に伝わる伝承を基にして「J資料」を書いた。その後、分裂後の北イスラエル王国でエロヒストと呼ばれる個人ないしグループが、「J資料」とは異なる伝承を基にして「E資料」を書き、これらがどこかの時点で編纂されてひとつにまとめられた。おそらくは北イスラエル王国の滅亡時にユダヤ王国へ亡命してきた人々がE資料をユダヤ王国にもたらして、そこでまとめられたのだろう。これを「JE資料」と称する。
rdf:langString
Tradycja elohistyczna – na gruncie hipotezy czterech źródeł przez tradycję elohistyczną rozumie się te passusy ksiąg Tory, które pochodzą z dokumentu elohistycznego (w skrócie E) - jednego z czterech tekstów, z których kompilacji miał powstać Pięcioksiąg. Nazwa dokumentu pochodzi od imienia boga, którym miał posługiwać się jego autor (Elohim).
rdf:langString
الإلوهي أو إ (E) أحد المصادر الرئيسية الأربعة للتوراة في الفرضية الوثائقية. اسمه مشتق من اسم الله المستعمل في النص إلوهيم. فالإله في هذا المصدر أقل شبها بالإنسان من يهوه في المصدر اليهوي. اعتقد منذ نهاية القرن التاسع عشر أن المصدر الإلوهي ألف في إسرائيل الشمالية (إفرايم) في 850 قبل الميلاد تقريبا، وأنه جمع مع النص اليهوي في 750 قبل الميلاد تقريبا ليوضع في النهاية في التوراة حوالي 400 ق م.
rdf:langString
D'acord amb la hipòtesi documental, la tradició elohista o elohisme és una de les quatre fonts a partir de les quals s'escriuen els llibres de la Tanakh (per als jueus) o Antic Testament (per als cristians), està datada cap al segle XI aC. Aquesta font es denomina elohista, abreujada E, perquè els seus redactors solen denominar Déu amb el nom d'Elohim. Presenten un Déu poderós, menys antropomòrfic que el de la tradició jahvista.
rdf:langString
Elohimista dokumento aŭ Elohimisto (E) estas unu el la supozitaj hipotezoj dokumentaj, nome kvar fontoj (JEDP) de la kvin libroj de la Pentateŭko. Tiuj estus redaktitaj en ilia aktuala formo en la periodo de 8-a kaj 6-a jarcentoj a.K., profitante de iuj antaŭaj tradicioj. La aliaj tri dokumentaj fontoj estas: Sacerdota, Readmona kaj Javeista. Ekde la komenco de la 19-a jarcento, la moderna biblia kritiko notis specifajn temojn kaj terminologiojn ĉe iuj bibliaj tekstaj pasaĵoj. Oni difinis tiun hipotezon .
rdf:langString
According to the documentary hypothesis, the Elohist (or simply E) is one of four source documents underlying the Torah, together with the Jahwist (or Yahwist), the Deuteronomist and the Priestly source. The Elohist is so named because of its pervasive use of the word Elohim to refer to the Israelite god. Because of its highly fragmentary nature, most scholars now question the existence of the Elohist source as a coherent independent document. Instead, the E material is viewed as consisting of various fragments of earlier narratives that are incorporated into the Jahwist document.
rdf:langString
De acuerdo con la hipótesis documentaria, la tradición elohísta es una de las cuatro fuentes a partir de las cuales se escribieron los libros del Tanaj (para los judíos) o Antiguo testamento de la Biblia (según los cristianos). Se data hacia el siglo IX a. C. Esta fuente se denomina elohísta, abreviada E, porque sus redactores suelen denominar a su dios con el nombre de Elohim. Presenta a un dios poderoso, menos antropomórfico que el dios YHWH de la anterior tradición yahvista, la fuente J.
rdf:langString
Per Eloismo o Elohista si intende la corrente biblica dell'Antico Testamento che usa il termine El (spesso Elohim, al plurale) per il nome di Dio. Secondo la tradizione patristica El fu anche il primo nome con cui fu nominato Dio in ebraico. Dante Alighieri nel De vulgari eloquentia suggerisce che fu il primo suono emesso da Adamo.
rdf:langString
De Elohist (E) is binnen de documentaire hypothese een van de vier hypothetische bronnen van de Thora (de eerste vijf boeken van de Hebreeuwse Bijbel), samen met de Jahwist (J), de Deuteronomist en de Priestercodex. De Elohist zou zijn geschreven omstreeks 850 v.Chr. in het noordelijke koninkrijk Israël.
rdf:langString
De acordo com a hipótese documental, a fonte eloísta (ou simplesmente E) é um dos quatro documentos fonte subjacentes à Torá, junto com a fonte javista, a deuteronomista e a fonte sacerdotal. A eloísta é assim chamado por causa de seu uso generalizado da palavra Elohim para se referir ao deus israelita.
rdf:langString
Элохи́ст (Элогист) — термин, употребляемый библейскими критиками для обозначения одного из источников, из которых, по их мнению, состоит Пятикнижие вместе с книгой Иисуса Навина («»). В сокращениях обозначается буквой Е. Француз Жан Астрюк (1684—1766) первым опубликовал гипотезу, что кн. Бытие составлена, главным образом, из двух источников («воспоминаний» — фр. mémoires), из которых один употребляет имя Божие «Элохим», a другой — «Яхве». Первый источник Астрюк обозначил буквой «А», второй — буквой «В».
rdf:langString
Елогіст — це одне з джерел П'ятикнижжя, описане в Документарній гіпотезі. Його назва походить від терміну, який використовується в ньому для позначення Бога — Елогім. З кінця 19-го століття вчені вважали, що Елогіст був зкомпонований в північній частині Ізраїлю близько 850 р. до н. е., об'єднаний з Ягвістом у форму JE близько 750 р. до н. е., і, нарешті, включений в П'ятикнижжя близько 400 р. до нашої ери. Елогіст містить у собі місію Авраама принести в жертву Ісака, Йосипа як тлумача снів, Мойсеєве накликання бід над Єгиптом, Аарона та золотого тільця, кодекс заповіту.
rdf:langString
rdf:langString
الإلوهي
rdf:langString
Tradició elohista
rdf:langString
Elohista
rdf:langString
Elohist
rdf:langString
Elohimista dokumento
rdf:langString
Tradición elohísta
rdf:langString
Elohist
rdf:langString
Elohis
rdf:langString
Document élohiste
rdf:langString
Eloismo
rdf:langString
엘로힘 문서
rdf:langString
エロヒスト
rdf:langString
Elohist
rdf:langString
Tradycja elohistyczna
rdf:langString
Fonte eloísta
rdf:langString
Элохист
rdf:langString
Елогіст
xsd:integer
1365724
xsd:integer
1044771255
rdf:langString
D'acord amb la hipòtesi documental, la tradició elohista o elohisme és una de les quatre fonts a partir de les quals s'escriuen els llibres de la Tanakh (per als jueus) o Antic Testament (per als cristians), està datada cap al segle XI aC. Aquesta font es denomina elohista, abreujada E, perquè els seus redactors solen denominar Déu amb el nom d'Elohim. Presenten un Déu poderós, menys antropomòrfic que el de la tradició jahvista. Des de finals del segle xix s'ha argumentat que la tradició elohista va ser redactada al nord d'Israel cap al segle IX aC i juntament amb la tradició jahvista va conformar la versió JE (jahivsta-elohista) cap al segle viii aC, i finalment van ser incorporades a la Torà cap a l'any 400 aC. La tradició elohista promou més el Regne d'Israel que el de Judà, i més els sacerdots de Leví que els d'Aaron de Judà. Inclou Abraham i la missió de sacrificar Isaac, inclou Moisès i les deu plagues d'Egipte, Aaron i el vedell d'or, l'Aliança i Josep com un intèrpret de somnis. Tot de reconstruccions recents suggereixen que la tradició elohista va poder haver estat escrita abans de la tradició jahivsta, o consideren que E va existir independentment de J sense que s'efectués una fusió prèvia a JE anterior a l'edició final del Pentateuc o bé deixen de banda completament la tradició elohista, proposant una seqüència de DJP (deuteronomista, jahvista, sacerdotal) escrita des del regnat de Josies fins al post-exili.
rdf:langString
الإلوهي أو إ (E) أحد المصادر الرئيسية الأربعة للتوراة في الفرضية الوثائقية. اسمه مشتق من اسم الله المستعمل في النص إلوهيم. فالإله في هذا المصدر أقل شبها بالإنسان من يهوه في المصدر اليهوي. اعتقد منذ نهاية القرن التاسع عشر أن المصدر الإلوهي ألف في إسرائيل الشمالية (إفرايم) في 850 قبل الميلاد تقريبا، وأنه جمع مع النص اليهوي في 750 قبل الميلاد تقريبا ليوضع في النهاية في التوراة حوالي 400 ق م. يفضل هذا المصدر مملكة إسرائيل على مملكة يهوذا ويفضل الكهنة اللاويين على الكهنة الهارونيين (من نسل يهوذا). يوجد في هذا المصدر تكليف إبراهيم بذبح إسحق وأن موسى دعى بنزول ضربات الأوبئة على مصر وقصة هارون والعجل الذهبي وقانون العهد ويوسف كمفسر أحلام.
rdf:langString
Elohista je jedním z několika hypotetických autorů 5 Knih Mojžíšových a některých dalších biblických knih. Žil pravděpodobně v 9.–8. století př. n. l. v severním izraelském království.
rdf:langString
Elohimista dokumento aŭ Elohimisto (E) estas unu el la supozitaj hipotezoj dokumentaj, nome kvar fontoj (JEDP) de la kvin libroj de la Pentateŭko. Tiuj estus redaktitaj en ilia aktuala formo en la periodo de 8-a kaj 6-a jarcentoj a.K., profitante de iuj antaŭaj tradicioj. La aliaj tri dokumentaj fontoj estas: Sacerdota, Readmona kaj Javeista. Ekde la komenco de la 19-a jarcento, la moderna biblia kritiko notis specifajn temojn kaj terminologiojn ĉe iuj bibliaj tekstaj pasaĵoj. Oni difinis tiun hipotezon . Ekzemple, tuta serio da pasaĵoj nomas Dion Elohim (hebrelitere אֱלהִים), kaj ŝajnas interesiĝi precipe pri eventoj okazintaj en la hebrea regno de Nordo, ankoraŭ nomata “Regno de Samario”. Aliaj pasaĵoj supozigas ke ili devenas de fonto nun indikanta per nomanta Dion kaj ŝajnas interesita pli pri la aferoj de la regno de Sudo, nome Regno de Judujo. Ankoraŭ ĝi uzas Monto Ĥoreb anstataŭ Monto Sinajo (la monto sur kiu Moseo ricevis la Dekalogon. Spuroj de tiu fonto esploristoj indikas en la rakonto de la ofero de Isaako. Kiel Javeisto igas Dion antropomorfe protagonisto (vidu: Dio promenanta el la Edena ĝardeno), dum Elohimisto igas protagonistoj la anĝelojn (vidu: Stuparo de Jakobo: la anĝeloj iras/reras dum Dio supre de la ŝtuparo. Do, oni supozis ke la Pentateŭko estis kompilita kunfandante tradiciajn fontojn, hodiaŭ malaperintajn, iujn nordajn aliajn sudajn. La javeistaj kaj la elohimistaj estas konverĝantaj, sed kun malgrandaj malsamaĵoj. Ekzemple, laŭ elohimisto la bopatro de Moseo estas nomata Jetro dum laŭ javeisto la nomo fariĝas Reel. Tiuj fontoj estas intime kunfanditaj tiel ke povas okazi ke pasaĵo juĝata elohimista estas tuj sekvata de pasaĵo konsiderata javeista. Informendas tamen ke iuj subtenantoj de la ekzisto de tiu elohimista dokumantaro nun emas ĝin identigis kun tiu readmona kaj sacerdota. Ĉar la termino Elohim estas plurala [“la dioj”), iuj esploristoj opinias ke tiu vorto estas restaĵo de epoko en kiu la prepatroj de la israelidoj estis ankoraŭ politeistoj.
rdf:langString
Der Begriff Elohist (abgekürzt: E) bezeichnet in der historisch-kritischen Bibelwissenschaft den hypothetischen Autor einer der Quellenschriften, die in den fünf Büchern Mose, dem so genannten Pentateuch, hebräisch תּוֹרָה Tora verarbeitet worden sein sollen. Weitere angenommene Quellenschriften des Pentateuchs sind das Werk des sogenannten Jahwisten und die Priesterschrift. Die Theorie vom Elohisten entstand mit der historisch-kritischen Erforschung der Bibel im 18. Jahrhundert, verlor aber seit Mitte des 20. Jahrhunderts mehr und mehr an Zustimmung und wird in der aktuellen alttestamentlichen Forschung nur noch selten vertreten.
rdf:langString
De acuerdo con la hipótesis documentaria, la tradición elohísta es una de las cuatro fuentes a partir de las cuales se escribieron los libros del Tanaj (para los judíos) o Antiguo testamento de la Biblia (según los cristianos). Se data hacia el siglo IX a. C. Esta fuente se denomina elohísta, abreviada E, porque sus redactores suelen denominar a su dios con el nombre de Elohim. Presenta a un dios poderoso, menos antropomórfico que el dios YHWH de la anterior tradición yahvista, la fuente J. Desde finales del siglo XIX se ha argumentado que la tradición elohísta fue redactada en el norte de Israel (región de Efraín) hacia el 850 a. C., y junto con la tradición yavista conformó la versión JE (yahvista-elohísta) hacia el 750 a. C., y finalmente fueron incorporadas en la Torá hacia el 400 a. C. La tradición elohísta promueve más a Israel que a Judá, y más a los sacerdotes levitas que a los sacerdotes aaronitas de Judá. Incluye a Abraham y la misión de sacrificar a Isaac, a Moisés y las plagas de Egipto, a Aarón y el becerro de oro, el Pacto de la Alianza, y a José como un intérprete de sueños. Reconstrucciones recientes sugieren que la tradición elohísta pudo haber sido escrita antes de la tradición yavista, o consideran que existió independientemente de J sin que se efectuará una fusión previa JE anterior a la edición final del Pentateuco o bien dejan de lado por completo la tradición elohísta, proponiendo una secuencia de DJP (Deuteronomista, Yavista, Sacerdotal), escrita desde el reinado de Josías hasta el posexilio.
rdf:langString
According to the documentary hypothesis, the Elohist (or simply E) is one of four source documents underlying the Torah, together with the Jahwist (or Yahwist), the Deuteronomist and the Priestly source. The Elohist is so named because of its pervasive use of the word Elohim to refer to the Israelite god. The Elohist source is characterized by, among other things, an abstract view of God, using Horeb instead of Sinai for the mountain where Moses received the laws of Israel and the use of the phrase "fear of God". It habitually locates ancestral stories in the north, especially Ephraim, and the documentary hypothesis holds that it must have been composed in that region, possibly in the second half of the 9th century BCE. Because of its highly fragmentary nature, most scholars now question the existence of the Elohist source as a coherent independent document. Instead, the E material is viewed as consisting of various fragments of earlier narratives that are incorporated into the Jahwist document.
rdf:langString
Le document élohiste (abrégé : E) est un texte dont l'existence a été supposée à partir du XVIIIe siècle selon la théorie de Jean Astruc.Selon les tenants de l'hypothèse documentaire qui s'est ensuivie, ce document élohiste était l'une des quatre sources du Pentateuque. L'hypothèse documentaire n'est plus retenue par les spécialistes depuis le dernier quart du XXe siècle.
rdf:langString
Menurut hipotesis dokumen, Elohis (disingkat E) adalah salah satu dari empat dokumen sumber yang menggarisbawahi Taurat, bersama dengan Deuteronomis dan sumber Imamat. Dinamai Elohis karena banyak memakai kata Elohim untuk menyebut Allah Israel.
rdf:langString
엘로힘 문서(Elohist source, E문서)는 벨하우젠의 문서설에서 제시하는 토라 원본들 중 하나로, E 문서라고도 쓴다. 엘로힘 문서의 이름은 하나님의 이름을 엘로힘(Elohim, 히브리어: אלהים)이라는 단어를 사용하고 있는 것에서 유래하며, 북왕국(에브라임 지파중심)의 신학적 전통을 보여준다. 다른 전승들과의 재편집 과정으로 인해 엘로힘 문서의 원래 모습을 재구성하는 것은 매우 어렵다. 때문에 일부 학자들은 엘로힘 문서의 독립적 존재를 거부하기도 한다. 그러나 상당수의 학자는 엘로힘 전승이 남유다의 편집자들에 의해 재편집의 과정을 거쳤으나, 현재 오경에 남아있는 자료만으로도 엘로힘 문서는 여전히 독립적인 자료로 인식될 수 있다고 인정한다.
rdf:langString
エロヒストとは、文書仮説で想定されているモーセ五書の創作者。エロヒムの名称を使った個人もしくはグループとされる。 ヤハウェストと呼ばれる個人ないしグループが主に南部の部族に伝わる伝承を基にして「J資料」を書いた。その後、分裂後の北イスラエル王国でエロヒストと呼ばれる個人ないしグループが、「J資料」とは異なる伝承を基にして「E資料」を書き、これらがどこかの時点で編纂されてひとつにまとめられた。おそらくは北イスラエル王国の滅亡時にユダヤ王国へ亡命してきた人々がE資料をユダヤ王国にもたらして、そこでまとめられたのだろう。これを「JE資料」と称する。
rdf:langString
Per Eloismo o Elohista si intende la corrente biblica dell'Antico Testamento che usa il termine El (spesso Elohim, al plurale) per il nome di Dio. Secondo la tradizione patristica El fu anche il primo nome con cui fu nominato Dio in ebraico. Dante Alighieri nel De vulgari eloquentia suggerisce che fu il primo suono emesso da Adamo. El è radice di molte parole che hanno Dio come base, i nomi sono riportati nella forma inglese per evidenziare quando El è il suffisso:Abel, Ariel, Azrael, Daniel, Eli, Elijah, Elizabeth, Ezekiel, Ezrael, Gabriel, Gamaliel, Immanuel, Ishmael, Israel, Joel, Michael, Nathanael, Raphael, Samael, Samuel.
rdf:langString
Tradycja elohistyczna – na gruncie hipotezy czterech źródeł przez tradycję elohistyczną rozumie się te passusy ksiąg Tory, które pochodzą z dokumentu elohistycznego (w skrócie E) - jednego z czterech tekstów, z których kompilacji miał powstać Pięcioksiąg. Nazwa dokumentu pochodzi od imienia boga, którym miał posługiwać się jego autor (Elohim).
rdf:langString
De acordo com a hipótese documental, a fonte eloísta (ou simplesmente E) é um dos quatro documentos fonte subjacentes à Torá, junto com a fonte javista, a deuteronomista e a fonte sacerdotal. A eloísta é assim chamado por causa de seu uso generalizado da palavra Elohim para se referir ao deus israelita. A fonte eloísta é caracterizada por, entre outras coisas, uma visão abstrata de Deus, usando Horebe em vez de Sinai para a montanha onde Moisés recebeu as leis de Israel e o uso da frase "temer a Deus". Habitualmente localiza histórias ancestrais no norte, especialmente Efraim, e a hipótese documental sustenta que deve ter sido composto naquela região, possivelmente na segunda metade do século IX a.C.. Por causa de sua natureza altamente fragmentária, a maioria dos estudiosos agora rejeita a existência da fonte Eloísta como um documento independente coerente. Em vez disso, o material E é visto como consistindo de vários fragmentos de narrativas anteriores que são incorporadas ao documento javista.
rdf:langString
De Elohist (E) is binnen de documentaire hypothese een van de vier hypothetische bronnen van de Thora (de eerste vijf boeken van de Hebreeuwse Bijbel), samen met de Jahwist (J), de Deuteronomist en de Priestercodex. De Elohist zou zijn geschreven omstreeks 850 v.Chr. in het noordelijke koninkrijk Israël. E lijkt sterk op J en de verhalen in beide overlappen vaak. E bestaat uit een derde van Genesis, de helft van Exodus en fragmenten van Numeri. Net als J beschrijft E een mensachtige God, maar noemt deze in eerste instantie Elohim en later, na de gebeurtenis met de brandende struik, Jahwe. E richt zich op het territorium van het koninkrijk Israël en de priesters in Silo en heeft een minder vloeiende stijl dan J.
rdf:langString
Элохи́ст (Элогист) — термин, употребляемый библейскими критиками для обозначения одного из источников, из которых, по их мнению, состоит Пятикнижие вместе с книгой Иисуса Навина («»). В сокращениях обозначается буквой Е. Француз Жан Астрюк (1684—1766) первым опубликовал гипотезу, что кн. Бытие составлена, главным образом, из двух источников («воспоминаний» — фр. mémoires), из которых один употребляет имя Божие «Элохим», a другой — «Яхве». Первый источник Астрюк обозначил буквой «А», второй — буквой «В». Гипотеза Астрюка была принята многими учёными и подверглась дальнейшей разработке, особенно в трудах Иоганна Готфрида Эйхгорна (1752—1827), который положил её в основание новой дисциплины, названной им «Высшей критикой». Главным добавлением библейской критики явилось разделение астрюковского элохистического источника на два источника, — из которых один (Р) представляет наибольшую часть Шестикнижия, то есть Пятикнижие Моисея и книгу Иисуса Навина. И если некоторые детали астрюковского анализа не устояли перед позднейшей критикой, то его главные, основные принципы сохранились.
rdf:langString
Елогіст — це одне з джерел П'ятикнижжя, описане в Документарній гіпотезі. Його назва походить від терміну, який використовується в ньому для позначення Бога — Елогім. З кінця 19-го століття вчені вважали, що Елогіст був зкомпонований в північній частині Ізраїлю близько 850 р. до н. е., об'єднаний з Ягвістом у форму JE близько 750 р. до н. е., і, нарешті, включений в П'ятикнижжя близько 400 р. до нашої ери. Елогіст містить у собі місію Авраама принести в жертву Ісака, Йосипа як тлумача снів, Мойсеєве накликання бід над Єгиптом, Аарона та золотого тільця, кодекс заповіту. Центральною темою оповідань Елогіста є заповіт бога з Мойсеєм. Згідно з оповіданнями Елогіста ім'я бога Ягве було невідоме до зустрічі Мойсея з Богом на горі Хорив. Тому в цих оповіданнях, які передують цій події, бог названих загальним словом Елогім, а після зустрічі Мойсея з богом — Ягве. Ці оповідання написані після оповідань Ягвіста, автори якого про Мойсеєве одкровення нічого не знали, тому використовували ім'я бога Ягве з самого початку.
xsd:nonNegativeInteger
10247
