Edict of Versailles
http://dbpedia.org/resource/Edict_of_Versailles an entity of type: WikicatLawsAndOrdinancesOfTheAncienRégime
Edikt z Versailles (známý také jako Toleranční edikt) je označení ediktu, vydaného 7. listopadu 1787 francouzským králem Ludvíkem XVI., následně pak schváleného francouzským parlementem 19. ledna 1788. Sestával z 37 článků. Zavedl částečnou toleranci nekatolíků ve Francii. Zrušil Edikt z Fontainebleau, vydaný jeho předchůdcem Ludvíkem XIV., který omezil svobodu vyznání na území Francouzského království pouze na katolickou církev, protestantské vyznání, povolené Ediktem nantským bylo zakázáno.
rdf:langString
Das Edikt von Versailles (französisch Édit de Versailles) war ein von Ludwig XVI. am 29. November 1787 erlassenes Toleranzedikt zu Gunsten der nichtkatholischen Bevölkerungsgruppen. Es brachte insbesondere den Hugenotten zwar gewisse bürgerliche Rechte, nicht aber die freie Ausübung der Religion oder die völlige rechtliche Gleichstellung.
rdf:langString
L’édit de Versailles est un édit de tolérance signé par Louis XVI le 7 novembre 1787 et enregistré au parlement le 29 janvier 1788, alors que Loménie de Brienne est principal ministre.
rdf:langString
ヴェルサイユ勅令（ヴェルサイユちょくれい、フランス語: Édit de Versailles）は、1787年11月7日にフランス王ルイ16世が発布した勅令。
rdf:langString
Το Έδικτο των Βερσαλλιών, πιο γνωστό ως Έδικτο της Ανεκτικότητας, ήταν ένα επίσημο διάταγμα το οποίο έδινε στους μη-Καθολικούς της Γαλλίας το δικαίωμα να ασκούν σε πλήρη ελευθερία τις θρησκείες τους, καθώς και νομική και πολιτειακή οντότητα, στην οποία περιλαμβανόταν το δικαίωμα σύναψης συμβολαίων γάμου χωρίς την πρωτύτερη αλλαγή πίστης, ενστερνιζόμενοι τον Καθολικισμό. Το έδικτο υπεγράφη από τον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄ στις 7 Νοεμβρίου 1787, ενώ επικυρώθηκε από το κοινοβούλιο του Παλαιού Καθεστώτος στις 29 Ιανουαρίου 1788. Η επιτυχής ψήφισή του οφειλόταν στα άκρως πειστικά επιχειρήματα που ανέφεραν επιφανείς Γάλλοι φιλόσοφοι και λογοτέχνες της εποχής, μεταξύ αυτών και ο Αν-Ρομπέρ-Ζακ Τυργκό, αλλά και Αμερικανοί όπως ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν, και, ακόμη, με την άριστη συνεργασία μεταξύ του , υπουργού
rdf:langString
The Edict of Versailles, also known as the Edict of Tolerance, was an official act that gave non-Catholics in France the access to civil rights formerly denied to them, which included the right to contract marriages without having to convert to the Catholic faith, but it denied them political rights and public worship. The edict was signed by King Louis XVI on 7 November 1787, and registered in the Parlement of Paris during the Ancien Régime on 29 January 1788. Its successful enactment was caused by persuasive arguments by prominent French philosophers and literary personalities of the day, including Anne-Robert-Jacques Turgot; Étienne François, duc de Choiseul, Americans such as Benjamin Franklin and especially the joint work of Guillaume-Chrétien de Lamoignon de Malesherbes, minister to
rdf:langString
El Edicto de Versalles, conocido comúnmente como el Edicto de Tolerancia, fue una acta oficial que le dio a los no-católicos en Francia el acceso a ciertos derechos civiles, incluyendo el derecho a contraer matrimonio sin tener que convertirse a la fe católica. Este edicto, sin embargo no incluía la libertad de profesar públicamente religiones que no fueran el catolicismo, por ejemplo el uso de ropa distintiva a pastores o ministros de otros credos estaba prohibida, y tampoco daba reconocimiento legal a agrupaciones de miembros de aquellas religiones ni le permitía a sus miembros el acceso a cargos públicos. Miembros de otras religiones también estaban sujetos a contribuir económicamente a la Iglesia Católica para la construcción de parroquias o la elaboración de festividades religiosas. E
rdf:langString
Maklumat Versailles, yang umumnya dikenal sebagai Maklumat Toleransi, adalah sebuah undang-undang resmi yang memberikan non-Katolik di Prancis hak untuk mempraktikan agama mereka secara terbuka dan status hukum dan sipil, yang meliputi hak untuk kontrak pernikahan tanpa berpindah ke agama Katolik. Maklumat tersebut ditandatangani oleh Louis XVI pada 7 November 1787, dan didaftarkan di parlemen Rezim Ancien pada 29 Januari 1788. Perundang-undangan tersebut berhasil karena dukungan dari para filsuf dan tokoh sastra Prancis berpengaruh pada masa itu, yang meliputi , dari tokoh-tokoh Amerika seperti Benjamin Franklin, dan khususnya dari kerjasama , yang dicanangkan oleh Louis XVI, dan , jurubicara komunitas Protestan di Prancis.
rdf:langString
O Édito de Tolerância de 29 de novembro de 1787, também chamado Édito de Versalhes foi um ato de Luís XVI que concedia aos protestantes o direito ao registro civil. Marca o fim das perseguições aos huguenotes. Desde o fim dos anos 1760, havia uma pressão social e política pelo reconhecimento legal dos não católicos — ou mais exatamente, dos protestantes, pois os judeus não eram considerados súditos do rei da França. O problema mais urgente era o do registro civil, particularmente dos casamentos que eram juridicamente nulos, por não serem celebrados na igreja — originando numerosas contestações.
rdf:langString
凡尔赛敕令，亦称宽容敕令，是一份授予法国的非天主教徒公开信仰宗教的权利和法律与民事地位的官方敕令，这里面还包括了不需要皈依天主教就可以缔结婚约的权利。这份敕令由路易十六在1787年11月7日签署，并于次年1月29日在巴黎高等法院登记。这份敕令实施的成功来源于当时法国著名的哲学家们令人信服的观点，其中包括劳恩男爵安·罗伯特·雅克·杜尔哥，舒瓦瑟尔公爵以及美国人本杰明·富兰克林，再加上路易十六的大臣纪尧姆-克雷蒂安·德·拉穆瓦尼翁·德·马勒泽布和法国新教徒社群的代言人的共同努力。 亨利四世（1589–1610）曾经在1598年4月13日签署南特敕令，以此授予胡格诺教徒信仰自由。但路易十四又用枫丹白露敕令（1685年10月18日）撤回了这些自由。枫丹白露敕令实施了一个世纪，但在路易十五的治下的实施有所松懈。敕令规定罗马天主教仍然是法兰西王国的国教，但非天主教徒，如加尔文教，胡格诺教，信义宗和犹太教的教徒也得到了一定的自由。鉴于天主教在法国国内长期处于优势地位，法国的非天主教徒的生活依旧有种种限制，使他们得不到好的教育和工作，从而无法在法国出人头地最有名的限制来自于梅斯，当地的高等法院明确规定犹太人在梅斯高等法院的司法辖区内不得拥有一系列权利，如起草陈情书，而对于法国境内的其他犹太人几乎是前所未闻的。
rdf:langString
rdf:langString
Edikt z Versailles
rdf:langString
Edikt von Versailles
rdf:langString
Έδικτο των Βερσαλλιών
rdf:langString
Edicto de Versalles
rdf:langString
Édit de Versailles
rdf:langString
Edict of Versailles
rdf:langString
Maklumat Versailles
rdf:langString
ヴェルサイユ勅令
rdf:langString
Édito de Tolerância
rdf:langString
凡尔赛敕令
xsd:integer
34554506
xsd:integer
1111779062
rdf:langString
Edikt z Versailles (známý také jako Toleranční edikt) je označení ediktu, vydaného 7. listopadu 1787 francouzským králem Ludvíkem XVI., následně pak schváleného francouzským parlementem 19. ledna 1788. Sestával z 37 článků. Zavedl částečnou toleranci nekatolíků ve Francii. Zrušil Edikt z Fontainebleau, vydaný jeho předchůdcem Ludvíkem XIV., který omezil svobodu vyznání na území Francouzského království pouze na katolickou církev, protestantské vyznání, povolené Ediktem nantským bylo zakázáno.
rdf:langString
Το Έδικτο των Βερσαλλιών, πιο γνωστό ως Έδικτο της Ανεκτικότητας, ήταν ένα επίσημο διάταγμα το οποίο έδινε στους μη-Καθολικούς της Γαλλίας το δικαίωμα να ασκούν σε πλήρη ελευθερία τις θρησκείες τους, καθώς και νομική και πολιτειακή οντότητα, στην οποία περιλαμβανόταν το δικαίωμα σύναψης συμβολαίων γάμου χωρίς την πρωτύτερη αλλαγή πίστης, ενστερνιζόμενοι τον Καθολικισμό. Το έδικτο υπεγράφη από τον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄ στις 7 Νοεμβρίου 1787, ενώ επικυρώθηκε από το κοινοβούλιο του Παλαιού Καθεστώτος στις 29 Ιανουαρίου 1788. Η επιτυχής ψήφισή του οφειλόταν στα άκρως πειστικά επιχειρήματα που ανέφεραν επιφανείς Γάλλοι φιλόσοφοι και λογοτέχνες της εποχής, μεταξύ αυτών και ο Αν-Ρομπέρ-Ζακ Τυργκό, αλλά και Αμερικανοί όπως ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν, και, ακόμη, με την άριστη συνεργασία μεταξύ του , υπουργού του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, και του , εκπροσώπου των προτεσταντικών κοινοτήτων της Γαλλίας. Ο Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας (1586–1610) είχε, αρχικώς, παραχωρήσει στους Ουγενότους την ίδια θρησκευτική ελευθερία για την πρακτική της θρησκείας τους που είχαν και οι Καθολικοί στη Γαλλία, όταν υπέγραψε το Έδικτο της Νάντης (13 Απριλίου 1598). Τα δικαιώματα αυτά ανακλήθηκαν από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ με το Έδικτο του Φονταινεμπλώ (18 Οκτωβρίου 1685), επίσης γνωστό ως Ανάκληση του Εδίκτου της Νάντης. Η ακύρωση του εδίκτου χαλάρωσε, σχετικά, υπό τη βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΕ΄, ωστόσο, παρέμεινε ως νόμος για συνολικά 102 χρόνια. Υπό το Έδικτο των Βερσαλλιών, ο Καθολικισμός εξακολούθησε να είναι η επίσημη θρησκεία του Βασιλείου της Γαλλίας, αν και το περιεχόμενό του αποδυνάμωσε σημαντικά το Έδικτο του Φονταινεμπλώ, προσφέροντας ανακούφιση στους μη-Καθολικούς υπηκόους – όπως Καλβινιστές Ουγενότοι, και Εβραίοι. Η πιο σημαντική εξαίρεση ήταν στη Μετς, όπου το τοπικό κοινοβούλιο της πόλης αφαίρεσε ορισμένα δικαιώματα που κατείχαν οι Εβραίοι εντός της Μετς, όπως την άσκηση ορισμένων επαγγελμάτων, κάτι που, όμως, δεν ίσχυε με ομόθρησκούς τους άλλων περιοχών της Γαλλίας. Ενώ το Έδικτο των Βερσαλλιών δεν διακήρυττε από νομικής άποψης την ελευθερία των θρησκειών ανά τη Γαλλία – αυτό πήρε δύο περισσότερα χρόνια, με τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη το 1789 – ήταν, ωστόσο, ένα σημαντικό βήμα προς τον κατευνασμό των θρησκευτικών εντάσεων, ενώ, ταυτόχρονα, τερμάτισε με τον πλέον επίσημο τρόπο τους θρησκευτικούς διωγμούς στη Γαλλία.
rdf:langString
Das Edikt von Versailles (französisch Édit de Versailles) war ein von Ludwig XVI. am 29. November 1787 erlassenes Toleranzedikt zu Gunsten der nichtkatholischen Bevölkerungsgruppen. Es brachte insbesondere den Hugenotten zwar gewisse bürgerliche Rechte, nicht aber die freie Ausübung der Religion oder die völlige rechtliche Gleichstellung.
rdf:langString
The Edict of Versailles, also known as the Edict of Tolerance, was an official act that gave non-Catholics in France the access to civil rights formerly denied to them, which included the right to contract marriages without having to convert to the Catholic faith, but it denied them political rights and public worship. The edict was signed by King Louis XVI on 7 November 1787, and registered in the Parlement of Paris during the Ancien Régime on 29 January 1788. Its successful enactment was caused by persuasive arguments by prominent French philosophers and literary personalities of the day, including Anne-Robert-Jacques Turgot; Étienne François, duc de Choiseul, Americans such as Benjamin Franklin and especially the joint work of Guillaume-Chrétien de Lamoignon de Malesherbes, minister to Louis XVI, and Jean-Paul Rabaut Saint-Étienne, spokesman for the Protestant community in France. King Henry IV had granted Huguenots significant amount of freedom to practice their faith when he announced the Edict of Nantes on 13 April 1598. Those rights were revoked by Louis XIV during the Edict of Fontainebleau (18 October 1685). Enforcement of the revocation relaxed under the reign of Louis XV, but the revocation remained law for a century. Under the Edict of Versailles, Roman Catholicism continued as the state religion of the Kingdom of France, but relief was offered to non-Catholic worshippers: Calvinist Huguenots, Lutherans and Jews alike. Considering the long-standing dominance of the state religion, restrictions were still placed on non-Catholics around the country. The time's outliers were kept behind the scenes at the workplace and in educational settings to avoid misrepresenting the kingdom. The most notable example restriction was in Metz, whose Parlement's actions explicitly excluded certain rights for Jews within its domain, such as drafting of lists of grievances, unlike in the rest of France. The Edict of Versailles did not proclaim freedom of religion across France, which would occur only by the Declaration of the Rights of Man and Citizen of 1789, but was an important step in pacifying religious tensions and officially ended religious persecution in France.
rdf:langString
El Edicto de Versalles, conocido comúnmente como el Edicto de Tolerancia, fue una acta oficial que le dio a los no-católicos en Francia el acceso a ciertos derechos civiles, incluyendo el derecho a contraer matrimonio sin tener que convertirse a la fe católica. Este edicto, sin embargo no incluía la libertad de profesar públicamente religiones que no fueran el catolicismo, por ejemplo el uso de ropa distintiva a pastores o ministros de otros credos estaba prohibida, y tampoco daba reconocimiento legal a agrupaciones de miembros de aquellas religiones ni le permitía a sus miembros el acceso a cargos públicos. Miembros de otras religiones también estaban sujetos a contribuir económicamente a la Iglesia Católica para la construcción de parroquias o la elaboración de festividades religiosas. El edicto fue firmado por Luis XVI el 7 de noviembre de 1787, y fue registrado en el parlement del Ancien Régime el 29 de enero de 1788. Su exitosa aprobación se debió a los convincentes argumentos de importantes filósofos y personalidades literarias de la época de Francia, entre ellos Anne-Robert-Jacques Turgot, Estados Unidos, como Benjamin Franklin, y en especial por el trabajo conjunto de Guillaume-Chrétien de Malesherbes, ministro de Luis XVI, y , vocero de la comunidad protestante en Francia. Enrique IV de Francia (1589-1610) había otorgado a los hugonotes significativas libertades para que pudieran practicar su fe cuando firmó el Edicto de Nantes (13 de abril de 1598). Estos derechos fueron revocados por Luis XIV con el Edicto de Fontainebleau (18 de octubre de 1685), también conocido como la Revocación del Edicto de Nantes. La aplicación de la ley se relajó durante el reinado de Luis XV, sin embargo continuó siendo ley por 102 años. Bajo el Edicto de Versalles, el catolicismo continuó siendo la religión estatal del Reino de Francia, pese a que sus decretos efectivamente nulificaban el Edicto de Fontainebleu, ofreciendo alivio a todos los no-católicos - calvinistas, hugonotes, luteranos y judíos, todos por igual. La excepción más notable se dio en Metz, en donde las acciones del parlamento de ese lugar explícitamente excluía a los judíos de ciertos derechos dentro de ese territorio, como el derecho a presentar una lista de quejas, situaciones que no se aplicaban a sus correligiosos en otros lugares. Aunque el Edicto de Versalles no proclamó la libertad de culto en todo Francia - esto tomó dos años más, con la Declaración de los Derechos del Hombre y del Ciudadano de 1789- fue un paso importante en la pacificación de las tensiones religiosas y oficialmente puso el fin a la persecución religiosa en Francia.
rdf:langString
L’édit de Versailles est un édit de tolérance signé par Louis XVI le 7 novembre 1787 et enregistré au parlement le 29 janvier 1788, alors que Loménie de Brienne est principal ministre.
rdf:langString
Maklumat Versailles, yang umumnya dikenal sebagai Maklumat Toleransi, adalah sebuah undang-undang resmi yang memberikan non-Katolik di Prancis hak untuk mempraktikan agama mereka secara terbuka dan status hukum dan sipil, yang meliputi hak untuk kontrak pernikahan tanpa berpindah ke agama Katolik. Maklumat tersebut ditandatangani oleh Louis XVI pada 7 November 1787, dan didaftarkan di parlemen Rezim Ancien pada 29 Januari 1788. Perundang-undangan tersebut berhasil karena dukungan dari para filsuf dan tokoh sastra Prancis berpengaruh pada masa itu, yang meliputi , dari tokoh-tokoh Amerika seperti Benjamin Franklin, dan khususnya dari kerjasama , yang dicanangkan oleh Louis XVI, dan , jurubicara komunitas Protestan di Prancis. Henry IV dari Prancis (1589–1610) awalnya memberikan kaum Huguenot kebebasan untuk menjalankan ajaran agama mereka ketika ia menandatangani Maklumat Nantes (13 April 1598). Hak-hak tersebut dicabut oleh Louis XIV dengan Maklumat Fontainebleau (18 October 1685). Penangguhan pencabutan tersebut terjadi pada masa pemerintahan Louis XV, namun maklumat tersebut masih menjadi hukum selama seabad. Di bawah Maklumat Versailles, Katolik Roma tetap menjadi agama negara Kerajaan Prancis, tetapi maklumat ini memberi ruang untuk para penganut non-Katolik, seperti Calvinis Huguenot, Lutheran, dan Yahudi. Walaupun maklumat ini tidak memberikan kebebasan beragama secara penuh (yang baru diberikan oleh Deklarasi Hak Asasi Manusia dan Warga Negara pada tahun 1789), maklumat ini merupakan langkah penting dalam mengurangi ketegangan antar agama dan secara resmi mengakhiri penindasan agama di Prancis.
rdf:langString
ヴェルサイユ勅令（ヴェルサイユちょくれい、フランス語: Édit de Versailles）は、1787年11月7日にフランス王ルイ16世が発布した勅令。
rdf:langString
O Édito de Tolerância de 29 de novembro de 1787, também chamado Édito de Versalhes foi um ato de Luís XVI que concedia aos protestantes o direito ao registro civil. Marca o fim das perseguições aos huguenotes. Desde o fim dos anos 1760, havia uma pressão social e política pelo reconhecimento legal dos não católicos — ou mais exatamente, dos protestantes, pois os judeus não eram considerados súditos do rei da França. O problema mais urgente era o do registro civil, particularmente dos casamentos que eram juridicamente nulos, por não serem celebrados na igreja — originando numerosas contestações. Em 1785, La Fayette, de volta da Guerra da Independência dos Estados Unidos, milita em favor da "emancipação" dos protestantes franceses. Também o ministro Malesherbes era favorável, desde muito tempo antes, à idéia de um casamento civil para os protestantes e usou de sua influência para que o édito fosse assinado por Luís XVI, em 7 de novembro de 1787, e posteriormente registrado pelo parlamento, em 29 do mesmo mês. O documento limitava-se apenas ao registro civil daqueles que "não professam a religião católica" e autorizava o casamento não religioso mediante uma simples declaração diante de um juiz ou do cura da paróquia, agindo na qualidade de oficial de registro civil. Nascimentos e mortes seriam registrados da mesma forma. A maioria dos protestantes acolheu bem o texto e passou a regularizar seus casamentos e o nascimento dos filhos. De todo modo, o édito reafirmava o Catolicismo como religião oficial do reino. O acesso a cargos públicos e ao ensino continuava proibido aos não católicos. Tampouco era concedida liberdade de consciência e de culto — que só seria instituída após a Revolução Francesa.
rdf:langString
凡尔赛敕令，亦称宽容敕令，是一份授予法国的非天主教徒公开信仰宗教的权利和法律与民事地位的官方敕令，这里面还包括了不需要皈依天主教就可以缔结婚约的权利。这份敕令由路易十六在1787年11月7日签署，并于次年1月29日在巴黎高等法院登记。这份敕令实施的成功来源于当时法国著名的哲学家们令人信服的观点，其中包括劳恩男爵安·罗伯特·雅克·杜尔哥，舒瓦瑟尔公爵以及美国人本杰明·富兰克林，再加上路易十六的大臣纪尧姆-克雷蒂安·德·拉穆瓦尼翁·德·马勒泽布和法国新教徒社群的代言人的共同努力。 亨利四世（1589–1610）曾经在1598年4月13日签署南特敕令，以此授予胡格诺教徒信仰自由。但路易十四又用枫丹白露敕令（1685年10月18日）撤回了这些自由。枫丹白露敕令实施了一个世纪，但在路易十五的治下的实施有所松懈。敕令规定罗马天主教仍然是法兰西王国的国教，但非天主教徒，如加尔文教，胡格诺教，信义宗和犹太教的教徒也得到了一定的自由。鉴于天主教在法国国内长期处于优势地位，法国的非天主教徒的生活依旧有种种限制，使他们得不到好的教育和工作，从而无法在法国出人头地最有名的限制来自于梅斯，当地的高等法院明确规定犹太人在梅斯高等法院的司法辖区内不得拥有一系列权利，如起草陈情书，而对于法国境内的其他犹太人几乎是前所未闻的。 尽管凡尔赛敕令没有宣布法国全境的宗教自由，但这依旧是平息宗教间的对立和结束宗教迫害的重要一步。
xsd:nonNegativeInteger
4368
