Dutch Baroque architecture
http://dbpedia.org/resource/Dutch_Baroque_architecture an entity of type: WikicatBaroqueArchitecturalStyles
Het Hollands classicisme was de belangrijkste bouwstijl in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden in de zeventiende eeuw. De bloeiperiode van deze regionale variant van het classicisme lag tussen ongeveer 1625 en 1665. De voornaamste architecten waren Jacob van Campen (1595-1657) en Pieter Post (1608-1669). Een late, versoberde variant van het Hollands classicisme is de Strakke stijl.
rdf:langString
Голландский классицизм — художественный стиль, доминировавший в архитектуре Соединённых провинций в период Золотого века (начиная с 1620-х годов по конец XVII века). Расцвет стиля пришелся на период с 1625 по 1665 годы, а его основными представителями были архитекторы: Якоб ван Кампен (1595 — 1657) и (1608 — 1669).
rdf:langString
Dutch Baroque architecture is a variety of Baroque architecture that flourished in the Dutch Republic and its colonies during the Dutch Golden Age of the 17th century. (Dutch painting during the period is covered by Dutch Golden Age painting).
rdf:langString
Arquitectura del Barroco en los Países Bajos del Norte, del Barroco holandés o expresiones similares, son denominaciones historiográficas para la arquitectura del Barroco en el espacio de los "Países Bajos del Norte" o "Provincias Unidas" (denominado habitualmente "Holanda", por ser esta su parte más rica y poblada), que en la época (siglo XVII y comienzos del XVIII) consolidó su independencia frente a los Habsburgo (Guerra de los Ochenta Años, 1568-1648), diferenciándose de los "Países Bajos del Sur", vinculados a esa dinastía. Además de las diferencias políticas y sociales (revolución burguesa en el Norte, monarquía autoritaria o absoluta en el Sur) destacan las religiosas (protestantismo en el Norte y catolicismo en el Sur). Mientras que la arquitectura de los Países Bajos del Sur (ejem
rdf:langString
Po podziale Niderlandów na niepodległą, położoną na północy, Republikę Zjednoczonych Prowincji i Niderlandy Południowe zależne od dworu Habsburgów, utrwaliły się różnice w kształtowaniu się architektury na tym terenie Europy. Na jej odmienność ma także wpływ podział społeczeństwa na katolickie południe i protestancką północ. Po podziale Niderlandów na północy kształtuje się sztuka holenderska a na południu flamandzka. Do przedstawicieli architektów klasycyzującego baroku należą:
rdf:langString
Голландський класицизм — художній стиль, що набув поширення у мистецтві та архітектурі Північних Нідерландів за . На початку XVII століття в Республіці Об'єднаних провінцій, що постала в боротьбі з владою абсолютистської Іспанії та католицької церкви склалася особлива культурна ситуація. Утвердження свободи віросповідання, а разом з нею — і інших громадянських свобод, розширило обрії мистецького пошуку. Проте маньєризм та бароко, що панували в цей час у більшості країн Європи, сприймалися голландцями з настороженістю — адже це були «стилі Контрреформації». Саме це спонукало мітців шукати альтернативу і звертатися до античної спадщини.
rdf:langString
rdf:langString
Arquitectura del Barroco holandés
rdf:langString
Dutch Baroque architecture
rdf:langString
Hollands classicisme
rdf:langString
Architektura barokowa w Holandii
rdf:langString
Голландский классицизм
rdf:langString
Голландський класицизм
xsd:integer
5826112
xsd:integer
1111847617
rdf:langString
Dutch Baroque architecture is a variety of Baroque architecture that flourished in the Dutch Republic and its colonies during the Dutch Golden Age of the 17th century. (Dutch painting during the period is covered by Dutch Golden Age painting). Like contemporary developments in England, Dutch Palladianism is marked by sobriety and restraint. The architecture of the first republic in Northern Europe was meant to reflect democratic values by quoting extensively from classical antiquity. It found its impetus in the designs of Hendrick de Keyser, who was instrumental in establishing a Venetian-influenced style into early 17th-century architecture through new buildings like the Noorderkerk ("Northern church", 1620–1623) and Westerkerk ("Western church", 1620–1631) in Amsterdam. In general, architecture in the Low Countries, both in the Counter-Reformation-influenced south and Protestant-dominated north, remained strongly invested in northern Italian Renaissance and Mannerist forms that predated the Roman High Baroque style of Borromini and Bernini. Instead, the more austere form practiced in the Dutch Republic was well suited to major building patterns: palaces for the House of Orange and new civic buildings, uninfluenced by the Counter-Reformation style that made some headway in Antwerp. The major exponents of the mid-17th century, Jacob van Campen and Pieter Post, adopted de Keyser's forms for such eclectic elements as Giant order pilasters, gable roofs, central pediments, and vigorous steeples. Brought together in a coherent combination, these stylistic developments anticipated Christopher Wren's Classicism. The most ambitious constructions of the period included the seats of self-government in Amsterdam (1646) and Maastricht (1658), designed by Campen and Post, respectively. On the other hand, the residences of the House of Orange are closer to a typical burgher mansion than to a royal palace. Two of these, Huis ten Bosch and Mauritshuis, are symmetrical blocks with large windows, stripped of ostentatious Baroque flourishes. The same austerely geometrical effect is achieved without great cost or pretentious effects at the stadholder's summer residence of Het Loo. The Dutch Republic was one of the great powers of 17th-century Europe and its influence on European architecture was by no means negligible. Dutch architects were employed on important projects in Northern Germany, Scandinavia and Russia, disseminating their ideas in those countries. The Dutch Colonial architecture, once flourishing in the Hudson River Valley and associated primarily with red-brick gabled houses, may still be seen in Willemstad, Curaçao, although painted with more varied colors.
rdf:langString
Arquitectura del Barroco en los Países Bajos del Norte, del Barroco holandés o expresiones similares, son denominaciones historiográficas para la arquitectura del Barroco en el espacio de los "Países Bajos del Norte" o "Provincias Unidas" (denominado habitualmente "Holanda", por ser esta su parte más rica y poblada), que en la época (siglo XVII y comienzos del XVIII) consolidó su independencia frente a los Habsburgo (Guerra de los Ochenta Años, 1568-1648), diferenciándose de los "Países Bajos del Sur", vinculados a esa dinastía. Además de las diferencias políticas y sociales (revolución burguesa en el Norte, monarquía autoritaria o absoluta en el Sur) destacan las religiosas (protestantismo en el Norte y catolicismo en el Sur). Mientras que la arquitectura de los Países Bajos del Sur (ejemplificada en los edificios de Amberes) se vio más influida por el Barroco contrarreformista romano de Bernini y Borromini, la República Holandesa encargó formas más austeras para las residencias de la Casa de Orange y los edificios públicos. Como en el Barroco inglés, se desarrolla el Palladianismo, caracterizado por la sobriedad y contención. Los valores cívicos republicanos pretenden conectarse con los de la Antigüedad clásica. Son característicos los diseños de , quien fue determinante en el establecimiento de un estilo de a comienzos del siglo XVII, con edificios como la ("Iglesia del Norte", 1620-1623) y la ("Iglesia del Oeste", 1620-1631) en Ámsterdam. Los principales exponentes de la arquitectura holandesa de mediados del XVII fueron Jacob van Campen y Pieter Post. Adoptaron las formas de de Keyser: elementos eclécticos como pilastras de orden gigante, tejados con gablete, frontones centrales y vigorosos campanarios. Sus desarrollos estilísticos, anticipan el Clasicismo inglés de Christopher Wren. Entre los edificios más ambiciosos del periodo están los ayuntamientos (Stadhuis) de Ámsterdam (1646, hoy Palacio Real) y Maastricht (1658), diseñados por Campen y Post, respectivamente. Por otra parte, las residencias de la Casa de Orange están más próximas a mansiones burguesas que a palacios reales. Dos de ellas, Huis ten Bosch y Mauritshuis, son bloques simétricos con grandes ventanales, desprovistos de la decoración ostentosa que caracteriza a otras arquitecturas barrocas. El mismo efecto de austeridad geométrica se consigue sin gran coste o efectos pretenciosos en la residencia de verano del Estatúder en Het Loo. La importancia de Holanda hizo que la influencia de su arquitectura traspasara sus fronteras: arquitectos holandeses fueron contratados para importantes proyectos en la Alemania del Norte, Escandinavia y Rusia, diseminando su estilo por estos países. La arquitectura colonial holandesa se construyó en lugares como el valle del río Hudson, donde se edificaron casas de ladrillos rojos con gablete, y todavía puede verse en Willemstad (Curaçao), aunque pintada de colores.
* Obras de Hendrick de Keyser en Amsterdam
* (1603-1611)
* (1605-1606), sede de la Compañía Neerlandesa de las Indias Orientales
* (1606)
* (1620-1623)
* (1631)
rdf:langString
Het Hollands classicisme was de belangrijkste bouwstijl in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden in de zeventiende eeuw. De bloeiperiode van deze regionale variant van het classicisme lag tussen ongeveer 1625 en 1665. De voornaamste architecten waren Jacob van Campen (1595-1657) en Pieter Post (1608-1669). Een late, versoberde variant van het Hollands classicisme is de Strakke stijl.
rdf:langString
Po podziale Niderlandów na niepodległą, położoną na północy, Republikę Zjednoczonych Prowincji i Niderlandy Południowe zależne od dworu Habsburgów, utrwaliły się różnice w kształtowaniu się architektury na tym terenie Europy. Na jej odmienność ma także wpływ podział społeczeństwa na katolickie południe i protestancką północ. Po podziale Niderlandów na północy kształtuje się sztuka holenderska a na południu flamandzka. Po zawarciu unii utrechckiej i detronizacji w 1581 r. hiszpańskiego króla Filipa II, jeszcze przez szereg lat trwały walki pomiędzy Republiką Zjednoczonych Prowincji a Hiszpanią. Dopiero w 1648 r. Habsburgowie hiszpański uznali niepodległość Republiki. XVII wiek to okres rozkwitu gospodarczego kraju. W państwie opartym na równości społecznej, zamieszkanym głównie przez ludność protestancką – kalwinów, nie było zapotrzebowania na architekturę sakralną o bogatym wystroju ani na okazałe pałace magnaterii. Architektura baroku w Republice Zjednoczonych Prowincji ukształtowała się pod wpływem dzieł Andrea Palladio (palladianizm) i Vignoli. Był to styl klasycyzujący, postrzegany przez twórców jako przeciwieństwo sztuki barokowej, uznawanej za styl papiestwa. Powstają obiekty o doskonałych proporcjach i bardzo skromnym wystroju rzeźbiarskim. Dopiero pod koniec XVII wieku pojawiają się wpływy francuskie, przyniesione przez hugenotów. Oprócz bogatszej dekoracji pojawia się wzorowane na ogrodach kształtowanie przestrzeni wokół budynków, z tym że w ogrodach nie ma dużych drzew i krzewów, a klomby. W architekturze ogrodowej pojawiają się także altany, groty i studzienki. Do przedstawicieli architektów klasycyzującego baroku należą:
* Jacob van Campen – projektant ratusza w Amsterdamie (1648–1655), pięciokondygnacyjnego budynku, którego elewację podzielił gzymsami na trzy poziome pasy: cokół i dwa pola, w których pilastry poprowadził przez dwie kondygnacje. Z elewacji wysunął trzy ryzality a nad środkową częścią budynku umieścił wysoką wieżę rozwiązaną na planie ośmiokąta i zwieńczył ją hełmem z latarnią. Środkowy ryzalit wieńczy tympanon z dekoracją rzeźbiarską antwerpijczyka , przedstawiającą alegorię Amsterdamu, której hołd składa Neptun i inne mitologiczne postacie. Obecnie w budynku mieści się Pałac Królewski. Campen zaprojektował także pałac dla księcia Jana Mauritiusa – Mauritshuis (1633–1635), obecnie Muzeum Malarstwa (Haga oraz współpracował z Peterem Postem przy budowie pałacu Huis ten Bosch 1645 (Sala Orańska). Jego dziełem jest także kościół św. Anny w Haarlemie (1645–1649)
* Pieter Post – architekt i malarz współpracujący z Campenem przy budowie pałaców Mauritshuis i Huis ten Bosch, projektant budynków wagi miejskiej w Goudzie (1668) i Lejdzie (1657–1658), ratusza w Maastricht (1659–1664), brał też udział w budowie kościoła Nieuve Kerk w Haarlemie.
* – projektant kamieniczek w Amsterdamie Wśród emigrantów francuskich wyróżnił się Daniel Marot – architekt na dworze Wilhelma Orańskiego. Wspólnie z Jacobem Romanem przebudował rezydencję w Het Loo (w pobliżu Apeldoorn) i upiększył ją okazałym, barokowym ogrodem.
rdf:langString
Голландський класицизм — художній стиль, що набув поширення у мистецтві та архітектурі Північних Нідерландів за . На початку XVII століття в Республіці Об'єднаних провінцій, що постала в боротьбі з владою абсолютистської Іспанії та католицької церкви склалася особлива культурна ситуація. Утвердження свободи віросповідання, а разом з нею — і інших громадянських свобод, розширило обрії мистецького пошуку. Проте маньєризм та бароко, що панували в цей час у більшості країн Європи, сприймалися голландцями з настороженістю — адже це були «стилі Контрреформації». Саме це спонукало мітців шукати альтернативу і звертатися до античної спадщини. Засновниками так званої стали (1597–1664) і (1600–1653). Їхню справу продовжили (1627–1697) і (1634–1704), а згодом власна школа класицистів виникла в Амстердамі. В 1617 году в Амстердамі була створена , що пропагувала класичне мистецтво, насамперед театральне. Пристосувати принципи давньогрецької трагедії до вимог сучасності прагнув у свої драмах Йост ван ден Вондел (1587–1679), перший представник класицизму в голландській літературі. В 1638 році в Гаазі вперше зіграли корнелівського «Сіда». П'єсу на голландську мову переклав . В 1669 році виник літературний гурток , до складу, якого входили, зокрема, (1631–1681), (1629–1681) та (1635–1680). Подібно подібно до французьких сучасників, його учасники сповідували принципи класицизму і прагнули до його поширення на власній батьківщині. Власне, одним з напрямків діяльності гуртка був переклад французьких авторів — Корнеля, Расіна, Мольєра та інших. Не в останню чергу саме завдяки перекладам класицизм остаточно утвердився на голландській сцені. Серед учасників Nil Volentibus Arduum був і Герард де Лересс (1640–1711), художник і мистецтвознавець, автор посібника (1701) та (1707), якого вважають одним з найвпливовіших теоретиків класицизму. Чи не найпомітніший слід голландський класицизм залишив в архітектурі — завдяки творчості таких зодчих як Якоб ван Кампен (1595–1657), (1607–1678), (1608–1669). Найвідоміші будівлі, що були зведені у цьому стилі — Амстердамська ратуша, Мауріцгейс, Гейс-тен-Бос, замок Гемстеде, палац Гет-Лоо. Будівництво нової Амстердамської ратуші було викликане тим, що стара будівля доби готики зіпсувалась і не відповідала прагенням величі і незалежності, вибореним голландцями у іспанських поневолювачів. Тодішній мер міста Корнеліс де Греф ініціював проект побудови нової ратуші. За зразок узяли римський бароковий палац з трьома ризалітами на головному фасаді (широкий центральний та два вузьких бічних) та вежею в центрі. Але зрештою проект набув рис нового, класичного стилю. Фасад вийшов стримано декорований пілястрами, невеликою кількістю скульптур і трикутним фронтоном. Барокова пишність залишилася хіба що в тимпані фронтону та в декорі парадних інтер'єрів. Впливові брати Корнеліс та Андріс де Греф опікувались також декоруванням інтер'єрів нової амстердамської ратуші. Це був нечастий у Північних Нідерландах випадок облаштування суспільно значимої споруди. По смерті 1660 року художника Говерта Флінка замови на картини для нової ратуші брати де Греф передали Яну Лівенсу, Якобу Йордансу, Якобу ван Рейсдалю, та Рембрандту. Рембрандт на той час втрачав популярність і не користувався підтримкою місцевих аристократів. Картину його пензля на умовно-історичну тему «Заколот Юлія Цивіліса» визнали непринадною для нової ратуші. Заміну їй створив художник (1623—1678).
rdf:langString
Голландский классицизм — художественный стиль, доминировавший в архитектуре Соединённых провинций в период Золотого века (начиная с 1620-х годов по конец XVII века). Расцвет стиля пришелся на период с 1625 по 1665 годы, а его основными представителями были архитекторы: Якоб ван Кампен (1595 — 1657) и (1608 — 1669).
xsd:nonNegativeInteger
4104
