Directorate of Ukraine

http://dbpedia.org/resource/Directorate_of_Ukraine an entity of type: Thing

El Directori (ucraïnès: Директорія, Dyrektoria), és el segon període, després del de la Rada Central de la República Popular d'Ucraïna. Es formà el 1918 en resposta a l'aixecament popular contra l'Hetmanat de Pavló Skoropadskyi. rdf:langString
Le Directorat, ou Directoire (ukrainien : Директорія, Dyrektoriya), est la seconde période, après celle de la Rada Centrale, de la République populaire ukrainienne. Il se forme en 1918 à la suite du soulèvement populaire contre l'Hetmanat de Pavlo Skoropadsky. rdf:langString
총재정부(우크라이나어: Директорія 디렉토리야[*])는 1918년 11월 13일에 형성된 우크라이나 인민공화국의 집단지도적 혁명 내각이다. 독일을 등에 업은 파블로 스코로파즈키의 독재 정권이었던 우크라이나국을 전복시키는 반란 와중에 형성되었다. 스코로파즈키 정권을 전복시킨 뒤 국무집행평의회(우크라이나어: Рада Завідуючих Державними Справами)로 개칭했다. 참여자 부족으로 인해 1920년 11월 10일을 기해 해산되었다. rdf:langString
ディレクトーリヤ(ウクライナ語: Директорія УНР)は、かつてウクライナに存在した独立国家ウクライナ人民共和国の政治中枢機関。執政内閣、臨時政府、指導部などと翻訳されることもある。1918年12月14日から1920年11月10日まで、ウクライナを代表する政府として存続した。 なお、「ディレクトーリヤ」という名称はもとはフランス革命時の執政官政府のことを指す語であり、名称の決定に際しては共和主義のシンボルとも言えるこの革命が意識されたものと推測される。 rdf:langString
烏克蘭督政府(烏克蘭語:Директорія)是乌克兰人民共和国临时革命委员会,为反抗斯科罗帕茨基政权,于1918年11月13日至14日在乌克兰全国联盟会议期间成立的政权。 rdf:langString
The Directorate, or Directory (Ukrainian: Директорія, romanized: Dyrektoriia) was a provisional collegiate revolutionary state committee of the Ukrainian People's Republic, initially formed on November 13–14, 1918 during a session of the Ukrainian National Union in rebellion against Skoropadsky's regime. During the overthrow of Pavlo Skoropadsky it was named as the Executive Council of the State Affairs (Ukrainian: Рада Завідуючих Державними Справами, romanized: Rada Zaviduiuchykh Derzhavnymy Spravamy). Its authority was extended by the on January 23–28, 1919. rdf:langString
Das Direktorium der Ukrainischen Volksrepublik (ukrainisch Директорія Української Народної Республіки Dyrektorija Ukrajinskoji Narodnoji Respubliky) war das vom 14. November 1918 bis zum 10. November 1920 bestehende Exekutivorgan (Regierung) der Ukrainischen Volksrepublik. Das Direktorium wurde in der Nacht vom 13. zum 14. November 1918 in Bila Zerkwa von ehemalig führenden Mitgliedern der Zentralna Rada zunächst gegründet, um den Ukrainischen Staat (Hetmanat) unter Hetman Pawlo Skoropadskyj zu stürzen, und wurde nach dessen Sturz das höchste staatliche Organ der ukrainischen Volksrepublik. rdf:langString
El Directorio de la República Popular Ucraniana, o simplemente Directorio (en ucraniano: Директорія Української Народної Республіки; romanización: Direktoriya Ukrayinskoyi Narodnoyi Respúbliki), fue el Gobierno de la República Popular Ucraniana, formado en noviembre de 1918, que se sublevó contra el Hetmanato de Pavló Skoropadski. Se considera que funcionó entre el 14 de diciembre de 1918 —fecha de la toma de Kiev— y el 13 de noviembre de 1920 —cuando uno de sus miembros, Simon Petliura, recibió poderes dictatoriales—. rdf:langString
Direktorat Ukraina (bahasa Ukraina: Директорія, Dyrektoriya) adalah komite negara revolusioner sementara di Republik Rakyat Ukraina yang dibentuk pada tanggal 13-14 November 1918. Komite ini menentang rezim Skoropadsky di Negara Ukraina. Setelah dijatuhkan, nama komite ini diganti menjadi "Dewan Eksekutif Urusan Negara" (bahasa Ukraina: Рада Завідуючих Державними Справами). Wewenangnya lalu diperkuat oleh pada tanggal 23–28 Januari 1919. rdf:langString
Okres Hetmanatu (od kwietnia do grudnia 1918) przyczynił się do wykrystalizowania ukraińskiej sytuacji politycznej. Kilka partii oraz związków zawodowych stworzyło Ukraiński Sojusz Narodowo-Państwowy. Przeciwko polityce Skoropadskiego zaczął też występować Wszechukraiński Związek Ziemstw. Ukraiński Sojusz Narodowo-Państwowy przekształcił się w lipcu 1918 r. w Ukraiński Sojusz Narodowy, który był ciągłą przeciwwagą dla rządów hetmańskich. Występujące z coraz większym nasileniem antyniemieckie i antyhetmańskie powstania chłopskie skłaniały tę organizację do jawnego wystąpienia przeciwko reżimowi. Zaczęto czynić przygotowania do przewrotu. rdf:langString
Директория Украинской Народной Республики (укр. Директорія Української Народної Республіки, ДУНР) (14 декабря 1918 — 10 ноября 1920) — высший орган государственной власти новосозданной Украинской Народной Республики. rdf:langString
Директо́рія УНР — найвищий орган державної влади відродженої Української Народної Республіки, який діяв з 14 листопада 1918 року до 10 листопада 1920 року. Директорія УНР прийшла на зміну Гетьманату (Українській Державі), який було повалено 14 грудня 1918 року. rdf:langString
rdf:langString Directori d'Ucraïna
rdf:langString Direktorium der Ukrainischen Volksrepublik
rdf:langString Directorio de Ucrania
rdf:langString Directorate of Ukraine
rdf:langString Directoire d'Ukraine
rdf:langString Direktorat Ukraina
rdf:langString 우크라이나 총재정부
rdf:langString ディレクトーリヤ
rdf:langString Dyrektoriat (Ukraina)
rdf:langString Директория Украинской Народной Республики
rdf:langString 烏克蘭督政府
rdf:langString Директорія Української Народної Республіки
xsd:integer 1957632
xsd:integer 1117159548
rdf:langString El Directori (ucraïnès: Директорія, Dyrektoria), és el segon període, després del de la Rada Central de la República Popular d'Ucraïna. Es formà el 1918 en resposta a l'aixecament popular contra l'Hetmanat de Pavló Skoropadskyi.
rdf:langString Das Direktorium der Ukrainischen Volksrepublik (ukrainisch Директорія Української Народної Республіки Dyrektorija Ukrajinskoji Narodnoji Respubliky) war das vom 14. November 1918 bis zum 10. November 1920 bestehende Exekutivorgan (Regierung) der Ukrainischen Volksrepublik. Das Direktorium wurde in der Nacht vom 13. zum 14. November 1918 in Bila Zerkwa von ehemalig führenden Mitgliedern der Zentralna Rada zunächst gegründet, um den Ukrainischen Staat (Hetmanat) unter Hetman Pawlo Skoropadskyj zu stürzen, und wurde nach dessen Sturz das höchste staatliche Organ der ukrainischen Volksrepublik. Dem ersten Direktorium gehörten fünf Mitglieder von drei politischen Flügeln an: Mitglied der Ukrainischen sozialdemokratischen Arbeiterpartei (Українська соціал-демократична робітнича партія (УСДРП)) waren Wolodymyr Wynnytschenko als Vorsitzender der Direktoriums sowie Symon Petljura und Andrij Makarenko, von der Ukrainischen Partei der sozialdemokratischen Unabhängigen (Українська партія соціалістів-самостійників (УПСС)) kam Opanas Andrijewskyj, und der Ukrainischen Partei der sozialistischen Revolutionäre (Украї́нська па́ртія соціалі́стів-революціоне́рів (УПСР)) gehörte Fedir Schwez an.
rdf:langString The Directorate, or Directory (Ukrainian: Директорія, romanized: Dyrektoriia) was a provisional collegiate revolutionary state committee of the Ukrainian People's Republic, initially formed on November 13–14, 1918 during a session of the Ukrainian National Union in rebellion against Skoropadsky's regime. During the overthrow of Pavlo Skoropadsky it was named as the Executive Council of the State Affairs (Ukrainian: Рада Завідуючих Державними Справами, romanized: Rada Zaviduiuchykh Derzhavnymy Spravamy). Its authority was extended by the on January 23–28, 1919. After unsuccessful attempts to gather members of the committee, it dissolved on November 10, 1920. On November 12, 1920 by the Law on the Temporary Supreme Authority and the Legislative System of the UNR, the executive council was reformed into a single person government position.
rdf:langString Le Directorat, ou Directoire (ukrainien : Директорія, Dyrektoriya), est la seconde période, après celle de la Rada Centrale, de la République populaire ukrainienne. Il se forme en 1918 à la suite du soulèvement populaire contre l'Hetmanat de Pavlo Skoropadsky.
rdf:langString El Directorio de la República Popular Ucraniana, o simplemente Directorio (en ucraniano: Директорія Української Народної Республіки; romanización: Direktoriya Ukrayinskoyi Narodnoyi Respúbliki), fue el Gobierno de la República Popular Ucraniana, formado en noviembre de 1918, que se sublevó contra el Hetmanato de Pavló Skoropadski. Se considera que funcionó entre el 14 de diciembre de 1918 —fecha de la toma de Kiev— y el 13 de noviembre de 1920 —cuando uno de sus miembros, Simon Petliura, recibió poderes dictatoriales—. La derrota de los Imperios Centrales en la Primera Guerra Mundial privó al hetman Pavló Skoropadski de su principal sostén.​ Algunos nacionalistas ucranianos formaron entonces un Gobierno republicano, el Directorio, para derrocarlo.​ El Directorio se sublevó contra la autoridad del Hetmanato en noviembre de 1918.​ Hubo de enfrentarse de inmediato a la renacida República Socialista Soviética de Ucrania apoyada por Moscú.​ Capaz de reunir un gran apoyo militar al comienzo gracias a su programa de entrega de la tierra a los campesinos, castigo de los terratenientes y de los ocupantes, la falta de aplicación de aquel produjo pronto la desilusión de los campesinos y el debilitamiento del Directorio.​ Incluso antes de la pérdida de la capital a manos de los bolcheviques en febrero de 1919, el Directorio había quedado paralizado por la pérdida de respaldo popular, la falta de control de sus propias fuerzas militares —a menudo acaudilladas por jefes prácticamente independientes— y las luchas intestinas entre sus políticos.​ Refugiadas en el oeste del país, las fuerzas del Directorio lograron recuperar terreno temporalmente durante el verano e incluso retomar efímeramente Kiev gracias al avance del Ejército de Voluntarios, que expulsó a los bolcheviques del territorio, que habían perdido a su vez gran parte del apoyo popular inicial.​ El 15 de julio, las fuerzas de la República Popular de Ucrania —la Ucrania «rusa»— se unieron a las de la República Popular de Ucrania Occidental —la Ucrania «austrohúngara»—, que habían sido expulsadas de Galitzia por los polacos.​ Las dos se habían unido formalmente mediante el Acta de Unificación de Ucrania suscrito en el 1 de diciembre de 1918 y confirmado en Kiev el 22 de enero del año siguiente, pero habían mantenido su autonomía política y militar —confiando en tener así mayores posibilidades de obtener el reconocimiento internacional— hasta que la crisis del verano precipitó una unión más estrecha.​ Carente de cuadros para sustituir la anterior administración rusa, con unos líderes sin experiencia previa en gobernar y con sus bases en el campesinado, inestable y desorganizado, el directorio se concentró en gestos políticos inútiles que le privaron de importantes apoyos.​ En su nuevo avance al este, Petliura alcanzó la capital ucraniana el 31 de agosto.​ Denikin, sin embargo, expulsó a las tropas del Directorio al día siguiente y se hizo con el control de la ciudad.​ El nacionalismo ruso de Denikin resultó incompatible con el ucraniano de Petliura.​ Así, tras fallidos intentos de conciliación, el 24 de septiembre el Directorio declaró la guerra a Denikin.​ Las fuerzas de este llegaron a alcanzar Cherníhiv el 12 de octubre.​ A pesar de la extensión de su dominio a gran parte de Ucrania, la represión del campesinado, la devolución de las haciendas a los terratenientes, la prohibición del ucraniano, la persecución de la intelectualidad ucraniana y los pogromos causaron el rechazo de gran parte de la población hacia el Ejército de Voluntarios.​ El 1 de septiembre y obligado por la situación, Petliura firmó un armisticio oficial con Varsovia.​ Expulsadas de Ucrania las fuerzas del Directorio por Denikin primero y los soviéticos después y con el poder gubernamental otorgado a Petliura como dictador, este rubricó un este pacto con Józef Piłsudski el 21 de abril de 1920.​ En dos semanas, las fuerzas polacas apoyadas por las de Peltliura desbarataron las defensas soviéticas, avanzaron cerca de doscientos cincuenta kilómetros y tomaron Kiev el 7 de mayo.​ Sin embargo, polacos y soviéticos comenzaron a negociar en Riga en septiembre, sin permitir la participación de Petliura.​ El 1 de octubre se firmó un armisticio.​ En diciembre de 1920, la Sociedad de Naciones rechazó la petición de ingreso realizada por Petliura.​ Según el acuerdo final entre polacos y soviéticos, firmado el 18 de marzo de 1921, más de cuatro millones de ucranianos quedaron en territorio polaco y unos treinta en el soviético.​
rdf:langString Direktorat Ukraina (bahasa Ukraina: Директорія, Dyrektoriya) adalah komite negara revolusioner sementara di Republik Rakyat Ukraina yang dibentuk pada tanggal 13-14 November 1918. Komite ini menentang rezim Skoropadsky di Negara Ukraina. Setelah dijatuhkan, nama komite ini diganti menjadi "Dewan Eksekutif Urusan Negara" (bahasa Ukraina: Рада Завідуючих Державними Справами). Wewenangnya lalu diperkuat oleh pada tanggal 23–28 Januari 1919. Komite ini dibubarkan pada tanggal 10 November 1920 akibat kegagalan mengumpulkan anggota komite. Pada tanggal 12 November 1920, berdasarkan "Undang-Undang tentang Wewenang Tertinggi Sementara dan Sistem Legislatif Republik Rakyat Ukraina", dewan eksekutif direformasi menjadi posisi pemerintahan yang terdiri dari satu orang.
rdf:langString 총재정부(우크라이나어: Директорія 디렉토리야[*])는 1918년 11월 13일에 형성된 우크라이나 인민공화국의 집단지도적 혁명 내각이다. 독일을 등에 업은 파블로 스코로파즈키의 독재 정권이었던 우크라이나국을 전복시키는 반란 와중에 형성되었다. 스코로파즈키 정권을 전복시킨 뒤 국무집행평의회(우크라이나어: Рада Завідуючих Державними Справами)로 개칭했다. 참여자 부족으로 인해 1920년 11월 10일을 기해 해산되었다.
rdf:langString ディレクトーリヤ(ウクライナ語: Директорія УНР)は、かつてウクライナに存在した独立国家ウクライナ人民共和国の政治中枢機関。執政内閣、臨時政府、指導部などと翻訳されることもある。1918年12月14日から1920年11月10日まで、ウクライナを代表する政府として存続した。 なお、「ディレクトーリヤ」という名称はもとはフランス革命時の執政官政府のことを指す語であり、名称の決定に際しては共和主義のシンボルとも言えるこの革命が意識されたものと推測される。
rdf:langString Директория Украинской Народной Республики (укр. Директорія Української Народної Республіки, ДУНР) (14 декабря 1918 — 10 ноября 1920) — высший орган государственной власти новосозданной Украинской Народной Республики. В результате поражения Центральных держав в Первой мировой войне Украинская держава во главе с гетманом Скоропадским лишилась своих внешних союзников — Германии и Австро-Венгрии, его положение стало шатким. В ночь на 14 ноября 1918 года бывшими деятелями Центральной рады во главе с Владимиром Винниченко была образована Директория Украинской Народной Республики, начавшая вооружённую борьбу за власть. Выступив из Белой Церкви 18 ноября 1918 года, 14 декабря войска Директории захватили столицу и свергли власть гетмана Скоропадского, бежавшего из страны.
rdf:langString Okres Hetmanatu (od kwietnia do grudnia 1918) przyczynił się do wykrystalizowania ukraińskiej sytuacji politycznej. Kilka partii oraz związków zawodowych stworzyło Ukraiński Sojusz Narodowo-Państwowy. Przeciwko polityce Skoropadskiego zaczął też występować Wszechukraiński Związek Ziemstw. Ukraiński Sojusz Narodowo-Państwowy przekształcił się w lipcu 1918 r. w Ukraiński Sojusz Narodowy, który był ciągłą przeciwwagą dla rządów hetmańskich. Występujące z coraz większym nasileniem antyniemieckie i antyhetmańskie powstania chłopskie skłaniały tę organizację do jawnego wystąpienia przeciwko reżimowi. Zaczęto czynić przygotowania do przewrotu. Pretekstem był manifest Skoropadskiego o federacji z Rosją, o którym spiskowcy dowiedzieli się 13 listopada wieczorem, czyli jeszcze przed jego ogłoszeniem. Buntownicy zwołali w Kijowie naradę, w czasie której ukonstytuował się Dyrektoriat, czyli kolegialny organ, który miał kierować powstaniem. Jego istnienie zostało proklamowane 14 listopada 1918 r. W jego skład weszli socjaldemokraci Wołodymyr Wynnyczenko i Symon Petlura, profesor Uniwersytetu Kijowskiego Fedir Szweć reprezentujący eserowców, niepodległościowiec-socjalista Opanas Andrijewśkyj i przedstawiciel organizacji kolejarzy . Przewodniczącym został Wynnyczenko. On też wytyczał polityczny kierunek walki powstańczej. Petlura, Naczelny Ataman Wojsk URL, zajął się głównie organizacją sił zbrojnych. Dysponował wówczas ok. 3,5-tysięczną armią - Strzelcami Siczowymi. Te dwie postacie dzielił głęboki antagonizm, który wynikał z różnic politycznych i zaistniałych wcześniej zadrażnień. Dyrektoriat utworzył rząd, czyli Radę Zarządzających Sprawami Państwa, która nastawiona była na współpracę z Ententą. W ten sposób stał się centralnym ośrodkiem władzy Ukraińskiej Republiki Ludowej. Siedzibą Dyrektoriatu była początkowo Biała Cerkiew, skąd zostało ogłoszone powstanie przeciw Skoropadskiemu. Petlura, któremu udało się zgromadzić wokół siebie wiele oddziałów partyzanckich, zdobył Kijów 14 grudnia 1918 r. Skoropadski zrzekł się władzy i przekazał ją swojej Radzie Ministrów, która z kolei oddała ją Dyrektoriatowi. Tymczasem pod koniec listopada 1918 r. w Sudży utworzono probolszewicki Tymczasowy Robotniczo-Chłopski Rząd Ukrainy, którego zamiarem było przejąć całą władzę na Ukrainie i podporządkować ją całkowicie bolszewikom. Znakiem tego była zmiana nazwy państwa na Ukraińską Socjalistyczną Republikę Radziecką. Dyrektoriat jednak nie zamierzał oddać władzy. Na zdobytych terenach na miejsce bolszewickich Rad Delegatów Robotniczych powoływano do życia Rady Pracy. W dniach 23-28 stycznia 1919 r. odbył się w Kijowie Kongres Pracy. Formalnie Dyrektoriat podporządkował się Kongresowi, ale ten upoważnił go do sprawowania rządów i wydawania zarządzeń koniecznych do obrony państwa. Na skutek ofensywy sowieckiej w styczniu i lutym 1919 r. Dyrektoriat zmuszony był przenieść się do Winnicy. Tereny kontrolowane przez jego wojska kurczyły się coraz bardziej, co zmusiło jego członków do przeniesienia się do Kamieńca Podolskiego. Po niepowodzeniach na froncie i w walce z bolszewikami, 13 lutego 1919 Wynnyczenko zrezygnował z przewodniczenia Dyrektoriatowi i wyjechał za granicę. Podobnie zachowali się Makarenko i Szwec. Dyrektoriat praktycznie przestał istnieć jako ciało zbiorowe, a faktyczną władzę przejął Petlura, który wobec niepowodzeń na froncie przeciwko bolszewikom, szukał porozumienia z Polską, ale na odniesienie zwycięstwa w walce o władzę na Ukrainie w oparciu o zachodniego sąsiada było już za późno.
rdf:langString Директо́рія УНР — найвищий орган державної влади відродженої Української Народної Республіки, який діяв з 14 листопада 1918 року до 10 листопада 1920 року. Директорія УНР прийшла на зміну Гетьманату (Українській Державі), який було повалено 14 грудня 1918 року. Обрання членів Директорії відбулося 13 листопада в Києві таємно. Місцем проведення таємної наради став будинок Міністерства шляхів на бульварі Шевченка, 34 (тоді - Бібіковський бульвар). Будинок перед тим належав родині Терещенків. В Міністерстві шляхів начальником департаменту працював майбутній член Директорії Андрій Макаренко. Він мав свій кабінет у будинку міністерства і зрозуміло, що мав вільний доступ до приміщення. Директорія проголосила себе тимчасовою верховною владою революційного часу і констатувала, що влада в УНР має належати лише працюючим класам. «Слідуючим етапом нашої революції, — зазначалося в декларації від 26 грудня 1918, — є творення нових, справедливих, здорових і відповідних до реального відношення сил у державі, соціальних і політичних форм». Селянам, робітникам і трудовій інтелігенції пропонувалося обрати делегатів на Трудовий конгрес України — тимчасовий законодавчий орган УНР. У зовнішній політиці Директорія проголошувала цілковитий нейтралітет і бажання мирного співжиття з усіма народами та державами.
rdf:langString 烏克蘭督政府(烏克蘭語:Директорія)是乌克兰人民共和国临时革命委员会,为反抗斯科罗帕茨基政权,于1918年11月13日至14日在乌克兰全国联盟会议期间成立的政权。
xsd:nonNegativeInteger 18920

data from the linked data cloud