Deesis
http://dbpedia.org/resource/Deesis an entity of type: Abstraction100002137
Στη βυζαντινή και γενικότερα την ορθόδοξη εικονογραφία δέηση ονομάζεται η παράσταση του Χριστού εν μέσω μορφών, συνήθως της Παναγίας και του Ιωάννη του Πρόδρομου, που πρεσβεύουν υπέρ της σωτηρίας των ανθρώπων.
rdf:langString
La déisis (aussi orthographié déesis ou déïsis; du grec Δέησις, prière; en russe : déïsous), signifiant « intercession », est un thème iconographique particulièrement présent dans l'Église byzantine; il représente le Christ en gloire, assis sur un trône et tenant un livre en mains, entre la Vierge Marie et saint Jean Baptiste dont les mains tendues vers le Christ intercèdent auprès de lui pour l'humanité. Lorsqu’à ces trois personnages s’ajoutent apôtres, martyrs ou saints, on parle de « grande déisis ».
rdf:langString
Deësis (klassisk grekiska δέησις, ”bön”) är en framställning av Kristus, som tronar i majestät mellan Jungfru Maria och Johannes Döparen; motivet förekommer främst inom bysantinsk konst.
rdf:langString
Де́ісус (грец. δέησις — прохання, моління; деісис) — назва особливого роду ікони, на якій посередині зображений Спаситель, а по боках — обернені до Нього у молитовних позах Богородиця та Іван Предтеча. Деісусний чин — головна частина іконостасу, де в центрі зображено Спасителя, а з лівого і правого боку розміщаються ікони Богоматері, Іоанна Хрестителя і апостолів.
rdf:langString
La Deisi (δέησις, "oració" o "súplica") és, a l'art romà d'Orient i posteriorment a l'art Ortodox Oriental, una representació icònica tradicional del Pantocràtor: entronitzat, portant un llibre, i flanquejat per la Mare de Déu i Sant Joan Baptista. Maria i Joan, a vegades acompanyats d'altres sants i àngels, estan mirant cap a Crist amb les seves mans col·locades en súplica en representació de la humanitat.
rdf:langString
Deisis (rusky де́исус, původně řecky δέησις – prosba, modlitba, přímluva – deisis) je ikona nebo skupina ikon zobrazující ve svém středu Ježíše Krista (nejčastěji v ikonografii Pantokratora), a vpravo i vlevo od něj соответственно jsou vyobrazeni Bohorodice a Jan Křtitel, obvykle ve svém tradičním oděvu přímluvce v modlitbách (tzv. deisis tří postav). Takový deisis může rovněž zahrnovat analogická vyobrazení apoštolů, Svatých otců, mučedníků a dalších (tzv. mnohofigurální deisis). Hlavním dogmatickým smyslem deisisové skladby je zprostředkování modlitby, jako přímluvy za lidské pokolení před obličejem tváří Nebeského krále a Soudce. Na utváření tohoto druhu ikonografie se podílela liturgie. V době po epoše ikonoborectví se deisisová ikona umisťuje na architrávu nevysokého ikonostasu byzant
rdf:langString
Der Begriff Deësis (altgriechisch δέησις, „Bitte“, „Flehen“, „Gebet“) bezeichnet das Vorbringen eines ursprünglich in der Regel wohl eigennützigen Anliegens sowohl im weltlich-juristischen als auch im religiösen Bereich. Im byzantinischen Reich wurde der Ausdruck u. a. für profane, an den Kaiser gerichtete Petitionen verwandt. Im Sprachgebrauch der modernen Kunstgeschichte wird die Bedeutung des Begriffs dagegen auf die religiöse und grundsätzlich fremdnützige Fürbitte (lateinisch intercessio) beschränkt und als Fachbegriff auf ein Bildmotiv der christlichen Ikonografie bezogen. Dieses Motiv zeigt in der Regel eine Dreifigurengruppe mit Christus in der Mitte sowie der Gottesmutter Maria und Johannes dem Täufer an seinen Seiten. Maria und Johannes erheben beide Arme und wenden sich Christus
rdf:langString
In Byzantine art, and in later Eastern Orthodox art generally, the Deësis or Deisis (/deɪˈiːsɪs/, day-EE-siss; Greek: δέησις, "prayer" or "supplication"), is a traditional iconic representation of Christ in Majesty or Christ Pantocrator: enthroned, carrying a book, and flanked by the Virgin Mary and St. John the Baptist, and sometimes other saints and angels. Mary and John, and any other figures, are shown facing towards Christ with their hands raised in supplication on behalf of humanity.
rdf:langString
Principalmente empleada en el Arte bizantino y posteriormente en el Románico, Gótico y en el Ortodoxo, generalmente la Déesis (en griego, δέησις), "plegaria" o "súplica", es una representación iconográfica tradicional de Cristo en Majestad o Cristo Pantocrátor entronizado, llevando un libro y flanqueado por la Virgen María y San Juan Bautista, acompañado a veces por ángeles y santos. En otras ocasiones, también se representa a Cristo en la Cruz, pero siempre acompañado de María y de San Juan.
rdf:langString
La deesis o deisis (dal greco δέησις, "supplica", "intercessione") è un tema iconografico cristiano di matrice culturale bizantina, molto diffuso nel mondo ortodosso.La rappresentazione della deesis è spesso presente nel registro centrale delle iconostasi e può essere integrata dalle rappresentazioni degli arcangeli e di altri santi di importanza locale.
rdf:langString
デイシス（ギリシア語: δέησις, ロシア語: Деисус, 英語: Deisis）とは、ビザンティン美術および後の正教会芸術において、伝統的なイコン。尊厳あるハリストス（キリストのギリシャ語読み）、もしくは全能者ハリストスの姿を表している。 ハリストス（キリスト）は玉座に座り、聖書を持ち、傍らに生神女マリヤと前駆授洗イオアン（洗礼者ヨハネ）が立った姿で描かれ、時には他の聖人や天使も描かれる。マリヤとイオアン、および他の描かれた者達は、人間のために嘆願するため、ハリストスに向かって手を挙げている姿で描かれる。 ハリストスの右手は祝福する形となっており（十字の描き方#祝福時を参照）、左手には聖書がある。ハリストスが座っている玉座は最後の審判を想起させるものであり、左手の聖書は人々に神の教えに従って生きよとの神の教えを示している。右手の祝福は、教えを守りきれない人々に対する、ハリストスの憐れみを表している。デイシスの前で祈る際には、悔い改めの心をもち、マリヤとイオアンの転達（執り成し）を願い、罪の赦しを願うように祈る事が正教会で教えられている。
rdf:langString
Een deësis (Grieks: δέησις, gebed, smeekbede of aanbidding) is een christelijke voorstelling van drie figuren die vaak voorkomt in de gebruikelijke iconografie van de oosterse kerken. De voorstelling toont Christus op een troon als de ultieme rechter. Hij houdt een bijbel, open of gesloten, in de linkerhand. Christus wordt frontaal afgebeeld. Rechts van hem staat Maria, zijn moeder en aan zijn linkerzijde staat Johannes de Doper, zijn voorloper of wegbereider. Beiden staan in de voorspraakhouding: in profiel afgebeeld, lichtjes voorover gebogen en met hun armen en handen in een smekend gebaar. De vorm met drie figuren noemt men de kleine deësis.
rdf:langString
Deesis (gr. δέησις – „modlitwa”, „prośba”, „usilna prośba”) lub deisus – motyw, temat kompozycyjny związany z ikonografią chrześcijańską. Termin deesis oznacza modlitwę (czynność zwracania się z modlitwą; po grecku déēsis znaczy „prośba”, „błaganie”, „modlitwa”). Kompozycja znana jest też pod nazwą „trimorfion”. W ujęciach ikonograficznych triada osób: Chrystus (jako zbawiciel i sędzia), Bogurodzica i Jan Chrzciciel, czyli trimorfion, tworzy kompozycję zwaną deesis. Kompozycja ta ukazuje Chrystusa Pantokratora w towarzystwie modlitewnie upozowanych Matki Boskiej i św. Jana Chrzciciela. Przedstawienie owej triady określane jest także jako Trina Sanctitas. Termin deesis dotyczy wyłącznie obrazowania triady osób – Chrystus–Maryja–Jan Chrzciciel – w kontekście wstawienniczym. Na przestrzeni wi
rdf:langString
Na arte bizantina e, depois, na arte cristã ortodoxa, deesis ou deisis (em grego: δέησις; oração ou súplica) é uma representação tradicional iconográfica de Cristo em Majestade ou Cristo Pantocrator entronizado, carregando um livro, e flanqueado pela Virgem Maria, por São João Batista e, às vezes, outros santos e anjos. Maria, João e algumas outras figuras são mostrados voltados para Cristo com as mãos levantadas em súplica em nome da humanidade.
rdf:langString
Де́исус (греч. δέησις — прошение, моление), или Деисис — икона или группа икон, имеющая в центре изображение Христа (чаще всего в иконографии Пантократора), а справа и слева от Него соответственно — Богоматери и Иоанна Крестителя, представленных в традиционном жесте молитвенного заступничества (трёхфигурный деисус). Может включать в себя аналогичные изображения апостолов, святых отцов, мучеников и прочих (многофигурный деисус). Основной догматический смысл деисусной композиции — посредническая молитва, заступничество за род людской перед лицом грозного Небесного Царя и Судии. На формирование данной иконографии оказала влияние литургия. В послеиконоборческую эпоху икона Деисус помещалась на архитраве невысокой алтарной преграды византийского храма, а затем, уже на русской почве, превратилас
rdf:langString
rdf:langString
Deisi
rdf:langString
Deisis
rdf:langString
Deësis
rdf:langString
Δέηση (εικονογραφία)
rdf:langString
Déesis
rdf:langString
Deesis
rdf:langString
Déisis
rdf:langString
Deesis
rdf:langString
デイシス
rdf:langString
Deësis
rdf:langString
Deesis
rdf:langString
Deesis
rdf:langString
Deësis
rdf:langString
Деисус
rdf:langString
Деісус
xsd:integer
2327568
xsd:integer
1079905062
rdf:langString
La Deisi (δέησις, "oració" o "súplica") és, a l'art romà d'Orient i posteriorment a l'art Ortodox Oriental, una representació icònica tradicional del Pantocràtor: entronitzat, portant un llibre, i flanquejat per la Mare de Déu i Sant Joan Baptista. Maria i Joan, a vegades acompanyats d'altres sants i àngels, estan mirant cap a Crist amb les seves mans col·locades en súplica en representació de la humanitat. Originalment s'acostumava a ubicar a la biga de en esglésies ortodoxes així com a sobre de portes, encara que també apareixia en icones i voris devocionals. Amb el desenvolupament de les iconostasis a paret sencera, hi havia espai per a una "deisi" de tota una fila o "Gran Deisi" amb figures llargues, i una expansió del nombre de figures, tant a Bizanci com a Rússia. Normalment aquesta fila és per sobre del nivell de les portes, i sota de la fila que descriu les dotze grans festes. El Crist central és damunt la porta principal de la paret. Normalment es presenten set figures, una a cada plafó, en ordre de proximitat a Crist al centre: a l'esquerra Maria, l'Sant Miquel Arcàngel i Sant Pere, i a la dreta Joan Baptista, l'Arcàngel Gabriel i Sant Pau. Especialment en exemples russos, un cert nombre de sants d'importància local s'inclouen sovint darrere d'aquests, si l'espai ho permet. La fila d'Andrei Rubliov per a la catedral de Dormition a Vladímir era de 3,14 metres d'alt. En la tradició grega és més probable que els Apòstols ocupin plafons extres. La presència de Maria i Joan, i unes altres imatges, és una de les diferències amb la Maiestas Domini occidental, on s'inclouen més comunament els Quatre Evangelistes o els seus símbols (Tetramorf) al voltant de Crist. Tanmateix, la deisi també es pot trobar a occident, especialment en parts d'Itàlia sota influència romana d'Orient, però també la resta d'Europa. L'ús d'aquesta imatge va declinar lentament durant l'edat mitjana.
rdf:langString
Deisis (rusky де́исус, původně řecky δέησις – prosba, modlitba, přímluva – deisis) je ikona nebo skupina ikon zobrazující ve svém středu Ježíše Krista (nejčastěji v ikonografii Pantokratora), a vpravo i vlevo od něj соответственно jsou vyobrazeni Bohorodice a Jan Křtitel, obvykle ve svém tradičním oděvu přímluvce v modlitbách (tzv. deisis tří postav). Takový deisis může rovněž zahrnovat analogická vyobrazení apoštolů, Svatých otců, mučedníků a dalších (tzv. mnohofigurální deisis). Hlavním dogmatickým smyslem deisisové skladby je zprostředkování modlitby, jako přímluvy za lidské pokolení před obličejem tváří Nebeského krále a Soudce. Na utváření tohoto druhu ikonografie se podílela liturgie. V době po epoše ikonoborectví se deisisová ikona umisťuje na architrávu nevysokého ikonostasu byzantskách chrámů, a později – již podle ruského způsobu – se přeměnil do podoby vysokého deisisového ikonostasu. „Andělský deisis“ je název ikonografické kompozice, zahrnující a dvou archandělů – Michaela a Gabriela. Existuje též domněnka, že tato kompozice má představovat symbolické vyobrazení Nejsvětější Trojice, tato domněnka je však sporná. Domácí ikonostasy, které mají nejčastěji podobu jakési sestavy rodinných modlitebních ikon, obvykle umístěných v červeném koutě místnosti, přejímají principy chrámového ikonostasu, jednak vyobrazení Jana Křtitele se často zaměňuje za ikonu Mikuláše (Nikoly) Divotvorce, nejčastěji uctívaného světce na Rusi.
rdf:langString
Der Begriff Deësis (altgriechisch δέησις, „Bitte“, „Flehen“, „Gebet“) bezeichnet das Vorbringen eines ursprünglich in der Regel wohl eigennützigen Anliegens sowohl im weltlich-juristischen als auch im religiösen Bereich. Im byzantinischen Reich wurde der Ausdruck u. a. für profane, an den Kaiser gerichtete Petitionen verwandt. Im Sprachgebrauch der modernen Kunstgeschichte wird die Bedeutung des Begriffs dagegen auf die religiöse und grundsätzlich fremdnützige Fürbitte (lateinisch intercessio) beschränkt und als Fachbegriff auf ein Bildmotiv der christlichen Ikonografie bezogen. Dieses Motiv zeigt in der Regel eine Dreifigurengruppe mit Christus in der Mitte sowie der Gottesmutter Maria und Johannes dem Täufer an seinen Seiten. Maria und Johannes erheben beide Arme und wenden sich Christus in einer demütigen und flehentlichen Haltung zu (sog. Orantenhaltung). Stehen weitere Heilige in der gleichen oder einer ähnlichen Haltung neben Maria und dem Täufer, spricht man von einer „großen Deësis“.
rdf:langString
Στη βυζαντινή και γενικότερα την ορθόδοξη εικονογραφία δέηση ονομάζεται η παράσταση του Χριστού εν μέσω μορφών, συνήθως της Παναγίας και του Ιωάννη του Πρόδρομου, που πρεσβεύουν υπέρ της σωτηρίας των ανθρώπων.
rdf:langString
Principalmente empleada en el Arte bizantino y posteriormente en el Románico, Gótico y en el Ortodoxo, generalmente la Déesis (en griego, δέησις), "plegaria" o "súplica", es una representación iconográfica tradicional de Cristo en Majestad o Cristo Pantocrátor entronizado, llevando un libro y flanqueado por la Virgen María y San Juan Bautista, acompañado a veces por ángeles y santos. En otras ocasiones, también se representa a Cristo en la Cruz, pero siempre acompañado de María y de San Juan. Tanto la Virgen María como San Juan Bautista y otros personajes que pueden acompañarlos tienen sus rostros mirando a Cristo con sus manos en posición de súplica en nombre de la humanidad. Se encuentra representado no solo en las portadas de las iglesias sino que también se utilizan mosaicos, pinturas o eborarias.
rdf:langString
In Byzantine art, and in later Eastern Orthodox art generally, the Deësis or Deisis (/deɪˈiːsɪs/, day-EE-siss; Greek: δέησις, "prayer" or "supplication"), is a traditional iconic representation of Christ in Majesty or Christ Pantocrator: enthroned, carrying a book, and flanked by the Virgin Mary and St. John the Baptist, and sometimes other saints and angels. Mary and John, and any other figures, are shown facing towards Christ with their hands raised in supplication on behalf of humanity. Early examples often appeared on the templon beam in Orthodox churches or above doors, though icons and devotional ivories also feature the Deesis. After the development of the full iconostasis screen there was room for a larger "Deesis row" or "Great Deesis" of full-length figures, and the number of figures expanded, both in Byzantium and in Russia. Usually this row is above the level of the doors, and usually below (sometimes above) the row depicting the Twelve Great Feasts. The central Christ is therefore above the main door in the screen. Soon seven figures, usually one to a panel, became standard, in order of proximity to Christ in the centre: on the left (Christ's right) Mary, the Archangel Michael and Saint Peter, and on the right John the Baptist, the Archangel Gabriel and Saint Paul. Especially in Russian examples, a number of saints of local significance are often included behind these, as space allows. Andrey Rublev's row for the Cathedral of the Dormition in Vladimir was 3.14 metres (over ten feet) high. In the Greek tradition the Apostles are more likely to occupy extra panels. The presence of Mary and John, and other figures, provides one of the differences with the Western Christ in Majesty, where the Four Evangelists and/or their symbols are more commonly included around Christ. The Deesis composition is also commonly found in the West, especially in those parts of Italy which came under Byzantine influence, but also in the rest of Europe. It often forms part of a scene of the Last Judgement. The use of the image declined slowly throughout the Middle Ages, and it is never as common as the Western forms of Christ in Majesty. In depictions of the Crucifixion of Jesus, Christ on the cross is also very often flanked by the Virgin standing on one side, but by Saint John the Evangelist on the other, not by John the Baptist.
rdf:langString
La déisis (aussi orthographié déesis ou déïsis; du grec Δέησις, prière; en russe : déïsous), signifiant « intercession », est un thème iconographique particulièrement présent dans l'Église byzantine; il représente le Christ en gloire, assis sur un trône et tenant un livre en mains, entre la Vierge Marie et saint Jean Baptiste dont les mains tendues vers le Christ intercèdent auprès de lui pour l'humanité. Lorsqu’à ces trois personnages s’ajoutent apôtres, martyrs ou saints, on parle de « grande déisis ».
rdf:langString
La deesis o deisis (dal greco δέησις, "supplica", "intercessione") è un tema iconografico cristiano di matrice culturale bizantina, molto diffuso nel mondo ortodosso.La rappresentazione della deesis è spesso presente nel registro centrale delle iconostasi e può essere integrata dalle rappresentazioni degli arcangeli e di altri santi di importanza locale. La composizione di Deesis si trova comunemente anche in Occidente, in particolare quelle parti d'Italia sotto l'influenza bizantina, ma anche nel resto d'Europa, un esempio ne è il Polittico dell'Agnello Mistico di Gand. Fa spesso parte di una scena del Giudizio Universale. L'uso dell'immagine in Europa occidentale è diminuito lentamente nel Medioevo e non è mai comune come le forme occidentali di Cristo in Maestà.
rdf:langString
デイシス（ギリシア語: δέησις, ロシア語: Деисус, 英語: Deisis）とは、ビザンティン美術および後の正教会芸術において、伝統的なイコン。尊厳あるハリストス（キリストのギリシャ語読み）、もしくは全能者ハリストスの姿を表している。 ハリストス（キリスト）は玉座に座り、聖書を持ち、傍らに生神女マリヤと前駆授洗イオアン（洗礼者ヨハネ）が立った姿で描かれ、時には他の聖人や天使も描かれる。マリヤとイオアン、および他の描かれた者達は、人間のために嘆願するため、ハリストスに向かって手を挙げている姿で描かれる。 ハリストスの右手は祝福する形となっており（十字の描き方#祝福時を参照）、左手には聖書がある。ハリストスが座っている玉座は最後の審判を想起させるものであり、左手の聖書は人々に神の教えに従って生きよとの神の教えを示している。右手の祝福は、教えを守りきれない人々に対する、ハリストスの憐れみを表している。デイシスの前で祈る際には、悔い改めの心をもち、マリヤとイオアンの転達（執り成し）を願い、罪の赦しを願うように祈る事が正教会で教えられている。 マリヤとイオアン、および他の者が描かれることは、四人の福音記者もしくはその象徴がキリストの周りに描かれる事が普通である、西方教会における「尊厳なるキリスト」像の構図と異なる点である。デイシスの構図は西方においてもみられるものであり、特にビザンティン文化の影響下にあったイタリアの一部や、ヨーロッパの残りの地域にもみられるものである。「デイシス」も「尊厳なるキリスト」像も、西方教会においては中世の間に徐々に使用されなくなっていった。
rdf:langString
Een deësis (Grieks: δέησις, gebed, smeekbede of aanbidding) is een christelijke voorstelling van drie figuren die vaak voorkomt in de gebruikelijke iconografie van de oosterse kerken. De voorstelling toont Christus op een troon als de ultieme rechter. Hij houdt een bijbel, open of gesloten, in de linkerhand. Christus wordt frontaal afgebeeld. Rechts van hem staat Maria, zijn moeder en aan zijn linkerzijde staat Johannes de Doper, zijn voorloper of wegbereider. Beiden staan in de voorspraakhouding: in profiel afgebeeld, lichtjes voorover gebogen en met hun armen en handen in een smekend gebaar. De vorm met drie figuren noemt men de kleine deësis. Een grote deësis ontstaat door meer voorsprekers toe te voegen. Normaal zijn dat de aartsengelen Gabriël en Michaël, de apostelen Petrus en Paulus en de hoofdliturgen van de oosterse kerk Basilius en Chrysostomus. Het is bovendien niet ongebruikelijk dat plaatselijke heiligen aan de deësis worden toegevoegd, op voorwaarde dat ze bisschop waren. De grote deësis ontstond uit de ontwikkeling van het Byzantijnse templon tot iconostase. Het vroegst bekende voorbeeld van een deësis stamt uit de 7e eeuw en bevindt zich in de in Rome. Een bekend voorbeeld van een deësis-voorstelling is een mozaïek in de Hagia Sophia in Istanboel. Op de iconostase werd de deësis-icoon meestal boven de koningsdeuren geplaatst. De deësis hoeft niet uit één icoon te bestaan. Ze kan op de iconostase worden gevormd door een rij van iconen zoals dat bijvoorbeeld het geval is op de iconostase in de Verkondigingkathedraal in Moskou, waar de grote deësis uit 5 iconen is samengesteld, maar er zijn ook iconostases met 15 panelen. Er zijn uiteraard ook iconen waar een grote deësis op één paneel is afgebeeld. In de westerse kerk evolueerde de voorstelling van Christus tot de Majestas Domini. De voorstelling van Christus als rechter bij het laatste oordeel toont wel overeen met de kleine deësis wat betreft de afgebeelde personen, hoewel de typische voorspraakhouding nooit voorkomt en Christus ook vaak alleen of in gezelschap van de aartsengel Michaël wordt afgebeeld, die dan de zielen weegt. In de westerse voorstellingen worden ook meestal de verdoemen en de rechtvaardigen afgebeeld.
rdf:langString
Deesis (gr. δέησις – „modlitwa”, „prośba”, „usilna prośba”) lub deisus – motyw, temat kompozycyjny związany z ikonografią chrześcijańską. Termin deesis oznacza modlitwę (czynność zwracania się z modlitwą; po grecku déēsis znaczy „prośba”, „błaganie”, „modlitwa”). Kompozycja znana jest też pod nazwą „trimorfion”. W ujęciach ikonograficznych triada osób: Chrystus (jako zbawiciel i sędzia), Bogurodzica i Jan Chrzciciel, czyli trimorfion, tworzy kompozycję zwaną deesis. Kompozycja ta ukazuje Chrystusa Pantokratora w towarzystwie modlitewnie upozowanych Matki Boskiej i św. Jana Chrzciciela. Przedstawienie owej triady określane jest także jako Trina Sanctitas. Termin deesis dotyczy wyłącznie obrazowania triady osób – Chrystus–Maryja–Jan Chrzciciel – w kontekście wstawienniczym. Na przestrzeni wieków powstawały podobne kompozycje, w których postacie Bogurodzicy i Jana Chrzciciela były zastąpione przez inne osoby, np. Piotra i Pawła czy archaniołów, oraz niosły ze sobą inną treść ideową. Nie mogą one być jednak utożsamiane z deesis.
rdf:langString
Na arte bizantina e, depois, na arte cristã ortodoxa, deesis ou deisis (em grego: δέησις; oração ou súplica) é uma representação tradicional iconográfica de Cristo em Majestade ou Cristo Pantocrator entronizado, carregando um livro, e flanqueado pela Virgem Maria, por São João Batista e, às vezes, outros santos e anjos. Maria, João e algumas outras figuras são mostrados voltados para Cristo com as mãos levantadas em súplica em nome da humanidade. As mais antigas aparecem frequentemente nas vigas ou acima das portas das igrejas ortodoxas, embora a deesis também fosse usada em ícones e marfins devocionais. Muitas vezes, após completado o iconostásio, havia espaço para mais elementos, ou então havia espaço para deesis "grandes", com figuras de corpo inteiro; assim, o número de figuras foi aumentando, tanto em Império Bizantino como na Rússia. Geralmente a linha da deesis fica acima do nível das portas e abaixo da linha onde estão representadas as Doze Grandes Festas, mas, às vezes, a deesis está acima das Festas, e o Cristo central fica, portanto, acima da porta principal. Logo o padrão usual passou a ser de sete figuras, uma em cada painel, com Cristo no centro e, em ordem de proximidade: à esquerda (à direita de Cristo), Maria, o arcanjo Miguel e São Pedro; à direita, João Batista, o Arcanjo Gabriel e São Paulo. Especialmente nos exemplares russos, vários santos de significado local são frequentemente incluídos atrás das figuras principais, se houver espaço. A deesis de Andrei Rublev, na Catedral da Dormição (ou Catedral da Assunção), em Vladimir, tinha 3,14 metros de altura. Na tradição grega, as figuras dos Apóstolos costumam ocupar painéis extras. A presença de Maria, João e outras figuras é uma das particularidades do Cristo em Majestade ocidental, onde os Quatro Evangelistas ou e seus símbolos são mais comumente incluídos em torno de Cristo. A composição da deesis é também frequentemente encontrada no Ocidente, especialmente nas áreas da Itália com maior influência bizantina, mas também no resto da Europa. O uso da imagem declinou vagarosamente ao longo da Idade Média e já não é tão comum quanto as formas ocidentais de Cristo em Majestade.
rdf:langString
Deësis (klassisk grekiska δέησις, ”bön”) är en framställning av Kristus, som tronar i majestät mellan Jungfru Maria och Johannes Döparen; motivet förekommer främst inom bysantinsk konst.
rdf:langString
Де́исус (греч. δέησις — прошение, моление), или Деисис — икона или группа икон, имеющая в центре изображение Христа (чаще всего в иконографии Пантократора), а справа и слева от Него соответственно — Богоматери и Иоанна Крестителя, представленных в традиционном жесте молитвенного заступничества (трёхфигурный деисус). Может включать в себя аналогичные изображения апостолов, святых отцов, мучеников и прочих (многофигурный деисус). Основной догматический смысл деисусной композиции — посредническая молитва, заступничество за род людской перед лицом грозного Небесного Царя и Судии. На формирование данной иконографии оказала влияние литургия. В послеиконоборческую эпоху икона Деисус помещалась на архитраве невысокой алтарной преграды византийского храма, а затем, уже на русской почве, превратилась в деисусный чин высокого иконостаса. Одним из ранних сохранившихся примеров деисуса является фреска в римской церкви Санта-Мария-Антиква в Риме (VII век) — на ней Иисус Христос изображён в полный рост, а Иоанн Креститель имеет не молитвенный, а указующий жест. Самостоятельная иконографическая композиция, построенная по типу деисуса, называется «Предста Царица одесную Тебе» или более коротко «Предста Царица». В ней Христос восседает на троне в образе , справа (одесную) от Него (слева по отношению к зрителю) стоящая в рост Богородица в царских одеждах, с другой стороны — Иоанн Предтеча. В XII—XIV веках на Балканах образ Христа — Царя царей в композиции «Предста Царица» совмещается с другим иконографическим типом — «Архиерей Великий». «Ангельский деисус» — название иконографической композиции, включающей Христа Эммануила и двух архангелов — Михаила и Гавриила. Существует спорное мнение, что данная композиция представляет собой символическое изображение Троицы. В домашнем иконостасе — наборе семейных молельных икон, занимающих красный угол помещения — повторяются принципы храмового иконостаса, однако, образ Иоанна Предтечи часто заменяется иконой Николая Мирликийского (Николая Чудотворца), наиболее почитаемого в России святого.
rdf:langString
Де́ісус (грец. δέησις — прохання, моління; деісис) — назва особливого роду ікони, на якій посередині зображений Спаситель, а по боках — обернені до Нього у молитовних позах Богородиця та Іван Предтеча. Деісусний чин — головна частина іконостасу, де в центрі зображено Спасителя, а з лівого і правого боку розміщаються ікони Богоматері, Іоанна Хрестителя і апостолів.
xsd:nonNegativeInteger
4043
