Cultural racism

http://dbpedia.org/resource/Cultural_racism

El racismo cultural, también denominado «neoracismo» o racismo «diferencial», es una forma de racismo surgida después de la Segunda Guerra Mundial en la que la identificación de los grupos humanos no se basa en sus rasgos biológicos (en la «raza», un concepto deslegitimado después de 1945) sino en su cultura, estableciendo una jerarquía de culturas «superiores» e «inferiores» como en el viejo racismo científico. rdf:langString
العنصرية الثقافية، وتسمى أحيانًا العنصرية الحديثة، أو العنصرية الجديدة، أو عنصرية ما بعد الحداثة، أو العنصرية التفاضلية، هي مفهوم يطلَق على التحيّز والتمييز على أساس الاختلافات الثقافية بين المجموعات الإثنية أو العرقية. وهذا يشمل فكرة أن بعض الثقافات تتفوّق على غيرها، وأن الثقافات المتنوعة غير متوافقة بشكل أساسي ويجب ألا تتعايش في نفس المجتمع أو الدولة. تختلف العنصرية الثقافية عن العنصرية البيولوجية أو العلمية التي تعني التحيّز والتمييز المبني على الاختلافات البيولوجية الملحوظة بين المجموعات الإثنية أو العرقية. rdf:langString
El racisme postmodern o racisme cultural és una ideologia que recolza la idea que les cultures no són ni inferiors ni superiors, sinó diferents, i que no existeix una desigualtat entre races, sinó una diferència entre cultures. Així mateix, aquest pensament nega el diàleg i la interacció entre les diverses cultures, per tant, la possibilitat d'establir unes normes comunes de convivència en territoris compartits. rdf:langString
Cultural racism, sometimes called neo-racism, new racism, postmodern racism, or differentialist racism, is a concept that has been applied to prejudices and discrimination based on cultural differences between ethnic or racial groups. This includes the idea that some cultures are superior to others, and that various cultures are fundamentally incompatible and should not co-exist in the same society or state. In this it differs from biological or scientific racism, meaning prejudices and discrimination rooted in perceived biological differences between ethnic or racial groups. rdf:langString
Cultureel racisme, nieuw racisme of neoracisme is een vorm van racisme die de cultuur van een vermeend ras of groep superieur acht aan andere rassen of groepen. Het treedt zowel institutioneel als individueel op. Bij cultureel racisme gebruikt de dominante groep de definitiemacht om de voorkeur voor de eigen cultuur – etnocentrisme – op te leggen. Niet-dominante groepen worden onderscheiden door cultuur en religie als de essentie van die groepen voor te stellen waarbij die essentie bedreigend zou zijn voor de dominante cultuur. rdf:langString
Kulturell rasism eller kulturrasism är ett begrepp som används inom olika forskningsfält – såsom samhällsvetenskapliga discipliner, humaniora, beteendevetenskap med flera – för att beteckna fenomen som man ser som uttryck för en specifik typ av rasism och en vidareutveckling av den biologiska rasismen. "Kulturell rasism" används exempelvis av FN och diskrimineringsombudsmannen (DO) samt inom forskarvärlden för att beteckna vissa rasistiska ideologier, idéer, resonemang, argument och föreställningar. Anförandena görs i ideologiska termer av "kulturkrock" och att kulturella skillnader legitimerar exkludering och diskriminering utefter rasföreställningar och rangordning av kultur som högre och lägre stående i relation till varandra. rdf:langString
Культу́рный раси́зм (но́вый раси́зм, неораси́зм, дифференциали́стский раси́зм, постмодерни́стский раси́зм) — форма расизма, идеология институционального господства и расово-этнического превосходства одной социальной группы над другими, которая рассматривает культурные различия, реальные, воображаемые или сконструированные, как непреодолимые, а различные культуры как несовместимые между собой. rdf:langString
rdf:langString عنصرية ثقافية
rdf:langString Racisme postmodern
rdf:langString Racismo cultural
rdf:langString Cultural racism
rdf:langString Cultureel racisme
rdf:langString Культурный расизм
rdf:langString Kulturell rasism
xsd:integer 46613990
xsd:integer 1110627808
rdf:langString Jackson
rdf:langString Kassimeris
xsd:integer 172
xsd:integer 2015
rdf:langString Driver
rdf:langString Copsey
rdf:langString Balibar
rdf:langString Bar-On
rdf:langString Grosfoguel
rdf:langString Rattansi
xsd:integer 5 21 95 142 335 412
xsd:integer 1991 1999 2001 2007 2010 2011
rdf:langString Allen
rdf:langString Brown
rdf:langString Goodwin
rdf:langString McCulloch
rdf:langString Miles
rdf:langString Dennissen
rdf:langString Rattansi
rdf:langString Siebers
rdf:langString Taguieff
xsd:integer 3 64 68 95 165 471
xsd:integer 291293
xsd:integer 2001 2003 2006 2007 2011 2015
rdf:langString Meredith
rdf:langString Alessio
rdf:langString Dennissen
rdf:langString Rodat
rdf:langString Siebers
xsd:integer 111 136 471
xsd:integer 2014 2015 2017
rdf:langString left
rdf:langString right
rdf:langString A middle-aged white man with dark brown hair. He is wearing a suit including a black jacket and a striped silver tie.
rdf:langString An elderly white man with receding white hair is wearing glasses. He is outdoors with various people in the background, suggesting a crowd. He is smiling, his mouth open. He is wearing a shirt with a blue jacket.
rdf:langString In Western Europe, far-right politicians like Jean-Marie Le Pen and Nick Griffin downplayed their parties' biologically racist positions to argue for the incompatibility of different cultural groups.
rdf:langString JM Le Pen 22092007.jpg
rdf:langString Nick griffin bnp from flickr user britishnationalism .jpg
rdf:langString An important characteristic of the so-called 'new racism', 'cultural racism' or 'differential racism' is the fact that it essentialises ethnicity and religion, and traps people in supposedly immutable reference categories, as if they are incapable of adapting to a new reality or changing their identity. By these means cultural racism treats the 'other culture' as a threat that might contaminate the dominant culture and its internal coherence. Such a view is clearly based on the assumption that certain groups are the genuine carriers of the national culture and the exclusive heirs of their history while others are potential slayers of its 'purity'.
rdf:langString [C]an a combination of religious and other cultural antipathy be described as 'racist'? Is this not to rob the idea of racism of any analytical specificity and open the floodgates to a conceptual inflation that simply undermines the legitimacy of the idea?
rdf:langString [S]chools may be one of the few public institutions that have the potential to counteract a culturally racist ideology [in the U.S.] […] [I]t is also imperative that we confront cultural racism in our schools and classrooms so that our society eventually might overcome notions of White supremacy and become more inclusive and accepting of our human diversity.
rdf:langString — Scholar of critical pedagogy Rebecca Powell, 2000
rdf:langString —Sociologist Ali Rattansi, 2007
rdf:langString —Sociologist Uri Ben-Eliezer, 2004
xsd:integer 300
xsd:integer 25
rdf:langString El racisme postmodern o racisme cultural és una ideologia que recolza la idea que les cultures no són ni inferiors ni superiors, sinó diferents, i que no existeix una desigualtat entre races, sinó una diferència entre cultures. Així mateix, aquest pensament nega el diàleg i la interacció entre les diverses cultures, per tant, la possibilitat d'establir unes normes comunes de convivència en territoris compartits. La postmodernitat va portar l'encobriment i l'ocultació del racisme, és a dir, en la postmodernitat se sap que hi ha racisme, però s'actua com si no n'hi hagués. Amb el pas del temps i a mesura que la societat evolucionava, fer públiques declaracions en contra d'altres races i/o ètnies va començar a no estar acceptat per part de la societat. Això no ha comportat la desaparició del racisme, però si la tendència a no mostrar-lo públicament. Aquesta manera la societat aparenta ha deixat de ser racista quan en realitat aquest es troba latent. El racisme postmodern exclou els i les immigrants i els d'una forma més deshumanitzada que el racisme al qual estàvem acostumats, destruint el diàleg i afavorint unes idees semblants a les cíniques on el seu objectiu no era pas una transformació de la societat, sinó oferir una tranquil·litat individual a tot el qui, voluntàriament, s'unís a les seves, amb la garantia que la societat no perdi la seva identitat pròpia i individual. És impossible educar conjuntament a persones de diferents cultures, ja que el diàleg i l'intercanvi només poden portar a la pèrdua de diferència i identitat de les cultures no dominants. El mateix passa amb la convivència. El que aquest tipus de racisme pretén, és que cada cultura i grup visqui al seu lloc d'origen per tal de no perdre les seves arrels. No lluita per la igualtat, perquè aquesta únicament perjudica la identitat de cada cultura i cada grup. En l'actualitat és molt difícil que alguna persona accepti públicament que és racista. Ja sigui perquè sap que no està acceptat socialment o perquè realment no ho sigui d'una manera conscient i voluntària. La societat ha evolucionat i ha canviat, sembla que ha deixat de banda el ser racista, però només ho aparenta. La societat s'ha vist obligada a camuflar-se i a transformar la discriminació continuant amb el racisme a través d'uns mecanismes més subtils i difícils d'identificar. La prova que demostra que el racisme no ha desaparegut la trobem en les diferències socials que hi ha entre ètnies, races i immigrants. Aquelles persones de creuen que la raça de cada persona influeix en la seva intel·ligència, també es mostren menys interessats a socialitzar-se, i en donar suport a les polítiques que redueixen la en l'educació.
rdf:langString العنصرية الثقافية، وتسمى أحيانًا العنصرية الحديثة، أو العنصرية الجديدة، أو عنصرية ما بعد الحداثة، أو العنصرية التفاضلية، هي مفهوم يطلَق على التحيّز والتمييز على أساس الاختلافات الثقافية بين المجموعات الإثنية أو العرقية. وهذا يشمل فكرة أن بعض الثقافات تتفوّق على غيرها، وأن الثقافات المتنوعة غير متوافقة بشكل أساسي ويجب ألا تتعايش في نفس المجتمع أو الدولة. تختلف العنصرية الثقافية عن العنصرية البيولوجية أو العلمية التي تعني التحيّز والتمييز المبني على الاختلافات البيولوجية الملحوظة بين المجموعات الإثنية أو العرقية. طوّر باحثون من أوروبا الغربية، مثل: مارتن باركر وإتيان باليبار وبيير أندريه تاغييف، مفهوم العنصرية الثقافية في الثمانينيات والتسعينيات من القرن العشرين. ناقش هؤلاء المنظّرون بأن معاداة المهاجرين الواضحة آنذاك في البلدان الغربية يجب أن يطلَق عليها مسمّى عنصرية، وهو مصطلح استُخدم لوصف التمييز على أساس العِرق البيولوجي الملحوظ منذ أوائل القرن العشرين. وناقشوا أن العنصرية البيولوجية أصبحت أقل انتشارًا تدريجيًا في المجتمعات الغربية خلال النصف الثاني من القرن العشرين، ومع ذلك حلّت محلها عنصرية ثقافية جديدة بُنيت على الاعتقاد بوجود اختلافات ثقافية جوهرية لا يمكن تجاهلها. وأشاروا إلى أن الحركات اليمينية المتطرفة مثل نوفيل دروات الفرنسية روّجت لهذا التغيير. طُرحت ثلاث حجج رئيسية تبيّن لمَ يجب اعتبار الاعتقاد بوجود اختلافات ثقافية جوهرية لا يمكن تجاهلها تصرّفًا عنصريًّا. الحجة الأولى: العداء على أساس ثقافي يمكن أن يؤدي إلى نفس الممارسات التمييزية والمسيئة التي تنتج عن الاعتقاد بوجود اختلافات بيولوجية جوهرية، مثل الاستغلال أو الاضطهاد أو الإبادة. والحجة الثانية: الاعتقاد بوجود اختلاف بيولوجي وثقافي غالبًا ما يكون مترابطًا وأن العنصريين البيولوجيين يستخدمون ادعاءات الاختلاف الثقافي للترويج لأفكارهم في السياقات التي تكون فيها العنصرية البيولوجية غير مقبولة اجتماعيًا. أما الحجة الثالثة: تعترف فكرة العنصرية الثقافية بأنه في العديد من المجتمعات، تعرّضت مجموعات كالمهاجرين والمسلمين للتصنيف العرقي، إذ بات يُنظر إليها على أنها مجموعات اجتماعية متباينة ومنفصلة عن الأغلبية على أساس سماتها الثقافية. جادل أولئك المتأثرون بالتعليم النقدي الذين يدعون إلى القضاء على العنصرية الثقافية في البلدان الغربية أنه يجب القيام بذلك من خلال تعزيز التعليم متعدد الثقافات ومناهضة العنصرية في المدارس والجامعات. أُثير جدلٌ حول جدوى هذا المفهوم. جادل بعض الباحثين أن التحيّز والعداء القائم على الثقافة يختلف اختلافًا كبيرًا عن العنصرية البيولوجية ومن غير المناسب استخدام مصطلح «العنصرية» لكليهما. ووفقًا لهذا الرأي، إن إدراج التحيّز الثقافي ضمن مفهوم العنصرية يؤدي إلى اتساع المفهوم وإضعاف جدواه. أُثير بين الباحثين الذين استخدموا مفهوم العنصرية الثقافية جدلٌ حول مجالها. جادل بعض الباحثين أنه يجب اعتبار رهاب الإسلام شكلًا من أشكال العنصرية الثقافية. اختلف آخرون معهم بحجة أن العنصرية الثقافية تتعلق برموز الاختلاف المرئية مثل الملابس والمطبخ واللغة، بينما يتعلق رهاب الإسلام في المقام الأول بالعداء على أساس المعتقدات الدينية لشخص ما.
rdf:langString Cultural racism, sometimes called neo-racism, new racism, postmodern racism, or differentialist racism, is a concept that has been applied to prejudices and discrimination based on cultural differences between ethnic or racial groups. This includes the idea that some cultures are superior to others, and that various cultures are fundamentally incompatible and should not co-exist in the same society or state. In this it differs from biological or scientific racism, meaning prejudices and discrimination rooted in perceived biological differences between ethnic or racial groups. The concept of cultural racism was developed in the 1980s and 1990s by West European scholars such as Martin Barker, Étienne Balibar, and Pierre-André Taguieff. These theorists argued that the hostility to immigrants then evident in Western countries should be labelled racism, a term that had been used to describe discrimination on the grounds of perceived biological race since the early 20th century. They argued that while biological racism had become increasingly unpopular in Western societies during the second half of the 20th century, it had been replaced by a new, cultural racism that relied on a belief in intrinsic and insurmountable cultural differences instead. They noted that this change was being promoted by far-right movements such as the French Nouvelle Droite. Three main arguments as to why beliefs in intrinsic and insurmountable cultural differences should be considered racist have been put forward. One is that hostility on a cultural basis can result in the same discriminatory and harmful practices as belief in intrinsic biological differences, such as exploitation, oppression, or extermination. The second is that beliefs in biological and cultural difference are often interlinked and that biological racists use claims of cultural difference to promote their ideas in contexts where biological racism is considered socially unacceptable. The third argument is that the idea of cultural racism recognises that in many societies, groups like immigrants and Muslims have undergone racialization, coming to be seen as distinct social groups separate from the majority on the basis of their cultural traits. Influenced by critical pedagogy, those calling for the eradication of cultural racism in Western countries have largely argued that this should be done by promoting multicultural education and anti-racism through schools and universities. The utility of the concept has been debated. Some scholars have argued that prejudices and hostility based on culture are sufficiently different from biological racism that it is not appropriate to use the term racism for both. According to this view, incorporating cultural prejudices into the concept of racism expands the latter too much and weakens its utility. Among scholars who have used the concept of cultural racism, there have been debates as to its scope. Some scholars have argued that Islamophobia should be considered a form of cultural racism. Others have disagreed, arguing that while cultural racism pertains to visible symbols of difference like clothing, cuisine, and language, Islamophobia primarily pertains to hostility on the basis of someone's religious beliefs.
rdf:langString El racismo cultural, también denominado «neoracismo» o racismo «diferencial», es una forma de racismo surgida después de la Segunda Guerra Mundial en la que la identificación de los grupos humanos no se basa en sus rasgos biológicos (en la «raza», un concepto deslegitimado después de 1945) sino en su cultura, estableciendo una jerarquía de culturas «superiores» e «inferiores» como en el viejo racismo científico.
rdf:langString Cultureel racisme, nieuw racisme of neoracisme is een vorm van racisme die de cultuur van een vermeend ras of groep superieur acht aan andere rassen of groepen. Het treedt zowel institutioneel als individueel op. Bij cultureel racisme gebruikt de dominante groep de definitiemacht om de voorkeur voor de eigen cultuur – etnocentrisme – op te leggen. Niet-dominante groepen worden onderscheiden door cultuur en religie als de essentie van die groepen voor te stellen waarbij die essentie bedreigend zou zijn voor de dominante cultuur. De gruwelen van de Tweede Wereldoorlog hadden de excessen van genocide, eugenetica en van openlijk racistische regimes voor lange tijd onaanvaardbaar gemaakt in de publieke opinie. Daarmee waren vooroordelen en angst voor het vreemde echter niet verdwenen, evenmin als uitgesproken racisme. De decennia van economische voorspoed na de oorlog en de vrijwel volledige werkgelegenheid brachten ook een immigratiegolf van gastarbeiders richting Europa op gang. Met de oliecrisis van 1973 kwam er echter een einde aan de economische groei en groeide de werkloosheid, wat de tot dan toe geprezen tolerantie af deed nemen. De voedingsbodem voor een tweedeling binnen de arbeidersklasse groeide zo, aangezien autochtonen een werkelijke of ingebeelde rivaliteit ondervonden van allochtonen op het gebied van werk, huisvesting en opleiding, terwijl misbruik van sociale voorzieningen breed werd uitgemeten. Xenofobie en alledaags racisme konden zo met een beroep op de nationale identiteit en de volksaard toch weer op de politieke agenda verschijnen. Het begrip ondervindt kritiek, omdat het het begrip racisme teveel op zou rekken en daarmee van zijn betekenis af zou doen. Redenen om toch van cultureel racisme te spreken, zijn: * net als in het oude biologische racisme is er sprake van , onderdrukking en exploitatie * groepen immigranten worden geracialiseerd, waarbij cultuur en gedrag als een onveranderlijk onderdeel van die groepen worden gepresenteerd en als bedreiging van de natie-staat * de nadruk op cultuur maskeert het raciale aspect, omdat dit te gevoelig ligt
rdf:langString Kulturell rasism eller kulturrasism är ett begrepp som används inom olika forskningsfält – såsom samhällsvetenskapliga discipliner, humaniora, beteendevetenskap med flera – för att beteckna fenomen som man ser som uttryck för en specifik typ av rasism och en vidareutveckling av den biologiska rasismen. "Kulturell rasism" används exempelvis av FN och diskrimineringsombudsmannen (DO) samt inom forskarvärlden för att beteckna vissa rasistiska ideologier, idéer, resonemang, argument och föreställningar. Anförandena görs i ideologiska termer av "kulturkrock" och att kulturella skillnader legitimerar exkludering och diskriminering utefter rasföreställningar och rangordning av kultur som högre och lägre stående i relation till varandra. Historiskt sett har rasbegreppet använts om hela kulturer och folkslag, bland annat genom biologistiskt motiverade tal om exempelvis "den svenska rasen" medan det idag är vanligare med tal om "svenska identiteten" eller "svenskhet", som båda är uttryck för kulturella egenskaper och föreställda distinkta kvaliteter. Termen har kritiserats bl.a. då den enligt kritiker felaktigt associerar kulturell kritik och kulturell preferens med egentlig rasism, d.v.s. med diskriminering av personer baserat på genetiskt arv eller 'ras'. Kulturrasism har även kritiserats för att göra rasism till ett oprecist och urvattnat begrepp.
rdf:langString Культу́рный раси́зм (но́вый раси́зм, неораси́зм, дифференциали́стский раси́зм, постмодерни́стский раси́зм) — форма расизма, идеология институционального господства и расово-этнического превосходства одной социальной группы над другими, которая рассматривает культурные различия, реальные, воображаемые или сконструированные, как непреодолимые, а различные культуры как несовместимые между собой. Старый, биологический расизм был распространён в эпоху европейского колониализма, тогда как новый расизм связан с процессом деколонизации и ростом миграции в Европу в первые десятилетия после Второй мировой войны. Новый расизм изображает межгрупповые различия как естественные и изначальные (примордиализм). Центральной идеей этого направления является не биологическая наследственность, а непреодолимость культурных различий. Новый расизм на словах постулирует не превосходство одних групп или народов по отношению к другим, а лишь деструктивность стирания между ними границ, несовместимость образа жизни и традиций. Заявления приверженцев культурного расизма о равенстве разных культур могут рассматриваться как мнимые, поскольку на практике приверженцы культурного расизма считают одни культуры выше других. В рамках культурного расизма культурные различия рассматриваются как естественная основа для формирования закрытых сообществ в рамках национальных государств, поскольку утверждается, что отношения между различными культурами по существу являются враждебными. Продвигается идея неспособности меньшинств к пониманию доминирующих в данной стране культурных норм. Культурный расизм включает в себя идею, что социальные проблемы меньшинств являются следствием их культурных ценностей и поведения, и вина за эти проблемы лежит на самих меньшинствах. Ряд исследователей ограничивают термин «расизм» биологическим расизмом и считают, что концепция существования «культурного расизма» («нового расизма») не обоснованна. В частности, критикуется чрезмерное расширение понятия расизма, по мнению критиков устраняющее различия между ним и понятием «национализм»; предлагается описывать явление «культурного расизма» в понятиях этноцентризма, рассматривать его как близкое к ксенофобии или заменить концепциями «культурного эссенциализма» и «культурного фундаментализма».
xsd:nonNegativeInteger 55371

data from the linked data cloud