Crescentius the Younger

http://dbpedia.org/resource/Crescentius_the_Younger an entity of type: Person

Joan Crescenci el jove (o Crescenci II) (? – 998) Fill de Crescenci el vell, va ser un líder de l'aristocràcia medieval a Roma. Durant la minoria d'edat de l'emperador del Sacre Imperi Otó III es va proclamar patrici romà (Patricius Romanorum) i es va convertir de facto en el líder de la noblesa de Roma. Després de ser deposat, va recuperar el control de Roma a través d'una revolta i va asseure en el tron papal a l'antipapa Joan XVI. La revolta va fracassar i Crescenci va ser executat. rdf:langString
Crescentius I. Nomentanus († 29. April 998 in Rom), manchmal fälschlicherweise als Johannes I. Crescentius Nomentanus, manchmal als Crescentius II. bezeichnet, war einflussreicher römischer Patricius und Gegenspieler Kaiser Ottos III. Er war am Sturz von Papst Johannes XIV. 984 beteiligt, wodurch Papst Bonifatius VII. wieder eingesetzt wurde. rdf:langString
Crescentius the Younger (or Crescentius II; died 29 April 998), son of Crescentius the Elder, was a leader of the aristocracy of medieval Rome. During the minority of Holy Roman Emperor Otto III, he declared himself Consul (or Senator) of Rome (Patricius Romanorum) and made himself de facto ruler of Rome. After being deposed, he led a rebellion, seized control of Rome, and appointed an antipope, but the rebellion failed and Crescentius was eventually executed. rdf:langString
Crescenzio Nomentano, noto anche come Crescenzio II e Crescenzio il Giovane, (Roma, ... – Roma, 998), è stato un nobile italiano.Crescenzio era figlio di Crescenzio de Theodora, detto anche Crescenzio il vecchio. Fu a capo dell'aristocrazia della Roma medievale. Durante la minore età dell'imperatore Ottone III, si autonominò Console (o Senatore) di Roma (Patricius Romanorum) e si rese de facto sovrano della città. Dopo essere stato deposto guidò una a rivolta, prese il controllo di Roma, ed elesse un antipapa, ma la rivolta fallì e Crescenzio alla fine fu giustiziato. rdf:langString
Johannes Crescentius Momentanus, också känd som Crescentius den yngre (eller Crescentius II), död 29 april 998, var en romersk patricier. Han var troligen son till den som efter Otto I:s död ingrep i striderna kring påvestolen, och därmed sonson till Theodora. Han blev patricius i Rom 985 och behärskade staden under 15 år, men störtades därefter av Otto III och avrättades. Hans son Johannes Crescentius var även han patricius i Rom, och hade långvariga strider med grevarna av Tusculum, men hävdade sig fram till sin död 1012. rdf:langString
Иоанн Кресценций (Номентан; казнён в 998) — правитель Рима (985—998) из патрицианского рода Кресценциев, предположительно внук Феодоры Младшей, сын Кресценция (умер в 984). Подчинился Оттону III, когда тот возвёл в папы римские Григория V. По сообщению «Хильдесхаймских анналов», Оттон в 996 году хотел изгнать Кресценция из Рима за обиды, которые тот причинял папе Иоанну XV, но новый папа уговорил императора простить Кресценция. Однако, после ухода Оттона из Рима Кресценций возглавил восстание римлян против Григория и изгнал его. Возвёл на папский престол Иоанна XVI. Искал помощи Византии. После взятия Рима Оттон III казнил Кресценция. rdf:langString
Crescencio II (¿? – 998), noble romano conocido como Crescencio el Joven, hijo de Crescencio I y miembro de la familia Crescenzi, aprovechó la minoría de edad del emperador Otón III, para autoproclamarse patricio romano y pasar a liderar a la nobleza romana.​ En 984 conspiró junto con su padre para conseguir volver a sentar en el trono papal al antipapa Bonifacio VII enfrentándose con ello a la facción imperial que había apoyado y elegido como papa a Juan XIV. * Datos: Q178289 rdf:langString
Crescêncio II, o Jovem (? - 998) era natural de Roma e filho de Crescêncio I. As aspirações da aristocracia romana não desapareceram com a morte de Crescêncio I. Depois da morte do antipapa Bonifácio VII, Crescêncio II assumiu as rédeas do poder em Roma. As circunstâncias eram-lhe favoráveis. O imperador Otão III era ainda uma criança e a mãe, a imperatriz Teofânia Escleraina, apesar de enérgica, estava longe de Roma. Crescêncio II tomou o título de Patricius Romanorum, querendo dizer que era ele quem governava Roma, embora não totalmente independente da autoridade imperial. rdf:langString
rdf:langString Crescenci II
rdf:langString Crescentius I. Nomentanus
rdf:langString Crescencio II
rdf:langString Crescentius the Younger
rdf:langString Crescenzio Nomentano
rdf:langString Crescêncio II
rdf:langString Иоанн Кресценций
rdf:langString Johannes Crescentius Momentanus
xsd:integer 5274754
xsd:integer 1122736029
rdf:langString Joan Crescenci el jove (o Crescenci II) (? – 998) Fill de Crescenci el vell, va ser un líder de l'aristocràcia medieval a Roma. Durant la minoria d'edat de l'emperador del Sacre Imperi Otó III es va proclamar patrici romà (Patricius Romanorum) i es va convertir de facto en el líder de la noblesa de Roma. Després de ser deposat, va recuperar el control de Roma a través d'una revolta i va asseure en el tron papal a l'antipapa Joan XVI. La revolta va fracassar i Crescenci va ser executat.
rdf:langString Crescentius I. Nomentanus († 29. April 998 in Rom), manchmal fälschlicherweise als Johannes I. Crescentius Nomentanus, manchmal als Crescentius II. bezeichnet, war einflussreicher römischer Patricius und Gegenspieler Kaiser Ottos III. Er war am Sturz von Papst Johannes XIV. 984 beteiligt, wodurch Papst Bonifatius VII. wieder eingesetzt wurde.
rdf:langString Crescentius the Younger (or Crescentius II; died 29 April 998), son of Crescentius the Elder, was a leader of the aristocracy of medieval Rome. During the minority of Holy Roman Emperor Otto III, he declared himself Consul (or Senator) of Rome (Patricius Romanorum) and made himself de facto ruler of Rome. After being deposed, he led a rebellion, seized control of Rome, and appointed an antipope, but the rebellion failed and Crescentius was eventually executed.
rdf:langString Crescencio II (¿? – 998), noble romano conocido como Crescencio el Joven, hijo de Crescencio I y miembro de la familia Crescenzi, aprovechó la minoría de edad del emperador Otón III, para autoproclamarse patricio romano y pasar a liderar a la nobleza romana.​ En 984 conspiró junto con su padre para conseguir volver a sentar en el trono papal al antipapa Bonifacio VII enfrentándose con ello a la facción imperial que había apoyado y elegido como papa a Juan XIV. El enfrentamiento entre la facción romana y la imperial desembocó en la encarcelación y posterior muerte de Juan XIV y la usurpación durante casi un año del trono pontificio por el antipapa Bonifacio VII. El conflicto entre el emperador y Crescencio II se solucionó cuando falleció el antipapa Bonifacio en 985 y resultó elegido para ocupar el solio pontificio Juan XV que contó con el apoyo de ambas partes hasta que en 996, acusado de nepotismo, fue expulsado de Roma por Crescencio. Esta expulsión provocó el primer viaje a Italia del emperador Otón III, aunque cuando arribó a Roma, Juan XV ya había fallecido, por lo que propició la elección como papa de Bruno, su propio primo, que tomó el nombre de Gregorio V y se convirtió en el primer papa alemán de la historia. El nuevo papa y el emperador en un sínodo celebrado condenaron a los cabecillas de la rebelión, entre ellos Crescencio II, al destierro; pena que fue posteriormente conmutada por intercesión del propio Gregorio V El nuevo papa sólo contaba con el apoyo imperial ya que el pueblo romano no aceptaba un papa extranjero rigiendo los destinos de la Iglesia, por lo que sólo hizo falta que Otón III abandonara Roma para que Crescencio II nombrase papa, en 997, a Juan Filigato, un obispo de origen griego, que tomó el nombre de Juan XVI. El nombramiento de este antipapa obligó, en 998, al emperador Otón III a regresar nuevamente a Italia donde tras restaurar a Gregorio V, mandó mutilar y encarcelar a Juan XVI e hizo decapitar a Crescencio II. * Datos: Q178289
rdf:langString Crescenzio Nomentano, noto anche come Crescenzio II e Crescenzio il Giovane, (Roma, ... – Roma, 998), è stato un nobile italiano.Crescenzio era figlio di Crescenzio de Theodora, detto anche Crescenzio il vecchio. Fu a capo dell'aristocrazia della Roma medievale. Durante la minore età dell'imperatore Ottone III, si autonominò Console (o Senatore) di Roma (Patricius Romanorum) e si rese de facto sovrano della città. Dopo essere stato deposto guidò una a rivolta, prese il controllo di Roma, ed elesse un antipapa, ma la rivolta fallì e Crescenzio alla fine fu giustiziato.
rdf:langString Crescêncio II, o Jovem (? - 998) era natural de Roma e filho de Crescêncio I. As aspirações da aristocracia romana não desapareceram com a morte de Crescêncio I. Depois da morte do antipapa Bonifácio VII, Crescêncio II assumiu as rédeas do poder em Roma. As circunstâncias eram-lhe favoráveis. O imperador Otão III era ainda uma criança e a mãe, a imperatriz Teofânia Escleraina, apesar de enérgica, estava longe de Roma. Crescêncio II tomou o título de Patricius Romanorum, querendo dizer que era ele quem governava Roma, embora não totalmente independente da autoridade imperial. É possível que a eleição do Papa João XV, que sucedeu ao antipapa Bonifácio VII, tenha contado com o apoio de Crescêncio II, mas são pouco conhecidas as circunstâncias desta eleição. Em alguns documentos oficiais da época, emitidos pelo papa, o nome de Crescêncio e o seu título aparecem ao lado do do papa, o que parece confirmar que Crescêncio continuava a exercer a sua autoridade sem oposição. Quando a Teofânia visitou Roma, comportou-se como imperatriz e soberana, deixando Crescêncio numa posição subalterna. Entretanto o jovem imperador Otão III assumiu o poder e, em 996, viajou para Itália, aparentemente respondendo aos apelos do papa João XV. Mas a morte deste, em princípios de Abril de 996, aconteceu antes do imperador chegar a Roma. Como líder dos romanos, Crescêncio enviou ao imperador, que se encontrava em Ravena, uma delegação pedindo que apresentasse um candidato a sucessor do papa falecido. Após uma consulta com os seus conselheiros, Otão III escolhe o seu primo Bruno, de apenas vinte e três anos, que parecia ter as qualificações necessárias. No início de Maio foi consagrado em Roma como Gregório V e a 21 de Maio coroou Otão III na Basílica de São Pedro. A 25 de Maio o novo papa e o imperador reunem um sínodo, que era ao mesmo tempo um tribunal. Os romanos rebeldes, incluindo Crescêncio, que tinham amargurado o pontificado do papa João XV, foram convocados para prestarem contas das suas acções. Alguns, entre eles Crescêncio, foram condenados ao exílio. Mas o Papa Gregório V, que desejava começar o seu pontificado com actos de misericórdia, intercedeu junto do imperador e a sentença de Crescêncio foi anulada. No entanto, apesar de autorizado a residir em Roma, foi-lhe retiado o título que usava. A clemência mostrada pelo papa para com Crescêncio teve como resposta actos de violência. Alguns meses depois da partida de Otão III, uma revolta irrompeu em Roma, sob o comando de Crescêncio. A presença de um papa e oficiais estrangeiros nos Estados Pontifícios eram ofensivos para os romanos. A rebelião foi tão bem sucedida que o papa teve que fugir em setembro de 996, acompanhado por apenas alguns seguidores. Em fevereiro de 997, já em Pavia, o papa convoca um sínodo e pronuncia uma sentença de excomunhão contra Crescêncio. Este, longe de se preocupar com a sentença do papa, nomeia um antipapa, Filagato, bispo de Piacenza, que tinha acabado de chegar de uma embaixada a Constantinopla representando Otão III. De origem grega, conseguira o episcopado graças à imperatriz Teofânia, mas não parece ter hesitado em aceitar o novo cargo. Em abril de 997 ele tomou o nome de João XIV. Mas, em fevereiro de 998, Otão III regressa a Roma com o papa Gregório V e toma a cidade sem dificuldade. O antipapa tenta fugir, enquanto Crescêncio se refugia no Castelo de Santo Ângelo. O infeliz João XVI foi logo capturado pelas forças do imperador; cortaram-lhe o nariz e as orelhas e arrancaram-lhe os olhos e a língua, fazendo-o ainda passear montado num burro virado para trás. Escapou com vida graças à intervenção de São Nilo e viveu até 1013. Em finais de Abril o Castelo de Santo Ângelo foi tomado. Crescêncio foi feito prisioneiro e o seu corpo pendurado numa forca no Monte Mário. Mais tarde os seus restos mortais foram enterrados na igreja de S. Pancrácio, no Janículo.
rdf:langString Johannes Crescentius Momentanus, också känd som Crescentius den yngre (eller Crescentius II), död 29 april 998, var en romersk patricier. Han var troligen son till den som efter Otto I:s död ingrep i striderna kring påvestolen, och därmed sonson till Theodora. Han blev patricius i Rom 985 och behärskade staden under 15 år, men störtades därefter av Otto III och avrättades. Hans son Johannes Crescentius var även han patricius i Rom, och hade långvariga strider med grevarna av Tusculum, men hävdade sig fram till sin död 1012.
rdf:langString Иоанн Кресценций (Номентан; казнён в 998) — правитель Рима (985—998) из патрицианского рода Кресценциев, предположительно внук Феодоры Младшей, сын Кресценция (умер в 984). Подчинился Оттону III, когда тот возвёл в папы римские Григория V. По сообщению «Хильдесхаймских анналов», Оттон в 996 году хотел изгнать Кресценция из Рима за обиды, которые тот причинял папе Иоанну XV, но новый папа уговорил императора простить Кресценция. Однако, после ухода Оттона из Рима Кресценций возглавил восстание римлян против Григория и изгнал его. Возвёл на папский престол Иоанна XVI. Искал помощи Византии. После взятия Рима Оттон III казнил Кресценция.
xsd:nonNegativeInteger 6481

data from the linked data cloud