Council of Piacenza

http://dbpedia.org/resource/Council_of_Piacenza an entity of type: WikicatCouncils

Η Σύνοδος της Πιατσέντσας ήταν μία ιστορική πολυπληθής σύνοδος κληρικών και λαϊκών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, που συνήλθε στην πόλη Πιατσέντσα (Πλακεντία), από 1 Μαρτίου μέχρι 5 Μαρτίου του 1095, επί Πάπα Ουρβανού Β΄. Η σημασία της Συνόδου της Πιατσέντσας υπήρξε σπουδαία τόσο από θρησκευτική όσο και πολιτική άποψη. Στη σύνοδο αυτή ρίχτηκε η ιδέα της αναγκαιότητας των σταυροφοριών που ακολούθησαν αργότερα. rdf:langString
The Council of Piacenza was a mixed synod of ecclesiastics and laymen of the Roman Catholic Church, which took place from March 1 to March 7, 1095, at Piacenza. The Council was held at the end of Pope Urban II's tour of Italy and France, which he made to reassert his authority after the investiture controversy with Henry IV, Holy Roman Emperor. Two hundred bishops attended, as well as 4000 other church officials, and 30,000 laymen. The large number of people present required that the council had to be held outside of the city. rdf:langString
Le concile de Plaisance était un synode composé d'ecclésiastiques et de laïcs de l'Église catholique romaine, qui s’est déroulé du 1er mars au 5 mars 1095, à Plaisance. rdf:langString
ピアチェンツァ公会議(ピアチェンツァこうかいぎ、イタリア語: Concilio di Piacenza)は、聖職者と平信徒から成っていたローマカトリック教会の教会会議で、1095年3月1日から3月7日にかけてピアチェンツァで開催。 公議会はウルバヌス2世のイタリアとフランスの視察の終わりに開催された。ウルバヌス2世が聖職叙任権闘争で失った権限を、当時の神聖ローマ皇帝ハインリヒ4世から取り戻すことを再主張するために会の発足を呼びかけた。200人の司教が出席し、4000人の教会員と3万人の平信徒が出席した。町の外で公会議が開かれなければならないほどに非常に多くの人間が集まった。 rdf:langString
Il concilio di Piacenza fu un sinodo misto di ecclesiastici e laici della Chiesa cattolica che ebbe luogo dal primo al 5 marzo 1095, a Piacenza. rdf:langString
De Synode van Piacenza of het Concilie van Piacenza was een vergadering van tweehonderd bisschoppen, 4000 kerkambtenaren en 30.000 leken; er waren zo veel mensen dat de raad buiten de stad Piacenza gehouden moest worden. De bijeenkomst vond plaatst van 1 tot 7 maart 1095. rdf:langString
Собор в Пьяченце — поместный собор католической церкви, состоявшийся в марте 1095 года в итальянском городе Пьяченца под председательством папы римского Урбана II (1088—1099). В ходе собора обсуждались политические и церковные проблемы, возникшие в ходе борьбы за инвеституру. rdf:langString
Die Synode von Piacenza war eine Synode vom 1. bis zum 5. März 1095 in Piacenza. Die Synode wurde von Papst Urban II. am Ende einer Reise durch Italien und Frankreich einberufen. Der Papst wollte mit der großen Versammlung vor zahlreichen kirchlichen und weltlichen Würdenträgern seine Autorität nach dem Ende des Investiturstreits unterstreichen. Diese Autorität drückte sich bereits durch die Anzahl der Teilnehmer aus: Rund 4000 Kleriker, darunter 200 Bischöfe, und 30.000 Laien werden genannt. Der größte Teil der Laien dürften allerdings Schaulustige aus Piacenza und der Umgebung gewesen sein. rdf:langString
El Concilio de Piacenza fue un sínodo de la Iglesia católica que tuvo lugar entre el 1 de marzo y el 5 de marzo de 1095 en Piacenza. El concilio ocurrió tras la Querella de las Investiduras, un importante conflicto político que enfrentó al Papa con el emperador del Sacro Imperio Romano-Germánico en relación con la designación y nombramiento de prelados y arzobispos germánicos. La lucha fue de tal modo que el emperador intentó deponer al papa Gregorio VII y hacer elegir en su lugar un tal Guiberto, quien se convirtió en el antipapa Clemente III. rdf:langString
Konsili Piacenza adalah sinode rohaniwan dan awam yang diadakan oleh Gereja Katolik Roma dari 1 hingga 5 Maret 1095 di kota Piacenza. Konsili ini diadakan pada akhir kunjungan Paus Urbanus II ke Italia dan Prancis, yang ia lakukan untuk memperkuat otoritasnya akibat kontroversi pentahbisan dengan Henry IV, Kaisar Romawi Suci. Dua ratus uskup, empat ribu pejabat gereja lain, dan 30.000 orang awam menghadiri konsili ini; karena jumlah peserta terlalu banyak, konsili terpaksa diadakan di luar kota. Jumlah hadirin yang sangat banyak menunjukkan bahwa otoritas gereja setelah Paus Gregorius VII telah menguat. rdf:langString
O Concílio de Placência foi um sínodo composto por clero e leigos da Igreja Católica Romana que decorreu entre 1 de março e 5 de março de 1095 em Placência. O concílio seguiu-se à Questão das Investiduras, um importante conflito político que opôs o Papa ao imperador do Sacro Império Romano-Germânico em relação à designação e nomeação de prelados e arcebispos germânicos. A luta foi de tal modo acesa que o imperador tentou depor o Papa Gregório VII e fazer eleger em seu lugar um tal Guiberto, que ficou para a história como Antipapa Clemente III. rdf:langString
rdf:langString Synode von Piacenza
rdf:langString Σύνοδος της Πιατσέντσας
rdf:langString Concilio de Plasencia
rdf:langString Council of Piacenza
rdf:langString Concile de Plaisance
rdf:langString Konsili Piacenza
rdf:langString Concilio di Piacenza
rdf:langString ピアチェンツァ公会議
rdf:langString Synode van Piacenza
rdf:langString Concílio de Placência
rdf:langString Собор в Пьяченце
xsd:integer 750550
xsd:integer 1054733051
rdf:langString Die Synode von Piacenza war eine Synode vom 1. bis zum 5. März 1095 in Piacenza. Die Synode wurde von Papst Urban II. am Ende einer Reise durch Italien und Frankreich einberufen. Der Papst wollte mit der großen Versammlung vor zahlreichen kirchlichen und weltlichen Würdenträgern seine Autorität nach dem Ende des Investiturstreits unterstreichen. Diese Autorität drückte sich bereits durch die Anzahl der Teilnehmer aus: Rund 4000 Kleriker, darunter 200 Bischöfe, und 30.000 Laien werden genannt. Der größte Teil der Laien dürften allerdings Schaulustige aus Piacenza und der Umgebung gewesen sein. Die Zurschaustellung päpstlicher Würde sollte vor allem die Spaltung der Kirche beenden. Mit Urban II. und Clemens III. beanspruchten zwei Päpste die Herrschaft. Während Clemens Kaiser Heinrich IV. unterstützte, stand Urban in Opposition zum Kaiser. Auch in zahlreichen nachgeordneten Kirchenämtern gab es Mehrfachbesetzungen durch streitende Parteien, worunter die Macht der Kirche und die Erfüllung der Seelsorgeaufgaben litten. Zu einer Entscheidung zwischen den beiden Päpsten kam es allerdings nicht. Urban veröffentlichte lediglich eine Bulle gegen seinen Konkurrenten und dessen Anhänger. Darüber hinaus wurden eine Reihe von politischen Fragen behandelt: Adelheid von Kiew, die Frau von Kaiser Heinrich IV., beschuldigte ihren Gatten des Ehebruchs und sexueller Ausschweifungen. Kurz darauf schied der Papst das Kaiserpaar. Eherechtliche Fragen erörterten auch Gesandte Philipps I. von Frankreich. Der König beschwerte sich darüber, dass er exkommuniziert worden war, nachdem er seine erste Frau Bertha von Holland verstoßen und die verheiratete Bertrada von Montfort geheiratet hatte. Urban gewährte dem König eine Frist, um sich zu rechtfertigen und bestätigte dann auf der Synode von Clermont die Exkommunikation. Außerdem wurden im Verlauf der Synode mehrere päpstliche Verordnungen erlassen, unter anderem gegen die Häresie Berengars von Tours, gegen Geldzahlungen für das Erteilen von Sakramenten, für den Zölibat und über die Transsubstantiation. Das im Nachhinein bedeutsamste Ereignis der Synode von Piacenza war das Erscheinen eines Gesandten des byzantinischen Kaisers Alexios I. Nachdem Alexios unter Gregor VII. gebannt worden war, hatte Urban II. dieses Urteil aufgehoben und damit eine Annäherung zwischen der katholischen Kirche und Byzanz eingeleitet. In Piacenza berichteten die Byzantiner von der Bedrohung ihres Reiches durch die Seldschuken, erinnerten daran, dass Jerusalem von den Moslems besetzt war und baten um Hilfe aus der lateinischen Welt. Auf Urban II. scheinen diese Berichte einen nachhaltigen Eindruck gemacht zu haben. Er ließ sie in den folgenden Monaten vor allem in Frankreich verbreiten und bezog sich schließlich bei seinem Aufruf zum Ersten Kreuzzug auf der Synode von Clermont im November 1095 darauf.
rdf:langString Η Σύνοδος της Πιατσέντσας ήταν μία ιστορική πολυπληθής σύνοδος κληρικών και λαϊκών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, που συνήλθε στην πόλη Πιατσέντσα (Πλακεντία), από 1 Μαρτίου μέχρι 5 Μαρτίου του 1095, επί Πάπα Ουρβανού Β΄. Η σημασία της Συνόδου της Πιατσέντσας υπήρξε σπουδαία τόσο από θρησκευτική όσο και πολιτική άποψη. Στη σύνοδο αυτή ρίχτηκε η ιδέα της αναγκαιότητας των σταυροφοριών που ακολούθησαν αργότερα.
rdf:langString The Council of Piacenza was a mixed synod of ecclesiastics and laymen of the Roman Catholic Church, which took place from March 1 to March 7, 1095, at Piacenza. The Council was held at the end of Pope Urban II's tour of Italy and France, which he made to reassert his authority after the investiture controversy with Henry IV, Holy Roman Emperor. Two hundred bishops attended, as well as 4000 other church officials, and 30,000 laymen. The large number of people present required that the council had to be held outside of the city.
rdf:langString El Concilio de Piacenza fue un sínodo de la Iglesia católica que tuvo lugar entre el 1 de marzo y el 5 de marzo de 1095 en Piacenza. El concilio ocurrió tras la Querella de las Investiduras, un importante conflicto político que enfrentó al Papa con el emperador del Sacro Imperio Romano-Germánico en relación con la designación y nombramiento de prelados y arzobispos germánicos. La lucha fue de tal modo que el emperador intentó deponer al papa Gregorio VII y hacer elegir en su lugar un tal Guiberto, quien se convirtió en el antipapa Clemente III. El papa Urbano II salió vencedor de este conflicto y decidió convocar a los obispos de Italia, Borgoña, Francia, Baviera y otras provincias para un concilio que tuvo lugar en Piacenza en la Cuaresma de 1095. El texto oficial de los cánones aprobados no se ha conservado. Existen narraciones de cronistas contemporáneos como , así como un documento que cita quince capitula statutorum. El emperador bizantino Alejo I Comneno envió una embajada a este concilio para pedir ayuda a Urbano II contra los turcos. Urbano aceptó, con la esperanza de que, al ayudar a las iglesias orientales en este momento de gran necesidad, acabaría con el Gran Cisma de Oriente de 40 años atrás y reuniría a la Iglesia cristiana bajo el dominio papal, como «obispo y prelado máximo de todo el mundo».​
rdf:langString Le concile de Plaisance était un synode composé d'ecclésiastiques et de laïcs de l'Église catholique romaine, qui s’est déroulé du 1er mars au 5 mars 1095, à Plaisance.
rdf:langString Konsili Piacenza adalah sinode rohaniwan dan awam yang diadakan oleh Gereja Katolik Roma dari 1 hingga 5 Maret 1095 di kota Piacenza. Konsili ini diadakan pada akhir kunjungan Paus Urbanus II ke Italia dan Prancis, yang ia lakukan untuk memperkuat otoritasnya akibat kontroversi pentahbisan dengan Henry IV, Kaisar Romawi Suci. Dua ratus uskup, empat ribu pejabat gereja lain, dan 30.000 orang awam menghadiri konsili ini; karena jumlah peserta terlalu banyak, konsili terpaksa diadakan di luar kota. Jumlah hadirin yang sangat banyak menunjukkan bahwa otoritas gereja setelah Paus Gregorius VII telah menguat. Sebagian besar informasi mengenai Konsili Piacenza berasal dari , yang mungkin juga hadir langsung.
rdf:langString ピアチェンツァ公会議(ピアチェンツァこうかいぎ、イタリア語: Concilio di Piacenza)は、聖職者と平信徒から成っていたローマカトリック教会の教会会議で、1095年3月1日から3月7日にかけてピアチェンツァで開催。 公議会はウルバヌス2世のイタリアとフランスの視察の終わりに開催された。ウルバヌス2世が聖職叙任権闘争で失った権限を、当時の神聖ローマ皇帝ハインリヒ4世から取り戻すことを再主張するために会の発足を呼びかけた。200人の司教が出席し、4000人の教会員と3万人の平信徒が出席した。町の外で公会議が開かれなければならないほどに非常に多くの人間が集まった。
rdf:langString Il concilio di Piacenza fu un sinodo misto di ecclesiastici e laici della Chiesa cattolica che ebbe luogo dal primo al 5 marzo 1095, a Piacenza.
rdf:langString De Synode van Piacenza of het Concilie van Piacenza was een vergadering van tweehonderd bisschoppen, 4000 kerkambtenaren en 30.000 leken; er waren zo veel mensen dat de raad buiten de stad Piacenza gehouden moest worden. De bijeenkomst vond plaatst van 1 tot 7 maart 1095.
rdf:langString Собор в Пьяченце — поместный собор католической церкви, состоявшийся в марте 1095 года в итальянском городе Пьяченца под председательством папы римского Урбана II (1088—1099). В ходе собора обсуждались политические и церковные проблемы, возникшие в ходе борьбы за инвеституру.
rdf:langString O Concílio de Placência foi um sínodo composto por clero e leigos da Igreja Católica Romana que decorreu entre 1 de março e 5 de março de 1095 em Placência. O concílio seguiu-se à Questão das Investiduras, um importante conflito político que opôs o Papa ao imperador do Sacro Império Romano-Germânico em relação à designação e nomeação de prelados e arcebispos germânicos. A luta foi de tal modo acesa que o imperador tentou depor o Papa Gregório VII e fazer eleger em seu lugar um tal Guiberto, que ficou para a história como Antipapa Clemente III. O Papa Urbano II saiu vencedor deste conflito e decidiu convocar os bispos de Itália, Borgonha, França, Baviera e outras províncias para um concílio que teve lugar em Placência na Quaresma de 1095. Duzentos prelados responderam à convocatória, bem como quatro mil outros prelados e trinta mil leigos. Houve tanta gente que, à falta de espaços vastos, o concílio decorreu no exterior, na planície em redor da cidade. O texto oficial dos cânones aprovados não se conserva hoje e dele conhecem-se duas versões, uma do cronista , e outra de um documento que cita quinze capitula statutorum. O imperador bizantino Aleixo I Comneno enviou uma embaixada a este concílio para pedir ajuda ao papa Urbano II contra os turcos. Urbano concordou, com a esperança de, ao ajudar as igrejas orientais neste momento de grande necessidade, acabar com o Grande Cisma do Oriente ocorrido 40 anos antes, e reunir a Igreja cristã sob o domínio papal, como «bispo e prelado máximo de todo o mundo».
xsd:nonNegativeInteger 5822

data from the linked data cloud