Continental crust
http://dbpedia.org/resource/Continental_crust an entity of type: Thing
La kontinenta terkrusto konsistas, kontraŭe al la , el kun meza ĝis alta SiO2-enhavo, parte diktavolaj sedimentoj kaj la el ili ekestintaj produktoj. Pro la, relative al la oceana krusto, alta kvoto je aluminio kaj la ĝenerale alta kvoto je silicio, oni ankaŭ uzas la akronimon sialo. La denseco de la kontinenta terkrusto kun proksimume 2,7 g/cm3 estas malplia ol tiu de la oceana krusto. Ambaŭ "naĝas" sur la astenosfero. La dikeco de la kontinenta krusto sub ebenoj meznombre estas 35 km kaj plialtiĝas, laŭ la izostaza konduto, sub altaj montaroj ĝis 80 km.
rdf:langString
Kerak benua adalah lapisan batuan beku, batuan sedimen, dan batuan metamorf yang membentuk benua dan daerah dangkal dasar laut di dekat pantai, yang dikenal sebagai paparan kontinental. Sebagian besar terdiri dari batuan granit, kerak benua memiliki kepadatan sekitar 2,7 g/cm3 dan kurang padat dibandingkan bahan mantel bumi (kepadatan sekitar 3,3 g/cm3), yang terdiri dari batuan mafik. Kerak benua juga kurang padat dari kerak samudera (kepadatan sekitar 2,9 g/cm3), meskipun jauh lebih tebal, sebagian besar 25-70 km dibandingkan rata-rata ketebalan laut sekitar 7-10 km. Sekitar 40% dari permukaan bumi kini dilapisi dengan kerak benua, dengan komposisi sekitar 70% dari volume kerak bumi.
rdf:langString
대륙 지각(大陸地殼)은 대륙을 이루는 지각이다. 대양저를 이루는 해양 지각과는 구별되는 특징을 가진다. 해양지각에 비해 알루미늄이 현저히 많으며 철과 마그네슘의 양은 적다. 석영, 장석이 주된 구성광물이고 방해석도 많은 기여를 한다. 밀도가 해양지각에 비하여 낮으며 따라서 을 유지하기 위해서 더 두껍다(30~70킬로미터). 현재는 분열되어 6개의 큰 덩어리를 이루고 있다. 일반적으로 화강암이나 의 성분을 대륙지각의 성분으로 가정한다.
rdf:langString
La crosta continentale è la parte di crosta terrestre posta al di sotto delle aree continentali e di alcune aree, limitate e poco profonde, coperte da acque. La crosta continentale si differenzia, sia per proprietà fisiche che per composizione chimica, dalla crosta oceanica e dal sottostante mantello, dal quale è limitata inferiormente dalla discontinuità di Mohorovičić.
rdf:langString
Континента́льная кора́ или материко́вая кора́ — земная кора континентов, которая состоит из осадочного, гранитного и гранулит-базальтового пластов. Средняя мощность 35—45 км, максимальная — до 75 км (под горными массивами). Противопоставляется океанической коре, которая отлична по строению и составу. Континентальная кора покрывает около 40 % поверхности земного шара, по объёму составляет около 70 % от всей земной коры.
rdf:langString
大陸地殼（英語：continental crust）是岩石圈的一部分，和海洋地殼一同成為固態地球的最外層，主要由較輕之矽鋁質岩石如花崗岩、和變質岩組成，偏向酸性。相對於海洋地殼，大陸地殼的較豐富，密度也較小，平均密度約2.7（海洋地殼3.0）。大陸地殼就像冰山浮水一樣浮於地幔之上，在地面上可見的山脈只佔其厚度的一部分，實際上，一般大陸地殼的厚度在20至80公里之間。
rdf:langString
القشرة القارية (بالإنجليزية: Continental crust) هي طبقة من الصخور النارية والرسوبية والمتحولة التي تُشكل القارات والمناطق الضحلة من قاع البحر بالقرب من الشواطئ والتي تُسمى رصيف قاري. وقد تُسمى أحياناً بالسيال؛ لاحتوائها على الكثير من الجرانيت والسيليكا في مُكوناتها على عكس القشرة المحيطية.
rdf:langString
Kontinentální kůra je částí zemské kůry, která je vyvinuta pod pevninami, její spodní hranicí je . Tato je však obtížně sledovatelná, neboť není souvisle vyvinutá a mívá i charakter pozvolného přechodu. Z fyzikálního hlediska je oblastí, ve které se podélné seizmické vlny šíří rychlostí nižší než 6,2 km/s. Podle metamorfního modelu zemské kůry patří ke k.k. též bazaltová nebo gabrová vrstva společně s metamorfity granulitové facie (s rychlostí šíření vln mezi 6,5–7,2 km/s). Při tomto pojetí je pak spodní hranicí Mohorovičičova diskontinuita. Kontinentální kůra má oproti oceánské kůře výrazně větší mocnost – průměrně 35 km, ale extrémy dosahují hodnot až 90 km.
rdf:langString
Continental crust is the layer of igneous, sedimentary, and metamorphic rocks that forms the geological continents and the areas of shallow seabed close to their shores, known as continental shelves. This layer is sometimes called sial because its bulk composition is richer in aluminium silicates (Al-Si) and has a lower density compared to the oceanic crust, called sima which is richer in magnesium silicate (Mg-Si) minerals. Changes in seismic wave velocities have shown that at a certain depth (the Conrad discontinuity), there is a reasonably sharp contrast between the more felsic upper continental crust and the lower continental crust, which is more mafic in character.
rdf:langString
Die kontinentale Erdkruste, kurz auch kontinentale Kruste, bildet im Aufbau der Erde zusammen mit der ozeanischen Erdkruste die oberste Gesteinsschicht der Lithosphäre. Sie besteht aus magmatischen Gesteinen mit mittlerem bis hohem SiO2-Gehalt (im Wesentlichen Granitoide), teils mächtigen Sedimenten sowie jeweils daraus entstandenen metamorphen Gesteinen. Wegen des im Vergleich zur ozeanischen Kruste hohen Anteils an Aluminium (Al) und dem generell hohen Anteil an Silicium (Si), ist für die kontinentale Erdkruste (die äußerste Schicht der Erde) auch die vereinfachende Abkürzung Sial (auch SiAl) und der Name SiAl-Schicht gebräuchlich.
rdf:langString
La corteza continental es uno de los dos tipos de corteza en la Tierra, siendo el otro la corteza oceánica. Los continentes y sus plataformas continentales están compuestos de corteza continental. La corteza continental tiene un grosor promedio de 35 km, en cambio la corteza oceánica suele tener de 8 a 10 km de espesor. En zonas de orogenia la corteza continental puede alcanzar 60 a 70 km; actualmente su espesor máximo es de 75 km bajo la cordillera del Himalaya.
rdf:langString
Kontinente-lurrazala edo lurrazal kontinentala arroka igneo, sedimentario eta metamorfikoz eraturik dagoen eta kontinenteak eta kontinente-plataformak (itsasoko eremu ez sakonak, itsasertzetan kokatuta) osatzen dituen Lurraren azaleko eremua da. Lurraren gainazalaren ia %40a inguru betetzen du. Kontinente-lurrazala osatzen dituzten elementuei begira, ugarienak silizea eta aluminioa dituzten mineralak dira.
rdf:langString
La croûte continentale constitue l'armature des continents et des zones de fond marin peu profond près de leurs côtes, appelées plateaux continentaux, par opposition à la croûte océanique qui forme le fond des océans. Elle forme, avec le manteau lithosphérique sous-jacent, la lithosphère continentale.
rdf:langString
De continentale lithosfeer is het type lithosfeer onder continenten en het continentale plat. Continentale lithosfeer is duidelijk dikker en minder zwaar dan oceanische lithosfeer. Veel Tektonische platen bestaan uit zowel continentale als oceanische delen. Een scheikundige benaming voor continentale lithosfeer is "sial", afgeleid van de elementen silicium en aluminium, waarin continentale lithosfeer relatief verrijkt is. Als continentale lithosfeer bij een subductiezone aankomt kunnen er twee dingen gebeuren:
rdf:langString
Skorupa kontynentalna – jedna z dwóch podstawowych odmian skorupy ziemskiej obok oceanicznej. W przeciwieństwie do relatywnie cienkiej i gęstej skorupy oceanicznej, znajdującej się poniżej skorupy kontynentalnej i tworzącej dno oceanów, kontynenty zbudowane są z grubej warstwy lżejszych skał, które tworzą znane z mapy fizycznej Ziemi kontynenty.
rdf:langString
A crusta continental ou crosta continental é a camada de rochas graníticas, sedimentares e metamórficas que forma os continentes e as zonas de baixa profundidade junto às suas costas, conhecidas como plataformas continentais. É menos densa que o material do manto e assim "flutua" sobre este. A crusta continental é também menos densa que a crusta oceânica, mas muito mais espessa; 20 a 80 km de espessura contra os 5 a 10 km da crusta oceânica. Cerca de 40% da superfície terrestre encontra-se coberta por crusta continental.
rdf:langString
Континента́льна земна́ кора́, материко́ва земна́ кора́ — земна кора материків, що складається з осадового, гранітного і базальтового шарів. Середня потужність 35—45 км, максимальна — до 75 км (під гірськими спорудами). Синонім — материкова земна кора.
rdf:langString
rdf:langString
قشرة قارية
rdf:langString
Kontinentální kůra
rdf:langString
Kontinentale Erdkruste
rdf:langString
Kontinenta terkrusto
rdf:langString
Corteza continental
rdf:langString
Continental crust
rdf:langString
Lurrazal kontinental
rdf:langString
Kerak benua
rdf:langString
Crosta continentale
rdf:langString
Croûte continentale
rdf:langString
대륙 지각
rdf:langString
Continentale lithosfeer
rdf:langString
Skorupa ziemska kontynentalna
rdf:langString
Crusta continental
rdf:langString
Континентальная кора
rdf:langString
大陆地壳
rdf:langString
Континентальна земна кора
xsd:integer
673768
xsd:integer
1122952748
rdf:langString
Kontinentální kůra je částí zemské kůry, která je vyvinuta pod pevninami, její spodní hranicí je . Tato je však obtížně sledovatelná, neboť není souvisle vyvinutá a mívá i charakter pozvolného přechodu. Z fyzikálního hlediska je oblastí, ve které se podélné seizmické vlny šíří rychlostí nižší než 6,2 km/s. Podle metamorfního modelu zemské kůry patří ke k.k. též bazaltová nebo gabrová vrstva společně s metamorfity granulitové facie (s rychlostí šíření vln mezi 6,5–7,2 km/s). Při tomto pojetí je pak spodní hranicí Mohorovičičova diskontinuita. Kontinentální kůra má oproti oceánské kůře výrazně větší mocnost – průměrně 35 km, ale extrémy dosahují hodnot až 90 km. Hustota kontinentální kůry je menší než v případě kůry oceánské a pohybuje se okolo 2,8 g·cm−3, což je nejspíše jedním z důvodů, proč vystupuje kontinentální kůra nad oceánskou kůru. Z celkové rozlohy Země zabírají kontinenty jen asi 29%, ale s oblastmi kontinentální kůry zatopené vodou v šelfových oblastech a kontinentálními svahy, tvoří celkem 41% zemského povrchu. Dominantně je tvořena kontinentální kůra , která se projevuje v podobě dacitů a dioritů. Průměrná nadmořská výška kontinentálních oblastí je 870 m n. m., ale vlivem denudace a eroze dochází k postupnému zarovnávání a snižování nadmořské výšky. Oproti tomu působí srážky litosférických desek, které formují pohoří či pásemná pohoří. Kontinentální kůra mohla vznikat už před 4 miliardami let. Vznikla patrně před 3,7 miliardou let.
rdf:langString
القشرة القارية (بالإنجليزية: Continental crust) هي طبقة من الصخور النارية والرسوبية والمتحولة التي تُشكل القارات والمناطق الضحلة من قاع البحر بالقرب من الشواطئ والتي تُسمى رصيف قاري. وقد تُسمى أحياناً بالسيال؛ لاحتوائها على الكثير من الجرانيت والسيليكا في مُكوناتها على عكس القشرة المحيطية. تتألف القشرة القارية في أغلبها من صخور الجرانيت، وكثافتُها 2.7 غ/سم³، وهي أقل كثافة من الستار والذي يبلغ كثافته 3.3 غ/سم³. والقشرة القارية هي أيضاً أقل كثافة من القشرة المُحيطية والتي يبلغ كثافتها 2.9 غ/سم³. إلا أن سُمك القشرة القارية كبيراً ويبلغ في الغالب بين (25 - 70 كم)، بالمقابل فإن القشرة المحيطية يبلغ سُمكُها بين (7 - 10 كم). وتغطي القشرة القارية حوالي 40% من سطح الأرض. وتشكل القشرة القارية 70% من حجم القشرة الأرضية..
rdf:langString
La kontinenta terkrusto konsistas, kontraŭe al la , el kun meza ĝis alta SiO2-enhavo, parte diktavolaj sedimentoj kaj la el ili ekestintaj produktoj. Pro la, relative al la oceana krusto, alta kvoto je aluminio kaj la ĝenerale alta kvoto je silicio, oni ankaŭ uzas la akronimon sialo. La denseco de la kontinenta terkrusto kun proksimume 2,7 g/cm3 estas malplia ol tiu de la oceana krusto. Ambaŭ "naĝas" sur la astenosfero. La dikeco de la kontinenta krusto sub ebenoj meznombre estas 35 km kaj plialtiĝas, laŭ la izostaza konduto, sub altaj montaroj ĝis 80 km.
rdf:langString
Die kontinentale Erdkruste, kurz auch kontinentale Kruste, bildet im Aufbau der Erde zusammen mit der ozeanischen Erdkruste die oberste Gesteinsschicht der Lithosphäre. Sie besteht aus magmatischen Gesteinen mit mittlerem bis hohem SiO2-Gehalt (im Wesentlichen Granitoide), teils mächtigen Sedimenten sowie jeweils daraus entstandenen metamorphen Gesteinen. Wegen des im Vergleich zur ozeanischen Kruste hohen Anteils an Aluminium (Al) und dem generell hohen Anteil an Silicium (Si), ist für die kontinentale Erdkruste (die äußerste Schicht der Erde) auch die vereinfachende Abkürzung Sial (auch SiAl) und der Name SiAl-Schicht gebräuchlich. Die Dichte der kontinentalen Erdkruste ist mit etwa 2,7 g/cm3 geringer als die der ozeanischen Kruste (etwa 3,0 g/cm3). Beide sind vom lithosphärischen Mantel, dem festen Anteil des oberen Erdmantels, unterlagert. Kruste und lithosphärischer Mantel „schwimmen“ isostatisch auf der Asthenosphäre. Die Mächtigkeit der kontinentalen Kruste beträgt unter Ebenen im Mittel 35 km und steigt gemäß dem isostatischen Verhalten unter hohen Gebirgen auf bis zu 80 km an. Die Mächtigkeit der ozeanischen Kruste ist mit 5–8 km deutlich geringer. Größere zusammenhängende Bereiche kontinentaler Kruste an der Erdoberfläche werden, unabhängig von eventuell vorhandener Meeresbedeckung, als Kontinentalblöcke oder Kontinentalschollen bezeichnet. Der geographische Begriff „Kontinent“ bezeichnet hingegen nur die trocken liegenden („festländischen“) Areale der Kontinentalblöcke. Die vom Meer bedeckten Bereiche eines Kontinentalblocks werden Schelf genannt. Für kleinere „Schnipsel“ kontinentaler Kruste ist der Begriff Mikrokontinent gebräuchlich.
rdf:langString
Continental crust is the layer of igneous, sedimentary, and metamorphic rocks that forms the geological continents and the areas of shallow seabed close to their shores, known as continental shelves. This layer is sometimes called sial because its bulk composition is richer in aluminium silicates (Al-Si) and has a lower density compared to the oceanic crust, called sima which is richer in magnesium silicate (Mg-Si) minerals. Changes in seismic wave velocities have shown that at a certain depth (the Conrad discontinuity), there is a reasonably sharp contrast between the more felsic upper continental crust and the lower continental crust, which is more mafic in character. The continental crust consists of various layers, with a bulk composition that is intermediate (SiO2 wt% = 60.6). The average density of continental crust is about 2.83 g/cm3 (0.102 lb/cu in), less dense than the ultramafic material that makes up the mantle, which has a density of around 3.3 g/cm3 (0.12 lb/cu in). Continental crust is also less dense than oceanic crust, whose density is about 2.9 g/cm3 (0.10 lb/cu in). At 25 to 70 km (16 to 43 mi) in thickness, continental crust is considerably thicker than oceanic crust, which has an average thickness of around 7 to 10 km (4.3 to 6.2 mi). Approx. 41% of Earth's surface area and about 70% of the volume of Earth's crust is continental crust. Most continental crust is dry land above sea level. However, 94% of the Zealandia continental crust region is submerged beneath the Pacific Ocean, with New Zealand constituting 93% of the above-water portion.
rdf:langString
La corteza continental es uno de los dos tipos de corteza en la Tierra, siendo el otro la corteza oceánica. Los continentes y sus plataformas continentales están compuestos de corteza continental. La corteza continental tiene un grosor promedio de 35 km, en cambio la corteza oceánica suele tener de 8 a 10 km de espesor. En zonas de orogenia la corteza continental puede alcanzar 60 a 70 km; actualmente su espesor máximo es de 75 km bajo la cordillera del Himalaya. La corteza continental inferior se conoce menos que la sección superior. La corteza continental inferior es más densa que la corteza continental superior. Se considera que al menos un componente de la corteza continental inferior puede ser la granulita.
rdf:langString
Kontinente-lurrazala edo lurrazal kontinentala arroka igneo, sedimentario eta metamorfikoz eraturik dagoen eta kontinenteak eta kontinente-plataformak (itsasoko eremu ez sakonak, itsasertzetan kokatuta) osatzen dituen Lurraren azaleko eremua da. Lurraren gainazalaren ia %40a inguru betetzen du. Kontinente-lurrazala osatzen dituzten elementuei begira, ugarienak silizea eta aluminioa dituzten mineralak dira. Garrantzitsua da lehen bait lehen nabarmentzea kontinente-lurrazalak dentsitate baxuagoa duela (d=2,83g/cm3) ozeano-lurrazalarekin konparatuz. Honen arrazoia lurrazal bakoitzak dituen osagaiekin du zerikusia: Ozeano-lurrazalak mineral mafiko gehiagoz dago osaturik (pisutsuagoak direnak), eta kontinentalak, aldiz, mineral feltsiko ugariago ditu. Bestetik, kontinente-lurrazala ozeanikoa baino lodiagoa da, 25 eta 70 km bitarteko lodierak ditu(batez-besteko lodiera 35km-koa izanik). Ozeano-lurrazalak aldiz, 7 eta 10 km bitarteko lodiera izan ohi du.
rdf:langString
La croûte continentale constitue l'armature des continents et des zones de fond marin peu profond près de leurs côtes, appelées plateaux continentaux, par opposition à la croûte océanique qui forme le fond des océans. Elle forme, avec le manteau lithosphérique sous-jacent, la lithosphère continentale. Son existence a fourni de vastes étendues d'eau peu profonde, connues sous le nom de mers épiriques et de plateaux continentaux, où la vie métazoaire complexe a pu s'établir au début du Paléozoïque, dans ce qu'on appelle aujourd'hui l'explosion cambrienne. Son existence a ensuite permis à la vie terrestre d'évoluer à partir de la vie marine.
rdf:langString
Kerak benua adalah lapisan batuan beku, batuan sedimen, dan batuan metamorf yang membentuk benua dan daerah dangkal dasar laut di dekat pantai, yang dikenal sebagai paparan kontinental. Sebagian besar terdiri dari batuan granit, kerak benua memiliki kepadatan sekitar 2,7 g/cm3 dan kurang padat dibandingkan bahan mantel bumi (kepadatan sekitar 3,3 g/cm3), yang terdiri dari batuan mafik. Kerak benua juga kurang padat dari kerak samudera (kepadatan sekitar 2,9 g/cm3), meskipun jauh lebih tebal, sebagian besar 25-70 km dibandingkan rata-rata ketebalan laut sekitar 7-10 km. Sekitar 40% dari permukaan bumi kini dilapisi dengan kerak benua, dengan komposisi sekitar 70% dari volume kerak bumi.
rdf:langString
대륙 지각(大陸地殼)은 대륙을 이루는 지각이다. 대양저를 이루는 해양 지각과는 구별되는 특징을 가진다. 해양지각에 비해 알루미늄이 현저히 많으며 철과 마그네슘의 양은 적다. 석영, 장석이 주된 구성광물이고 방해석도 많은 기여를 한다. 밀도가 해양지각에 비하여 낮으며 따라서 을 유지하기 위해서 더 두껍다(30~70킬로미터). 현재는 분열되어 6개의 큰 덩어리를 이루고 있다. 일반적으로 화강암이나 의 성분을 대륙지각의 성분으로 가정한다.
rdf:langString
De continentale lithosfeer is het type lithosfeer onder continenten en het continentale plat. Continentale lithosfeer is duidelijk dikker en minder zwaar dan oceanische lithosfeer. Veel Tektonische platen bestaan uit zowel continentale als oceanische delen. Een scheikundige benaming voor continentale lithosfeer is "sial", afgeleid van de elementen silicium en aluminium, waarin continentale lithosfeer relatief verrijkt is. Continentale lithosfeer is dikker, heeft een lagere dichtheid en is gemiddeld veel ouder dan oceanische lithosfeer. Volgens de theorie van platentektoniek heeft dit met elkaar te maken: door de lagere dichtheid drijft continentale lithosfeer makkelijker op de asthenosfeer en zal het niet snel subduceren. Omdat het niet snel subduceert wordt continentale lithosfeer niet snel vernietigd, waardoor sommige stukken continentale lithosfeer veel ouder zijn dan de oudst bekende oceanische lithosfeer. Als continentale lithosfeer bij een subductiezone aankomt kunnen er twee dingen gebeuren:
* Als de plaat onder oceanische lithosfeer subduceert zal de subductierichting omdraaien.
* Als de plaat onder continentale lithosfeer subduceert vindt continentale collisie plaats. Er zijn verschillende boringen gedaan in de continentale lithosfeer, waarvan het superdiep boorgat van Kola (in het Baltisch schild) het diepst wist door te dringen met 12 kilometer; ongeveer een derde van de vermoedelijke dikte van 35 kilometer aldaar.
rdf:langString
Skorupa kontynentalna – jedna z dwóch podstawowych odmian skorupy ziemskiej obok oceanicznej. W przeciwieństwie do relatywnie cienkiej i gęstej skorupy oceanicznej, znajdującej się poniżej skorupy kontynentalnej i tworzącej dno oceanów, kontynenty zbudowane są z grubej warstwy lżejszych skał, które tworzą znane z mapy fizycznej Ziemi kontynenty. Należy tu dodać, że w geografii granicą kontynentu jest linia brzegowa, a obszar zalany wodą nazywany jest morzem lub oceanem. W geologii kontynentem (blokiem kontynentalnym) nazywa się cały obszar zbudowany ze skorupy kontynentalnej, a jego granice biegną u podstawy stoku kontynentalnego. Obejmuje on ląd, szelf i stok kontynentalny – zgodnie więc z tą definicją, ok. 30% powierzchni skorupy kontynentalnej leży pod poziomem morza. Podstawowe cechy skorupy kontynentalnej to jej lekkość (średnio 2,7 g/cm³), grubość (średnio 40 km) oraz wiek (do 4 miliardów lat) w porównaniu do skorupy oceanicznej, która ma przeciętnie 7 km grubości, gęstość 3 g/cm³, a jej najstarsze znane fragmenty mają nie więcej niż 200 milionów lat. Wyjaśnieniem tych różnic oraz przypuszczalnych procesów prowadzających do ich powstawania zajmują się teorie geotektoniczne. Za granicę dolną skorupy ziemskiej (a więc także kontynentalnej) uznaje się nieciągłość Mohorovičicia, czyli widoczny w badaniach sejsmicznych skokowy wzrost prędkości fal sejsmicznych znajdowany średnio na głębokości ok. 35 km, zaś pod najgrubszymi fragmentami skorupy (np. Płaskowyżem Tybetańskim) nawet 75–80 km. Moho oddziela więc skorupę od płaszcza. Granica zewnętrzna, oddzielająca skorupę kontynentalną od oceanicznej, występuje przeważnie poniżej stromego stoku kontynentalnego leżącego za szelfem. Czasami jednak skorupa kontynentalna została rozerwana i morze szelfowe leży na skorupie oceanicznej. Tak jest w większości tzw. „basenów załukowych” w zachodniej części Oceanu Spokojnego.
rdf:langString
La crosta continentale è la parte di crosta terrestre posta al di sotto delle aree continentali e di alcune aree, limitate e poco profonde, coperte da acque. La crosta continentale si differenzia, sia per proprietà fisiche che per composizione chimica, dalla crosta oceanica e dal sottostante mantello, dal quale è limitata inferiormente dalla discontinuità di Mohorovičić.
rdf:langString
Континента́льная кора́ или материко́вая кора́ — земная кора континентов, которая состоит из осадочного, гранитного и гранулит-базальтового пластов. Средняя мощность 35—45 км, максимальная — до 75 км (под горными массивами). Противопоставляется океанической коре, которая отлична по строению и составу. Континентальная кора покрывает около 40 % поверхности земного шара, по объёму составляет около 70 % от всей земной коры.
rdf:langString
A crusta continental ou crosta continental é a camada de rochas graníticas, sedimentares e metamórficas que forma os continentes e as zonas de baixa profundidade junto às suas costas, conhecidas como plataformas continentais. É menos densa que o material do manto e assim "flutua" sobre este. A crusta continental é também menos densa que a crusta oceânica, mas muito mais espessa; 20 a 80 km de espessura contra os 5 a 10 km da crusta oceânica. Cerca de 40% da superfície terrestre encontra-se coberta por crusta continental. Como consequência da diferença de densidades, quando margens activas de crusta continental se encontram com crusta oceânica em zonas de subducção, a crusta oceânica é tipicamente subduzida em direção ao manto. Por causa da sua baixa densidade relativa, a crusta continental é raramente subduzida para o manto (um exemplo é a colisão de blocos continentais com grande espessamento local que pode causar a sua fusão a grande profundidade). Por esta razão, as rochas mais antigas do planeta situam-se nas zonas interiores dos continentes, os chamados cratões e não na repetidamente reciclada crusta oceânica. A rocha continental mais antiga é o gnaisse Acasta com 4.01 biliões de anos enquanto a rocha oceânica mais antiga é do Jurássico. A elevação das cadeias montanhosas está geralmente relacionada com a espessura crustal. Este facto é consequência da isostasia associada com a orogenia (formação de montanhas). A crusta é espessada pelas forças compressivas produzidas pela subducção ou pela . A flutuabilidade da crusta provoca o seu movimento ascendente e as forças de tensão colisional são equilibradas pela gravidade e erosão. Isto dá origem à formação de uma raíz sob as montanhas, que corresponde às zonas de crusta mais espessa. As zonas mais delgadas da crusta continental situam-se nas zonas de rift onde a crusta é adelgaçada por estiramento e eventualmente rompida, sendo substituída por crusta oceânica. As orlas de fragmentos continentais formados desta forma (como por exemplo as margens do Oceano Atlântico) são chamadas margens passivas. Discute-se se a quantidade de crusta continental ao longo do tempo aumenta, diminui ou se mantém. Um modelo sugere que até há 3.7 biliões de anos a crusta continental constituía apenas 10% da actual quantidade. Há cerca de 3 biliões de anos essa quantidade seria 25% da actual e após um período de rápido desenvolvimento crustal seria 60% do actual há 2.5 biliões de anos (Taylor e McLennan, 1995). O desenvolvimento da crusta continental parece assim ter ocorrido ao longo de breves episódios de alta actividade, num total de 5 episódios de maior produção ao longo do tempo geológico (ver gráfico).
rdf:langString
大陸地殼（英語：continental crust）是岩石圈的一部分，和海洋地殼一同成為固態地球的最外層，主要由較輕之矽鋁質岩石如花崗岩、和變質岩組成，偏向酸性。相對於海洋地殼，大陸地殼的較豐富，密度也較小，平均密度約2.7（海洋地殼3.0）。大陸地殼就像冰山浮水一樣浮於地幔之上，在地面上可見的山脈只佔其厚度的一部分，實際上，一般大陸地殼的厚度在20至80公里之間。
rdf:langString
Континента́льна земна́ кора́, материко́ва земна́ кора́ — земна кора материків, що складається з осадового, гранітного і базальтового шарів. Середня потужність 35—45 км, максимальна — до 75 км (під гірськими спорудами). Синонім — материкова земна кора. За гіпотезою базифікації континентальної земної кори до кінця палеозою — початку мезозою на місці океанів існувала континентальна (материкова) кора. Внаслідок занурення великих її ділянок виникли океани. При цьому відбувався процес базифікації материкової кори, тобто заміна її кислої та середньої речовини ультраосновною речовиною мантії. За гіпотезою цей процес охоплював і верхню мантію, трансформуючи її з материкового щита на океанічний. Кінцевим результатом базифікації є океанізація, тобто утворення океанів на місці материків. За В. Білоусовим, базифікація — наслідок прогресуючого нагрівання Землі.
xsd:nonNegativeInteger
17098
