Constitutional Act 1791

http://dbpedia.org/resource/Constitutional_Act_1791 an entity of type: Abstraction100002137

Das britische Verfassungsgesetz von 1791 gliederte die britische Provinz Québec in zwei Provinzen mit jeweils selbstständigen Verwaltungen, das englisch geprägte Oberkanada und das französische Niederkanada. Der Ottawa-Fluss bildete die Grenze zwischen beiden. Für den Westen war zudem keine clergy reserve vorgesehen, Land, das seit 1791 dem Unterhalt des anglikanischen Klerus' gedient hatte. Es wurde damit frei für industrielle Nutzung und Siedlung. Die seigneurie royale, die 1627 eingeführte Ordnung, bei der ein Lehnsherr vom König Land erhielt und dies gegen Dienste und Abgaben weiter verlieh, bestand jedoch fort. rdf:langString
The Clergy Endowments (Canada) Act 1791, commonly known as the Constitutional Act 1791 (French: Acte constitutionnel de 1791), was an Act of the Parliament of Great Britain which passed under George III. The current short title has been in use since 1896. rdf:langString
L'Acte constitutionnel de 1791 (officiellement, en anglais : The Clergy Endowments (Canada) Act 1791) est une loi, adoptée par le Parlement de Grande-Bretagne le 10 juin et entrée en vigueur le 28 décembre 1791, qui avait pour principal objectif de satisfaire les demandes des sujets loyalistes ayant quitté les États-Unis à la suite de la guerre d'indépendance américaine de 1775-1783. rdf:langString
Constitutional Act 1791 var den brittiska parlamentsakt från 1791, varigenom provinsen Québec från den 26 december det året delades upp i Nedre Kanada och Övre Kanada. rdf:langString
La Konstitucia Akto de 1791, el 1896 konata kiel The Clergy Endowments (Canada) Act 1791, nome statuto aprobita en Westminster en la 31a jaro de reĝado de Georgo la 3-a, kaj samigita kiel chapter 31 (31 Geo 3 c 31), estis ofte konata kiel la Constitutional Act 1791 en angla kaj kiel Acte constitutionnel de 1791 en franca. Ĝi estis "Act of the Parliament of Great Britain" (Akto de la Parlamento de Granda Britio). rdf:langString
Ustawa o Kanadzie lub Akt konstytucyjny (ang. Canada Act lub Constitutional Act) – ustawa uchwalona przez Parlament Brytyjski w 1791 reformująca system administracji w Kanadzie. Ustawa podzieliła Kanadę na dwie prowincje: Górną Kanadę (późniejsze Ontario) i Dolną Kanadę (późniejszy Quebec). Ustawa o Kanadzie została zastąpiona w 1841 Ustawą o Unii Kanadyjskiej. Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii. rdf:langString
Конституцио́нный акт 1791 (англ. Constitutional Act of 1791, официально Закон о материальном обеспечении духовенства (Канада, 1791), 31 Георга III, глава 31) — закон Парламента Великобритании (полное наименование Закон для отмены некоторых частей закона, принятого в четырнадцатый год правления Его Величества и озаглавленного Закон о совершенствовании управления провинцией Квебек в Северной Америке; и для принятия дальнейших мер по управлению названной провинцией). rdf:langString
rdf:langString Verfassungsgesetz von 1791
rdf:langString Konstitucia Akto de 1791
rdf:langString Constitutional Act 1791
rdf:langString Acte constitutionnel
rdf:langString Ustawa o Kanadzie
rdf:langString Constitutional Act 1791
rdf:langString Конституционный акт 1791 года
xsd:integer 241211
xsd:integer 1122899196
xsd:integer 31
rdf:langString An Act to repeal certain Parts of an Act, passed in the fourteenth Year of his Majesty's Reign, intituled, An Act for making more effectual Provision for the Government of the Province of Quebec, in North America; and to make further Provision for the Government of the said Province.
rdf:langString Parliament of Great Britain
rdf:langString Clergy Endowments Act 1791
rdf:langString Repealed
rdf:langString act
xsd:integer 1791
rdf:langString Das britische Verfassungsgesetz von 1791 gliederte die britische Provinz Québec in zwei Provinzen mit jeweils selbstständigen Verwaltungen, das englisch geprägte Oberkanada und das französische Niederkanada. Der Ottawa-Fluss bildete die Grenze zwischen beiden. Für den Westen war zudem keine clergy reserve vorgesehen, Land, das seit 1791 dem Unterhalt des anglikanischen Klerus' gedient hatte. Es wurde damit frei für industrielle Nutzung und Siedlung. Die seigneurie royale, die 1627 eingeführte Ordnung, bei der ein Lehnsherr vom König Land erhielt und dies gegen Dienste und Abgaben weiter verlieh, bestand jedoch fort.
rdf:langString La Konstitucia Akto de 1791, el 1896 konata kiel The Clergy Endowments (Canada) Act 1791, nome statuto aprobita en Westminster en la 31a jaro de reĝado de Georgo la 3-a, kaj samigita kiel chapter 31 (31 Geo 3 c 31), estis ofte konata kiel la Constitutional Act 1791 en angla kaj kiel Acte constitutionnel de 1791 en franca. Ĝi estis "Act of the Parliament of Great Britain" (Akto de la Parlamento de Granda Britio). La Akto reformis la registaron de la Provinco Kebekio (1763-1791) por reloĝigi, inter aliaj lojalistoj, la 10 000 lojalistojn de la Unuiĝinta Imperio kiuj estis alvenintaj el Usono post la Usona Revolucio. La Provinco Kebekio, kun loĝantaro de 145 000 franc-parolantaj kanadanoj, estis dividitaj en du partoj kiam la Akto ekvalidiĝis la 26an de Decembro 1791. La tre malmulte loĝata okcidenta duono iĝis Supra Kanado (nune suda Ontario) kaj la orienta duono iĝis Malsupra Kanado (nune suda Kebekio). La nomoj Supra kaj Malsupra Kanadoj devenis el ties loko laŭlonge de la rivero Sankt-Laŭrenco. Supra Kanado ricevis anglajn juron kaj instituciojn, dum Malsupra Kanado retenis francajn civilan juron kaj instituciojn.
rdf:langString The Clergy Endowments (Canada) Act 1791, commonly known as the Constitutional Act 1791 (French: Acte constitutionnel de 1791), was an Act of the Parliament of Great Britain which passed under George III. The current short title has been in use since 1896.
rdf:langString L'Acte constitutionnel de 1791 (officiellement, en anglais : The Clergy Endowments (Canada) Act 1791) est une loi, adoptée par le Parlement de Grande-Bretagne le 10 juin et entrée en vigueur le 28 décembre 1791, qui avait pour principal objectif de satisfaire les demandes des sujets loyalistes ayant quitté les États-Unis à la suite de la guerre d'indépendance américaine de 1775-1783.
rdf:langString Ustawa o Kanadzie lub Akt konstytucyjny (ang. Canada Act lub Constitutional Act) – ustawa uchwalona przez Parlament Brytyjski w 1791 reformująca system administracji w Kanadzie. Ustawa podzieliła Kanadę na dwie prowincje: Górną Kanadę (późniejsze Ontario) i Dolną Kanadę (późniejszy Quebec). Ustawa powoływała regionalne parlamenty w każdej prowincji posiadające ograniczone przywileje ustawodawcze, pozostawiając gubernatorowi generalnemu daleko idące uprawnienia. Także wobec odpowiedniego ustawienia cenzusu wyborczego, do parlamentów prowincjonalnych na ogół wybierani byli przedstawiciele lojalistycznych ugrupowań skupionych wokół partii konserwatywnej. Taka sytuacja, wobec wzrastających aspiracji społeczeństwa prowadziła do napięć i wybuchów społecznych takich jak rebelie w 1837 – rebelia w Górnej Kanadzie i rebelia patriotyczna w Dolnej Kanadzie. Ustawa o Kanadzie została zastąpiona w 1841 Ustawą o Unii Kanadyjskiej. Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.
rdf:langString Constitutional Act 1791 var den brittiska parlamentsakt från 1791, varigenom provinsen Québec från den 26 december det året delades upp i Nedre Kanada och Övre Kanada.
rdf:langString Конституцио́нный акт 1791 (англ. Constitutional Act of 1791, официально Закон о материальном обеспечении духовенства (Канада, 1791), 31 Георга III, глава 31) — закон Парламента Великобритании (полное наименование Закон для отмены некоторых частей закона, принятого в четырнадцатый год правления Его Величества и озаглавленного Закон о совершенствовании управления провинцией Квебек в Северной Америке; и для принятия дальнейших мер по управлению названной провинцией). Согласно Акту управление провинцией Квебек было изменено, чтобы разместить там многочисленных англоговорящих колонистов, известных как лоялисты, которые прибыли из США после Войны за независимость (1775—1783). С момента вступления Акта в силу 26 декабря 1791 Квебек был разделён на две части. Западная часть стала Верхней Канадой (теперь это южная Онтарио), а восточная часть — Нижней Канадой (теперь южный Квебек). Названия Верхняя и Нижняя Канада были даны согласно их положению на реке Св. Лаврентия. В Верхней Канаде сохранялись английское право и институты, а в Нижней Канаде вводились французское право и институты, в том числе помещичье землевладение (сеньорат) и привилегии римско-католической церкви. В обеих колониях устанавливалось и создавалось законодательное собрание; при этом в Квебеке до этого никогда не было представительного правления. Наряду с собранием в колонии создавалась также верхняя палата для богатых землевладельцев, Совет по вопросам законодательства; в состав этого совета входил исполнительный совет, действующий в качестве кабинета министров при губернаторе. В Конституционном акте также была попытка создать путём выделения , то есть предоставления земли, зарезервированной для поддержки протестантского духовенства. На практике доход от аренды или продажи этих резервов, которые составляли седьмую часть территории Верхней и Нижней Канады, шёл исключительно англиканской церкви, а с 1824 ещё и шотландской церкви. В последующие годы эти резервы создали много сложностей и препятствовали экономическому развитию, став причиной возмущения населения против англиканской церкви и местной олигархии (в Верхней Канаде известной как Семейный пакт, а в Нижней — как клика Шато). Акт критически воспринимался как англо-, так и франкоговорящими; франкоканадцы полагали, что будут находиться в тени английской колонии и могущественных протестантов, а новые англоговорящие колонисты считали, что у франкоканадцев всё ещё слишком много власти. Однако обе группы оценивали Акт и созданные им институты шагом вперёд по сравнению с Актом о Квебеке, который он заменил. Акт часто рассматривается как переломный момент в развитии франкоканадского национализма, так как он выделил для канадцев (как себя называли франкоканадцы) свою собственную провинцию Нижняя Канада, отдельную от англоговорящей Верхней Канады. Расхождение между этим франкоканадским идеалом отдельной национальной родины и реальностью последующего англосаксонского политического и экономического господства в провинции после 1791 привело к недовольству различных кругов населения. Чувство неудовлетворённости франкоканадцев спецификой нижнеканадской политической и экономической жизни в «их» провинции в конечном счёте послужило причиной восстания в Нижней Канаде 1837—38 гг. Англоканадский средний класс также был недоволен сложившейся олигархической системой и поднял восстание в Верхней Канаде 1837 года.
xsd:nonNegativeInteger 7706

data from the linked data cloud