Conscription Crisis of 1944

http://dbpedia.org/resource/Conscription_Crisis_of_1944 an entity of type: Thing

تُعتبر أزمة التجنيد الإلزامي لعام 1944 (بالإنجليزية: Conscription Crisis of 1944) أزمةً سياسية وعسكرية بعد إدخال التجنيد الإلزامي للذكور في كندا خلال الحرب العالمية الثانية. وقد كانت مماثلة لأزمة التجنيد الإلزامي لعام 1917، لكنها لم تكن ضارة على الصعيد السياسي. rdf:langString
The Conscription Crisis of 1944 was a political and military crisis following the introduction of forced military service for men in Canada during World War II. It was similar to the Conscription Crisis of 1917, but not as politically damaging. rdf:langString
A Crise de Conscrição de 1944 foi uma crise política e militar que ocorreu no Canadá durante a Segunda Guerra Mundial, para com o serviço militar. Teve causas semelhantes à , mas as consequências políticas foram muito menos graves. O primeiro-ministro canadense Mackenzie King (de 1935 a 1948) havia prometido, na campanha eleitoral de 1940, prescindir do recrutamento. Dois anos depois, o governo lançou um referendo sobre o assunto. Os anglo-canadenses aceitaram o recrutamento por uma grande maioria, enquanto os franco-canadenses o rejeitaram claramente. O serviço militar obrigatório foi finalmente introduzido no final de 1944, mas em um processo gradual. Por fim, apenas 2.463 recrutas chegaram à frente, um número quase que insignificante do ponto de vista militar. rdf:langString
Кризис призыва 1944 года (англ. Conscription Crisis of 1944) — политический и военный кризис, связанный с участием Канадских вооружённых сил во Второй мировой войне. Напоминал кризис воинского призыва 1917 года, однако был гораздо более мягким по своему размаху и последствиям.Поскольку призыв был объявлен лишь ближе к концу войны, только 2463 призывников достигли линии фронта, из них 79 погибло. rdf:langString
Die Wehrpflichtkrise von 1944 war eine politische und militärische Krise, die sich in Kanada während des Zweiten Weltkriegs als Folge der Einführung der Wehrpflicht ereignete. Sie hatte ähnliche Ursachen wie die Wehrpflichtkrise von 1917, die politischen Folgen waren jedoch weitaus weniger gravierend. Der kanadische Premierminister Mackenzie King (von 1935 bis 1948) hatte im Wahlkampf 1940 versprochen, auf die Wehrpflicht zu verzichten. Zwei Jahre später setzte die Regierung eine Volksabstimmung zu dieser Frage an. Die Wehrpflicht wurde von den Anglokanadiern mit großer Mehrheit angenommen, während die Frankokanadier sie ebenso deutlich ablehnten. Eingeführt wurde die Wehrpflicht schließlich Ende 1944, aber nur sehr zögerlich. Letztlich gelangten nur 2463 wehrpflichtige Soldaten an die Fro rdf:langString
La Crise de la conscription de 1944 est une crise politique et militaire survenue au Canada durant la Deuxième Guerre mondiale. En raison d'une mauvaise gestion des soldats francophones dans l'armée canadienne, la population francophone s'est activement opposée aux menées du gouvernement canadien pour augmenter les effectifs de l'armée canadienne. Semblable à la Crise de la conscription de 1917, elle fut moins dommageable politiquement. rdf:langString
Kryzys mobilizacyjny II wojny światowej – przesilenie polityczne w Kanadzie, jakie miało miejsce w 1942 w związku z koniecznością ogłoszenia poboru do armii. Kanada przystąpiła do wojny 10 września 1939. Początkowo nie planowano większego zaangażowania militarnego w Europie, jednak upadek Francji i bitwa o Anglię spowodowały konieczność zwiększenia kanadyjskiego kontyngentu wojskowego za oceanem. Początkowo, podobnie jak podczas I wojny światowej, oparto go na poborze ochotniczym i ponownie popełniono ten sam błąd przydzielając słabo rozumiejących język angielski ochotników z francuskojęzycznego Quebecu do oddziałów anglojęzycznych, zamiast tworzyć jednolite narodowościowo oddziały pod francuskojęzyczną komendą. Wywołało to niezadowolenie w antywojennie nastawionym Quebecu, które przejawia rdf:langString
rdf:langString أزمة التجنيد الإلزامي لعام 1944
rdf:langString Wehrpflichtkrise von 1944
rdf:langString Conscription Crisis of 1944
rdf:langString Crise de la conscription (1944)
rdf:langString Kryzys mobilizacyjny II wojny światowej w Kanadzie
rdf:langString Crise de conscrição de 1944
rdf:langString Кризис воинского призыва 1944 года
xsd:integer 306144
xsd:integer 1082931552
rdf:langString تُعتبر أزمة التجنيد الإلزامي لعام 1944 (بالإنجليزية: Conscription Crisis of 1944) أزمةً سياسية وعسكرية بعد إدخال التجنيد الإلزامي للذكور في كندا خلال الحرب العالمية الثانية. وقد كانت مماثلة لأزمة التجنيد الإلزامي لعام 1917، لكنها لم تكن ضارة على الصعيد السياسي.
rdf:langString Die Wehrpflichtkrise von 1944 war eine politische und militärische Krise, die sich in Kanada während des Zweiten Weltkriegs als Folge der Einführung der Wehrpflicht ereignete. Sie hatte ähnliche Ursachen wie die Wehrpflichtkrise von 1917, die politischen Folgen waren jedoch weitaus weniger gravierend. Der kanadische Premierminister Mackenzie King (von 1935 bis 1948) hatte im Wahlkampf 1940 versprochen, auf die Wehrpflicht zu verzichten. Zwei Jahre später setzte die Regierung eine Volksabstimmung zu dieser Frage an. Die Wehrpflicht wurde von den Anglokanadiern mit großer Mehrheit angenommen, während die Frankokanadier sie ebenso deutlich ablehnten. Eingeführt wurde die Wehrpflicht schließlich Ende 1944, aber nur sehr zögerlich. Letztlich gelangten nur 2463 wehrpflichtige Soldaten an die Front am Boden, womit diese Maßnahme aus militärischer Sicht kaum Bedeutung hatte.
rdf:langString The Conscription Crisis of 1944 was a political and military crisis following the introduction of forced military service for men in Canada during World War II. It was similar to the Conscription Crisis of 1917, but not as politically damaging.
rdf:langString La Crise de la conscription de 1944 est une crise politique et militaire survenue au Canada durant la Deuxième Guerre mondiale. En raison d'une mauvaise gestion des soldats francophones dans l'armée canadienne, la population francophone s'est activement opposée aux menées du gouvernement canadien pour augmenter les effectifs de l'armée canadienne. Semblable à la Crise de la conscription de 1917, elle fut moins dommageable politiquement. Tout comme pendant la Première Guerre mondiale, les jeunes canadiens-français qui cherchent l'aventure ou à fuir l'ennui de la vie de ferme, se dirigent vers les quelques régiments traditionnels francophones de l'armée canadienne, comme le Royal 22e Régiment, et plusieurs régiments de réserve qui sont mobilisés pour la guerre. La vie dans les quartiers d'infanterie et l'entraînement se déroulaient en français. Seuls le commandement et les échanges radio étaient en anglais. Dans le reste des forces militaires, toutefois, les unités fonctionnent en anglais à cause de la prédominance de la radio, ainsi que l'instruction technique intense qui se faisait dans des centres d'entraînement exclusivement anglophones. Le gaspillage de talent des soldats, des marins et des pilotes canadiens-français est démontré par la carrière d'un des officiers francophones du Three Rivers, Jean-Victor Allard. Frustré par l'anglicisation de son unité et la marginalisation des Canadiens-Français (y compris lui-même), il mute vers l'infanterie, où il gravit rapidement les échelons pour commander un bataillon et une brigade pendant la Seconde Guerre mondiale. Les unités comme le Royal 22e Régiment, les Fusiliers Mont-Royal, le Régiment de la Chaudière et le Régiment de Maisonneuve ont tous des bilans exceptionnels durant la Seconde Guerre mondiale. Pourtant, tout comme pendant la Première Guerre mondiale, la tradition militaire canadienne est quelque peu francophobe : * refuse l'usage du français pour le commandement, * fait des efforts inadéquats pour placer les recrues francophones dans les unités francophones * limite l'expansion du secteur francophone de l'armée. Certains estiment que s'ils avaient été concentrés dans la même brigade (ce que les Canadiens-Français réclamaient et a lieu maintenant dans les Forces armées canadiennes), elle aurait été un sujet de fierté pour le Canada français, encourageant l'effort de guerre et l'appui politique au Québec. Toutefois, les unités sont plutôt distribuées dans les différentes divisions anglophones de l'Armée canadienne outre-mer. Dans son livre The Generals, le Dr Jack Granatstein note que toute tentative de créer une brigade entièrement francophone se serait soldée par un échec à cause d'une pénurie d'officiers francophones de formation. La perception d'une culture militaire anti-française fait renaître les souvenirs du mauvais traitement réservé aux soldats canadiens-français pendant la guerre de 1914-1918. Au moins dans l'infanterie, on acceptait depuis le début de la Seconde Guerre mondiale des unités entièrement francophones, une différence majeure avec la guerre précédente, lorsque la création du 22e bataillon d'infanterie (canadien-français) a nécessité de grandes manifestations de la part des Canadiens-Français et une énorme pression politique, afin de venir à bout de la haine que vouait le ministre de la Défense Sam Hughes à cette idée. Cette plus grande acceptation des unités canadiennes-française sous leurs propres chefs et l'acceptation de l'usage informel de la langue ont sans doute grandement contribué à diminuer la résistance du Québec envers l'effort de guerre. En juin 1940, le gouvernement canadien adopte la conscription pour le service au pays par la Loi sur la mobilisation des ressources nationales (anglais : National Ressources Mobilization Act), qui permet au gouvernement d'enrôler hommes et femmes et de les placer dans des emplois considérés comme nécessaires à l'effort de guerre, mais n'autorise pas la conscription pour le service militaire outre-mer.
rdf:langString Kryzys mobilizacyjny II wojny światowej – przesilenie polityczne w Kanadzie, jakie miało miejsce w 1942 w związku z koniecznością ogłoszenia poboru do armii. Kanada przystąpiła do wojny 10 września 1939. Początkowo nie planowano większego zaangażowania militarnego w Europie, jednak upadek Francji i bitwa o Anglię spowodowały konieczność zwiększenia kanadyjskiego kontyngentu wojskowego za oceanem. Początkowo, podobnie jak podczas I wojny światowej, oparto go na poborze ochotniczym i ponownie popełniono ten sam błąd przydzielając słabo rozumiejących język angielski ochotników z francuskojęzycznego Quebecu do oddziałów anglojęzycznych, zamiast tworzyć jednolite narodowościowo oddziały pod francuskojęzyczną komendą. Wywołało to niezadowolenie w antywojennie nastawionym Quebecu, które przejawiało się w postaci licznych demonstracji, kończących się częstokroć rozruchami. W roku 1942 po stratach jakie poniosły oddziały kanadyjskie w Hongkongu wystąpiła konieczność ich uzupełnienia w drodze poboru. Będący w opozycji do liberalnego premiera Williama Lyona Mackenzie Kinga konserwatyści wzywali do ogłoszenia mobilizacji. King wiedząc, że działanie to może zakończyć się znacznym spadkiem jego popularności, postanowił odwołać się do ogólnonarodowego plebiscytu. pokazało duże poparcie dla poboru, a jednocześnie ujawniło wyraźne podziały w poglądach na tę sprawę pomiędzy Kanadyjczykami anglo- i francusko-języcznymi. Głos na TAK oddało niemal 65% głosujących, jednak wśród Kanadyjczyków anglojęzycznych poparcie to wynosiło ponad 80%, natomiast wśród frankofonów jedynie 27%. Premier King rozpisując referendum pragnął przerzucić odpowiedzialność za pobór na społeczeństwo i opozycję, by nie wiązano mobilizacji z jego postacią. Sam na temat konieczności poboru wypowiadał się bardzo enigmatycznie conscription if necessary, but not necesssarilly conscription (pobór jeśli będzie to konieczne, lecz niekoniecznie pobór). Ostatecznie polityka uników Kinga powiodła się. Liberałowie wygrali wybory 1945 roku. Pobór nie rozpoczął się do 1944, a spośród powołanych jedynie 13 tysięcy zostało wysłanych do Europy. Pozostała liczba została zdemobilizowana zanim zakończył się cykl szkoleniowy.
rdf:langString A Crise de Conscrição de 1944 foi uma crise política e militar que ocorreu no Canadá durante a Segunda Guerra Mundial, para com o serviço militar. Teve causas semelhantes à , mas as consequências políticas foram muito menos graves. O primeiro-ministro canadense Mackenzie King (de 1935 a 1948) havia prometido, na campanha eleitoral de 1940, prescindir do recrutamento. Dois anos depois, o governo lançou um referendo sobre o assunto. Os anglo-canadenses aceitaram o recrutamento por uma grande maioria, enquanto os franco-canadenses o rejeitaram claramente. O serviço militar obrigatório foi finalmente introduzido no final de 1944, mas em um processo gradual. Por fim, apenas 2.463 recrutas chegaram à frente, um número quase que insignificante do ponto de vista militar.
rdf:langString Кризис призыва 1944 года (англ. Conscription Crisis of 1944) — политический и военный кризис, связанный с участием Канадских вооружённых сил во Второй мировой войне. Напоминал кризис воинского призыва 1917 года, однако был гораздо более мягким по своему размаху и последствиям.Поскольку призыв был объявлен лишь ближе к концу войны, только 2463 призывников достигли линии фронта, из них 79 погибло.
xsd:nonNegativeInteger 66912

data from the linked data cloud