Confessor of the Faith
http://dbpedia.org/resource/Confessor_of_the_Faith an entity of type: WikicatChristianSaints
Vyznavač (latinsky confessor) je v křesťanství světec, který sice nepoložil svůj život pro víru, avšak trpěl pro ni při pronásledování křesťanů (například podstoupil vyhnanství, mučení nebo věznění). Označení se používá teprve od 4. století, předtím byli vyznavači počítáni mezi mučedníky.
rdf:langString
Confessor of the Faith is a title given by some Christian denominations.
rdf:langString
Le terme de confesseur de la foi (du latin Confessor fidei) ou en plus court de confesseur (Confessor) est un titre accordé par les Églises catholique et orthodoxe à certains saints ayant souffert à cause de leur foi sans être morts martyrs. Ce terme s'est ensuite étendu à tous les saints non torturés ou martyrisés restés fidèles à la foi et en témoignant. Dans l'Église orientale, on utilise le terme de hiéro-confesseur (hieroconfessor) pour les confesseurs prêtres ou évêques.
rdf:langString
Pengaku Iman (bahasa Inggris: Confessor of the Faith, atau Confessor saja) adalah suatu gelar yang diberikan oleh Gereja Kristen untuk salah satu jenis orang kudus/suci (santo/santa).
rdf:langString
証聖者（しょうせいしゃ、ラテン語: Confessor, 英語: Confessor）とは、カトリック教会における聖人の称号の一つ。正教会での、表信者に相当する。 カトリック教会では、男性の聖人と福者で、殉教しなかった者である。歴史的には、信仰のため迫害にあい拷問を受けたが、殉教者ではない人物である。5世紀ごろのヨーロッパでは迫害が少なくなり、清い生活を送り、平和のうちに帰天した男性にも与えられた。有名な証聖者はエドワード懺悔王、聖マクシモスらである。 司教証聖者、教皇証聖者、教会博士証聖者などのように、他の称号と並べられる場合もある。
rdf:langString
Een belijder is in het christelijke geloof iemand die op bijzondere wijze van het christelijk geloof getuigd heeft, maar er niet voor gedood is. In ruimere zin zijn alle heilige niet-martelaren belijders. In engere zin worden op de rooms-katholieke heiligenkalender slechts diegenen als belijder aangeduid die niet als martelaar, evangelist, apostel, abt, maagd, weduwe of (aarts)engel kunnen worden gecategoriseerd. Een voorbeeld is de heilige koning Eduard de Belijder.
rdf:langString
Confessore, dal latino cōnfitērī (‘confessare’, ‘professare’), era il titolo onorifico usato per designare quei cristiani che con coraggio avevano professato pubblicamente la fede in Cristo durante le persecuzioni ed erano stati puniti con la prigione, la tortura, l'esilio o il lavoro nelle miniere, rimanendo fedeli alla loro confessione fino alla fine delle loro vite.
rdf:langString
精修圣人（英語：Confessor of the Faith，意为宣认信仰者，英语、拉丁语简称Confessor）是基督信仰中圣人的一种头衔。
rdf:langString
Сповідник (грец. óμολογητής) — лик святих, що відзначилися відкритим оголошення своєї віри під час гонінь. Розуміння сповідництва як подвигу, засновано на словах Христа: . На відміну від мучеників, сповідниками вважаються ті вірні, які, страждаючи за віру, не загинули. Галльські сповідники, що постраждали при Маркові Аврелії, відмовлялися називатися мучениками й писали, що Св. Купріян Карфагенський говорить, однак, що сповідники, що померли, могли шануватися як мученики.
rdf:langString
Bekenner (lat. Confessores) werden von der römisch-katholischen Kirche und den orthodoxen Kirchen Christen genannt, die sich in Zeiten der Christenverfolgung zu ihrem Glauben bekannt und deshalb Verfolgung, Vertreibung, Folter, Verstümmelung und Haft in Kauf nehmen mussten, aber nicht unmittelbar das Martyrium erlitten haben. Später wurden auch Päpste, Bischöfe, Äbte, Könige und Einsiedler unter die Bekenner gezählt.
rdf:langString
Confesor, en el sentido de confesor de la fe (confessor fidei) es un concepto de la tradición apostólica del cristianismo primitivo, considerado un anterior al de mártir (testigo). No debe confundirse con el sentido moderno del término confesor. Para la época sin embargo, la terminología es muy flexible, en su tiempo las palabras confessor y martyr no habían adquirido la significación específica y claramente definida que tienen para nosotros hoy en día. Es un título que la Iglesia católica no ha vuelto a utilizar generalmente en su historia posterior.
rdf:langString
Confessor ou Confessor da Fé é um título masculino concedido pela Igreja Católica e Igreja Ortodoxa a santos e beatos que não foram martirizados. Historicamente, o título de confessor foi concedido a todos aqueles que sofreram perseguição e tortura pela fé, mas não ao ponto do martírio. Muitas vezes é usado para definir qualquer santo, bem como aqueles que tenham sido declarados abençoados, que não podem ser categorizadas como mártir, apóstolo, evangelista, ou virgem.
rdf:langString
Wyznawca (łac. confessor) – termin stosowany w chrześcijaństwie dla określenia postaci otoczonej pośmiertnym kultem (łac. cultus inferior relativus), która zmarła śmiercią naturalną. Ewolucję semantyczną określenia „wyznawca” poznać można dzięki analizom historii kultu, dziejom literatury chrześcijańskiej i na koniec filologii. Określenie Confessor odnosiło się do świadków występujących przed sądami. U zarania chrześcijaństwa męczenników traktowanych jako „świadków” wiary nazywano Wyznawcami. Po pierwszej fali prześladowań chrześcijan, powstała w II wieku koncepcja potwierdzenia świętości bez ofiary krwi – męczeństwa, której świadectwo znajdujemy później u Cypriana z Kartaginy w jego powiedzeniu: „i pokój ma swoje wieńce”. Zaczęto upatrywać wzorów w bohaterach wiary realizujących biblijną
rdf:langString
Bekännare, på latin confessor, kallas sedan fornkristen tid en person som har fått utstå lidanden för sin tro utan att lida martyrdöden. Denna betydelse används fortfarande inom den östliga kristendomen.
rdf:langString
Испове́дник (греч. ὁμολογητής, лат. confessor, confessoris) — особый лик святых в христианстве. Изначально к числу прославляемых церковью в этом лике причислялись те, кто открыто исповедовал христианскую веру во время гонений и сам был гоним, но не претерпел мученической смерти. Этимологическая основа лат. confiteri впервые была использована в значении «исповедоваться, открыто признавать» (ср. англ. to confess, to profess) именно в рукописях христианских авторов. Во избежание неоднозначности, связанной с однокоренным словом «исповедь», во многих языках термин может использоваться с уточнением: англ. Confessor of the Faith и т. п.
rdf:langString
rdf:langString
Vyznavač
rdf:langString
Bekenner
rdf:langString
Confesor de la fe
rdf:langString
Confessor of the Faith
rdf:langString
Pengaku Iman
rdf:langString
Confesseur de la foi
rdf:langString
Confessore
rdf:langString
証聖者
rdf:langString
Belijder
rdf:langString
Wyznawca
rdf:langString
Confessor
rdf:langString
Исповедник
rdf:langString
Bekännare
rdf:langString
精修聖人
rdf:langString
Сповідник (святий)
xsd:integer
17501477
xsd:integer
1064249114
rdf:langString
Vyznavač (latinsky confessor) je v křesťanství světec, který sice nepoložil svůj život pro víru, avšak trpěl pro ni při pronásledování křesťanů (například podstoupil vyhnanství, mučení nebo věznění). Označení se používá teprve od 4. století, předtím byli vyznavači počítáni mezi mučedníky.
rdf:langString
Bekenner (lat. Confessores) werden von der römisch-katholischen Kirche und den orthodoxen Kirchen Christen genannt, die sich in Zeiten der Christenverfolgung zu ihrem Glauben bekannt und deshalb Verfolgung, Vertreibung, Folter, Verstümmelung und Haft in Kauf nehmen mussten, aber nicht unmittelbar das Martyrium erlitten haben. Später wurden auch Päpste, Bischöfe, Äbte, Könige und Einsiedler unter die Bekenner gezählt. Mit der Ausbreitung des Christentums und der Abnahme der Christenverfolgung im 5. Jahrhundert wurde diese Bezeichnung auch solchen Christen verliehen, die ein heiligmäßiges Leben führten, zum Beispiel dem englischen König Eduard dem Bekenner.
rdf:langString
Confessor of the Faith is a title given by some Christian denominations.
rdf:langString
Confesor, en el sentido de confesor de la fe (confessor fidei) es un concepto de la tradición apostólica del cristianismo primitivo, considerado un anterior al de mártir (testigo). No debe confundirse con el sentido moderno del término confesor. Hasta el siglo IV, un confesor era alguien que, durante las persecuciones, había sufrido por su fe, pero que no fue asesinado por ello. Las personas que son asesinados por su fe son conocidos como los mártires. Los confesores, podrían haber sido torturados, exiliados o encarcelados por su fe. Con el tiempo, el término también llegó a ser utilizado para describir personalidades sobresalientes que han demostrado la fe, el conocimiento y la virtud. Iglesias y otros edificios fueron erigidos en su honor, un inicio marcado por el período en que las iglesias fueron construidas principalmente para honrar a los mártires. En el sentido moderno, este tipo de confesor es digno de veneración, debido a sus grandes actos. El obispo Cipriano de Cartago, a mediados del s. III, desdobla por primera vez el concepto de martyrion, distinguiendo al martyr, es decir, aquel que ha dado su vida por la fe o está próxima a darla, del confesor, aquel que ha padecido persecución, destierro, torturas, vejámenes etc., por testimoniar su fe sin llegar a morir. En numerosas de sus cartas se hace notar la diferencia, como: Ep. 10,4; 39,3; 15,1; 55 y 52. Y también en el tratado De lapsis 3 y 4. Para la época sin embargo, la terminología es muy flexible, en su tiempo las palabras confessor y martyr no habían adquirido la significación específica y claramente definida que tienen para nosotros hoy en día. Clemente de Alejandría (150-215), en su obra Stromata, dedica la parte principal de su libro al tema del martirio. Lo define como la "perfección o consumación, no porque con él termina el hombre su vida como los demás, sino porque da una prueba consumada de caridad". Es un título que la Iglesia católica no ha vuelto a utilizar generalmente en su historia posterior.
rdf:langString
Le terme de confesseur de la foi (du latin Confessor fidei) ou en plus court de confesseur (Confessor) est un titre accordé par les Églises catholique et orthodoxe à certains saints ayant souffert à cause de leur foi sans être morts martyrs. Ce terme s'est ensuite étendu à tous les saints non torturés ou martyrisés restés fidèles à la foi et en témoignant. Dans l'Église orientale, on utilise le terme de hiéro-confesseur (hieroconfessor) pour les confesseurs prêtres ou évêques.
rdf:langString
Pengaku Iman (bahasa Inggris: Confessor of the Faith, atau Confessor saja) adalah suatu gelar yang diberikan oleh Gereja Kristen untuk salah satu jenis orang kudus/suci (santo/santa).
rdf:langString
証聖者（しょうせいしゃ、ラテン語: Confessor, 英語: Confessor）とは、カトリック教会における聖人の称号の一つ。正教会での、表信者に相当する。 カトリック教会では、男性の聖人と福者で、殉教しなかった者である。歴史的には、信仰のため迫害にあい拷問を受けたが、殉教者ではない人物である。5世紀ごろのヨーロッパでは迫害が少なくなり、清い生活を送り、平和のうちに帰天した男性にも与えられた。有名な証聖者はエドワード懺悔王、聖マクシモスらである。 司教証聖者、教皇証聖者、教会博士証聖者などのように、他の称号と並べられる場合もある。
rdf:langString
Een belijder is in het christelijke geloof iemand die op bijzondere wijze van het christelijk geloof getuigd heeft, maar er niet voor gedood is. In ruimere zin zijn alle heilige niet-martelaren belijders. In engere zin worden op de rooms-katholieke heiligenkalender slechts diegenen als belijder aangeduid die niet als martelaar, evangelist, apostel, abt, maagd, weduwe of (aarts)engel kunnen worden gecategoriseerd. Een voorbeeld is de heilige koning Eduard de Belijder.
rdf:langString
Confessore, dal latino cōnfitērī (‘confessare’, ‘professare’), era il titolo onorifico usato per designare quei cristiani che con coraggio avevano professato pubblicamente la fede in Cristo durante le persecuzioni ed erano stati puniti con la prigione, la tortura, l'esilio o il lavoro nelle miniere, rimanendo fedeli alla loro confessione fino alla fine delle loro vite.
rdf:langString
Confessor ou Confessor da Fé é um título masculino concedido pela Igreja Católica e Igreja Ortodoxa a santos e beatos que não foram martirizados. Historicamente, o título de confessor foi concedido a todos aqueles que sofreram perseguição e tortura pela fé, mas não ao ponto do martírio. Muitas vezes é usado para definir qualquer santo, bem como aqueles que tenham sido declarados abençoados, que não podem ser categorizadas como mártir, apóstolo, evangelista, ou virgem. Como o cristianismo emergiu como a religião dominante na Europa após o quinto século, as perseguições tornaram-se raras, e o título foi dado a homens santos que viveram uma vida sagrada, mas sofreram algum tipo de atentado, não propriamente por serem cristãos, como São Luís de Montfort, que sobreviveu a um envenenamento por outros sacerdotes por inveja de suas pregações. Talvez o exemplo mais conhecido seja o do rei inglês Eduardo, o Confessor. É possível que confessores tenham outros títulos, como, por exemplo, Papa e confessor, confessor e doutor da Igreja, entre outros.
rdf:langString
Wyznawca (łac. confessor) – termin stosowany w chrześcijaństwie dla określenia postaci otoczonej pośmiertnym kultem (łac. cultus inferior relativus), która zmarła śmiercią naturalną. Ewolucję semantyczną określenia „wyznawca” poznać można dzięki analizom historii kultu, dziejom literatury chrześcijańskiej i na koniec filologii. Określenie Confessor odnosiło się do świadków występujących przed sądami. U zarania chrześcijaństwa męczenników traktowanych jako „świadków” wiary nazywano Wyznawcami. Po pierwszej fali prześladowań chrześcijan, powstała w II wieku koncepcja potwierdzenia świętości bez ofiary krwi – męczeństwa, której świadectwo znajdujemy później u Cypriana z Kartaginy w jego powiedzeniu: „i pokój ma swoje wieńce”. Zaczęto upatrywać wzorów w bohaterach wiary realizujących biblijną doskonałość moralną „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.” (Mt 5, 48 BT) przez aktywną działalność apostolską łac. militia Christi. Rozróżnienie między męczennikami a tymi którzy znosili prześladowania za wiarę w Jezusa Chrystusa, ale nie ponieśli męczeńskiej śmierci wprowadził Tertulian określając ich jako „męczenników przyszłości” łac. benedicti martyres designati, zaś przeciwstawienie tytułów po raz pierwszy pojawiło się w liście gmin starożytnego Lugdunum i Vienne. Klemens Aleksandryjski określił cnotliwe życie zgodne z przykazaniami jako męczeństwo duchowe. Podział dotyczył uznanych za świętych, którzy byli przykładem powołania do świętości i określano ich mianem łac. confessores. Szczególny szacunek wzbudzał celibat z pobudek religijnych (na przykład u monachoi, monachi – ascetów z okresu między 250 a 350 r.), przyrównywany przez Metodego z Olimpu z męczeństwem. Przykłady żywotów opiewających męstwo ascetów wyszły spod piór Hieronima ze Strydonu, Kasjana z Imoli i anonimowego autora żywotów świętych Pachomiusza i Teodora z Tabenissi. W dziele Atanazego Wielkiego „Żywot Antoniego Pustelnika” nakreślony został ideał życia chrześcijańskiego z modlitwą, pokutą za bliźnich i opieką nad nimi – kwintesencją chrześcijańskiej solidarności. Wśród świętych „wyznawców” znajdujemy osoby o różnym pochodzeniu, ojców apostolskich, ojców Kościoła, eremitów, dziewice, wdowy i pokutnice, ascetów, realizujących śluby czystości, biskupów i mnichów. Tytuł „wyznawcy” pojawia się w łac. Sacramentarium Veronese i wszedł do liturgii w późniejszych czasach w odniesieniu do świętych nie męczenników, zaś w mszałach i brewiarzach stosowano między innymi tytuły: confessores pontifices, confessores non pontifices, które to tytuły Kościół katolicki wycofał na mocy reformy liturgicznej wprowadzonej przez II sobór watykański. Przykładem pierwszego czczonego wyznawcy był Grzegorz Cudotwórca, kolejnymi otoczonymi kultem byli Bazyli Wielki, Piotr z Sebasty, Ambroży z Mediolanu, Marcin z Tours, Delfin z Bordeaux, a z powodu ascetycznego trybu życia: Hieronim ze Strydonu, Efrem Syryjczyk, na zachodzie najsłynniejszymi byli pierwszy w Rzymie, papież Sylwester I, oraz Rufin, Kasjan z Imoli, Sulpicjusz Sewer, Paulin z Noli i Kasjodor.Współcześnie doskonałość moralna świętego wynikająca z wiary, udokumentowana w stopniu kwalifikującym do określenia jego przymiotów jako cnoty heroiczne opisywana jest terminem wyznawca.
rdf:langString
Bekännare, på latin confessor, kallas sedan fornkristen tid en person som har fått utstå lidanden för sin tro utan att lida martyrdöden. Denna betydelse används fortfarande inom den östliga kristendomen. Sedan medeltiden används ordet bekännare om alla manliga helgon inom Romersk-katolska kyrkan som inte är martyrer. I den latinska kyrkan har begreppet kommit att beteckna de helgon samt saligförklarade som inte kan kategoriseras som varken martyrer, apostlar, evangelister eller . När kristendomen blev den dominerande religionen i Europa blev förföljelser ovanliga och titeln gavs istället till helgon som levt ett heligt liv och dött en naturlig död. Ett av de mer kända exemplen på detta är den engelske kungen Edvard Bekännaren. Bland icke helgonförklarade med detta epitet finns Ernst bekännaren av Braunchweig.
rdf:langString
精修圣人（英語：Confessor of the Faith，意为宣认信仰者，英语、拉丁语简称Confessor）是基督信仰中圣人的一种头衔。
rdf:langString
Испове́дник (греч. ὁμολογητής, лат. confessor, confessoris) — особый лик святых в христианстве. Изначально к числу прославляемых церковью в этом лике причислялись те, кто открыто исповедовал христианскую веру во время гонений и сам был гоним, но не претерпел мученической смерти. Этимологическая основа лат. confiteri впервые была использована в значении «исповедоваться, открыто признавать» (ср. англ. to confess, to profess) именно в рукописях христианских авторов. Во избежание неоднозначности, связанной с однокоренным словом «исповедь», во многих языках термин может использоваться с уточнением: англ. Confessor of the Faith и т. п. В православии исповедников из числа монашествующих иногда называют преподобноисповедниками, а исповедников из числа священнослужителей и епископов —священноисповедниками, однако в церковных календарях, выпускаемых Издательством Московской Патриархии Русской Православной Церкви, такая терминология не используется: все те, кто открыто исповедовал христианскую веру во время гонений, в них именуются просто исповедниками.
rdf:langString
Сповідник (грец. óμολογητής) — лик святих, що відзначилися відкритим оголошення своєї віри під час гонінь. Розуміння сповідництва як подвигу, засновано на словах Христа: . На відміну від мучеників, сповідниками вважаються ті вірні, які, страждаючи за віру, не загинули. Галльські сповідники, що постраждали при Маркові Аврелії, відмовлялися називатися мучениками й писали, що Св. Купріян Карфагенський говорить, однак, що сповідники, що померли, могли шануватися як мученики.
xsd:nonNegativeInteger
3128