Collective wisdom

rdf:langString Συλλογική σοφία

rdf:langString Δεν πρέπει να συγχέεται με τη σοφία του πλήθους. Η συλλογική σοφία, η οποία ονομάζεται επίσης και επίσης ομαδική σοφία και συν-νοημοσύνη, μοιράζει τη γνώση που προκύπτει από άτομα και ομάδες. Η συλλογική νοημοσύνη, η οποία μερικές φορές χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της συλλογικής σοφίας, είναι κάτι περισσότερο απο μια κοινή διαδικασία λήψης από την συλλογική σοφία. Σε αντίθεση με τη συλλογική σοφία, η συλλογική νοημοσύνη δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινη, και έχει συνδεθεί με την πανίδα και τη χλωρίδα. Η συλλογική νοημοσύνη είναι κατά βάση οδηγημένη απο την συναίνεση της λήψης αποφάσεων, ενώ η συλλογική σοφία δεν εστιάζεται κατ 'ανάγκην για να εστιάζεται στην διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η συλλογική σοφία είναι ένα πιο άμορφο φαινόμενο που μπορεί να χαρακτηρίζεται από τη συλλογική μάθηση σε βάθος χρόνου. ΙΣΤΟΡΙΚΑ Συλλογική σοφία, η οποία μπορεί να ειπωθεί για να υπάρχει μια πιο ευδιάκριτη ανθρώπινη ποιότητα απο την συλλογική νοημοσύνη, περιέχεται σε τέτοια πρώιμα έργα όπως στην ΤΟΡΑ. Η αγία γραφή, το κοράνι, τα έργα του Πλάτωνα, Κουμφούκιου και του Βούδα, Μπαγκαβατ Γκίτα και σε πολλούς μύθους και θρύλους σε όλους τους πολιτισμούς. Ατλώντας απο την ιδέα της καθολικής αλήθειας, το σημείο της συλλογικής σοφίας είναι να κάνει την ζωή ευκολότερη/πιο εύχρηστη μέσω τις κατανόησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ενώ το σημείο της συλλογικής νοημοσύνης είναι να κάνει την ζωή ευκολότερη/πιο εύχρηστη μέσω της εφαρμογής της αποκτηθείσας γνώσης. Ενώ η συλλογική νοημοσύνη μπορεί να ειπωθεί για να υπάρχουν περισσότερες μαθηματικές και επιστημονικές βάσεις, η συλλογική σοφία επίσης ευθύνεται για την πνευματική σφαίρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και συνειδησης. Τόμας Τζεφερσον, αναφέρεται στην έννοια της συλλογικής σοφίας, όταν έκανε τη δήλωση του "η καλυτερη αμυνα ενος εθνους ειναι να υπαρχουν μορφωμενοι πολιτες" και στην πραγματικοτητα το ιδανικο της δημοκρατιας ειναι η εν λογω κυβερνηση να λειτουργει καλυτερα οταν ολοι συμμετεχουν. Ο Βρετανος φιλοσοφος Τομας Χομπς χρησιμοποιει το Λεβαθιαν του για να δειξει πως στο ανθρωπινο γενος η συλλογικη συνειδηση αναπτυσσεται για να δημιουργησει συλλογικη σοφια. Ο Emile Durkheim υποστηριζει στις στοιχειωδεις μορφες τις θρησκευτικης ζωης (1912) οτι η κοινωνία εξ ορισμού αποτελεί μια υψηλότερη νοημοσύνη, διότι υπερβαίνει τον ατομικό χώρο και το χρόνο, επιτυγχάνοντας έτσι τη συλλογική σοφία. Τον 19ο αιώνα ο πρώσος φυσικός Gustav Fechiner υποστήριξε μια συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας και ανάφερε τον Durkheim ως το πιο αξιόπιστο μελετητή στον τομέα της "συλλογικής συνείδησης". Ο Fechiner που αναφέρεται επίσης στο έργο του ιησουίτη ιερέα Pierre Teilhard de Chardin του οποίου η έννοια του Νοοsphere ήταν ένας πρόδρομος του όρου συλλογικής νοημοσύνης, η έννοια του H.G. Wells του "κόσμου του εγκεφάλου" όπως περιγράφεται στο βιβλίο των δοκίμιων του με τίτλο, τον ίδιο τίτλο έχει πρόσφατα εξεταστεί σε βάθος απο τον Pierre Levy στο βιβλίο του, το σύμπαν-μηχανή: δημιουργία, γνώση και πολιτισμός του υπολογιστή. Ο Howard Bloom's στην πραγματεία του ο παγκόσμιος εγκέφαλος: η εξέλιξη του μαζικού νου απο την μεγάλη έκρηξη μέχρι τον 21ο αιώνα εξετάζει τις ομοιότητες σε οργανωτικό επιπεδο στα προτυπα της φύσης, στην ανθρώπινη εγκεφαλική λειτουργία, στην κοινωνια και στο σύμπαν. Αυτό περιέχει επίσης τη θεωρία ότι η επιλογή της ομάδας κατευθύνει την εξελικτική αλλαγή μέσω της συλλογικής επεξεργασίας των πληροφοριών. Ο Alexander Flor σχετίζει την έννοια του κόσμου του εγκεφάλου με τις τρέχουσες εξελίξεις στην παγκόσμια δικτύωση των γνωσεων που γέννησαν με τις νέες τεχνολογείες της πληροφοριας και της επικοινωνιας σε ενα online χαρτί, το παγκοσμιο δίκτυο γνώσης. Επίσης συζητήθηκε το συλλογικό μυαλό στο πλαίσιο των κοινωνικών κινηματων στην Ασία σε ενα βιβλίο αναπτυξη επικοινωνια πράξις. Ο Dave Pollard επαναδιατύπωσε την συλλογική σοφία: "πολλά γνωστικά προβλήματα συντονισμούτ και συνεργασίας είναι καλύτερα να λυθούν με σφυγομετρηση των ομάδων (όσο μεγαλύτερη τόσο το καλύτερο) της εύλογης ενημέρωσης, αμερόληπτης, που ασχολείται με τους ανθρώπους. Η απάντηση της ομαδας είναι σχεδόν πάντα πολύ καλύτερη απο ότι να απαντησει σε οποιαδήποτε επιμέρους πραγματογνωμοσύνη ακόμη καλύτερη απο την καλύτερη απάντηση των εμπειρογνωμονων της ομάδας" Συγχρονος ορισμος και ερευνα Η αξιοποίηση της συλλογικής σοφίας των ανθρώπων είναι μια περιοχής εντονου συγχρονου ενδιαφέροντος και της έρευνας αιχμής. Η εφαρμογή του ορου με τις μεθοδολογιες που εχουν σχεδιαστει για να αξιοποιήσουν τη συλλογική σοφία πιστώνεται με το έργου του Αλέξανδρου Χρηστάκη και την ομάδα του, δεδομενου οτι η κοινωνια των προκλησεων που αντιμετωπίζει σήμερα είναι ιδιαίτερα περίπλοκη, η μόνη λύση είναι να αναπτυχθούν τεχνολογίες που μπορούν να αξιοποιήσουν την συλλογική νοημοσύνη και τη συλλογική σοφία πολλών ανθρώπων ή ακομα και του πλήθους. Τον 21ο αιώνα ιδρύθηκε (2002) το Ινστιτούτο απο τον Αλεξανδρο Χρηστάκη, η σοφία του δικτύου έρευνας του Πανεπιστημίου του Σικαγο που ξεκίνησε το 2010 και το ΜΙΤ κέντρο για συλλογική νοημοσυνη που ιδρυθηκε απο τον Tomas W.Malone το 2007 είναι μερικά παραδείγματα. Συλλογική πρωτοβουλία της σοφίας Η συλλογικη πρωτοβουλια της σοφιας ιδρύθηκε το 2000 με την υποστήριξη του Ινστιτουτου του Fetzer με σκοπό τη συγκέντρωση υλικού σχετικά με την έρευνα, τη θεωρία και την πρακτική της συλλογικής σοφίας. Ήταν μια συνεργασία των επαγγελματιων και ακαδημαϊκων σε τομείς όπως την επιχείρηση, την υγειονομική περιθάλψη, την ψυχική υγεία, την εκπαίδευση, την ποινικη δικαιοσύνη και την επίλυση των συγκρουσεων. Αρκετά απο τα ιδρυτικα μέλη στη συνεχεια συν-συγγραφείς της δύναμης της συλλογικής σοφιας. Σε αυτο οι εξι θέσεις ή αρχές οι οποιες υποστηρίζουν τη δύναμη της συλλογικής σοφίας παρουσιαζουν: την βαθιά ακρόαση, την αναστολή της βεβαιότητας, την βλέψη ολόκληρων συστημάτων/ αναζητήσεις διαφορετικων προοπτικων, τον σεβασμό προς αλλους/ την ομαδα ευθυκρισιας, καλωσοριζοντας ολα οσα προκύπτουν και την επιστοσυνη στην υπερβατική σε δυο σκελη της σκέψης σχετικα με την συλλογική σοφία ακολουθούν πολυ διαφορετικά μονοπάτια. Η πρώτη προβλέπει τα μακροοικονομικα μεγέθη των ανθρώπων και των πληροφοριών που θα πετυχουν στην προώθηση της σοφίας ότι η σοφία είναι χτισμένη στη συσσώρευση των δεδομένων και της γνώσης,χωρις την ανάγκη για την κριση ή τα προσόντα. Μερικοί έχουν επικριθεί για αυτην την πεποίθηση οτι παρέλειψαν να λάβουν υπόψη τη σημασια της <<προσαρμοστικής εκτίμησης>>. Η δεύτερη υποστηριζει οτι η σοφία είναι δυνατή μόνο σε αντανακλαστική κατάσταση του πνεύματος συμπεριλαμβανομένων μετά της γνωστικης λειτουργίας. Σύμφωνα με τον Alan Briskin η σοφια απαιτει συστηματικό προβληματισμό σχετικά με το βαθύτερο εαυτό της και τις εξωτερικές καταστάσεις της κοινωνικης τάξης. Ο Mark Baurelein εχει κάνει την υπόθεση οτι η υπερ ανακοίνωση της γνώσης χωλαίνει μάλλον απο την προώθηση της πνευματικης ανάπτυξης.