Clinamen

http://dbpedia.org/resource/Clinamen an entity of type: WikicatAtoms

هو اسم لاتيني اسم كريتيوس قدم إلى الانحراف لا يمكن التنبؤ بها من ذرات، من أجل الدفاع عن ذري مذهب أبيقور. في اللغة الإنجليزية الحديثة، أصبحت تعني عمومًا ميلًا أو تحيزًا. rdf:langString
Clinamen (/klaɪˈneɪmən/; plural clinamina, derived from clīnāre, to incline) is the Latin name Lucretius gave to the unpredictable swerve of atoms, in order to defend the atomistic doctrine of Epicurus. In modern English it has come more generally to mean an inclination or a bias. rdf:langString
Klinamena epikureismoan atomoen mugimendua deskribatzen duen teoria da. Epikuroarrek Demokrito eta beste atomisten teoriak onartu zituzten, baina atomistek atomoak zuzen bati jarraiki eta era deterministan mugitzen zirela zioten bitartean, Epikurok atomoak une batzuetan euren ibilbidetik zoriz desbideratu eta elkarrekin talka egiten zutela baieztatu zuen. Horrela, Epikurok erabakimen askearekin bateragarria zen baldintza fisikoa ezarri zuen. rdf:langString
Le clinamen (en français : déclinaison) est, en physique épicurienne, l'écart ou une déviation spontanée des atomes par rapport à leur chute dans le vide, qui permet aux atomes de s'entrechoquer. Cette déviation, qui est spatialement et temporellement indéterminée et aléatoire, permet d'expliquer l'existence des corps et la liberté humaine dans un cadre matérialiste. rdf:langString
Nella fisica epicurea, il clinamen è la deviazione spontanea degli atomi nel corso della loro caduta nel vuoto in linea retta; è una deviazione casuale, sia nel tempo sia nello spazio, che permette agli atomi di incontrarsi e dunque di aggregarsi (formando così le cose) rdf:langString
Teoria parenklizy (gr. παρέγκλισις, łac. clinamen, epikurejska teoria nieoznaczoności) - stworzone przez Epikura uzasadnienie możliwości wolnej woli człowieka. Według teorii ruch atomów w próżni nie podlega determinizmowi, jak opisywał swoją koncepcję atomistyczną Demokryt. Atomy nie spadają pionowo, ich ruch podlega odchyleniu, wskutek czego dochodzi do zderzenia cząstek. rdf:langString
Klinamen (på engelska clinamen) är en term från Lucretius Om tingens natur som syftar på den minsta möjliga vinkeln, avvikelsen, som krävs för att nånting nytt ska skapas. Denna filosofiartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. rdf:langString
El clinamen (en plural clinamina, derivado de clīnāre 'desviar, inclinar') es el nombre en latín que dio Lucrecio para traducir la expresión griega parénklisis a la impredecible desviación que sufren los átomos en la física de Epicuro.​ Este concepto le sirvió al filósofo griego a modo de solución al problema del libre albedrío prescindiendo de un dios garante de libertad. Esta teoría ha tenido una importantísima influencia a lo largo de todo el desarrollo histórico del mecanicismo por su originalidad y por haber supuesto una solución coherente y muy temprana a uno de los principales problemas de esta corriente filosófica. El único fragmento en griego sobre esta noción central es de la inscripción de Diógenes de Enoanda:​ ​ rdf:langString
Als Clinamen (griechisch: geringfügige Abweichung) bezeichnen Epikur und Lukrez das Element des Zufalls im Rahmen des Determinismus. Zugrunde liegt dabei die Vorstellung, dass die Welt aus kleinsten Teilchen (Atomen) besteht, die sich in einem unaufhörlichen Fall durch den leeren Raum befinden. Bei diesem Fall blieben sie getrennt, gäbe es nicht kleinste Bewegungsabweichungen, durch die es zu Zusammenballungen und zu den Erscheinungen der Sinnenwelt kommt. In den Worten von Lukrez' De rerum natura: (Buch 2, V. 217–224, Übers. Karl Büchner) (V. 289–293) rdf:langString
Clinamen (/klaɪˈneɪmən/; jamak clinamina, berasal dari kata kerja clīnāre, yang berarti "condong") adalah istilah dalam bahasa Latin yang digunakan oleh Lucretius untuk menyebut penyimpangan arah atom secara mendadak dan tak terprediksi. Tujuannya adalah untuk membela doktrin atomisme yang dicetuskan oleh Epikuros. rdf:langString
Clinâmen (parengklisis Παρέγκλισις, em grego) é o nome latino que Lucrécio deu ao desvio imprevisível de átomos, a partir da doutrina atomista de Epicuro. A despeito da origem filológica latina do termo "clinâmen", foi Epicuro (aproximadamente dois séculos antes) quem elaborou a ideia a fim de refutar a crítica de Aristóteles, que, por sua vez, se manteve circunspecto em relação a hipótese atomista de Demócrito de Abdera (c. 460 a.C.-370 a.C.). Este último preconizava a existência de um vazio para que os átomos se deslocassem. Demócrito asseverava que os átomos estariam "caindo" no vazio numa mesma direção paralela. Todavia, os átomos mais pesados cairiam mais rapidamente e se chocariam com o átomos menores e mais lentos, gerando miríades de movimentos e, por seu turno, os choques entre os rdf:langString
rdf:langString الاسم اللاتيني لسحق الذرات الذي لا يمكن التنبؤ به
rdf:langString Clinamen
rdf:langString Clinamen
rdf:langString Klinamen
rdf:langString Teoría del clinamen
rdf:langString Clinamen
rdf:langString Clinamen
rdf:langString Clinamen
rdf:langString Teoria parenklizy
rdf:langString Clinâmen
rdf:langString Klinamen
xsd:integer 3340637
xsd:integer 1089028750
rdf:langString Als Clinamen (griechisch: geringfügige Abweichung) bezeichnen Epikur und Lukrez das Element des Zufalls im Rahmen des Determinismus. Zugrunde liegt dabei die Vorstellung, dass die Welt aus kleinsten Teilchen (Atomen) besteht, die sich in einem unaufhörlichen Fall durch den leeren Raum befinden. Bei diesem Fall blieben sie getrennt, gäbe es nicht kleinste Bewegungsabweichungen, durch die es zu Zusammenballungen und zu den Erscheinungen der Sinnenwelt kommt. In den Worten von Lukrez' De rerum natura: wenn die Körper durchs Leere nach unten geradewegs stürzenmit ihrem eignen Gewicht, so springen zu schwankender Zeitund an schwankendem Ort von der Bahn sie ab um ein Kleines,so, daß du von geänderter Richtung zu sprechen vermöchtest.Wären sie nicht gewohnt sich zu beugen (declinare solerent), würd alles nach unten,wie die Tropfen des Regens, fallen im grundlosen Leeren,wäre nicht Anstoß entstanden noch Schlag den Körpern geschaffenworden. So hätte nichts die Natur je schaffend vollendet. (Buch 2, V. 217–224, Übers. Karl Büchner) Den Begriff clinamen gebraucht Lukrez wenig später, nachdem er die Möglichkeit des Menschen, in den gesetzmäßigen Ablauf der Dinge einzugreifen, als Beleg angeführt hat, dass dieser Ablauf nicht vollständig determiniert sein kann: Daß der Sinn aber selber nicht habeinneren Zwang in allen Dingen, welche er anfängt,und wie ein Besiegter gedrängt ist zu tragen und zu leiden,das bewirkt der Ursprungskörper winzige Beugung (exiguum clinamen),weder am festen Ort noch auch zum sicheren Zeitpunkt. (V. 289–293)
rdf:langString هو اسم لاتيني اسم كريتيوس قدم إلى الانحراف لا يمكن التنبؤ بها من ذرات، من أجل الدفاع عن ذري مذهب أبيقور. في اللغة الإنجليزية الحديثة، أصبحت تعني عمومًا ميلًا أو تحيزًا.
rdf:langString Clinamen (/klaɪˈneɪmən/; plural clinamina, derived from clīnāre, to incline) is the Latin name Lucretius gave to the unpredictable swerve of atoms, in order to defend the atomistic doctrine of Epicurus. In modern English it has come more generally to mean an inclination or a bias.
rdf:langString El clinamen (en plural clinamina, derivado de clīnāre 'desviar, inclinar') es el nombre en latín que dio Lucrecio para traducir la expresión griega parénklisis a la impredecible desviación que sufren los átomos en la física de Epicuro.​ Este concepto le sirvió al filósofo griego a modo de solución al problema del libre albedrío prescindiendo de un dios garante de libertad. Esta teoría ha tenido una importantísima influencia a lo largo de todo el desarrollo histórico del mecanicismo por su originalidad y por haber supuesto una solución coherente y muy temprana a uno de los principales problemas de esta corriente filosófica. El único fragmento en griego sobre esta noción central es de la inscripción de Diógenes de Enoanda:​ ​ «¿No sabes? seas quien seas, que en realidad hay un movimiento libre en los átomos, que Demócrito no pudo descubrir, pero que Epicuro sacó a la luz, ¿un movimiento desviado, como lo demuestra por los fenómenos?» Diógenes de Enoanda (fr. 54) La teoría del clinamen despertó la atención de filósofos como Karl Marx, Simone de Beauvoir, Gilles Deleuze, Jacques Lacan, Jacques Derrida, Louis Althusser, Michel Serres y Jean-Luc Nancy.​​​ El premio Nobel de química Ilya Prigogine apreció su defensa del indeterminismo en el clinamen epicúreo, siendo precursor del principio de indeterminación de Werner Heisenberg.​​
rdf:langString Klinamena epikureismoan atomoen mugimendua deskribatzen duen teoria da. Epikuroarrek Demokrito eta beste atomisten teoriak onartu zituzten, baina atomistek atomoak zuzen bati jarraiki eta era deterministan mugitzen zirela zioten bitartean, Epikurok atomoak une batzuetan euren ibilbidetik zoriz desbideratu eta elkarrekin talka egiten zutela baieztatu zuen. Horrela, Epikurok erabakimen askearekin bateragarria zen baldintza fisikoa ezarri zuen.
rdf:langString Le clinamen (en français : déclinaison) est, en physique épicurienne, l'écart ou une déviation spontanée des atomes par rapport à leur chute dans le vide, qui permet aux atomes de s'entrechoquer. Cette déviation, qui est spatialement et temporellement indéterminée et aléatoire, permet d'expliquer l'existence des corps et la liberté humaine dans un cadre matérialiste.
rdf:langString Clinamen (/klaɪˈneɪmən/; jamak clinamina, berasal dari kata kerja clīnāre, yang berarti "condong") adalah istilah dalam bahasa Latin yang digunakan oleh Lucretius untuk menyebut penyimpangan arah atom secara mendadak dan tak terprediksi. Tujuannya adalah untuk membela doktrin atomisme yang dicetuskan oleh Epikuros. Dalam kepercayaan epikureanisme, atom itu tetap, tidak berawal, tidak berakhir, dan abadi. Atom ini bergerak di ruang dan saling bertubrukkan dan berpisah. Namun, atom ini juga dapat mengalami penyimpangan arah secara mendadak, dan dalam epikureanisme, hal inilah yang menghasilkan kehendak bebas pada manusia.
rdf:langString Nella fisica epicurea, il clinamen è la deviazione spontanea degli atomi nel corso della loro caduta nel vuoto in linea retta; è una deviazione casuale, sia nel tempo sia nello spazio, che permette agli atomi di incontrarsi e dunque di aggregarsi (formando così le cose)
rdf:langString Clinâmen (parengklisis Παρέγκλισις, em grego) é o nome latino que Lucrécio deu ao desvio imprevisível de átomos, a partir da doutrina atomista de Epicuro. A despeito da origem filológica latina do termo "clinâmen", foi Epicuro (aproximadamente dois séculos antes) quem elaborou a ideia a fim de refutar a crítica de Aristóteles, que, por sua vez, se manteve circunspecto em relação a hipótese atomista de Demócrito de Abdera (c. 460 a.C.-370 a.C.). Este último preconizava a existência de um vazio para que os átomos se deslocassem. Demócrito asseverava que os átomos estariam "caindo" no vazio numa mesma direção paralela. Todavia, os átomos mais pesados cairiam mais rapidamente e se chocariam com o átomos menores e mais lentos, gerando miríades de movimentos e, por seu turno, os choques entre os átomos gerariam os mundos. Aristóteles não aceitava a existência do vazio postulado por Demócrito. Dizia que, mesmo se existisse um vazio para os átomos se deslocarem, não haveria choque entre os mais pesados com os mais leves, pois o vazio não imprimiria resistência a qualquer átomo, ou seja, todos os átomos, de acordo com o ponto de vista aristotélico, deveriam cair com a mesma velocidade. Desta forma, os átomos nada gerariam. Epicuro resolveu o imbróglio introduzindo, no contexto democritiano, um pequeno movimento aleatório lateral (sem causa) a fim de explicar a progressiva agregação dos átomos e, por conseguinte, a formação dos mundos. Esta é, propriamente, a ideia do clinâmen. De mais a mais, esse movimento lateral aleatório serviria para explicar a liberdade da alma, de acordo com a interpretação epicurista. De acordo com Lucrécio, em conformidade com as ideias epicuristas originais, o desvio imprevisível ou estocástico ocorreria "em nenhum lugar ou tempo fixo": Quando átomos se movem para baixo através do vazio pelo seu próprio peso, desviam um pouco no espaço em um tempo completamente incerto e em lugares incertos, apenas o suficiente para que você pudesse dizer que seu movimento mudou. Mas se eles não tivessem o hábito de se desviar, todos eles cairiam direto através das profundezas do vazio, como gotas de chuva, e nenhuma colisão ocorreria, nem qualquer golpe ser produzido entre os átomos. Nesse caso, a natureza nunca teria produzido nada. Esta indeterminação, de acordo com Lucrécio, fornece o "livre-arbítrio que as coisas vivas por todo o mundo tem."
rdf:langString Teoria parenklizy (gr. παρέγκλισις, łac. clinamen, epikurejska teoria nieoznaczoności) - stworzone przez Epikura uzasadnienie możliwości wolnej woli człowieka. Według teorii ruch atomów w próżni nie podlega determinizmowi, jak opisywał swoją koncepcję atomistyczną Demokryt. Atomy nie spadają pionowo, ich ruch podlega odchyleniu, wskutek czego dochodzi do zderzenia cząstek.
rdf:langString Klinamen (på engelska clinamen) är en term från Lucretius Om tingens natur som syftar på den minsta möjliga vinkeln, avvikelsen, som krävs för att nånting nytt ska skapas. Denna filosofiartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den.
xsd:nonNegativeInteger 6716

data from the linked data cloud