Christ of Europe
http://dbpedia.org/resource/Christ_of_Europe an entity of type: Abstraction100002137
Польский мессианизм (Христос Европы, польск. Mesjanizm polski) — направление в польской философии, расцвет которого пришёлся на период между восстаниями в XIX веке. Это специфически польская философия, для которой характерно построение спекулятивных метафизических систем с одной стороны и стремление к реформированию мира с другой. А также общее мнение, что поляки как народ обладают выдающимися способностями, которые особым образом отличают их от прочих народов мира. Как таковая, эта идея (идея особенности конкретного народа и страны) имеет много сторонников и в других странах.
rdf:langString
Mesianismo estas pola filozofa sistemo, kies disfloro okazis inter la novembra ribelo kaj la januara ribelo kontraŭ Rusia Imperio, post falo de la Respubliko de Ambaŭ Nacioj. Mesianismo havas sian komencon en antikva Israelo, kie dum okupacioj Israelidoj atendis al venado de Mesio, Savanto. Kiam li alvenos - laŭkrede - komenciĝos fino de la mondo. Simile al Izraelidoj kredas Muzulmanoj, kiuj atendas al venado de Mahdi.
rdf:langString
Christ of Europe, a messianic doctrine based in the New Testament, first became widespread among Poland and other various European nations through the activities of the Reformed Churches in the 16th to the 18th centuries. The doctrine, based in principles of brotherly esteem and regard for one another, was adopted in messianic terms by Polish Romantics, who referred to their homeland as the Christ of Europe or as the Christ of Nations crucified in the course of the foreign partitions of Poland (1772–1795). Their own unsuccessful struggle for independence from outside powers served as an expression of faith in God's plans for Poland's ultimate Rising.
rdf:langString
Mesjanizm – nurt literacko-filozoficzno-religijny w kulturze polskiej, którego największy rozkwit przypada na XIX wiek między powstaniem listopadowym a styczniowym. Podobnie jak inne postacie mesjanizmu, mesjanizm polski opierał się na idei ziemskiego zbawienia ludzkości (eschatologia). W jego najbardziej rozpowszechnionej postaci zbawienie to wiązane było ściśle z narodem polskim i dokonywało się w procesie historycznym (filozofia historii). W przeciwieństwie do biblijnych postaci mesjanizmu, był to mesjanizm romantyczny, łączący w sobie refleksje filozoficzną, religijną i polityczną. Wyrażał się zarówno w traktatach, jak i dziełach literackich. Literatura i filozofia mesjanistyczna były istotnym składnikiem polskiego romantyzmu (czasem jest z nim wręcz utożsamiana). Mesjanizm powstał jak
rdf:langString
rdf:langString
Pola mesianismo
rdf:langString
Christ of Europe
rdf:langString
Mesjanizm polski
rdf:langString
Польский мессианизм
xsd:integer
25908098
xsd:integer
1116636084
rdf:langString
Mesianismo estas pola filozofa sistemo, kies disfloro okazis inter la novembra ribelo kaj la januara ribelo kontraŭ Rusia Imperio, post falo de la Respubliko de Ambaŭ Nacioj. Mesianismo havas sian komencon en antikva Israelo, kie dum okupacioj Israelidoj atendis al venado de Mesio, Savanto. Kiam li alvenos - laŭkrede - komenciĝos fino de la mondo. Simile al Izraelidoj kredas Muzulmanoj, kiuj atendas al venado de Mahdi. Pola mesianismo komenciĝas de Wojciech Dębołęcki, la monaĥo, kiu opiniis ke Pollando estas Mesio de nacioj. Laŭ li la pola nacio, kiu devenas de malnova sarmata nacio estas inklinita por regado en la mondo. Poste en romantikismo pola mesianismo opiniis ke ekzistas Kristo de nacioj, kiu estas slava nacio. La esenco de pola romantika mesianismo estis poste ankaŭ metafizika, kiun reprezentis Adam Mickiewicz ("Pollando, la Kristo de nacioj"), kaj historia, kiun reprezentis Juliusz Słowacki ("Pollando, la Winkelried de nacioj"). Enfine en la polan filozofian sistemon mesianismo estis enkondukita de Józef Hoene-Wroński. Laŭ li la homaro estas inklinita al memscia, ennaskigita en homa esto paco, religio, scienco, bono kaj vero. Tiu filozofio devenas de filozofio de Hegelo, kies filozofio kreis fundamentojn de la ideo de inklino en lia idea mondo. La formo de Hegela mondo, la etaĝoj, strukturoj de konscioj kaj animoj estis poste uzita de pola mesianisto Andrzej Towiański, kiu prelegis pri ekzisto de kolumnoj de animoj bonaj kaj malbonaj. Laŭ Towiański homo estas inklininta al mizerikordo kaj paco. Pri Towiański oni opinis ke li estas unua el profetoj de Dio. La penso de mesianismo ekzistiĝis ankaŭ en filozofio de Karol Libelt, kiu propagis ideon de nacia filozofio. La mesianisma penso estas videbla eĉ en filozofio de la papo Johano Paŭlo la 2-a. Mesianismo vivis kiel forto de sonĝo pri libera Pollando dum 19-a jarcento. Ĝi ekzistas en romantika kaj pozitivisma pola literaturo (ekz. Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, , Cyprian Norwid), muziko (ekzemple en la operoj de Stanisław Moniuszko) kaj en la pentraĵoj {Jan Matejko).
rdf:langString
Christ of Europe, a messianic doctrine based in the New Testament, first became widespread among Poland and other various European nations through the activities of the Reformed Churches in the 16th to the 18th centuries. The doctrine, based in principles of brotherly esteem and regard for one another, was adopted in messianic terms by Polish Romantics, who referred to their homeland as the Christ of Europe or as the Christ of Nations crucified in the course of the foreign partitions of Poland (1772–1795). Their own unsuccessful struggle for independence from outside powers served as an expression of faith in God's plans for Poland's ultimate Rising. The concept, which identified Poles collectively with the messianic suffering of the Crucifixion, saw Poland as destined – just like Christ – to return to glory. The idea had roots going back to the days of the Ottoman expansion and the wars against the Muslim Turks. It was reawakened and promoted during Adam Mickiewicz's exile in Paris in the mid-19th century. Mickiewicz (1798-1855) evoked the doctrine of Poland as the "Christ of nations" in his poetic drama Dziady (Forefathers' Eve), considered by George Sand one of the great works of European Romanticism, through a vision of priest called Piotr (Part III, published in 1832). Dziady was written in the aftermath of the 1830 uprising against the Russian rule – an event that greatly impacted the author. Mickiewicz had helped found a student society (the Philomaths) protesting the partitions of the Polish-Lithuanian Commonwealth, and was exiled (1824–1829) to central Russia as a result. In the poet's vision, the persecution and suffering of the Poles was to bring salvation to other persecuted nations, just as the death of Christ – crucified by his neighbors – brought redemption to mankind. Thus, the phrase "Poland, the Christ of Nations" ("Polska Chrystusem narodów") was born. Several analysts see the concept as persisting into the modern era.
rdf:langString
Mesjanizm – nurt literacko-filozoficzno-religijny w kulturze polskiej, którego największy rozkwit przypada na XIX wiek między powstaniem listopadowym a styczniowym. Podobnie jak inne postacie mesjanizmu, mesjanizm polski opierał się na idei ziemskiego zbawienia ludzkości (eschatologia). W jego najbardziej rozpowszechnionej postaci zbawienie to wiązane było ściśle z narodem polskim i dokonywało się w procesie historycznym (filozofia historii). W przeciwieństwie do biblijnych postaci mesjanizmu, był to mesjanizm romantyczny, łączący w sobie refleksje filozoficzną, religijną i polityczną. Wyrażał się zarówno w traktatach, jak i dziełach literackich. Literatura i filozofia mesjanistyczna były istotnym składnikiem polskiego romantyzmu (czasem jest z nim wręcz utożsamiana). Mesjanizm powstał jako ideologia narodu uciśnionego, szukającego w nim zarówno kompensacji własnych klęsk (poczucie własnej wyższości moralnej), jak i poszukującego dróg wyjścia z ucisku (funkcja mobilizacyjna). Postulowany przezeń program polityczny oparty był na wyższości moralnej i duchowej, dzięki którym „sprawa polska” miała zatriumfować nad zaborcami.
rdf:langString
Польский мессианизм (Христос Европы, польск. Mesjanizm polski) — направление в польской философии, расцвет которого пришёлся на период между восстаниями в XIX веке. Это специфически польская философия, для которой характерно построение спекулятивных метафизических систем с одной стороны и стремление к реформированию мира с другой. А также общее мнение, что поляки как народ обладают выдающимися способностями, которые особым образом отличают их от прочих народов мира. Как таковая, эта идея (идея особенности конкретного народа и страны) имеет много сторонников и в других странах.
xsd:nonNegativeInteger
16981
