Cello Concerto (Elgar)

http://dbpedia.org/resource/Cello_Concerto_(Elgar) an entity of type: Thing

El Concert per a violoncel en mi menor, op. 85, fou l'últim treball notable d'Edward Elgar, i és una pedra angular del repertori de solo de violoncel. rdf:langString
Das 1919 uraufgeführte Cellokonzert e-Moll op. 85 des englischen Komponisten Edward Elgar (1857–1934) entstammt seiner letzten Schaffensphase. rdf:langString
チェロ協奏曲ホ短調作品85は、エドワード・エルガーが1918年に作曲したチェロ協奏曲。第2楽章にはスピッカートを多用するなど実験的な要素も見受けられる。 rdf:langString
Het Celloconcert in e mineur (opus 85) was het laatste grote werk van de componist Edward Elgar. Het werk is van groot belang in het repertoire van muziek voor de cello. rdf:langString
Концерт для виолончели с оркестром ми минор, op. 85 — музыкальное произведение для виолончели с оркестром, написанное английским композитором Эдуардом Элгаром в 1919 году. Является последним важным произведением композитора и одним из наиболее известных произведений этого жанра. rdf:langString
E小调大提琴协奏曲(作品85)是爱德华·埃尔加最后的著名作品,也是一系列大提琴独奏曲目的奠基石。1960年代,杰奎琳·杜·普雷(Jacqueline du Pré)錄製的唱片引起了公众的想象,并成为畅销之作。 埃尔加在第一次世界大战后创伤中创作了这部作品。本作品的曲趣与抒情、热情的(作品61)大異其趣,在很大程度上充满沉思,如同輓歌一般。 rdf:langString
Концерт для віолончелі з оркестром мі мінор, Op. 85 — остання відома робота Едварда Елгара. На відміну від створеного раніше концерту для скрипки, який є ліричним і пристрасним, концерт для віолончелі має здебільшого споглядальний і елегійний характер. rdf:langString
Edward Elgar's Cello Concerto in E minor, Op. 85, his last notable work, is a cornerstone of the solo cello repertoire. Elgar composed it in the aftermath of the First World War, when his music had already gone out of fashion with the concert-going public. In contrast with Elgar's earlier Violin Concerto, which is lyrical and passionate, the Cello Concerto is for the most part contemplative and elegiac. rdf:langString
El Concierto para violonchelo en mi menor, Op. 85 es un concierto para violonchelo y orquesta escrito por Edward Elgar en 1919. Es una de sus obras más notables, piedra angular del repertorio para violonchelo solo. Fue compuesto después de la Primera Guerra Mundial, momento en que su música había pasado de moda para el público aficionado a conciertos. En contraste con su anterior Concierto para violín que es lírico y apasionado, el Concierto para violonchelo es contemplativo y elegíaco. rdf:langString
Le concerto pour violoncelle en mi mineur op. 85 est une œuvre d'Edward Elgar. L'œuvre est écrite durant l'été 1919 dans la résidence "Brinkwells" du compositeur, dans le Sussex. Elle est dédiée à Sir Sidney et Lady Frances Colvin, deux amis du musicien. L'œuvre se compose de quatre mouvements et son exécution demande environ une demi-heure. * Adagio – moderato * Lento – Allegro molto * Adagio * Allegro – Moderato – Allegro, ma non troppo – Poco più lento rdf:langString
Il Concerto per violoncello in mi minore Op. 85 di Edward Elgar, il suo ultimo lavoro importante, è una pietra angolare del repertorio per violoncello solista. Elgar lo compose all'indomani della prima guerra mondiale, quando la sua musica era già passata di moda per il pubblico che frequentava i concerti. Contrariamente al precedente Concerto per violino di Elgar, che è lirico e appassionato, il Concerto per violoncello è per lo più contemplativo ed elegiaco. rdf:langString
O Concerto para violoncelo, Opus 85 foi a última obra de impacto composta pelo Sir Edward Elgar. Elgar compôs essa obra sob a influência do pós-guerra (Primeira Guerra Mundial), onde sua música já era considerada antiquada para o público frequentador de concertos daquela época. Ao contrário da sua obra Concerto para violino, considerada lírica e envolvente, boa parte desta obra é composta de temas contemplativos e melancólicos. rdf:langString
rdf:langString Concert per a violoncel (Elgar)
rdf:langString Cellokonzert (Elgar)
rdf:langString Cello Concerto (Elgar)
rdf:langString Concierto para violonchelo (Elgar)
rdf:langString Concerto per violoncello e orchestra (Elgar)
rdf:langString Concerto pour violoncelle d'Edward Elgar
rdf:langString チェロ協奏曲 (エルガー)
rdf:langString Celloconcert (Elgar)
rdf:langString Concerto para violoncelo (Elgar)
rdf:langString Концерт для виолончели с оркестром (Элгар)
rdf:langString Концерт для віолончелі з оркестром (Елгар)
rdf:langString 大提琴协奏曲 (埃尔加)
xsd:integer 763813
xsd:integer 1118296427
rdf:langString Cello Concerto
rdf:langString Performed by the Skidmore College Orchestra. Courtesy of Musopen
rdf:langString Edward Elgar - cello concerto in e minor, op. 85 - iv. allegro.ogg
rdf:langString IV. Allegro
rdf:langString music
rdf:langString Cello Concerto, Op.85
rdf:langString El Concert per a violoncel en mi menor, op. 85, fou l'últim treball notable d'Edward Elgar, i és una pedra angular del repertori de solo de violoncel.
rdf:langString Edward Elgar's Cello Concerto in E minor, Op. 85, his last notable work, is a cornerstone of the solo cello repertoire. Elgar composed it in the aftermath of the First World War, when his music had already gone out of fashion with the concert-going public. In contrast with Elgar's earlier Violin Concerto, which is lyrical and passionate, the Cello Concerto is for the most part contemplative and elegiac. The October 1919 premiere was a debacle because Elgar and the performers had been deprived of adequate rehearsal time. Elgar made two recordings of the work with Beatrice Harrison as soloist.The American premiere was given on 21 November 1922 by the Philadelphia Orchestra under Leopold Stokowski with cello. The 'Musical Courier' wrote: "About the Elgar there was no dissenting opinion. It is a long work, and it ambles on and on and on, utterly without distinction, utterly without inspiration."The work did not achieve wide popularity until the 1960s, when a recording by Jacqueline du Pré caught the public imagination and became a classical best-seller. Since then, leading cellists from Pablo Casals onward have performed the work in concert and in the studio.
rdf:langString Das 1919 uraufgeführte Cellokonzert e-Moll op. 85 des englischen Komponisten Edward Elgar (1857–1934) entstammt seiner letzten Schaffensphase.
rdf:langString Le concerto pour violoncelle en mi mineur op. 85 est une œuvre d'Edward Elgar. L'œuvre est écrite durant l'été 1919 dans la résidence "Brinkwells" du compositeur, dans le Sussex. Elle est dédiée à Sir Sidney et Lady Frances Colvin, deux amis du musicien. Elgar n'a quasiment rien écrit durant la Première Guerre mondiale. En 1918, il jette sur le papier les premières notes d'un thème, au cours d'une convalescence après une tonsillectomie. Il retourne peu après dans sa villa de bord de mer et compose trois œuvres de musique de chambre, d'un style différent, d'après sa femme, des précédentes partitions. La première a lieu au printemps 1919, alors qu'il songe à son futur concerto pour violoncelle. Il s'agit donc de la première œuvre orchestrale du musicien après la Grande Guerre. La première en est donnée par Felix Salmond le 27 octobre 1919 avec l'orchestre symphonique de Londres au Queen's Hall, sous la direction d'Elgar. Les conditions de répétitions sont mauvaises : le chef en titre de l'orchestre, Albert Coates, ayant monopolisé ce dernier, empêche Elgar de travailler dans des conditions satisfaisantes. Cela se ressent à l'exécution et est remarqué par les critiques. Elgar dira plus tard qu'il conserva l'œuvre au programme par égard au travail de Salmond. L'œuvre se compose de quatre mouvements et son exécution demande environ une demi-heure. * Adagio – moderato * Lento – Allegro molto * Adagio * Allegro – Moderato – Allegro, ma non troppo – Poco più lento
rdf:langString El Concierto para violonchelo en mi menor, Op. 85 es un concierto para violonchelo y orquesta escrito por Edward Elgar en 1919. Es una de sus obras más notables, piedra angular del repertorio para violonchelo solo. Fue compuesto después de la Primera Guerra Mundial, momento en que su música había pasado de moda para el público aficionado a conciertos. En contraste con su anterior Concierto para violín que es lírico y apasionado, el Concierto para violonchelo es contemplativo y elegíaco. La primera representación no fue exitosa debido a que Elgar y los instrumentistas habían sido privados de un tiempo de ensayo adecuado. Esta obra no obtuvo mayor popularidad sino hasta la década de 1960, cuando una grabación hecha por Jacqueline du Pré captó la atención del público y se convirtió en una de las grabaciones de música clásica más vendidas. Elgar hizo dos grabaciones con Betrice Harrison como solista. Desde entonces, violonchelistas desde Pau Casals en adelante han tocado esta obra en conciertos públicos y estudios de grabación.
rdf:langString Il Concerto per violoncello in mi minore Op. 85 di Edward Elgar, il suo ultimo lavoro importante, è una pietra angolare del repertorio per violoncello solista. Elgar lo compose all'indomani della prima guerra mondiale, quando la sua musica era già passata di moda per il pubblico che frequentava i concerti. Contrariamente al precedente Concerto per violino di Elgar, che è lirico e appassionato, il Concerto per violoncello è per lo più contemplativo ed elegiaco. La prima esecuzione fu una debacle perché Elgar e gli artisti erano stati privati del tempo necessario per le prove. Il lavoro non raggiunse grande popolarità fino agli anni '60, quando una registrazione di Jacqueline du Pré catturò l'immaginazione del pubblico e divenne un best-seller classico. Elgar fece due incisioni del lavoro con Beatrice Harrison come solista. Da allora i violoncellisti di spicco da Pablo Casals in poi hanno eseguito il lavoro in concerto e in studio.
rdf:langString チェロ協奏曲ホ短調作品85は、エドワード・エルガーが1918年に作曲したチェロ協奏曲。第2楽章にはスピッカートを多用するなど実験的な要素も見受けられる。
rdf:langString Het Celloconcert in e mineur (opus 85) was het laatste grote werk van de componist Edward Elgar. Het werk is van groot belang in het repertoire van muziek voor de cello.
rdf:langString O Concerto para violoncelo, Opus 85 foi a última obra de impacto composta pelo Sir Edward Elgar. Elgar compôs essa obra sob a influência do pós-guerra (Primeira Guerra Mundial), onde sua música já era considerada antiquada para o público frequentador de concertos daquela época. Ao contrário da sua obra Concerto para violino, considerada lírica e envolvente, boa parte desta obra é composta de temas contemplativos e melancólicos. A primeira exibição dessa obra foi considerada desastrosa, pois Elgar e os músicos envolvidos não tiveram tempo de ensaio suficiente. A obra não atingiu popularidade até a década de 1960, onde a interpretação da violoncelista Jacqueline du Pré ressuscitou a obra, tornando-a um best-seller. Elgar realizou duas gravações dessa obra com a violoncelista Beatrice Harrison como solista.
rdf:langString Концерт для виолончели с оркестром ми минор, op. 85 — музыкальное произведение для виолончели с оркестром, написанное английским композитором Эдуардом Элгаром в 1919 году. Является последним важным произведением композитора и одним из наиболее известных произведений этого жанра.
rdf:langString E小调大提琴协奏曲(作品85)是爱德华·埃尔加最后的著名作品,也是一系列大提琴独奏曲目的奠基石。1960年代,杰奎琳·杜·普雷(Jacqueline du Pré)錄製的唱片引起了公众的想象,并成为畅销之作。 埃尔加在第一次世界大战后创伤中创作了这部作品。本作品的曲趣与抒情、热情的(作品61)大異其趣,在很大程度上充满沉思,如同輓歌一般。
rdf:langString Концерт для віолончелі з оркестром мі мінор, Op. 85 — остання відома робота Едварда Елгара. На відміну від створеного раніше концерту для скрипки, який є ліричним і пристрасним, концерт для віолончелі має здебільшого споглядальний і елегійний характер.
xsd:nonNegativeInteger 18062

data from the linked data cloud