Cantus firmus
http://dbpedia.org/resource/Cantus_firmus an entity of type: Thing
En música, el cantus firmus (en llatí, "cant fix") és una melodia prèvia que serveix de base d'una composició polifònica, i que a vegades s'escriu a part.
rdf:langString
Cantus firmus je pevný předem daný hlas, je to základní melodie v kontrapunktických skladbách. Bývá komponován jako první a výchozí. Pravidla kompozice jsou mimořádně přísná. Cantem firmem ve vícehlasých mších jsou často melodie gregorianského chorálu (ten je sám o sobě jednohlasý).
rdf:langString
En la muziko la kanto firma (el la latina, "cantus firmus") estas melodio antaŭe ekzista, kiu servas kiel bazo de komponado polifonia kaj kiun oni foje skribas aparte por ludi ĝin en longdaŭraj notoj. La pluralo de la latina termino estas cantus firmi kvankam foje oni uzas la fuŝan formon canti firmi. En la itala oni foje uzas canto fermo (kies regula pluralo en tiu lingvo estas canti fermi).
rdf:langString
In music, a cantus firmus ("fixed melody") is a pre-existing melody forming the basis of a polyphonic composition. The plural of this Latin term is cantus firmi, although the corrupt form canti firmi (resulting from the grammatically incorrect treatment of cantus as a second- rather than a fourth-declension noun) can also be found. The Italian is often used instead: canto fermo (and the plural in Italian is canti fermi).
rdf:langString
En música, el cantus firmus (en latín, "canto fijo") es una melodía previa que sirve de base de una composición polifónica, y que en ocasiones se escribe aparte para ser tocada en notas de larga duración.El plural de este término latino es cantus firmi, si bien en ocasiones se emplea la forma corrupta canti firmi. En italiano se emplea en ocasiones canto fermo (siendo el plural canti fermi).
rdf:langString
Dans la musique médiévale et celle de la Renaissance, le cantus firmus (chant fixe, autour duquel tout s'ordonne) est une mélodie préexistante (généralement religieuse mais aussi profane) servant de base à une polyphonie.Il est utilisé au XVe siècle comme trame permettant d'unifier les différentes parties de la messe, avant de prendre des formes plus élaborées. Sur le plan pédagogique et théorique, dans le cadre de l'étude de l'écriture musicale, il s'agit d'une mélodie, le plus souvent assez brève et écrite en valeurs longues, destinée à servir de support aux exercices de contrepoint.
rdf:langString
In musica, per cantus firmus ("canto fermo") si intende una preesistente melodia costituente la base di una composizione polifonica. Il plurale di questo termine latino è cantus firmi, anche se la forma corrotta canti firmi (considerando erroneamente il sostantivo cantus come appartenente alla seconda declinazione invece che alla quarta) è abbastanza comune. Questa precisazione ha valore puramente grammaticale dal momento che, riguardo all'uso, in italiano i termini stranieri recepiti sono indeclinabili.
rdf:langString
Cantus firmus, Ка́нтус фи́рмус (лат.: заданный, предустановленный, буквально «твёрдый», напев) — заданная мелодия в одном из голосов (чаще всего в теноре) полифонической композиции, на основе которой конструировалось многоголосное целое. Техника сочинения на cantus firmus применялась европейскими композиторами начиная с позднего Средневековья до раннего барокко, расцвет её пришёлся на вторую половину XV и XVI века (особенно в церковной музыке так называемых нидерландских полифонистов).
rdf:langString
Cantus firmus (etwa: „feststehender Gesang“, Plural Cantus firmi; Abkürzung c. f.), auch cantus prius factus („vorher gemachter Gesang“), nennt man eine festgelegte Melodie, die im Rahmen eines musikalischen Werkes von den anderen Stimmen umspielt wird, ohne selbst besonders weitgehend verändert zu werden. Der Cantus firmus spielt eine wichtige Rolle im Rahmen des Kontrapunktes, bei dem zur Melodie des Cantus firmus eine neue Stimme hinzukommt.
rdf:langString
定旋律（ていせんりつ、羅：cantus firmus）とは、多声音楽の作曲の基礎として既存の旋律を用いること。定旋律に使われる旋律は、しばしば長い音符にして取り出される。 定旋律を用いた作曲は、中世の音楽においては、オルガヌムや、13～14世紀のモテットの基礎となった。これらのポリフォニーにおいて、もともと定旋律は常にグレゴリオ聖歌から採られ、旋律素材は長い音符による動きに固定され、その周りに、いくつかの旋律線がより装飾的かつ自由に動くようにして作曲された。（このような定旋律は、通常テノル声部に配置された。テノルとは、ラテン語で「保つこと」を意味する動詞 tenere に由来する。） 初期ルネサンス音楽の作曲家は、定旋律の利用に別の手法を試みた。これを各声部において対位法的な主題として導入したり、これにさまざまなリズムを加えて用いたり、あるいは宗教曲においてさえ、定旋律に世俗歌曲の旋律を転用したりした。 世俗音楽に由来する定旋律として最も広く流布したのは、おそらく「ロム・アルメ」の旋律であろう。これを利用した楽曲は30以上が知られている。草創期のルネサンス音楽の巨匠は、少なくとも1度はこの旋律によってミサ曲を作曲しており、この慣習は17世紀になるまで続いた。遅い作例はカリッシミのミサ曲《ロム・アルメ》がある。
rdf:langString
Met cantus firmus (Latijn voor "vaste zang") duidt men in de middeleeuwen, de renaissance en barok de muzikale partij aan die de melodie of een melodisch motief van lange noten voorstelt, meestal gezongen door de tenor. Deze werd toen nog ténor genoemd met de klemtoon op de eerste lettergreep, van tenere, Latijn voor houden, vasthouden. De tenor zong de vaste melodie, die weinig werd gevarieerd, en deze werd door de andere stemmen omspeeld. In partituren wordt de cantus firmus soms aangegeven met de afkorting c.f.
rdf:langString
1. Cantus firmus - dosł. śpiew stały - linia melodyczna, do której dokomponowuje się kontrapunkt. 2. Technika cantus firmus - technika kompozytorska polegająca na dokomponowywaniu kontrapunktu do melodii stałej lub utworzonej wcześniej (cantus prius factus). Szczególnie rozpowszechniona w muzyce renesansowej. W technice cantus firmus wykorzystuje się tylko jedną melodię.
rdf:langString
Na Música, um cantus firmus ("canto fixo", do Latim) era o uso de uma melodia já existente como base temática para um novo arranjo polifônico. A melodia era tradicionalmente extraída do cantochão pelo compositor, que formava a base sobre a qual se inseriam novas melodias nos organa de todos os motetos do Século XIII e no final, cantus firmus se utilizou sem restrição, por convenção, para se referir a música posterior, a partir do Século XIV. A melodia original do cantochão era então estendida de modo a formar notas de duração longa e valores iguais. Geralmente era a parte do tenor em que se situava o cantus firmus. Em italiano, cantus firmus tem o significado de canto fermo.
rdf:langString
Cantus firmus (latin för 'fast sång', 'melodistämma som är sig lik oavsett vad de andra sångarna gör') är en musikterm. Cantus firmus är en melodi använd som grundstomme i flerstämmiga satser. Tekniken leder sitt ursprung från den medeltida polyfonin. Själva stämman kallades ofta tenor (latin ungefär 'fasthållare', med betoning på första stavelsen; vårt moderna ord tenor med betoning på sista stavelsen kommer av den italienska formen tenore). Melodin utsmyckades och ornamenterades rikt i motstämmor (en eller flera av contratenor bassus, contratenor altus och discantus).
rdf:langString
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Kanto firma
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
定旋律
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Cantus firmus
rdf:langString
Cantus firmus
xsd:integer
797667
xsd:integer
1093992173
rdf:langString
En música, el cantus firmus (en llatí, "cant fix") és una melodia prèvia que serveix de base d'una composició polifònica, i que a vegades s'escriu a part.
rdf:langString
Cantus firmus je pevný předem daný hlas, je to základní melodie v kontrapunktických skladbách. Bývá komponován jako první a výchozí. Pravidla kompozice jsou mimořádně přísná. Cantem firmem ve vícehlasých mších jsou často melodie gregorianského chorálu (ten je sám o sobě jednohlasý).
rdf:langString
En la muziko la kanto firma (el la latina, "cantus firmus") estas melodio antaŭe ekzista, kiu servas kiel bazo de komponado polifonia kaj kiun oni foje skribas aparte por ludi ĝin en longdaŭraj notoj. La pluralo de la latina termino estas cantus firmi kvankam foje oni uzas la fuŝan formon canti firmi. En la itala oni foje uzas canto fermo (kies regula pluralo en tiu lingvo estas canti fermi).
rdf:langString
Cantus firmus (etwa: „feststehender Gesang“, Plural Cantus firmi; Abkürzung c. f.), auch cantus prius factus („vorher gemachter Gesang“), nennt man eine festgelegte Melodie, die im Rahmen eines musikalischen Werkes von den anderen Stimmen umspielt wird, ohne selbst besonders weitgehend verändert zu werden. Der Cantus firmus spielt eine wichtige Rolle im Rahmen des Kontrapunktes, bei dem zur Melodie des Cantus firmus eine neue Stimme hinzukommt. In Johann Joseph Fux’ Kontrapunkt-Lehrwerk Gradus ad Parnassum (in der Übersetzung von Lorenz Christoph Mizler) wird die deutsche Bedeutung von Cantus firmus mit „schlechter [= schlichter] Gesang“ angegeben.
rdf:langString
In music, a cantus firmus ("fixed melody") is a pre-existing melody forming the basis of a polyphonic composition. The plural of this Latin term is cantus firmi, although the corrupt form canti firmi (resulting from the grammatically incorrect treatment of cantus as a second- rather than a fourth-declension noun) can also be found. The Italian is often used instead: canto fermo (and the plural in Italian is canti fermi).
rdf:langString
En música, el cantus firmus (en latín, "canto fijo") es una melodía previa que sirve de base de una composición polifónica, y que en ocasiones se escribe aparte para ser tocada en notas de larga duración.El plural de este término latino es cantus firmi, si bien en ocasiones se emplea la forma corrupta canti firmi. En italiano se emplea en ocasiones canto fermo (siendo el plural canti fermi).
rdf:langString
Dans la musique médiévale et celle de la Renaissance, le cantus firmus (chant fixe, autour duquel tout s'ordonne) est une mélodie préexistante (généralement religieuse mais aussi profane) servant de base à une polyphonie.Il est utilisé au XVe siècle comme trame permettant d'unifier les différentes parties de la messe, avant de prendre des formes plus élaborées. Sur le plan pédagogique et théorique, dans le cadre de l'étude de l'écriture musicale, il s'agit d'une mélodie, le plus souvent assez brève et écrite en valeurs longues, destinée à servir de support aux exercices de contrepoint.
rdf:langString
In musica, per cantus firmus ("canto fermo") si intende una preesistente melodia costituente la base di una composizione polifonica. Il plurale di questo termine latino è cantus firmi, anche se la forma corrotta canti firmi (considerando erroneamente il sostantivo cantus come appartenente alla seconda declinazione invece che alla quarta) è abbastanza comune. Questa precisazione ha valore puramente grammaticale dal momento che, riguardo all'uso, in italiano i termini stranieri recepiti sono indeclinabili.
rdf:langString
定旋律（ていせんりつ、羅：cantus firmus）とは、多声音楽の作曲の基礎として既存の旋律を用いること。定旋律に使われる旋律は、しばしば長い音符にして取り出される。 定旋律を用いた作曲は、中世の音楽においては、オルガヌムや、13～14世紀のモテットの基礎となった。これらのポリフォニーにおいて、もともと定旋律は常にグレゴリオ聖歌から採られ、旋律素材は長い音符による動きに固定され、その周りに、いくつかの旋律線がより装飾的かつ自由に動くようにして作曲された。（このような定旋律は、通常テノル声部に配置された。テノルとは、ラテン語で「保つこと」を意味する動詞 tenere に由来する。） 初期ルネサンス音楽の作曲家は、定旋律の利用に別の手法を試みた。これを各声部において対位法的な主題として導入したり、これにさまざまなリズムを加えて用いたり、あるいは宗教曲においてさえ、定旋律に世俗歌曲の旋律を転用したりした。 世俗音楽に由来する定旋律として最も広く流布したのは、おそらく「ロム・アルメ」の旋律であろう。これを利用した楽曲は30以上が知られている。草創期のルネサンス音楽の巨匠は、少なくとも1度はこの旋律によってミサ曲を作曲しており、この慣習は17世紀になるまで続いた。遅い作例はカリッシミのミサ曲《ロム・アルメ》がある。 なお、ヨーロッパ大陸ではシャンソン《手に負えぬ運命の女神よ Fortuna Desperata》（ビュノワ作曲）や《千々の後悔 Mille regretz》（ジョスカン作曲?）が、イングランドでは俗謡《西風 The westron wynde》がミサ曲の作曲に好まれた。《千々の後悔》はカール5世が愛したために、スペインではこの定旋律を「皇帝の歌」と呼び、器楽曲の作曲などにも利用している。 定旋律による作曲法は、フックスの著書『グラドゥス・アド・パルナッスム（パルナッソス山への階梯）』において欠かすことのできない指導手段であり、対位法指南書の根幹を成している。 ドイツのバロック音楽の作曲家、たとえばバッハは、グレゴリオ聖歌に代わってコラールの旋律を定旋律に利用した。バッハの《マタイ受難曲》の開始楽章では、コラール《おお、穢れなき神の子羊 O Lamm Gottes, unschuldig》が長い音符で現われ、「リピエーノによる」少年たちの分割合唱によって歌われる。バッハのコラール前奏曲は、ペダルパートにコラールの旋律が含まれている。
rdf:langString
Met cantus firmus (Latijn voor "vaste zang") duidt men in de middeleeuwen, de renaissance en barok de muzikale partij aan die de melodie of een melodisch motief van lange noten voorstelt, meestal gezongen door de tenor. Deze werd toen nog ténor genoemd met de klemtoon op de eerste lettergreep, van tenere, Latijn voor houden, vasthouden. De tenor zong de vaste melodie, die weinig werd gevarieerd, en deze werd door de andere stemmen omspeeld. In partituren wordt de cantus firmus soms aangegeven met de afkorting c.f. Het begrip cantus firmus is ontstaan vanuit de vox principalis in het organum en maakte vooral opgang in de zogeheten Ars Nova, een muziekstroming die vanaf ongeveer 1300 in Frankrijk in zwang raakte. Als cantus firmus dient in de zogeheten parodiemissen vaak een bekende melodie, al dan niet aan het gregoriaans ontleend. In het stemmenweefsel van de polyfone muziek vormt de cantus firmus een rode draad. In de vocale barokmuziek voor de protestantse eredienst houdt de cantus firmus vaak een koraalmelodie aan. Zo klinkt in het openingskoor van de Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach boven de meerstemmigheid als cantus firmus het koraal "Lamm Gottes".
rdf:langString
1. Cantus firmus - dosł. śpiew stały - linia melodyczna, do której dokomponowuje się kontrapunkt. 2. Technika cantus firmus - technika kompozytorska polegająca na dokomponowywaniu kontrapunktu do melodii stałej lub utworzonej wcześniej (cantus prius factus). Szczególnie rozpowszechniona w muzyce renesansowej. Podstawowe źródła melodii stałych to zbiór melodii chorałowych. Wykorzystywano je praktycznie bez ograniczeń, początkowo jednak zasadą była konieczność powiązania (tematycznego) stałej melodii z nową kompozycją. Najczęściej sięgano po cantus ordinarium missae. W renesansie zaczęto łączyć poszczególne części liturgicznych cykli mszy dzięki takiej właśnie jednej melodii. Jako cantus wykorzystywano także popularne melodie świeckie lub pochodzące z inwencji własnej kompozytora. Szczególnie często sięgano po pieśń L’homme armé (Człowiek uzbrojony); w dorobku większości kompozytorów renesansu można znaleźć co najmniej jedną Mszę L’homme armé. W technice cantus firmus wykorzystuje się tylko jedną melodię. Specjalny typ cantus firmus to soggetto cavato dalla parole, czyli temat "wycięty ze słów". Przykładem takim może być utwór Josquina des Prés Herkules dux Ferrarie - oznacza to, że cantus firmus został „wycięty” ze słów - w przypadku „Herkulesa” będą to dźwięki re (od „e” w wyrazie), ut (od „u”) itd. [zobacz też: solmizacja]. Cantus firmus najczęściej pojawia się w tenorze, ale niektórzy kompozytorzy, np. Guillaume Dufay, prowadzili go w głosie najwyższym. Cantus firmus migrans to melodia, która „wędruje” przez głosy - jej odcinki pojawiają się kolejno w różnych głosach kompozycji.
rdf:langString
Cantus firmus (latin för 'fast sång', 'melodistämma som är sig lik oavsett vad de andra sångarna gör') är en musikterm. Cantus firmus är en melodi använd som grundstomme i flerstämmiga satser. Tekniken leder sitt ursprung från den medeltida polyfonin. Själva stämman kallades ofta tenor (latin ungefär 'fasthållare', med betoning på första stavelsen; vårt moderna ord tenor med betoning på sista stavelsen kommer av den italienska formen tenore). Melodin utsmyckades och ornamenterades rikt i motstämmor (en eller flera av contratenor bassus, contratenor altus och discantus). Både termen och tekniken (fritt uppfattad) har fått en given plats i kyrkomusiken för sådana saker som figurationerna kring psalmmelodin i ett koralförspel (efter noter eller improviserat). Ansatser till tekniken finns också i folkmusik på sina håll, där ursprunget nog kan vara äldre än medeltida, i bruk som att smycka ut en ensam stämma som någon annan sjunger eller spelar rakt, eller dubblera den på till exempel kvintavstånd (som i organum och liknande).
rdf:langString
Na Música, um cantus firmus ("canto fixo", do Latim) era o uso de uma melodia já existente como base temática para um novo arranjo polifônico. A melodia era tradicionalmente extraída do cantochão pelo compositor, que formava a base sobre a qual se inseriam novas melodias nos organa de todos os motetos do Século XIII e no final, cantus firmus se utilizou sem restrição, por convenção, para se referir a música posterior, a partir do Século XIV. A melodia original do cantochão era então estendida de modo a formar notas de duração longa e valores iguais. Geralmente era a parte do tenor em que se situava o cantus firmus. Em italiano, cantus firmus tem o significado de canto fermo. Nota-se que, naqueles tempos, a voz do "tenor" que deu o uso do termo cantus-firmus, não era a mesma voz cantada nas partituras dos tenores dos dias de hoje; mas o cantus-firmus era a voz mais grave da partitura, e que segurava a polifonia da música, se usava como pedal do arranjo, com notas longas e andamentos relativamente lentos; por isto o nome de canto fixo.
rdf:langString
Cantus firmus, Ка́нтус фи́рмус (лат.: заданный, предустановленный, буквально «твёрдый», напев) — заданная мелодия в одном из голосов (чаще всего в теноре) полифонической композиции, на основе которой конструировалось многоголосное целое. Техника сочинения на cantus firmus применялась европейскими композиторами начиная с позднего Средневековья до раннего барокко, расцвет её пришёлся на вторую половину XV и XVI века (особенно в церковной музыке так называемых нидерландских полифонистов).
xsd:nonNegativeInteger
8711
