Camillo Boito

http://dbpedia.org/resource/Camillo_Boito an entity of type: Thing

Camillo BOITO (naskiĝinta la 30-an de septembro 1836 en Romo, mortinta la 28-an de junio 1914 en Milano) estis itala arĥitekto kaj verkisto pri arthistoriaĵoj. rdf:langString
Camillo Boito (Italian pronunciation: [kaˈmillo ˈbɔito]; 30 October 1836 – 28 June 1914) was an Italian architect and engineer, and a noted art critic, art historian and novelist. rdf:langString
Camillo Boito (* 30. Oktober 1836 in Rom; † 28. Juni 1914 in Mailand) war ein italienischer Architekt und Schriftsteller. rdf:langString
Camillo Boito, né le 30 octobre 1836 à Rome, mort le 28 juin 1914 à Milan, est un architecte et écrivain italien. rdf:langString
Camillo Boito (ur. 30 października 1836 w Rzymie, zm. 28 czerwca 1914 w Mediolanie) – włoski architekt i inżynier, krytyk i historyk sztuki oraz pisarz. rdf:langString
Камилло Бойто (итал. Camillo Boito; 30 октября 1836[…], Рим — 28 июня 1914, Милан) — итальянский архитектор и инженер, историк и теоретик искусства, художественный критик, публицист. rdf:langString
Camillo Boito (Roma, Itália 1836 - Milão, Itália 1914) foi um arquiteto, escritor e historiador italiano, voltado à crítica de arte e teoria do restauro. rdf:langString
Камілло Бойто (італ. Camillo Boito; 30 жовтня 1836 —28 червня 1914) — італійський архітектор і інженер, мистецтвознавець, історик мистецтва і романіст. rdf:langString
Camillo Boito (Roma, 30 de octubre de 1836 - Milán, 28 de junio de 1914) fue un arquitecto, crítico de arte y escritor de narrativa italiano. Hermano mayor de Arrigo, literato y músico, Camillo estudia en Padua y en la Academia de Venecia, donde en 1856 es nombrado profesor adjunto de arquitectura. De 1860 a 1908 enseña en la Accademia delle Belle Arti de Brera y, desde 1865, por 43 años, es docente en el Politécnico de Milán. En 1862 se casa con su prima Celestina, de la cual se separará poco después. En 1887 se une en segundas nupcias con la condesa Madonnina Malaspina. rdf:langString
Camillo Boito (Roma, 30 ottobre 1836 – Milano, 28 giugno 1914) è stato un architetto, restauratore e teorico dell'architettura italiano. Fu una figura di spicco nel dibattito che animò il mondo artistico italiano all'indomani dell'unità nazionale, incentrato sulla ricerca dello "stile nazionale", che avrebbe dovuto caratterizzare l'architettura, la pittura e la scultura dell'appena costituito Regno d'Italia. Fu anzi il primo ad innestare la questione dello "stile nazionale" e ne identificò le linee guida, nell'ambito dell'Eclettismo e del Neoclassicismo, poi tenute presenti dagli artisti che operarono nel periodo, affermando che lo studio dei classici doveva essere il punto di arrivo e non quello di partenza nella ricerca artistica, volta a dare volto alle istanze della raggiunta unità naz rdf:langString
Camillo Boito, född den 30 oktober 1836 i Rom, död den 28 juni 1914 i Milano, var en italiensk konstskriftställare. Han var bror till Arrigo Boito och gift med den vittra markisinnan Madonnina Malaspina från Venedig. rdf:langString
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Бойто, Камилло
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Камілло Бойто
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Camillo Boito
rdf:langString Camillo Boito
xsd:date 1914-06-28
xsd:date 1836-10-30
xsd:integer 4644080
xsd:integer 1124429380
xsd:date 1836-10-30
xsd:date 1914-06-28
rdf:langString Senso
rdf:langString short story writer, essayst
rdf:langString Camillo BOITO (naskiĝinta la 30-an de septembro 1836 en Romo, mortinta la 28-an de junio 1914 en Milano) estis itala arĥitekto kaj verkisto pri arthistoriaĵoj.
rdf:langString Camillo Boito (Italian pronunciation: [kaˈmillo ˈbɔito]; 30 October 1836 – 28 June 1914) was an Italian architect and engineer, and a noted art critic, art historian and novelist.
rdf:langString Camillo Boito (* 30. Oktober 1836 in Rom; † 28. Juni 1914 in Mailand) war ein italienischer Architekt und Schriftsteller.
rdf:langString Camillo Boito (Roma, 30 de octubre de 1836 - Milán, 28 de junio de 1914) fue un arquitecto, crítico de arte y escritor de narrativa italiano. Hermano mayor de Arrigo, literato y músico, Camillo estudia en Padua y en la Academia de Venecia, donde en 1856 es nombrado profesor adjunto de arquitectura. De 1860 a 1908 enseña en la Accademia delle Belle Arti de Brera y, desde 1865, por 43 años, es docente en el Politécnico de Milán. En 1862 se casa con su prima Celestina, de la cual se separará poco después. En 1887 se une en segundas nupcias con la condesa Madonnina Malaspina. Su actividad principal sigue siendo la arquitectura: entre sus proyectos recordamos la participación en el área medieval del Palazzo della Ragione, con la planificación del ; la realización de una escuela-modelo; el arreglo del convento antoniano sede del Museo Cívico; la ampliación del cementerio y las colaboraciones en la Basílica de (San Antonio de Padua) en Padua; la restauración de la Pusterla de Porta Ticinese y el proyecto para la Casa de descanso para Músicos «Giuseppe Verdi» en Milán; el proyecto de la fachada de la iglesia de Santa María Assunta y del hospital de Gallarate en la provincia de Varese. Sus aportaciones al mundo de la conservación y la restauración, como parte del mantenimiento del patrimonio se basan en varios estilos según el inmueble sobre el que se pretende actuar: * Restauración arqueológica, en las ruinas y monumentos de la antigüedad, con claro valor arqueológico. Aquí se impondrá la conservación técnica y obligada, siempre con carácter mínimo y una gran diferenciación con los elementos y materiales nuevos incorporados. * Restauración pictórica, en edificios medievales, cerca de los criterios románticos y respetando su condición antigua y evocadora. * Restauración arquitectónica, en edificios clásicos (renacentistas, barrocos y más recientes). En ellos se aconseja una unidad estilística más cercana a los principios de Eugène Viollet-le-Duc, que asegure la belleza arquitectónica del inmueble. Participa en el movimiento literario de la Scapigliatura, el equivalente milanés de la parisina, debutando con Storielle vane (1876), seguidas en 1883 por Senso e altre storielle vane (conocido también como Senso, nuove storielle vane). Están presentes en estos relatos temas fantásticos y macabros que provienen de E.T.A. Hoffmann, Edgar Allan Poe e Iginio Ugo Tarchetti, pero estos, en vez de asumir un carácter obsesivo y alucinante, son exorcizados por tendencias racionalistas y estetistas. Una constante de la narrativa de Camillo Boito es de hecho el tema de la belleza en todas sus formas, sobre todo en la forma femenina, pero también en la musical y artística. El estilo claro y riguroso, alejado de los excesos y de las sensiblerías de mucha de la prosa scapigliata de fines del siglo XIX, hace a sus obras muy amadas sobre todo por los lectores que se inclinaban por vez primera a la literatura: la última obra escrita por él fue El maestro de , una colección de cuentos publicada en 1891. Un famoso cuento suyo, , sobrecogedora historia de decadencia sexual, fue memorablemente adaptada en 1954 por el director italiano Luchino Visconti. Luego, en 2002, el director Tinto Brass realizó una nueva adaptación, aún más perturbadora que la anterior. Otro de sus relatos, Un cuerpo, fue recientemente convertido en una ópera por el compositor griego . Camillo Boito participó en una serie de intervenciones concretas en el IV Congreso de Ingenieros y Arquitectos de Italia en la ciudad de Roma en 1883 y lo volvió a repetir durante la Exposición Nacional de Turín de 1884. Sus doctrinas sobre restauración del patrimonio se difundieron lentamente por Europa pero será (1873-1947) la figura más importante del pensamiento italiano sobre restauración patrimonial el que encabezaría la delegación italiana en la Conferencia Internacional de Atenas para la Restauración en 1931, el que volverá a difundir las doctrinas de Boito, teniendo así una gran acogida. * Datos: Q1055239 * Multimedia: Camillo Boito / Q1055239
rdf:langString Camillo Boito, né le 30 octobre 1836 à Rome, mort le 28 juin 1914 à Milan, est un architecte et écrivain italien.
rdf:langString Camillo Boito (Roma, 30 ottobre 1836 – Milano, 28 giugno 1914) è stato un architetto, restauratore e teorico dell'architettura italiano. Fu una figura di spicco nel dibattito che animò il mondo artistico italiano all'indomani dell'unità nazionale, incentrato sulla ricerca dello "stile nazionale", che avrebbe dovuto caratterizzare l'architettura, la pittura e la scultura dell'appena costituito Regno d'Italia. Fu anzi il primo ad innestare la questione dello "stile nazionale" e ne identificò le linee guida, nell'ambito dell'Eclettismo e del Neoclassicismo, poi tenute presenti dagli artisti che operarono nel periodo, affermando che lo studio dei classici doveva essere il punto di arrivo e non quello di partenza nella ricerca artistica, volta a dare volto alle istanze della raggiunta unità nazionale. Inoltre espresse i dettami del "restauro filologico", ancor oggi tenuti presenti nelle teorie del restauro attuale: riconoscibilità dell'intervento; rispetto per le aggiunte aventi valore artistico, che nel corso del tempo sono state apportate al manufatto; tutela dei segni dello scorrere del tempo. Se durante la formazione giovanile aderì al restauro stilistico e ricostruttivo, personificato da Eugène Viollet-le-Duc, col tempo si avvicinò al "restauro filologico", al quale aderì persino il Ministero della Pubblica istruzione Giovanni Battista Cavalcaselle.
rdf:langString Camillo Boito (ur. 30 października 1836 w Rzymie, zm. 28 czerwca 1914 w Mediolanie) – włoski architekt i inżynier, krytyk i historyk sztuki oraz pisarz.
rdf:langString Камилло Бойто (итал. Camillo Boito; 30 октября 1836[…], Рим — 28 июня 1914, Милан) — итальянский архитектор и инженер, историк и теоретик искусства, художественный критик, публицист.
rdf:langString Camillo Boito (Roma, Itália 1836 - Milão, Itália 1914) foi um arquiteto, escritor e historiador italiano, voltado à crítica de arte e teoria do restauro.
rdf:langString Camillo Boito, född den 30 oktober 1836 i Rom, död den 28 juni 1914 i Milano, var en italiensk konstskriftställare. Han var bror till Arrigo Boito och gift med den vittra markisinnan Madonnina Malaspina från Venedig. Boito idkade studier i Tyskland och Polen samt vid Paduas universitet, vid Venedigs konstakademi, där han utbildade sig till arkitekt, och i Florens, där han började skriva konstuppsatser (i tidningen Spettatore). Endast 24 år gammal, utnämndes han till professor i arkitektur vid konstakademin i Milano (1860). År 1872 blev han tillika medlem av Consiglio superiore per le belle arti inom undervisningsministeriet. Boito var verksam som utövande arkitekt (han ritade stadshuset och Museo civico i Padua, skolbyggnader med mera). Framför allt var han dock en pennans man. Han författade bland annat Scultura e pittura d'oggi (1877), Leonardo e Michelangelo (1878; 2:a upplagan 1883), Architettura del medioevo in Italia (med illustrationer, 1880), I principii del disegno e gli stili dell' ornamento (1882; ny upplaga 1887), Restauri e concorsi (1888), II duomo di Milano (samma år) och Questioni pratiche di belle arti (1893). Boito skrev även noveller (Storielle vane, 2 band, 1876—1879, med mera). Han utgav månadsskriften Arte italiana decorativa e industriale.
rdf:langString Камілло Бойто (італ. Camillo Boito; 30 жовтня 1836 —28 червня 1914) — італійський архітектор і інженер, мистецтвознавець, історик мистецтва і романіст.
xsd:nonNegativeInteger 6925

data from the linked data cloud